장음표시 사용
41쪽
Tot sitit mala, & tam magna, quae Praesulum ani
mas circumdant, obsident, premunt, flagellant, exulcerant, dilacerant, & perfodiunt, ut aliquanto prolixius de illis in genere agendum sit; ne mole, aut numero , primo aspectu minora videantur, quam utiquo existant. Non enim oportet, Medicum, aut Chirurgum infirmi curam aggredientem, morborum , & ulcerum quidquam latere, vel ignorare symptomata : ne pharmaca, & cataplasmata , & alia remedia minus idonea, corporibus, membrisque affectis adhibeant. Quinimo, i de sicuti in bello tyronibus , & in mari primo navigaturis, opus est, praevidere incommoda,aerumnas, pericula,& caetera mala , quae in armis, & in aquis reperiuntur , ne, reperta, ignaros, aut deterreant, aut obruant ut, fieri sepissime vidi r sic etiam quidquid poenarum sub Infulis latet, futuris, novisque Episcopis aperiendum est; ne postea non praevisum, aut sevius feriat, aut
Non modo saeri, sed prophani etiam Magistratus . rem communem, & publicam gerunt; ideoque infinitis, & incessantibus malis expositi sunt: inquit enim Cicero pro Sexto Roscio ; quod pro communibus commodis adeundae sunt inimicitiae ; subeundae sunt tempe tes ;cum audacibus improbis,etiam potentibus,s dimicandum. sentit Ethnicus de magistratu, & praefectura secu- Christianus judicare debet de praesulatu
42쪽
sacro, & plane Divino Θ Respondeat Augustinus t ' hil est inquit in hac vita di ilius, laboriosius, periculosius Episcopi incio , sise V ac Meliter exerceatur .
Nusquam ergo in rebus humanis reperiri possunt implicatiores dissicultates, duriores labores, & immaniora pericula , quam in Episcopatu recte administrando . His malis facto agmine impetebatur Ambrosius , quan sydo scripsit ad Sororem. Si Imperator peteret ἀ me, quod 1,. ''
meum esset ,fundum meum , argentum meum , jus meum zme nunquam , refragaturum respondi. Verum, qua Di
vina sunt, Imperatoriae M sati nequaquam esse fecta. Si patrimonium petitis ; incendite :st corpus , libenter occurram : F vultis in vincula trahere, trabite : si vultis
in mortem rapere , rapite . Non ego me vallabo circumfusione populorum, non Altaria tenebo, vitam obsecrans, sed pro Altaribus gratius immolabor . En quot angustiis. coarctabatur Ambrosius; quot periculis , quot malis uno, eodemque tempore subjiciebatur l His majora torquebant Chrysostomuin , quando in homilia de sua expulsione , ita fortiter, & imperterritus ad populum declamavit . Multi quidem suctus, undae immanes, sed submergi non vereor . Q dquid terroris babet Mundus,contemno . . uid delectabile habet , rideo . Diυitias non
cupio, paupertatem non horreo, mortem non timeo . Etiam
Ductus insurgant, etiam si totum Pelagus adversum me conturbetur,etiamst Principumfuror inuadat: omnia mihi arenaeae P arenis fragiliora: nemo enim nos ἀ vobis poterit divellere: quos enim Chrisus conjunxit, homo non separa- . 'bit. Ego quidem is υobis nec morte divellar : ego millies pro vobis immolari paratu um . Nec gratia mihi in hoces sed debitum reddo: Bonus enim risor Animam suam dat
43쪽
dat pro ovibus suis ; Unum in tot, tantisque malis solatium , & sibi , & nobis exhibet vere magnus Antistes ;invincibilis animi fortitudinem; eamq; ab amore Christi, & ovium Christi productam . Ait namque Petrus Chrysologus : Nihil durum , nihil amarum , mbit grave,
nihil laethale Ῥeretur amor verus. Verrum, qua vulnera , quae poeme, quae mortes amorem praevalent superare
perfectum Θ Amor es impenetrabilis lorica, respuit jacula, excutit gladium, periculis insultat, mortem irridet. Denique amor es , vincit omnia . Nil dulcius , nil ani-imosius ad Episcoporum solatium dici poterat l
QUisquam sorte putabit , transisse tempora illa
Episcopis adeo calamitosa , quae ipsorum ani-- mas ob Principum tyrannidem tam dire torquebant: vertim apertissime fallitur. Desierit Principum , non tamen umquam deerit, aut potentum , aut sceleratorum ., aut Daemonum saeva tyrannis ; & quod longe toleratu difficilius ea cessante, non raro potentissima Dei manus Episcoporum corda miris modis invisibiliter aggravat , subiit i ssimeque transfigit ut suo loco dicemus c. Nulla temporum, rerum , personarum, ipsorumque Episcoporum conditio, eos ab adversitatibus, ab afflictionibus , a periculis ; uno verbo, a martyrio eximit. Serio perpendite; quae, quantaquzmala pertulerit: quis Carolus Borro maeus, genere Princeps , dignitate Cardinalis, doctrina insignis, virtute
44쪽
tute sanctos. Quo tempore ξ postremo saeculo; absolut onidentino Concilio , Episcopis tam proficuo; sub Pontificibus vere optimis, Regibusque piissimis . Ubi ΘMediolani; hoc est, in Urbe nobilissima, catholica; ipsorumque Borro meteorum parente . A quibus ξ a concivibus , a nobilibus , a plebeis; ab Ecclesiasticis , saecularibus, & regularibus. Quae ξ irrisiones , bonorum sequestrationes , contumelias, militum obsidionem; calumnias, & has gravissimas; armorum denique iistus, ipsosque mortales ; nisi clypeo invisibili tectus fuisset. Si etiam liceret hujus nostri saeculi; quin imo , & nostrorum quoque dierum exempla in medium proferre ;quot Episcopos, opibus, fortuna , meritis, plane sublimes, hic attexereni dirissime divexatos ξ Vivunt adhue Eminentissimi Cardinales Episcopi, qui hoc de se ipsis mihi apertissime fassi sunt. Vivunt alii, qui piissima Commiseratione, de pertinaci malorum hominum tria Episcopos, odio, ira, perfidia, sycophantia mecum plurima digesserunt. Romae id nuper accidit; quo, visitaturus Apostolorum limina, accessi: ubi praeterea multos Episcoporum audivi,talia de suis Episcopalibus maesti iasmh deplorare ; ut ea mihi horrorem incuterent. Equidem fateor, me nunquam apud Turcas , aut Syros, aut Phoenices, aut Assyrios, aut Arabes, aut Chaldaeos, aut Persas, aut Indo ; vel etiam apud Haereticos, aut Schismaticos, aut Ethnicos, non dico majora ; sed nec
aequalia passum fuisse : vel si quid pati contigit, modica
pecunia redemi: praeterquam quod passionem omnem quasi extinguebat clara , & certa cogniti O , quod ea , mihi fierent ab hostibus Fidei; a quibus propterea ve
xari , di apud Deum, apud homines glotiosissimum C est s
45쪽
est rat vero , similia pati a fidelibus, a subditis; a filiis, eisque , ut plurimum, beneficio affectis, atque dilectis;& hoc inter Catholicos : plane durissimum . Verum est, quosdam Episcopos reperiri, qui . in labore caeterorum non simi, & cum illis non stagellantur; incurios udentes , aut dormientes in cura: d
a 3 dicta quibus loquitur Augustinus, dicens : ' Nihil es in hac facilius jucundius , optabilius Episcopali munere ;fl perfunctorie ct adulatoriὰ res agatur: fed nihil essapud Deum miserabilius , ct execrabilius , A ita agatur . Episcopis , qui hoc modo se gerunt, differtur martyrium , non aufertur : eis namque pro temporali manetb o... aeternum Si tamen temporali aliquando carent)h M-ui', 3- neten nos Panoris ait Gregorius ) non ad quietem , fra ad laborems cepisse cognoscite . Sicut igitur laborantes , circa animarum salutem solicitos, hoc nomen antὰ Deum, aeternam ducit ad gloriam : ita desides, O torpentes urget ad poenam . De illis ipse hic tantummodo loquor, qui vere Episcopi sunt ; utque tales, animas suas semper dant pro ovibus suis;quarum causa modo unum, modo alterum , modo plura , & quandoque fere omnia subeunt martyria : sed alternantibus poenis , nunc levioribus , nunc gravioribus; nunquam tamen omnino cessantibus: ita fit, ut ad ipsorum solatium de nonnullis
Episcopis dici possit, quod Chrysostomus de Iobo ait:
ς hqm- ς s Iarures innumeros bob unus aequat . Non rarus, in-i . ad quam, Episcopus aequat: Sed hoc etiam expresse fate- ' idem Chrysostomus Bonus Pasor, salis lem, innumeris componi Martyribus ; Mart3η
46쪽
M auibus de cisum Episcopi torqueantur.
DIctum est , quod Martyrem facit, non poena , sed
causa: haec autom est verae fidei testificatio ; sub qua ea omnia compraehendulitur, quae ipsam et fides , aut imperat, aut vetat, aut consulit; ita ut, mori pro adimplendo, vel pro non traii rediendo praecepto, seu etiam Divino contilio e Martyrium sit. Ideo enim inter Martyres computantur, qui vitam pro Virginitate, pro Ecclesiae defensione , pro i ustitia, proque aliis virtutibus perdidere . Magnum profecto solatium Episcopo. rum esse debet, quod vix ulla sit virtus , pro qua eos non oporteat saepius, de plurima pati. Pro fide, ut Inquisitores : pro castitate, ut Uirginum custodes : pro coercitione malorum , ut Iudicos et pro Ecclesiae Immu- nitate , ut Sacrorum Praefecti: pro verbi Dei praedica-d tione , ut Pastores : & generaliter pro Pietate, ac Reli- .gione; ut Medici, ut Magistri, ut Parentes uno verbo). ut Episcopi.Si enim ut dicit Chrysostomus de Adventu Domini mr0rium exercitatio pietatis es ; hujusmodi exercitatione ViX umquam carent Episcopi, qui summa' pietate pollere debeant, aliisque pietatis normam prae t here. Multae igitur sunt cauta poenarum in Episcopis,& ipsae tam graves ; ut eis non sussiciat propria bonitas; sed etiam subditos bonos facere debent; eradicando Vitia , plantando virtutes, & eas excolendo . Hoc autem quies dissicile sit, quam laboriosum, quot periculis plenum ; illi fateantur, qui unam domum , unum gym
47쪽
nalium , unum monasteri uin, unam familiam, unam
urbem , unumque populum , absque ingenti solicitii dine, & sine magnis curis , & anxietatibus regere , &in officio continere vix possunt. Episcopus autem, &populos, & urbes, dc familias, & monasteria, & gymnasia, & domos ; quin imo, & viros , & mulieres singulas, ejus curae subjectas, unus coercere, unus erudire, unus salvare debet . Constat ergo, Episcopatum Martyrium esse , poena- rum mole, numero , intensione, duratione gravissimum.
Sub eo gemunt Episcopi; licet soris quieti,&gaudente Sappareant. Eos appellat Augustinus: 'licitὰr in Isilices. 'Sunt namque Mitrati famuli, non unius quidem, sed tot
Dominorum , quot ministrare debent alimenta salutis. Misere gloriosi , exterius lucent, intusque cremantur . Assidua calamitas non omnino illos,ut alios, indurat: nam adeo in Episcopis varia est , adeoque div crsOS torquet affectus, ut non sinat obducere callum in animo semper cicatricoso . Putant aliqui, Divum Franciscum Salesium tale numquam sensisse Martyrium , sed plane falluntur: mutasse namque bilem in lapidem, magna prorsus vis tormentorum fuit; quibus novus Chimicus potuit ignem, flammasque fellis , non modo compescere, sed obdurare . Apathiam Stoicam, & zelus, & charitas,& justitia,procul ab Episcopis arcent. Nonsentire mala, e non est hominis inquit Seneca non ferre, non es viri . Sentiunt ergo Episcopi, ut homines , spirituale martyrium : sed, ut viri ex ossicio persecti, fortiter ferunt tmaznum enim solatium,& cum solatio vires eis dant invincibiles, Divinorum oraculorum promissa. Ea sunt: Momentaneum hoc, ct leve tribulationis nosra aeternum
48쪽
gloriae pondus operatur in Coelis: non sunt condignae passiones hujus temporis adfuturam gloriam , quae revelabitur
in nobis : omne gaudium exi limate , cum in varias ten
tationes incideritis ; scientes , quod probatio dei vesi a
patientiam operatur , patientia autem opus perfectum habet: beatus υir , quis eri tentationem , quoniam cum probatus fuerit, accipiet coronam vitae , quam repromisit
Deus diligentibus feti& alia plura, Episcopis praecipue dicta,quibus cujusque Praesulis animus ad quodcumque martyrium impelli, & erigi debet. . .
Societas etiam tot Episcoporum, qui nos praecesserunt , & qui modo vivunt , magnum ccxhibent in afflictione nostra solatium ; cum vix unus reperiri possit, quem ingentia mala in Episcopatu non torserint, aut torqueant. Equidem fateor: quoties, positus in magnis angustiis , opprimi videor ; si ad aliorum Episcoporum certamina oculos figo, & respiro liberius, & pudet me, pro magnis habuisse , quae tunc minima esse dignosco . Legite praecipuorum Episcoporum gesta'; interrogate de modo viventibus : & in cunetis, & singulis reperietis pro solatio, quid admirari, quid tandem in vestris amictionibus aemulari possitis . Praestat tamen, & longe praecellit evemplum Christi, cujus vices nos gerimus , in procuranda salute animarum, quae nonnisi sanguine, ac passione salvantur . Maximus ille Theologus Areopagita profitetur audacter: Omnium Diυinorum DiUini simum esse , infalutem animarum cooperari ; ad quod Episcopi positi sunt. Desint promissa, praemia, societas, exempla : id unum lassicit, per Episcopale Martyrium , nos Deo quam maxime opitulari , & placere.
49쪽
CAPUT VII. De iniqua Episcoporum Di matione N9η en malum puniri ait Seneca poena dignum esse. Id norunt impii Tyranni; qui propterea
neminem assiciunt poena, quem prius ea dignum non simulent . Puduit Haebreos , occidere Christum, quin antea innoc . tiam ipsam esse ream mortis impudentissime succlamarint. Contra eum inquiri non potest, qui nullatenus diffamatur . Quemadmodum, qui antiqui- itus , & nostris quoque temporibus, pro Religione mor tem oppetiere ; perduelles , incantatores , seductores, nefarii habiti sunt: ita etiam Episcoporum Martyrium incipit a censura. Cum primum in sontes armantur; ipsi rei, & eorum amici, & fautores, illico in Episcoporum famam insiliunt, venenatis eam linguis inficiunt , .& pessimi Sycophantae dilacerant. Praeteritas culpas . si quas inveniunt ostentant; praesentes ; quaS non re periunt, essingunt; bona ipsa ex mala intentione derivant ; & quod pie ab eis geritur , hypochrisi tribuunt. Decreta , ordinationes , praecepta, edicta , sinistre in . terpretantur ; de imprudentia , de ignorantia, de praecipitatione , de malo animo cuneta eorum gesta oblique in imulant. Si operantur, inquietos; si non operantur, desides vocant: & hoc unum totis nisibus moliuntur ,
ut, si non damnabiles, saltem despicabiles Episcopos
Quidam Praesul, optime a suis exceptus , & aliquandiu in summa veneratione habitus, cum primum duas
50쪽
iniquissimas pellices, cum matre igna, in carcerem trusit; illarum amasiorum, non modo linguis, sed , & calamis tam dire, tamque procaciter fuit divexatus; ut non amplius priori quiete, ac serenitate frui potuerit. Qine dicteria, quae scommata, quas irrisiones, quas conjurationes, quas minas, etiam per publicos, infamesque libellos; quae dispendia, quae denique mala non est passus λLongum cs et ea recensere, quin imo , & recensita , incredibilia viderentur: Juvit tamen Deus Episcopi Zelum, & patientiam; pi ceciditque malignantium caput ictu laethali. Quoties ego Ecclesias mihi commissas per lustrare volui, quoties dioece sanas Synodos celebravi , quoties abusus c vellere studui, quoties Dei cultum promovere sategi; toties Dqmonum ira efferbuit, & venenatas linguas incendit, & diras tempestates commovit. Perditi homines quid non effutiunt contra Praesulem eis invisit in Quanto meliorem agnoscunt, tanto libe- .rius insultant; nil ab eo sibi reformidantes,quem sciunt,& mitem esse, & quotidie secrificium offerre ; & paratum dare percutienti maxillam . Primum de ignavia, de imprudentia, de inscitia insimulant; ut contemptibilem reddant: subinde indiscretum accusant, acrem , biliosum ; postremo effeta crimina objiciunt, & etiam bona illius opera, ipsam justitiam, sinistra interpretatione commaculant; ut ejus qualemcumque famaim funditus perdant. Hac etiam intentione id efficiunt, ut eos, ad redimendam vexationem , pro libitu vivere sinant; ut fidem apud majores Iudices invenire non possint ; ut sub deformi capite membrorum turpitudo minus appareat.