장음표시 사용
551쪽
138 poNTtR ROMA N. SEM P ν vis SE TOT Vs DCCVLboraret atroci, rice Simone Gua o, qui sui nomin monumciata reliquit: S. Petrus accer ius est Romam, et i Simonem confunderet, or Goransibus orastianu N aeresset. Hic iraque Petrias non pruri I. luit Antiochia conce turm Romam, quam Vicarium Antiochia praejecerat; ct uest, qui Orientalempla'am moderatur es ascitur Cati licus,gerit Petri vices. Hunc vero Catholicum praesciunt Caia
natis duodecim in Armenia. Oι iaciant auc oritate Romam Pontificissi facere:quod esse falsum. n mo est quine Piai quandor iis una est sponsa Cisristi, qua una Rurat Ecclesiam Romanam ex ira quam salus est num. Fua vero dic Atur de altu commenta sunt omnia, ct fidet nuggius. Hac diu ram, ne uu putet,a solivitate irae Christi ope recedenda. Vnus Deus igitur, unus der, una est sancta
Romana Ecclesia H c ibi. inlam lusioria illud certe nota tum vidctur, Omnibus ta Graxis, quani Laciliis, tam Orientalibus, quani ris qui Occidentem inhabitant, persuasimi se ni r futile , huilam poli Apolloliarum e corpore migrationem , in terris potestatem spiritalem cise, quae nou 1. D. Petri de si iccei ruincius pontificia dc pallorali dignitate pendere debeat. Sed cum is totum sit nobis quaenam fuerit Episcoporum in Oriente fides,quae doctrina quae succi illo, quis colensus nonne prorsus insalii hinia miscisset Occidentalium Episcopolum notissimi in fident doctri nam, succeisone,consensum ii re alias de potissmisium in concilii, generalibus intcrpositium; o biqi uniuersi, conicitatur clinquere, atq; ad fibuli A mentorsi, aut lac abitarum se conuertereri idem ille Alexander sextus Pontifex Romanus, ut distoniiciniam Occasiones, qiua, Di, nouas nauigationes nuper inchoatas videbat inter Hispanos I xiiii an is oriri facile post b, prudent et amputaret: sua interpolita auctoritate cis cit, ut Calles lam Occidentem versus, Lutatam vero
ad Australem polum nauigarent. alia ex re fictum ci ut Catholica de Romana fides latriano nullae Occidentis prouuaciae per Lutheri haeresim deseciuiae praeuidebantur 2 diuina Cluisti prouidentia longe lateque in noui orbis regionibus dii funderetur. Alexandri Pontificis hoc de cretum vidi aliquando, de legi, licet iam in piomptu illud non liaberem.12 De Georgio Poetebrario Sobemorum Rege a Papa ob haeresim excommunicaro, o regni
iure iam decreto Ponti cis, tum Aego Ungarorum armis'maro.
a is Antonius Bonfinius dec. . lib. i. Paulus Pontifex tis in Romana Ecclesia passur Ietiumsi Pareti iis corrigendos harei icos animum aduertens, Geor tum B emiae Regem execrabilis haereseos plane conuictum publico grauit edicto regno ac di nitate priuauerat. an. Dona. 1 66. Itaque tam Pontifex Pamlus. quam Frideratus Imperator, Mathiam V anae Re bestam Georgio inferendum ιLcis t. i
secesiu eodem aum isas Ungarici Senatus , qui 'lenti imam Boismorum haere' esse in ebat
Tum Rex Mathias ut apud eundem Bonsimum habetur, sec. . lib. 2. Quodnai inquit bellum gloriolius nobis proponi pos t. quam res in quo de animaru i ii salute agitur vos nunc Pastor l enitum sacrosanctum collegium , de Romanum Imperium hortatur, ut Cluilli populum ab
iaereticorum contagione liberetis. Inter Turcos cst haereticos nati fumus, qui Turci, longe perni o- fores in perpetuam animorum miseertam nos a perere conamur. Reputate, quid a vobis sacrosancta
mater Ecclesia, quid sponsus eius Seruator noster. quid Christi Vicara G, qui oticus ordo, quid Caesar Augustus,quid res denique ipsa postulare videatur. Pio vhstoria nostra Romae Ponti scis edicto iii plicationes indictae. Secundum grauissimam rcgis orationcm parendam Pontisici, obsequendum Caesari, una voce affirmarunt. BOhenricum igitur bellum an . Doni. i 68. initum i , ι. est. Moraui Stesitaeque interdicto promulgato deterriti. Gi Orgij partos sectari non decernunt. . ., A Bohemica fide pars magna deliciunt, urbes Romana Ecclesiae torma rei ent, Senatus popu- .liisque Bronentis legatione ad Regem Mathiam mis Ia, Romanae fidet ac Ggmatu frictatores se esse clim dixistent, mox addiderunt haec verba Omnes ad unum Interire malumus , quam ab Apris ira Romanae Ecclesiae veritate deficere. Rex cum legito Pontificio congratulatur, quod a Rege Busii a mico, uum a vj mmo Pontifice deficere maluerunt. Olom ut ij et a ciues se deles, o Romoae Eois faesectatores esse ρrofitentur. Llat litas, Rex Trcbycliti cxpugnat. arcem per deditionem capit. Georgium id recusantem ad singulare certamen prouocar. Arce Oloimm3 vi,& Spdhergo post diu linam obsidionem potitur. Catholicu B emis se Morauu Rex Boi emiae Hiritur. Bradi ita uia fle. siae caput Mathiam vitio aduocat,eunti Orthodoxa fidei vindicem perpet O c h brturos. pros e- 7 cur de iurant. Id ipsum ceterae ciuitates oe oppida faciunt. Victorinu Georgi, situm cia validiis ino praeli lio oppidum V cule tenentem obsidet , de capit, vitaque donat, cium patris har sim deserere, ac ver ima Romanae Ecclesiae dormata hec Zari iussisset. Georgius interiin pater exmoibo quem filii capti dolor ei inflixerat, o vivis exccssit. Mortuo ReFe, Matiuaes per Legatos suos Regem scin comitiis declarari petit, quoniam regni titulum a Paulo oummo P t ine
552쪽
139Ciuitas Dei, fucini iura Ecclesiae
successito. Ciuitas diaboli , seu
Schismatici, Apostitae , haeretici.
Hermannus Rissu telia fide Christiana penitus
defecit, eam totam velut stultam accusans, & Aristotelis doctrinam Christianae gratiae ac veritati praeferens. Bem. Lutacnb.
murorum Ecclesiae.' Hieronymus Savanorola de triumpho cruci, Christi lib. 3.cap.3. I. ω deinceps, doctissimὰ pro bat, nullam religionem Christiana persectiorem, aut rectae rationi magis consentaneam esse polle. Primum, quia beatitudinem hominis quae nec in hac fallaci vita, nec in creaturis desiderio eius nunquam satisfacientibus sita est) in unius perfecti is mi Dei plena a ternaque visione ac fruitione positam esse, sapientissime tradit. Deinde, quia modum quo ad hanc Dei fruit onem peruenitur, rationali naturae aptissimum adhibendum esse docet. puritatem videlicet cordis , quam fieri credit per dona supernaturalia diuinitii, infusa: in qua re iu-perat Christiana religio doctrinam Philosophorum omnium, qui tantum de mediis impersectis, utpote sollim humanis & naturalibus, & loqui, & cogitare potuerunt. Quid quod sola Christiana religio sacrosanctos Prophetarum libros habeat, qui non solii mde Iudaeis, verum de Monarchiis Assyriorum, Persarum, Graecorum,dc Romanorum admirandaquγdam aliquot mille annis praedixerunt antequam euenirent, quae tamen partim euenisse, iam omnes vident, ut Imperiorum translationes, Christi natiuitatem x mortem. Gentiumque conuersionem ad Christi fidem: partim euentura esse non dubitant, ut mortuorum resurrectionem, & virum aeternam;& quae sequuntur.
553쪽
. PONTir. ROMANUM SEMPER P v Issi To Tivs r CCL. P.RIMA habui et: siue cultu in pumiat Lemaci au Zoritate a probationeinu regnu, nul potestas Averis test. At cum Bohemi Vladi naum Polonorum Regis filium cooptassent, isque a patris exercitu adultus Morauiam de Stesiam a Mathia repeteret; Matiuas in utrumque tam Poloniae quam Bolientiae Regem arma capiens,ad lias conditioncs cos adigit sic iste Bonfisa.dec. lib. 3.ὶ ut Morauia MSlesia Mathiae cederent quoad viueret. Post morte vero eius ii saltem superstes ei via. distatis foret ad Vladi statim pertinerent, quadringentis millibus nummum aureum succcssbribus Mathiae repensis. f. Hinc videmus, Pontificis stomani sentcntiam eo usque valui se, ut Georgius S vinceretur vivus, di moreretur citius, depos laritas eius regno priuaretur: tantaque pars regni Boheiniae Regi Mathiae cederet, quantam inco bello quod pro fide gesserat, occupasset. Platina in vita Bonifacii 3. fidem suam de Romanae Ecclesiae primatu ita exprimite Petrus Α- Iolorum princeps succensori ου suis Ponti cibus Romanis, regni caelorum claues , potes Iem a Deo biconcelam reliquit,non Concitantinopolista Romae. Ista tantum duo, multos Principes,maxime vel, , ro Constantinum comarandae S odi, ac di soluende,confutandi vel confirmandi ea quae in S)nodis δε- creta crant, Romanae sit tantummodo concesiisse. t Ueruo igitur sedes Romana caeteris antefert cicurus Integrisate, or constantia cuncIae haereses confuturae si ni se explosae In Summa Concit. Bariliolomaei Caratam Archiepiscopi Toletani: Petrus Oxoni sis palinodia canit Compluti in liaec verba: Consentio sanctae matri Ecclesiae Romanae, ct ei Aposto is, Cr ore ac corde consileor Sacramen a Ecclesiae, se Agam fidem tenere quam Dominus status Papa m de us au Ioritate Apostolica se Euangelica tenet. iij, sumardus Iustinianus in oratione ad Paulum a. Iagnum quidem e Z, Ecclesiam unam admini- y rare o e vero Zridantius, Metropolitanam: quid dicam autem et mure o totius orbis Ecclesii'. . , Gabriel Biel in sacri Canonis expositione, I CL 13. Papa eli caput Ecclesiae, saltem vicarium es ministrale Sc additi secundum tempus ut Pontificatus, ct statum praesentis peregrinationis se viae. Et post: Diuma ordinatione Romana Eccles primatum obtinuit. Bemardus Iustinianus iii Oratione quam ad Sixtum . nomine Venetorum habuit: Cum vi- '' derent Illustristinius princeps noster atque senatus. tuae diligentiae Hleci imam Christi θω i , totius orbis Ecclesiam esse commissam misere nos Legatos, ut tuae B humilem deuotamque obedietiam silio nomine deferamus: te primum Pallorem, ummum aeterdotem, Petrisuccessorem, Christi
I carium omni cultu venerationis trosequamur.
Pomponius Laetus in Romanae lus loriae compendio de Gallo Caesare agens, postquam osten- , derat, Paulum Episcopum Constantinopolitantina a Constantio pulsum, Romam se contulit Io ac petiisse, tas Episcopi Romam aucDrrtate restitueretur in sedem Dam,ai firmat, Eoi copum Roma- '' num caput Catholicae Odei semper fuge. Et poli: Romani Pontifices inquit semper habui Orthodoxies ius imi ut ipsi Graeci in historiis tradiderunt. 'scopus igitur Romanus es diuino iussu, ct humanae rationi, vinculogener is humani parens se princeps eii. Nam ista perpetuo mansurum, qui hitar' Tu es Petrus es super banc petram aedificabo Ecclesiam meam. Quasi dicat: Quod verbo nitiatur deficere aliquando non potest.. 6 Hector Plisicus Genuensium Rei p. Orator, in oratione sida ad Innocentium 8. Chri sie: num in terras Vicarium sibi delegit,cui grerem 6 um committeret, ct claues traderet regni caelorum. Ioannes Camerarius VVormatiensis Episcopus, in orat. ad Innocetium 8. Bauariae Ducis no mine: Si maiores nostri Romam commune generis humani ese patriam volebant, nec intini potuisse in exilio fuisse eum Pi undecunque veniens Romae fuisset 'ac' ratione velut cro quodam affecta a mos omnium et Aterrarum principi obligabant: qua ergo nece e est esse nunc mentem, quod uium cum diu erga hanc urbem, o sancti imum Agius atque a eo orbi, terrarum Anti niuem O Rec orem is Titus Vespasianus Stroram oratione ad Innocentium 8. Ferrariensium Ducis nomine: Tria se Christi Nices in terris agentem se et idemus, ct confitemur, se colimus. , Iacobus de Valentia Episcopus Christopolitanus in Psalm Ios. aeui ante non audebant publice Chri sum nominare, nec Ecclesiis erigere, tam exaltent Christum, o Papam Vicaria eius. Nam Chri- LM in suo Vicario Papa ct caeteris Praelatis Ecclesiae veneratur. Nauclerus in volumine 2. generatione 2 i. pag. 7s' Petrus C 'osto iaprincepsμα seri ιμο ii, Roman is regni caelorum claues a DraFiconcelsis reliquit. Et volum. 3. pag. 418. generatione s. Haereticum epe ait, ut Ecclesia Constantinopolitana negetur Aub Romana esse. Iacobus Spinota in oratione ad Alexandrum fixtum Genuciali una nomine: Tua tantae, nam hanc fitatis admitteru, qui totius Dominici gregu Pa Zor et mcm,eum ad honestatem, ad 'tem, i i, i ad eloriam aeternam dirigas, instruas, se promoueas. Et post: in us u tam vesana mentis vecorae animi qui te primum sacerdotem, ac j re in Pontificem non agnoscati qui te Dominici gregis Pa rem , totiust nauicula Prangubernatorem ne siciat ' eundemi sacrosanata uniuersatis Ecelesiae basimo fundamenium, Petri uccessorem te optimi Dei P canum non honoret'
554쪽
Ciuitas Dei, seu Ciuitas diaboli,seu
I iContinuata Ecclesiae successo.
viae ac methodi, qua in hoc opere antehac usus sum, iam deinceps immutandae
etsi hactenus ictas me limitibus vltro J cou lusit , ut nihilsere in medium a serram,
quod sub aliorum nominibus, atque etiam verbis non preferrem : tamen cῖim iam ad eas haere sventum sit quae nostris potissimum temporibus extis runt, quaeque adhuc deletae penitus extiumque non sunt Egum mihi veniam ab humani ssimo Lectore non immerito dari peto, ut liceat deinceps non quidem authoritate, sed tamen libertate mea in huiusmodi haeresibius oppugnavias ti: nec s per necesse habeam , dum alienos si hos reuoluo, temporis permultum operaeque plurimum iustumere: cam interim forte aliquid non inutilestatim occurrisse, quod ad rem non inepte accommodari possit. Aram igitur deinceps modo
me is, L aliorum rationibus ,semper tamen meo more apponens eius nomen, qui eorum Hrborum auctor existit. Vbi autem nulgius nomen apponitur, Nicolaum Sanderum eius rei rationisque au-
tborem esse Lector intringat.: Lucerum
555쪽
Iason Mainus in oratione ad Alexandrum 6. Mediolanensili Principis nomine. Tu Alexan kr . sexte Pontifex maxime, uscepisti culmo Pa oratis fastigi' locum hummi sacerdotis, Vicariatu C citi. . Te Chri ius non et i tantum Ecclesiae ed et niuersis non in parte ted in plenitud ne a se voluit. Gentiles Episcopus Aretinus in orat . ad Alexandrum Florentinorum nomine. Locus lancius Ati, aris me rer,terra ncla est: loco Petri Principis Apodolorit,ubi ciconiferis retra, locus istius quem constituit Dominus Principem omnis se rons, eius . Siat inconca semprimi ginimum tibi. Tu haeres tolorum, tu es,cui Haues traitae, cur oues creditae siιnt.
i, i . Angelus Politianus in Orat.ad Alexandrum s. pro Sepensium oratoribus. Petro mater decun .is Ecclesia: Tu es p. ior omnium, Princeps Ap iolorum tibi tra D em omnia regna
di sed quando Ec esiam seram ChriIius ita instituit, ut non protinus euanserer, si ad consummati H,4 nem secuti di ueperduraret: dubitaradum no est, quin puella, i a tanta in ipsius quoque Petri si res rem quasti e posteritate de cniret. Sed ori ,rogo, verus Peir scessor 8 i n auora, quam Eo nis Pontifex ri,1 Baptista Egnatius in lib. 2. de Romanis Principibus. Vnum hoc in Phoca lauri quod Romano,
Ponti ecm Principem omnium iure declararit., i,t Nicolaus Tigrinu in Oratione ad Alexandrum s. pro Lucensibus. Te et reum Iesu Chrisi Vir
riu credimus,veneramur, se colimus.
Ioannes Franciscus Picus Mirandula in Theoremate ii. Ad Romanam Eccle ut cir magistram Ecclesiarum mentis acies dirigenda est, atque hic 'si Ecclesiae, hoc est. A stous Sedi P iri
, ibi DNn sium obseruauim J, PGrum a P Deum, cuisuccedunt Romani Pontifices , premum disi i
. .. Ioannes Murmellius in fine sommentariorum ad libros Boethii de consolationes In his commentari s ct caeteris, qua cidi ψ,vel Dei eratia firmus eirari, nihil omni a probamus, nisi uisa Romana Ecclesia decretum at e tum fuerit..ira Franciscus Guicci ardinus historiarum sui temporis lib. D. Iulius secundus Papa edictu in Ludovicum duodccimum Gallia: Regem prona uis iuerat, quo eum,"quq illi studerct,on nibus dei chismaticorum Ahaercti coria in pcunta subiiciebat, facta cuiq; potestate fortunas, regna res illorum omnes Occupandi. Clim igitur loli annes Alibretii filius Catharina Foulea in matrimonium accepta peream causam Regnum Nauarrae possideret ac Regi Ludovico sibi
petias ferret: Ferdinandus Aragoiuae Rex magna celeritate Regnum Nauari nuadens non lio magis nomine se illud legitimc nollidere assii mabat, quam quod Sacro anctae Sedes authoritali, te adductus, Poni: Py eii EDioccupasset. 6. Tanti ergo momenti est Pontificium edictum, vi regni iura trans crat a Vc cribus Domuris nouos . Ac in hodiernum diem eo titulo ac ii mine Regnum Nauar in a Regibus Calliolicis detinetur.
Hieronum iis Savano Olade Triumpho Crucis lib. c. i. probat primum .Ecclcsiam debere ab uno potiriurii in visibili Pastore gubernari, qtiomam id genus gubernationis de optimum est, Miriumphantis Eccletiae statui maxime respondet,de tam in vetere, questi in nouo a cstaincto m-s litui uest, utpote ii ne quo ncquc lites de fidei causis decidi, nec haereses reprimi possent. Vnde, ., Christu in Matth. I 6. Lucae 22.l Oan. 23. Petro contulisse primatum: illi vero sinccedere Pontifices Romanos. ac manifestum esse,quod Eed a Romana sit dux es magistra omnium aliaru, O .mnes Odetis Christiani risent iu et o Ponti re Romano v v ω φῖν capite, et nisi. ui vero dic edit aι initate , se doctrina Ecclesia Romanae agum ne Alio discedere a Christo. Cun ά omnes haeret ibi Erilli a Roma a d cedant ric Christianos istas esse. 5cet hoc nomine e fa o a est. ni. Deinde cum veru
vero temper cohaereat aptumq; iit,omnes autem sectae hercticorum inter te dissentiant, Ecclesie autem Romanae doctrina in ijsquq pertinent ad fidem S recte vivendi rationem, summe secum ipsa cosentiat. i. q. etiamsi Doci Oics pene innumerabiles in Romana Ecclesia extiterint . neces satio estici, ut *lius E cco Romaπα, Patrumi cum ea consentientium doctrina , t vera, caeteror timi ris sol a. Denique cium Christi de militantis Ecclesiae regnum non tantum v que ad finem sieculi. sed post mundi renouationem in aeternum durare dc beat: illam necessario esse veram Ecclesiam , quae per omnia tempora du auerit. Clim igitur, bcer haereth om nes oppugnauerint Ecclesiam Romoam, da tamen et iura perstiterit reticorum vero spem es falsae v Diones, ad n hi sum re ii. actae fuerint certum esse storum congregationes no esse verum Dei Ecclesiam. Haec Hieronymus S uanorola. . Nec miretur quisquam si non tam verba ipsius, qu1na verborum sentctiam descripsi. Nec enim Hieronymum i pluin Latine loquentem in promptu iam habebam, sed tantum interpretationem cis Hispanice conscriptam sequi coactus sum
Paulus Cortesius cium in . Sententiarum libros scripsisset, eos j Iul io Poti fici dedicasset, sub sinem attine etiam scripturum de potestate lumini Pontificis. quod an fecerit, nescio. Petrus
556쪽
Ciuitas Dei seu continuata Eccle iasu regio.
Ciuitas diaboli, sius fratrici , Apostata .ces Haeretici.
Lutherum cert imo haereticum'spe, utpote omnibus tam causis haeresum,quam signis in eum co cur- irentibus: iii tam ex factis, qu.im ex verbas ipsius peis ιue deprehendi.
' In genere causarum CX-teriorum , prima haeresium
sa diabolus est, qui Euam eduxit astutia sua. G n. 3.
Iutherum i Hatilo seduc insui se .
' Lutherus tom. 7. in lib. de Missa priuata, sol. 22s. narrat, diabolum sub mediam noctem disputationem secum ini; sse, in qua diabolus cocludebat, nec Missam esse cacrificium, nec buna sipecie communicari debere,nec aliquid credendum esse quod scriptum non sit. Denique Lutiae rus coram diabolo consessus est, se peccasse, eo quod Millam celebrasset. Hic nos dicimus, Missam caetera i omnia merito nobis probari ,vel ob hoc ipsum . quod diabolo voritatis aduersario non placet Respondet Lutherus, diabolu quidem esse medacem, non tame mentiri quando accusat. Illum verbaccusasse Lutherii, o quod Missam legisset aliquando,&ob id peccatum voluisse hominem ad desperationem redigere. Ob quam causam negat Lutherus, diabolum in his articulis mentitum esse. Ego autem etsi non negem, ciabolum vera interdum crimina hominibus obhcere: tamen nihil dubito,quin multo etiam studiosius det operam ut veras virtutes instar grauissimorum criminum habeant. Hac enim ratione tu intelligentiae tenebras offundit, tum voluntatem ad ea osio prosequenda inflectit quae si ammis viribus erant consectanda. Cum igitur constet, Satanam Christo aduersari, Missam vero & communionem sub unica specie nullo modo Satanae probatam fuisse' uti l constat, Satanam bis decepisse Lutherum, tam in eo, ut res optimas condemnaret, quam vide praeclarissimis virtutibus impiam ageret poenitentiam.
Lutherum adhuc nouitium, in star diaboli, inciparum in noua sua congregationes ibi arrogasse. Apostolus i. Timoth. 3. vetat Neophytum , hoc est . in fide Christi aut in ministerio Ecclesiastico nouitium . fieri Episcopum, ne per superbiam clatus, incidat in iudicium diabolia
' Lutherus pro fideli se non habuit, nisi ab illo die
quo a Romana Ecclesia deficiens, ad intum piorum quem vocat) se contulit. In illo autem coetu prima statim hora, no cathedram modo aliqua, sed omniuprimam cosecutus est: praedicauit Euangeliti, misit alios ad praedicandii, visitauit Ecclesias, Carolos a-2 2 dium
557쪽
, PONTI P. ROMAN. sEM pSR rvisset τοτ lus reci. PRIMAT et M. Petius G ilatinus in opere de arcitus Carbolica veritaras, lib. ii. ita concludit: αuaecum, in Deopere disi,omnia Se fu Apollicae usauros a cta Romanae Ecclesiae istacis corrigenda, ac determinanda relinqvo atque subycio. Fratris Baptis lae Mantuani Carmelitae Theologi ad Iulium siecundum Pontificem maximum: Maxime Quercentum Princeps, & sum e Saceris Qui iura deTems diuumque, hominumque gubcrnas, En 'potens gemino, cuius vcstigia adorant Caesiar, & aurato vestiti murice Reges. Non Italaesbium gentes, sed tota per orbem sparsa tibi aeternas grates Ecclcsia soluit. Nam postqvana in Petri solium te Roma leuauit,
In decus antiquum maiestatemque vetustam Publica res Cluisti tandem reuocata tyrannis,
Respirare potest,& ducere gaudia victis. Henricus 7. Angliae Rex a Iulio t. impetrauit, ut Catharina Ferdinandi Regis &Elisabetha Hupaniarum Regmς filia,quae prius Arthuro iam sine liberis defuncto nupserat in matrimoniudaretur fratri Art Iram Henrico qui postea eius nominis octauus Rex fuitὶ ob pacem inter Angliae oc His aniae regna conseruandam. Iulij autem rescriptum sic habet: Roma, Pontificis prine siens authoritas concessa sibi desuper utitur potestate,prout personarum, negotiorum cse tempora qualitate Uara,m Domino conoistisalubriter expia re, occive Pisano v Mabulo quod merito a Iulio Papa a .ct Leone 1 o. per Lateranensis concili, authoritatem irristim,vel potias ipseo iure nussum est declararum. In quo omnium paene gentium sidem quam de Romanae Ecclesiae primatu halebant, licet intueri.
Cum Iulius Papa secundus iurat d promisisset se infra biennium ab asi imptione sua in Ponti
ficatum gcnerale concilium celebraturum, nec id necessariis causis impeditus, praestitisset: Ndinales quidam a Pontifice reccdentos concilium generale Pisis indicere conati sunt. Quorum audaciam ut Iulius Papa reprimeret, cium eorum facta ipso iure nulla esse planum secisset, pri- mum, quia G Pontifices Romani generatia concilia iniucunt, ct aliter indicta rasa n3 sunt Deinde, quia nec trimestre tempus indictionis erathiis longum, nec ciuitas Pisana diuturnis bellis exhausta,locus satis opportunus cssi i r ipse verum uni. rsale concilium apud Lateranum in urbe habendum de fratrum sitorum consilio de assensu couocauit. Quod ipsum concilium ante Lucteri desectioncm indictum , more ma Orum Romani Pontificis primatum agnouit&consensum est. Ac primina Iulius Papa in Bulla indictionis eiusdem concilis, RomaMPm Fcessam vocat sacrosanciam, maruram sanguine constreatam, magistram sidet, vera alis alumnam, omnium errarum
expertem unicam ct immaculatam, Quina innittitione sanctorum authoritas lus, conciliorum Cano. num omnium testimonio, primatum Ecclesiarum cunctarum tenentem.
Egidius Viter biensis in concilio Lateranens. 'ra te, Iuli secunde,pontifex maxime. Summinis te an Lar Dem qui suam te gerere in terris vicem voluit. Bernardus Zane patricius Veiactus, de Archiepisicopus Spalatensis, in oratione quam habuit in i . sessione concilii Lateranensis: Ego linquit qui coram te. beati sit me ac sacratisi e Pontifex maxime Iuti ioc est coram totius orbis Principe, se vero Christi Vicano n exciaenti imo humani generuffragio isto .m verba factarus, quo aerendi tenere tantum oneris se inere, a nc . per urere et Moam, ne cio. Et post ) In et nosti niu cmnes nos, in unum corpus ba IIvati sumus. Huius corpora, et E
quidem per internuntios, siue Prophetisse vinolos, τὰ sanctos alios, Iedai a prima veritate Iesu Chri Eo ero Domino es Deo nosero, dicente Petro. O in eo omnibω siummis Pontificibus: Quodcunque ligaueris super terram,erit brarum se in caelis. Et, Pasice oves meas. Et iterum: in Eccle ae unitarem in duobus conuere sacri Doctores ac marunt, primo in membrorum Eccle , ιδ est filium ad inuricem connexione Secundo in eoru dem ordine ad et num caput, Grini 'obcet Vicarium. Inde merito im
fertur,schismaticos Hos Q Auri, qui summo Pontifici subesse, membrisque Ecclesiae subiectu esse
Ferdinandus Arragonum Rex mandauit conciliario suo Hieronymo Vich, ut suo ac Ioannae Reginae nomine interesset sacro Lateranensi concilio, tauerientiam desitam beat imo sinquit Domino nostro Papae Iulio praessandum atque ad recognscendum eandem D. Iulium Papam sicundum se verum, leum, Canonicum se indubitatum Pontificem, O Dominici gregis Panorem.
558쪽
Ciu itas Dei, u' continiata Ecclesia
nationem , in qualem diabolus in ipso creationis suae initio, principatum sibi ar- pansi incidit. Nam' ut dia lus, cum se alijs Angelis praelatum conspexit, Dei Principatu derellisto , nouam sibi ex Apostatis syn, gogam per superbiam congregauit: hoc idem in illo timendum est, qui adhuc rudis M ignarus Ecclesiasticae diseiplinae, ad praeluden
burendos decreuit, postremo Episcopum . hoc est, Christi ministrum in summo gradu egit. Quamobrem, secundum Apostoli prudentilli man, regulam
statuendum est, Lutherum qui tam lubito in tantum honoris gradum sua solius auth a te cuccius est,ut diaboli praesumptionem in care inritatu esse, sicα damnationem, ipsi uv incurrit se
At Ambrosius linquies' nec ad li uc quidem baptizatus, in Episcopum electus fuit. Nihil linquam ist-mile in Luthero. Nam praeterquam quod Ambrosii electio per itis antis vocem in popia lo insonat in Paulino testo' miraculose et iecta est: Ambrosius
etiam multisanae annis nouerat eam Ecclesiam ad cuius partem regendam adoptabatur. Audiuerat
Christi Euangelium in ea praedicatum, dederat nomen Christo in eadem Ecclesia, vidorat orci memtitumque religionis in ca Obseruatum, sacramentorum dispensationem, Episcopalium Synodorum formam, ministeriorum Ecclcsiasticorum varietatem; nouerat populum Catholicum ab Arriano di stinguere, nec nisi a Catholico Epiucopo voluit ba ptigari; fuerat Romae, bi tororem habuit, quae iacuimodo fidem Catholicam, sed praterea virginitatem professa crat: matrem suam viderat Sacerdotis manum ostulari, quo tempore ludens&ipse manum suam sorori oste cbat. dicens se quoque sum-rum Episcopum. Sciebat se trabere multos collegas in Episcopatu, a quibus antiquam fidem consuetudinem ii Ecclesiae posset adduccre. Vniim etiam ex his collegis sitis Siricium videlicet Episcopum Romanum in epist.Si. magistria in&doctor suum iam grandaevus ipso Episcopus appellauit. At vero Lutherus neque fidem, quam de poenitentia , de iustitia fidei primus omnium sua aetate
praedicauit, alibi ante praedicatam audierat, neque
collegas ipsi aequales. nedum magistros Sc doctores habuit, , quibus ossicii admoneretur, neque priuς eam Synagogam in qua Neophytus suit, noucrar, quam in eadem primatum si us obtineret. Itaque in praefatione primi tomi, inquit prino era,
Quis iam dubitet,ialem nouitium in tali Ecclesia etiam nouitia, hoc modo ad si immum regimen asseipso vocatum, per ciusmodi superbiam meam damnationem quae a diabolo inflicta est . incidisse
559쪽
1 ue poNTI P. ROM A LIsE M PER FVIs SE Toxius Icc PRIMATEM. Thomas de Vio Caietanus in oratione quam habuit in 1. Sess. Lateranesis concili4: IE A se t ima Ret pati , quae in caetas est, exem o,huius quae in terris e regimen constituit Deus,et i ta In penes omnes aut multos, sed penes unum Chridi Vuarium se Dominici gregis pastorem es mi. Damsicis in Hierusalem Aga sua in caelis est, matre nostratuus t tum Dominus est Ieses Christio ita in hac reter alem j iussista, quae Chrisui fantuine irrigura, ct matris in ista irata βledoribus,unus tam M3 ιῖm Princeps est, iocarius Christi, Pont. maximus, cui omnes de caelo aes dentis Hierusalem eruesct incolae. non Eum vi sipararran singuli e etiam visimulυniuersi. obraeire ther: quemadmodum insuperna sunt Hierusalem sanat, cum gulatim,tum uniuerse,diu ims ac simul, omnes um omnia crearori hia ιntiarent, itemperant. At dura forte qmis: Cum i tempori j duae nobis Ecclesiae, se A.
SInodi proponantur,et na Romana, Pisana altera; virum ambae de caelo descenderum Alteram enim ea
rum tantummodo desienisse necesse elasiquidem Christi Jonsa una e . Et post:) Tantum abest,M E
clem EL PVana vera Dei ciuitassit, quantum ab ,visa Ia legitima sit quartum ad errorum sor des accedit. Accedit autem plus tanto,quoto magis Petrum lcclesiae, cir Papam concilio, Osuo conciliabulo summum,verum, renumti Chri in Vicanum si lycere conatur. Vuod tamen nil alia eB, me en tentia, qu.im naturae inius raret uss orinem ruerim, o sitas patri ct membra capiti Pastori in senarum g eges ovium apscere. Maximidianus Imperator constituit Gurcensem Principem procuratorem suum ad comparenduna pro ipso in concilio Lateranen ii , Persanctis imum inquit, in Christo Patrem se Dioiiii minum IVLIVM 1 t. sucrosan Romanae acet uersa u Eces a summum Pontificem, Dommunnostrum sanctis imum,de constensiusacri Reuerendi . Dominorum Carae cossedi Dicto O ianuaeciato, es t uda probandum se prosequendum, etsi, O ιn quantam opus foret,ia Matium locum ae alium
tempus transferendin, etiam ex toro tessendum, es extinguendum, necnon rexorandum, annuctan un
o irritandum, O praetitus delen tim omnia es singula ea quae per Ecclesiam Gaia canam in ciuitate Turans eodem anno severiori fuerunt acta, conctas ct deliberata, ct militer adreuocandum omnia Osingula mandata O Drocuratoria qua a nus eman erunt o mictione concitar Pisant 7uodnoniati Carinales tunc indixerant, O idem conciarum P, anum penitus Digendam se exi Pen Am. Alexius Episi opus Melluanus in . Sess. Lateranensis concilij: Ecclesia fir regi es se provin icias constitutae annis fere singuia, capite cum sus membris m Deum omnibus tutu coeuntibus, quae emeaeira oportebat ad usticam honestason animarum. falutem reddebantur. De re ι vero nareosis Od ys,siummum e ut, τι commvnu omniam magister o doctor, consulebatur. Et post:ὶ Primi ires OH iraginta : Pontifices Romam a Petro Meltra em et sque ita certarunt aduersus Romanum Imperium vi non modo Ercle iam pro qua certabant sivo sanguine solidaverint,duatauerint, tulcris sed i astiis, hos quoq; hostes orto domitores se armis i uperabiles deuicerint, ut siti corona et ictoria, caelis regni per mar num comparatas, i os Horumά lucres res Ecclesiae iugo aeternum subegeriri. Vel quis non iis uenies subsecatos a Silurio ad illendii bimum sidus Gregorium Gordiam, totidem 'idem numero . quamuis esto rerum cursu tenorem certandi mecutione Ecclesiae per chrimanos Principes in fauorem protectionem, conuersa,va ct praeceptasui Principiis struantes, O exemplamator m sequenses, Henniati incremento religionis , Ecclesiae consului stet ipsi quoq; omnes sicut priores,iure optimo in tuo. rum numerumpnt relati. Et iterum: uos sex O lexaginta Pontificcst Redemptor noIur ita mritus est. νι aequa portione se plus quam miranda ratione, es primi confleda tuendaei veritatis se emdarum. Ouram curam martyrio, is secunia eadem cura voluntatem martyr, Iermmarchi, se utieratri
Ino numero annos erus temporales suarent.
Laurentius Laure lanus dux venetiarum: Cum sanctis imus se beatigimus in Christo Pater Oxi Dominus noster Dominus Iultio, aegna Deiprouidentia Ocrosanctae Romanae ac uniuersalis Eces si Pontifex maximus ruino afflatus numinens sino Pa foras o cis τι verum decet in terris Christi Vi curaum ct Mevit uendum haeresis, ioAendum; ρ imum exortum schisina, ac reprimendam eorum temerarium audaciam, qui diabolicos ritu inducti, tunicam incon utilem Domini nos i Iesu C im H in ore es dilacerare conatur, o deniq; pro bono patas omnium Christianorum,celebrare decreueris, ctiam indixerit veraci ct et idem e concilium in Laterano nosis inter alios Christianos Principes cse Potentatus, eiusdem sancto dipera adessepaterna charitatesii hortatus: ulam adhibuimus opera, et ri flatus nostri viri Maelia her esseculares, doctrina, religione , moribus praestantes, Mi rei conducere pagent, seste Romam conferrent. Et ne et Ea in re a sium ma deuotione. reuerent a. seu se bseruantia n iiii Hae a Lacrosanctam Sedem Apostri ea, ct eundem sanctis ima Dominum nostr m ae se videamuri elanandum noliti O H in imo Patricio Veneto Francisico F caro. Erutti, Orator, nostro Romaea'entra i sacro octo concuro Latero. nostro nomine inter t. istat. &quae sequunt tr. Christophorus Marcellus in Sess. . Cum toris Reipublicae unicus atque supremus Princeps sue clo institutus beat one Pontifex, cui summa dura uictas, ac diuinum m nctum Imperium:tuum .ivemadmodum oppressa, armis erexio imposicriti ta moribus deprauatam E caesiam reformare,ce Hilere,iata Arsilii Ioa ca
560쪽
Haeretici or P d prepheta.' Ex internis haeresiam causis, nulla maior est, quam amor sui. Vnde Apostolus 2.Timoth. 3. Instabunt tempora terica os, erum homines seipsis amantes. In sui au
tem amore id in primis cinprehenditur, ut sui honoris aut commodi causa, lixIcci-cus non curet reliquae totius Ecclesiae pacem. Vnitatem
iareticoram orium est motu se totius Ecclesia unitarem disi Vere Pam ut tortatam de ingenio aut honore uoceare Lutherus adeo suum honorem toti Ecclesiae pr. tulit, ut quamuis faterctur, se nescire an verum doceret: mallet ornen uniuetiain Eccidi iam perturbare, quam palinodiam canere. Ita l. min. i. iii Pra fatione ad propositione uas de vitibus hominis, ita scribit Vmu erum, O per i radentiam in istam au sum lapsio, cum non liceret referrepedem , in multisae magnis a Iutilis Papa non soli m cedebam, edet tiro etiaadorabam. Ego vero tam confidens Cr ceram non fui. Multa enim, norabam, quae nunc scio. Denig. de induta gentidis quid essent prorsu nihil sciebam. Ideo non di=tabam,ut eas trigerem, sita Viciam Isicere, quid iam es sent. Statui ipsam Ecclesiam Dei audire. Mox micitur mihisilientium, Tasgegatur consuetuis. D territus a thoniae nominis Ecclesiae,cesii, or Cartanati Careiano Augusta obtuli lentium, humiliter cens, et i ct cla . moribus aduersaepanissilentium Adiceret. Iiae vero.
stam Me denegauit,sidia dii: ni prevocarem besed
naturum omnia Pacunque docuQem. Docueram a
rem iam Catechismum non paruo ructu, quem damnari non oportere siciebam: neque milu hoc ferendum est, nisi vellim abnegare. Ita ventum es ad hanc nece itatem , ut rogerer extrema tentare GF expectare. Haec Luilaerus.
Primum attendat lector Ludierum esse, qui lia ede seipso narre t nec dubitet, qui ii omnia in sua causae gratiam, quoad fieri potesti cxaggeret. Deinde animaduertat,etiamsi haec quae narrat, vera cssciat. manifeste inde probari, quod stipsum immoderare amarit, utpote qui suum honorem totius Ecclesiae paci praetulerit. Ac se quidem fatetur,per imprudeὰ-tiam in causam ese lapsum, nescisse autem quid esset, quod de indulsetths docebat, dissi sum este suae causae eon uetudinE Ecclesia contra se esse an una tueri in se eo fuisse animo, ut et Aget Ecclesia Romana audirer paratu fuisse,ut cederet , unumq; illud et rci obliuisse,quod errores reuocare iubebatur. Nam si cos r uocasset, non erat Opus ut timcret squod se dicit timuisse ne damnarentur omnia quae docuerat. Nccenim suissent danata caetera, si errores tantum suos reuocasset. Is igitur status caushcstuicnetitiae bono
viro,quo signorabat esse verum, in o quod piopter contraria Ecclesiae consuetudine susipicabatur esse saltum,