장음표시 사용
281쪽
sionem continuatam non habent.
im Haeretici O Pseudopro ua. Oris veris consessionem, de sacerdotis sacramentalem absolutionem penitus abstulerunt, velut solus Deus potestatem remittendi peccata sibi perpetuo retinuisset, nec illam a ministi , Christi ad aedificationem Ecclesiae unquam voluisset dispensari Hoc testatur Cyprian. de No
uatiana haereti nominatim tractam, in lib. Epist. Σ. prope finem: O hireticae institutionis me Pax et vana triartio, hortaria satisfactionis paenitentiam , ct subirabere de fas actione medicinam: dicerefratribus,riarie, o lachryma unde, o quaecu'; ad pacem pertinent acies,sed nustam Zacem, quam quaeris, accipies. Et
post in Dam fructus paenitentia
tur. I u, si iuuenimus, a paeniatentia age da neminem debere prohiberi. cir deprecatibus atque exorantis u Domini misericoratam,
secundum quod isse mi ericors Opis' est, per sacerdotes eius pacem p se concedi admittendus est Han- gentium gemitus, ct paenitentias ructus dolentibus nan negandus. Et quia apud inferor confessio non e Η, nec ex ologesis itale feri pote u : qui ex toto corde Poenitueranto rogauerint, is cclesiam δε- leni interim si scipi. Nouatiam ergo ad poenitentiam homines hortabantur, sed poenitentiae fructum qui est absolutio a cri minet dicebant per sacer tes obtineri no posse,velut qui nullum signum neu sacrametum a Domino institutum accepisset, cuius vi talem potestatem exercerent. Fient haec omnia suis te.
poribus de locis planiora ex Ecclesiastica his loria ex Lactatio, Ambrosio, Hieronymo,Pacia
Doctores Callatici, o maia smarorum Ecclesiae iam certi me intelligi qu)d Nouatianus
peccatores adpaenitentiam quidem adhortata tur , non tamen admittebat poen enitas cramentum, hoc est, Assolutionem Memaeotu, quapaenitentes reconcilii rentur Ecclesiae.
Cyprianus ad Cornelium libro I. epistola 2.
Permisit Dominus, is ligata in terras, etiam in catas biga a riseri : lolui autem po 'ut illic, quae bie
ius in rcclesia olueremur. Cum peccata prius in Ecclesia, quam in caelo solui dicit idque Domini permissione: nihil aliud significar, quam Dominum instituisse Sacramentum Poenitentiae, quod sit instrumentalis quaedam causa romittendi peccata. Et cuin causa effectum praecedat: peccatum non dimittitur in caelo, quod per Sacramentum poenitentiae non sit prius dimissum in Ecclesia. Nam iterum in eadem
Epistola sie scribit : Episcopatus nostri honor grandis , pacem dedisse talla tyra ι . Et post: r moae potest is Consi ionem c nominis diuini coram persecutore) idoneus inueniri, qui non
prius pace recepta receperit ρι ratum patris t. Pax ergo, quam Episcopus dabat i spiritum diui-ucit Cyprianus: Placuit, ex inatis singulorum causis, pacem tu sis dare. Non ergo talis erat poenitentiae Ecclesiasticae ratio, ut satis esset pra dicatori palam dicere: si quem vestrum in fide recta poenitet suorum scelerum, is sciat, sibi remisia esse peccata: sed singulorum cauia, id est, circumstantiae persisnatum δί rerum a sacerdote stilo examinabantur , oc ita demum pax iis dabatur , qui vere poenitentiam egi L. sent. Nam postea m. s. eius dent libri Epillo, la, Cyprianus Baptismum dc Poenitentiam simul conserens, ait: eum solum sese baptizare, es remissionem ρeccatora dare. qui habes iri. tum sanctum. Baptizare autem, de remittere peccata, non essem eiusdem hominis, depotestatis, nisi utrumque fuisset Sacramentum. Et quanquam Cyprianus in eo errabat, quod sacramentum Baptismi a schismaticis coserri Z a non
282쪽
168 . pour ir. R M A u v se si sit, Tori, set L. PRIMATEM. Post Corneliu assumptionem ad Ponti ficatum caete ros per orbem primat qui in is cryt de
sua ordinatione certiores fecit, ut scirent, vocum communicare ,& a filio I t cras com munica
torias accipere, atque ad quem dirigere in causis Eccletiastici cleberent Primates xemper pti; uinciam ipsorum liaec eadem collegis singulis in notitiam perferebant. Illa quippe ealem simie D. Cypriani verba lib. 2. ep. io. ubi etiam Cyprianus ictimi r olim Ponti seu Tolis ordinatione scrinis si queatiorum praeterea testi attonὸ credrsitatum seri atque ide6ῖ. in hac resereris de sua ordinatione scriptis absque aliorumpraeterea testi ccusat te, quod non st a tura poli acceptas de ea re Cornelis i gerascius Ordinati enisset: hoc enim utilius ipsi eo tetias, re vis iam ess ad recaldanditur Nouatiatii lcbitata
nes inde substautas. Cypri. iiii verba liat c sunt libro a. Epis h. io. Qua crim est Carum no Iro Lquii Icorurnationi tuae astuerant, desiderauimus: non die se armor 5 e diris notiunt aliquid quarebamus. na satis eras, it ιute Episcopum acIam lueris nunti ares, i inesset Le discrepans DLID. Hoeergo ad reliquas Ronisinae sedis praere gatiuas accedit, lucra vetu est i sic stiani tempore, mos - fuit ut unius pontificis Romam literis absque aliorum necessariaetellii litione crederetur. A cedit Millud, quod nil tis fuit per totum mundum. vc maiora stilli id sedem Roman. conla Iuro, non statim scrini, rater chari ,me, Asn ea res erat qui in noti iam tuam deberet per nos lunat. latim quasi magna in t met-endaperferri. Cum autem Cyprianus dicit, hanc rem non dς buti se festinato, quast magnam, ad notitiam Romani Penti cis perferri, ii oritic clarissime docet, res magnas ad illius notitiam festinato perserri debuisset Praeterea cum Marcianus Arelatensis piscopus Nouatiam haeresim sectaretur, Cyprianus lib. 3. epis h. iue. ad si Ephanum Papam scri-
. heres, Fo in cinquit Aega Lugduni consistens, stater chiragi me, semel atque iterum mihi VAE' heri t. significans ea quae uiam et bis sicio et iique nunciara, iam ab eo, quam i caeteriis Coepi opse Ao 'meadem prouincia coriit tutis, quod Marcianus Aretite con ens Noaiatiano si G nxerat, or a Cail beae Ecclesiae unitate atrae a corporis nostri 'sacerdotν constasione d ce serit, texens haeretria raesi, ptionis duri ranam praestatem. Tani consiletum crat Pontificem Romanum de rebus istiusm
di ab Episcopis ubique degentibus adimoneri, ut Cyprianus nihil dubiici, hoc illi a pluribus significatum esse. Nec est quod dicas, hanc eadem rem Cypriano quoque nunciata n luule Natrivi hoc no negauerim: sic manifestum est, cum Cypriano eam rem suis se ob id communicat an , ut is pontificem Romanum ad Marciani excommunicationem incitaret. Ad multos quidem icEpiscopos 5 cleros Cyprianus lircras dedit, scd nunquam ita cum vilis aliis , ut cuin clero de P ,-tifice Romano egit, nunquam ulli tam accuratam rationem rerum a se gestaria m dedit, nec vliam praeterea Ecclesiam vel principalem,vel tanquam Petri cathedrum salutauit. Multa fate0r o teris Ecclesiis communia cum Romana erant:veluti ut scirent omnes octingulae, quis a qui bie; citet ordinatus Episcopus, suis a communione abstentus, aut quis Ecclesiae reconciliatus esset. Caeteitim quia quaedam erat coni munia omnibus inter se Ecclesiis, propterea dicere, qusingulatia, te ea longe maxima Ecclesiae Romanae tributa non fuisse, hoc illud est, quod
tale alienum esse contendimus.
Cornelius Episcopus Romauus ut est apud Eusebium lib. s. cap. 3 s. ad Fabium Episcopuiti
Ecclesiae Antiochenae scribens.cum exposisset, tuo pacto Nouatus procutasset vitres Ep scobis implices&agrestes ex angulo quodam Italue perfraudem euocati, imaginaria quadam in poli-
. tione inaniau, ipsi Episcopatum tribuerent, postea dcclarat, e et num ex tua rIe confessum,ut L cum In communione recepisse. a tu et ero in retiquorum duorum loca Accederent, alios linquit)
misimus. Non solii in igitur delinquentes Episcopos deponere potuit Romanus Episcopus, ve .rtam etiam alios mittere, qui in depositorum loca succederent. Ex quo apparet, Pontilici, Romani potestatem nec intra urbem, nec intra suburbanas,& adjacentes urbi Ecclesias ut quidarii volunt) conclusam fuisse. - ut anus Episcopus anno Imperis Decii primo, a Roma, siris Rapa transmissim est in urbem Tur.-nicam. et bi de paeanu nonnusi praedicarione sua conne tis cis ad Dominum. Auctor est G regori sTuronensis, instoriarum lib. Io. num.' l.
v. Lucius in Epistola ad Episcopos Galliae de Hispaniae: Literi di ctionis et e Vae, quisu a se tire i stoli sidem a vestri causa negotii; misi tu, tilenter siu cepi ius. Hoc igitur omniino v
rum S certum est maiores causas ad sedem Apostolicam ex omni parte Eccllasiae' relatas suis te. Hinc eidem Lucio Cyprianus cum collegis grauissimas literas misit, lib. 3. cpist. l. m quibus creditum ab exilio pratulatur, & demum subiungit: Vicarias pro nobis. ego se coagegae,ibus ei
Iernit.ti omnis has ad vos liter in mittimus, frater charisiime, o repraesintantes et bis per Episto. gaudium nostrum, fida obsequia charitatis expromimus, hie quoque in sacrificiis atque o Iunibus no-yris non cessio es Deopatra, ct Chrisiostio ejus Domino no fragratias a ere, G orare pariter ac petere,ut qui perfectiu e II atq; perficiens, custodiat or persciat in vobis consegionis vestrigloriosam corona. Equidem
283쪽
no, Augustino, de aliis Patribus.
Quoniam enim haec haeresis, a Lutheranis pleri sque, a Zuin glianis vero de Caluinistis omnibus renouatur: & licet verbo id illi neget. re ipsa tamen ex aliqua parte Nouatiani sunt, de res magni momenti existit: de hachaereia diligenter Myepe agam. α
' Nouatiani sui apparet ex Epistola Cypriani ad Iubaianum in
rebaptizabant eos, qui ad ipsos a Catholicis venissent. D. Cyprianum una eum δ' DLFopu errasse, verum hare- sim non ineumi. Plura concilia in Africa habita sunt de iis baptizandis in Ecclesia. qui fuissent apud haereticos baptitati, quorum in uno Episcopi serὰ octuaginta septem ex diuersis proii inciis sub Cypriano Catthagini conuene.
Doctores Catholici, ct cuEodes
non posse putabat, ob eamq: rem ab Ecclesia
reprehensus est tamen non crrauit in eo quod baptizare, dc peccatapoenitentibus remittere
post baptismum, paria cile iudicauit , cum id etia Ecclesia semper docuerit. Imo etiam in . eiusdem libri Epitiola Cyprian. succi, per eos, qui nimiumsito lapsis manus imponunt, v-trumq; perdi, ut cir ami sapisgratia, quaede Mytimi sanctificatione ercipitur: ct non subueniat 'rnitentia, per quam culpa curatur. ubi cum si-g rificet, poenitentiam curare quod post baptismum de bapti sint sanctificatione perierat: utique docet, hanc, de qua loquitur, poenitentiam no minus sacramentu esse, quam Bapti sinum. Quae alioqui comparatio esset inter sacramenta Dei,de opera hominum Z Denique hic ordo agendae poenitentiae apud Cyprian. describitur lib. 3. Epist. i . Peccatores parnitentia iusto tempore acta secundum displinae oriunm,adeae Eoae si est, conse tonem in veniunt, se permanus impositionem Osco' or cleri isu comm ni iunis accipiunt. Et in tracti tu de lapsis do cet, eos qui vel copitauerunt de sacrificio idolis immolando ipsum apud Lacerdotes Dei dolenter de simpliciter confitentes, exomologesim conscientiae facere solitos, dum admitti confessio poterat, dum satisfiatio de remisso facta per sacerdotes apud Dominii grata erat. Haec omnia probant, de Nouatianos in eo haeresim suam posuiste, quod Poenitentiae sacramentum negarunt. Catholicam Ecclesiam idem ipsum cacramentum contra eos desti disse. id quod ex his quae postea subiungam, luce meridiana clarius euadet. Dionysius Alexandrinus apud Eusebium, lib. 7. cap. 7. contra Nouatum, qui Ecclesiam tam misere disciderit, sanctum Baptismatiss crainentu in abrogauerit, Ac fidem ac fessionem, quae Baptismi in praecedunt, condemna uerit, no line causa graue odium concepimus. Stephanus Pontifex Romanus steste Eusebio libro r. capite 3. ) cum audisset, C l rianum existimaste , non aliter , quana per auacrum Baptismatis, haereticos in Ecclesiam admittendos , hac de re animo veli
284쪽
aro poNTIT. RO PAN. frup zR pulso TOTI Vs recto p R i M Ait M. Equidem non puto, rationem tantam cuiuslibet literius. praesertim transmarini Episcopi, aut in Africana, aut in ulla omnino Ecclesia habitam esse , quantam undiq probamus esse habitam unius Pontificis Romani. Sed ad Stephanum Luci) successorem se conserat oratio. .s. Ex iis quae dicuntur a Cypriano lib. r. epist. . constat, Basilidem Asturicae, ut videtur, in His pania Episcopum, idololatriae libello maculatu, a sacerdotia administratione de iudicio sacerdo tum eius prouinciae fuisse repulsum ,& alium in locum eius substitutum. Basilides autem poni crimina sua detecta, or conscientram propria confusione nudatam, Romam pergens, Si banum P Iifice Romanum longe postum, or VIIa ni ac veritatis ignarumstfiata,vt exambiret. reponisiimu EF in piscopatum, de quo fuerat iuHe depositus. Hispaniarum igitur Episcopi crina viderent, Basilidem exauctoritate Romani Pontificis Episcopatum suum repetere: hinc auctoritate sedis Apostolicae. inde si nata latione & fraude Basilidis commoti, ad Cyprianum & Episcopos Ahicae scribunt,desiderantes iustum pariter ac necessariam suam soliti tuae nem et e latio vel auxitio siementia i ora sus leuari. Cyprianus er , & reliqui Episcopi reseripserunt, Basilidem atque etiam Martialem, qli fuerat in eadem causa iuste depositos videri, nec in pristinum honorem restituendos esse: eos . perseuerare Episcopos debere , quibus loco ipsorum manus fuissent impositae. Nec rescindere in quiunt ordinationem iure pere freta oteu, quad Basit es Romam pergens, ambruit si iniuste in E L
scopatum reponi. Iam ad totius causis arcem ventum est. Quaeri enim oportet ob quam causain
Cyprianus & reliqui Epi scopi dicant, sententiam Romani Pontificis non debere seruari. Nam si tutarunt illum nihil iuris habuisse in longe positas Hispaniarum Ecclesias omnino ista ratio stata Protestanti laus. Sui dicant ut vere dicunt obreptum Episcopo Romano fuisse, nec id videri b ebmandatu esse, quod ut mandaret,fraude inductus fuit: tunc Magdeburgenses causa ceciderunt Catholica vero fides vicit. Audiamus ergo Cyprianum. Hoc, inquit id est, ut Basilides ad Steph .
num Pontificem Romanum rei gestae ignarum pergens,ambiret reponi se inius fel Hre inquan eo pertinet ut Pasitidis non tam abolita sint, quam cumulata delicta , ut is superiora peccara eius, etiam famni or circumuentunis crimen accesserat . Neque emm tam cul Ndus eu is cui negMenter Ariptum est, quam hie execrandus. qui fraudulenter obrepsiu. Obrepere autems hominibus Rasitides his Deo non potest, cumscripto u. Deus non irridetur. Vides iam, studiose leistor .ex a sta re potestate Episcopo Romano in Hispaniarum Ecclesias vehementer confirmari: tantum abest, ut to latii Omnino, aut eleuetur. Nam qui ob eam solam causam dicit Basilidem in Episcopatum restitu
non debere . quoniam sesellit pontificem Romanum loge positum M veritatis ignarum: e4 ips
fatetur. Pontificem Romanum iure potui ste Basilidem contra sententiam Episcoporum Hispaniat restituere,si uasta fuisset Basilidis postulatio. Cuprianus igitur in facti cognitione Pontificein Romanum errasse dicit, non autem iure ac potestate ita priuatum esse, ut illum restituisse non potuerit. Et tamen in omni cognitione prima quaestio illa est, virum iure potueritis causastico noscere, a cuius sententia recedere conamur. Cum autem qui causam cranouit, les tinuis Iu ex suisse deprelieditur, tum deinceps ad alia remedia confugiendum est. Cyprianus igitur contra Pontificis Romani potestatem nihil iure obiici posse, videns ad obreptionem Bassilidis sς cotulit, ut sententiam Pontificis irrivim esse ostenderet. Nam nec illi, quod petunt, obtinenti qui fallunt imperatores cum Theodosius de Valentinianus decreuerint, τι mendax precator ca reat impetratis. in Codice Iustiniani lib. I. rit Σ1 sed tamen non idcirco carent Imperatores potestate priuilegia iis conferendi qui veritatem narrauerint. Sed quorsum de Cyprians sentetia quς- rimus, cum ille ipse auctor fuerit eidem Stephano, ut in Gallicanas Ecclςsias iurisdictionei suam exerceret 8 lib. 3. epist. I 3. carcianus inquit fretate consissens, Nouatiano sie coniunxit, O a Catholicae Ecclesiae et ii te, atque a corporis nostri or sacerdoti, constensione ae egit, tenens haeretica praesumptismi duri imam auuarem, ut struu Dei paenitentibus se dolentisin, o ad Ecclesiam tutar mu or gemitu, or dolore 'ulcantibus, diuinae pietatis, se onitatis paternae solatia se subsita elaudantur, nec adfouenda vulnera admittantur vulnerari, se si h patas ct communicationis relicti adlup ruaramam se praedam diaboli oriciantur. Cui rei nostrum est consulere se subuenire, frater e risi
me, qui diuinam clementiam cogitantes, o gubernandae Ecclesiae libram tenentes, sic censiuram vigora peccatoribu, exhibemin t tamen losis erigendis, o curandis vulneratis, bonitatu Cr moera ordiae dotanae medicinam non dene emus. V propter' ere te mortet pleni imas Literas ad Coepi pos nostrosio Tu costituros, ne vora Marcianum pervicacem o superbum, es Eumae pietatis aestaternae sauia inimicum, colligio nostro insitare patiamur. Et post: Dirreantur in noxinctam O ad plebem . relate eo pentem a te literae: quibus algento Marciano, alius in locum eius si uuatur, or grex Chrasti qui in Hiernum ag Ego is purus es υulneratus contemnitur, Et ruri Et iterum: Marcianus sententia non dicat 'ed accipiat: nec sic agat, quasit se iudicauerit de e geris facerdotrem, quando is Ut ab et mersis
cuia dotibus iudicatur. Seruandus est enim antecessorum nomorum beatorum mari u Cornely or Luc..honor glori quom memoriarar cum nos honoremus,multo marse tu, frater charisime. nori care
struaregrauitate or auctoritate tua debes qui Vicarius o Fuccessor eorum factus ei. Illa enim MPm δι tu Dei, or inglorioso martyrio costituti, danda Gela sparem censuersit, or parn Aia Iastiata eo
285쪽
Ciuitas Dei, qucontinuata Ecclesiae succesiis. Ciuitas diaboli,seu Schiseratici latae, qui siccessionem continuatam non habent.
runt, qui omnes licet a veritate in decernendo aberrarint,nsi ra- me fecerunt haeresim aut schisma. Nec vero ab illis aliqui unquam nominati sunt Cypriani
Pacianus testatur in cpist. 2. ad
Catholicus nominatus cst. Hac enim conditione sententias di. xerunt, nisi aliter fratribus suis per totum orbem dii fusis vide
1 o. De Sab Hianss. Sabellius Aser Petapolitanus Noeti sectator Sc tam Hermogenis , quam Praxeae in laurei illuccessorin dicebat auctore Hilario in lib. . de Trinitate eundem esse Patrem de situ, atque ut ex Epiphanio M Augustino constat in etiam Spiritum sanctum : ut sint in una subitantia tres nomectaturae. Hinc factum est, ut Sabelliani humanam filiunaturam patri etiam imputarent. Velut pater natus de passus sit pro nobis: ex quo iidem dicti sunt Patri asant. Calistus eat dem haeresim sectatus est,auctore Theodorem libro I. lia ret. Fab. Pst. De Nepare odia .
promissa in sacris Scripturis que canctis viris fiebant, pristanda in hoc seculo docens, dicebat ho .mines mille annis victuros indelieiis corporis . oc voluptate; et leo vino molo schismata nascerentur, sed integrae Ecclesiae a fide deficereat. Eulebius lib.I.
cap. Is, Hie- Doctores Catholiet, ct custodes murorum Ecclesia. menter commotus fuit. nitique noui aut alieni a traditione eu Aristoloru temporibus demiata moliendum arbitrabatur. Haec Eusebius. Porro
verba decreti,quod Stephanus promulgauit, apud Cyprianum habemur in epistola eius ad Pompeium: S qu inquit Stephanus a quacunque baere 7 Denerit ad nos, nihil innovetur, ni- siquod tra itum est, vi manu. En imponatur in
Cyprianus in epist. ad Iubaianum Patri pasesianos appellat pesses,qu.estitis ac venenis subuertunt veritat .
Dionysius Alexandrinus haeresim Sabellu
consutauit, ut apparct cx Eusebio lib.7. p. r. item 4; ex Athanaso in libro quem scripsit de sententia eius de Dionysij, ubi haec habet verba: In Pentapoti superioris Libse, qui am EEL si parum siententias Satis jamplectebantur, r.wrum. . eorum co menta inualuerant, 'ut vix vis
pus flius Desin Ecclesiis aedicaretur.Re cognita, Dion us, ad citius curam eae Ecclesiae perim bant, legatos misit, qui auctores harum rerum asHia prauis opinionibus retraherent. utas autem in
impietate per entibus, Epistolam scripsit, ct hu
mani atem Christi ex Euangeliis common Irare, τι ista, audacius filium Des abnegantibus, ct humana eius patra imputant bus, common Brata rei
veritate noparrem, sed bum pro nobis hominem esse genitum rudibus ista se institis hominibus patrem non esseesilium persuaderet. Dionysius Alexadrinus duos libros depromissis contexens, in illis Nepoti viro alioqui non malo contradicit, ubi etiam coqueritur, Nepotiana sectae doctores legem es propheta pronis: lo utare, Euangelia ne suere, Apoliolorum epistolas deprauare, nec pati homines dens
cum Domino coniunctiones, ct ad eius immortallem naturam assimilationis opere admirando cogitare: se persuadere, Eiecta es mortalia praemia tandem futura. Denique in colloquio familiari Corationem eius opinionis apud Arsenoi rem primarium quendam doctorem eo adduxit, ut ab ea opinione discederet. Eu eb. tib .cap. 19.
286쪽
272 PONTI p. ROM AN. sxMpti: FRiss 2 TOTi Vs E CCL. P RiMATEM. municarionis se pacis negandam mn esse, titeris fisissignauerunt, quam rem omnes omnino ubique ne fuimus. Neque enim poterat esse apud nos sensus Que tu, in quibus unus esset spiritus: or ideo manife- .stum est, eum Spiritus sancti veritatem cum caetera, non tenere, quem videmus uiuer a sentire. Signi ut bis plane nobis,quis m locum Guareiani Arelate fuerit Fabi nutas , visciamus ad quem si uires nostrosae risere, Cr cui Imbere debeamus.
Quam multa, de quam insignia testimonia eliciuntur ex his omnibus Cypriani verbis, pro Pontificis Romam primatui Primum animaduerto, Cyprianum sentire, quod Ponti sex K manus cum Episcopis Galliarum iure suo agere potuit ut Martianum Arelatensem Episcopum deponerent. Nec enim adhortatus esset Pontificem Romanum id facere, quod iniquum iudicasset. Deinde perpendo,maiorem fuisse Ponti ficis Romani, quam Carthaginiensis potestat eniin Ecclesias Gallicanas. Alioquifrustra id ab illo petisset Cyprianus, quod ipse non minore cum auctoritate praestire potuisset. Praeterea video,hac in re maiorem suisse Pontificis Romani,quarti aut Lugdunensis Episcopi,aut cuiusquam praetcrea in Callus potestatem in ipsos Episcopos Gauliarum. Nam in eadem epist. Cyprianus significat, Faustinum Lugdunensem Episcopum i thema atque iterum de isto Martiano scrinisse,additi ore se. in eadem Ponti ci Romano tam per Fau Binum, imper ali nunciata esse. Frustra vero Faustinus implorasset opem Romani Pocificis in ea caiisa,quam ipse potuissct pleniore quapia auctoritate disponere. Accedit eode quod no modo Episcopi Galliarum, sed etia plebs Arelatensis eo tempore dc cognouit.&agnouit Episcopi Romani primatum. Nam Cypriatius postulat,dit drigantur titerae a Ponti sce ad labem Arelate consistentenum
quod nunquam sectis et nisi probe persipectum habuisset ne plebem quidem latuisse quod Pontifex Romanus etiam in Gallicanas Ecclesias potestatem legitimam haberet. Quid,quod perspicue indicatur, quaecumque ab Episcopis omnibus contra Nouatianum decreta sunt,ea fuisse ab
auctoritate Romani Ponti scis potissimum protectat ui enim tu is inquit ructumpacu negandam non e se literv i bis ignauerum. uam rem omnes omnino Pontifices Romam siue sua sponte seu ab alias admoniti, si iis literis signabant, ac deinde illas literas ad primates mittebaiar, quoium mpera ea dein literae ad singulos perserebant ut Episcopos . ut ita omnium accedc me consensu, ab omnibus cadem res decet neretur. Nec ullius momcnti habitum est, si unus aut alter Episcopus dissensistet. Caeletum si res Pontifici Romano probata non sui siet, nunquam poterat uniuersatalis decreti nomen auctoritatemve adipisci. Caeterum ut meo, quod instituimus,progrediamur: i. Cyprianus ait, Stephanum Papam delere in LMartiano abI endo lut qui Nouatianus est crinum . na antecepsorum suorum Coroeby o Luci' 'agrauitate se auctoritate seruare. Non ergo rcs haec erat consil0 tantiim,aut exhortationis, veru'm etiam auctoritatis. D buit enim Ster hanus auctorita. rem suam ad hoc interponere, ut qui Nouatiam Gyma, quod sui antecessotcsdamnauerant,d tendere auderet, ab Episcopali sede remoueretur. lam veto nec illud otiosum est,quod Cypri nus Cornelium de Lucium Pontisces Romanos vocat non solii in Stepham . sed praeterea antecessores. Seruandus est inquit antecesse m nonrorῶ beatorum mar ram Cornet, or Luci, honorgiora us. Ac nimirum ista ratione intelligitui, quo maluae concordiaeglutiro. O quo unitatis vincia jacerdotum corpus sit copulatum. Nam cum omnes Episcopi auctoritati m Romani Ponti scis arn scerent, illiusque Ecclesiae Episcopos velut proprios anteces res numerarent, nec fas esse iudi carent,ut ab eorum decretis recederent: factum est, ut unius cathedrae commi inis omnibus ob seruatio congregaret omnes in unum, faceretq: ne sensus esset diuersus in singulis, quibus una es set cathedra Episcopatus unus, una Ecclesia. unus denique Christus, S: unus Deus. Nam his να dibus video me posse ad unitatem Dei ascendere, quibus antea Cyprianum a Deo is catheria, am descendisse perspicimus,libi .epist.8.
His ita positis, appareat facile, quam leuiter Magdeburgenses huic D Cypriani loco, aue Ca itholici magnopere urgeresistent, sitisfacere conentur Altus inquiunt Centur. .cap. . pag. is , ialium monebat desius o Veso. Sic Dprianus lib.f. epist. I s monet Stephanum Romanum Pontificem , τι
ad Arelarensim Ecclesiam sic ribat, cr populum excura ad deponendum Martianum, es substituendim Glliam. Ergo totum hoc, de quo hactenus actum est, nihil aliud volunt esse, nisi cxcii tione quan ldam populi. At longe plura in Cypriani verbis iam sunt annotata. Nam si tantum excitatio in puli quaerebatur quid causis erat, cur Faustinus Lugdunensis, aut etiam ipse Cyprianus id essic re non possiet Ouid necesse fuit, excitationem populi a PQntifice Romano tam serio flagitare lSerio enim agit Cyprianus,& velut rem magnam,quae a si praestari non possi,multis verbis per suadere Pontifici Romano laborat. Excitat autem quisque eo melius, quo est doctior, facundi l& eloquentior. Certὰ non puto, Stephanum Curiano aut doctiorem fuisse, aut facundiorem.
sed bene habet quod Magdeburgenses dicut. Cyprianum monuisse Stephanum de os cio suo. Illorum igitur consessione, pertinuit ad ossicium Romani Pontificis curare,ut Episcopus schismati eus in Ecclesia diutius non praesideret. Nam impudentissimam calumniam, quae eodem in loco lapud Magdeburgenses in Cornelium Papam velut auctorem , ut calix D amini absque vino in aqua sola consecraretur, vir doctissimus & mihi summa familiaritate coniunctus Alanus pus eopi ossi iam ante confutauit in Dialog. I.cap. 16. , unum
287쪽
successio. Ciuitas diaboli, seu Scbi fiatui C Apostatae, qui succesιο-
uantiti O Pseud propheta. sa. De meracha. uictae has ut est apud Hil rium lib. Sc K. de Trinitate
unigeniti ex Patre natiuitatem comparauit unius lucernae dumbus luminibus, aut lychno in duas partes diuisio, taquam esset substantia exterior, quae, Velut oleum aut alia quaepiam media
materies, lumen ex te utrumque protenderet.
haer. 67.ὶ nuptias non admisit, Mideo cum solis continentibu versabatur. Carnem negauit resurgere. Pueros ante cognitionem Minerita certaminis morientes,
reiecit asperugni.' Paradisum sensibilem nes
Melchisedee putauit esse spi ritum Lanctulit.
Doctores Carest i , cu Dis murorum Ecclesiae. . Dici retei λ non exi timetur, quod λ ἀ- cum se nune or ante dam am est. Hilarius lib. p. de Trinitate. Ita lae testatur,antequam ipse scriberet, opinionem uteracliae de diuinitate, velut lampade in duas partes divisa. condemnatam suisse.Sixtus secundus in epist. i. ait: gnoscesilium Dei ante omnia tempora de Ierno Pteroines ultur 'eneratum. Et post: ravo pater e detiam est : ius Salomone Lun- te: Ego ex ore t est imi proii.
Cyprianus de habitu virginum: Cum iam
refert πι ect orbu, se mundus impletus qui capere continentiam ρο sunt, yadonum more et ruentesca trantur ad regnum. Nec hoc iubet Dominus. sed hortarur, or eum Motarioves multas a d ρο-
trem suum dicas, melioris haliraculi sese ad
Hippolytus in oratione de consummatione mundi, praeterquam quod ait, Christum car- nem suam tertia Hesuscitasse; ctiam docet ex Danielis c. iΣ. dc Icaiae 16. excitandosὸ puluere terrae, Pi μιηι in monumento, O dentque omnem carnem mortalium visurum esse faciem Chrisi, eum ad iudicandum venerit. Cyprianus lib. . epist. s. Ob nomen Christi, a bimatu or insta qus fuerant, necabantur. Aetas me dum habiles adpurnam, idonea metuit ad c ronam. Et lis. 3. epist. S. V apud omnes siue in sentes, siue maiores natu, una disini muneris qualitas.' Methodius apud Epiphanium sub la aer. M. Paraisius ex hac terra palam locus eximius est. fixtus 2. in epist. i. Si antiquus hostasia ra-δ o hominem strauit, quis locus extra parad umes potest, in quo mentes hominum penetrare non valeant' j. Paradisum igitur vere locum . ex
eoque dc sensibilem esse, Sixtus docuit. Cyprianus lib. 2. epistol. 3. Qudd Mesciit sedec,qui panem dc vinum obtulerat. typum Christi portaret, declarat in Psalmis Spiritus sanctus. f. Spiritus sanctus igitur de Melchisedec locutus est, tanquam de alio a se,imo tanquam de sacerdote M ministro suo. uu
288쪽
Vnum illud iam superest explicandum in Cypriano. Maxima quaeq: ad Episcopu Romanum
referri solita esse,iam ostendimus. Inter maxima vero non immerito habita iunt citi in odi Synidorum decreta, in quibus de fide quippiam esset definitum. Dico igitur, Cyprianum etia o hac re veterem Ecclesiae more ob sicruasse. Ipse id testatur lib. r. in Epistola quam ad Stephanii Pol tiscem Romanum scripsit,quae numero prima est. Ad quaedam sinquit)ia ponenda ise rencis rem
mans examinatione I .rMa,necesse hasuimus,frater charissime, renuementitus in una pluribus scur-
dotibus, mere O celebrare γπcibum, in quo mulsa quidem prolata ars trabacta Iunt. Sed de eo vel x me tibi scribendum, O cum ruagrauitate ac pientia ferendum uir , quod magis pertineat se ad acerdotalem auctoritatem se ad Ecclesia Catholicae unitatem pariter ac dignitatem,de diuinae Hostionuoia natione venientem. Mox autem proponit quaestionem de rebaptizatione in eadem Synodo agitata, S i ut Episcopis Africae videbatur recte atq; ordine defini tam . Sed vel in hac una re apparet, quam necessaria Ecclesiae Dei fuit unius primi Pastoris sidcs oc praesidentia. Cum enim D
Cyprianus tanta doctrina praeditus, quanta in eius Epistolis & alias operibus elucra tanta ij pi tate afflatus fuerit, ut pro Christi nomine Martyriuin subierit,cum praeterea frequenti issimos sacerdotes in consilium adhibuerit, nec antecessoris sui Agrippini cxemplo caruerit, quem imit iretur,& tamen in causae illius definitione una cum toto conc illo errare permissus sit,cumq; e
dem ipso tempore Stephanus Papa cum iis qui ipsi aderant, Cypriani decreto sic se opposierit,dcin contrariam sententiam decretum aliud verum de catholicum promulgarit: prosecto in lignithoe exemplo Deus voluit toti Ecclesiae suae reuelare, quatum inter succelibrem Pori, pro cuius fide rogaret, & alium quemcunque Episcopii, imo etiam frequentem Episcoporum bynodum interestet. Sed haec sint alterius loci. Nunc de Cypriani mente agitur, quam talem fuisse audacter dixerim, ut nullo modo sibi licere putauerit, ab ea fidei tegula penitus dissentire, quae illis Episcopis de populis placuisset, qui manerent in Ponti scis Romani com munione. Probabilius quidem visum cli Cypriano,ut ab haereticis baptizati de nouo in Ecclesia baptiraretur, tanquam prior baptis iis ipsi, iure nullus extitisset. Nam usque adeo illi placuit ea sententia, ut cum vidissEt. Stephanum Papam non modo illi non assentire, verum etiam in contrariam partem dol. - cerneret contra Epistolam de decretum Stephani sicribere non dubitauerit.Sed quid An propte ea deseruit Stephani communionem. Nihil minus. Et tamen si Protestantes veru docent, maior
fuit Stephano Cyprianus. Nam Pontifici Romano quidam protestantium non nisi Romanam Ecclesiam & quasdam luburbicas, hoc est,uibi vicinas subiiciunt qui vero plurimum ei tribuut. vltra Italiam non extendunt eius potestatem. At Cyprianus suit totius Africae Primas ut colligitur ex iis Episcopis quos undiq; ad tertiam Synodum suam Carthaginie sena c6 uocauit,quibus i in ea Synodo praefuit. Nam ibi aderant Episcopi ex Tripoli ex Byratio, ex Numidia,ex utraque Mauritania hoc est, ex Caesariensi de Siticensi. Nam hae sunt prouinciae totius Africae. Maior ve- . ro Asrica est multis sanὰ partibus quam Italia: δί tamen primas Africae decretum sui concitur fert ad sedem Romanam, ut ab illa cognostiatur de confirmetur , cum interida Romana secisa deo sese non subiecerit Africanis Ecclesiis, ut contraria potius omnia definierit. Non ergo ita se l. res habuit ut Protestates impudentissime affirmat. Non Italiae tantium, sed toti praerea Ecclesit iii Romanus Pontifex praepositus iam inde ab initio fuit, atque ita hodie perseuerat. Hinc ad illam sedent acta sui concilij refert Cyprianus, qhiod multo melius ex Hieronymi verbi6 quam meis, intelligetur. s. Hieronumus igitur in Dialogo aduersius Luciferianos : Cenatus est C pria ου contritos lacu um
e.nec bibere de qua es ena: ct idcirco haeres eorum bapti ma reprolans,is Stephana tunc Roma irae
cis Epissopum, qui a beato Petro et ire simus sextus fuit, per hac re Africanam Synodum aerexit: Monarus eris frustra fuis. Denique Hi ipsi Discopi qui rebaptionis Cereticos cum eostituerant, ad antiquam consurauinem reuoluIi, nouum emisere decretum. Hinc apparet, Cyprianum D Hyuae acta
direxise ad Romanum Pontifice,certe ut eius assensium ad id quod agebat obtineret. Sed quoniam Papa Cypriani Synodo, utpote non recte docenti contradixit; uteronymus dixit, Cypriani co natum frustra fuisse, adeo ut Africani Patres reuocato priore decreto nouum emiserint. Quibus ex rebus facile ammaduertas, quanti selideris etiam longe ante Nicaenam synodum Polisia lcis Romani auctoritas in Ecclesia fuerit. Et si enim Cyprianus cum aliis octiginta Oscopas in concilio prouinciali decreuisset, baptizatos ab haereticis in Ecclesia Catholica baptizandos esse, eam: rem multis scripturis confirmare visus estet:tamen quia tisex I manus aliter decreu rat, nsi est ausis Cyprianus anathema illis q' i secus docuiuent lenticiareiid quod Hieronymus in eo se Dialogo at vestatu r. Sciant inquit iana haec qua descripturis ob haereticos rebapti dos in ' Epistolis suis reliquis nota anathemate erea qui sesequi noluerant,ediise quide in comunione eorum per sit qui senuitasse cotraterant, si hortatu potius fuisse propter Nouatu, O alias tuc haereses multas enascentes ete qai quam A ne danaraone erraru fui reciperetur.Sermone denique situm, quem super hac re ad Stephanum RomaM Pontificem has ait, talisne compleuii: Haec ad consilientium tuam, aur
289쪽
sionem coita ne tam non habevt.
uariares cse P eudoprophetae.1s. D e Paulo Samo uno. ici Paulus Samos itcnus, praeteri . . Sabellianam h resina, quam eum tenuit se Epipliamus retur tin hqr. 6 s. etiam uteri apud Eusebium lib. . cap. 22. & a . ubi se res sua aetate scitas prodere ait in Christudicebat communi iblium hominis natura praeditum, nec aliud quicquam fuisse . Comuctus a
po , sententiam s. mutaturum pollicitus est, sed fidem non ser-iuauit. Canone Ecclesiae relicto, ad doctrina adulterina se trans-l tulit: in verbi Dei interpretes, i qui e vita excellissent, palam debacchatus fuit. Psalmosque decantus in honorem Christi tanquam a viris recentioris memoriae editos explosit. IHaec eadem imitati sint Lutherani de Zum iani horum temporum. Nam& regulam Ecclesiasticae praedicationis relinquunt, di interpretes, qui ex hac vita excesserunt, contemnunt, δί Psalmos cantusque a Patribus compositos,vclut a viris recentioris memoriae
editos explos erunt. Ista nec ipsi quidem negare possunt. sq. De M-Doorores Carbolici custodes murorum.Ecaesi a. In concilio Antiochiae Paulus sui erroris M peregrinae opinionis perspicue conuictus est, detum ab Episcopatu, tum a Catholica Eccletia exturbatus, praecipua Malchionis cum eo di i u tantis opera qui presbyter Ne humanioris literaturae in Antiochia magistersuit. deque ea re Patres qui aderant, epist lana communi consensu ad Dionysium Romanum dc Maximum Alexandrinum Episcopos mi serunt, cuius exemplar ad omnes Prouincias mittebatur, ut testatur Eusebius lib. .cap. 23. dc 2 . In qua epistola cum Pa li Samo latensis mores describantur, Synodus in magno vitio ponit,quod in Patres visa functos debacchatus psit, quo priores cantus Eccle fasticos mutaras, m nouos ipse in sui laudem instituerit,simulque populi, dum praedicaret, clamores oc applaustas captauerit.
290쪽
charis me, es pro bonore communi, se prosim ci dilectione protulimus, credentes etiam tibigro religi nas tuae o fidei et eritate placere, quae se religiosi pariter, or vera sum. Caere ἰm sicimus, quos a quod 'mel imbiberunI, nos onere.' aluo Inter cosirgas paca, ct concordiae vinculo, quaedam propria, suae apud e sieme ni et fur ita,retinere. απι in re non vim cuiquam farimur, aut legem damus, quin habeas in Ecclesiae admi Eratione et oluntatu fisae arbitrium Merum .et nusqui quesit inpostus, Donem actus
sui Domino redditurus. Ad tu baianum quoque de haereticis rebaptirandis scribens, in fine libelli sic locutus est: Haec uti breuiter pro nostra mediocritate rescripsimus, starer charisiim nemini Ure bentes autpraeiudicantes,quo minus unusquisque Episcoporum, quod putat faciat, habens arbur si ἁ-beram potestatem. Nos , quantum in nobis est, propter haereticos cum colligu es Coepiscopu non ι non
contendimus, cum quibus disinam concordiam es Dominica pacem tenemus: maxime cum se Apost. d cat, I. Cor. II. Si quis autem putatur contentiosus esse,nos talem consuetuinem non habemus, neque Eeclesia Dei. Ser natur a nobis patienter o firmiter claritas animi, cossen honor, vinculum dei, o cum cordia facerdotν. Denique in sentcntia quam dixit primus in Synouo Carthaginienti, perest ii quit vi de hac ipsa resinguli quid entiam proferamus, Neminem iudicantes, aut a Iure comunicario aliquem ae uersum Ie crit,amouentes. Neque enim qui quam nostrum Epi copum se esse Episcoporum confis tuit, ut tyrannico terrore a obsequendu neces uatem coagetas seos a uit, quando haseat omnis si pus pro ocentia libertatis, o pote datis suae arbitrium oprium,tamii iudicara ab alio non 'siit, quam nec ip epotest alterum iudicare. cum autem dicit, neminem ipsbruna see constituere Episcopum Epta γω orum,utique significat, se, quanquam si Primas, non tamen id sibi sumere, ut collegis suis praescribat,quid ipsi aut dicant, aut ientiant. Nihil vero haec oratio detraitit Pontifici Romano, qui non e constituit, sed a Domino constitutus est Epitcopus, non quidem Episcoporum isabiem quoad ordinem Lacerdotalem in sed tamen etiam Episcoporum,quoad subet natioru in omnium Christi ovium, & fratrum confirmationem. Qui enim sitiat aequales in potestate ordinis, possiunt recte impares in potestate iurisdictionis inueniri. Nostii autem instituti iam sui ut stenderemus, Cuprianum praeclarissima iudicia iccisse de primatu Romani Pontificis, id quod multo etiam apertilis contestatus esset, nisi haec opinionum dissensio inter ipsitan & Stephanum Papam incidi ei. Caeterum citius inodi est hoc, ut cum tot modis primas Pontifici Romano con cedat Cyprianus: hoc totum illo sutili argumento Magdebur enses eleuare conctur, quia Pontificem Romanum vocat 'trem, eoas am, or Coepi copum suum Z Quasi vero nos negemus, eos fuisse aut fratres , cum ambo fuerint Christiani: aut collegas , cum fuerint ambo Presbyteri: aut Coepiscopos, cum fuerint ambo Episicopi, R quidem permagni ambo. Nunquid enim prouinciam Cyprianus non habuit' N6nne dixit lib. 2. Epist. io. in Perprouinciam nostrum haec eadem eo eriis 'gutis in noti tam pertulimini Prouincia verδ etiam plures Episcopos comprehendebat, qui ei de ira Metropolitano suberant. Metropolis autem Africae Carthago suit, in qua sedit Cyprianus. Non ergo ad nomina, sed ad res attendamus, nisi volumus puerili more nominibus abuti ad rerum certissimarum euersionem. Fuit Cyprianus plus quam simplex Episcopus, si iurisdictionem spectamus. Fuit etiam Pontifex Romanus plus quam primas, si ad Petri cath dram respicimus. Fuerunt tamen utrique Episcopi: S pro humilitate, cui ex aequo studebant, ambo non dici apud homines, sed esse apud Deum magni laborabant. Adamum aut Noe non legimus aliqua lo Reges fuisse appellatos: & tamen si res ipsas,&no sola nomina constiteramus. nullus unquam Rex cum illiscoberri potuit, vel antiquitate Imperij vel amplitudine regionum
subiectarum, vel aequitate legum & disciplinae fidelis veritate. Apage ergo istas pueriles Magis- burgensium nugas. Nolite inquit Apostolus i. Cor. i pueri es ta 'nsibus malitia mulie re, sentius autem perfecti estote sed lixe sint satis de fide C priani & sententia. 7s vincentius Lirinensis contra liaereses cap. s. Mor i semper in Eccle a viguit, ut quo qui ques
reret resert or, eo stram Ius noue dis adinvent ibi contrairet I num aliquo exemplum, Cr hoc ab A-
'Eotica pati fimum sede sume ου τι omne, luce clarius videant, Latreu A si uia beata s.cce is quata vi semper q/ianto studio quas a cotentione defenderi usicepta siemel Religionis integritate. uanda
igitur vener ulis memoriae Agrippinus Carisia iniensis E scopus , primus ommu mortalium contra diatimum Canovem. contra uniuer alis Ecclesia r ulam, contra sensum omnium con acerdotum, contra morem ac instituta maioram, rebaptizandom e se censebat. αuae rasium tis tantum ma , muexit. τι non 'um haereties, omnibus formam sacrat 'sed etiam qui dam Cat litas occasionem praebuerat erroris. Cum erro undique a multatem rei cunisi reclamarent , atqueomnes quaquauersum sacerdotes os studio reniteretur tunc arae memoriae Pastas ha- A uoluae seis Antiges,G- cineris qui. dein coge Ossis, si tamen prae caetero re tu: dirnum. ut opinor, exiuimans retiIuos 'mnes tantum fit deuot one inceret, quantum isti auctoritate tu erat. it. Demque in Epilla quae tunc ad Afram
fas idem his die se sanest, ni it noua dim nisi reo traditum est. Ecce Episcopus Romanus r liquos omnes Episcopos loci auctoritate superabat, etiam ante Nic num concilium.