장음표시 사용
301쪽
αρ1 DE BELLO CIVILI. CAPUT XII.
Caesar Senatores, Tribunos, Equites Romanos conis vocat , eosque aIloquitur. Aurum , quod ad eum aIlatum fuerat, Domitio reddit. Domitiani milites dicto saeramento cum Caesare in stiliam profici suntur. Pompeius Canusium, inde Brundisium petit , delectum habet . Nonnulli deficiunt ad Caesarem , qui Cn. Magium praesectum fabrum cum mandatis ad Pompeium remittit . JEsar, ubi illuxit, omnes senatores, senatorumque liberos, tribunos militum, equite que Romanos ad se produci iubet . Erant senatorii ordinis L. Domitius, ct P. Lentulus Spinther, L. Vibullius Rufus, Sext. Quinctilius Uarus quaestor, L. Rubrius; praeterea filius Domitii , aliique complures adolescentes , & magnus
numerus equitum Romanorum , & Decurionum , quos ex municipiis Domitius evocaverat. Hos Omnes productos a contumeliis militum , conviciisque prohibet: pauca apud eos loquitur, quod sibi a parte eorum gratia relata non sit pro suis in eos maximis beneficiis ; dimittit omnes incolumes . a Sestertium sexagies, quod aurum adduxerat Domitius , atque in publicum deposuerat , allatum ad se ab is viris Corfiniensibus Domitio reddit , ne continentior in vita hominum, quam in pecunia fuisse videatur ; etsi eam pecuniam publicam esse constabat, datamque a Pompeio in stipendium . Milites Domitianos bsacramentum apud se dicere iubet: atque eo die castra movet , iustumque iter conficit , vis omnino dies ad Corfinium commoratus, &perfines e Marrucinorum , Frentanorum , Larinatium
a sestertium sexae es 3 ct millia uncialium nummorum. h sacramentum a d se δ:eere a in sua Caesaris verba iurare. Dicimus sacramentum vicere . oe sacramento dicere , ut i
c.Marruc Dorum , Fremamrtim a Hos populos in Tabula nostra
302쪽
In Apuliam pervenit. Pompeius, iis rebus cognitis, quae erant ad Corfinium gestae, Luceria proficiscitur Canusium, atque inde Brundisum . Copias undique omnes sx novis delectibus ad se cogi iubet. Servos, pastores armat; atque his
equos attribuit. Ex iis circiter ece. equites conficit . L. Manlius praetor Alba eum cohortibus v et profugit : Rutilus Lupus praetor Tarracina Cum vetet , quae procul equitatum Caesaris conis spicatae, cui praeerat Bivius Curius, relicto praetore , fgna ad Curium transferunt, atque ad eum transeunt. Item reliquis itineribus nonnullae cohortes in agmen Caesaris, aliae in equites incidunt. Reducitur ad eum deprehensus ex itinere a Cn. Magius Cremona praefectus fabrum Cn. Pompeii, quem Caesar ad eum remittit eum mandatis : quoniam ad id tempus facultas colloquendi non fuerit, atque ad se Brundisium sit venturus , interesse Reipublicae , & communis salutis se cum Pompeio colloqui : neque vero idem perfici longo itineris spatio, cum per alios conditiones ferantur , ac si coram de omnibus conditionibus disceptetur.
1 ra Italiae quaeras . Μale quidam libri Ferentanomm : m. ius alii Ferentinorum . qui in Latio erant . Frentani a item inter Μarrucinos sunt & Apulos e Larinates a municipio Frentanorum Larine dicti. a Cn. Μ'ius Cremona 3 Cremona, patriae nomen. auferendi casu. Vide deinde similia lib. III. c. 71. ineunte.
303쪽
Caesar Brundisium petit, tibi Pompeius commor sur ; inde Brundisni portus aditum impedit ;fr aliqua pugna. Caesar Caninium Rebilum ad Scribonium Libonem mittit , ut eum Pompeio
de pace ille agat ; sed nihil concluditur. . TIIs datis mandatis , Brundisium cum legio-
. nibus VI pervenit , a veteranis in reliquis, quas ex novo delectu confecerat, atque in itinere compleverat . Domitianas enim cohortes
protinus a Corfinio in Siciliam miserat . Reperit consules Dyrrhachium profectos cum magna Parte exercitus , Pompeium remanere Brundisii Cum cohortibus xx. Neque certum inveniri poterat, obtinendine causa Brundisii ibi remansias et , quo facilius omne Hadriaticum mare , eX- tremis Italiae partibus , regionibusque Graeciae , b in potestatem haberet, atque ex utraque Pa te bellum administrare posset; an inopia naulum
ibi restitisset: veritusque , ne Italiam ille dimittendam non existimaret, exitus , administrationesque Brundisini portus impedire instituit: quorum operum haec erat ratio . Qua fauces erant
angustissimae portus, molem , atque aggerem ab utraque parte litoris iaciebat, quod his locis e-llat mare vadosum. Longius progressus, eum amger altiore aqua contineri non posset, rates du- plices quoquoversus pedum xxX e regione molia collocabat . Has quaternis anchoris eX quatuod angulis destinabat, ne fluctibus moverentur. Hix
perfectis, collocatisque, alias deinceps pari ma-
304쪽
pnitudine rates iungebat. Has terra, atque agis pere contegebat , ne aditus , atque incursus ad defendendum impediretur : a fronte , atque ab utroque latere a cratibus , ae pluteis protegebat . In quarta quaque earum turres binorum tabulatorum excitabat ; quo commodius ab impetu navium, incendiisque defenderet . Contra a. haec Pompeius naves magnas onerarias, quas inportu Brundisino deprehenderat, adornabat. Ibi turres cum ternis tabulatis erigebat, easque multis tormentis , & omni genere telorum completas, ad opera Caesaris appellebat, ut rates perinrumperet, atque opera disturbaret. Sic quotidie
utrinque eminus fundis, sagittis, reliquisque telis pugnabatur. Atque haec ita Caesar administrabat , ut conditiones pacis dimittendas non existimaret : ac tametsi maynopere admirabatur , Magium, quem ad Pompeium cum mandatis mi Aserat , ad se non remitti ; atque ea res saepetentata eis impetus ejus, consitaque tardabat, tamen omnibus rebus in eo perseverandum putabat . Itaque Caninium Rebilum legatum, familiarem , necessariumque Scribonii Libonis , mittit ad eum colloquii causa: mandat, ut Libonem de concilianda pace hortetur; in primis lat ipse cum Pompeio colloqueretur , postulat . Magnopere sese confidere demonstrat, si eius rei fit potestas facta , fore ut sequm conditionibus ab armis discedatur: euius rei magnam partem laudis, atque existimationis ad Libonem perventuram, si illo auctore, atque agente, ab armis sit
discellum . Libo a colloquio Caninii digressus , ad Pompeium proficiscitur. Paulo post renuntiat, quod consulas absint , sine illis de compositionθagi non posse . Ita saepius rem frustra tentatam
Caesar aliquando dimittendam sibi judicabat, A
a cratibus ae pluteis a Supra lib. uri. m.
305쪽
αρε DE BELLO CI VILI. CAPUT XIV.
Pompeius , asientantibus Brundisum eo ulumnaυibus , profectionem parat . Caesariani milites oppidi murtim abeendunt. Caesar in Hispaniam proficisci constituit , euius iussu Valerius Legatus Sardiniam , Curio propraetor Stelliam petit . Cotta ex oppido a Caralitanis eiectus in Africam fugit. Cato de Pompeio queritur , or Stelliam deserit. DRope dimidia parte operis a Caesare effecta , ' L diebusque in ea re consumptis IT , naves Rconsulibus Dyrrhachio remissae , quae priorem partem exercitus eo deportaverant , Brundisium revertuntur . Pompeius , sive operibus Caesaris permotus , sive etiam quod ab initio Italia excedere constituerat , adventu navium profectionem parare incipit : & , quo facilius impetum Caesaris tardaret , ne sub ipsa profectione milites oppidum irrumperent , portas obstruit , vicos , plateasque inaedificat, sos as transversas viis praeducit, atque ibi sudes, stipitesque praeacutos defigit. Haec levibus cratibus , terraque inaequat. Aditus autem, atque itinera duo, quae extra murum ad portum ferebant, maximis defixis trabibus , atque eis praeacutis, praesepit. His paratis rebus, milites utentio naves conscendere jubet; a expeditos autem ex evocatis sagittariis , funditoribusque, raros in muro, turribusque disponit. Hos certo sgno revocare constituit, cum omnes milites naves conscendissent; atque iis expedito loco actuaria navigia relinquit. Brundisiis . ni Pompeianorum militum iniuriis. atque ipsius Pompeii eontumeliis permoti, Caesaris rebus favebant . Itaque , cognita Pompeii profectione , concursantibus illis , atque in ea re occupatis , vulgo ex tectis significabant: per quos re cognitasa e e peditox ex moestis faxIetari s a Vide supra eap. x'. sect. Gregarii hi sunt. non ductores. ut Glossa , Evocatus. --: qiiod non Perpetuum.
306쪽
LIBERI. 29 Ita , Caesar scalas parari , militesque armari iu
bet, ne quam rei gerendae facultatem dimittat. Pompeius sub noctem naves solvit. Qui erant in muro custodiae causa collocati , eo signo , quod
Convenerat , revocantur : notisque itineribus ad
naves decurrunt . Milites positis scalis muros ascendunt. Sed moniti a Brundis nis , ut a vallum coecum, fossasque caveant , subsistunt , ct longo itinere ab iis circumducti ad portum perveniunt, duasque naves cum militibus, quae ad moles Caesaris adhaeserant, scaphis , lintri busqueb deprehensas excipiunt . Caesar etsi ad spem conficiendi negotii maxime probabat coactis navibus mare transire, & Pompeium sequi , priusquam ille sese transmarinis auxiliis confirmaret; tamen rei eius moram , temporisque longinquitatem timebat. quod omnibus coactis navibus , Pompeius praesentem facultatem insequendi sui ademerat . Relinquebatur , ut ex longinquioribus regionibus Galliae , Picenique , ct a freto naves essent exspectandae . Sed id propter anni
tempus longum , atque impeditum videbatur . Interea veterem exercitum , e duas Hispanias confirmari, d quarum altera erat maximis bene inficiis Pompeji devincta; auxilia, equitatum parari , Galliam , Italiamque tentari se absente nolebat. Itaque in praesentia Pompeii insequen- 3 o. di rationem omittit r in Hispaniam proncisci
constituit: Duumviris municipiorum omnium imperat, ut naves conquirant, Brundisiumque deducendas curent . Mittit in Sardiniam cum legione una Valerium legatum , in Siciliam Cu-
Videtur . At vallum eminentia sua conspicuum . Aut ergo
Valli & stipites acuti sunt, ramis & 3ramine contecti: a ut vallum ripa lassae. stipitibus huiusmodi praemunita. h deprehensas excipiuot 1 sic vetusti codices sne praepositione Manutio . & Ursino testantibus , duod hic masis Caesarianum censet . Alii depresensasque . Novissiima editione . quae m*gni viri nomen praefert, haec verba omissa sunt. quae vero leguntur in vett. libris. Uen. Gryph. aliis, sed cum prae positione Montanus . tineribusque a rebensas excipium. e duas Hispanias 3 citeriorem rit ulteriorem .d quarυm altera a citerior, inde ex bello Sertoriano devincta Pompeio.
307쪽
rionem propraetorem cum legionibus m: eundem,
cum Siciliam recepisset , protinus in Africani transducere exercitum iubet . Sardiniam obtinebat M. Cotta, Siciliam M. Cator Africam sorte Tubero obtinere debebat . a Caralitani simul ad se Valerium mitti audierunt , nondum profecto ex Italia, sua sponte ex oppido Cottam ejiciunt. Ille perterritus, quod Omnem provinciam consentire intelligeret, ex Sardinia in Africam profugit. Cato in Sicilia naves longas veteres reficiebat : novas civitatibus imperabat rhaec magno studio agebat: in Lucanis, Bruttiisque per legatos silos civium Romanorum delectus habebat, equitum, peditumque certum numerum a civitatibus Siciliae exigebat . Quibus rebus bene perfectis , adventu Curionis cognito, queritur in concione sese proiectum , ac proditum a Cn. Pompeio, qui, omnibus rebus imparatissimus non necessarium bellum suscepisset : ct ab se , reliquisque in Senatu interrogatus , omnia sibi esse ad bellum apta, ac parata confirmasset. Haec in concione questus, e X pr
vincia fugit. CAPUT XU.GIerius Sardiniam , Curio Siciliam Oeeupat. AEditus Varus Tuberonem venientem Uticam poris
ru , oe oppido prohibet. IActi vaeuas ab imperiis , Sardiniam UaIerius , Clario Siciliam , cum exercitibus eo perveniunt. Tubero, cum in Africam venisset , invenit in provincia cum imperio Actium Uarum, qui ad AuXimum , b ut supra demonstravimus, amissis cohortibus , protinus ex fuga in
Africam pervenerat ; atque eam sua sponte vacuam occupaverat, delectuque habito, xx. legiones effecerat, hominum, di locorum notitia , &usu
a Caralitani a Caralis urbs maxima Sardiniae , ideoque Floro
xx. s. raris urbiram eius insulae dicta. ,
308쪽
vsu eius provinciae nactus aditus ad ea conanda , quod paucis ante annis eX praetura eam provinciam obtinuerat . Hic venientem Uticam cum navibus a Tuberonem portu, atque oppido prohibet, neque affectum valetudine filium exponere in terram patitur , sed sublatis anchoris exiscedere eo loco cogit.
CAPUT XVI. eaesar ad urbem profescitur ; ibi de inimicorum
iniuriis conqueritur, constitiaitque aliquos mittere , qui pacis cum Pompeio faciendae auctores snt, sed nulli reperiuntur . Caesar in ulterio
νem Galliam proficiscitur. Vibullius Rufus in Hispaniam, Domitius ad oecupandam Massiliam a Pompeio mittitur. Massilenses Caesari portas Haudunt. Ex eis aliquot ad se Caesar convocat, quos monet, ne belli auctores sint; si, quidquid Caesar dicit, cum suis commvulcant. HIs rebus eonsectis, Caesar, ut reliquum tempus a labore intermitteretur , milites in proxima municipia deducit. Ipse ad urbem proficiscitur. Coacto Senatu , injurias inimicorum
commemorat: docet se nullum extraordinarium honorem appetisse; sed exspectato legitimo tempore consulatus, eo fuisse contentum , quod Ο Innibus civibus pateret : latum ab x Tribunis plebis, contradicentibus inimicis, Catone vero acerrime repugnante , ct pristina consuetudine dicendi mora dies extrahente, ut sui ratio absentis haberetur, b ipso consule Pompeio et qui si improbas et, cur ferri passus es et sin probasset, cur se uti populi beneficio prohibuisset y Patientiam proponit suam , cum cie exercitibus dimittendis ultro postulavis et ; in quo iacturam dignitatis, atque honoris ipse facturus esset. Α-
R Tuberouem ponti atque oppido prahibet a Vide Cieeronis orat. pro Ligario.
b o eoufule Pomptio a tertium consule . Lege sustis, s, ad
309쪽
cerbitatem inimicorum docet; qui, quod ab aΙ-tero postularant, in se recusarent, atque omnia permisceri mallent, quam imperium, exercitu Lque dimittere. Iniuriam in eripiendis legionibus praedicat; crudelitatem , ct insolentiam in circumscribendis Tribunis plebis, conditiones a se latas, ct expetita colloquia, di denegata CGmmemorat. Pro quibus rebus orat , ac postulat, Rempublicam suscipiant, atque una secum administrent. Sin timore defugiant, illis se oneri non futurum, Sper se Rempublicam administraturum . Legatos ad Pompeium de compositione mitti oportere: neque se reformidare , quod in senatu paulo ante Pompeius dixisset, ad quos legati mitterentur, iis auctoritatem attribui; timoremque eorum , qui mitterent, fgnificari: tenuis, atque infirmi haec animi videri: se vero, ut operibus anteire studuerit, sic iustitia, & σε - 33. quitate velle superare . Probat rem senatus demittendis legatis : sed qui mitterentur, non reperiebantur , maximeque timoris caussa pro se
quisque id munus legationis recusabat. Pompe-jus enim discedens ab urbe in senatu dixerat, eodem se habiturum loco, qui Romae remansissent, & qui in eastris Caesaris fuissent. Sic triduum disputationibus, excusationibusque extrahitur . Subjicitur etiam L. Metellus Tribunus
plebis ab inimicis Caesaris , qui hanc rem di
trahat , reliquasque res, quascumque agere intituerat , impediaei. Cuius cognito consilio, Caesar, frustra diebus aliquot consumptis, ne reli-ruum tempus omittat, insectis iis , quae agere estinaverat, ab urbe proficiscitur, atque in ul-34. teriorem Galliam pervenit . Quo cum venisset, cognoscit missum in Hispaniam a Pompeio Vibullium Rufum , quem paucis diebus ante Corfinii captum dimiserat: profectum item Domitium ad occupandam Massiliam navibus actuariis VII, quas a Igili & in Cosano a privatis coactas,
ser- a b H ω in cofano 3 ad insulam Isilium & in Cosano sinu. uilium autem cois, Etruriae oppido , ivide sinus cognom,
310쪽
servis, libertis, colonis suis compleverat; a praeis missos etiam legatos Massilienses domi nobiles adolescentes, quos ab urbe discedens Pompeius
erat adhortatus , ne nova Caesaris ossicia veterum suorum beneficiorum in eos memoriam exispellerent. Quibus mandatis acceptis, Massilienses portas Caesari clauserant: b Albicos, barbaros homines, qui in eorum fide antiquitus erant, montesque supra Massiliam incolebant, ad se vocaverant : frumentum ex finitimis regionibus, atque ex omnibus castellis in urbem convexerant r armorum ossicinas in urbe instituerant: muros , classem , portasque refecerant . Evocat 33.
ad se Caesar e Massiliensium xv primos : cum his agit, ne initium inferendi belli a Massiliensibus
oriatur: debere eos Italiae totius auctoritatem sequi potius , quam unius hominis voluntati obtemperare . Reliqua, quae ad eorum sanandas men tes pertinere arbitrabatur, commemorat. Cujus orationem domum legati referunt; atque ex auctoritate haec Caesari renuntiant : Intelligere se divisum esse pop. Rom. in partes duas ; neque sui judicii, neque suarum esse virium d decernere , , utra pars iustiorem habeat caussam : principe vero esse earum partium Cn. Pompeium, & C. Caesarem patronos civitatis, quorum alter agros Volcarum, Arecomicorum, di e Helviorum pu-nattir, opposita. Hic contracto casur plene Rutilius Numa
Eminus Igilii IUυofa cacumina miroν. a praemissor etiam legatos Massiliensses I Forte Μassilienses adolescentes Romae erant, cum Pompeius urbe discederet: quibus haec mandata ad civitatem dedit. h Albicos a virtute Romanis militibus non multum cedentes. homines asperos & montanos, R exere iratos in armis. Im1ra cap. s . Strabo IV. P. 1 . Mετά τους Σαλυας Α'λβιοι , κνὰ Α'λβιοικοι Ουοκά oι.c Massiliensium xv primos a Sexcentorum concilium erat Μaiasiliae , qui τυυιοTχοι vocabantur . πεντε unas δ' του συα εδρου πτοετω τες , quindecim viri his praeeram . qui eo χωρα negotia , quae occumbant. e pedirent. strab. Iiθ. IV.d decernere a Sic Gronov. observ. m. I 3. p. s4'. Vulgo dire se