장음표시 사용
541쪽
thanasium virum pietate & religione insignem, ri tatis singularem vindicem e medio falsa condemn tione praemissa tollerent,ac postea Occidentalis ecclesiae Patres de episcopos, per decep;ionem ad consen iam Arrianae haereseos fatigatos cogeret. d diligenter sati) annotauit Eusebius Caesitariensis qui libo decimo ecclesiasticae historiae capite zo. huius rei mentionem faciens sic ait: Ob hoc apud Mediolanum episcoporum concilium conuocatur; plures decepti. Dionysius vero, Eusebius Paulinus. Rhodanius&Lucis ei dolum in negotio esse procla mantes, asserentes quod subscriptio in Athanasium, non ali in ob causam,quam destruendae fidei molire tur, in exilium trusi sunt. His etiam Hilarius iungia ur,caeteris Vci ignorantibus 'el non crcci tibiis frau
Sed tali concilio gestum sitisse negotium, rei ex tus docuit. Illis namque de medio sublatis, cotinuosse
nodus apud Ariminum congregatur, ubi secundum ea, quae Orientales apud Seleuciam composuerant callidi homines & versuti,sim 'lices dc imperitos Occide talium sacerdotes facile circumueniunt, hoc modo proponςndo eis: Quae magis credere dc adorare vellet
Omosion, an Christum Illisq; virlinem verbi quid Omosion significaret ignorantibus, velut in sestidiuquoddam & eo ecrationem sermo deductus cst, Chria se credere,n qn Omosion confirmantibus Si multorum praetar paucos,qui scientes prolapsi sunt ani mi decepti, contra ea, quae patres apud Nicaeam consciipsserant, venientes,o motion quas ignotu & a scripturis alienum sermonem auferri de fidei expositi=De decernunt' communionemque suam haereticorum societate commaculant, 'Non possum satis admirari Hyperii stuporem, aut malitiam,qui cum historiam illam Eusebij non sit dubium ipsum euolui si prudens praeterivit id, quod voeritatis certiouem ipsum facere potuisset, di quod e bin manifeste conuicit, num pro legitimis aut
542쪽
Hs illa sint habenda concilia, nec ne, quae Sozomen lib., cap. 3. commemorat. Depraehendet facile candi datus Theologiae,ubi ea, quae superius adduxi mus,at tentius expenderit, iis conciliis spiritum sanctum mi nime adfuisse , quae tyranni dc naeretici Imperatoris authoritate conuocata suerint. Est enim solius Pon . itificis summi,reliquos pontifices conuocare. Cognoscet etiam candidatus Theologiae spiritum sanctum, qui fictos fugit, non adfuisse, ubi fraus,ac dolus,& d ceptio intercesserunt. Adsuisse tamen haec vicia in c5cilio Ariminensi conuincit luculenter satis Eusebius lib. decimo ca zo hist ortae ecclesiasticae. madmodum ex gestis iam commemoratis, abunde constat hoc non concilium,sed diaboli conciliabulii fuisse. Ita diligens Theologiae candidatus ubi aliorum concilio .
rum,quae Sozomenusti. s.ca. 3. Tripari. histor. reserti
studiose discusserit,cautasq; , authores seu promotores, qui eorum conciliorum extiterunt, satis explor
tos habuerit,facile depraehendet,non Dei, sed diaboli, γqui in illis praesidebat conuenticula fuisse: nec bona causa, sed malitiosa, nec legitimo, sed adulterino a thore indicta fuisse. Vt aute validius sibi persuadeat studiosis. Theolo- impeia osiae Imperatores minime ex ullo iure nec diuino nec nullo humano posse concilia conuocare, percurrax Vniueri iure coci sani scripturam tum veterem, tum nouam, nec inu liacouocantet id iuris a Deo, cuius solius erat istuc authoritatis reposive conscire, alicui imperatori nec imperiali dignitati unquam concessisse. Docet scriptura vetus Reges qui populum Dei gubernabant, solitos emergentibus dissi dijs aut erroribus in causa religionis excitatis, aut aliis calamitatibus imininentibus,sacerdotes accersisse, ex ipsisque rogasse, quid facto opus esset, dillidiis ena 'tis componendis,aut erroribus exstirpandis, vel diui nis honoribus si Iabebantur, reparandis. Ipsi consulta- . bant, habitaq; deli ratione graui, & certissimo coci lio, regib. cosulebat ea, i eccleVae illius teporis opor timna vel necessaria arbitrabatur. N5 tamen legimus h is G rum
543쪽
336 floruit,ne praeter Romani pontificis voluntatem soncilia celebrarentur, aut danarentur episcopi Cam3. .6.Dudum. Ne horum decretorum authoritas in firmaretur,liis decretis confirmatis,post Christum natum quingentos ac decem annos Symmachus, qui in lPetri sede sedebat, statuit prouincialia cocilia ubiuic gentium absque praesentia Romani pr*sulis congre- Cbheistagata,carere omni pondere. Dist. 17. Concilia. inde de- prouin creta cum manifestata omnibus totius orbis episco. cialia sin pi illisque & imperatoribus, regibus, & principibus Romani penes quos tunc temporis rerum erat summa procla
mala, nullum legimus emersisse, qui iudicans iniuria vel pr iudicium iiibi fieri,reclamauerit. Quin summo, ii consensu cuncti tum episcopi, tum reges,aut imperditis. tores legem aequissimam spiritus sancti suifragio c5
munitam suscipientes,summa religione obseruarunt. Nec aduertet Theolosiae studiosus quamuis uniue fas historias ecclesiactatas Graecas aut Latinas accur tissime euolua vel principum annales percurrat,vLlum fuisse principem Imperatorcmuciaut regem vel ConesIIa episcopum smodo Catholicus fuerit) qui trium illo ab imp rum potificiu decreta infringere fuerit ausus. Fuerunt haeretici imperatores, qui Uti semper audacer dis mih stuosi esse solent,varios induxerunt conuentus,in qui tuabus nonnulla sunt sancita decreta contra scripturaru thoritata . sacrarum eminentissimam veritatem, sed quq nusqua congregarecepta, & ab cunctis catholicis constantissimo con xa nuqua senis fiserunt mox confutata dc explosa. Tale fuit it Iud concilium Bisaniij procurante Leone imperat xc, dcinuito pontifice Romano. 33o. Episcopis coactum, in quo statutum fuit imagines templis eiicien-i Ilon das. Cuius impietatem non ita multo post Gregorius io.ca. conuocata Romae synodo omnium praelatorum ita correxit, t omnium patrum sententia stabilitii sue- irit,imagines templis restituendas, sammaque Veii ratione obicruandas, damnandosque qvi contrarium sentirent. Quaretia
544쪽
cuius ergo causae Imperatores, Reges, uniuersique iij principes, quando concilia coguntur, & ipsi conum cantur, paucis accipiat. Primo, quando ecclesia C tholica non tantum suerat serenitatis conmota, ut
ubi Christiani habitabant res sacras libere celebore ipsis permitteretur,gentilium odio impediti, vel hae reticorum malitia perturbati, implorabant Christi ni dc Catholici episcopi eorum principum fauorem de subsidium, quorum authoritate inimicorum Christi
nefaria audacia compesci ac reprimi poterat. Accersebantur etiam Reges aut principes ut ipsi qui suorum regnorum in rebus temporalibus capita a Deo cor stituti, cum Oirinium subditorum corporum adesse non possint, per se vel per suos legatos comparentes testentur uniuersos Christianos qui suis parent imp xijs, quorumque dominantur, ultro professuros atque uti legitimum Dei verbum suscepturos, quaecunque patres illi, qui uniuersam repraesentant ecclesiam, diuinitus illustrati ad salute necessaria stabilienda tu dicauerint. Assistunt etiam, ut ipsi qui communem dignitatem sustinent,quique in terris a Deo singularem potestatem & principatum sunt sortiti, in suis ditionibus executioni mandent, & obseruari praeci piant, quae in conciliis statuta suerint :& insuper ex suis aerari js episcopos de sacerdotes, quorum fortuna fuerit tenuis, regia magnificentia pascant, M suste tent, iuxta regulam illam Pauli ad Corint. i. 9. capite Si nos spiritualia vobis seminamus,magnum est si car. nalia vestrametamus. Haec ossicia superius comm morata olim ac semper ecclesiae Christi pastoribus in unum conuocatis, ut de rebus maximis religionis Catholicae deliberarent: & statuerent, Imperatores. Reges ac principes singulat i religione praestitisse, estatur cuncta concilia, quae post incarnatum Verbum, ad nostia usque tempora in historijs ecclesiasticis legia. mus celebrata. Cuius rei certam & exactam cogniti nem asscquetur Theologus, qui Eusebii Caesariensis, , Theodoreti,&Sozomeni, Nicephori, di conciliorum' auxistima percur erit volumina. D
545쪽
Diligenter futurus Theologus animaduertet,qu uis variis conciliis plerique imperatores interfuerint, nullum tamen eorum de rebus sacris quae fidem & e 'ς ius religionis, atque doctrinam concernebant, iudica di authoritatem,vel post iudiciu ab episcopis factum subscribendi sibi usurpasse.Quin vii Eusebius Caesari- nuue t ensis libro. a. de vita Constantini. Et Socrates lib. i. ca. men ijs,.Theodoretus lib. i. cap. 7. literis prodiderunt quan subscribedo decem&octo illi super trecentos ex uniuerso orbe di i ld. ς' ad Nicea mille & trecentos ante annos de rebus fidei conuenerunt episcopi, adfuit etiam Constantinus imis tunc temporis ad imperii sedebat clauum, is, ubi priuata odia quae diabolus inter episcopos accederat, restrinxisset,paceque ipso summa reuerentia proc rante,episcopis restituta, ipsis tantum de rebus fidei inquisitionem atque iudicium faciendum inuiola tum reliquit. In quorum clarissimo conuentu quamuis com p ruerit, postremus tamen omnium est in Eressus,nec excelcis gradus conscendere praesumpsit, Russi.lib. Dd humili sede contentus, non prius sedere Voluit, quam episcopi annuerent. Cuius ea semper suit reli gio erga patres Ecclesiae,Vt Augustinus epistQla. 166. uantiaee Mepmola. 48. affirmet nunquam se passum iudicem ea episco- ecclesiasticorum, aut rerum ecclesiasticarum constita pos, Ni- tui aut haberi, nimirum quia diuina institutione suo cogre- tribunali, suo gladio, suaque potestate,&legibus, sa eros Dei ministros Eorum causas sciebat eue Gem pias ac liberas. in causis 'Extat re)igionis huius imperatoris insigne docu- relleionis meiatum,qui,Vti Augustinus epistolis superius nota usurp ictis refert,cum Donatistarum principes Ceciliani cam stim adhuc imperatorem Constantinum prouocas sent,ubi intellexit causam ad episcopi personam pem tinere,eius dignitatem veneratus,stiensque nihil iii
ris in tales personas sibi diuinitus datu causam tri bunali declinare iubes ad episcoporu ipsos remisit se tu quorum arbitrio eius cause & similiu inquisitioise
atq; sententia sci*at divina institutione esse permis.
546쪽
factum non in obscura alliqua ciuitate successit, versi in ea,quae totius Oxbis ob amplissima sua dignitate. principatum semper obtinuit. Cuius & uniuersi Christianismi pastor uniuersali*tuc erat Melchiadis, quopriesidente lis illa ab episcopis collegis fuit discussi Constat igitur ex iis,quae superius in medium produximus,Constantinum imperatorem nec per se soluni nec cum episcopis simul de rebus fidei iudicium sibi unquam vendicasse. Nec id selum, verum cum in Mctis Nicaeni concilii trecentorum octodecim epi scoporum iudicia seu sententiae dc subscriptiones reperiantusinusquam tamen Caesaris Constatini ulla ex tat sententia vel subscriptio, quae iudicii ab ipso facti in illo concilio, vel ullius co firmationis vestigium nobis ostendere possent. Quin potius cum ipse imperator propria persona interierit,abiblutis desinitio nibus,quibus nostr fidei dogmata astruebantur, non ab imperatore postulant confirmari dc subscribi sedeo Romam aὸ uniuersalem episcopum Sylvestrem
confirmandas reniis erunt, non contenti authoritate
nosti Cordubensi Victoris &Vincentij, qui Eiusdem siluestri summi pontificis vicarias in illo concilio scistinuexunt ex eius permissione & mandato vices. Nec enim solo exemplo siperioris concilii Nicaeni
conuincimus. Imperatores unquam, quae in synodis a patribus sint dςliberata atque st bilita, tanquam iudices, nec cum ipsis iudicibus confirmasse, vel dosemata aut aliqua ecclesiastica statuta subscripsisse, ut sua auctoritate desinitis, vel minima cociliarent a thoritatem aut vesitatem. Quod sicubi candidatus Theologiae assertum viderit, eius assertionis autho- rem, non modo habebit haereticum, verum historia rum corniptorem,aut malignum lectorem plane i dicabit, ut qui & doctrinam ab Clixisto nato damn tam audeat profiteri,dc ea,quae in historijs leair,his avarum laesa & vitiata veritate peruertat, & falsis suis
hucitis astruendis peruersa in medium producat. Sat
547쪽
enim quam plui ima alia concilia, quae hoc confir mant,quorum aliquot hic recitabo. Secundo concilio MConstantinopolitano, Vbi centum γ' in Theod episcopi leguntur conuenisse, interfuit Theodosiur, si, tacitiis qui nec latum unguem ausus fuit discedere absis con secundociliis, quae Nectarius episcopus Constantinopolita Costatinonus sequenda ut exequutioni mandaret, consulcbat. Et cum centum dc quinquaginta episcoporum cium& subscriptiones aperth in gestis illius concilii
inueniantur, nusquam tamen nec in conciliorum ii
bris,nec in historijs Soetomeni, qui libro septimo cap. .ea,quae illic sunt gesta narrauit, extat Imperatoris vel sententia vel subscriptio: Praeter edictum publi cum,quo iussit proclamare,cunctos populos, quorum ipse dominabatur, pie se velle prosteri eam religione, quam Dam sus Papa fidelibus proponeret suscipiendam ac profitendam,& ipse sequeretur. Celebratum est etiam tertium concilium Ephesi, Caelestini Romani pontificis state dc authoritate. cui ex decreto huius pontificis praefuit Cyrillus Alexa drinus. Huic patrii sacro conuentui Imperator Themdosius cum adesse non possesinarrat Euagrius, lib. primo, capite quarto, quendam comitem Candidianum nominatum, ab Imperatore suo loco ed suissemis cadidit sum. Qui inter reliqua, quae ab imperatore in manda- n, nomiatis accepit, illud fuit priaecipuum, ne episcoporum & ne in Gecclesiae negotiis sese ullo pacto insereret. Illicitum ratoris namque est, dixit Imperator in epistola quam ad iConcilium per eundem Candidianum scripsit, eum, qui non sit ex ordine sanctissimorum episcoporum ecclesiasticis immisceri tractatibus. Dixerunt sentenatias, iudicarunt de rebus fidei, patres qui illic conue nerant,iudicataque subscriptioni, confirmarunt. Ca-didianus vero, quamuis vir strenuus dc nobilissimuri non comperimus quicquam aut statuisse, vel delibe-berasse, nec subscripsit te,nec in ulla definitione episcopos eius expectass. authoritatem.
548쪽
omniaduersione obseruata, poterit facile tutoq; cum cta concilia legere,de summo cum fructu & iocundi
Verum ut omnem prorsus scrupulud neologosia turo sacras literas auspicati,e medio tollamus, in que incautus sua cum offensione impingere sorsan posset, operaeprecium me facturum existimavi, quaedam retici coci subijcere,quae maligni cauillatores ad eleuandam vα finiata niritatem eorum,quae superius a nobis sunt asserta, poc tutur Im-sent obi jcere. Primum est factum illud Constantini Pς torib Imperatoris qui cum in sexta Synodo, qui fuit Coria i stantinopolitana tertia,presto fuisset;voluit ipse cum multis nobilibus patrum sanctissimo consessui interi sussidesse: ad episcoporumque admissus conclaue,simulque cestum: cum ipsore plerique alii nobiles, iudices gloriosissimi, 1. vii in Chalcedonensi concilio sunt acclamati. Verum hoc factum nihil habet quod ea quae superius anno - tauimus infirma reddere possit.Siquidem nec imperator,nec ullus eorum, qui in ipsorum comitatu iti.
gressi suerant, munus iudicandi sibi ausus es arrogata die. Nec est existimandum illis acclamationibus ip uti iudices sentetiarum aut dogmatum, quae illic dis cutiebantur, salutatos patribus illius concilijsui 'se: sed latum uti iudices imperii & ciuitatum,de quo- ,rum pr sentia & fauore sibi congratulabantur,ut qui 'eoriam protectione sperarent cuncta, quae ad fidei re gulam spectabant absque ulla perturbatione & impe dimento se deliberare posse. Q d dc factum legimus in synodo Chalcedono. Adsuit ergo imperator,ad ob gravia suerunt & reliqui principes; ut eorum authoritate dc 'industria ordo in agendis integer conseruaretur, ut maiestatem imperaxoris reuerentes, qui aderant,tem elli , in 'perarent sese ab inuadendis aliorum ossica js, Vel occin tersite
padis sedibita, aut ab aliis rixis excita lis. Constat qui rint. dem ex gestis illius concili j quod imperator dc sanctu concilium dixerunt. Discurrat Georgius codices :Proueniat lectio, fiat lectio : Alter liber relegatur.
Porro autem ubi de iudicandis scripturis, , de s -- . Ienda
549쪽
renda sententia contra Macarium agebatur, tacet In
perator silent iudices,& Gli episcopi deliberant,iud cant.& tandem sententiam ferunt. Videbit candida tus Theologiae quod dicimus ita se habere, si duodeci anam dc sedecimam actionem huius concilii euoluat. Ex his tandem,quae iam diximus; poterit studiosus Theologis cuncta,in quq inter legendum inciderit,iii dicare, concilia,& plane agnoscere,quid iuris εc officii episcopi, Imperatores,dc reges, ac reliqui principes in ipsis habeant.
α Est aute dc aliud quod candidatu Theologiae remistari posset, scilicet,qubdin hoc cocilio legimus cano malitio nes seu statuta,quae fuerunt ab episcopis dcfinifa,sub ne Impe- scriptione imperatoris quasi confirmata fuisse. Ve xatores ta rum obseruatione hac praeuentus Theolo iis, facilEnonnuna vitabit incommodum, di qui debeat intelligere suta
'si '' it scriptiones imperatorum aut aliorum nobilium in uis ' ζ conciliis inuentas, discet.Primus omnium imperato quidem rum,qui eas definitiones, quae inconciliis sunt constuvi iudices tutae, subscripsit quantum ex his quae extant synis sed ux dorum actis coniectare licet hic Constanti mis fuit. conisenuς aduertat diligenter Theologiae candidatus su ' scriptionis sormam depraehendetque subscriptioneni illam non fuisse iudici sed consentientis. Multuni interest,qua forma quis in cocilijs subscribat. Episco pi subscripturi dicut Flauius Episcopus Constantinone vera politanus iudicans. Et alio quodam loco definiennscriptura-i scripsi. Inwerator autem no ita: sed quid. id quod inimςi in cocilio definitum est,admitto vel profiteor. Cuius 3 gςRx ut euidentiorem Theolostiae studiosus habere pocdere.&de cognitisenem, peculiarem trademus obteruatio conciliis nem. In primis hoc sine ulla contiouersia pro cert6 iudicare est statuendum, definire Sc iudicare de vera de certa
Ditu scripturarum intelligentia statuere seu condere leges ist0pi, quas in eeclesia Christiani debeant obseruare: Hoc ubi es tantu ex diuino iure seu diuina institutione spis o Hratoria cog uerriminimE Vero prophanis hominibus qua
G I M. ut insiliou dignitate constitutis. Itela concili iu
550쪽
dicare dc definire, uti abunde ut arbitror sit perius de monstrauimus,& iudiciaria si1bscriptione definita cofirmare episcoporum est tant lim, minime vero Imperatorum , nec regum, nec aliorum principum, nec
etiam ipsorum presbyterorum. Quae cum praesentis instituti non sit probare, nec iis quibus hos labores pa-' ramus,opus sit probatione, ut qui Catholicis presentilabore inseruire decrevimus, qui hoc pro coperto habent: ad alia,quq praelibata reliquimus traiiada reuertimur. Primus omniti qui alicuius cocili jacta subscri psit, ut ex conciliorum gestis cognoscere licet, Consta- e. ha, tinus fuit, qui sententiam iustissime latam in sexta hizij hi modo quae Costantinopolitana fuit tertia) in Maca in syno tam subscripsit. Cuius rei causam non infelici con- do tertia liectura adducor, ut existimem hanc fuisse. Macarius, Collatino in quem lata fuerat sententia, quam plurimos habe Polixa Mibat & graues fautores, qui uti plerunque accidere so let, non usque adcb episcoporum authoritatem reuerebantur ea est enim hominum temeritas, Ut cum prophanos viros soleant admirari, facros negligant)vt autem Macarius haereticus, dc sui fautores senten tiam latam extimescerent, de praescriptas poenas, a iudicibus non recusarent subito, nec auderet quicqua in mali intentare. imperator cuius maiestatem religio. si iis solent homines reuereri, suam adiecit stibiori Ptionem, ita tamen, ut non iudicis, sed consentientis per nam agere videatur. Eius hie subscriptio omniuultima&nouissimo loco posita: cuius expressium Afidele exemplum hic transscribere libuit. Post om nium episeoporum subscriptioties, & ipse Imperator hac forma subscripsit. Et subscriptio 1 ijssimi ac
Christo dilecti Constantini imperatoris. Legimus 3c consensimus. In octaua synodo uniuersali, cum postularetur ab imperatore Basilio, ut primus ipse subscri- iriberet concili j decretis: respondit. Tranquillissim uiri 6eratoris. imperium nostrum sequii mim praecedentes & iustis simos imperatores Constatinum videlicet magnum, α Theodosium, ac Martianum oc caeteros, vult sub-