장음표시 사용
121쪽
descendit. Si enim Episcoporum electiones plebi reserva laeessent, hac saltem ex parte Romani Ponti seis potestas restringeretur, neque ea eSset, qualis demonstrata est, plena atque persecta. nullaque humana auctoritate circumscripta. Cum tamen hac de re recenti quoque aetate renovata quaestio fuerit, nonnulla distinctius altingere haud abs re erit. Et primo quidem animadvertendum est, res esse longe diversas eligere, petere, testimonium reddere. Neque enim qui bonum
testimonium pro aliquo reddit, vel eumdem eligi petit, ius aliquod ad dignitalem obtinendam eidem parit; sed tantum
obsecrantis, vel laudantis personam gerit. Contra aulem dicendum est de iis, qui eIigunt. Qui enim eligit, canonice vocat ad dignitatem, ad eamque obtinendam ius verum tribuit. 2'. Animadvertendum item est, ius eligendi magis tr tus, nisi in ipsa societatis constitutione aliud statutum sit rit, per se ius esse poteStalis Supremae; neque enim quispiam potest populum obligare, ut cuipiam pareat, nisi is, cui populus subest. Unde sequitur, Episcoporum electionem, nisi demonstretur Christum aliter statuisse, per se ad Romanum Pontificem perlinere. 5'. Denique animadvertendum est, Iicetius eligendi Episcopos per se ad Romanum Pontificem pertineat; nihilominus eius vel lege vel approbatione ac consensu potuisse ad alios reele deserri; quod enim cuiuspiam lege vel consensu sit, eiusdem innititur auctoritati.
Hisce autem praemissis, quo brevius adversariorum ror innotescat: 1'. Ecclesiasticae praxis circa Episcoporum electionem brevem conspectum a primis usque temporibus irademus: 2'. Quae adversus praedictum errorem inde consequuntur, adnotabimus: δ'. Praecipuas adversariorum obi .eliones reseremus ac resutabimus.
18. In Ecclesiae praxi reserenda de Episcoporum electi nibus id primum animadverti volumus: licet variae aetates distingui possint, quibus varia electionis methodus servata est, nihilominus nunquam eandem suisse omnibus Iocis plane communem, ita ut varietas non mediocris non modo in omnibus aetatibus collective, verum etiam in singulis facile deprehendatur. Itaque quod per singulas a 'tales communius aclum est, exponimus. Fuit autem eiusmodi. I. In ipsis Ecclesiae exordiis Episcopos ab Apostolis, vel eo-
122쪽
rum mandalo constitulos esse, et ex ss. litteris palei uet.XIV. 22: Tit. I. 50 et ex traditione ses S. Greg. v. L. V. D. 60:FI. 37; VIII. 55.; S. Bieronym. in Cap. I. et III. u. ad Ti
II. Apostolis mortuis, vel etiam adhuc viventibus sos S. Clem. D. l. ad Cord usque ad Concilium Νieaenum iEpiscoporum electiones celeris eiusdem Provinciae Episcopis constat suisse attribulam; atque ita quidem, ut populus
aliquando etiam expresse fuerit repulsus. Cf. Cone. Luodie. n. XII, et XIII.: Antioch. I. cana XVI., et Corae. Fica num I. can. 4. ubi eadem doctrina non modo confirmatur, Verum etiam antiquis moribus consorinis esse dicitur. Unde sequitur:
cla legitur a Patribus Coneilii Nicaeni I in Epistola Syn
dica Theodor. Hist. E el. L. l. c. 9.ὶ post primam conditionem c ut digni esse videantur , quoad eos, qui in locum demortuorum Episcoporum sussiciendi erant, non ita esse vertenda ε et eos populus elegerit ν; sed e et eos) populus optaverit v. Utrumque enim sensum et eligendi et optandi habet graecum αἱρεομαx; sed eligendi sensus praedicto Canone 4. eiusdem Concilii excluditur.
b Item si qua pars in huius aetatis monumentis tribui plebi videatur in eligendis Episcopis, id ita intelligendum esse, quemadmodum concinne explicat Golfridus Abbas Viu- doeinensis opMe. 2; qui ait: Populus coneurrebat ad eleeti nes postulatione, et bonae vitae iratimoniis: Clerus vero iure δuffragii. Neque enim populus in re reclesiasti a dare poteraι im eleeto. Quod expresse videre est apud S. cyprianum Ep. 68. al. 67, ubi aSSeritur, plebem praesentem om tere esse elisentibus ad testimonium ferendum: lacla nimirum distinetione inter electores et plebem, eique tantummodo testis parte asδiynata.
III. A Concilio Νicaeno I. ad Concilium Constantinop litanum IV. quod est VIII. ex oecumenicis, eadem disciplina reperitur, idest ut a ceteris Provinciae Episcopis Episcoporum eleelio fieri deberet cf. S. Iulium Rom. Poni. apud S. Athanaa. in eius Apol. contra Arianos: Canones ad GaDIos Dise., quos Constantius Stricio tributi. cap. V: canonea Disiligod by Cooste
123쪽
Nestorianormii, qui seculo V. ab Ecclesia recesserunt, in coNDetione Ebediesu Prael. VIII. in ipso initio aprini Maium in eius nova serie Seripi. Vet. Toni. X.: Coneil. Nicaenum II. Iet. VIII. Cau. III.; cone. c. P. IV. post det. X. Reg. XXII; Stephanum aliis VI. in Deer. Gratiani Can. l2.digi. 6o. ete. zatque ita quidem, ut, quod attinet ad populum, haec firma
haberentur: a Opinionis popularis habendam esse rationem hoc 3emau, ut ab Episcopis electoribus is non eligeretur, qui communi populi opinione censeretur indignus: vel contra is eligeretur, qui dignissimus communi consensu haberetur; quo quidem sensu eliam eorum testimonium, qui foris Sunt, ab lendendum esse monuit S. Leo Ep. 10. alias 89. ad Episeopos provinciae Viennensis. b Praeter hoc testimonium non nisi facultatem po3tulat di populo competere posse; ita tamen ut electores imprudenter populi votum sequi minime deberent, eiusmodi sen- letalia axiomalis loco in hac materia electionis iisdem proposita ε Docendus est populus, non sequendus v S. CaeleStin. I.
ad Episcopos Apul. et Calab. g. III. collato II: Canones SAristio attributi ad Gallos Dise. Cap. V.: Stephanus C. aliis VI. in Beer. Grat. can. 12. Blat. 65. o Regulariter populum in electionibus silere oportεre ac attendere gibi, usquequo ressulariter e Collegio Eeelegiae suseipiat finem elaetio futuri Pontilicis, quae verba sunt Concilii Constantinopolitani IV. post Iet. X. Rest. XXII. IV. Circa dimidium seculi Ix usus investiturarum in Occidente in olere coepit; quae quidem investiturae primum
post eleelionem canonicam ritu minime damnando dari consueverunt: at deinceps electionum libertatem coeperunt sensim opprimere, ita ut ab ipsis principibus secularibus et Ctiones re ipsa fierent, pravam eiusmodi consuetudinem Romanis Pontificibus reprobantibus, summaque vi ad ei Sus ipsam Obnitentibus. Cf. acta S. Greg. VII. et ii equentium Pontificum: Cone. Pictav. an. l078 Can. 1; Cone. Claromoni. tinni 1095 Cau. l6, praesertim vero Cone. Luteran. I. O cumen. ann. 1l25, quod praecipue ad investituras abolei
V. Seculo XII ad solum Euelesiae cathedralis Capitulum
124쪽
lus eligendi devenisse constat ex toto Decretalium litulo, qui est de electione. VI. Λ Clemente V. trau. Id regimen eod. iii J idest ab initiis seculi XIV. ac deinceps a ceteris Pontificibus per Regul. 2. Caneell. ius Episcopos eligendi revocatum est ad Apostolicam Sedem, ut primum quidem absolute, deinceps vero, lacta principibus laicis potestale praesentandi unum, vel plures, ut plurimum tamen tres sacerdotes episcopali munere dignos, ex quibus Apostolica Sedes, si revera dignos reperiat, cum eligat, quem ipsa magis idoneum existimet. Atque haec quidem hoc sensu αὶ Ut eiusmodi facultas Principibus laicis concessa, inniti intelligatur mero indulto Apostolicae Sedis, non autem iuri cuipiam sive eorum proprio, sive populi, cuius Scilicet personam ii gerant; quandoquidem dogmatica doctrina Concilii
Tridentini ses. XXIII. declaratum est 4 in ordinatione Dise porum, Sacer dotum, et ceterorum ordinum nee populi, nec cuiusvis secularis potestatis et nivgistratus eonsensum sive vocationem, Sive auctoritatem ita requiri, ut sine ea irrita sit ordinatio; quin potius eo3, qui tantummodo a populo, aut seculari potestate ac magistratu vocati et iustituti ad haec ministeria exercenda ascendunt, non Ecclesiae ministros, sed fures, et latrones per ostium non ingressos habendos esse. , Quae quidem omnia, addito anathemate adversuscos, qui secus dixerint, ita confirmata sunt in Can. VII. eiusdem sessionis, ut si qui missi sint a populo, iidem dicantur aliunde venire, eorumque missio opponatur missi ni ecclesiastieae et canonicae ' . 19. Iam vero ex hoc brevi conspectu ecclesiasticae proxis de Episcoporum electionibus ab Apostolica aetate ad haec usque tempora deducto manifestum est. 1'. populo numquam tributum luisse ius proprio dieiae eleetionis, sed tantum postulandi sucultatem eidem fuisse concessam, aut testimonii ferendi de eligendorum meritis; quod quidem a iure eleelionis quantum alienum sit ex S. Leone evidentius factum est, qui etiam eorum qui foris sunt insidelium sei Iicet ot Hamreticorum , attendendum esse testimonium edixit: 2'. Quinis De iota hae electionum diseipi na. quam hoc num. 18 eomplexi rumus, cf. Blanchi MIta esιerior poιiaia della Chicia lib. I, eap. IV.
125쪽
imo partem omnino nullam saltem a seculo IX. ad hanc usque aetatem, i. e. per decem secula eidem populo in eleelionum negotiis relictam fuisse: 5'. Quod gravius est, a primis temporibus ad haec usque tempora, i. e. a Conciliis Laodiceno atque Antiocheno ad Tridentinum, suisse saepe expresse edictum, populum ab electionibus excludendum esse, eundemque docendum esse non sequendum: 4'. Dogmatica doctrina suisse desinitum, in Episcoporum, ceterorumque Clericorum ordinationibus nedum vocalionem et auctoritatem, sed ne consensum quidem populi necessitate aliqua exigi; imo qui ab ipso populo missi aint, eos non a canonica potestate, sed aliunde venire. Atqui haec omnia repugnant doctrinae, qua
asseritur, ad ius divinum pertinere, ut electio Episcopi proprii a plebe fiat. Ergo et .
20. Quae vero pro sua sententia asserunt udversarii, haec praecipue sunt: I, Mathias Iet. I. I. ad 26, et septem diaconi det. VI. l. ad 6. per universum populum eleeli sunt. It. Ad utrumque exemplum.
a Ex iis, quac lacta sunt, licet ab Apostolis gesta suerintl, non licet illico ius divinum arguere. bὶ Mira securitale asseritur, universum populum ad illasi lectiones convenisse. De Mathia es det. I. 15. ibique a fere centum viginti , cum I sor. XV. 6, et ibi c visus est plusquam quingeniis fratribus Simul γ, praeter quos, nullos alios extilisse fideles, eadem securitate, stulta scilicet, assirmaretur. De Septem vero Diaconis es Iet. II, 4 l. et ibi c appositae sunt animae circiter tria millia x et Act. IV, 4, ibique a Multi occasione claudi a Petro sanali . . . crediderunt, et faetus est numerus virorum quinque millia γ praeler quos nullos alios per ipsum Petrum, nullos per alios Apostolos, atque discipulos in Ecelesiam adlectos suisse, pari stultitia, collato praesertim Aet. VI, 1, pro certo venditaretur. Τantam vero multitudinem in unum locum eo scilicet tempore Ieros lymis convenisse ad Diaconorum electionem, quis Sanus, Credat 'e) Uuicumque in utroque casu convenerunt, ii non eIeg runt, Sed praesentauerunt. De Mailita es det. I. 23, ibique nota verbum duos; et 24, ibique nota verbum elegeris. De
126쪽
- 112 septem Diaconis es Iet. VI. I, ibique nota Verba considerate uiros boni tralimonii. . . quos constituamus nos apostoli . M Quae illi egerunt, ea non iure proprio, sed vi concessionis Apostolorum, eorumque mandato egere, nimirum
Petri quoad electionem S. Mathiae, Ael. I. 2l, et ibi S. D. Chrysost.: Apostolorum quoad Diaeono8, flet. VI. 2. 5. II. Cyprianus Ep. 68. aliis 67. ait: Ipsa m ime DIebs habet potestatem vel eligendi distrios sacerdotes, vel indignos reei andi: quod et ipsum videmuo de Divina auctoritate descendere ut sacerdos, plebe praesente, sub omnium oculis deligatur, atque idoneu8 publico iudicio ae testim
B. Cyprianus 1'. expresse distinguit plebem ab eligem. tibus: ila ut plebi nonnisi praesentem eno concedat iis, qui electionem peragani: 2'. iudicium plebis ad testimonium de idoneitate restringit. Unde patet in iis verbis Plebs habet pote3tatem vel eligendi etc. Vocem eligendi taliori sensu sumi GL Tacit. in Agrie. 9. sub D. et quae supra dicta
sunt de Verbo αἰρεομαι nunt. II. ais quod ex ipsis verbis, quae sequuntur. vel indisnos recusandi, manifestius apparet; ea enim indicant eleelionis ius penes alius esM.
Quod si ex Cypriani loco id saltem eruere velint, plebi
divino iure competere, ut praesens sit electionibus, licet extra thesim hoc sit, non est tamen ullo modo admittendum. Nam ast In genere hoc certum est, divinum ius ex uno vel altero cuiuspiam Patris loco probari non posSe, praesertim cum diuturna Ecclesiae praxis repugnet ses. S. Thom. 2. 2. quaest. X, art. XII. in coryδ. M In specie quoad S. Cyprianum haec sunt anima Vertenda: απι Singularem Cypriano conSuetudinem ac persuasionem fuisse, alia etiam graviora negotia oportere non quidem debere non modo cum presbyteris, verum etiam cum plebe agi. cf. eiusdem epistolam XXVIII. et Bellarmin. L. J. de Rom. Pont. cap. 6.bU In verbis de divina auctoritate descendere Vocem auetoritate non si nisiicare hoc in loco praeceptum, Sed GDisiligod by Cooste
127쪽
emplum: quod palet ex iis, quae Sequuntur: l'. enim sententiam hanc suam probat Cyprianus Memplis veteris Te- flamenti in consecratione Eleagari Aaronis lilii nola, ibidem neque de electione actum suisse, hereditaria quippe
erat Pontificum hebraeorum successio, neque constare eundem ritum in subsequentium Pontificum consecratione suisse servatum): Novi autem Τestamen ii in electione S. Mathiae et septem Diaconorum de quibus scilicet supra dictum est :2'. saletur non in omnibus provinciis praesentiam plebis in electionibus suisse adhibitam c quod aptri nos quoque,
et fere per provineias univer Sas tenetur x, quod sane fieri non potuisset, si divino iure praesentia plebis exigeretur, praesertim eum ne Cyprianus quidem eas provincias, quae plebem excludebant, reprehendere ausus fuerit. III. Vetus Ecclesiae praxis Episcoporum electionem ad populum pertinere docet. B. Falso haec astii mari, toto numero l8 demonstratum eSt. IV. Obiicit recens auctor l'. Ius populi Episcopum proprium eligendi a iure quidem divino constitutivo non di- manare, sed a iuro di, ino morali omnino descendere: atque hac distinctione opinionum varietatem componi hinc scilicet Lutheri et Calvini plebi ius eligendi di ino iure asserentium, inde vero Ecclesiae Catholicae haec denegantisin: . Desuetudine electionem popularium Ecclesiae statum in peius ruisse; eundem vero facile restitutum iri, iisdem 1 stilutis. Resp. ad singula, et ad 1 '. animadverto, distinctionem iuris divini in constitutivum et morale novam esse, quibuS novitalibus in theologicis controversiis agitandis caligo imperitis ossunditur, et errores facile foventur. Iam vero ius divinum morale aut naturale intelligunt, aut ius improprie dictum, idest congruentiam quandum. Si primum, in errore sunt Marsilii Patavini, qui summam Ecclesiae potestalem in ipsa plebo iure naturae constituit, cum contra omnis Ecclesiae potestas u positiva Christi oluntate repetonda sit, idest a iure divino positivo, vel ut ipsi aiunt, couει itutivo: Sin ulterum, plura sunt animadvertunda, idest
6 Quidquid ad meram eongruentiam pertinet, appellari ius nullo paelo poteSt.
128쪽
ν - 114 M Congruentia nulla est, ut eleetio proprie dicta a pistho exerceatur; imo maxima in ea re habetur incongruentia. e) Congruentia quoad meram populi praesentium in Episcoporum electionibus ad testimonium de vita eorum serendum absolute concedi nequit: sed ita est de ipsa distinguendum. Congruum est Episcoporum electoribus plebem ad sese, si ex temporum ae personarum circumstantiis prudens limor habeatur turbarum, factionum, aliorumve incommodorum, nesso: si nullus eiusmodi sit timor, subd. ita congruum habendum illud est, ut tamen contrarium haberi incongruum non debeat, si alia via possit idom sinis oblineri, qui ex praesentia populi quaeritur eone. Secus nesto. Finis autem, qui ex praesentia populi quaeritur, hic est, ut testimonium de vita eligendorum habeatur, atque ut ii
dignosci queant, quibus populus libenter obediat, quod quidem alia etiam via obtineri possP, nemo non videt. Ad 2' respondeo, et ea quae Supponuntur, et ea quae affirmantur, admitti nullatenus posse. llaque a) Falso supponitur, Episcoporum proprie dictam eleeli nem a populo Superioribus aetatibus exercitam suisse festium. l . bὶ Alterum suppositum, qu0d praesens Ecclesiae status rae superioribus aetatibus in peius ruerit, Iansentanis quidem familiarissimum est, a Viris autem Sapientibus probataeque fidei, singulis praesertim circumstantiis perspectis,
haud ita lacile concedi solet. e Quidquid sit de huiusmodi mutatione, salso affirmatur, eandem in delerius idcirco aluisse, quod populus ab
lectionibus exclusus laurit, tum quia conventus illi populares perniciosi potius saepissime comperti sunt ses Can. I. Dist. 6l: Can. 2. Dist. 62: Can. 12. Dist. 65; can. l6. ca. 8.quaest. l. ete.): praesertim cum turbas et factiones frequenter gignerent ses Dist. Stephani V. aliis VI. ad Romanum Armehiepiseopum Ravennatem in d. Can. l2. Dist. 65P: tum quia quidquid adducitur ad obiecta incommoda demonstranda omnino Versatur in enumerandis malis, quae a facultate Principibus lacta praesentandi novos Episcopos oriri existimant; quae quidem mala transmitti aut eliam admitti po sunt, et tamen asseria electionum popularium congruentia Disiligod by Cooste
129쪽
- 115 iure potost negari. Quod enim delerius quippiam sequutum fuerit, non inde sequitur, id quod praecessit, esse
M Denique non est omittendum, quid congruum, quid veincongruum in societatibus sit, eius tantum iudicio posse definiri, qui omnes totius societatis circumstantias perspe eius habet: proindeque sapientis esse, in eeclesiasticis negotiis Ecclesiae iudicium sequi: eum vero, qui Ecclesiae iudicium contemnit, seditiosum turbulentumque ingenium portendere: 2 l. Ex his, quae hactenus disputaVimus, perspeetum est, systemata omnia, quae adversus Veram Ecclesiae constitutionem conficta sunt, in petram vere illidere, quandoquidem potestatis plenitudine vindicata, quae Romani Pontificis propria est, non modo sundamenta, verum etiam singulae eorum partes totidem eorollariis evertuntur. Nihilominus nonnulli supersunt in iisdem errores, qui Episcoporum potius, quam Romani Pontificis polesialem oppugnant: suo tautem ii, qui Presbyterorum iura exaggerant; praecipue Vero 1'. Error eorum, qui omnes Presbyteros iurisdictione Episcopis pares faciunt. de quo errore consulendi sunt Τhe logi, qui latius de eo agunt: P. Error eorum, qui ad Divinam institutionem Parochos reserunt; unde p0l Statem quandam iisdem tribuunt divinitus collatam: de qua re satis sit haec animadvertisse: I. Ineptissime haec affirmari, tum quia quolibet destiluuntur fundamento; tum quia conflat, primis Ecelosiae socialis nullos suisse Parochos, Presbyteros vero ita omni 'aruisse iurisdictione, ut sine Episcopi mundato neque bapti-Zare, neque Eucharistiam administrare, ne lust agapem celebrare, denique nihil sacere possent res. S. Unat. m. D. ad Smyrnaeos n. 8; Tertuli. de Bapt. L. 2. n. 17; Cone. Laodicen. an. 520. Can. 57 etc.2. Denique huc citum pertinent propositiones IX. X. et XI. Synodi Pistoriensis dum ni lae a Pio VI. in Const. Auctorem fidei res in hae contro uersia Card. Gerdilium in instruetione ad Diso. Ebredimnermem nomine S. Congregationis concilii missam, quae extat in fine tomi XV eius operum; tum stlium Iloisium Xardi in eius opere inscripto ε Dei Purro hi U. Diuiligod by C
130쪽
1 3. Cum autem nihil magis veritati obsit, quam ut plus
nequo exaggeretur, eorum esse de 'itandam severitatem, qui terme haereticum dicunt, quicumque parochos pa3loris nomine cohonestet. Sunt enim Veri pastores, siquidem ordinarium gerunt ossicium, quod sua natura pastorale est, pastorisque nomine appellantur a Theologis optimae nolae, cuiusmodi est ex. gr. Benedictus XIV. De Syn. Dioe es. L. VIII. cap. l: Petavius De Hierarch. L. II. C. V. num. 10.lum passim Catechismus R0 manus, et Acta S. Con9r. card. Cone. Trid. interpretum. Non ergo denogandum est, eos dici posse pastores, Sed quales pastores sint, ad ea tholicae veritatis normam adversus Iansentanos est Statu ondum. Sunt autem pastores l'. non divinae, sed reclesiasticae in sillulionis; 2'. non persecti, sed eiusmodi, quibus certa lantum mi ni a commissa sunt; S'. in iis muneribus exercendis non independentes, sed Episcopi auctoritati omnino subiecti. 22. Iam igitur exposita est Verae Ecclosiae constitutio, eaque ab erroneis Systematis, quae adversus conficta sunt,
quantum salis suit, vindicata est: proindeque iam patet quod in postremo hoc libro iuris publici ecclesiastici inquirondum nobis proposuimus; quinam ii sint, in quihus Ecclesiastica potestas iure resideat, et quanta in unoquoque sit. Eo itaque devenimus, ubi annulo quodam ius publicum ecclesiasticum cum iure privato connectitur, idest ad tractatum de sontibus iuris canonici, qui quidem eorum, quae in hoc libro exposita sunt, verum est corollarium, Simulque est veluti germen, unde totum emorescit ius ecclesiasticum privatum, seu ius canonicum proprie dictum.
25. Leges in quavis societate legitimo ex sonte dimanare dicuntur, si ab iis editae sunt, qui iuxta constitutionem eiusdem societatis potestatem logi seram in ea habent. Iam vero Ecclesiae Christi constitutione explorata, vidimusi'. Eam osse societatem divinitus, id est a Christo institu-