장음표시 사용
101쪽
nondum re eepta: sed tantum medio illo intervallo, quod inter scitisma P ΗΟ-TII Pseudo patriarchae, sedente LEONE Papa IX., effluxit, id est medio illo tempore, quod ab anno aerae Christianae DCCCLVII. ad MLIV. intereeia sit. At Card. BONA in suis rerum Liturgi earum libris docuit, jam inde ab Apostolorum temporibus ad schisma Photianum in Ecclesia utina promisecuum suisse usum sermentati, & azymi panis, nec ante saeculi decimi initium Azymum lege communi ac generali ubi vis receptum apud Latinos. ,, Qua in re, inquit MABILLONIUS in diff. de a mo O fermentato, SIR- ,, MONDI sententiam temperavit illustrissimus Scriptor, quod SIRMONDUS , , non videatur admisisse Ahymi usum ante PHOTII dissidium, sed solum seris
is mentatum: at vero Eminentissimus Cardinalis utrumque promiscue usurpa-M tum pro tempore & locorum opportunitate fateatur. ,, Idem porro MΑ-BILLONIUS in citata dissertatione duo potissimum contendies unum Azymorum usum apud Latinos in re saera viguisse ante schisma Photianum s idque adversus SIRMONDUM diserte probandum suscepi tr alterum argumenta a SIRM Do proposita non penitus evincere, sermentum a Latinis aliquando adhibitum suisse. Vide etiam doctissimos Viros C IAM PINIUM, &THOMASIUM. Nobis satis sit, nostram azymi consuetudinem duabus gravissimis niti rationibus, quia se ilicet, ut ait S. AN SELMUS CANTU Α-RIENSIS in responsione ad quaestiones sibi ab Episeopo VALERANNO propositas, arymus panis valde aptius, est purius, ct diligentius sit , er Dominus dum Pascha ultimum prima azymorum die eum suis discipulis manducavit hoc fecit.
pelvis, seu vasis genus abluendis manibus, vel aliis vaseulis sustentandis deni natum. Vide GEORGII disquisitiones de saer. MiηM. e. rs. Erat EcBAClNUS tintinnabuli genus fortasse instar bacini elaboratum, quo Monaehi , & Canonici ad publica quaedam munia convocabantur . In documento a. 1188. apud Cl. GARAM PILIM in Vita B. Clarae p. Is 8. Bacinum elaustrale indieatur veluti signum, quo Canonici Tiphernates ad mensam eonveniebant BACULUS pastoralis , quo utriusque Ecclesiae Episcopi utuntur , immo 8e apud Latinos Abbates, apud Graecos Praefecti Monasteriorum; non ejusdem tamen, cujus apud Latinos, sermae est apud Graecos. Apud hos enim summa ejus pars desinit in globum eburneum, vel in signum Crucis, vel in lignum transversum instar litterae Tau, Vel duobus ex ebore serpentibus ornatur, qui reflexis se mutuo capitibus respiciunt. Apud illos vero in Iummitate curvus est , sive retortus. Fuerunt pastorales baculi aliquando eupressini s vide Stepbanum ΤΟRNAC. ep. 233. seqq. aliquando ex osse & ligno ; vide HONOR. in Gem. I. I. cap. 2Is. saepe aurei vel argentei, aut auro, vel argento, aliave pretiosa materia exornati. Vide S. Petruin DAMIAN. ib. x. ep. a. Baculi usum Cardinales non habent; est enim , ut diximus ,
102쪽
o' non Pastor. BARON. rim. X. . nai. pag. 417. Alia omnino de caussa Romanus Ponti sex baculo Pastorali non utitur. V. FERuLΑ. Baculos quoque, non tamen pontificales , neque ut dignitatis insignia, gestatos suisse in Processionibus Rogationum a Monachis, multis ostendit MARTE NE is. ex Floriaeensim Consuetudinibus. Parati fuat dxo elieates eleemosynarii hie einde eum baculis, egredieatibus singulis baculos porrecturi. Quoties baculos acincepimur, eaputia capiti imponimus. Cur autem baculos a deiperent, ea est ratio , quia in his Processionibus nudis pedibus incedebant. Vide BAfro NuM , C Rocia , Fr u LA. olim in ipsis Ecclesiis quum Fideles stantes orarent, ne nimia lassitudine defeerent, pluribus in locis baculis veluti sustentaculis innitebantur . Adi MABILLONIUM de Lituet. Gallic. p. -s . seqq. Hi tamen ad Evangelii lectionem deponendi erant. Coa fer ordinem Romanum inter MABILLONIANOS II. pag. 4σ.BAJULUS. Ηoe nomine appellantur in libro usuum Beccensium, qui Crucem adorandam serebant. Bajuli procedenter paullulam dicant alium et erism. BALDACHINUM , unde Italicum Baldaechino . BALTHEUS, subligaculum, quo alba praecingitur, alias cingulum. BANCALIA, Banearium Oe. ex DURANDO I. I. Ration. cap. s. n. 13. sunt panni, seu rapetia , quae supra sedes in choro ponuntur. Statuta LAN- FRANCI . sedilia Refectorii, Capituli , claustri tegantaν BantaIibus . Banc alea tamen in ordine Romano XV. p. 466., MABILLONIO interprete, scamna ipsa sunt. BANCUs, sedes lignea. In Pontifieali Rom. Presbteri vero ordillati reintro Pontificem , vel hine O inde , ubi metir commodum eris , in terram genu flexi habeant libros eoram se super stabellis , siu Baneis ordinatis. BANDA, seu BANNA, pedestris militiae signa, Pontifici pompa maxima equitanti praeferri solita. Tuηe Papa levatur, cinquit notans coronationem GELASII II. Pandisiphur PISANUS in eius Vita ex edit. C ETΑ-NI p. s. 9 niveum asceηdit caballum, coronatur , O tota civitas eum eo coroηatur , per viam sacram gradieη1 Iateranum ascendit, bannis, O insignibus aliis eum praecedentibus, atque juxta Romanum ritum, moremque sequentibus Memorat signa , O bandas Populi Romani epistola schismattea Canonieorum S. PETRI descripta lib. x. historiae RADE VICI eap. 66., & Signiferos eumbannis al. bandis praecedentes EUGENIUM III. 2 uolaus Arimius ARA' CONIUS. BANDARENSES, Baηderenses, Bandorenses, in Bandalarii, Romae vocabantur Regionum Capitanei ι se dicti a bandis, seu baanis, pedestris militiae
signis. V. MORETUM de Presbyt. par. xx r. occurrunt hae voces passim iaantiquis Romanis ordinibus. Inter Conclavis custodes, quos enumerat Peis trus A MELIUS eq. I f., poterant esse duo Praelati, o duo militer, vel uηur
miles , O anus BANDERIENSIS . BANDORA, vexillum, nobis Italis Bandiera: Vide ANASTASIUM in Vita Hadriani I., ubi de CAROLI M. Romam adventu agit. Vide etiam ordinem Romanum XI. p. 118. , & XII. p. 17 I. BANDUM , vexillum militares unde Pax eoruspBanderariar, de apud Tom. I. F CEN.
103쪽
CENCIUM Camerarium Bandalarius, qui illud desert: Bandι tameK o G rit in collectaui, ANASTASII Bibliothecarii a SIRMONDO editis in s.
pag. 188. Misit primores Bandorum , Presbytero ae, ae Diaconor, s' reverea dos signorum eustoder. V. supra BANDORA.
BAPTIsMALE, liber Baptismi. Vide Bibliothecam aestram Ritaalem T.
I. p. 2 7. BAPTISMALIS Eeelesia. nempe quae Baptismo conserendo inserviebat Vide infra B prisτs1rυM. Paroeetales Eeclesiae, in quibus Baptisteria passim deinceps extructa sunt, catholisae post Trullanum Canonem LIX. vulgo appellatas invenias. Vide MAZZΟCHIUM T. I. Kal. 2 eap. pag. ι28. BAPTISMUS, BAPTISMA. S. CREGORIUS ait: Baptisma Graeco eloquio dicitur, latine Tinctio, quod ibi homo spirisu gratiae in meliat immuratur, o longe alius, quam coit. incitur e primum enim foedi eramus deformitate
peceatorκms in ipsa tinctione reddimur pulchri dealbatione virtutum.
BAPTISMUS Campanarent, earum benedictio est, se dicta quod in ea
praecipuae, quae in puerorum Baptismo usurpantur, ceremoniae adhibeantur squemadmodum ab IVONE Templum baptirari dieitur, quum consecraturis ordinem hujus benedictionit ex antiquis Codicibus Memensi, & RΛTOLDIAbbatis habes apud MENARDUM in nota ad Sacrament. Gregor. p. 2 7. JOHANNES XIII. nonnullis primos videtvr fuisse, qui a. DCCCCLXVII l. Campanis consecratis Sancti cujuspiam nomen indiderit. Sed quum ALCUI-NLis ex antiquissimo ordine Gmano edicat: novum videri ηon debet campa- lnas benedici , edi ungi, eisque nomen imponi, octavo jam saeculo id moris o tinuisse intelligimus - 1n hane Campanarum benedictionem aliquid superstitioliis CAROLI Magni temporibus popelli levitas invexerat. .amobrem la. DCCLXXXIX idem CAROLUs suis in Capitularibus cap. a 8. praecepit a lut cloecae non baptirentur. Conser SALAM in B . I. I. επ. a1. S. 7. lBAPTISTERIUM, locus in quo Baptismus publice traditur . Pluribus nominibus Baptisteria a veteribus apri labantur. Tinctoria Baptinerii Bas- llisam ea ab AMBROSIO dicta reperio dib. de initiandis steriis cap. y., itemque secundum Tabernaculam , Mi virga AARON sortiis , lib. IR de Sacr. c. I. sCYRILLUS voeat catech. r. vestibulum, seu porticum domus Baptisteriis FOR
ptismatis; Graeci piam illuminatoriam , qua de voce consule sis LACERDAM Advers. Der. aap. AXI. n. yr. Piscinam SIDONIUS . Ollis. lib. II. epimad Domit., aliique. Conser BE VEREGII notas ad a. XI. cosilii Ueaeni, O Reddex X AMPIUM de Baptia. veter. cap. r. a. XX. Templum Baptisma- iis GREGORIUS ἈηMensis ilib. II. his. Francor. ΛPONIUS antiquus Scriptor Iib. III. comm in cuinti acant. Bibiistb. Max. Sta et P. T. AIR Fontes haedornm. Fons etiam dicitur Baptisterium a singulare nomen est, quod hodieque apud AquΗ0ensis Baptisterium obtinet, nempe Ecclesiae Pagallorum gde quo vide Cl. R de RUBEIs in disi. de saer. Forojur. Ritib. c. XXyII. p. 3 α. Erant Baptisteria fere rotundas cinterdum tamen octagona, ut Mein distiani vetustus fons Theolae . aut hexagona, ut Agaue,Ve, O Parme σquod hodieque exstat sed a Basilicae eorpore, & ab ipso vestibulo segregatas ad dexteram autem, qua ad idςm vestibulum patiat aditus, collacata
104쪽
eata nempe a meridionali Ecclesiae latere pleiumque sita erant. Ad sontes , qui in illis erant, certo graduum numero plerumque descendebatur shi autem septem erant juxta plures Auctores Theodulphum AURELIAN. lib. 2. de Bapt. eap. II., Hugonem FLAVIN. in Chron. Vird. quod quidem non generatim adcipiendum , sed de pluribus locis. Ex his gradibus tres descensui ad quartum deserviebant f super hoe Catechumeni immergebantur, per tres alios iterum adscendebant 3 aut pollux hi gradus ita dispositi erant, ut Sacerdos, & Patrinus , a quibus tenebatur qui in saerum balneum immergebatur, possent singuli seorsum , nee difficulter adscendere, quemadmodum quartum gradum uterque descendebatis Baptisterium quoque sontem significat, in atriis saerarum aedium ad manus lavandas erectum. De simili
fonte intelligendus ENNODIUS earmine CXLIX. , quod inseribitur de fonte Baptiferit S. STEPHANI, σ aquam, quae per columnas volt. Vide Ros-M EI DUM ad S. PAULLINI epistolam XXXIII. Vide etiam infra ILiu MI NATOR Ius. Baptisterium praeterea librum Baptismi designat. Vide Bibliotb
Ebtual. Tom. I. pag. II BARBA. Conei lii Iv. Carthan Canon. XLIV. clarisar nec eomam nutriat, nec barbam radat, vel, ut alii veteres libri Iegunt, Dadeat. Barbam igitur alebant, ut hodieque Graeei, σε Latini non pauci ri ut prorsus nonis capiam , inquit SIRMONDUS ad SIDONIUM li,. IV. ep. XXIV. , quod
,, scribit GREGORIUS VII. ad Iudicem Caralitanum l. IX. ep. X. ., totius occidentalir Ecclesiae clarum ab ipsis Melesiae chricti primoνdiis barbam radendi morem tenuisse. Latini tamen postea barbam plerique rasitarunt. Idque discrimen Graeci, Latinique Cleti , quod Religioni nostrae nihil offeere adcu.
rate disserit Synodus Lemovicina, in enjus actis diei seeundae recitantur Canones Synodi Biturirensiis , quorum sinimus Cleri eos omnes tonsuram Eceleasiasticam habere jubet, hoe est bar in rasam, & coronam in eapite. Adeo variae hac etiam in parte viees temporum fuerunt. Immo eo res processit, ut barbatus inter Monachos idem suerit , qui Frater illiteratus, Conversus , Laicus, quod scilicet Fratres hujusmodi barbam nutrirent. Refertur in Vita S. HERMENOLDI Iib. x. apud BOLLANDUM , sexta Ianaarii, punitio cujusdam fratris, ex his, quos Barbatos dieimus. Et in vita S. ALBERICI Abbatis ordinis cissereteη. legituri rimque definierant, conversos, Laicos in Barbatos se suscepturos. Ipsam porro harbam Monachis beneditiam fuisse constat ex Vita s. GODEΗARDI apud BOLLAND. die ψ. Moi n. I a. BASILICA, ut in aerea Lamella apud MURATORIUM BASILICA PAULI, Christianorum Eeelesia seu propter aedificia magnificentiam, cerant enim apud profanos Seriptores Basilicae Regum habitacula, vel publica aedificia, in quibus judicia exercebantur, atque a mercatoribus , ac nummu lariis negotia pertractabantur vel quia, ut ait ISIDORUS lib. I s. Origin. eap. 4., ibi Regi omnium Deo cultus & sacrificia offeruntur. Interdum tamen Basilica idem est , quod Aedicula, defunctorum tumulis superaedificata. Fide Cl. V EZOSIUM ad THOMASII Tom. IH p. 3 o. BASILICARII, Romae Subdiaconi erant Basilicae Lateranensis, qui etiam faerae Basilicae, vel Ioctae Basilicae Subdiaeoni appellantur in diplomaee
HONORII II. pro Ecclesia Pisana a. MCXXVI. Iidem fuisse GEORGIO
105쪽
ii erant, quibus Basilieae, seu Ecelesiae incumbebant'
BASSINUM V. Bhciuuia 'o , . ri δ ςψRςςssio est a Pontifice cuidam Provinetae. Recino vel ordini facta, qua , praemisso de virtutibus heroicis , certiscue miraeulis'
D ἡ ii L, UANIA, adJunctisque Provinetis. eoi α--licujus loci, ordinisque finibus
106쪽
BEMA, Graeci voeant . quod nos Altare maius . Gentraηur ΗERVETUS ad Liturgias Graecorum templa in tres partes dividit 3 in quinque, quae iaidem recidunt, claudiur SANCTESIUS. Prima tamen dicitur αγιωsanctam tabernaculum , quod gradibus in eam standatur r ibi autem duo sunt altaria, majus in medio, quod dicitur mensa , sancta sanctoram , propitiatorium , magni sacrificii oscina , christi monumentum , O ejus gloriae tabernaculum. Minus altare, in quo Sacerdos sacra praeparat, vocatur
προθετις, quasi propositio, quod panis consecrandus in eo primum ponatur. BENEDICTIO saepe orationem significat. Sie ΑMALARIUS lib. III.
.ap. s. primam Missae orationem adpellat. Utroque nomine, inquit, idest Benedictionis , O orationis vocatur oratio Sacerdoιis. De Beηedictione dieitia postolus: Si benedixeris spiritu, qui supplet locum idiotae , quomodo dicet Amen, super tuam benedictionem, quia nescit quid dieas Hane Benedictionem c prosequitur ΑMALARIUS vocat AMBROSIUS verius I ILARI Us direonus orationem dicens s imperitus enim audiens, quod non intelligit , nescit Mem orationis, O non respondet Amen , iden, veram, ut eonfirmetur Benedictio. Aliquando vero sumitur Benedictio pro Cant leo trium puerorum et Benedicite omnia opera Domini oee. , & in hoe sensu adcipitur a S. BENEDICTO in sua Regula. S. quoque FRUCTUOS Us in Cursu Matutin.
seu Reg. eap. s. Duodenis iterum cantatis Psalmir adeant eubilia , paullulamque quiescenter, gallicinio jam onante, recitatis tribur psalmis eum laude , o Renedictione sua, eelebreηt ineium. Beatitadines hoc nomine designavit idem ΛMBROSIUS in satis obseuro loco lib. V. in Luc. eap. s. num. As., ubi ait δ ct mandatum aceipis , octo illis partem dare fortasse braedictionibus. Vide MAZZOCHIUM in Kal. Neap. T. III. p. 83s. Praeterea Benedictio adcipitur pro dοηo, de hoc pacto S. GREGORIUS M. I. 8. epist xs. Reaedictionem vocat munera quaedam , seu Sanctorum Reliquias ad se missas ab Alexandriano Patriarcha. Suscepimus autem Benedictionem S. Evangelime MARCI die. Adhoe Benedictionis genus reser Benedictionem in auro, seu pecuniam a morἰen.
te Romano Pontifice inter Clerum, & populum dividendam ἐν quo vocabulo ANASTASIUS in C NON E utitur T. I. pag. 3or. Cum primis vero Benedictionem Episcopalem significat. FERRANDUS Caribarisensis Ecelesiae Diaeonus in Vita S. FULGENTII Episcopi haec narrat: Altereantibas omnibus, primo salutaret FULGENTIUM agnoscearum , quis benedicea meaput supponeret . Incertus item Auctor Quaestionam Ceteris oe novi Testa- meati inter AUGUSTINI opera, de hac benedictione meminit. S. NICETIUS Episcopus T ireUs A. D. DLXIII. JUSTINIANUM inerepuit i quod Episcopos in exilium misisset, a quibus benedictionem petere debuisset Patres , a quibus benedictionem expectare debuissi, in exilium transmisisti. Reges igitur ab Episcopis petebant, ut benedicerentur. Hune morem deinde testantur SYMMACHUS Papa in epistola ad ANASTASIUM, GREG RIUS Turonensis, acta Concilii Toletani XVII. A. D. DCXCIV. Postremo in Coaeilio Ravennate A. D. MCCCXIV. statutum est , ut quoties Esse pi per suam Civitatem, ac dioecesim transirent , campanae sonitus prae
mitteretur a quo omii 3 propς areiu, senua flecterent, di benedictionem a. i. cipereat.
107쪽
xi perent. Mcx Coneilium Avemοηense Anno Domini MCCCXXVI. Eecrevit, ut quilibet Archiepiscoporum, scilicet Arelatensis, Aquensis, Ebrodunensis, & singuli Epitcopi earum Provinciarum, dum per eas Pr vincias equitarent, pos ηι etiam in alia dioecesi dictarum Proviηciarum populum benedicere, er etiam in dioeces Arelatensi, O Αquensi, O Ebrodunens, eivitate Metropolitana excepta . Parvuli quoque Saeerdotibus & Viris sanctis, ut benedictionem perciperent, offerri soliti . In vita EPIPHANII Epia scopi r omais aetatis ,σ sexas turba constuebat, offerens parvulas. EUDOXIA quoque Imperatrix jam natum in purpura THEODOSIUM juniorem Patribus obtulit, ut habetur in Vita S. PORPHYRII Febr. Quin & infantes adhuc in utero existentes benedictioni sanctoruin Virorum fuere oblati, ut STEPHANUS iunior benedictioni GERMANI Patriarchae Cpolitani. Benedimones solemniores: idest quae fiunt majori eum solemnitate, & adparatu, sunt Benedictio CandeIarum in Festo Purificaticnis B. MARIAE V., Benedictio Cinerum in initio Quadragesimae, Beaedictio PaImarum , seu olivarum , Benedictio cerei in sabbatho sancto, Benedictio Fontis Baptismalis eod. Sabb. &e. Hue spictat mos benedicendi populum Reliquiis Imaginibus Sanctorum . In historia sneerissima seeundae translationis Reliquiarum S. ALDEGUNDIS Virginis, quae eontigit anno MCLXI. , legimus, quod detecto sarcophago, adcessit propius Cameraeensis Episcopus, & unum de pedibur e eorpore segregavit, O sinulit: omnibus adstantibus ostendit, er facta Beneiactioηe, omnibus se humiliter inelisantibus, in toto, a quo sustulerat, reposuit reverenter. Similiter O eaput sanctum Oe. RIGORGUS,seu R. Otas Comni .
de testis PHILIPPI Angusti Fraηcorum Regis, LUDOVICI junioris Filii, ad annum Christi MCCV. narrat, quod quum PHILIPPUS Rex pretiosissimas quasdam Reliquias quas a BALDUlNO Imperatore Cp. adceperat Ecclesiae B. DIONYSII donasset, HENRICUS Abbas S. DIONYSII de mana
Regis Reliquias illas adeipiens, processione solemni in eam Ecclesiam detullis O data in eodem Ioeo cum Reliquiis Benedictione, eum υmnis , O laudiburere. una cum aliorum Sanctorum Reliquiis ibidem honorifieentissime eondidit Iohannes GOBELLINUS in Commentariis PII Papae II. hoc est rerum memorabilium, quae temporibus ejus, cuius ipse familiaris suerat, contigerunt ad annum MCCCCLXII. describens celeberrimam pompam translationis Capitis S. ANDREAE ApostoIi, c quod PIUS a THOMA, fratre
CONSTANTINI ultimi Graecorum Imperatoris dono habuerat inter alia refert, quod Pontifex ex Aede S. MARIAE Apostoli caput exoscularum ad-eipiens, en aηte se ferens , O eireamfusae maltitudini benedicens, coepit proces xe r dein ad Basilieam S. PETRI perveniens, adscendit scalam marmoream , superatoque summo gradu, vertit se ad multitudiηem , O beηedixit ei, Derum ostendens verticem. Probat hunc Ritum BENEDICTUS XIV. Institutionum Italie. Tom. III. 'η. edit. MDCcXL. Iisit. VI. S. f., additque se propriis
oculis vidisse CLEMENTEM Papam XI. benedixisse in Basiliea S. PETRI populum eum sacris Reliquiis sanctae Crucis, VERONICAE, Lanceae. Et nos quoque, subdit, saepe id munus obicimus , quum essemus canoηisi ejusdem Basilicae. Neque omittenda benedictio, quae ante offeti lectiones peti solet. Ia regula S. BENEDICTI diserte praescribitur, ut ante Lectionem a
108쪽
nem SMARAGDI dicat: Precibur omnium Sanctorum suorum salvet, O bene
dicat nos Dominur. Ea vero petebatur his verbis: Benedic Pater. Refert enim GREGORIUS Turonensis de Mirac. s. MARTINI I. 3. , S. AMBROSIUM Iectiones legi noluisse , nisi prius Lectori ipse daret fgnum: cui eeleinhranti ita erat eonsuetudo, ut vellieas Lector non aste texere praesumeret , quam
Sanctus ei isset. Quum autem die quadam S. ipse dormiisset, Lectorque ad legendum paratus esset a Iabeat, loquit Lector, Dominar Lectori Iectionem ιegere ι inde vox Iube fit perspecta. De hac petendae Benedictionis formula plura tradit S. Petrus DAMIANI lib. de Dominus vobiscum xv. 1. In petenda benedictione Lector dicit: Iube Domne , non Domine , quia hie Dei titulus est, ii Ie vero hominis praeelari. Solus Episeopus dicit : Iube Domine benedicere, non Domne, cui absolute respondetus a Choro Amen . Si autem adesset Legatus, aut aliquis Praelatus major, tune Episcopus versus ad
illum peteret benedietionem , ille vero stans ia loco suo responderet a Adfarietatem civium m. , vel per Evangeliea dicta, filiis tamen prius mutuis reverentiis inter Episcopum & Legatum , seu alium Praelatum majorem Epita copo. Eiusdem generis est benedictio , quam saeerdos in Missa Epistolam vel Evangelium lecturo impertitur. Benedimo in fine Missae paullo recentioris aevi est. Vide GEORGIUM de Lit. Rom. Poa. lib. IV. eap. A
pud Gallos, o Gotho-Hispanor post orationem Libera nor, ante Communionem dabatur, quod ZACHADAS Papa ep. XII. ad BONIFAC. improbavit. Forisma vero benedictionis Episcopalis tam apud Gallos, quam apud Goth Hispanos varia erat, de mutabilis; & apud Gotho-Ηio Os eadem benedicendi forma utebatur Presbyter, qua Episcopus; sed Presistero nefas erat praesente Episcopo populum benedicere. Coneu. Hispal. can. 7. At apud castos non eadem erat Mima benedictionis Episcvnis, quae henedictionis Presbyteri. Nam etsi Concilium Agalbose can. . facultatem heaedicendi Presbyteris penitus interdixerat, ea tamen discipliua ubique recepta nos est, de in Pro- vinetis Gothorum imperio non subditis mansit Presbyteris facultas, illis a Concilio Regensi an. CCCCXM IX. data, non modo benedictiones privatim sponte petentibus impertiendi, verum etiam in EccIGaram plebibus, per Ioea tamen magis quam per viles , benedimones publice fundendi . cone. Regen. e. sed forma quadam breviori, & a benedictionibus Episeopalibus diversa. S. GERMANUs: τνιψ er fervaadum bonorem P t eis sacrati canoMr eonstitu runt, ut Iongiorem benedictioηem Episcopus , breviorem Preu'ter funderet. Vois luerunt etiam, ut serma benedictionis Presbyteris permissae, constanter eadem,
atque invaris uis seret. Est autem hujusmodi a Pax, fides, caritar, o communio corporis er Sanguinis chrisei, sit semper vobiscum. Denique beatieambeaedictionem, ni malis, beaticam pro viatisam perperam suisse scriptum idest Hatisam invenies in Cone. BARClNONENSIS can. s. BENEDICTIONALE, Liber Benedictionum formulas continens, cujusmodi Gregorianum est a GUSSANU ILLA Eo primum, deinde a Maurinis Patribus inter opera S. GREG. M. editum, MABILLONIO smprobante , quod earum plures ab illius Pontifieis aevo alienae omnino siat. Vide Huae dis ximus T. I. Bibliotb. Ritual. p. II 8. BENE
109쪽
BENEDICTUS , epitlietum , quo ChrIstianos viros plerique brnabatie et Sie Benedictus EN DELECH RIS PAULLINO ep. IX. ad SEVERUM; benedictu, PASCASIUS PAULLI No eidem in epistola ad VICTRICIUM ι benedictus ELEUTHERUS TERTULLIANO de praeseriptionibus; benedictus PAULLINUS FAUSTO Re enses benedictus TEDRADIUS, & benedictus AGRICOLA GREGORIO Turoneasi, Consess. XXCVI. & lib. III. histor. XVI., & benedictus SIMPLICIUS Sidonio APOLLINARI lib. VII. v. s.
BENEFICIA, Reliquiae Sanctorum . In S' GREGORII ep. 71. lib. II. mentio sit de cruce a summo Pontifice missa ad Dynamium , in qua beneficia leatenae S. PETRI , cy' eraticulae S. LAURENTII inserta erant. Sic etiam lin libro diurno Romanorum Pontificum Titulus extat de dando beneficio Iaam lcti Angeli, de dandis nempe S. MICHAELIS Reliquiis, de quibus consule Cl. BORGIAM Memor. Ihor. delia citi. di Benevento T. I. pag. 189. seqq. lBIBERES, vini scyphi, ut VOSSIUS interpretatur, nobis biecbieri. RE- lGINO lib. II. cap. 431. Sivuli sietulos biberes aeeipiant. Regula S. BENE DICTI cap. 3r. Septimaηaria aeeipiant super statutam aηηonam singulos biberer.
Adi BALUZIUM ad REGI NON. lib. I. eap. 2I6. BIBLIA Graecum nomen, quod voIumina signifieat, sed a Christianis ad lαντ-μ-ι-s divinos sacrarum litterarum libros traductum fuit. BIBLIOTHECA. Eeelesiis, quibus Clerieorum eollegium erat, suae lnumquam Bibliothecae desuerunt, iis saltem Codieibus, chartisque instructae, quae ad divinarum rerum, Eeelesiasticae disciplinae , Clericalium munerum absolutissimam eognitionem, immo & ad jura, privilegia, contractus, norumque possessiones pertinerent; unde eaedem Bibliotheeae Arebiva dicta lsunt. Certe Ecclesiarum Biblistberas appellat S. HIERONYMUS προ. lib. II. lep. I. ad Pammaeb. De Romana vero Eeelesia liber Pontificalis idem saepae ite statur. Sic HILARUS in oratorio S. STEPHANI Baptisterii Lateraneψν lduas fecisse Bibliothecas dieitur T. I. p. ass. ι de GELASIO autem, quum duos illum libros adversus Nestorium , α Euoeben seripsisse ANASTASὲUS monuisset, addit ibid. par. i 68.r qui hodie in Bibliothecae Ecclesiae arcbivo reconditi sunt. Liber praeterea Saeramentorum S. GREGORII M. in Menar diani vetusti exempli titulo dieitur editas ex authentico ιibro Bibliothecae cubiculi scilicet S. PETRI 2. De aliis aliarum Eeelesiarum Bibliothecis aliqua dabit Iobaanes de VITA Thesaur. . ιiquit. Beaeventan. T. II. p. 6O8. seqq. ssed multo plura habes a me eongesta in dissertatione de Ecclesianieis Biblistbecis. Illud denique non omittendum, Bibliotheeae nomine sacros Bibli rum libros ab HIERONYMO versos passim apud Veteres designari. 'Vide CANGIUM in Glossario V. Bibliotheea, ubi plures Seriptores refert id nominis hac signifieatione usurpantes s quibus addendus S. Petru3 DAMIANI de ordiηe Eremitarum, facultatibus Eremi sextis Avellani opust. XIV. BIBLIOTHECARIUS , qui Bibliotheearum curam habet. Antiquiore aevo, si PANVINIUM audias, idem S. R. E. Bibliotheearius qui Caneellarius equae duo deinde munera secreta fuerint; sed fallitur Vir eruditus, atque in R. E. duo isthaec munera distincta fere semper fuerunt, quamvis & Bibli thecarius, ut Archivi, & Bibliothecae custos, actis non secus ac Cancella
rius subscriberet. Vide quae dixi ih Italiea disseitatione de Bibliotheca l
110쪽
BICASSA , de euius etymo si vaeat, MACROS in Hierotexiso Iegito, in Diariis Magistrorum Caeremoniarum canistrum est, seu corbis corio intecta , in qua panis, fructus , idque genus alia imponuntur, in Cardinalium Conis elave prandii tempore intromittuntur. BIDUΑΝΑ , biduum ante Pascha . Missate Gothieum apud MABILLONIUM de Lituet. Gallis. p. 139. Ineipiunt oratioηes in Biduana. Vide etiam Missale Gallisanum vetus i id. p. O seq. Hinc una seorsim dies Bidua dieebatur ι se in eodem Missali Gothieo.Item orationes in Bid. die Sabbati. S. Caeeilia in suis Actis biduanis, & triduaηis jejuniis orans se commendasse Domino dieitur. Jejunia isthaee non qualiacumque erant, sed ejusmodi , ut biduo ipso, triduoque nihil prorsus aut comederetur, aut portaretur. Ex tant hae de re dissertissima testimonia S. Johaηη. CHRYSO STOMI lib. II. de Provid. Dei, & S. AUGUSTINI lib. I. de Moribus Ecclesiae carbolicae cap. 33. ubi ait: Jejunia etiam prorsus Deredibula multos exercere didici, non quotidie semel sub noctem remiendo corpus , quod in usitatissimum , sed continuum triduum , vel amplius saepissime fine eibo, ae pora dueere. Id autem Christianis usitatius suit in biduo illo ante Pascha, qua de consuetudine RHABANUS ait lib. II. IUit. cleris. e. 16. Biduanum Morem jejunii inde sumptum reor, quod Apostoli jejunaveruηι illo biduo, Domisus pasus, O sepultur eIi. BILLI Cil S a BULENGERO in donariorum elassem refertur, quod Α- NASTASIUS in BENEDICTO III. habeati In Ecclesia B. PETRI ad eooperiendum B ILLICUM co fessionis , fecit eooperculum ex aara pensaηtem librarrrex, ubi legendum putat ambilicum, perinde ae esset timbilicus illius thecae, qua S. PETRI Corpus eondebatur . A BULEN GERI con)cctura non abieCANGIUS . Itaque billieus, de quo ANΛSTA IUS, non erit sacrum donarium , sed loci eerti designatio , nempe centrum confessionis. BIOTΗΑNATUs ex Greeir voeibus βιαῖος , idest vis violantia, αδ ατατος, mors, significat eos, qui violenta morte rapiuntur. TERTULLIANUS cap. 17. de anima. Et in Achis S. GETULII de septem Martyribus se habetur r Altera autem die ADRIANUS praecepit , corpora sanctorivum in foveam altam projici, Pontifices templorum posueruηι nomen loci illius ad septem Biothanatos. Quum enim violenta mors infamis habeatur, Ethntiaci ignari, quam gloriosum si mori pro Christo, vocabant Christianos Maria tyres per contemptum, & horrorem Biothanatos: nam Bisthanati malefactores ut plurimum intelligi solent , utpote violenter extincti, & ideo Ecele-sa pro male Litoribus, tamquam excommunicatis non Orabat. Extraneus ab Ecclesiae societate inter biothanatos reputabitur. ALDE L. lib. de Virg. cap. I 6.
Sic de quodam Monacho , qui voluntarie se occiderat, CASSIANUS ait,
Vix a Presbiero , et Abbate PAPHNUTIO potuit obtineri , ut nen inter Bio thanatos reputatus, memoria o oblivione pausantium judicaretur thdignus. Colia lat. 2. cap. Porro quum Blothanatus , idest violenter extinctus ne dum in actu , sed etiam post mortem fere horrorem excitet, ut spectra, & phantasmata repraesententur , ideo Eloibanatos phantasma aliquando significat. Sed
expellas omnem umbram , omnes machinationes diabosi, sue Dirituhm iram hedorum , sive biothanatorum , sive errantium. Exorcisinlis pro bem dicit. Aquae in