Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

441쪽

4xa Drssa a Tauro xII. ralis Concilii decret ini postulat e tum alt 1 ines secta tali declaratione ,& decreto Conα- ei lii, si Papa contrarium mandaret, pos is sent vel Episcopi, vel Concilium provi

elate per se resistere tali mandato, vel elisse am implorare Principes, ut auctoritate eo is rum resisterent summo Ponti fiet, impediem

do exequutionem mandatorum ejus .

Immo non solum liceret , inquit , non ,, parere talibus mandatis , sed etiam facto& vi, si opus esset, resistere illis, &imois pedire armis exequutionem illorum manis is datorum: 3c maxime intercedente pubii. ea auctoritate , ut principis , & compre. A hendere , & punire exequutores talium is mandatorum; semper tamen servato m ,, deramine inculpatae tutelae, non exeedenais do reverentiam, nee negando aliquo pa-M cto auctoritatem illius , sed solum adi is gando, quod boc est injustum, di in deis,, trimento Ecclesiae . Quaero nunc ex

Febinata, num lurium , quae Pseudo. Ud minis disciplinae ab eo tribuuntur , postea , quae in eorum defensionem hoc op re proposuimus , iniquitas & abusus pateat omnibusὶ Quaero an aliquod generale Con. ei lium eam disciplinam improbarit, ac Ponistifici ejus servandae facultatem ademerit uaro quid si potius nissentiatim Concilium eam confirmarit, sublatis Pontifice adsenotienae

442쪽

C a P. V. tiente , atque adeo urgente, quibusdam, qua cupiditas hominum invexerat, vitiis P V cem illam nunc exerat seditionis plenam . subtractae obedientiae medio rite compelli Arincos rerire ad sua licia , at e ad aHereniam gravamiηa, quae se non bostili , saltem amb eioso anima , tiberis Ecclesiis intulerunt 289. Tantam audaciam repellam, dicamque non modo eo uti non licere , iad schismatieum praeterea fore, 'ui illo uteretur. Quum eo nim isthaec obedientiae subtractio eo spectet, ut aut pro futuro negenν Principes , aut salispem s. pendam Uum oe exercisium cenarum ririum , in comm possessione summi Ponti es nonnisi a paucis, ut ipse ait, seeulis exsuηρέαρ , non singularia sacta & abusus ea ob dientiae negatio petit , sed ipsa Romanorum

Pontificum tura , quae & a remotioribus , quam ipse putat , saeculis revera exercue runt, vel certe si Ecclesiae bonum id antea postulasset , exercere pro suprema ipsorum auctoritate semper potuissent & ubi illis ab Ecclesiae consensu ea adcessissent , nefas est, ab ea revocari , multoque magis per vim, ac Principum edicta. Itaque qui it mauis Praesulibus ea de caussa resisteret , ut coacti liuibus suis cederent , peccaret utique primum inlusta alienorum iurium invatione; deinde Primatui , ad quem illa re-

443쪽

424 DIs SERTATIO Xl I. ferri par est, sese subducere schismaticorum

more adgrederetur . At exempla Febνοηι-

profertqueis Catholici Reges o boni Prane pes 3οὶ eo subtractae obedientiae remedio in fuere igi). Meminerit tamen s quod saepius monui J , ex sams , nisi perpetua quadam

atque uniformi serie, aliisque circumstantiis ju Ventur, perperam ius comprobari . Nego deinde iactis . quae ex recentiorum saecul

rum annalibus promit, id statui, quod ipse praecipue speetat , non enim plerique , saltem in casibus, qui ibi indicantur, Principes iura ipsa Pontificum adorti sunt, neque eos ad se illis abdicandos cogere voluerunt, sed vim, quam peculiari aliquo Pontificis mandato sibi suisque illatam, aliorum fere suasu, consiliis , ac machinationibus , opinabantur , vi propulsare se posse existi. marunt. His igitur exemplis obedientiae negationem , quae inani quodam veteris disci. plinae restituendae obtentu Pontificia iura

moli

cto sese catωieertim Regum exempla prolat tum spondet; quid ergo deinde narrat cim. p. sςs. V

444쪽

C A P. V. 423

moliatur evertere, frustra Febronias se conis firmaturum sperat.

VI. Quid autem de plenaria ab obedienistia Pontificis desectione, ad quam Febromus tandem nos adducere studet Equidem , ,, inquit illes 3 al, diversae sententiae videnis,, tur suisse Patres Concilii Turonensis, anno , ISIO. adversus Iulium Pontificem in Gaia is tia celebrati, apud Harduinum T. IX. col. ,, I 357. ubi ad quaestionem a Rege propcio,, sitam : .an Ob Pontificis odium notorium , o m adgressionem injustam , licea3 Francipi se,, subtrahere ab obedirintia huiusmodi Pontificis,

is adtento etiam, quod Pontifeκ concitaeit alios,, quosdam Principes m Communitates , immo,, ω tentavit cogere ad inυadendas terrasis domista eiusdem Principis , qui patius bene. ,, volentia Sedis fposolitae dignus fuit Conisse clusum per Concilium , Principem ab m , bedientia Papae se subducere ac subtrah D re : non tamen in totum oe indistincte , ,, sed pro tuitione tantum ae defensione 1 se rium suorum temporalium Ipse tamen Turonensibus Patribus , quos tamen plerique Regis timore fractos in ea, quae ediderunt, decreta consensisse tradunt s33 , multo sapientior continenter addit: 'νius omnis cum eo correspondentia , omne commercium ruptum

445쪽

M DI Ss TR TATI. XII. σηρι- . Heu i Verius ' Paullo antea 34 3 dum de partiatissu, quas vocat, fistractionsebus inedientiae loqueretur, dixerat , illis P pae ἐπιουπ- relinqui exercitium jaenam Primariem ei DiviNi Tus adtriautaeis; dum ergo ominuem cum eo goresspeiaen iam , omne commercium

m i nunc suadet , Papa existisium iurium quoque Primatus ei ni INITUs adtri tortimauserendum esse contendit. Vult igitur , eo rem deduci, ut Eeclesia a Pontifice etiam

ut Captis βιο deficiat. En schisma. At enim omnia in eo stam remini contendit s3 s) , Fufium Papa mort- , avo captivo e ubi autem

heie schisma Non hele certe schisma, ubi

voluntaria non est omnis cum Romano Ponintifice commercii intermissio et ibi vero quis lithisina non videat , ubi quis sua sponte nRomano Praesule tanquam Ecclesiae capite se prorsus seiungit ', eamque potissiinum ob caussiun, ut si redintegranda communio sit, antea Pontifex sua in membra Capitis iura inissa faciat ' Atqui exempla non desunt , quibus Feb mi ausus sustentetur . Tale M inquit, 36J , rupturam plenariam resert,, A dus Liseeosis E . lib. III. Cap. 7. is inter Friderimm I. Imp. de Uu-- P M pam: Fridericus Imp. inquit , vidos U A bani IIL OUisatum feta se animam, risu

446쪽

h gorio adire post Sedem Apost eam . Si eo nulli relationi ad Romanam Curiam reli.

ctus locus . . . Quum anno caro.

,, Iau V. Imp. Papam Clementem HI. Romaeis captivum teneret, Ludovicis XII. Galliae, se δc maricus VIII. Auliae Reges inter se ,, convenerunt de non admittendis a dictois Pontifice mandatis quoad usque ejus do. ,, tentio duraret . o ineonsideratum sutisque plane immemorem instituti Seriptorem' Promiserat antea , se exemplis acturum ,

quae Catholici Reges & boui Principes edidere. Numquid his Principibus, nisi pudorem omnino abjeeerit, Friderieram Un merabit 8 Cur ergo non etiam Henric- iulum Anglia Regem in medium adtulit, quismilia adversus Alaxandraem III. molitus est Sed ut omnes intelligant , quanta impietate Friamicus suerit, ea tantum recolant , quae de hae Friderisi eum Urbano III. contenti ne Spondanus ex ipso iamiado Laberein deis

seripsit s37 . Pontifex ut Eelator pro deinis sensione S. R. E. constantee agens , nec se terreni imperii metuens Principatum, quae is sui iuris erant, intrepidus requireret. Αr. ., guebat enim praecipue de tribus Impera. M torem, videlicet de Patrimonio Comitis.

M sae Matbsidis, quod ab eo injuste detine.

447쪽

ς 28 DrssERTATIO XILA ri conquerebatur ; deinde de exuviis Epi- , , scoporum morienti um, quas idem inique se rapiebat; postremo de stipendiis Abbatis.,, sarum, dum videlicet plurimas expellensis sub praetextu depravatae earum vitae, mi se nime alias in illarum lotum lassiciebat , si sed proventus sibi usurpabat . Etsi vero se has Pontificis reprehensiones non libenteris Imperator audiret, patienter tamen sustiisse nebat, quia de coronatione filii sui H n. se rici in Imperatorem instanter agebat. Quinis um autem Pontifex , praedecessoris sui, , Lucii exemplum sequutus, omnino recuisse iasset filium promovere, nisi prius pater ,, se abdicaret ; sed & Volcmariam canonice ,, electum Trmirensem Archiepiscopum , coninis tra ejusdem Imperatoris voluntatem con secrasset: tunc demum excandescente Imisi, peratore , manifestissima inter eos facta, , est discissio . Haeccine exempla sunt , quae Principibus nostris . ut prolapsam disciplinam instaurent , Febronius ob oculos ponit λ Num aetatis nostrae Principes eos eia Ie putat , quos Lutherus indicabat, dum di. ceret s38ὶ: Nostri Principes emendationem Ee etesiarum instruunt , sed οὐ praetextu spoliant, rapiunt, expuant Ecclesias , adipem- Mon

seriorum m Collegiorum diripiunt ipse, ut iis iis

448쪽

C R P. V. 42'lis istiusmodi exempla proponantur ρ Heleenimvero adversario irasceret, nisi alterum illud Ludovici XII. & Henrici VIII. exem plum cachinnos commoveret. Ea sane Lmdovicus, & Henricata pacti sunt, quae Febr nius refert; at cur λ Ut Caroli V. qui Cm mentem UlΙ. in Hadrianaea arce captivum detinebat, conatibus obsisterent, sibique , &Pontifici consulerent; Pontifici quidem, uehac conventione excitatus Imperator de eo liberando citius cogitaret sibi vero , ne forte quid ipsorum juribus adversum , -- mens a Carolo coactus suo Chirographo m nita in lucem emitteret . Diserta lunt in iistae duos inter Reges pactionis verba sqq):,, Item quum non conveniret , ut, aliquem se effectum habeat metu coacta potestas, &is ad aliorum libidinem per vim & inj

is riam expressa auctoritas, ad alterius da misse num . & detrimentum prolata . . : ροα,, ciscuntur . . . quod quaeeumque decreta, is mandata , sive sententiae , bullae . . . . ,, processerint , aut emanaverint a summo se Pontifice DURANTE ET ΜANENTE CA. PTIVITATE SUA, unde . . . . damnum

is aut gravamen alteri Principum praedicto. ,, rum, suis Regnis aut subditis stabisqui provenire , aut contingere possit . . . . is neque ipsi parebunt, aut obedient eisdem

κ . . . . de

449쪽

M . . . . de praedictis AD ADCELERA Nna MD SUΜΜI PONTIF CrS LIBERATIONEM ,, convenientes . Tum suum Locumtene

tem omnibus facultatibus muniunt , suprepra/ictu , R aliis quibuscumque s T Tu M

exemplum , quo Principes ad coercendam Ponti si eis majestatem , atque omnimodam ei denegandam obedientiam scilicet ad schisma incitentur . VII. Negat tamen Febroniata schisma hine exoriturum. Imprimis, inquit o , non ,, inducetur tale schisma ex parte Disc porum; hi sua recipientes Romano Pontio,, fici citra difficultatem relinquent , quae ,, ad Primatum proprie spectant. Sed nec ,, ex parte Priηcipum e qui unum hoc vo.., lunt, ne Papa se immisceat temporalibus,, Regnorum, & ut servet Canones , quoin ., rum ipsi custodes eonstituti sunt . Nihil ,, ergo his in ei reumstantiis superest, quam

,, ut quod absit j ipse Papa iaceret schiis

is sma . Nempe ut in superiore opere diis xerat . 4I : si t quod Deus avertae fiat , scissio in Ecclesia, & quaeratur , num ea

seta d

450쪽

C A P. V. 433se teneat ex parte Papae , an ex parte M Episcoporum, recurrendum erit ad prin- ,, et pia & exempla , quae Patres Concilii se Basileensis proposuerunt , & opposueruntis Eugenio Papae, Concilium ob metum rerisormationis dissolvere molienti , apud ,, Harduinum GMiL T. HIL DI. Scilicet Si duo ad certum ramos , πιι ad , aliquod complendum opus societatem inissent,

is malleν eorum ante tempus wι operis finem, , velit sopieratem dimittere , alto aurem usque

,, 3n agrum uberatum vadant usque ad fru- ,, ctuum tempus , oe aher in via retrocedit , ,, alius autem in agro laborans .sque ad mes,, sem perseverat , quis eorum alter alterum ,, deserere, quis domini mandatis obtempe-

,, rare dicendus es 8 Et s recedens persev ,, ranti dicat e Reeeri or tu , ne fit dimisi. ., nos et an debet ilIe recedere , di potiuas, confervo quam domino parere ' Mino ess tam hebetis sensus , qui sa non diiudicet. ,, μηι igitur qui habet oenios , --,, dem, quis divisionem . scissuram , rixam ,s, contentionem , novitatem ac scandalum fa-

., ciar' Pergunt deinde Patres , bllo sibi ,, adfingi , quod summum Pontificem conis is temnant , declarantes, paratos se esse adis reverentiam , S. Petνi suteusori debitam,