Iuris ecclesiastici publici institutiones

131쪽

larn, adeoque non modo divinae eius natura , verum etiam

lundationis ratione persectam omnis potestalis plenitudinem in Christo Deo residere: 2'. Christi in terris Vicarium esseno manum Ponti sieem, ac proinde salvo iure divino, quod interpretari potest, non mulare plenam, atque incircumseriplam in eundem derivasse potestalem, quanta scilicet necessaria est ad Ecclesiae regimen exercendum: 5'. Partiales Ecclesiae pra 'suetos, Seu pastores esse Epi Scopos, quorum

scilicet potestas iis terminis desinitur, qui ab Ilomano Pontifice sive immediate et expresse, sive mediate ac lacite designati fuerint. 4'. Praeter Episcopos alios esse posse pra socius, qui nimirum vel a Bomano Pontifice, vel in suis dioecesibus ab Episcopis munere sive ordinario, sive delegato potestatem legitime habuerint, quorum proinde potestas eorundem voluntate determinatur. Ergo quidquid in Ecclesia est legum , quod ab eorum , qui mox dicti sunt, oluntate sufficienter promulgata intra eorundem polesialis terminos prosectum est, id imit imo eae fonte dimanasse pa-lot: quidquid autem ad eiusmodi eorum voluntatem referri nequit, spurium Sit neeeSSe est. Inde autem iuris canonici logitimi triplex praecipue distinctio est; nimiruma natione a ueloris Divinum, quod a Deo, Πumanum, quod ab homine constitulum est.b Balione modi, quo est promulgatum, Scriptum, quod scriptis legibus continetur, Non Seriptum, quod traditione, vel legi limo populi usu natum est. e Ruilone eorum, quos Obligat, Commune, quod totam Ecclesium, Particulare, quod aliquos lanium ligni. Quibus praemissis, iuris canonici sontes distinctius iam perspici poSSunt. 24. Itaque sontes iuris Divini varii sunt, prout scriptum, vel non scriptum est. Nam I. Ad scriptum pertinent S S. Litterae; nimiruma Novi Testamenti simpliciter. b) Veteris Testamenti, quoad praecepta moralia. Νam Ea remonialia, et iudicialia adventu Christi sublata sunt. l. Ad non scriptum pertinent. M Traditiones Divinae, de quibus scilicet Ecclesiae iosilm0nio constat, Christum ipsum auctorem habuisse. Disiligod by Cooste

132쪽

- 118 M Ius naturale, quod scilicet ubique instinctu nasurae, non constitutione aliqua habetur Can. 7. Dist. ly. III. Appendix quaedam iuris divini est Ecclesiae testimonium sive per insallibile Romani Pontificis oraculum, sive per concilii generalis iudieium, sive per Patrum dicia

moraliter inter Se consentientium prolatum non modo ad traditiones divinas comprobandas, verum etiam ad germanum sensum iuris scripti divini aperiendum. 25. Iuris putem humani varii item in Ecclesia sunt sontes non modo prout Scriptum, vel non scriptum eSt, Verum etiam prout commune Vel particulare est. I. Ad scriptum, prout commune eSt, pertinenta Constitutiones Romanorum Pontificum.

bὶ Decreta Conciliorum generalium, et praecipue Concili Tridentini, quod recentius PSt. e Batione auctoritalis Romanorum Pontificum vel conciliorum generalium. aa Decreta inferiorum praelatorum , sive Conciliorum provincialium, quae Bomani Ponti scis, aut Concilii generalis auctoritate ad universam Ecclesiam extensa sunt: quo quidem in numero non abs re erit animadvertere, habenda esse Ineyranum, NeocaeSariense, GangrenSe, Antiochenum. Laodicenum, et Africana, seu Charthaginensia, ita scilicet iubente Leone IV. in Epist. ad uiae. Britan. Cay. 6., cuius verba relata sunt in Can. l. Dist. 20.bbὶ Leges auctoritate illegitima editae, ex gr. Secularium Principum, quae tamen a Bomuno Pontifice, vel a Concilio generali libere approbatae fuerint. Decreta eorum, qui delegata a Romanis Pontificibus auctoritale utuntur: quo referri poSsunt Besponsa SS. Congreg. Cardinalium ses. Siaetum V. ConSt. Imme MaoII. Ad scriptum, prout particulare est, pertinenta Decreta Conciliorum Provincialium, aut nationalium pro Sua natione aut provincia. bὶ Decreta Episcoporum, vel aliorum Praetulorum quasi Dioecesi in habentium pro corundem dioeceSi.

legiorum, quibus statuta condendi ius datum est, pro iis, qui ad eadem collegia perlinent.

133쪽

- 119 d Decreta Romanorum Pontilicum, l . onciliorum ge neralium, quae pro aliquibus tantum personis, aut collegiis, aut regionibus tala sint. e Decreta eorum, qui delegata a legi limis superioribus auctoritate uluntur, pro iis iantum pei Sonis, aut loci S, quae delinita sint tum in mandato delegantis, tum ipsa eiu Silompotestate, quae scilicet in easdem personas ac lo est legitime

extendatur.

III. Ad ius humanum non scriptum pertinento Traditiones Λpostolieae, vel Ecclesiasticae. bὶ Consuetudines si e generales pro tuta Ecclesia , Sive particulares pro singulis locis, ratione scilicet non auctori talis popularis, sed Ecclesiae, quae eiusmodi consuetudines certis concurrenii hus conditionibus , de quibus in iure canonico agendum est, habere vim legis voluit man. 5.

IV. Appendix quaedam ad ius humanum non quidem eatenus, quod Verum vim logis habeant, sed eatenus quod prudentem iudicandi regulam praebent, Sunt o) Decreta conciliorum provincialium . nul nationalium etiam pro Ecclesia univei Sa. b) Sententiae Patrum. c Doctrina glossae, id est veteris inlut prelutionis, quae

sacris canonibus in corpore iuris collectis adiecta eSt, quae que communiter reeepta sit.

d; Doctrina scriptorum iuris canonici aut eliam The

logorum inter se consentientium.

26. Ili sunt sontes iuris canonici, quibus Ecclesia catholica, id est Romana utitur , quippe qui a divina Ecclesiae constitutione soli di manant. At illi, qui ius Ecclesiasticum apud eos constituunt, qui a Romana Ecclesia desciverunt, ipsi per sese indicant , veram Christi Ecclesiam apud eos

desecisse : sunt enim praeeipue leges secularium Principum auetoritate editae, atque propositae, quas eadem Ecclesiae constitutio repudi ut, et adulterinos esse sontes Sta luit. Disiligod by Cooste

134쪽

0uum ad firmandam doctrinam in hisco institutionibus traditam maxime pertineant plurimae propositiones a Sanctissimo Domino nostro Pio Papa IX damnatae, quae in Syllabo. eiusdem Summi Ponti scis auctoritate edito, collectae Sunt, e re esse censuimus, eundem heic npponere.

SYLLABUS

g. I. Pantheismus, Naturalismus et Rationalismus absolutus. I. Nullum supremum, sapientissimum, providentissimumque Numen divinum existit ab hae rerum universitate distinctum, et Deus idem est ac rerum natura et iccirco immutationibus obnoxius, Deusque reapse sit in homine et mundo, atque omnia Deus sunt et ipsissimam Dei habent subStanliam; ac una eademque res est Deus cum mundo, et proinde spiritus cum materia, necessitas cum liberiale, Verum cum salso, bonum cum malo, et iustum cum iniusto. Alloe. Maaima quidem 9 iunii 1862. II. Neganda est omnis Dei aclio in homines et mundum.

Alloe. Maxima quidem s iunii 1862.

III. Humana ratio , nullo prorsus Dei respectu habito unicus est veri et salsi, boni et mali arbitor, sibi ipsi est lex et naturalibus suis viribus ad hominum ae populorum

bonum curandum sussicit. Alloe. Maxima quidem 9 iunil ISM.

IV. Omnes religionis veritales ex nativa humanae rationis vi dorivant; hinc ratio est princ0ps norma qua homo Disiligod by Cooste

135쪽

cognitionem omnium cuiuscumque generis veri lutum a3wqui posse ac debeat.

Epist. Eneyel. 0ui pluribus 9 novembris I846. Epist. Eneyel. Singulari quidem 1 martii 1856. Alloe. Maxima quidem 9 iunil 1882. V. Divina revelatio est imperfecta et iccirco subiecta continuo et indefinito progressui qui humanae rationis progressioni respondeat. Epist. Eneyel. oui pluribus 9 novembris 1846. Alloc. Murima quidem 9 iunii 1862.

VI. Christi sides humanae refragatur rationi: divinaque revelatio non solum nihil prodest, Verum elium nocet hominis persectioni.

Epist. Eneyel. Oui pluribus 9 novembris 1846. Alloe. Maxima quidem s iunii 1862.

VII. Prophetiae et miracula in sacris Lilieris exposita et narrata, sunt poetarum commenta, et christianae fidei mysteria philosophicarum investigationum summa; et utriusque Testamenti libris mystica continentur invenia, ipseque Iesus Christus est mythica fictio.

Epist. Eneyel. oui pluribus 9 novembris 1846. Alloe. Harima quidem D iunii 1862. g. II. Rationalismus moderatus.

VIII. Quum ratio humana ipsi religioni aequiparetur, i circo theologicae disciplinae perinde ac philosophicae traetandae Sunt. Alloe. Singulari quadam perfusi s deeembris 1854.

IX. Omnia indiscriminatim dogmata religionis christia, nae sunt obiectum naturalis scientiae seu philosophiae; et humana ratio historice tantum exculta potest ex suis naturalibus viribus et principiis ad veram de omnibus eliam reconditioribus dogmatibus scientiam pervenire, modo haec dogmata ipsi rationi tamquam obiectum proposita suerint.

Epist. ad Archiep. Frising. gratissimas 11 decembris 1862. Epist. ad eumdem Tuas libenter 21 deeembris 1863.

X. Quum aliud sit philosophus, ni iud philosophia , illi

136쪽

- - 122 ius et officiunt liabet se submittendi auctoritati, quam ram ipse probaverit; at philosophia neque poteSt, neque debet ulli sese submittere auctoritati.

Epist ad Arehiep. Frising. Grarissimas II decembris 1862. Epist. ad eumdem Puas libenιer 21 decembris l863.

XI. Ecclesia non solum non debet in philosophiam unquam animadvertere, verum etiam debet ipsius philosophiae tolerare errores, eique relinquere ut ipsa se corrigat. Epist. ad Archiep. Frising. Gratissimas 11 decembris 1862. XII. Apostolicae Sedis, romanarumque Congregationum decreta liberum scientiae progressum impediunt. Episti ad Arehiep. Frising. Tuas libenter 2l decembris 1863. XIII. Methodus et principia , quibus antiqui Doctoros scholastici Theologiam excoluerunt, temporum nostrorum n ineessitatibus scientiarumque progressui minime congruunt. Episti ad Archiep. Frising. Tuas libenter 21 deeembris 1863. XIV. Philosophia tractanda est, nulla supernaturalis re . velationis habita ratione. Episti ad Archiep. Frising. Tuas Iibenter 21 decembris 1863. N. B. Cum rationalismi systemale cohaerent maximam

partem errores Antonii Guntlier, qui damnantur in Epist. ad Card. Arehiep. Coloniensem Mimiam tuam 15 iunii 1847. et in Epist. ad Episc. Wrati flavi ensem Dolore haud medioeri 20 aprilis 1860. g. III. Indisserentiamus, LatitudinariSmus. XV. Liberum cuique homini est eam amplecti ae prosileri religionem, quam rationis lumine quis ductus veram

putaVerit. Llit. Apost. Iιiplius inter 10 iunii 1851. Alloe. Maxima quidem 9 iunii 1862. XVI. Homines in cuiusvis religionis cultu vitam aeternae salutis reperire aeternamque salutem assequi poSSunt. Episti Eneyel. oui pluribus 9 novembris 1846. Alloe. Ubi primum 17 deeambris IMI.Εpist Eneyel. Singulari quidam II martit 1856. XVII. Sallem bene sperandum est de aeterna illorum Disiligod by Cooste

137쪽

- 123 omnium salute qui in vera Christi Ecclesia nequaquam Verinsantur. Alloe. Singulari quadam s decembris 1854. Epist. Eneyel. Quanto eo telamur 17 augusti 1863.

XVIII. Prolestantismus non aliud est quam diversa verae eiusdem christianae religionis sorma, in qua aeque ac in Eeclesia catholica Deo placero datum est. Epist. Eneyel. Foseiιis ει Νobiseum 8 decembris 1849. g. IV. Socialismus, Communismus, Meietates clandestinae. Meietates biblieae. Societates elerita- liberales.

Eiusmodi pestes saepe gravissimisque Verborum sormulis reprobantur in Epist. Encycl. Qui pluribus 9 no emb. 1846: in Alloc. Quibus quantisque 20 apri I l849: in Epist. Eneyel. Noseitis et Nobiseum 8 decemb. 1849; in Alloeut. Singulari quadam 9 decem. 1854: in Epist. Eneycl. Quanto eo elamur moerore 10 augusti 1865. Errores de Melesia eiusque iuribua. XIX. Ecclesia non est vera persectaque, societas plane libera, nee pollet suis propriis et constantibus iuribus sibi a divino suo fundatore collatis, sed civilis potestatis est desinire quae sint Ecclesiae iura ac limites, intra quos eadem

iura exercere queat. Alloe. Singulari quadam s deeembris 1854. Alloc. vultis ora diruaqua 17 deeembris 1860. Alloe. Maxima quidem 9 iunii 1862.

XX. Ecclesiastica potestas suam auctoritatem exercere non debet absque civilis gubernii venia et assensu. Alloe. Meminit unusquisque 30 septembris IMI. XXI. Ecelesia non habet poles latem dogmatice desiniendi, religionem catholicae Ecelesiae esse unice veram religionem. Lilia Apost. Muiplieas imer H iunii 1851. XXII. Obligalio, qua catholici magistri et seriptores Disiligod by Cooste

138쪽

- 124 omnino adstriguntur, coarctatur in iis lanium, quae ab insallibili Eeelogiae indicio veluti fidei dogmala ab omnibus

credenda proponuntur. Episti ad Archiep. Frising. Tuas libenter 21 deeembris 1863. XXIII. Romani Pontifices ei Concilia oecum enica a Iimitibus suae potestatis recesserunt, iura Principum usurparunt, atque etiam in rebus fidei et morum definiendis errarunt. Lili. Apost. Hultiplicta inter 10 iunii 1851. XXIV. Ecclesia vis inserendae potestatem non habet, neque potestatem ullam temporalem dii octam vel in directam. Litt. Apost. Ad ποιιolieas 22 augusti 1851.

XXV. Praeter potestatem episcopatui inhaerentem, alia est attribula temporalis potestas a civili imperio vel ex pre se vel tacite concessa, revocanda propterea, cum libuerit, a civili imperio.

XXVI. Ecclesia non habet nativum ac legitimum ius acquirendi ac possidendi.

Alloe. Nunquam 'ra 15 deeembris 1856. Epist. Eneyel. Incredibili 17 septembris 1863.

XXVII. Sacri Ecclesiae ministri Romanu quo Ponti sex ab omni rerum temporalium cura ac dominio sunt omnino exeludendi. Alloe. Maelma quidam 9 lunii 1862. XXVIII. Episcopis, sine Gubernii venia, fas non est vel ipsas apostolicas litteras promulgare. Alloe. Nunquam fore 15 decembris 1856. XXIX. Gratiae a Romano Pontifice concessast existimari debent tanquam irritae, nisi per Gubernium murint in ploratae. Alloe. Nunquam 're 15 deeembris 1856. XXX. Ecclesiae et personarum ecclesiasticarum immunitas a iure civili ortum habuit. Litt. Apost. Muiplices inter 10 iunii 1851. XXXI. Ecclesiasticum forum pro temporalibus clericorum causis sive civilibus sive criminalibus omnino de medio tollendum est, etiam inconsulta et reclamante Apostolica Sede.

Alloe. Irerbissimum 2I septembris 1852. Alloe. Nunquam fore I 5 deeemhris l856.

139쪽

- 125 XXXII. Λbsque ulla naturalis iuris et aequila lis violatione potest abrogari personalis immunitas, qua clerici ab

onere subeundae exercendaeque militiae eximuntur: hanc vero abrogationem postulat ei vilis progressus, maxime in societate ad formam liberioris regiminis constituta. Episti ad Epise. Hontigregat. Singularis Nobisque 29 sept. 1864. XXXIII. Non pertinet unice ad ecclesiasticam iurisdicti nis potestatem proprio ac nativo iure dirigere theologicarum rerum doctrinam. Epist. ad Archiep. Frising. Tuas libenter 21 decembris 1863. XXXIV. Doctrina comparantium Romanum Pontificem Principi libero et agenti in universa Ecclesia, doctrina est quae medio ae o praevaluit. Liti. Λ post. Id aposwlieae 22 augusti 1851. XXXV. Nihil velat, alicuius Concilii generalis Senientia. aut universorum populorum sacto, summum Pontificatum ab Romano Episcopo atque Urbe ad alium Episcopum aliamque civitatem transferri. Litt. Apost. Id aposissime M angusti 185I. XXXVI. . Nationalis concilii desinitio nullam aliam admittit disputationem, civilisque administratio rem ad hosce te minos exigere potest. Llli. Apost. Id aposιolimo 22 augusti 1851.

XXXVII. Institui possunt nationales Eeclesiae ab auci rilate nomani Pontificis subductae planeque divisae.

Alloe. Muluis stratibusqua 17 septembris 1860. Alloc. Iamdudum eernimus 18 martit 1861.

XXXVIII. Divisioni Ecclesiae in orientalem atque occudentalem nimia Romanorum Pontificum arbitria contulerunt. Lili. Apo t. Id apostolidas 22 augusti 1861. g. VI. Errores de societate eivili tum in se, tum in auia ad Ecclesiam relationibus spectata. XXXIX. Reipublicae status, utpote omnium iurium origo et sons, iure quodam pollet nullis circumscripto limitibus. Alloc. Maelma quidem s iunii 1862. Disiligod by Cooste

140쪽

- 126 XL. Catholicae Ecclesiae doctrina humanae societatis bono et commodis adversatur. Epist. Eneyel. oui pluribus 9 novembris 1846. klloe. ovibus quantisque 20 aprilis 1849.

XLI. Civili potestati vel ab insedeli imperante exercitae compelli potestas indirecta negativa in sacra: eidem proinde competit nedum ius quod vocant e quatur, sed etiam ius

appellationis, quam nuneupant, ab abusu. Utti Apost. Id apostolisus M augusti 1851. XLII. In constietu legum utriusque potestatis, ius civile praeValet. Litu Apost. Id aposιolieas 22 an sti 1851.

XLIII. Laica potestas auctoritatem habet rescindendi, de. Harandi ac laciendi irritas solemnes conventiones vulgo coneordata super usu iurium ad ecclesiasticam immunit tem pertinentium cum Sede Apostolica initas, sine huius co

sensu, immo et ea reclamante. Alloe. In consistoriali 1 novembris 1850. Alloe. Muis gradibusqua 17 decembris 1860.

XLIV. Civilis auctoritas potest se immiscere rebus quae ad religionem, mores et regimen spirituale pertinent. Hinc potest de instructionibus iudicare, quas Eeclesiae pastores ad conscientiarum normam pro suo munere edunt, quin etiam potest de divinorum sacramentorum administrationibus et dispositionibus ad ea suscipienda necessariis decernere.

Alloe. In consisιoriali 1 novembris 1850. Alloe. Maxima quidem s iunii 1862.

XLV. Tolum scholarum publicarum regimen in quibus iuventus christianae alicuius Reipublicae instituitur, episcopalibus dumtaxat seminariis aliqua. ratione exceptis, potestae debet attribui auctoritati civili, et ita quidem attribui, ut nullum alii cuiuscumque auctoritati recognoscatur ius immiscendi se in disciplina scholarum, in regimine studiorum, in graduum collatione, in delectu aut approbatione magistrorum.

Alloe. In consisιoriali 1 novembris 1850. Alloe. ovibus ι-ιuosissimis b septembris 1851.

XLVI. Immo in ipsis clericorum seminariis methodus studiorum adhibenda ei vili auctoritati subiicitur. alloe. Nunquam sors 16 decembris 1856. Disiligod by Cooste