고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
형태분석: dēstinātiō(어간)
형태분석: dēstinātiō(어간)
기본형: dēstinātiō, dēstinātiōnis
단수 | 복수 | |
---|---|---|
주격 | dēstinātiō 목적이 | dēstinātiōnēs 목적들이 |
속격 | dēstinātiōnis 목적의 | dēstinātiōnum 목적들의 |
여격 | dēstinātiōnī 목적에게 | dēstinātiōnibus 목적들에게 |
대격 | dēstinātiōnem 목적을 | dēstinātiōnēs 목적들을 |
탈격 | dēstinātiōne 목적으로 | dēstinātiōnibus 목적들로 |
호격 | dēstinātiō 목적아 | dēstinātiōnēs 목적들아 |
matronam opulentam et nobilem, cuius verecundia et destinatio gloriosa, abruptis postea discriminibus, maritum exemit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVI, chapter 8 10:4)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 8장 10:4)
Vicit tamen funesta principis destinatio, et adulabilis quorundam sententia regiorum, qui ne paene iam partae victoriae (ut opinabantur) consors fieret Gratianus, properari cursu celeri suadebant. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXXI, chapter 12 7:1)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 12장 7:1)
Certe quia ratio restitutionis destinatio iudicii est, necessario idem ipse qui fuerat exhibebitur, ut boni seu contrarii meriti iudicium a deo referat. (Tertullian, Apologeticum, chapter 48 4:1)
(테르툴리아누스, , 48장 4:1)
nulli omnium placere partium, quibus cessurus aut non cessurus esset, destinatio: (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXXII 463:1)
(티투스 리비우스, 로마 건국사, 463:1)
Fides in Dei amore qui in Iesu manifestatur fundamentum percipit in quo natura et eius postrema destinatio nituntur. (Papa, Franciscus, Litterae Encyclicae, Lumen Fidei - Episcopis Presbyteris Ac Diaconis Viris Et Mulieribus Consecratis Omnibusque Christifidelibus Laicis De Fide 24:12)
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 24:12)
1. Pervicacia and perseverantia denote adherence to what is once resolved upon as a virtue; pervicacia (from vincere? vigere?) has its foundation in natural energy of disposition; perseverantia, in earnestness of character, formed by cultivation; whereas pertinacia and contumacia as a fault; pertinacia has its foundation in a stiff-necked adherence to what is once resolved upon, like obstinacy and stubbornness, in opp. to condescension; contumacia (from temere, contemnere) in a haughty maintenance of one’s free-will, even against proper and legitimate superiority, like insolence and refractoriness, in opp. to complaisance, obsequium. Tac. Ann. iv. 20. Hist. iv. 74. Accius apud Non. Tu pertinacem esse, Antiloche, hanc prædicas, ego pervicaciam esse aio et a me uti volo, etc. Cic. inv. ii. 54. Unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut pertinacia, quæ finitima perseverantiæ est: comp. with Balb. 27. Marc. 10. 2. Pervicacia, etc. denote persisting in a resolution once made; destinatio and obstinatio are more immediately connected with the making of the resolution; destinatio, the making of an unalterable resolution, decidedness; obstinatio, adhering to it in spite of insurmountable obstacles and reasonable remonstrances, obstinacy. (iv. 176.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0004%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용