장음표시 사용
71쪽
- 57 vorum etiam quia finis Ecclesiae est supernuluralis, adeoque repugnat, ut in fine naturali eontineatur. II. Ecclesiam in Republica materialiter osse, idcirco transmisimus, quia per se ac simpliciter id admitti non posset, tum quia Ecclesia una simul est et catholica, ita ut totum orbem terrarum ad instar unius corporis compleelatur, adeoque repugnet, eam in Singulari quapiam Republica vel materialiter contineri: tum quia in Dei mente, qui utriusque societatis est conditor, prior est Ecclesia, quam societas civilis, quia prior est in eius mente selicitas hominis aeterna, quam temporalis. Ergo nespublica magis in Ecclesia esse dicenda esset, quam Ecclesia in Republica. Atque haec
ratio est, cur etiam ulteram partem antecedentis transmittendam esse duximuS.
III. Ex eo quod transmittitur, vel etiam concedi velit Ecclesiam in Republica materialiter esse, merito id negatur. quod inde sequi adversarii volunt, nimirum Ecclesiam Beipublicae, non Rempublicam Ecclesiae subesse debere: quia materialiter quidpiam capere aut habet rationem medii ad existentium eius, quod ibi continetur, adeoque servientis instar est, aut cum ratione primalus nullum per se nexum habet. Itaque etsi Rex in populo, non populus in Bege sit, nihilominus non Rex populo, Sed populus Regi subest.
59. R. ad ea quae ad confirmationem adducta sunt. I. Imperium, inquiunt, antequam Ecclesia constitueretur, in iusta erat libertatis possessione. Atqui iniustum est, quempiam a iusta possessione deturbari. Ergo elc. n. l. Nesso mai. et suppositum. Falso enim supponilur ante i liris lum Ecclesiam non fuisse. Fuit enim Semper, et ab ipsis progenitoribus nostris quoad substantiam, idest quoad finem, et quoad ossicia, quae cum eo coniuncta Sunt, e
denaque semper in side et meritis Christi fundata luit sc
Suurea de siue Disp. IX. Secl. 2. et S. Thom. 5. q. 8. art. 5. ad 3. et in 1. Sent. dist. 27. q. 5. art. l. quaestiune. 5. incorp. . Quo posito sequitur, alterutrum asserendum esse, aut curam eiusmodi sinis, tolumque regimen Ecelesiae ante Christum partem fuisse imperii civilis: aut imperium civile ante Christum nunquam in ea libertate suisse, quam asserunt adversarii. Atqui cura sinis Ecclesiae, totumque eiusdem re- Duiligod by Cooste
72쪽
- 58 gimen non potuit esse pars imperii civilis: si quidem agiliardo sine diverso a sine societatis civilis, et quod gravius est. de sine supernaturali, deque societale in fide ot meritis Christi fundata. Ergo sa Isum est, imperium ante Christum in
ea possessione libertatis suisse, quam adversarii asserunt. R. 2. Dist. min. Iniustum est, quempiam deturbari a possessione iusta, quatenus, et quousque talis QSt, cone. Suh- lato iure possessionis, per eum, cui talis Sit auctoritas, ne-90. Iam vero cum de Ecclesia agitur, patet agi de institutione divina. Quid ergo' An contra Deum possessionis iura obtendas' Claudicat igitur ex omni parte ad ersariorum argumentatio. II. Ad secundum responsio patet ex dietis. Dist. Scil. mai. Invidiosum est, societatem civilem ob ingressum in Ecclesiam mulctari iuribus suis quatenus talia sint, neque per eum, qui rite id possit, Sublata suerint cone. Secus nego, Et sic contra distincta min. nego cons. Neque id praeter undum
est, perperam invidiosum dici, quod quispiam levioribus quibusdam iuribus privetur, si simul bonis longe maximis augeatur. Iam Vero Ecclesiae bona, quibus augentur principes, cum ad eandem accedunt, eiusmodi certe sunt, quae nulla ratione comparari possunt cum levioribus illis iuribus, de
quorum iactura adversarii conqueruntur. Ergo elc.
III. Non totum parti, Sed pars, inquiunt, toti scrvire debet: Ecclesia autem saltem distributim sumpla est pars
societatis civilis. Ergo etc. n. Transmuto maiorem, nego minorem et Suppositum: et do rationem. a Transmisimus maiorem, quia nisi verbum servire adsensum detorqueatur a quaestione alienum, nullo modo admitti potest. Cum enim de societatum potestate quaestio est, servire idem valet atque obedire: quo posito, cum rin qua- Iihet societate multitudo sit corpus, princeps membrum, ut ut excellentius ac nobilius, ex ea propositione Sequeretur,
non multitudinem principi, sed principem multitudini obedire debere; quod, opinor, ne 1legulistae quidem ad millent.b Negavimus suppositum minoris. Supponunt enim adversarii, Ecclesiam, cum de eius natura ac iuribus agitur.
distributim sumi posse, ita ut tot sere corpura habeat, quot
73쪽
- 59 sunt societales civiles, in quibus vivit: quod est salsum. Eselesia enim una est non modo unitate fidei et charitalis, verum eliam uni tale sinis atque regiminis sub communi omnium capite Romano Pontifice, adeoque una unitale corporis. Atque huc quidem pertinet celeberrimus Cypriani locus De unitate Eeelesiae sub initio, ubi prolatis Patali verbis Esth. IV. 4. ete. Unum corpus, et unu3 Spiritus, una Syes vocationis vestrae, unus Dominus, una fides, unum
baptisma: subdit: ε Nemo fraternitatem mendaeio fallat,
nemo sidei veritatem perfida pra varicatione corrumpat. Episcopatus unus est, cuius a sinstulis in soIidum pars tenetur. Ecclesia quoque una est, quae in multitudinem latius incremento fecunditatis extenditur. v Unde Sequitur, ne
divisionem quidem in Episcopatus, Archiepiscopalus, Patriarchalus id efficere, ut Ecclesia veluti in totidem corpora scindatur, sed ad modum tantum eam pertinere, quo fidelium regimen apte exerceatur, qui nimirum pro immensa sua multitudine gubernari aliter non possent. e Negavimus ipsam minorem, quia scilicet salsa est non modo ex iis, quae mox dicta sunt, verum etiam quia Ecclesia est societas diversa pro diversitate sui sinis a soci late civili, eaque longe est excellentior, adeoque absurdum est, ut pars societatis civilis dicatur. 60. Ob. V Τum apud Hebraeos, tum apud Paganos nego ita, quae Ecclesiastica audiunt, a Regibus gesta sunt, et Sacerdotes ipsi Rugum imperio paruerunt. Quin imo etiam in Ecclesia Christi idem saepe laetum est, vel ipsis Episcopis
ius hoc regium re et lactis non raro agnoscentibus.
I. Ad primum, idest ad analogiae argumentum desumptum ab Hebraeis, Transmitto antecedens, nego coNSequen3. Manifesta enim disparilas est inter Hebraeorum et Christianorum tum religionem, tum civilem rempublicam. Quod enim pertinet ad religionem, sinis proximus religionis Hebraeorum non fuit simpliciter spiritualis, qualis in Ecclesia Christi est, verum etiam temporalis, scilicet institutio cuiusdam temporalis regni, quod in hac vila temporalem felicitatem pareret; unde promissiones, quae observatoribus Veteris legis a Deo subant, temporales erant. Cf. Iuctorem de B Duiligod by Cooste
74쪽
stim. Prine. L. l. c. 14. et Bellat minum de Rom. Pont. L. 2.c. 19. Ad argumentum quartum: quae tumen responsio tio plus aequo urgeatur, prae Oeulis habendus ost Suarea De Lmgibus Lib. IX. c. III. per tot. Cay. VI. n. l8. et seqq. Duodvero attinet ad civilem rempublicam, ea apud HPhraeos nullatenus pura erat, sed theocratia admixta. Licut enim potestas civilis voluntate populi accedente iamen auctoritato divina ad Reges delata fuerit l. Reyum VIII. 73. nihilominus ipsa illa potestim in se spectata eadem fuit in Regibus,
ac in iudicibus erat: adeoque theocratica esse minime destitit. Hinc l. Parat. XXIX. 25. Salomon sedisse dicitur super solium Domini pro David patre suo: et Fl. Ioseph L. 2. Contra Apion. cum antea scripsisset theocraticam Reipullieae Dirmam fuisse a Moyse institutam, paullo post iiddit, eam nunquam immutatam fuisse. Transmisi autem antecedent: quia concedi non potest, tum quia ab adversariis non probatur: etenim quae ah illis obiiciuntur sacrae Seripturae loca, eadem perperam otii ieidemonstrant perspicue Suarea in Defensione Fidei Libro III. cap. 25. et Bellarminus in sua Responsione ad apologiam pro iuram. fidelit. non longe a fine: tum quia contrarium a Philone, atque ab aliis doceri, et ex Scriptura ipsa doduci idem animadvertit Bellarminus Libro 2. De Pontis Rom.
c. 19. Ad argumentum quartum, et Suarea DU. Fid. L. III. c. 26. et Menoch. de Repub. Iebr. L. I. c. XI. g. Quaeri
II. Ad secundum, idest ad analogiam deductam a Pa
Et l'. quidem negavimus conseq. quia ratio disparitalis multiplex est: l'. quia Paganorum superstitio, eorumque Sacrilega sacerdolia comparari cum Ecclesia i hi isti absque iniuria non possunt. Licet enim id fiat non ipsas aequiparandia Beligiones, sed a Sensu Paganorum argu montando ;manifestum est, id ipsum iniuriosum esse, quod Ecclesiae iura ad sensum Paganorum delerminentur, hominum scili. cet, qui in tota Religioue ita caecutierunt, ut etiam Divinitatem materialem sacerent: 2'. quia sinis Ecelesiae Christi est supernaturalis: religionis autem Paganorum totus erat nuturalis. Unde Auctor de Restim. Prine. P. l. C. 16, haec ap- Duiligod by Cooste
75쪽
posite' ad rem nostram scribit: Sacerdotium Gentilium, et totus Divinorum cultus erat propter temporalia bona, quae ordinantur ad mullitudinis bonum commune temporale, cuius Resti cura incumbit: unde convenienter Gentilium Sacerdotes Regibus subdebantur. Merito igitur negavimus con- Sequens, cum tanta sit inter Ecclesiam Christi et Paganorum religionem disparitas. 2'. Transmisimus autem antecedens: quia ne hoc quidem admitti simpliciter potest, neges apud Gentiles sacerdotalem poteStalem exercuisse. Imo si quis historias consulat, lacile contrarium reperiet. l. Lessium Defens. potest. Summi Pontis Parte 2. Sectione l. Rutione 12. II l. Ad tertium, id est ad argumentum deductum ex lactis.
Res p. 1'. Trai mitto antecedenS, nego consequen3. Batio
est, quia primatus Ecclesiae prae societate civili ex eius natura, et ex divina voluntate profluit, quemadmodum supra demonstratum est. Haec autem humanis lactis abrogari aut
Resp. 2'. Disting. antecedens; eaque lacla sunt in i te.
et si quidem iuste, accedentibus pro natura facti legitimis conditionibus; puta, delegatione ex partu ecclesiastici Magistratus conc. Secus nego. Hinc eX. gr. quam plurima, quae uno manis Imperatoribus constituta sunt de negotiis ad Ecclesiam pertinentibus, ea vel suasu et impulsu Romanorum Pontificum sunt constituta, vel eum essent sacris canonilius iampridem decreta, imperialis auctori latis vi ac potentia in Ecclesiae ipsius utilitatem ac defensionem munita sunt: quo sane pertinent ecclesiasticae Ius liniani constitutiones, quem admodum non modo Beve regius probat in suis Pandectis Canonum Prologomenorum n. 2. Verum ipse de se satellarius linianus δεου. 6. g. l. , et Nov. 125. in Prooem. iuxta editionem ualoandrinam. CL Gudelinum de iure novi3s. Lib. VI. U. l. in Eodem pertinent etiam Capitularia Regum Francorum, quae de rebus Ecclosiasticis edita sunt, quandoquidem ab ipsis Episcopis constituta, aut comprobata ea sui Sse, nemi
76쪽
- 62 Quod vero addunt, regiam hanc potestatem in res Ecclesiasticas suisse aliquando ab ipsis Episcopis agnitum et comprobatam, id distinuuimus. Λut enim hoc sensu id accipitur, quod Episcopi pro variis temporibus opportunum aliquando iudicaverint, vel eam tolerare ad graviores iniurias praecavendas, vel Pliam invocare pro ipsius Ecclesiae bono et tranquillitate; idque facile concedimus: aut eiusmodi sensu id accipitur, ut eam potestatem propriam atque nativam Principum secularium imperio esse senserint, idque subdistiηguimus: a quibusdam nimirum id aliquando factum suisse ex animo sive tracto, sive temporalium honorum ambitioso concedimus, S cus rimamu3.
Celerum quaenam sit hac de re Episcoporum, et totius Ecclesiae mens et doctrina ab ipsis Ecclesiae primordiis ad haec usque lempora, iam docuimus: ita ut a bona fide sit
prorsus alienum, paucorum quorumdam ostentare auctoritatem, auctoritatem vero totius Ecclesiae despicere. 6l. Propos. 5'. Regimen societatis civilis atheum esse
non debet, ita ut indisserentem se omnino praebeat in iis, quae pertinent ad religionem: salvo tamen in rebus dubiis Ecclesiae iure definiendi, quae vere ad religionem peri,neant C .
I. Probatur 1'. pars. Societas ei vilis ea tholicorum considerari potest duplici sub respectu, materiali, quatenus eSt collectio catholicorum, formali, qualenus fini, qui ei proprius est, intendit. Atqui utrovis sub reSpectu palam eSt, cius regimen non pOSSe esse alli eum, sive indisserens quoad religionem. Prob. min. quoad primam partem. Sub eo respectu Societas civilis ost collectio membrorum Ecclesiae: Atqui membra non possunt esse indisserentia quoad societatem , cui inhaerent, sed eidem etiam positive servire debent in
iis, quae illa exigit, tamquam necessaria sini suo m. 50, b);
Inde sequitur, quod Societas civilis vim physicam Ecclesiae pro sua necessitate eam petenti praestare omnino debeat. Etsi enim vis physica transierit a singulis in Socie-
77쪽
- ω ta iis praesectos, transit lamen cum onere suo: onus autem singulorum hoc est, ut praestare debeant Ecclesiae, cuius
Sunt membra, quaecuinquo ei necessaria Sunt, adeoque etiam vim phySicam. Prob. min. quoad securistam partema natione. Etenim directe pertinet ad societatem civilem curare tranquillitatem et pacem Reipublicae, quae pars maxima est temporalis felicitatis. Atqui tranquillitas et pax consistere diu non potest cum indisserentia erga Beligionem bi, II. . Ergo etc. Confirmatur. Societas civilis temporalem selicitatem curare debet non absoluist et simpliciter, sed qualenus est propria hominis. Atqui temporalis felicitas hominis propria o di nata esse debet ad vitam aeternam, adeoque reSpeetum habere debet ad religionem ' . Ergo ele.b Doctrina Patrum, iisque praesertim locis, quibus allera ratio a nobis prolata comprobatur. S. Leo M. ad Leonem Iust. D. 125. alias 75:4 Debes incunctanter advertere, restiam potestatem tibi non εolum ad mundi reolmen, sed maxime ad Ecclesiae praesidium e e collatam, ut ausua nefarios comprimendo, et quae bene sunt statuta defendas, et veram pacem his, quae Sunt tu
S. Augustinus Epist. l85. alias 50. ad Bonifacium Com. n. 19: . Aliter seruit Rex Deo quia homo est, aliter quia elium Reae est. Quia homo est, ei seruit uiuendo fideliter:
quia vero etiam Reae est, servit leges iusta praeeipientes et contraria prohibentes convenienti ristore sanciendor sicut servivit Ezeehias luetia et templa idolorum, et illa seelaa, quae eontra praecepta Dei fuerant constructa, dratruendo. . . 3icut ser vivit Reae Ninivitarum universam civitatem ad Placandum Dominum compellendo. . . sieut servivit Nabu chodonosor omnes in regno suo positos a blasphemando Deo
lege torribili prohibendo. Et superius, idest n. 8: 4 Nam et temporibus Prophetarum omnes Restes. qui in populo Dei
Non prohibuerunt, nee everterunt, quae contra Dei praecepta fuerant instituta. culpantur, et qui ρrohibuerunt, el
'ὶ Cf. S. Thomam seu fluetorem De Regina. Prine. Lib. I. cap. 14.
78쪽
everterunt, super aliorum merita laudantur. Et inserius, idest n. 20: a Cum nondum Reges Domino servirent, sed adhuc meditarentur inania adversus Dominum, et adve sua Ch; latum eius, non utique. tunc possent impietates imgibus prohiberi, sed magis eaerereri. . . . Po3t a Doro quam
eoepit impleri quod seriptum est: Et adorabunt eum omnes Reges terrae, omnes gentes servient illi: quis mente sobrius Regibus dicat: Nolite curare in regno vratro a quo teneatur, vel a quo oppugnetur Ecclesia Domini vestri: Non ad vos pertineat in regno vestro, quis velit esse sive religiosus. 3ivo saerilagus: quibus diei non potest: Xon ad vos pertineat in regno vestro, quis velit ptultera esse, quia impudieus' Ait sidem non servare levius est animam Deo, quam feminam viro' Aut si ea, quae non contemptu, sed ignorantia religionis eommittuntur, mitius vindicanda , numquid ideo neoligenda sunt 'S. Gregorius M. ad Mauritium Imperatorem L. 2. D. XI. 4 Id hoc potestas super omnes homines Dominorum nostr rum pietati caelitus data est, ut, quia bona appetunt, adi ventur, ut eaelorum via largius pateat; ut terrestre regnum eaelesti regno famuletur. PEadem vero habent Caelestinus Papa in Epistola ad Theodor. quae extat post Actionem II. Concilii Ephesini: S. Isidorus Pelusiota Lib. 5. D. 2 9; Ferrandus ad Restinum comitem in quinta Regula: Bernardus Epistola l27 ele. Unde Doctores Scholastici docuerunt, sinem praecipuum regiminis civilis in ea re consistere, ut homines ad virtutem, ac proinde ab obsequium Beligionis informentur, quos inter satis sit memorasse Λuctorem de Restim. Princ. L. l. c. lI, lihi haec habet: ε Cuicumque ineum bit aliquid persicere, quod ordinatur in aliud, sicut in sinem, hoc debet attendere, ut suum opus sit congruum sini; sicut faber sie faeit gladium, ut pugnae conveniat, et aedisseator sic debet domum disponere, ut ad habitandum sit apta. Quia igitur vitae, qua in praesenti bene vivimus, sinis est beatitudo
caelestis, ad Regis olpeium pertinet ea ratione vitam multitudinis bonam procurare secundum quod congruit ad ea testem beatitudinem conlequendam, ut scillaet ea maeeipiat, quae ad caele3tem beatitudinem dueunt. et eorum Diuitigod by Cooste
79쪽
- 65 eontraria, secundum quod fuerit possibile, interdieat . . Et Lib. III. Cap. 5: c Iu regimine lassislator semper debet
intendere, ut cives dirigantur ad vivendum secundum viris
tutem: imo hie est sinis Legislatoris, ut Philosophus dieitin 2'. Ethieorum. Et paulo post: et Finis autem, ad quem principaliter Reae intendere debet in se ipso et in subditis, est aeterna beatitudo, quae in visione Dei consistit. II. Probatur 2'. pars: nimirum Principes ita Beligionem tueri debere, ut Ecclesiae iudicia non antevertant, sed sequantur; imo ne modum quidem excedant, quem ad animarum salutem Ecclesia ipsa praescripserit. a Probatur ratione. Triplex ratio est, qua Principes tenentur religionem tueri: prima est, quatenus sunt membra Ecclesiae, reliquae duae, quatenus id exigit ratio ipsa sinis societatis civilis, quarum altera minus persecta, ut scilicet temporalem selicitatem tueantur, quae sine morum probitate, ac religionis cultu eonsistere diu nequii: altera nobilior. atque ordine princeps, quia nimirum selicitas temporalis, cuius cura ad eos perlinet, hominis propria esse debet, adeoque ordinata ad vilam aeternam. Iam vero quaelibet ex iis exigit, ut Principes in religione defendenda Ecclesiae iudicia non antevertant, sed sequantur. Quod enim attinet ad primam, palam est, membra cuiuslibet societatis, adeoque et Ecclesiae conferre debere, quae eidem necessaria Sunt,
non arbitrio proprio, sed eius, qui Societati praeest 8. II, III . Quod vero ad alteram pertinet, ex eo ipso, quod religio fundamentum est temporalis felicitatis, manifestum est cons qui, cavendum eSSe, ne eius ordo violetur ac turbetur. AN
qui id laetio fieret, si in religione defendenda anteverterent Principes Ecclesiae iudicia, quae scilicet una nosse potest, quid vere ad religionem pertineat, vel non, quidque ad eius
bonum conserat, eiVe noceat. Ergo etc. Praeterea, quema
modum religionis ordinem evertit, in eamque est sacrilegus, qui sacrificat, cum Sacerdos non sit, ita eiusdem ordinem evertit, eamque violat, qui de ea quidpiam disponit, cum eius cura ad se commissa non fuerit. Ergo ete. Ad tertiam denique quod speciat, ea maxime exigit, ut Principes sequantur, non praecedant Ecclesiae de rebus religiosis iudicia. Ut enim recte argumentatur Auctor de Beom. Prine. L. l.
80쪽
c. 4: ε Semper invenitur ille, ad quem portinet ultimuesinis, imperare operantibu3 ea, quae ad sinem ultimum or- sinuntur: sicut stubernator, ad quem pertinet stubernationem disponere, imperat ei, qui navem constituit, qualem navem navictationi aptam facere debeat: eivis autem, qui titilur armis, imperat fabro, qualia arma fabricet. v Cum igitur sinis societatis civilis, qui est temporalis felicitas, ordinoliar ad finem Ecclesiae, qui est vita aeterna, morito concluditur. in iis quae ad vitam aeternam, adeoque ad religionem pertinent, Ecclesiam praeire, societatem ei vilem se qui debere. b Probatur eae do trina Patrum, ad quam pertinent, quae iam ullata sunt n. 43. lit. b. et n. II. lli: quibus addenda sunt ea quae pressius ad hane ili sim faciunt, nimirum: Principes non Praevios, sed pedissequo3 sacerdotalium decretorum esse oportree: quae verba sunt Facundi lie; mian. Pro defens. trium capit. L. XII. e. l. ad sin. tum Ptiam: publicum idest societatis civilis auxilium ita in L
elesiae bonum conferendum esse, ut non praeiudicare pra Rumat, ged potius, quae Deo sunt placita, eaeequatur: quae sententia est Ioannis VIII. in cap. I. de sessio. Dd. oris. Ilom: Prinemes seculares Ecclesiae protectores ita erae censendos, ut tamen quae ecclesiastici iuris sunt, tamquam Dei praerepta eiusque patrocinio tecta, eo Sanetiu3 Venerentur, quo larstius bonis temporalibus atque in alios potestate Dei beneficio sunt ornati: quae verba sunt Tridei linorum Patrum Sessione 25. C. 20. de Reform. ete. 62. Ob. contra partem. Minime expedit, regia potestate compelli homines ad obediendum Ecclesiae. Id onim '. tranquillitatem societatis civilis Deile turbat: 2'. Magis magisque alienos sucit ab Ecclesia hominum animos, quandoquidem improba Videtur dominatio, quae terrore potiuS. quam doctrina utitur: . . Duplici mensura uti videtu' Εcclesia, cum in Repulitica catholica hanc thesim contra het
rodoxos teneat, in helerodoxa contra se reSpuat. R. ad 1 Excutit om nona metum Λuctor de regim. Prine.
L. l. c. 15. ubi in hoc principum ossicio declarando naturalem illam conditionem apponit c secundum quod possibile fuerit. ν Quapropter circumstantiarum Reipublicae habenda