장음표시 사용
211쪽
bens unde ad iudicandiam venturus est :aturis in ac ratione deκ tres m Dei quae alioqui est in Dita Dei potentia, locum quoq; significare diei mUS, loci m inqNam qui sede dc domicilium est corporis Christi At vero manifesta est dei Prauatao articiatoriam fidei nostrae, Mod aduersari j concludunt Christi corpus ideo e ubiq;, quia secundia humanitatem sedet ad deκ tria pasiris irati Celis. Qia'rinxi enim verum sit deκtera Dei Dei inqOam emeritiam dc potentiam esset ubique, qMam tamen inepte 8 si uole inde colligar, hia manitatem quae sedet ad de κteram Dei
esse obique Ulioqui tantum ad partem dc NIera sessuram. alibi ostendimias. Patriam testimonialia more et dit,ae negat Filim
eo sinitia somnia probare sed nos Dei gratia mori nostra somnia sed verbiim Dei praedica antas ericio nostram doctrinam desti mps mus, De Ne scriptia rariam verba, neque patrum seri tentias in alienii sensiam detorqMemias, Deq; aliter sentimus ita Ioquimiar sedit verba ita sensu scriptura re veteris ectis ilibeter retinem ras,
nc iudiciu lectori Chiistiano relinquimus, Est aut eis mere sophistica caiqipsisti paues Vos
verbis nobi suam consentire negare non potes nihilominus affirmare cum eadem doceant notamen probarctoi ram sententi m. Equi derris ab De offensione possiet, liberiter omnes veαὶ teres damnaret qHos scit longe aliter doc isse
dc scripsisti de ascensone Christa dc euione
212쪽
addeκtram qDam Vbi qui stae doceant lid quialid sacere non audet, fingit eos seciam conseritiinre, Deq; tamen ulliam huius consensus enimoin Diiam profert,neq; etiam proferre potest.
Qiiod autem concludit Deκtram Dei csse inliti ita Dei potentiam quae coelu&terra implit, ec ad hanc collocatu esse filium Dei,qui de larari poteritia sua miraculis per apostolos in suo Domine editis Cuae Christus praesens operarias sit:barc inquam non negamias, sed quaeritur, ves, i, diκimus rara humanitas sessione addeκtra patris ubiqDe substantialiter praesens facta sir. uti Mero Christi Dcia dc homo ita huma iii tates, atricinas ad de&tra patris collocatus sit, vel inanitas suam naturam dc proprietatem serra oris maneat circumscripta Ecfinita, dc non sit hirrue sed in loco, ita coelo inquam beatoria: Voce iram scripture,docent, ct eccusa perpetuod consanti consensu semper credidit. Hoc corist lauro his ariam tribuitur humanitati sessibai ικer m Dei patris, ut Scholastici docuevi
rix, primo secrandiam nionem personalem, qDio hi maria natura non in se sed quia una Persona iam Verbo saecla est, habet gloriam Deitatis scin qualitat ira clam patre. Secundo Quia humana natura iudiciariam potestatem accepit cicheatitudinem maiore supra caeteras creat aras, dicitur etiam hac ratione edere ad dextram Dei in caelis:& eκtcra nomen beati tradi ne mac se
dem beati talis nostrae significat. Vtrunque buc
213쪽
modum lessionis Scholistici ut diκ tradu t. qai DeqUaqNam ter se pugnant sed ubi qui iis posteriorem negant priorem mirabiliter trans
formant, Oneκpositione doctrinae ipsorum de personali unione Plenitas perspicietur. Qiaod autem ait Phariisos vidi Te Christucus sedentem ad deκtera patris, Mamuis non in coelis, quando viderunt miracula nomine Christi facta, e quibus viderunt potentiam Christi Scsenserunt ipsum ad deκteram Dei sedere, qua recte et etia suis dogmatibus cossentanee affirmet. ipse viderit: cu enim sessio ipsi sit diti in a maiostas Chris i supra omnes coelos eNaltati, Sion tantia vis efficacia, sed re ipsa ubiq; secundum humanitatem praesentis videat ipse a Pharisaeis tribuere possit huius rei cresialitatem. Quod si incredulis tribuit quod, ideant Christia seis dentem ad dexteram, qui tamen Christum non videbant neque corporis neq; animi oculis sed
tantum yirtutem eius sentiebant, cur nullam agnoscit veram Christi praesentiam quando Pijndeis spiritu Christum vicificat'rem Praera
sentem cerniant, nisi etiam subitantia corporis sui Praesentem credanis De omnipotentia Dei. CV m ab initio controuersiae huiris sacra me itiinpotentariae ostri 'cra issent , corpris hiam ara H ita multis loci v vel ubique, vel citra locrim eAimocre non posse, quod id natu ac de finitioni
214쪽
teorporis prorsus aduersetur Deum antem etsi omnipotens est, non tamen posse , noc est nolole. ea facere qua re naturae dc definitio Treptiis gnarit,alioqui eodem temporis puncto aliquia vellet Sc non vellet. . aliquid probaret 8 nomprobaret quod esset cicolistaritiae mori Poleristiae:& hinc conclusiiseiu Christi corpus. iros verrimae pus humaritam est ac suas propricita tes sertiar, non esse Ubiq; vel in multas locis praeseris neque ab 'cie loco eκittere ut aduersari a firmabant. Ciam iri lciam haec nostri assererent, moκ coeperiat aduersarii nostros accusare, quos omnipotentia Dei labefactent, neque credant Deum omnipotentem esse: 8 tamen ipsi negare non poterant quaedam elle, Hae suo vitio Ocdefectu fieri non possint, incolumi cisalua niα - hilominus diuina poteritia . praesertim ciam hoc eo, Cye,siacrae criptur tarment, quae dicunt impolsi-
quoq; doctores fatentur. Hare cum Utriq; alaesertam crapiari Dei omniporentiam, lateant Urautem ali ira id ab ea eκimendum, non quidem
eius desectu , sed rerum ipsarum quae fieri nompolsint, in eo fuit status certaminis, nil id quod aduersarii affirmant, corpus humaraia in multis locis vel ubique,vel citra locum eκ istere posse. definitiori id maturae rei repragriet 8 eN eorramunia mero sit quae fieri non posscirit. Sed inter ad-ue arios,Brentius in suis scriptis argurrientum hoc
215쪽
hoc de potentia Dei ita tractat, ut acerbissima cnostros proscindat, quasi eam prorsas tollant, idque crebro ad fastidium usque reperit. 'ioc enim eius institutum sciat, rio Itros cram 'rimis reddere quantum posset omnibus odio s. ideo passim iactat nos omnipotentiam De la befactare , nec Deum credere omni Poteritem: quod certe nunquam contigisset , si potias, earitatis enuclearidaerariam nos traducendia creddendi odiosos ratiori cm habir; siet. oniam e ro etiam in suo testamento argi mentum de Potentia Dei repetit, coacti stamias ad illiad respondere, ε primu veterem alii mrilam depellere. qua aiunt nos Hegare Dei omnipotent mise ;hic eκtra oleas quod diciturUagamur, rinus tergiversatione aliqua utimur, sed variis
inis calumni j sirent ij respondi miis a Di tota est Diablice asseruic nos Dei omnipotenti egare. quod tamen vel ipse Andreas silium esse qi1
Gammodo fatetur,ac certamen esse ultiora alta
solute de omnipotentia Dei, sed de Chri iti Omnipotentia. Cum erit miri Christodia senatia rardiu in ad humana personaliter Wraitae sint ac diuina quoad sciam naturam cesserariam Omm-Potes eNistat, hoc in quaestione positu ait: Rclicidiuma omnipotens natiar hia mariae naturae de
suis omnipotentia comtini carit. Et si autem o G----m Unlom nomen no videtur proprie hie acciri
Pi P participatione, ubi enim sunt dia eκtrema cum aliquod teriaia ab utroq; seiunctita comune
216쪽
I aberit: omnipotentia autem non est proprievitas distincta ab ementia Verbi, Adstrinus idei tamen nos cle verbo illislitem no moueUmusrec communionem pro participatione accipi e mus, ε illi ut postula aperte 8 rotunde respondebimus. siti his aes Ac quoniam D. Andreas simulat nostero eas Christi uersari Sc nolle ad propositam quaestionem re . iis ζ' spondere, lectorem admonitum cupimus illi saevethiali Pediserte rotunde a nostris responsum esse. qu JQm Primum initio, cum effinirent unionem Derso
heat. Datem communicatione reali re transtulione
Proprietatum diuinae natura in humanam , dccontenderent Christum non differrrea sanctis hominibus nisi illi secundia humanam natura comunicatas dicamus omnes diuinitatis proin Prietates. Tum enim clare demonstratum est, non aliam posse Ec debere statui comunicationem proHietatu quam qualis est naturae comaemianicatio Nuper etiam cia de omnipotentiae communione ambigua hanc qUaestionem, nodisertam Cromndam, proposuisset, An humanitasChristi nullam cum diuina omnipotentia communionem reipsa habeat, Theologi Hei-delbergenses perspicue dc rotunde illi respondeTUnt,&a nostris quoqiae in hanc sententiam illi responsum est. Quaestio haec est ambigua, riam Per communionem intest sigipoteli commianio Personalis , quod scilicet humana natura ab ea Persona amumpta est Scin illa sustentatur, qua Deus
217쪽
Deus est re omnipotens atq; hqccomunio didici sorte potest etiam realis,quoniam Vnio naturarum vera est re ineffabilis re ea quae naturarum rit propria . reipsa sunt huic persoriae communia: sed quae diuina sunt, in natura Dei Veria re qua humana in ipsa humanitate. Atque ita dicimus humanam naturam commimunionem habere omnipotentiae , sicut re Destatis sicut enim humanaria tura non in se et Deu vel diuuinas , sed homo est Deus me letiam in se non est omnipotens,sed pars persor B E-ae omnipotentis Liceat erit 'quaeso nobis ex A. - --μα
emPlse Veterum naturas in Christo partes pedi πρ 'rssoriae illius nominare. Rursus quae de reali comi ' mmunicatione omnipoteritiae proposita sunt ab ' maduersarijs intelligi possunt de re ii transscisio ne , quasi diuina natura suam omnipotentiam stransfuderit in humana, sicut Christus homo, quaterius homo, seu secundum humariam nataram, sit omnipotens dono quodame commMnicatione factus hanc communionem nos ne gamus. Quoniam realis in transfusio proprie
nae natura in Chr=sto abolet. Habet igitur D. Andreas responsionem non ambiguam sed cla
ram 8 rotundam, nempe humanitati non emel communicatam omnipotentiam a Deitate tipsa humanitas sit omnipotens,sed per Unione personalem humanitate ita participasse omni
Potentiam ut homo ille sit omnipotens: Nam
218쪽
um eadem ratio sit Deitatis Momnipotentia eus ipse sit ipsa omnipotentia , humanitatii item no comunicatur deitas ut hia manitas sit deitas, sed homo est Deus, Dione illa ineffabiliqua humanitas cliuinitati in una persona ira ne a ab ea sustentatur, ut una sit hypostas Deus Echo mo sic etiam omnipotentia Wia comunicatur humanitati transfusione quada thram ama natura fiat omni poteris: sed homo est omni in Potens nicine illa ineffabili humanitatis iam omni Poterire natura. Sic etiam corE is humania ira mortalitatem habet sicut clari ima immortatem non pertransfusione, sed per uni praempersorialem. Neq; sequitur id quod rindrea sit fert, negari Christia hominem 'mnipotente esse, Silli tithil nisi titulia 6 nudum nomen relinqui: eiisque manifesta calumnia quod ait nos auri
inare humanam naturam nullam habere comuς5munio litone cum omnipotentia diu instat rarae. CV - -picn.
Dim comunionis nome anceps sit c duo b modis accipiatiar quod dilige ter obseruandu est lectori, na hac ambiguitate eκplicata corruut illa
omnia quae proΝimis Capitibus tra at 8 nos
vir erram negemus,alter affirmemus, d Ueram
comulatonem melius d clarius qua ipsi κplicemus nihilominus rameat det affirmare, nos omnem comunionem omnipotentis denegare hia maria naturae. Haec autem comunicatio Aristst viatorie hi manitati: caomnipotentem amra,rioia transfusione proprietatu qua natur': eX sequemur
219쪽
Uuentia si tori emeritia saltem poteritia, non est mane nomen, ni si quis unionem natia raria dicatriominet antiam Ecriori re ipsa factaria es si quod imput me Nestorianum est. Sicut aute homo ille Dieus est, non humanitatis natiara sed de ita inti , Π.eqiae nomine rantum sed vered ementia olirer Deus est quoniam Deitas non inco Vt insane is homini biis inhabitat, sed personae illius pars est sita idec homo non titia lorenus sed fael si a
Ipsa omnipotens eritiationiam Deitas omnipo teris non finius Per vae ipsius pars est . quam lanima&corpus eius. Atqrae hac ratione homo Christus plurimia sanctis hominibus differt, Montantiam amplitudinc ε εκ cellentia donovum,ac offici ratione, sed sua hypostasi qesprio tantiam hia maria Nattara constat ut iri csteris hominibus, in qDibus Deitas ut intemplo scio inhabitat, ubi alius est qui inhabitat ac alius qui inhabitator, sed haec persona hominis Christὶ
diuinitate&humanitate constat, diuinitate ita in hac humanitate inhabitantes imperscruta lbilic cineffabili coniunctione siue unione ipsa lst hypostasis singularis huius personae Chriae isti Ac quoniam ablande alias a nostris decla, ratiam est , consociationem hanc qua diaeria rius utitur falsam esse , si humanitas Christi non est omnipotens, ergo homo Christus non est omnipotens riori arbitramia copiosiori rem consutationem huius Sophistices a nobis requiri.
220쪽
Caiumhi Obsecramus autem hoc loco picis Lectores. D. Andreae thic denuo paulisper κpendant, qua fide D 'S Aisdreas cautam hanc ad Mersias nos agat. Prismiam negat certamen esse de omnipotentia Dei, sed de omnipotentia Christi id tamen scit Dos a Bretatio acciacatos , Hod non credamias Deum eme omnipotentem Dac Brenti liber de Maiestate harac calumniam ad nitidium usque peperit Deinde ait hanc esse qclaestionem huius loci id omnipotens cita ima natura humari aeria arae de sua om hi Potentia com micaririt. Sed non igribrat primum certamen sciis sede Vbiquitate carnis Christi, quam partim ara gramento a potentia Dei, partim ab Vesone personali destim pro asseria erunt. Inde realis commmunicatiora trans si omni iam proprietaatiam deitatis inhia manu Christi natura ab ipsis e N cogitata est: Postrcm Uero nia per admodum D. Andreae hanc latebra in faeni qua sui dogmatis absurditatem tegeret quod hia manaria tiaraciam diuinitatis cui conitincta est proprietati abus re ipsa aliquam communionem habeat: Hac autem ambigia locutione se haud dubie simplicibus imponere dc oculos illis perri ingere se possie eκ Rimat. Postea ffingit nos tergiuer saria nolle ad hanc Gaestionem respondere, im deoqiae ea afferre dc aibus non est cori trouersia qua scilicet a Deo merito possint ut Deiam non possie peccare aiat mentiri Ec urget Ut Perra