장음표시 사용
571쪽
ss8 PONTI DC. ROMA EM Furs E TOT Ivs ECCL. PRIMATEM. Ideni Erasmus inici potione ad exhortationem Alliam Pi; Carporum Principis: Tot inquitὶ Icraserti tribuo Romano Pont sici totius Ecclesiae primatim, frementibus cunctis qui Romano Ponti scrinae Dol nt. Eeo apud Lutherum n. alto nomine peius audio, quam quodv Iue Gam Iecsam volo Pontificis authoritatem. Et iterum: Nos toto pecurea scimus Episo i Romani primatum, praesertim in f iris Mus. Deicique praeterquam quod in Praefatione ad Arnobi; Commentarios in P aloerium, declarat, Arnobium Ecclesiae Romana hoc honoru videri di ferre, vi extra Ecclesiam Catholicam sit , qui Haue hae nucetiam ita eadem Epistola,quain ad Adrianuin sextum scribit,orti raramano νυ-iulabor inquit si quovore confidimus. ita tractaris munus Viva Apostolicum , ut mundus Intelligat tandem. komae conligi se Ponti premiquι Christi vicarium siegerat. νι orbis simiai Christis ruum in
'' Ho dier samem. Neque grauatim agnoicet populus Aponia campotestate senserit Apostotica ei.ilcm
' Altini Pir fides se sinuntia de Romana
Ecclesia primatu. Alberius Pius Carporum princeps in responsione ad primam Erasmi Epistolam: Com d na 31 let etsi prista) summum sacerdotium in uiumsit, nouas non 'erit improbatum : esea expresὸ
nritam ese non constaret,at certe lassius imitatione vel exemplo a populo Christiano suderetur e se compituendum, 'roert si comperiatur, ea dem rationes tianus con itumvi Christianis esse , quae Iudaeis fuerant ruarum non minima ceUnda est quam Deuteronomio habetur, ut constitueretur IudexqM: et aleret de ire quae in controuersiam verisimi, se quorum magis ambiguum es dis citius esset ιαί- Dum,cusus sententia tam rasa essit, ut ab ea trouocara non liceret, es abae quam urima. Pνaeterea; ut recte i R 'ublua congituta, siti m ea ordo congruus, se num confusis. Cum igitur tam con=nt ea ratio isti .-i si non e es sancitum,tamen ancira d buthse: quanto mac u retinendum, cum iam tumui s. mi a Christo Seruatorem'iutum ρublico οὐ u fuerit receptu uodsi nec Deteris Letis exem plo,nec κηuae de ruo iustutum fuisset; contuituendum tamen sorti a Christianis , vel μυ rationis
naturalis ιnino ne sto ulus Chri funus ace balas mineret, careretue summo Assistrasu in re ae quae ad Reli ionem Wrtinerent. Veteres enim Romam, etsi vera resigionis cultus eis nonfueris reis&tussapienti imi tamen utracum timis legibus Re ubfundarent, hoc vel in primis ratione dum natura , caui se et identur,ut omno cui queressinu multitudo ad unitatem redigeretur. Ita cum con gium Sacerdotum se Pout ficum haberent,unum esse oluerunt cunctispraepositum, qui maxima re rei Pont carum, se praeci uum inter Pontifices locum obtineret. Lutherus autem aduersiώ ratioris iudici m. aque us exe iam antiIuae legis , aduersu decreta Patrum , conrensuram tubiseum om
quia i te Sacerris maximus Ut uxta illud: Tu es Sacerdos in aeternum sicun uis ordinem Melchfici Pontifex factin in iternum. od O Paulus ad Hebraeos scribens,lonfrmat ' et σω g pistola. Cum igi- 141 Dclesta os luis se terris habuerit Pont cem .ia . introrerm in ipsum caelum, πιι miluans Ecclesi non eis confiura, et Hop to ct terreno mimstro indige e conuincitur,quod se terras relinquens, altum
se terris sis itur ii, qui Pontificia munera loco Him se Ecclesia perage ei. Hunc autem fuisse Petrum, sacra literae attestantur, Mattk i6. o Dan. at. His Ptur serbu Pasce o. es me.ωὶ cerdotes tum G a . Lum Latini, Petrum te iantur Arum Principem in num uir fisse con titutum. Hoc receptum ess ab uniues orbe Grastiana , hoc decretuρ.UGι.definitum cr declis tum O ne controuersia retentum. A qMoscopo ct certissima regula quotquσι declini unt, in errores inex ita dis prola sint. Itaque praeclarammae nationes es populi mr entes in m a se antiqua Hio Din te puriuato si et . Osopum Romanum agnoseunt Pontificem maximum, o tanquam ct isti Vica um, Petra g. succeserem ivr paret reuerentur, rivis recretu obtemperant; quod omnes Catholici semper sese e runt. . ut firmanora Pontifex e ceteru 'stu 'arsis ordine,tamen uectimior est munere . te. Neq9e putandum ectsine numine moum hanc siti Petrum Sedem' 'remo Lis se, rute iam ex istoi collocatae Sedu declararetur, nocivitatu et nius primatu , sed' licum totius orbis O summum UEm urem: quandoqu-- in qua urbe sebum terrarum ct co horiam baserator,m ea sedes etiam IN v animorum esseι ι o Deata, r i d Imperium ideo ιn tutum fui e rutae etiar, υι huic alteri tanto maiori, quanto animi corpo us ρ feruntur, secum praediararet: se huic iam non sine iliain opera coni fia
572쪽
DE VIS . MONARCH. E CCL Es. LIB. VII.
Ciuitas Dei Tu continuata Ecclepia
successio. Ciuitas diaboli ,stu
propheta. . . poenam, ut prae caecitate intellectus, non apprehendat postea ipsam veritatem: utpote quam non humiliter a
Deo per Ecclesiae ministe. rium oblatam accipit, sed
velut ratione sua discutiendam curiose inuestigat.
non parua hqresis causa. Vnde Paulus de Pseudoprophetis agens, Volunt linquit ad Galatis.) vos circumciri, ut in earne vestra glorientur.
Consummatio aute* hq resis in pertinacia consistiti
Doctores Catholici. diendo,& Sacrametis participandis, necessarid c6- municandum est. Ecclesia igitur nota semper fuit ijs qui membra eius extiterunt. Lutherus vero etiade Ecclesia dubitauit. Na in Praefatione ad easdem l csictu siones suas dicit: Cum magistri monuiseeu mu- thideli ibri Theologorum se Iuri L um mihi non fias Herent, statui vivos con .sere, es ipsam Ecclesiam Dei audire. Et mox: I Hi multi boni viri me υ propositiones extollebant sed hos is Ecci sium, aut organa spiritus sancti agnoscerem, suis imposnbile. Papam, Cardinales, Episcopos, Neologos, iuristas. Monachos sulpuinam, coex ,sspiritum expectabam. Et post. Cum omnia argu menta super semper Serapturas, hoc unum cum Fumma diocultate es angustia tandem Christis fluentet vis sa peraui. Ecclesiam sicilicet esse audienda. Denique toto
a.de seruo arbitrio fatetur, scipsium ultra decennium authoritate scientia,muluiuine Martyrum, Episcoporsi, Pontificum, Conciliorum O c cademiarumsic motumese ut incredibile esset, hanc Troiam tanto tempore , tot beltis inuictam posse aliquando capi. 3. Quis non videt,
omnem quae cogitari potest . caecitate huic homini diuinitus infligendam fuisse,qui hoc modo se in apertistimis fidei articulis gerere non exhorruit, ut per decentum totii de vera Ecclesiis dubitaret, cum tamen alus in doctrina fidei praeire videri vellet Iberum ex sua confessione inanem syriam captase. Lutherus in primi tomi operum sitorum Praefatione quam,ut videtur, post viginti & amplius annos ab apostasia sua edidit: Elo linquit cae debo rari populos , ne Indulgentiarum clamoribus aurem ρ berent. Is scri epistolas duas ad Mogontinensem se undeburgessem Episcopos. Contemptus, edis dissut i ionisAhedulum, se paulo post VHutiones. Accusor apud
Papam. Dux Saxoniae Fratricus apud Cardinalem Cai ranum a latere Legatum agis, i ine, me vocara, rem c poneret. Inserim Germans suspensis animis expectubanteuentum tanta rei, quam nussus antea neque Episivus, neque Theologus ausus e set attin re. Ethuebat me ut eunque aura impopularis, qho inuise ιam esent omnis bus artes se Romanariones ιlia. Ecce aggressi is est Lutherus, quod nullus ante eum audebat tentare ct foue-bus eum utcunque aura illa putamis. Habemus igitur confitentem reum,quod inanis gloriae cupidus crat. Lutherum mansi se pertinacem 'viaque ad excommunis iisnem in eum a Summo Pontifce latam. nec umquam Iudicem intam super terram agnouise., Lutherus in Praefatione ad r. lom. fatetur, se Ca d alem Castianum corripuisse ipsum , dc Carolum
573쪽
sso poNTipICEM ROMA. sEMPER rVISSE TOTrvs ECCL. νRIMATEM.rime depugnarat priuι quam diuinu arcanum cognosceret, sis integraret fui se institusu, ut baim ραπιν sorem ageret, ct figuram trus se typum gereret, μι demumse minstarct ut quidem par erui, cum omnifaria factilias diuino derecto huic tritata es et. Carolux Quintus in edicto oormatiens: Adet era Romanorum Imperatoris sociumpertinet, non Iolam sines huius sacra Impem. quodpraedecessores nonri Germaniae Principes, ob ia esionem HALDMν Gmini se diniores ta Ecculiabosuorum saepis. es usi sanguine, er diuinam gratiam situ quae peruxi, ad subis oram fidem adductas vel pupi infidelibus, propagare et erit m etiam ne qua haereseos laser atiis Itispicio in tuo sibi subditis nationibus, sacrosanctam Religionem nostram commaciat, sommostadu μ ανα uidere At si qua iam oriri coeperit eam omni ope, cura, iuxta normam a sancta Romana Ecclesia ha ctenm ob ruatam delere penitus es extinguere. Et PQ st: Ad honorem Det omnipotentu,Romam L. Pa .i,. tisicis,ct Sinctae Sedu Apostosica debitam reucrinii m, pro Impretatis dignitaris ossis debitu, nec ozelo se studio, quo nostrorum macorum more, ct trimita etiam notas vi, addesexponem Catholicae fide ,s,ctis Romanae ct uersalis Ecclesiae honorem,t 'telam O troiectionem, omnes no iras vires ροι-
cultates, Imperium, Mena, dominium,amicos,et itam denique CT animam quem nostram exponeresamus parati. Ee Imperiati O regia autboratate. re nonco lio Cr absensu Lectorum, es ommumsacri mn Imst. Principum, ordinum es Statuum,in bac ccleberrima ct frequentis ma Imperiali diata IV 'i ιυ torum, adperpet 'am rei memoriam exequendo sanctissimι Dothini nonri ripa, veri in hae' parie tu i di, tentiam , decretum se condemnationem in literis Apostolicis ceto supra dictum est ad nodi, ectis, o lentam, Martinum Lutherum,ut membrum ab Ecclesia Dei dabenatum,υι obstinattim.βωμmat cum notortum haereticum a n c haberi dcxlvamus, ct νι talem a vobis omnibus, o quo ι - bondum ecernimus cst cicimu . l. Henricus o latius Angliae Rex in assertione septu Sacramentorii aduersus Luttiem , artici δεμ a. Negare L Iberus non Zoic , 7- ' ρμη Fci tabum, sacrosanctam Staim Romanam et lut λα- irem primaremi recognostat ac vine ciη , 7μ cuoques rem neque locorum distantia: neque perirata, Miateriacentitur probdetur M. s. ' Mimquήm si era dicunt qui ex India quoque γο nistic, Inaeeιium ipsi tot terrarum, tot marium, ci sibi vinuρ g ancti, Romano tamen sie Ponis thubmιιι ι. Ergonis sitavi. ae iam tit Iasam His te , cq c Dei tu se Pontifim, neque hominum a luntate consecutiso sis bi dii vindicauit: dicat velim Luiti , quando in ιanta ditionis erupit mis sionem. Non p is . leorum initiam esse tam immense 'te'tta. rastrιιm si mira memoriam hominum naia f. adia si ,em dixerit unam seria se a u.Dαtates severare, n memoriam notas rem redigat ex histor, s. Alio 4. si tam υ iustasii υι rei etiam tantae obotcratas ι -ruo .legibus omni utum esse cognosiit, ut cuim ι- omnem hominum memoriam ita supergreditur, ut si ira nos possit uiusmodi balueris ιnitium , censeaturbabisis leti mMm MDiumsese conpήt omniμm consensu gentium,ne,qua diu manserunt immota, mo-- uniar. Crete si quis rerum e starum monumema reuoluat, uenies tum olim protinus post pacat timoriai, - ρ sique amnes Chra tantoris Ecclesia1 Atemper e Romanae. Mum Graciamina , quanquam adiri se, commio fet Imperium e eraem V,quod au Ecclesiae Romana prranarum pertineti , praeserqua
... aum schi male laborabat, Ecclesiae Romanae ce inseri
i Paulus Annicola Cellae veteris Abbas, de authoritate Papae libellum scripsit. Caspar Schatetigerus lib. s.tractatu 3. de primatu Romani Pontificis de Rhmanae Ecclesiae
prae eminutilia . In regimine Ecclesia Catholicae s.ccessis Petro non quivis Delis, sed Romanus Ponti- Ρω. luia MDn PH in totius Eccusa Pastor Eumae resedit , ibis vitam martyrio glorio, coAI .mmauis, immerito Romana Ecclesia B. Petra nuncupatur Sedes. Accedit ad hoc totis Ecclepi Catholoca concors semiona , unde togatur vi nonnulli somniant Petrum nun=uam venisse Roma et contra com uuare miriographorum testimonium; nihiloherius approbante se acernente Ecclesia , Petri Sedes est Romae boua. i
574쪽
Ciuitas Dei, is Ciuitas diaboli, seu
conti uuata Ecclesii e Schi matici, Apostata succcsio. Haeretici. Ici
T retitior God propheta. sistit. Apostolus enim l ad
Tit. 3. 6ubuersum dicit eum, o suo iudicio condemnatum, qui si una ct alteram cor
Hactenus causas eas enui merauimus ob quas Lutherus meruerit, ut derelictus , Deo,in laqueum diaboli, de in haeresim caderet. N unc signa etiam quae comitari haereticum solent, in eo repertacile, seclarabimus. Pranum laxrctici animi signum est, litigare, S ver
rumo o praedicatant inquit Apostolus) Rom. I .n si mutantur' Et Heb. s.
nore, nisi qui vocaturi Deo, qu admodum se Aaron. Certum vero est. Aaronem
visi- Doctores Catholici Militiisi egi recum eo quos ipsos, aut ullos prςterea tantum abest ut audiuerit, ut ad Papam Leonem perscripserit in haec verba: Beati si pater patinodia ut canam no est ut et dis dirae sumat, nisi malit adhuc maiore turbine causam in uoluere. Deinde leges interpreta-άγυerbi Dei non parior: intelligit vero, se non ad mittere Patrum M Concilioru in Scripturis interpretandis coia sensum) cum oporteat verbum Dei se non an rarum, quod libertatem docet omnium aliorum. His dis uel suluis nihil est quod non facere aut pati pol si n. Et haec dixit Lutherus, cum nondum renutiasset Papae , aut cum a suo coetu penitus abdicasset. Permalit ergo Lutherus in sua pertinacia vi' ie ad communicationem in cum latam, nec tantum 1 Pontifice,verrum etiam a Cocilio generali Tridentino sp ne singulis cius haeresibus ana hemate indicto j memoria ipsius est damnata. Lutherus vero etsi prouocauit a sententia Leonis Papae in eaquere agnouit illum pro Iudice sito; ad Concilium generale: tamen tale Concilium intellexit,in quo ipse iudex praesideret. Nam voluit illud Concilium ei se rigianum or liberum hoc est, quod nullis Ecclesiasticis legibus si besset. nisi tacum verbo Dei secudium Lutheri sensum interpretando. Iudice igitur nullum si aper terra agnouit. Jc ideo secundum Dei sententiam Deuteronomij iro mortuus est Lutherus morte alumae ob superbiam & contuma
Lutherus in responsione ad Regem Angliae: Aceste omnes,vos,inquam, Parisia, Se fur, Sat ae a senistis, O stellites, c totum agme Diabolici regis: Un
nin es vires coniungite se iras, buc curas adducite, co fertis a mιmbin unum Lutherum adorimiai. Papi in frontem aciem Hrigite, a tergo in dant Sacramenta
ris Quid est hominem rixae de contentionis spiritu habere .si hoc non est Rursus ad Prcfationem in libro de libertateChristiana: Prouocaram tu sinunt in nolo: prouocatus aute , Christomagi stro, elinguis no ero. Lucerum si que legitima vocatione aut missione praedica se Euangelium. Lutherus ab initio quidem ad praelegendum vocatus est, Stupitio Generali ordinis Eremitarum D. Augustini v icario Sed postquam ab Eccletia Romana defecit.exeoq; ii illa caruit authoritate, quae ab Apostolis per successiones Episcoporum ad nos usque peruenit: deinceps 1 nemine mortalium, qui potestatem in illudi eum habuerit legitimo, vel vocatus est ad docenduiu, vel utillus ad praedicandu . Nam
575쪽
, .i rogatio .ὰ qua sermo incepti,duens,Simon I Anis diligo n e plus conuincupi otcrtios, quod Petro et distincto aue i postias caetero praesentibus ad quos resertur comparatio, ct non myrsona eorum, loqueb
Ibidem c7. Christus Petrum fecit Pastorem non modo singularum ovium, odiolimsimul Ecclesiae: iis, quia lii .ui. io. ait: Atias oves leo, quin oportet me adducere, O fetet num ouiis , O v s Pasor. Verbo futuri temporis utituta. Fiet cuiquit ouile unum, ct inus Cluillus autem, qui de seipso dixit Eoo tum Pastor bonus; non est hos modum iacius Pallor unus. Sed dum soli Petro postmoduin si tum est, Poce oves meas, non has vel illas mi elum eii illud , set et nu, Pastor loco ianus . .mmi Pastoris qui olus per esentiam ess Pastor honus E se in Per unum ouile intelli; tur Ecclesia una ex lud.eis N Geiuilibu . Ergo Ecclesia.vt una& limul collecta est sub Petro est. ovile aut grex sub Pastore ibidem ad extremum capitis undccimi: Chri iri disponis Cime,
Ecusiae uaeri Diuus ron νι debun . pro ter quod non uni e mortem, eos resurrectio/em in ai rnu non mori Iur ra,Petrum insi tuti, non succe orem, e V carium sum. Commune est inuem omnibu/ Pr-ci' us inuentisus vicarios institi. entibus,ut ore starem Reipublicae Gyer vicarium non dem. st Ei r Mi. h. -υ uican m. Dominus tet tur is v, Ch sim communitati Ecclesia Aon dedit potestuum suos V carro: risuam a s lentrum non E futuram apcrtem: s Lucae a a. o rogaui pro Iebetet non disi iis tui. mattonem aborum conmilis uens, Confirma fratres tuos. Veni in Tractatu de institutione Romani Pontificis, postquam primarii in Petri ex Euangeli egros e confirmasset,inc. a 3. 'sors inquit Petria Christo ut Ambrosio aut tib. s. post Diiii Λα- ιa .raecei a in urbe Roma, tirmauit Romanam Liam in Petrahccessione: ita quod quem Pioni inca um .d Eoc am Catholicam relatum Petrus a Christo habuit, eundem retulerit Petrus ex et tantare rinis a s Rile iam ramanam a propnando ubi illam. Ratio autem successioris,ess mangetica moturi i Romanus si isdem Ponti si v Petro succedens ,aut boritatem habet Apostolicam ab Ena glisca Christi et ore, Pasteo .es meas. Scaur autem ho ,δαma reaetatione facta tum et uiuir ab Ecclesia umsActu Docto ibis innumero, tum μνῶν cincti'. Et poli: Romanus Ponti ex errare non potest, sententialiter desinundo de fide Christi. ina risoniam in bui imo ita uitione conti itu fides triuersuu Ecta a ct per eam inaesis catur Fc is a Christi ab ipso Gracto Dper pctram Se , po incae adficata Impossibile tem e sec flat.υn uertatem Ecilestam errare ins A. Li et autem intueri, quin, suauiter commendusa sit huius Aufii desinitio, ioce Euangelico. Fidest quidem fougrui Ecclesiam constat, cum sit ut ad μών. io. dicisti Jμrandarum se antia rer-m, di id ad fandi, G coras man tacui respondet. Vterque otio ac s
.m is D. proruta Π q'od I erat moritum, progent . Dan. 11. Cur enim Ioannes hoc doctiit, cur hur uua,.ti Misi xi tum m assistenDampeculiarem Pontifici esse reuelaret.
iiii Ioannes Di tedo de Ecclesiast. Scripturis lib. . toniti ficu Eccles ae Romanae os tum est, omne mors m 'sco. tuu ranii , t micantur omnes .christu et Ature abs Pastor Iuriam non extu i: in t tum orsem Apostolos misit. Ei Christiani ubilibet locorum constituti,se qua Romanam Ecclestiam serodamino faciem seu famam non noucrunt, Ecclesiae Romanae subsunt,etiam ignorantes, quamuti obedire, priu vim
nouerint .non teneamur. Pint uae congii Mu ones Romanae Ecclesiae non lirant probab liter Ignorantes.
Denique post Scripturam de sanctorii Patrum testimonia prolata, in latisc modum concludite iiij Romana igitur E clesiae Pontifex est uniuer istis Ecclestae Episcopin, Iesu Christi tetris Incarim, o P trι . postoli hucce non quia Pon Hu sic docet, non qu a Cyprian w, aut Hieronymus, aut Augustin sed a FG a Christi ob initio, ecundum huc Gitonem sierie tracta au haec usq; e te ora, ex scripturusicen didit, tenuit, docuit O prauicauit. Et ante . Instri errat, qui quo dixerat,quoa fas est ures
576쪽
DE vis ini LI MONARCHIA ECCLESIAE, LIBER v I I.
Ciuitas Dei eis Continuata Ecclesiae: successio.
propheta. visibilem inunctionem ad Pontificale munus. Moy ses vero suam missionem extraordinariam per miraculum probauit. EXOd. q. Sed ideo Scriptura nominauit Aaronem, dc non Moy sen, ut sciremus, extraordinarias missiones expectandas iam non esse.
Exite ab una Ecclesia Christiana.& ad aliam, quae certius a Christo per succellionem Fidelium propa gata sit, no ingredi, certum est haereseos signum. Dein libus Ioannes dicit, I. I 'an. 2. Exierunt a nobis, sed nocrant cx nobis : alioqui permansissent nobiscum. Licet quidem exire a Donatistis,a Nestorianis, Graecis aut Hassitis, ut accedas
ad Catholicos, qui se ab Apostolis descendere, per Episcoporum certillitina silc-
cellionem demonstrant sed a Catholicis non habes quocas, nisi ad haercticos.
DoeZores Catholici. Nam quod dicere solebat, se a coetu pioru ad id os ficium vocatum esse praeterquam quod nihil affert unde probet, coetum aliquem in seipsi accepisse a Christo claues regni caelorum, aut pascendi re regendi potestatern etiam salsium est, quod quoquo modo a coetu fideliu est missus. Nec enim fieri potuit, ut ab illoc tu mitteretur qui adhuc non erat. Lutherus vero docendo S praedicando coctum tibi nouum a gregauit .& ita nona coetu missus est, si ditasse gessit, velut si ad coetum nouum colligendum aliunde missus fuisset. Quaero igitur,quis illi dedit pote statem congregandi coetu, a quo postea mitteretur Si ad Spiritum Dei confugit, quo se missi inadicat , nec id aut Prophet. x alicuius praedicationes aut miraculo certissimo comprobet: audiri non debet. Nam hoc eodem argumento ipse Carolliadiu, de alios, ministerio Ecclefiastico abdicauit. LMberum misissea Romavi Ercle a Maliam in terriranti uiorem nunquam si comasisse,
verum seu ipsi nouam fuisse muta retici certi imά est si in m.
Lutherus satetur, se Romanae Ecclesiae aliquando membrum fuisse. Item fatetur, se ab illa Ecclesia exivisse. Ad quam aliam vero tuerit, nunquam exposuit. At certe, tui omnino credidit, aliquam esse Eccletiam cuius membrum elle debuit hoc enim fatetur in libello de notis vere Ecclesiae quiq; fatebatur, Romanam Eccletiam iuisse aliquamEcclesia ibi enim dixit esse verum Baptismu, & veru Eua- gelium non Uebuit aliquam illam Ecclesiam relinquere, ii nec meliorem in terris alicubi agente inuenisset. Nec enim aut a persona Lutheri Ecclesia Christi potuit inchoari,aut ille ad aliam debuit Ecclesiain accedere,praeterquam ad veram: luc in terris cum necessario fuerit secumina illud Matili. 18 Ego vobisium 2m omnibus Aebus et que ad oseum tionem secuti certe praedicatores Lia thero antiquiores, de una cum illo vi iactes habuit, qui velut lucerna in candelabro posita lucebant, tam ijs omnibus qui in domo erant, Jaith. so quam i)s qui debcbat in domum ingredi Lucς 3. Sed Lutherus ad nullam Ecclesiam in toto mundo se contulit, nullis praedicatoribus ita per doctrinam sitam ante ipsus apostasiam indomo Dei lucentibus se submisit, non est reconciliatus Graecis, non AEthiopibus, non Bo- hemis: igitur absque omni controuersia aedificauit nouam Ecclesiam si per seipsum, Δ hoc ipsium est Antichristi: Ioan. s. i. t Oan. t. Fuit ergo Lutherus
de Antichristi comitatu de familia
577쪽
tii, Franci cus de Siluestris in Commentari s super c. 76. libri D. Thomae cotta Gentiles: Ma. ni fessum est, quod Christus in Ecclesia Petrum suum Vicarium se successores eius institisti.
Philippus Francus Perusinus ad lib. 6. Decretalium in prooemio si.6. Sacro inciae nia. i. Primcipatus Romanae Ecclesiae ab ipso Deoprocessit: viae videtur,quod eiuspriuilegium per Papam vel C;-cilium tolli non possit. iiii Ludovicus omes, auditor Rotae ad regulas Cancellariae in Prooemio regularum: Papa bu turi dic Iionem uniuersatim, se est Ordinarius totius mundi. iis Adrianus Papa Sextus ad Erideri cum Saxoniae Ducern . Lutherus non modo Sac riter Dei M. O Principem Sacerdotum, Petri ucres rem, I fu Christim terris Vicarium, iam ne ara , infamibu I no mi us tum inauditu contumebs conuici' ac GJhem f. Qq am non Accrat,aesecuit, Cr insectatur, ut ea commemorare pudica refugiat lingua, cr audire horrcani aures castae. Erat Apostol eam cathedram , in qua praesidera caput Apostolorum Petrus, cuipr fuerunt tot havecti Pontifices, quam Ecc am 'incipalem. unde sit exoria υnuas sacerdotata ancius illa ct gloriosus martyr cyprianus non dubitat agere Limpio ac stilentiore cathedram pestilentia, michri banam, diabolicam, qua potuit evectiare nefandiora,toties anellare non cesset. ceri confessio primatum Ecclesiae Romanae inseram comdemnationem agno sicutis.
Bucerus in praeparatorijs ad Concilium, Ingenue inquit con temur, apud et teris Ecclesia Pi tres Romanam Ecclesiam prae caeter is primatum obtinui sic, ut quae cathedram D. Petri habear, cui Eloi rapi β:ce ores Petri fere simper habiti sint. Haec Bucerias. Qua ex re necessario fatetur, se tui a Vetere Ecclesia, tum a Petri cathedra defecisse Clini ergo Bucerus no fuerit in reti quod Petrus ad terrain traxit cloan. 2 i. nec erit cum Petro tu caelo, quod per illam attractionem signia scatum fuit. Fidu Ioannis Rossensis de primatu Romanae Sedis, quam fidem mari is etiam sanguinὼ sui confirmauit.
Ioannes Rossensis Episcopus in articulo et s.contra Lutherum, nostquam decem Praerogati uas Petri ex Euangelius, ali atque decem ex Actis Apostolorum collegi illat, eamque sententia ii Patrum antiquorum testimoniJ corroborasset, unitatemque militantis Ecclesiae ab unitate Episcopatus Petri pendere docuisset:tandem ait: Synagoga, quae fuit umbra Ecclesiae fuit et iis le inceps lacerdotum sub quo multi graim es o dises serunt. Marpa e ita triumphans, cui et elut exem uri no ira militans reston Et, Unam habet Praesidem Deum: novem Angelorum ordinesese, cumriis, est cretium. αu modo igitur Ecclesia 'a media inter , ram ct exemplar e I, ex una quidem te es tritus viarum ex altera vers Jectans exemplar,carere potest a nitate Praesidis'Sed etsi natura m
dum intueamur, prospiciemus, omnem murtitudinem IVaequoms modo dicitur νυ, nunquam non
num, eo caput se principium reseremn e nunquam potest Ecclesia rei λ qasernari, ni tanta varietas ' '' o di m ad υnum referatur. Primum,υι lites de rebus Dei per abluem supremum iudicem decidantur. Deinde, is generalia Concilia per quendam ceu Dioclem cuius mandato tera parituri sunt eonus cen iis tur deniquepropter contumaces reprimendos, maximi cum intcr se dissentiunt Discopi. Et post N ita e cum Graecis O Luins Patri us,o ν nobisecum entium, Pitrum exordium Ecclesia Christifuisse, eoim Chri ii Ecclesiam pressum stet tuta summo capite ct se remotose Christum , cuius sentiere si perpetuabitur, Onem nultam habitura, quam dissecu&m hoc durauerit. Nonne re imus, Christiano; esu er oribus vasci, sacerdotes aurem ex Episcopis, 'scopos quoque ab ipso Ponti ce summo quoties neces ueriti propagari' Sed se ipsum Aeni e, ii siummus est, ab ipso Petro per seu resi nultas dimanum insi s hae Dum interrumpi potuit, re quadam linea de cend sse em Rostensis in eodem articulo declarat, Ecclesiam a Clarisio aedificandam promi tui non iam supra se ipsium quod antea facitam erat,sed in polierum supra potestatem Pontificiam Petri de succelsorum eius, qui fideles quoad ea quae potestatem spectant in aeternum permanent. supra fidem vero quae Pontificia potestate ac successsione in sede Petri careati Ecclesiam non potuisse aedificari, graui isi nos rationibus demonstrat. Primum quia hoc aedificationis genus , quod fit per fidem non erat futurum, sed&praeteritum erat, depraesidias: chim Sc semper fuerint, Miai tunc essent alij fideles, M ante Petrum , & pr. xter Petrum , qui crediderunt in Christum. At Chri stus dixit, AEd Oho. um igitur erat aedificatio illius. Deinde cisim la pides qui superaedificatur , sint fideles homilies i. Petri a. fundamentum conge neu de eiusde naturae illis hominibus optime corauerit,alter videlicet homo fidelis qui est Petrus nec is latii, velut fidelis homo, alioqui alius quilibet fidelis ex ςquo sundamentu cisset, atque ita cu singuli
578쪽
successio. Ciuitas diaboli seu
' Certum haeresis signum est, si quis propter doctrinam ab alio quam a Christo nominetur. Nicolaus enim ex eo probatur fuis se haereticus, quonia Scriptura sancta quosdam eius uisicipulos nominat Nicolaitas Apocal. 2. idem sentit Iustinus in Tryphone, Hieronymus contra Luciferianos, Ac Chrysostomus in cpistolam ad Hebraeos.
resim vero omnes deficiut, idque cito; 2. Pet. 2. Magistri mendaces superducent sibi celerem perditionem.
Lutherum siectae alicuius auctorem extitisse, i sim
therariorum nomen abunde testatur. 'Lutherum dedisse nomen nouo cuidam coetui
fidelium, ut ab ipso appellentur Lutherani, res ipsa clamat. Nec enim possemus exprimere aut describere multitudinem illam quae ab antiqua siderecedenses Lutheri praedicationem amplexa est, nisi per nonae aliquod: nec aliud aptius cogitari potest, quavi disicipuli priorem fidem mutantes, ab eo cognominentur, cuius auctoritate illam mutarunt. Quid quod Lutherus ipse alicubi definiuit, Ecclesiam Dei coetum illum cisse, qui suas propolitiones laudaret. Sic enim ipse loquitur in Praefatione ad suas propositiones,de viribus hominis: Multi bonitan me inpropositiones extollabant. Sed hos o Ecclesiam aut or ana Spiritus sancti agno sierem fuit impossibila. Papam Episcopos, monachos subiiciebam, de quae sequuntur. Se ipsum igitur accusat, quod ab initio non intellexit, illos Ecclesiam cisse , qui suas propositiones extollebant. Factus autem prudentior, non dubitauit, liba rum propositionii laudatores vera csse Organa Spiritus sancti. Hoc utique est illud , quod Christus Matth. Edi dixit: Surgent Pstudoprophetae dicentes si Christum esse. Nimirum, quia gloriam illius aemulantes, non aliter sibi Ecclesiam asciscent quae ab ipsorum doctrina cognominetur, quam Christiani a
Christo sunt cognominati. Luiberi sectam inde haeretis probari, quoniam celeriter defecit, ac paene tota periit.' Sectam Lutheri paene totam periis te, multis argumentis docetur. Primum, quia per concilium Tridentinum insipientia eius detecta est: deinde maior pars sectatorum eius facta est Zuingliana, quam se tam Lutherus diabolicam iudicauit, ut constat ex eius libellis quos. sicripsit contra Sacramentarios. uicquidem meit quod a Romana Ecclesia defecit in Galliis, in Anglia, in Helvetia in Scotia de Polonia, id totu Zuinglio addictum est, aut Caluino. Deinde ex ipsis Germanis alia sunt in Zumglianos mutati, ut Basileenses, Augustani, Bremenses alij vero inAnabaptistas, ut Frisi; pqne omnes,& Bataui, ut alias sectas paene innumerabiles omittam. Caput omniti est, quod ipsi VVittebergenses Sc Lyptici, ac paene omnes alij ta Saxones quam Sueui & Lituani abhorrent ab illa rigida Lutheri secta,& molliorem aliam a Philippo Melanchthone composita colui. de no simpliciter Lutherani, sed molles Lutherani iamdiu appellantur. Propria ergo Lutheri doctrina iamdiu perii sincc habet in vigore sito certam sedem aut successione. Quid qudd Turca omnium Germanorum ceruicibus imminet, ac nisi ad Ca-
579쪽
Drent fundamentum . nulli essent loco parietum item sed velut fidelis Pastor, qui omnibus praesidens, Omnes in se fideles complectatur. Ad laaec,si ratio petrae ac fundamenti dumtaxat in fide constituetur, Christus hoc modo fundamentum Ecclesiae dici non poterit, cum fide careat: utpote qui vera semper fruitus sit visio ne. Petrus vero cum non sit aliud fundamentii 1 Claristo vera petra, sed in illo de sub illo sundamentu agat: fundamentum de petra famis intelligitur per id potissimum quod illi cum Christo comune est,hoc est. per Pontificiam potestate ipsi a Christo collatam,&in fide ipsius qliae visionis,qua Christus fruitur,locum teneti receptam de stabilitam. Has insignes rationes Roffensis
3 io latius explicans, demum ita concludit: Sotim Petrasedes ad hunc usique diem absique haereseos Ai- qua nota,manet inuiolata solidiori quoideis perdurat. Et sub finem articuli Si quis euenum risi trutinauerit, quomodo non Hieroselmis, nec Antiochiae, nec alibi locorum postremam sedem elegerie Petrus , quam In ea urbe quae tum erat totius orbis caput, in qua iam ad hunc diem prosteratur,ckm caete- rarum A Eolorum sedes vel Papae sedem veneremur, vel orsiu cua uerint, non poterit, opinor, --ptim super hoc imatu dubitare. Postquam ista praeclarissime conscripsisset Roffensis, euenit,ut Rex Angliae inruus octauio,
quem sanistissimae uxoris suae Catharinae iam taedebat, illa repudiata, cuperet Annam Bolenam in matrimonium accipere. Quod cum a Clemente siptimo Pontifice maximo ut facere permitteretur impetrare non posset: oblitus corum quae prius contra Lutherum scripsierat, imo Christi de fidei suae oblitus. id consilij cepit,vt Pontificis Romani auctoritate abrogata, suo arbitratu Rempublicam Christianam in Anglia moderare tur,ac tum de priore uxores ex qua filiam Muriam postea regno potitam,genuerat repudianda,ium de noua domum duceda, secum ipse dispensaret. volebat ergo, hummum Eccle ae Anglicana caput immediate sub Chrius non διι tantism. sedes si ibi. se iura b eret. Quod idolum sanctissimus Episcopus Romensis cum adorare nolleti Deus illi mercedem laborum suorum redditurus ad martyrij coronam hominem evexit. Cum enim Tyranniis intelligeret , Cardinaliciam dignitatem Rostensi delatam esses quam Pontifex eo proposito detulerat,vi eius honoris ratio facilius Regem ab illius caede avocaret mox timens sibi a tanto viro, senem omni veneratione dipnum,Vita, quam diu per naturam tenere non poterat, mox privandum curauit. Quod igitur ce primatu Pontificis Romani Episicopus Rostensis verbo scripserat, hoc demumsu anguinis effusione obsignauit; no aliud fere, cum ad supplicii lci cum peruenisset, locutus, quam Te Deum Ludamus, te Dominum confitemur : in qua cygnea cantione tum praetentem vitam finiuit, tum futuram inchoauit.
Fido ostientia rhomae Mori de primatu Roma a Ecclesiae, quam em sanguinesevo o Ecia a Deo b confirmavit. Tliomas Morus pro Regis Henrici octaui Catholico libello,quem is de Sacramentis eo
tra Lutherum ediderat, in eundem Lutherii scribens, o Romanae inquat sedi obedienter obtempere, eum ista mouent omnia quae docti sussis in eam rem eoAegerunt: tum iEudprofecta non mouet - 13a mme, quod tot essemus experti, non modo neminem inimicum fuisse Christia fides, qvi non Histia
bestam mul indixerit, sede iam neminem unquam extitisse, qui siprofessus sit elin sedis inimicum, quin Hem paulo 'sest detrarii insigniter Christis se religionis non capitaliter sestem ess --iorem esse. Valde me mouet se ista quod si ad Hium modum homina vitia imputenturo cis no mos no eo et papatus sed O reetna, o uictatura, ct consulatus,es omnu omnino Magi batus corruet, Oerii populus absis rectore, fine lege, o ordine. rauae res sialiquado contingat, i quo aliquot Germaniae
locis videtur imminere: tum demum magno cum damnosentient, quanto magu intersit mortalium, vel
malos habere Rectores ruam niagos. Certὸ quod ad Papam pertinet, quid mali fueris caruisse, nouu
580쪽
Continuara Ecclest aesuccessio.
Haeretici se Pseud prophetae.1δ2. De haeresibus Martini Lurberi in causa Iust:
Non reseram hoc in loco eas haereses quae communes Lucli ero fuerutcuHussit x vvscle filiis. Lol. hardis, Albigetibus, Henricianis & Pettobulianis, atq: aliis eius bdi haereti cista aut e consutatis. Hoc enim e: letidem millies repetere. Prima & maxime
i ustis are. Ita enim dihil Lutherii, in disputatio te sua de illo Domini ve bo
Lucae 7. Dimulatur ei Zec cata multa, quia H levit multu. Fide sormata charitate Catholici iustificare dictit. Sed hos Lutherus negat intelligere quicquam ii
Apprehensionem Christi per fidem non vult Lutherus sub ulla conditione ad se applicari, velut Christus nos saluet, si compatι' murti Rom. 8. aut si obedi
absolute quemlibet fi des de salute sisa certa est vult, ac limiterstituere, sibi i-uatim remissa esset eccara, se hac esse fide quae iustificet. Cum autem Lutherus ut narrat Melanchtho in Praefatione ad 2. tom. Operia Lutheri) terrores acerrimos de ira Dei in animo suo sentiret, ac seni cuidaordinis Augustiniani consternationes suas exponeret, ille senex diccbat, ma- datum Dei esse, ut singuli homi-D Zares Catholici tholicam Ecclesia, unde exierunt,iterum euertari tum eos omnes C e captiuitatis laqueo implicabit, quo Graecos schisinaticos iamdiu inuolutos tenet
D e iustitia fra quae non si nisi per tam si dem quacum
chari is in cordibus non sper Spiritum sanctum diffusa, concurrIt.' Caietanus tomo 3. tit. deside & operibus cap. Ciam mo ex iniuEo per Christum si iusim, sis ex mi- mr o Dei, amicus DG. Rom. 1 Charitab autem et Zipsa amicitia inter hominem est Deu . i. Ioan . . oc Cant. 2.
Ergo peccatorem iussis cari soc est, remisiu tam peccatis, Dei amicum feri, sine amicitia, hoc est, sine charitate nee feri, nec inria ιρα I. Vnde Christus se Aponioli a tri uni rem ionem relatorum s dei ct esuritati fmul. Cui enim dixit Christus Lucae 7.ὶ Fides tua te
i Dum fecit de eadem dixit; dimittuntur ei peccara muLia quonjam dilexis multum. Fides enim in patrin, a r I u autem completiue, causa rem tona peccatorum. i. Pet. . Charitas operii multitudine peccatorsi. i. Ioan.
3. Nosscimus, quo iran AIi sumus a morte a vitam. quoniam Horimus star rex. ui non diligit, manet inmorIe. Transiatio autem de morte ad vitam veris I turde tali charitate dumtaxat qua diligimus Deum propter seipsi ina, &proximii propter Ucu:3c Gal. s. In Christi Iesu nequeprae utium, nec circuncisio aliquid valet, e Dei quae per dilectionem operatur. De certitudine tuli cationu in singulis hominibus. Hosius contra Brentium lib. i. uer atur Scri- pruris EDd axioma Lutheranorum, curitis a Nicatorum remissionem a sequenda esse nec sarium ut credat, abs et L haesitarione propria infirmiuatis se in o, esse peccarasibi remissa. Dicit enim Scriptura Eccles. s. De propitiato peccato noti esse sine metu. Et c. 7. 'contel iustifices ante D eum, quoniam alnitor cordis ipsie eLI. Et Hierem tae II. Prauum est cor hominis es inscrutabile. l a vis cognositi AD ' Ego Dominus sirutans corda serenes. Et l. cor. q. Stanes meis imi sudio'. Nil m hi
tu praecedunt, tum sequuntur in eand c omentiam. Caietanus de fide&oper.c. I. 6 3. Fides, qua Hie
homo reerit se his se nunc iustificari, multu dissai Esi equae vere iustificat. Nastaei qua iustifcit, egue Bantiare si gerandara,argumentia non apparent tu , cui tabe se fallium no potest. Credulitas aut e lata tela a j quia est non de comuni re, qua omnes credui si de singula j fecIu, partim quis proueniens ex fide a salute κροα ria, quatenus est de merito Christi se sic memorii ef caesa sese in ea parte facti non potest: artim vero prouenit ex humana cole sura, quatenus credit, quod ego nune