장음표시 사용
131쪽
chm omnibus gratiam intrinseeam com re iustE non potuissent: Si nobis da-tra Pelaetium fateri necesse sit . Nec res gratiam congruam , sicut eis dedi Lemm pi dicatio fidei, etiam miraculis ses , vel si nos posuisses in illis cir- eonfirmata , est princi Dium susticiens ad cum stantiis, quas savorabiles nobis so- eau dum assensum fidei . Sed ait re prςvidisti , quod in tua , non in
D. Thomas 1. h. qu. 6. artic. s. Ortet nostra erat potestate , & quas ad noto Hre aliam eaufam interiorem , qua stram poenitentiam iaccessarias praevi
moυet hominem νntera aes ad asentiendum . disti , in quibus Tyrios posuisses , egi Dbis , qisa sum Dei. Hanc autem eau- semus paenitentiam, & nos sam Pelagiani ponebant fotism ιιberum XX. Dicamus ergo omnes e cordiis νbit etiam bomiuis . Sed Catholice o- ter cum D. August. IA. de 'adest. Ss. portet ponere aliquod principium su- c. 6. discernendum esse in Tyriis ereis pernaturale interius movens. Et ideὸ dituris qMid veniat de miseri ydia eiamor qua nilim ad assensum , quies prin- tur . & in Corozaitis in eredulis quid cipalis actus fidei , est a Deo interius veniat de Iudicis . Quod si iuste con--m me peν gratiam. inlibus confor- queri possent Iudaei , eo quia non e iam iter loquitur lib. 3. eontres. eap. 13a . , set eis datum , ut crederent. visis Chtiis
D rs . Unde S. Augustinus ιιb. do sti miraeulis e quid dicturi essent Τν ades. SS. e. 6., ω c. S. Cum Ediam rit , sui credidissent , quibus Chrastigatium s inquit J praedicatur , quidamia praedicatio denegata est it, S. Pi on
eunt. Qui autem non ere/um, oris a- Iumniantur: ω ostendant, eur apud eos diunt , 3ntus non audiunν , neque dis. Dominus mirabilia . quibus pro tur
cum e hoe est , illis datur , in eredant, non erant , feceriι I ter apud eos , quibus tuis non datur . Quia nemo, inquit , eram profutura , non fecerit y &propte venit ad me , nisi Pater , qui misit rea concludendum eum eodem, qudd, me , traxerit eum . Da. 6. - 44. Et ne- A rationem facti , l' profunditatem --mo potest venire ad me , nisi tuerit ei dieii eius penetrare non possum ux, m datum a Patre meo. ib. v. 64. Vel eria infestis ὸ tamen stimus, ct verum esgo datum erat Iudaeis, quod fuisset d. F quod dixit , , iustum esse , quo/tum Tyriis, ut credereni: ves non. Si non feeit: er uan foliam Drior , 9 Sidonisi , suit datum , ut revera datum non fuit, sed etiam Corota in Bethsaida potui in alias de facto credidissent; ergo Iudii se eonverti , ω fideles ex infidelibus sieri , non erant aequales in eo , quod non in f hoe iis eir Dominur voluisset operari. sua , sed in Dei erat potestate, 6cerat His euul D. Augustino , & Prospero
necessarium I ergo poterant se excu- deberemus omnes pro responsione arsere dicentes: non creditanus, quia . sumenti esse contenti, neque ulterius donum, quo crederemus, &quoo Τν- in hoc negotio inquirere. xii accepissent, non accepimus . XXI. Verum , ut pro modnio aliis XIX. Secunde, solvendum esse et ram qua dicam, Responde ad argumen usi ab arguente. Ipse enim Catholich s, primi pale, neg. min. , ad prob. dist. teri debet , Tyriis datam missct gra- mai. , aequalitas in his&c., quae coit tiam vel physice , ves saltem morali- emirunt posse agere , eo . mai. . inter maiorem ea , quae data sint Iudςis, his , quae concernunt a Rere actuale, nimirum gratiam congruam , vel eis nego maj. Ut ergo increRatio e pa- datam in illis circumstantiis favorabi- rativa insta sit, sui ficta . ut uterqu libus, in quibus praevisi suerant ero aequaliter possγt agere. Sc umis agat,dit Ari. Cur ergo sis iliter Iudaei Co- alter noto agat : equales autem erant
roraitae, Christo exprobranti repone- Iudaei in gratia suilla ieme, & dante posse
132쪽
118 . suas. VI. De Scient. Diar. condit.
posse credere cum Tyriis, & id ed i ste increpantur , qudis non secerint ,
uod ipsi secissent. Quod si Iudaeis do
uit gratin effeax, sine qua eorum poenitentia poterat quidem esse , sed non erat sutura, quae gratia Tyrii L ad suisset: dicendum cum Augustino, quddDeus cum Tyriis voluisset exercere misericordiam , cum Judaeis autem v luit exercere iudicium . Quare hae in re duplex potest institui quaestio. Una, cur unus homo prae alio non conia sentiat , quando uterque paribus auis xiliis sufficientibus praevenitur Altera , cur unus prae alio vocetur auxilio essicaci , quo de saeto convertitur pPrior quaestio resolvitur per nolle aris bitrii creati , auxilio lassiciente prae venti , iuxta illud Ostae r 3. v. s. Perdi
tio tua ex te , IstaeI. Et Pro . I. V. 14.
Vocavi, ω renuistis. Seeunda vero solvenda est per velle , & nollo Dei, secundum dietum Oseae loco laudato, tan
tummodo in me auxilium tuum . Nec a
lia via possunt eam solvere Adversa. xii , cum ab eis quaeritur , cur unus prae alio vocetur nis auxiliis , & in his occasionibus, quibus eum consensurum praenovit per scientiam Deus
Nisi quia Deus se voluit: de sic adoranda iudicia , &consilia Dei ab omnibus sunt; nec alia quaerenda causa , nisi quia Dominus , quia nulli debitor , quia misericors quidem est , sed
etiam iustus. XXII. Quamquam autem denegationis auxilii essi catas nulla eκ parte Dei quaerenda causa est, nisi eius voluntas . ex parte tamen nostra invenire possumus causam, sua re denegatio talis gratiae iustum judicium sit , nempe ingratitudinem , resistentiam , obstinationem. Et hac de causa auxilia essicacia , quae data essent Tyriis , negata suisse Iudaeis in poenam, dicere possumus . Hanc doctrinam tradit
D. Thomas a. ι oviragentes c. I 39. , ubi,
elim sibi opposuisset, quod nobis opponitur , nimirum: Cum homo auxitium divina grat a mcreri non possit , nee ad Deum converti, nisi Deus eum eonversat: -IIi enim imputatur , quοὐ ab alio dependis: Sic respondet: Ad hujus diabitationis foliationem consideram dum es, quod Ile,t aliquis per motum liberi arbitrii divinam graι iam nee pro mereri , nee aequirere possit . potes tamen
se ipsum impedire , ne illam recipιas ἔdieitur enim de quibusdam , Job xx. dixerunt Deo e recede a nobis, & scientiam viarum tuarum nolumus. Et Iob x . Ipsi fuerunt rebelles lumini . . Meum hoe sit in potesate Iiberi arbitrii .
impedire divina gratia receptionem x-I non impedire , non immeritis in euiaram imputatur et , qui impedimentum prasat gratia receptioni . . . . sicut Sotimandum illuminante, in eulpam imputatur et , qui oeulos claudis , si ex hoeaIiquod malum sequatur: lieὸt videre non post , ns Iumine Solis pravenia
XXIII. Verum, quia adhuc oppo ni poterat, quod Ileri in potenate ιι
beri arbitrii esse , ne impedimentum g tia praset, competat bis, in quibus nais turaIis potentia integra fueris , secus autem , si per inordinationem praecedem tem deelinaυerit ad malum et respondet S. D. ibi e. rso. sic . Quamvrs autem illi , qui in peerato fiant , vitare non possint , quin impedimentum gratia pr sent , υνι ponam , nisi auxilio gratia
praeveniantur et nιhilominus tamen boeeis imputatur ad eulpam, quia hic defectur ex eulpa praeedente in eis relinquitur : Hiae ebrius ab homicidio non excusatur , quod per ebrietatem rommitatis, quam sua eti a inrurrit. Haec DaΤhom. qui deinde sub iungit, qu bd homo in peccato existens , licet non posisit vitare omnia peccata , potest tamen vitare singula , esto oppositum docui Dset in x. feni. dist. I 8. art. XXIV. Procedens autem e. 161. ad
inquirendum , quare Deus aliquos peccato liberat& aliquos in peccato relinquit postquam ostendit , quod ,
in quantum rerum ordo exigit , nullus , qui in peccato est , gratiam deinberet recipere ; tamen quia Deus prater ordinem rebus inditum operara potes,
133쪽
ad bonum : sed aliquos , in quibus vult suam mist Dordiam apparere , ita , quod in aliis ivstitia ordo mainfestetur . Hinees, quod apostolus dieit Rom. p. volens Deus ostendere iram, & notam sacere potentiam suam , sustinuit in multa patientia vasa irς, apta in interitum, ut ostenderet diuitias gloriae suae in vasa misericordiae , quae praeparavit in gloriam .
tem Deus homanum , qui in eisdem pereatis detinentur , hos quidem pr-enienseonvertat , allos autem fustineat , sive permittat steteridism ordinem rerum pro-eedera : non est ratio in Misenda , quare hos eonvertar, ω non illos 2 ιοe enim ex
pIisi ejux voluntatae dependet , ficus ex simpliei Gur votantare processit , εω ἀquum omnia fierent eκ nihilo, quadam facta sunt aliis digniora o cla Iseut ensimplici voluntate procedit artificis , ex eadem materia similiter dispositaquedam vasa format ad n ues usus , uadam ad ignobiles . Hine es quo Osolus dicit ad Roman. s. An non habet potes atem figulus luti, ex eadem massae sacere aliud quidem vas in honorem, aliud vero ire contumeliam γειν hoc autem exeluditur error Origenis ,
Mi dicebat . bor ad Deum eonverti , or
non alior, propter aliqua opera , qua anima eorum fecerant, antequam eorpor
XXUI. Ex tota hac Angelici Pra ceptoris doctrina ad intentum praesens colligitur , Iud eos prae Tyriis iust Esuisse 1 Christo obiurgatos, eorumque incredulitatem merato illis imputati . Primb , quia lichi non possent fide concipere , nisi auxilio gratiae prς venirentur , huic tamen recipiendo pr pria obstinata voluntate impedimentum possiere. Secundi , qui,d esto ita n- te tali obstinatione non possent non ponere impedimentum gratiae , adhuc tamen eis imputabatur, quia ex culpa praecedente hoc in eis relictuin suerat: sicut nec ebrius excusarii r a malo in ebrietate commisso. quia in eam
sua culpa incurrit. Terti', qudd qui impedimentum ponit gratiae, spectat
ordine rerum , non deberet gratia
recipere ; & si Deus illam ei largiatur , agit praeter Ordinem rerum , si is cui cum caecum illuminate Et sicut, cum non omnes caecos illuminat, qui non illuminantur , non possunt iuste conqueri; sic.peccatores , qui gratiam conversionis non recipiunt. Quarta, , quoa non est quaerenda ratio . cur hos praeveniat gratia, & eonvertar, alios vero non , & permittat eos secundum ordinem rerum procedere, sicut nec est quaerenda ratio a Deo, car ex nihilo aliqua secerit aliis dignior . nec ab artifice, cur aliquod vas ex eadem massa fecerit in honorem , aliud in contumeliam. rinio tandem , dum reprehendit Origenem , quod diceret, homines 1 Deo converti propter bona operae , quae animae eorum secerant , antequam corporibus unirentur . satis indicat , eos , nec a Deo converti propter bona opera, quae praevisi fuerant iacturr , & consequenter scientiam mediam prorsus abiicere. Ad primam confirm. nego mai. Adiuilam enim increpationem sufficit aequalitas in auxiliis sufficientibus . quς in Iudaeis validiora suerunt, nedum
aequalia. Quare exemplum de gladio non est ad rem , quia soctiori gladio Judae, donati suerunt, sed quii male uti sunt . & qaia impedimentum positerum gratiae danti bonum ill u. - , quod Tyrii non posuit lent . ideo iuste , etiam, comparat i v , obiurgantur. Nec enim, ut iusta sit obiurgatio comparativa , seri debet inter instructos aequali
134쪽
rro Uiuryt. VI. De Scient. futur. condit.
aequali gratia tam habituali , & suffcies le , quam actuali, & ecteaci. I
enim Da. 6. non credebant, non erant
eoni ituri sub eadem gratia, in qua erant alii, qui credebant, cum fides si donum Dei, quod istis datum erat,
non illis. Et Moyses Deutfron. 29. v. L.
arguit Israelitas , quod tot visis prodigiis non crediderint. Vos vidisti mniversa , qua fecit Dominus coram -- Hr in terra Iurpti e dc tamen Deus non
dederat illis gratiam ea intelligendi ;unde si ibdit v. 4. : or non dedit vobis Dominus eor intelligens. Quis neget ju-ine repari posse Iudain prae Petro , Cainum prae Abele quis autem dicet , omnes illos pari gratia , etiam .essi caci , inita instructos 3 imo si ad
comparativam increpationem, & laudem requireretur aequalitas in omni gratia , etiam dante actum , omnes de acto agerent; ergo non esset amplius locus ulli increpationi . Obiectum ergo iustae increpationis formale est teneri,& posse, agere vero , & non agere , est obiectum purE materiale . Nam non agere reprehensione dignum non est , nisi in eo, qui tenetur, de potest. Ad secundam confirmat. nego mai. Nam quamvis apud Tyrios facta sui csent maiora miracula , dummodo tamen Iudaei in gratia intrinseca dante posse aequales sui tant , iusta esset e rum increpatio etiam comparative.
An scientiae mediae saveat Sanctus Augustinus p
bant primo testimonia Ad verissariorum . Pater Molina superius relatus v. i. se scientiae mediae inventorem
fuisse dicit, eamque D. Augustino sui si se ignotam, & propterea ejus doctrina tot in Ecclesia exeitatos fuisse tu.
mulius asseverat. Alii eiusdem sciemtiae mediae professiores de S. Augustino obloquuntur , eluique doctrinam parvi pendunt. P. VasqueZ I. p. disp. 97.
stimonia Prosperi , & Fulgentii , eo quod fuerint Augustini discipuli . D.
Mariana tib. 3. de morte , eis immoria
litate cap. 6. dicit , quod Augustinus argumentis victus novam praedest inationis sormam invexit. Quidam ejus auctoritatem elevant dicentes , non pauca eri in Augustino dogmata , quς vel universae Ecclesiae , vel Theolog
rum Omnium, aut inultorum , nec ininfimi subsellii , iudicio reprobantur . Mi seram sore Ecclesiam, si Augustini placitis obstricta maneret. Augustinum Iuliani Pelagiani argumentis non satisfecisse . Augustini scripta tenebris,& nubibus involuta eme , ejusque doctrinam intricatam , de secum ipsam pugnare. In conflictu contra Pelagianos Augustinum sese in excessus peri culosos piaecipitassie; cum excessu lais quutum esse in materia de gratia , de praedestinatione . Haec & similia videri possunt apud Antoninum Reginalis
dum Iib. de mente Trid. eirea gratiam es Macem p. 1. eap. 32. colum. Fia I. IOA.,
qui hosce S. Augustini Encomi astas nomine recenset, loca indigitat, & verba resert.
II. Probatur secundd, eo quod omnia ea , quae scientiae mediae Patroni pro ea afferenda accumulant , fuereis olim a Massiliensibus objecta D. Augustino, nimirum , polita gralia de sse, & non ex sola praevisione, effcaei , antecedente voluntates, tolli liberum arbitrium , laustraneas fore corinreptiones, exhortationes &c., induci homines in desperationem , Patres Grς-cos esse contrarios, & alia, quae in epistolis Prosperi , & Hilarii recitanis tur. Quibus omnibus Augustinus resis pondet. III. Probatur tertio hoc discursu. Scientia media fuit S. Augustino pr
posita a S. Prospero , & Hilario in tuis epist
135쪽
Dub. V. c. r.epistolis ad Ipssim datis: sed sanctus
Augustinus sibi propositam resutavit;
ergo &c. Maior . & Minor probandae sunt. Maior quidem e nam in epist. lib. de Pν adest m. Ss. praefixa S. Prosper D. Augustino exponit, ex lucubrationi isbus ejus, quas in libro de eorreptione , O gratia conscripserat, mu Itos in Galliis , & M.tiriliae praesertim offensos uiise . Novam esse de Praedestinatione secundum propositum doctrinam. Neminem antea , ut ipse , locos Pauli sui Dse interpretatum . Eorum autem sententiam recensens ait D. Prosper . meipsorum desinitio , ae proseliso est . . . Qui credituri sunt , quive in ea fide , qua delueeps per Dei gratiam sit juvanda , mansuri sunt, praestio ante Mundi eo stitutionem Deum , ω eos praedestinas is
in regnum suum , quor 3ratir voeatos dignos futuror electione , de hae visa
bono sine excessuros esse , pravideνit. Lo- oui autem de praescientia ante propo situm , sive decretum, praelata verba manifestant , quia propositum antecedens praescientiam , tanquam dans ocis
casionem teporis, ac removens omnem
industriam condemnant, ut ostendunt ea , quae D. Prosper subiungit . De sparvulis etiam idem , S. Prospero teste, dicebant. Tales , aiunt, persi , talesque falvari , quales futuros Hur in annirmajoribus , si ad activam servarenIurat .rtem, scientia diraina pre viderit. Gratiam comitem meritorum , non prae- viam , asserebant. Nee considerant tinquit se gratiam Dei , quam comitem,
non pra Diam bumanorum voIunt esse me
ritorum , etiam tuis voluntaιibus subdere , quas ab ea ferundam suam phantasiam , non negant ese praventat. Asse
rebant in stiper , quod ideh qius adiuvatur , quia vult, non ideo vult, quia adiuvatur. Quod ceu Pelagianismi re-ias detestatur S. Prosper dicens : Inois Pelagiana pravitatis reliqui x , non medioeris virulentia fibra nutritur , si principium Ialutis malὸ in homine eoi toeatur ; s divina voluntati impiὸ υ Iunias humana praefertur; ur ideis quis AEdbuvetur , quia voluit , non ideὸ , quia Tom. III.
adjωυatur , velis. Et tandem rogans S. Augustinum , ut proposita capita solvat , nimirum . an praseientia Dei ita feeundἀm propositum maneat, ut ea i
sa , qua sunt proposita , sint aeeipienda
prascata .... an licὶt dividi praseientia a proposito temporali disinctione nonposis sit , prascientia tamen quodam ordine
sit subnixa proposito. Et tandem opinionem Massiliensium repetens. Pene ominnium t inquit par invenisur , ω Mn sententia , qua propositum , ω prades
nationem Dei secundum praseientiam reis ceperunt ; ut ob hoe Deus alios vasa bonoris , alios contumelia fererit, quia snem uniuscuiusque praviderit , ω sub ipso gratia adiutorio , in qua futururasset voluntate , ω actione, praseierit. Cealebre est etiam Fausti Reiensis axioma lib. 1. de gratia, & lib. arbit r. cap. 3. Nisi praescientia exploraverit, pradestina
rio nil deeernit : γ praseientia , ea , qua de hominum meritis secutura sunt, nomiat eveniant eκuit , sed eventura prae currit, trim. 8. Biblioth. PP. Lugdunens.
Exposita ergo fuit, & consequenter nota Leientia media , & principiis eisdem , quibus eam Moderni tuentur , fuit a Massiliensibus defensata. Eadem, quae S. Prosper , exponit S. Hilarius. IV. Minor verδ , qu M scientiam mediam, seu praescientiam exploratriiscem ante decretum reprobaverit Sanis
ctus Augustinus , multis modis eviniscitur. Et primo quidem. Nam cum S. Hilarius in sua praecitata epistola retulisset S. Augustino, Semipelagian Ossuam praescientiam , etiam ipsius auctoritate defendere; iis nimirum , quς
epist. Iox. aliὰ3 4 o. contra sex quςstiones a Porphyrio propositas qu. . num. a . ipsemet Augustinus conscripserat, videlicet e tune voluisse hominibus amparere Christum , ω apud eos praedicaνί doctrinam suam , quanqo sciebat, Θ ubi sciebo, ese , qui in eum fuerant erediaruri . Postquam S. Doctor retulit Omnia . quae contra Porphyrium dixerat laudato loco, de tempore Christianae Religionis, respondet tib. de Pradest. SS. ap.9., perperam Semipelagianos inde
136쪽
Q1-VI. De Scient. futur. condit.
Inferre , eum adini si me praescientiam divinis decretis anteriorem et imo illam eisdem subnixam intendisse, assirmat his verbis r Ceruitisne , me sine praeiudicio
latentia consilii Det , atiarumque ea arum , hoe de prascientia Dei disere voluisse , quod convincenda Paganονum in-
Melitati , qui hane objecerant qucsroinnem, fulsi ere videretur ' Quid enim esum ut, quam prastisse Cbrastum , qui, quanto , ω quibus iocis in eum Deiarant ereditura ' sed utrum pradicato ibi Chri fio, a se ipsis babituri essent idem , an Deo donante sumturi , ides ,
utrum tantummodo eor prascierit , an etiam praedesina verit Deus , quarere , atque diserere tune necessarium non puta ηι. . Proinde quod dixi . Tu lac voluisse
hominibus apparere Christit in , & apud eos praedicari doctrinam suam, quando sciebat, & ubi sciebat eme , qui in eum fuerant credituri: potes etiam siediei . Tuue voluisse homanibus apparere
Cbνsum , ω apud eos pradieari doctrianam suam , quando sciebat, ε' tibi scie--aι esse , qur electi fuerant in so ante
munda eonstitiatronem. Quibus verbis c
tis se explicat, nomine praescientiae , qua Deus praestivit, qui, quando, &ubi, praedicato Evangelio, fuissent in eum credituri , non intellexisse praescientiam antecedentem electionem- , sed electioni, ac decreto subnixam . U. Secund4 idem confirmatur ex
iis, quae docet eodem lib. de Praedest. SS. c. I . Prςdesinatio inquit prascientia non potest esse et potes autem esse siue praedesinatione prascientia r &explicans quomodo: subdit: Petdestinatione quippe Deus ea prascivis , quς se rat istis facturus . Unde dictum est a seiae it quae sutura sunt et Prascire autem potens est etiam , qua ipse non Deu ,
sicut sunt quarumque pereata . Porro
quid est , praedestinatione praestir , quae fuerat ipse iacturus , nisi ea prς- scire , quia ea praeparavit, ac voluit, ut essent , cum, ut ibidem docet, prudestinatio sit gratia praeparatio λEt , ut indicaret , praedestinatione quoque praescire ea , quae ab homine facienda sunt: Quando ergo inquit Ipromisit Deus Abrahς in semιne ejus fidem
gentium dicens : Gen. II. V. I. Patrem
multarum gentium posui te: unde diaeit Apostolus Rom. 4. t 6. ideo ex fide, ut secundum gratiam firma sit promitalio omni temini : non de nostra voluntatis potesate , sed de sua praedestr narrone promisit. Promisit enim , quod ipse facturus erat, non quod homines . uurari, faeiunt bomines , qua pertinent adeolendum Deum s ipse Deit , ωt illi faciant , qua praecepit , non illi faciunt, ut ipse faciat , quod promisit, alioquin ,
Dei , seis in hominum est potesate , ω quod a Domino promissum es , ab ipsis
redditur Abraha ; non autem sie eredi
dit Abraham et sed credidit dans gloriam Deo , quoniam quae promisit ,
potens est , & sacere t Rom. 4. V L . νnon ait praedicere , non ait PRAESCI RE ;nam ct alleva ficta potes priareere , atque praseiro et sed ait : potens est Nefacere et ae per hoc facta non alienata ,
sed sua . Si autem scientiam mediam approbasset, debuit Iet Augustinus dicere , quod Deus promisit Abrahς fidem genitum, quam praeviderat, gentes ex semine suo orituras eme habituras , ac proinde, non quod ipse a facturus emet, sed quod homines, non de sua , sed de hominum potestate . ut scientiae mediae principia pensanii constabit. VI. Clarius autem eodem lib. c. II.,
ct e. is , ubi negat, Deum ideo et gisse ante mundi constit ut ionem , quia pri scierit futuros bonos et Unde Semipelagianos reiiciens ait : ipsi enim
putant , aereptis praceptis , iam pere noι ipsos seri libere vo iantatis arbitrio famaοι , σπ tmmaeulator in conspectia Dei iti caritate e quod futurum Deus quoniam prUeivit, inquiunt; ideo nos ante mundi eonfitiationem elegit , sir praedes inavit in Christo: quibus ita respondet et eum dieat Apostolus : non quia futtiros talas nos esse prascivis r sed ut essemusta Ies per Usam electronem gratia sua , qua 1νaι eavit nos in dilecto filio suo .
137쪽
Cam ergo nox pradest navit , opus suum prasciνiς , quo nos sanctor , cs' immacuis Iator Dei . VII. Scio , communiter responderi, contrariis, Sanctum Augustinum damnasse in Semipelagianis abusum scientiae mediae , non usum , & substantiam . Illi enim ea abutebantur , ac si Deus praevideret quid acturi essemus ex nobis sne ipso, ponentes eκ nobis
initium fidei; hoc autem Mediistς non die unt , sed solum praescire Deum, quid acturi essemus sub tali, vel tali
gratia . VIII. Sed contra. Nam esto contendere nolim , eodem fine , & modo , quo utuntur Medii stet , usos fuisse , seu abusos priscientia Semipelagianos: conis tendo tamen , Sanctu in Augustinum. negasse , nedum abusum , sed usum ,& a Deo omnem praescientiam ante propositum relegasse . Nam , quidquid
sit , an Semipelagiani posuerint in Deo praescientiam , qua , quid acturi essemus sine ipso & sne gratia , praevi.
derit Deus: Cuius tamen contrarium exponit Sancto Augustino Prosper supra relatus , dum ait , eos sentire , quM Deus alios vasa honoris , alios con 'umeliae secerit et quia finem uninfieuiusque praviderit , Θ sub ipso GRATIAE ADIUTORIO , in q a futuruiesset voluntate , ω actione , praseierit: Dico, quod si prae laudata Sancti Augustini testimonia absque praeiudicio quis perpendat, digno et, S. Doctorem & abusum , & usum , & modum ,& substantiam scientiae mediae a Deo reiecisse . Non solum enim negat, Deum nos praescisse, quia eramus tincti, sed assirmat, Deum nos praescisse, ut essemus sancti , ea praescientia , qua nos praedestinavit, praescisse de sua , non de hominis potestate, quae ipse facturus erat, non quod homines. Respondens ad ea , quae objiciebantur , ut a se dicta contra Porphyrium , nimirum
Christum praescisse , qui , & quando
fuerant in eum credituri : dicit primo , hoc se dixisse , sine pratiadieio latentis
consilii Dei: dicit secundo , latens il- Iud Dei eonsilium , euius ad Paganos
respondens non meminerat, esse aeteris
nam praedestinationem eorum , qui electi fuerant ante mundi constituti nem . Mediistae autem dicunt , Deum praescisse nos, non ut essemus sancti, sed quia suturi eramus, nempe conis sensuri tali, vel tali auxilio: non ea praescientia, qua nos praedestinavit , sed praescientia antevertente, de diri. gente praedestinationem.
I p. regulam generalem statuit, quod quando apud aliquos verbi Dei tractatores legimur Dei praescientiam , ω agia
ttir de vocatione eticiorum , eandem prs in
deisinationem intelligore , nihil nos prohibet , & praescire idem est, ac prae destinare; sed haec regula esset omnino salsa , si daretur aliqua prς scientia exploratrix ante decretum , & praedestinationem ; ergo &c. Ulterius S. Augustinus huic principio nititur: Deum non videre res suturas, quia suturae sunt: sed ideo res futuras esse , quia videt illas Deus ;quod principium scientiae mediae principiis est directe oppositum. Item , ut solvat dissicultates sibi , SS. Prospero, & Hilario propositas circa concordiam libertatis , de gratiae,
nunquam recurrit ad scientiam mediam, quam cum non ignorasset, ea certe usus suisset, eam ad rectum usum. .
trahendo , si veram credidisset . Imo tantum abest , ut ad componendat gratiam cum libertate unquam ad prς- visionem circumstantia tum confugiat, quin potiris in Enchiridio c. O . i ii per illa verba Christi Matth. 13. v. 37. EMO-ties voIui eolligere filior tuos , sicut Ia L
potentia, quo in Caelo , sar in Terraia , omnia quaeumque voluit, feeit , si eoia
Iigere filios Ierusalem voluit, o non Ρ- eis y an potiias illa quidem filios μοι
ab ipso colligi noluit, sed ea quoque no- Ionio filios eius eollegit ipse , quos υ Iuli ' quia in Coelo , & in Terra, nou quadam voluit, ar fecit , quadam v
138쪽
124 citas. VI. De Scient. futuri condit.
ro voluit, se non feeit; Sed omnia qu cumque voluit, secit. Ruis porro tam
impi8 desip/at , ut dieat , Deum malas hominum volun ater , quas voluerit , quando voluerit , ubi voluerit, in bonum
non posse eonvertere sed chm facis, per
m sericor ram Deit et cum autem non faeit , per iudieium non faeit , quo oram cuius vult miseretur , & quem vult, obdurat. Hanc vero Omnipotentiam, qua Deus possit malas hominum v luntates , quas voluerit, quando voluerit, & ubi voluerit, convertere in bonum , a Deo tolli , si , ut ad bonum
convertat, teneatur prius explorare svoluntatis consensum , infra ostende
X. Τandem scientiae mediae usum a perte reiicit ibidem, ubi, post allata Pauli verba Rom. o. , qui, cum dixisset , Deum dilexisse Iacob, & Esau disse, antequam quidquam boni , aut mali egissent, praevidens , hoc posse
mimovere eos, qui hanc altitudinem gratiae penetrando intelligere non pos-iunt, quasi contra ea , quae dixerat, obiiciens: Quid ergo dieemur inquit, nunquid iniqurtar apud Deum y Iniqnum ouim L subdit Aligustin. J υ1Gtur, ut
sine ullis bonoriam , malorumve operum meritis , tinum Deus diligat , oderit alteruis . Quid erso respondit Paulus hie certd beneficio scientiae medic a stergi posset a Deo omnis iniquitatis suspicio, dicendo, Deum dilexisse Iacob, cit odisse Esau, quia unius bona opera , qaς facturus erat, alterius autem mala praevidit. Quid ergo Paulus respondet ' Assit. Deinde dieia confirmans: subdit: Mosi enim dieit Exod.
33. Io. M serebor , euius miserius ero, Er misericordiam praestabo , eui miserreors
fuero. Quare D. Augustinus , Paulum exclusisse omnem scientiam exploratricein observans ait : Qua in re si futura opera , vel bona hujus , vel mala iIlius , qua Deus utique prastiebat, veIlet intelligi , nequ rquam dierret, non
ex operibus , ses diceret , ex suini is operibus , eoque modo ist.rm solveret que-sionem , ima nullam , quam θινι opus esset, Deeret quastionem . Eeee Divum Augustinum , imb & Divum Paulum
non recurrentes ad scientiam mediam, ut salvent , grallain , etsi praevenien tem bonorum operum Praeviii Onenia,
non arguere in Deo iniquitatem, nec alia absurda , quae congerebant olim Seml pelagiani, oc modo scrupulum i gerunt Medullis . XI. Ex his praeclusa manet alter Adversariorum responso, nempe , S. Augustinum loqui de futuris absoluistis, non vero de conditionatis. Nam
in primis loquitur de illis suturis, αde ea prςvitione , cui innitebantur Semipelagiani, & de quibus a SS. Prospe ro , α Hilario consulebatur , alias ad rem non respondisset; sed Seini peIagiani de suturis, &de scientia conditi
natorum loquebantur, cuius beneficio concordare volebant cum gratia , depra deliinatione , sive adultorum , sive parvulorum contingentiam , & libertatem , ut ex epistolis praelatorum Proia per i , & Hilaria superius allatis liquido apparet ; ergo occ. SecundΛ, si antismo uncero laudati Auguitini textus ponaerentur, quibus dicit , praescisse Duuin , qui, quando , & ubi credituri essent. Deum polle , quas , quando , dcuoi voluerit, malas hominum volunt tes in bonum converteie, luce clarius apparebit, eum loqui de suturis conis ditio iis, de praescientia condition
XII. Nec iuvat respondere , S. D Elorem nuiquam asserere, scientiam futui Oi um , quam admittit, supponere decretum actu , dc absolute in Deo existens et unde bene potest interpretari de decreto quod esset si, cum quo scientia
media conlistit. XIII. Nam contra hoc stant textus allati , quibus inani felle oltcndit praescientiam Dei, etiam Londmonatorum , supponere latens consiliuna Dei, prς- destinationein , de electionem , ut Irb. de predes. SS. fur. Iaudato e. v. , or Io. ubi ait , Deum ea , quae fuerat ipse facturus, pisdestina Pone pr.xic lie. Et de dono Perseverantia cap. II. addit
139쪽
is . quam defendimur , non prsseruntur
a Deo ; ergo sive in statu absoluto, sive conditionato , si nulla est in Deo praedestinatio, nec actu voluntas , non sciuntur a Deo . Deinde , cum Contrarii dicunt, ad hoc , ut Deus sciat sutura conditionata, requiri decretum , quod esset, non quod actu sit; vel l-stud decretum , quod esset, revera coa- ducit ad hoc, ut certo a Deo sciantursu ura illa conditionata; vel non conducit , ut actu sciantur, sed solum ut purificat 1 conditione res illae fierent. Si respondeant, quod non conducit, ut sciantur. ire illud ad certam Dei praescientiam conditionatorum requirunt 3 Quhre Augustinus rogatus 1 Prospero, ut respondeat, an prsscieatia innitatur decreto , an decretum Praescientiae , res o: det praescientiam anniti decreto, non quod sit , sed enset i ut voluni Advertarii , si hoc de- Cretam, quod esset, nihil conduceret ad scientiam 3 nonne idein edet ac dic re .' ad prςscientia in requiri decretum . quod aci praescientiam nihil conducit Rur ita si nihil conducit . quare dixit, ut stipra , bae dona Dei , si multa es pr
declinatio , uon perseiuntur a Deo e Si respondeam , decretum quod esset conducere ad certam praescientiam condi tinnatorum. Contra sic. Illud decre-Iu:n quandiu collideratur , ut hibendum , si poneretur conditio, nondum
est in fallibile, quod habebitur, qaia
liberum eli, & potest mas non habere , etiam posta illa conditione. Unde ergo certificatur Deus de illo decre o , quod Mbebitur , seu haberetur λNum quia modo habet tam volunt 1-lem ut pro ill ι occasione habeatur il Iud decretum Non puto. Alioqu Giam praescientia supponeret actu in Deo Laltein decretum de ponendo in illa catione decreto, de proinde praeseie tia illa non pet tineret ad icientiam media in , .sed ad liberam , & rursus eudem ratione po aut admitti ipsiun d cretum de facio haberi; Ergo lappon re debent nullum de facto eae in Deo
propositum de tali deereto habendo .
od si Deus nec decretum habet, nec determinationem de decreto ponendo in tali occasione; manet ergo in sissipenso, & indecisum apud Deum ali in quid , a quo dependet, ut certh si latea surin a, nempe decretum . Unde er go poterit certum iudicium de illis determinate suturis ferre , non adhuc cer to ponendo eo , quod ad ea sciendM. de facio conducit 3 recid ergo dicebat S. Augustinus de dono perseu. cI . supra relato. Hse Dei dona, si nulla espradestinatio , quam defendimus , nomprςstiuntur ἀ Deo et prsseruntur autenta rbae est igitur prsdesιnatio, quam defea
st. II. Quanta in bae materia sit D. Augustini
XIV. D Orrbut quisquis norit, quam it merito in investiganda men
te S. Augustini immorati sumus; Dp rae pretium existimo h te palam fac re, quanti semper hibita fuerit apud Ecclesiam Christi in hac materia Augustini auctoritas , se doctrina . Pelagianae hales caput adversus divinam gratiam extollenti Auetustinum opposuit Deus, quemadmodum Arianae pesti pro tuenda Filii Dei Divinitate op- pol aerat Athanalium . Pelagio . Se C lestio primi obstiterunt Patres Concilii Carthaginensis , de Mileuitani, i ter quos primas partes habuit Sanctiis Augullinus , quorum Canones G S. Augustini libris passura exordis , RO-mamque inissi, ab Innocentio tunc sedente approbationem, Se confirmationem reportarunt: ut ex epi stolis inter
Auguitinianas st. nunc risI., 03. nunc Is1., de ps. nunc IS 3. Praeter communes , particulares quoque epistolas Innocentio scripsit Sanctus Augustinus, ad quem una cum caiisae instrumentis ipfuin etiam librauu de nasura , ω gratia transmisit; quae omnii eiula in Innocentri, ficut de Metitur ejus in Ro
140쪽
116 Quas. VI. De Scient. futuri tandis
mana Sede Successoris, approbationeis destinat. SS. , & dono Perseverantiae Imunita sunt, ut ex Aug. v. IO6. nunc non expre ι es l/tulus, hine eos appa
18 s. ad Paulinum colligere licet. Βω reat non probatos ; or inam in Sanctum nisa eius Zozimo succedens , Augusti augus inum laudationem pro anterioriamnum non coluit modb, sed uti Eccle- feriptorum merriti fuisse eo latam . Proinsiae oraculum habuit , a quo etiam sequitur S. Proseer olfendens, quM si eontra divinae gratiae hostes responsa priora Augustini scripta a Cς testino , peteret. S.Memoria Papa Bonifaciuι sin- ejusque Praedecessoribus laudata sunt, quit S. Prosper contra Collatorem cap. consequens est , ut & ista posterior xl. , ubi apologiam pro libris Saneti eadem laude celebrata sint. Concludit Augustini texit ... cism esset docti que : ω si in hir omnibus operibus ,
mur , adversat libror tamen Pelagiano- multisque sitis .... idem doctrina Diarum responsa poscebat . ritur , νώιem ρος dieationis forma prseese XV. Verum prae omnibus , S. Augu- sit; agnoscant ealumniatores , superfluo festini , eiusque doctrinae de gratia Dei objicere, quod bis libris, non speerale, defensorem sese exhibuit Cςlestinus I. neque discretum testimonitim sit perbrbia
Cum enim , Sancto Augustino e rebus tum , quorum in cunctis voltimνnrbus humanis exemto , adversus ejus doctri- norma laudatur . Apostolua enim Sedes ,
nam in Galliis obtrecta lores, & calum- quod a prseu nitir sibi non diseνepat , niatores non pauci insurrexissent , re eum prseunitis probat , in quia judi- D. Prospero , & Hilario personali- eio jungit, laude non dividit. ter Romam delata, novo eam, ac si- XVII. Omnem tamen de Cttestini mul Personam Augustini decreto lau- encoinio abstulit dubietatem Hormisidavit , approbavitque. Verba Cςl est ni das Papa Opis . ad PQ Abrem. Clim eis refert S. Prosper lib. contr. Collatorem nim ob Fausit Reiensis , seu Regiens sc. xi. nimirum, Augismum sancts recor- Episcnpis libros totus oriens in pardationis virum , pro vita sua , atque, tes discissus esset . quidque de divin pro meritis, in nostra semper eommunio- gratiae controversis Romana Ecesesiam habuimus ; nec unquam hune sinistra sentiret , ambigeretur, resti ipsi nor-s pie ιonis faltem rumor adspersit ; quem naicias, de libero arbitrio , O gratia Dei , tanta fetentis olim fuisse meminimus , ut quid Romana , hoe est Catholiea , sequa inter magistros optimos . etiam a mera de- tur , 6r semet Eeelesia , in variis libris cessoribus haberetur. Cui encomio plau- S. Augustini , cr maxime ad Prosperum , dens, ac propterea Cς testinum laudans Hilarium, abundὸ cognosti potes. Qui-
S. Prosper et Per hune sinquit J virum bus doctrinam Sancti Augustini in duo-- νa Gallias , νβιι i r , qui sancta bus libris de Praedestinatione SS. , &memoris Augus ni scripta reprehendunt, de dono Perseverantiae contentam , tan-maleloquentia es ademta libertas ; quan- quam doci rinam Ecclesiae Romanae , hoc do eo tilentium actione suscepta , cis li- est Catholicae , Omnibus tenendam probrorum , qui errani3bus displicebaut, pie- ponit. Hoc insigni en comio permotum late laudata , quid oporteret de eorum Concilium Episcoporum in Sardinia auctoriιatesentirι, sancto manifesa vis e- exulum , haec Hormisdae verba rese- loquio gre. rens et Pra omnibus t inquit audium XVI. At quia , ut ait Sanct. Pros- aerite, libros Sancti Augusini , quor ad per laudatus, eontra sam etari a lau- Prosperum , cr Hilaνium seripsit, memodationis tubam , contra istam Saerat se raris fratribus legendor angerere , quo sim, remmonii dianitatem n nn deerant, rum mentionem beats memoν is Hormisequi auderent malignς intιrpretationis das Sedis aposσIDς glorassus Antises immurmur emittere, . . . ut scilicet, quia epistola , quam eonsulenti se sancto fra- in .pistola Papa Cς testini librorum, tri Confacerdoti niare rescripsit, eum ma pro quibus actum est i nimirum de Pre- gno praconis Cathesice Iaudis inferiari.