장음표시 사용
601쪽
188 PONTIFIC. ROMA N. SEMpER FUI SIE TOT Ivs ECCL. PRIMATEM. M Antonius Florebellus de authoritate Ecclesiae: Nulgum a Chrisso conctiturum sust Ecclesa roctorem atque Antia Iem,repugnat sacris Euangelys, repugnas graui morum scriptorum testimonys, repugnat Imperasorum ierim , antiqui Limorum conciliorum iudici's, totius Christianι noministrepetuo consensus: deniq; recta multitudinu cuiuscunque hominum regenda rationi repugnat, severo Dei ipsim etiam mLDtato, quo in constituenda Iudaeorum Ecclesia declaraium est. An populus Iudaicuae, qui - I I t GKV γμ; eo cura Deo fuit, ut Pontificem usipe , cuius decreeta iudicia res aere aut ι--
probare non esset fas,id quo G in Deuteronomio ere, capite etiam lancitumsuis, Ecclesia Cbristi, a Deus,repudiata Iudaica sibi adoptauit,cui non rerre ma or caduca bonapro fuit, sedcaelinu eum ha- reditatu, ct beaIItudinis .ac eloria sua participem esse Noluit,quam tantopere Hlexit, ut eam fili, μι cru- ciatu es morae redemeru: cum quidem Chri s ab uno eam moderasore se Principe regi voluisti, quὸ commodius gubernaretur, pos in ea ct cocordiascibus seruareturquibus tempora spes imum rectoris praesidium, author tatem o prouidentiam requirebar noeitionum Melis ac tempestatibus ne duce, negubcreviore, deseria aedemiuia est t- , Marianus Socinus Senensis ad tit. Decretalium, de soro competenti. c. significasti. nu. Io. Papa non debersubmitterest iura re ani Iudicassicularis, quia hoc redundaret in opprobrium Dei, ex Papa Vicarius est..., Idem Marianus c. licet ex suscepto, eodem tit nu.6. Iesbs Christus 'curium suum cositivis P '' iram orsucceseres,dum dixit, Pasce oves meas. Et rusus,Tu es Petrusi inatth. 16. Et licet in multa distincia sint of scia regimina mundi quandolue tamen necessarium est recurrere ad Papam, siue snece Fitas tum quia alius non est Iudex superior iuefacti quia de facto minores istaces vel non possunt. et Inolunt iussicia exercere...,, Idem ad c. qualiter δί quando 2.ext.de accusat num .I. Papa est ιAe,qui confirmat constitutionem concita ron econtra. Pro quoscit secundum mutensim quia confirmatio pertinet a veriorem: ct ideo statutum Papae non confirmatur a concitio,cumsis insertu Ambrosius Catharinus Archiepiscopus Compsanus in epist. ad Iulium 3. Pontificem maxui. ς mum: IEud Catholicum est, quod scriptura evidenter profert, quod Catholica recipis ac declarus Ecta .sa in quod is animes sancti Patres conueniunt: dmique qκo ex contentisne es inquisitione a tua αλλι ima Sede es veritaetis cushedra,vι Caslaticum,certa sinuntia fuerit ae sinitum. De-
602쪽
Ciuitas Dei,stu Ciuitas dial mli,seu continuata Ecclesiae Abi .itici, Apostatae , successio. haeretici.
prophetae. siasticis auctoritatem solis Scripturis deterrent pare rar, ut scripturas saltu qua plenissimas esse cuperent, nec ullam earii parte tollerent. Nunc autem nega runt eos libros veteris Testimeti,qui no erant in canone Iuci eorum, Baruch, Tobia, Iudith, Sapictiam, Ecclesialticia, de duos Machab. Tora libros. Tum au tem ex nouoTestameto alios fere totidem libros sustulerunt. Na Iacobi Epistolam Luesterus aridum et graminea . peltas, Puaestionem etiam mouet de Epistola Pauli ad Hebraeos, de secunda Petri,dc de secunda & tertia Ioannis, de Iu
dae Epistola, de Apocalypsi Ioannis Apostoli.
De Iacobi Epistola. Caluinus in Praefatione ad Epistolam Iacobi non
sed potius nihil se in ea videre ait quod non sit dignum Apostolico spiritu.
i 9. De estis . D. Iacobi cesῖ- 4 4, ω ministrorum uecuriae.' Ministri cogregationum Helvetiae in consessione quam ediderunt . is66. cap. II.ita scribunt: Iacobus
in controuersia sit .an ambo Testamenta nouum es et eius Deo auctore sint edita: per nustam alterutrius Testamenti auctoritatem haec Hsceptatio componi potest. 2Qua enim ratione de toto volumine dubitabitur, eadem quos de qualibet particula et luminis umtigetur. Necesse H igitur, huius quae fons isque, praeter sacrassicripturies, iudicem constituere. Praeterea'rium, cuiusque vel re uela sonem, vel opinationes velis heror, i in quae uiones sci necessam, uisu erit. Prolisa etenim fauione qui Fiue desiniet, se quae ipsi ximinauerit, Osibi Hereta Daeo reuelata. sui quodnuatas homo priuatus habes in Eces a certa aucuritate nustas apud reliquos Deles explorata se sotii veritatem' Ab Ecclesia igitur est δε- terminadum qu sina liber sit Cauonicus, se tomu auctoritas certa regula est,adidros vel in sacrorum numerum
rccet prendos, vel etiam ex eo numero resutendos. Hac tenuit Iren lib. aduer haere es c. r. 3. O . se Aur. θb. coni. Faust. I c. .es II. s. c. r.es .se 1 tib. de dotar. Christian. I. Denis in lib. coni. M. Manich.c. s. Vbi Aga e uomnium se rure trita sententia, Euanetino noucredere, uise me Ecclesiae moueret at Ioritas. Haec eadem disinitur a concilio Toletano m. in haec Deum. Si quis H-xeris Delcrediderit alius scripturas es Canonic.ι ρ ter cra quas Ecclesia Catholica recipit, anathema sit. Nos . Mem unde commotus atque constantius hujusino iiudicium censuram puere debeamus,quam ab Ecclesia, qua est columna. ' firmamentum veritatis . Atqγe ustinus coni. Faus .lib. 28.e 4.au. Si 'o Zolus Paulus non inuro rei in carne Apostolas s t. a.' cis quibui co seret Eu Ner tim, Ecclesia tan omnino non
crederet. Ostendit 'non haluisse secaritatem Eua elyp tacodi, nisi Petra se quicum eo eraifuiser sentenatia roboratum. Ego vero primum sentio, at A Eous pertisvise Gras sacros obare, non reiicere. Exi fimo deinde huiusmota traduionem Apogolicam non aha tisue melius Innotesiore, quam per Patres cse DocZorea
men ei ultima resolutio sis in Ecclesiae Iesi: mum. Sed licet oporteat humana quaedam cst extra rara ad imota interuenire sine quibus noeramus creditura ,quonia ab his quis sunt notiora nobiis, ad ea quae minus nota siunt, qu dum quasi natura ducta ferimur: tamen ratio formata assentiendi lumen fidei est, quod Deus infult credenti. Vnde Ioann. q. Iam non propter tuam loquelam credimus: ipsi enim audiuimus se scimus, quia his est vere Saluator mundi. Idem Canus c. s. probat, omnes istos quatuordecim tarn veteris qu1m noui Testamenti libros ab haereticis negatos, vere Canonicos esse,id luc pcr auctorita
tes tum Pontificum, Innocentij, Gelaiij, Augustini & Isidori,tum etiam conciliorum Laodiceni, Carthaginiensis, Florentini&Tridentini. .' August. in lib.83. quaest.c.76. 'ui tant, Iacobi sententia Pauli sint en Roma, . in contrariam esse, possunt arbi rari etiam , inum Paulum bi esse contrarium, quia dicuDD Rom. a.
603쪽
De origine Socie itu Iesu, o quo fructa fidem abripi
tum in Europa consirmaram,tum In
militiae si adiuvit. Cumi in paenitentiae, chamatis, virtutumi ommum palaestra se aliquot annu exem cuisset, tinns optimi quiram viri se commilitones Eliadiunxissenti anno Dom. is o. a Paulo tertio Pontifice maximo Contarent Cardinatu opera impetrarunt , ut inititutum ipsorum quo erudienda iuuentvij, ct hominum animi, tam doctrina salutari, quampeccatorum extirpastone pureandis vacare dere
uerantὶ confirmaret. 42uod sapientis imus Pontifex libenti si e fecit, atque adeo Aismo quodam ρrei
tu qui in Pontificibus pecutiari quadam ratione residere solet, Fatus, praedixit,hanc vitae restionem maxima inHauranda Christianae ReipublIcae auxilia esse Agaturam. Ne vero inconsideratὸ tantam rem gesi se videretur principio cauis,is urerquam striginta viri ad eam Societatem asseraberentur. At 'MIuam idem Paulin 3. Pontifex prudem imus inteLex pet, quam Elisee in Fon clarisae in curanda animarum sis tegererent, O quantum putare is, honestate, grauitate, innocentiaq σαί- serentone Spiritui sancto,quem insitura hutiuauictorem Atque procuratorem ese apertissimas indiciis c gnouerat, resistere videretur anno i Chri Io nato II 3. ista ipsum rursus firmaust, s 'Policua ctoritate communiuit, neque et D ipsum terminu aut virorum numero circumsicriptum e se voluit, quod augeri, atque amplificara summopere tam optabat. Praevidebat enim sanct imus Pontifex, nusiam fore tam barbaram ct incultam gentem , quam horum hominum ardenti fit ma charitas non esupervasura, nee virum tam apertum ac ingenspericulum, cui pro Christigloria non istisee identer obserrent. Erat per id temporis Romae Petrus Mae carenhas Lusitaniae Regis ad Summum Pontificem Oraetor.Is ' ' a paulo tertio impetrauit, vi ex in Societare duo viri, Francisius Guier, es Simon Rodericus in Luintaniam anno Dom. I 1 I . mitterevtur. Cum autem Ioannes Lusitaniae Rex ea India ac caeteris Orien-
iis prouinciis quae Lusitano Imperio subsunt, caelestes potitis quam terrenas opes quaereret: relicto in L sitania Simone Roderico sibi prima societatis Iesu fundamenta iaceret curauit, vi Francisius Tauier in Indiam nouaret, ut Christum Iesum Barbaris hominibus cum reliquo religiosis viris, qui istadiaria ibi munust clare obibant, annuntiaret. . Et post: Vt vero egregios aliorum ordinum viros orae sertim in tituti D. Dominici atque nancisci, qui in i dem prouincias Euangelio amplificando summa cum Lari incumbunt, ct de orim Ecclesia praeclara admodum me rexIur, taceam: vix sane aeres potest, quoi hominum missa, Huina in primis virtute, Soci ratis vero Iesu opera, ct industriari, idolorum impietate abiecta, fidens lumine Ata ari, sacro sunt L - cro expiathario τι non semel Goae, qua inter omnes Indiae ciuitates quae Lusitano Imperio subsunt, regiae est atque praecipua, tria circiter hominum mira simal baptizati fuerint. Et τι ex eorum Ducum qui ij India Regu locum ac vicem tenent, literis nuper ad Lusitaniae Reetem potent imum Dominum meum mi is constas, intra unum aut duos senos ex barbariis i is hominabin vigintifere mi ia Chriaiana -- ''' titia me sacramento obligarunt, quos diligente alutari s documentis Societatis Iesu vira imbuunt. atque pietate, es religione initituunt. uid commemorem eos qui istarum opera, ct incredibili diligentia quotlie omnem impietare, abiiciunt, ct sacra lauacro expiantur in Tana, Cochim, Malacha, Ma QM,Amboim Ormaz, Daman. Gulam. Manuar Moctogint am circiter hominil mugia in Christi Iesu, Euaaetiti aetacidam cognitione venerunt: cum nustas fere sit angulus in lati imis ictu regionibus Oraentu, quem os scissis imi Muiri praeclara Euangeli, ture non aliqua exparte istuurauerint' uibus vero ac auantu abori ου -
rebus perfungantur, satis intella et qui nauigationum disic ina, in perdiscendu barbaris se incultis unguu di culturem, arque abducendu a inibis animis ab ea in qua nati se educati sint, per za, ct severstitione, negotium se m perpenderit. . Intra
604쪽
continuata Ecclesiae successio.
DocZores Catholiis. Rom.Συ Factores legis iustificabuntur. Michael Medula derectam Deu fide, lib. s.ca. 8. Epistola Iacobi recensitur inter Canonicas scripturas asIn nocetio r. mep. ad Exuperium ιn concit. Canhag. q. an. q7.ab August.tib. 2.de D Oct. Chr .a Gelasio bH doro etiam ct Damasceno enique a conciliu Florentino se Tridentino ad in or Guiburtanum c.7. Ibid. c. 23. Fex haereticorum nostra memoria cn episZola Iacobi butagerit irrecociliabile ob inueterata bonorum peru odia, quosva sterali fide content Crant. Haec enim caput omnium haerebum amputat, dum ait, fidem sine operibus mortuam esse sacob. 2. Eusebius M. a. Ecclesia'. historiae e. as. Scimus, inquit, Dissolam Iacobi or Iudacum eaeteras ab omnrsus i ne Ecclesiu recipi. Et mer nisus de Viris Hularibum. Iacobi l ait) E Eola paulatim tempore procedente obtinuit auictoritatem. Sixtus Senensis Bibliothecae sanctae lib. . I uti eriuas ecit de Cavone epistolam Iacobi, nulta aba de causa,
quam quo dogmati sevo de iusti fatione perseola demaduersetur.
Sixtus Sen. lib. 8 .haer. 8. Tales sunt similitudines per quas adamata ponsa de cribitur, visiiuxta Ateram ex ponatur,magis ea dra Vent, quam exornent. Dicit enim ponsim habere amylum caput instar montu Carmeli,oculospersimiles' cinis magnis, qua Funt in Esebon, n sum instar Iurru, qua rupicti contra Damasicu. Oportetigitur in hoc Salomona ,viri omnia sapient fimi, Catι- co no carnale aliquid, sedc U.u ChriBι ct Eeta in prius otia gere, quari; Epithalamisi praefenti volumine
coitum Sicuti omnes Patres se conciliare inte exersit.' Praeter consiuetudinem auctoritatemque Ecclesiae , quae libros Iob, Dauidis de Danielis seinpervelut Canonicos recepit, vicos latex Laodiceno MCarthaginiensi cociliis: etiam Sixtus Senensis in Bibliothecae sacrae libr. 8. respondet illis Anabaptistarum friuolis obiectionibus, quas Opponunt. x Greetorius metiunonus cir Baslius Magnus auctore Rufino histor. Eccles lib. 2 c.'. per annos re decim solis diuinae sicripturae et Mummibus opera dabant: earum iniungentiam non ex propria praesumptione si eu maiorum sinatis, ct aucioritate sequebantur: quos se ques ex otica successione inrequendi rerulam suscepi se constabat. Hunc morem sieruabat sancti Patres. At contra. quod nunc Caluinis & Lutherani dicunt seipsbs facere, id veteres haeretico facere solitos esse,antiqui Patres attestantur. Tertullian. in lib.de PN- script. aduers haeret. ait: IIIa haeresis non recipit quasdam sir tuos: orsiquas rerent, adrectionibus es detramombus ad dr 'ositionem instituti sui interuertit. V si re citis, non reci u integris ct si aliquatous integras orassat, nihilominus iuersas ex-yositionee commentata ianuertis. Tantum veratais obgre it adulter sinsius, quanturior cor tor Mus. Variae praesiumptiones necessario nolunt agno sicere ea per quae reum cunturi bu nituntur,quae exsat o composuerunt, or quae de ambiguitate ceperunt. Itaq; Tertullianus ibidem recte admonet, priusquam scripturis certamen collituatur.
prophetae. Hxit opera iussi ficare, non contraduens Apostolo, reis etendus at quin Ergo isti no admittunt Epistolam Iacobi , tanquam quae verbuDei fuerit: alioqui nulla ob causam reiici posset. Sed ideo recipiunt ea, quia putat se posse Iacob utri ita intelligere, ut non contradicat ipsorum sentensiae in Paulo interpretando. iso. De statione. Sebastianus Callaico Asabaptistas in ea re sectatus, dicebat Canticu Can. licorii esse colloquiu Sa lomonis cum amica qua dam siua Sunamitide,quod
sacri amoris argu mentu m. De venereis enim amoribus hie agi, Castaleo impie putauit.' Anabaptistae plurimos
veteris ac noui Testameti libros reiiciunt, etia praeter
doeuangelicos a Canone remouetur,ut librum Iob,
Psalterium David. librum Danielis Prophetae. D e in Aguentia stri
Quas aurem scripturas Lutherani. Zumgliani aut Anabaptistae recipiunt, eas
605쪽
192 PONTI riCEM ROMAN. svMpER rvis si TOT IvςLCCL. νRIM. Inter egregios Nero sinc imae t Mus 6ocietatis viros, qui de Chri Issi Ecclesia prae lare admodum in Orientis regionibus romeriti sunt , fuit Franci cinis muter,maticinandi uritu ut ex Lusiit an is hominibu ,qus cum eo familiariter vixerunt, accepimusὶ cum primis exornatus,quem omnes Indiae incise veluti a terum Francisium Minoritarumparentem habens, se is ius corpus tquo integrum huc usique non sine miraculo conseruatur: religiosi seme colunt se venerantur; qui cum crebris aliquorum ster nibus Iapam gemis ingenium morums suauitatem inlesiexisset, in magnam . spem venisset, fore, ii Iapanici innumeralitibus d in quibus maxima cum suterstitione sacra facere solent,abiectu es repudiat is, ieram Chri ai fidem complet Ierentur, Christi Q nominis gloriam consiectarentur, in nauigaui Christia j religionis ibi prima fundamenta iecit, quam ah deinde eiusdem societatu et iri, nouem Hisiemplis exaed caris, maiorem in modum auxerunt CT amplificarunt.
Hoc vero tantum propagandae fidei studium & donum a Pontificis Romani primatu pro manasse dubitare non poteli, qui videt,alios Episcopos non nisi de sua quemque proum cia solicitum esse latque utinam hoc ipsum omnes praestaret: Romanum vero Episcopum de singulorum negligentiam domi supplere, &de Christi Euangelio Barbaris annunciando, vel sesum, i vel certe silpra omnes alios solicite prouidere. Cuius Ecclesiae primatus si non esset a Deo: unde, obsecro, haberet, ut tam praeclare stupra omnium aliorum Episcoporum cathedras de fide Christi mereretur
Cardinalem Polum es libros doctis imos consi ipsisse, se damna mas pertulisse, se labores grauisiimos Abluissepro Ecclesiae
Reginaldus Polus Cardinalis pro unitatis Ecclesiasticae defensione quatuor libros ad Henri
cum octauum cui idem unitatis in Angliaeuersorem conscripsit. In quorum secundo ait, Deri, mira voluntatem suam Ecclesiae patefetisse, ut nomen hoc nouum Ecclesia dederat licaia 61. Placaberis vom, M LAI.as mea in ea. Interroga ergo maiores tuψs Deut.sa.) cst dicens libi, Petrum a Christo accepisse Chri- D in terris locum,capiti, locum in Ecclesia. cui qui huccedunt Romani Pontifices, eundem locum teneant. Post aut cm, accuratissimam disputationem de Petra, super quam Chri s aedificabit Eet lemmyuam,instituens eo argumento probat, nescire haereticos quid illis verbis signi ficetu . quia modo. Christum, δε fidei confessonem, modo etiam Ecclesiam dicunt illam petram esse. Ipse autem docet, Simonem Christi potcstate praeditum. Petram esse, de qua Christus Matin .is. in agit. In cuius rei signum nomen Simoni mutatum esse, ut qui Petrus a petra diceretur. Et cum Clari stu, Ecclesiam , quae multitudine hominum constat, exaediscare in animo haberet.ante omnia locutus clide lapide uno,qui tanquam caput reliquis membris prouideret: qua Iane inussirit et let, multitudinem nultam posse et Eo moab consi ere,nisi in uno aliquos arctur. Eoi magis decere, i ta n mulIIIudinem, quae unitatia vinculo reliquas omnes superaret qualis futura eras Ecclesiaὶ a et iis' '' curam acholicitudinem reduci. Δ-dipsum i Apostoli, natura illis inicant , clim viderent: nonsimus siente Coratu contenderunt, quis eorum maximus foret. Hanc contentionem de Principatu CL siis ad humilitarem eos cohorrans, sic ab initio represt, ut clare non intelligerent, quem caeterorum Procritem faceret. . Sed tandem
606쪽
surcesiis. Ciuitas diaboli, seu Sebi matici, Apogat
Haeretici Pseudo- Doctore, Catholici.
illud prius quaeredum , quibus comperat fis ipsa, cui sint in turae, a quo, se per quos, cr quando, se quibus
i tradita disici ptina qua um Chri Iram. Vbi enim apparuerit, esse veritatem disciplinae fit Chri Danaer: ne erit verit.υ criptura si , expositionu , ct omniutraitionum Chri Eianorum. Haecaertullianus. Porro Augustinus cum dixistet, in Ioan . tractat. IS. non se natas haeresies, nisi dum crapturae bonae intesimum non bene Sebin lib. 83 O stilon. q. 69. non posses reticis errorem oboriri Elatia nomine Chri Dano, nisi e scri tur is non inte ectu. idem alibi ide moribus E clesiae Catholicae lib. i. c. i. in remediis contra malam scripturarum intelligetiam adhibens: Vius inquiti mediocriter sinus no intelleat, scripturarum expositi nem ab his perendam esse, qui earum doctores see esse profitentur' Cuius rei grauillimas aliquot rationcs tradit in lib. 1. contra tuli anu in. Primum enim, Patres antiqui quod optimorum iudicum eli) ab omni Dc amicitia vacui sunt, quia tunc scripsierunt, quando
adhuc nulla fuit mota lis de illis quaestionibus quas nunc agitamus. Deinde, ncta Eccle per tales Pastores plantata, rigata, aedificata creuit. Id utiq; lignum cst, eos Deo placuisse. Quod certe illis non accidis sci, nisi veritatem fidei docuissent. Postremo, quo propinquiores Apostolis erant, eo facilius, quid ab illis praedicatum fuerat,didicerunt. 3. Cum ergo C tholici & plures scripturas recipiatu quam haeretici, &non minus diligenter eas & anter se, &cu regula charitatis coserant, am: ctiam Patrum, & conciliorum fidem doctrinamque cum sua scripturarum intelligentia constentientem habeat, cium praeterea consuetudine maiorum depraescriptione longi temporis no parum adiuuentur,&quod omnium caput est, cum nihil de suo confingant, sed ita dumtaxat interpretentur scripturas, quemadmodum a Spiritu sancto pluribus modis veritatem reuelante acceperunt: fieri non potest quin Catholici Sc verius norint, dc rectilis intelligant scripturas sacras, quam ij qui solas scripturas iudices ad mittunt in ea re non nisi spirituatium semianum,hoc est suo proprio iudicio utentes. Nam cium nec Patrum sententiis, nec decretis conciliorum urgeri se patiantuinion est dubium, quin per Pirituales viros intelligiant ici plos, NI praeterea neminem. Qui vero seipso tantum iudice litigat, miror ii causa cadere unquam velit.
Ioan . s. Scruta rui scripturas. suae sunt, quae testimonium perhibent de me. Rom. i s. IVaecvns sic rapta Aunt. ob nostram doctrina sic rapta sunt, ut per patientiac consolarionem sir tot urar a spem habeam u. a. Tim. 3. Sacrae literae te sunt ad salutem instrue epe sis quae est in Chrikto Iesa. Omnis scriptura diuinitus infrata et tiliae' addocendu , ad arguendum, ad corripiendum, aderuiendu in iustia, ut 6 ctus t homo Der id omne opus bonum in buctus. Catholici haec omnia fide amplectentes, lato sinceruis no modo Suvenchfeldianis, erum cita Lutheranis & Caluinistis sacras lcripturas recipiunt, quanto religiosius omnes eos libros pro Ca-
prophetae. recusant vel siccudum traditionem Ecclesiasticam, vel secundum interpretationem antiquoru Patrum intelligere, adeo ut ministri Helvetiorum in consessione fidei m. is . edi taedicant: Istam dumtaxat scripturara interpretatione pro orthodoxa cogenuina agnoscimus, quae ex ias Gi
uersis religionis vel idei causis vr eri nudas Patra bentetis, aut cocitiorum determinationibus , multo minus receptis consuetudinibus, autetia multitudine idest nitentium, aut longi rem risρ scriptione. Ergo no alium seu -
cem , quam ipsum Deumperscripturas soctus pronuntiantem , quid verum sit, qui esuriendum. Italia citas non nisibi rituatium hominum ex verbo Dei tuitis
ac ui Vcimus. Haec illi. 19r. De S en fellanss. Soenchfeldiani sacras literas penitus abiiciunt Rab
607쪽
39 PONT 1 F. ROMANUM SEMPER Tvis si τοτ ivs ECCL. PRIMA Sed tandem cum eos corporali sua praesintia est omnino relicturus, a Simonem, q-m 'tram si mam se secIurum ρromiserat, remonem aeriuens Luc. 22. Satanas est, petiuit,ut cribraret vos. Cur de futuris Pmnium tentationibus loquens, idinum tutum sirmonem iri t, nisi quia is unus caput o ii nium eri ' Nec enim id fecisset, nisi aliqui praecipic in i o notara et Lei. Iuale autem id est, di insequentia declarant: Ego autem rogaui, ut non de clat tua. Oratio Christi pro Ode unim capitis, medium es contra communes omnium tentationes. Vnde aὰ ecit: Tu ver. conuerses, confirma bra
Deniquesio ves quicunque in Ecclesius vi, oues Christi sunt, cum oues Christi Ioan. m. MPm exceptione perro commitiantur: nonne rota Ecclesia mus curae se gubernationi sine om exreptione attribuitur' En Chra si testamentum. En omnes suas opes, quas m hoc siculo reliquit, petri curae commendauit. En Deipitis pereum unum, neque ausi praeterea tutorem relictam. Post in saecula oues Christi, Petri or eius successorum cnEoiae commissas, tam a Fuccessore Petri abigere,haeretici IIudent. In tertio autem libro Ecclesiam Christi cum *nagoga Iudaeorum coserens eleganter insere: Ecclesias gnae a Romana peresserunt, non alirer ac Darban Abiro absorptas esse, unamque Pseri Eccle am velut virgam Aaronis e gomist, utpote quam num et quam haere=s occupauerit. Is dei uis pracfare admonet, quaa et Meiam Ap solis a gentes iam dimisses, Christus hoc munus ad et num eam iam, quem Gentium Ap Eum nominauit, reuocans, eo ipsosignificauit, i multitudinepraefectorum reces m est, atque omne senus humanum duobus praecipulis Legatu commissum esse, Petro passo: bula Gentium, iri circumci onu A uolo. Tum autem, quem modum Paulus dAit, oleastrum o ae hoc est, . Genies stir i Abraham insitas esse: sic etiam rei ipsa de narat, Pauli Apostolarum qu surculum is Petri Apostolatum, tanqua iis arborem, insitum, atque ita ex duobus unum esse eiecZum. Num in Eccle- sia Romana amborum Apo Holatus in unum coaluit, quo in nulla acta Ecclesia re duobus Apost, s accidistidemus. Omnia igitur ad Petri Ap Iolatum, hoc est, ad E Iesiam RomaNam tanquam ad unam arborem hunt conducta, quom qu unitas Ecclesiae construetur : .quae arbor ex Christo vivificum hum rem trahens, omnibus deinceps ramis rum disertit. Scripsit draeterea Polus libri1m de summo Pontifice,in quo sic habet, c. s. Christi V carius, i r maximum omnium ministerium comm EDd nimirum, Io finem in orbe terrarum, Ecclesias gubernan , t summam ac praecipuam potestatem mie caeteros omnes Dei miniuras, seu Imperatores, o Reges seu principes, aut quocunque alio n ranine n curenturn quos etiam diuina criptura vocas ministros regni Dei ,sed Eos quidem iustitiae potius, quilam ericoratae: cum Vicuriin ChriID, Usericordia, quae superexaltas mitium, proprie minister L
608쪽
continuata Ecclesiae successio.
ab inspiratioue diuina toti pendenti Doctores Cathos L nonicis habent, qui sunt ab Apostolis te Apostolici
viris vlla maiorum sitiorum memoriam lacrum Canone relati. At interim pleudoeuangelici vere scripturis honore no deserre ex eo probatur, quod non nisi eos libros pro sacris habent, quos aut ipsoru opinionibus minus aperte aduer iri putant,aut tam clare ab omni antiquitate, Omni memoria in Caraone recensitos vident, ut pudeat eos contradicere. Nam
si vel minimam quaestionem a quibusdam Catholicis olim de sacro quopiam libro motam fuisse intelligunt, mox ipsi negant, cum librum indubitatae auctoritatis esse, atq; iratur apocrypha cum recensent.
Haec non simi hominum scripturas ex fide non ficta,&. corde puro amantium : sed corum potius, qui testes Christianae fidei de doctrinae quam pauciis- mos in utriusque Testamenti Carione esse cuperet. Nam scripturas verbo quidem magnifaciunt, non ipsi rum causa, verum ut hac sipecie traditionibus noscriptis auctoritatem abrogent. Quo semel impetrato,etiam scripturas ipsas induatas possunt, angustias cogunt: alii quidem pluri his, alij pauci Orisus; sed omnes aut aliquot, aut ominibus scripturis fidem auctoritatemque adimentes. Non ita Catholici, non ita se serunt. Omnes admittunt scripturas, non tamen solas. Nam ut ille testimonium perhi uti Chr s. sic etia Ecclesia perhibet, sicut scriptiam est, Ioan .ls. Et τυ testimonium perhibebit is de me. Sic etiam Spiritussanctus Perhibet. Ioan. is. δί Is. Vetissime mihi iam videor cium Apostolo i. Timoth. exclamare debere: O Timothee, depossi custodi, Huitans profanas vocum muri .ura, positi
xti falsi nominis scientiae , quam quidam promittentes, circa sidem exciderunt. Quod enim unquam depositum suit custodiendum, ii non illud quod ipse Christus& Apostoli eius nobis cominendassent' Nec enim quicquam Apostoli apud Ecclesiam deposuerunt, quod non a Christo se prisu eius accepi sint,
. Cor. II. Constat vero, Apostolos tradidisse Ecclesiis sanctas scripturas in Graecam linguam a Septuaginta interpretibus conuersis, adeo ut tum ipsi, tum D. Lucas Euangelista saepissime ac paene s. mper eandem editionem secuti fuerint, quoties ex vetere Testamento quippiam citabar. Nec tamen ideo vel Hebraeos codices damnamus, vel nouas translationes fieri prohibemus. Hoc molestum est, quod noua cuduntur ad persuadenda veterum abiectionem dc contemptum, quod profanae vocum nouitates in Ecclesiam introducuntur. ac ne i nomina quidem urbium& viroru eadem quaepcrannos mille quingentos habita ubi a. sunt. deinceps manere permittantur. Iam pro pZechia Ichisi tali ut pro Cyro, Chores legendum est, x audiendum. vere fa in minusice sicientia od ii sit utilis, ni si ad pugnas verborum , de initationem adolescentum,qui putant neminem unquamine Apostolos quidem ipsi,s, prae seipsis quicquam sciuisse, aut sontes Hebraeos satis accurate explorasse. Quantam sidentne ira statione scriptura
rum m linguas ductas.' rin omnes hortitem porum haeretici nouis sacrorum codicum editi nibus M ipsi utuntur, Maliis utendum esse conicia dunt,abrogata fide non sit tum uniuertis editionibus Latinis x Graecis, verum etiam ipsa translatione Sc-ptuaginta interpretii qua
609쪽
Venio nunc ad damna δί labores, quos pro Ecclesia Romana Polus sustinuit. Cum enim vir tam stinctus esset, ut neque ambitione intumesceret,cum duobus tantum sustragiis a Romanae cathedrae principatu abesset,neque rursus animo deiiceretur, cum in Iulium tertium vota Cardinalium traiiisse intclligeret, ob eamq; rem fateri debeamus, cum virum spiritu no huius mundi, sed ipsius Dei actum sinite . plurimi omnino reseri, ut sciamus non modo quid ille senserit deprimatu Ecclesiae Romanae, verum etiam quid pro eius desciatione secerit, aut etia passus fuerit. Quo igitur tempore Polus animaduertit, Regem Henricum, cui Languinis ratione coniunctus crat, usque eo voluptatibus diis uere, ut non modo legitimam uxorem , ex qua prolem sus coperat, repudiare, verum etiam Pastor cm animae suae Romanum Episcopum omni potestate in ' i' Anglia spoliare vellet:patriam potius,quam fidem tibi deserendam ratus, ex Anglia sponte exi ut i,non certe ut exteras regiones inuis crct, quas iam ante Obi uerat,sed ut conscientiae tantum ac saluti aeternae constuleret. Matrem igitur charissimam, cognatos amicosque,&quod amplius es spem ad summos honores aspiranssi non inuitus reliquit, ut Ecclesiae unitatem, quae in Romana potisti iniim cathedra eminet, incolumem sibi conseruaret. Ac non multo quidem postea, citrii se a Regis Henrici pessimis consiliis abhorrere ostendisset, mox audit, fortunas primum omnes ablatas esse, deinde laesae Maiestatis notam falso quidem, sed tamen publici decreti specie n mini suo inustam: matrem postremo non tantum ad carceres, verum&ad mortem, literarum causa quas a filii, accepisse dicebatur, pertractam.
Nec ita quieuit Regis furor. Quini md Polum ubique persequitur,nec alit in Galliis, aut in Belgis vel exulem tranquille agere illum virum permittit,cui similem eo tempore nec tota quidem Anglia ob sichisma quo tunc laborabati ullo modo habere potuit. Quinimo tam chara onius Poli mors Henrico Regi fuit, ut stipendia in decem menses pro quatuor millibus peditum Senatui Caesaris apud Belgas ea tantum lege osterret, si vir integerrimus in homicidae illius potestatem daretur. Quod Polus cum intellexi siet, id tantum dixisse sertur, Reg Henricum,pui vita iuuetimi oliare tantoperὸ studeret, nihilo plus ei molestiae asserre, quam si quu dormitum ire copienti et Bem detrahat. Hactenus de Poli scriptis de periculis pro sede Apostolica siusceptis dictum sit. Quomodo enim Angliae ad Ecclesiae unitatem reuocandae minister suctit, id suo pos
, is Michaes Bucchingerus Colmaricitas in historia Ecclesiastica: Sanctae Roma a Feci fas a
si per fuit maior auctoritas, quam quarumcunque aliarum Ectae si arum. Haec haeresiarchas nota di Fam produxit. Calui i
610쪽
pro uae. constat Apostolos esse v-sbs reiecta, de prae Muniteri aut Castaleonis trans
Doctores Catholici Iudaei praestiterint in siliis codicibus conservandis, Ecclesia Dei nec facile scire, nec temere affirmare polost. Illud certum est. Hebraeos codices nec palam in Ecclesiis Gentium ubique lectos, nec passim apud omnes Ecclesias custoditos esse. Potuit igitur fieri, ut corrumperentur ab iis quibus nihil impurius, nihil Christo insestius .unquam extitit. Graecos vero codices Ecclesia Graeca, Latinos Latina semper magna fide tutata est. Latina tamen Ecclesia laudem praeripuit Graeciae hac in parte: sicuti fides Latina de Romana tum in profanis rebus, tum in sacris, castior G raeca δc integrior habi ta sena per fu i t. Ob quas causas Tridentina Synodus in decreto L. Sessio. . neque Hebraeos codices neque Graecos contemnos, sed utrosque in sua fide M a storitate relinquens, nec tamen quam incorrupte seruati sint, definie ias, id unu in recte decernit, vulgatam editionem seve-tercns , quae longo tot seculorum usu in ipsa Ecclesia probata est, ex omnibus Latinis edisionibus pro authentica habendam ese, nec reiici a quoquam, velut suspectae fidei, posse. Quo decreto nec sentes constitere vel Hebraeorupi vcl Graecortim codicum squod quidam secus,& id praue intellexerint in nec etiam vctamur id inde repetere, quod utilitatem Ecclesiae Dei asser re queat. Denique nec ipsam veterem editionem a mendis purgare ,&suae veritati restituere pro libemur. Tantum salua sit fides Catholica, conte plus labsit: de sane dePrehendes, nullam scientiam , quae edificare Ecclesiam possit ab Ecclesia Romana contestini. Nam praeclare Adrianus si xtus Pontifex maximus cum apud illum Erasmus accus arcturi spodisse fertur: Se non bo n.D titer.υ, verum impr.es haereses per equi.
' Certissimum est, Apostolos non tradidisse Gentibus a se conuersis ad Christum, scripturas in linguam vulgarem cuiusq; getis trari latas. Nam usque ad Origenis aetatem qui floruit at Dona. 22ol non erant in Orientali δί tota Graecorum Ecclesia plures quam sex interpretationes Graecae , unde ipse Hexapta consecit. Nec cnim fieri poterat, si Apostoli aut in Cilicum aut in AEgyptiorum, aut in Galatarum vulgarem linguam scripturas conuertissenu, ut hae conuersiones aut ab Origene, aut ab aliis Patribus praetermitterentur,vel in paruo pretio haberentur. Praeterea cum nemo dubitet quin Apostoli epistolas suas Graece tantu ac noetia in vernacula cuius': gentis, ad quam missae sunt, lingua conscripsserint, certum ii sit, nullam partem scripturarii magis esse necessariam cognitia, quam sint Apostolorum epistolae: profecto hinc ei scitur, ut Apostoli fatis esse iudicauerint, sis metu in linguis dinnis. extarent, ut inde per Pastores explicari plebibus ea possent . quae ipsarum scire maxime interesset. Imo Hieronymus in Prologo ad libros Paralipom. docet,lotu orbem Chrotianu ab Alexandria in Ibyantino his se tuaginta interpretum versione, vel ab Hesychio, vel a Luciano, et elus Origene elata