Anaximander Milesius, sive vetustissima quaedam rerum universitatis conceptio restituta

141쪽

121st ετ αξυ ζυρος καὶ χερο appellati). is vero locis, quibus generali 0res Aristotelis sententias e philos0phiae historia illustrat et in hac re naximandri quoque mentionem facit, huius principium simplieiter dicit bis ab elementorum designati0ne non addita').1 Simplic Phys. 07, , n. in Aristot Phys III, 4. 203

2 Simplic Coul. 251 25 d. Carsion in Aristot Cool. III, 1. 298 29, ubi is oneralitur u physicis loquitur, qui X una qua

aquam et aerem intellegi possit, tamen id nullo modo necessarium est. Ibid. 268 43 in Aristot. III. 3. 302 I9, ubi is andem fore 80ntentiam proponit): ῆσαν id τινες οἱ , λεγοντες, Θαλῆς μεν κ αὶ Ἱππέων δωρ, υνο ξιμενηὶς κοιλ ιογένης se εοα, Πρ ακλειτος πυρ, καὶ τομε ταξυ 'A ναείμανδρος. Quo loco το μεταξ generaliter tantum

potest intellegi. Phys. 295, . pari inf. in Aristot Phys. VIII, 7. 260' , ubiis contendit, eum motum, qui loci mutatione contineatur, Omnibus motus generibus priorem esse, ad hancque rem demonstrandam dicit, adfectiones materiae omnium primas esse condensationem et rarefactionem, has autem consistere in concretione et discretione, quae non fiant sine mutatione loci, a concretione et discretione autem Omne rerum generationes et interitus repeti quam sententiam Simplic sic explicath: εἰ, γει συγκρισις καὶ διακοισίς ἐστιν huic εἴτε κτλ. initio sequentis sontentiae respondet ' εἴτε καὶ κα Τ' αλλοί ωσιν κτλ η γενεσις καὶ φθορα tu χὶρεσκε Λημοκ2ιτα τε Gὶ ' Ἀναξαγορα ce ' φ επεδοκλεῖ, κιαὶ σοι καὶ videtur delendum esse τι πρωτα ob circio παθῆ moΘ0 ενοι τελεως ἐκ ουτων ἐγgννο)ν αλλα,

i , οἱ sic pro 'Ni σοι videtur legendum esse is ποθεμενοι

142쪽

Unus tantum restat 0cus ab omnibus prioribus diversus, qui pertinet ad eum Arist0telis locum, quo s0locis memorat naturam inter aquam et ignem mediam ). In huius igitur loe explieatione Simplicius pro eo, quod ab Arist0tele, dieitur 1 εiadi δατος καὶ πυρος, simpliciter dieit et s/ειαξυ nulla elementorum designatione addita qu0didem a Themisti quoque vidimus seri, hocque n0 ad Anaximandrum sed ad Di0genem Apoll0niatem refert. Sed num haec revera potest implicii sententia esses num credibile est, eum, qui non 80lum reliquis logis omnibus, et iis, qui antecedunt hunc locum et qui eum Sequuntur, is

μεταξυ ad unum Anaximandrum rettulerit, verum etiam

duobus locis antegressis dedita pera et e The0phrast et ex ipsius i0genis seripti demonstraverit, Diogeni prin

dibile est, hunc eundem eo tempore, cum hunc l0cum Scriberet, o ιετα υ putavi88 ad Di0genem pertinere, paullo autem post hanc opinionem rursus deposuisse Hoc igitur si incredibile est, nihil restat, nisi ut ille ipse l0eus credatur aliquo vitio adfectus esse. Atque eg quidem cen800, cum iste loeus nunc tu legatur: ως Θαλλῆς μεν dc0 . . . Ἀναξιφιενης δε ερα, Λιογεν/ης ὁ τ ι εχ αξυ , Simplicium

και μανοχ/s ενον se αλλαίποδι δονα tici σίν sic scribendum pro viriotii J, rex rοθεν ἀλληθες ο λεγομενον. Ocus aperte corruptus sine librorum auxilio non certo emendari potest quae ausi sumus mutare, certe loci

sontentiae omnino respondent. Quod Simplicius naximandro . . tribuere videtur condensationem et rarefactionum, quem generationis modum aliis locis ab eo abiudicat, id alio loco accuratius explica

bitur.

1 Phys. I, 6. 89 2 d quo loco supra p. 64, 2 et II 5 diximus.

143쪽

ιι ανδρο ς ε το s ει αξυμ, - 80let enim, ut e loeis iam allatis apparet, in aere mem0rando Anaximenem et Diogenem coniungere postea autem imprudentia aliquius librarii, qui illam Diogenis eum Anaximene coniunctionem non animadvertisset, Anaximandri nomen excidisse in eiusque locum successisse Diogenem λ). Si ho non conoeditur, ille loeus

ita erit explicandus ut sumamus, Simplicium reliquis l0cis, quibus o ιεταξυ Anaximandro tribuit a Diogene ver abiudicavit, intellexisse tantum in s εταξυ uter aerem et ignem et inter aerem et aquam nominatim illud s0lum ostendit n0n ad Di0genem pertinere, quod id solum ei a Damasceno tributum erat), 0 autem l0e non intellegere nisi et ιιε- ταξυ inter aquam et ignem, quod a solo Arist0tele memoratum sit. Quaerentem igitur de huius medii auctore apud Vetere quidem script0res de hae re nihil invenisse

traditum. Reputantem autem, in elementorum ordine aerem revera inter aquam et ignem medium 8Se, pSum coniecisse, o s/εταξυ daτος at πορις hoc uno loco ab

Aristotele memoratum nihil aliud intellegi nisi aerem. Qua autem ratione ductus ad Diogenem potius quam ad Ana-Ximenem rettulerit, non fastile quisquam dixerit. Sed lateor, mihi ipsi hane loe explieationem improbabilem et priorem

solam veram videri. Denique unu est locus, quo, i anu est, AnaXimander ita cum Anaxag0ra 0mp0nitur, ut pariter atque hi ipsam generationem tollere et n0n nisi rerum mixtarum Secreti0nem statuere dicatur. Sed hoc l000 Anaximandri nomen

sine dubio librarii cuiusdam sive inseitia sive neglegentia invectum est id quod in adu0tatione subiecta probabitur δ).1 Cf. adnot. q. 2 Simpl. hys. l, b p. inf. in Aristot Phys. I S. 913 23 sq. ubi antiquiorum philosophorum aliqui esse dicuntur, qui

144쪽

10. Transgredimur ad Ioannem Philoponum, qui et saepissime omnium et aesturatissime de naximandri

Anaximandri nomen non ab ipso Simplicio profectum sed alibrario quodam additum esse, indubiis, opinor, rationibus probatur. Primum Simplicius aliis locis, quibus de eadem re loquitur, naximandrum iis, qui ipsam generationem tollant et non nisi rerum

mixtarum secretionem aut rerum per se constantium concretionem

ut discretionem ponant, ac nominatim quidem ipsi Ana Xagorae, aperte opponit et in iis numerat, qui generationem esse statuant.

'IIράκλειτος. f. supr. p. 121 not. 2. Num credibile si Simplicium de re tam insigni tamque ad intellegendum facili suntontias protulisse ita prorsus inter se pugnantes Deinde iam ante hunc locum vituporavit Theophrastum, quod quadam vi Anaxagoram ad Anaximandrum reducere studeret Phys. p. 33, a, post m. h καὶ

νο θων κτλ. Num credibile est, ipsum haud multo post Anaximandro eandem atque Anaxagora sententiam tribuisse Denique alio loco, quo de iis loquitur, qui mundi originem aut a rerum miX-tarum Secretione aut a rerum per se constantium concretione et discretione repotant, in illis solum naxagoram, in his Empedoclem et Democritum nominat, qui tres philosophi nostro quoque loco in eadem re nominantur, Anaximandrum autem omittit.

145쪽

principi l0quitur. Namque tredecim locis e0mmentarii in quattuor priores Aristotelis libros hysteos et septem odisc0mmentarii in eiusdem libros de Generatione et Corruptione h0 priueipium tum brevius memorat tum diligentius explicat ubique autem ita de eo loquitur, ut appareat,

eum antequam illos commentari08 Scriberet, certam eius in mente informatam habuisse notionem, quam constanter Sequitur. Sunt autem, quae a Philop0no dicuntur, ad nostram quae Sti0nem maximi momenti namque non Solum

Phys. 257 6 circa m. in Aristot. hys. VIII, 1, init ubi Aristotolos ait, physicos, qui mundum gignant, hac ipsa re aliquod motus genus

νεσθαι τα ὀ μοιο, ερείας cere μίγ έατος λέγων. Saepius auto in Simplicii libris a librariis maxime in philosophorum nominibus aut omittendis aut addendis aut mutandis erratum esse, pluribus exemplis ostenditur. Unum exemplum paullo ante cognovimus. Aliud exsemplum nunc recordor inveniri hys. . I, a med. Hoc enim loco cum quaeratur, quis ὁ ρον καὶ γρον principium posuerit, haec leguntur: ο 3μέντοι Πορφυριος οἰκειοτερον, 'Aνα ι - μένην την δοξαν νέπεμμνε αυτην εἰποντα κrL ubi Xenophanem scribendum esse et res ipsa et verborum sequentium forma pica

docet. f. Mullach hgm phil. Gr. p. 103 10. In Dielsi cod. F.

verba υς ' Ἀναξ με. καὶ Αναξαγ. Omnino desunt, idque fortasse unum probandum est.

Primis duobus, quos attulimus, Simplicii locis prorsus refellitur etiam a nostri loci explicatio, quam Lutete l. l. p. 75 proponit, qui putat, Anaximandrum exemplum poni primi philosophorum generis, eorum, qui ν ο ν καὶ τουτο γένη ον esse velint. Hi enim a Simplicio dicuntur primum genus eorum, qui generationem esse negent; naximander vero ab eo duobus illis locis in iis numeratur, qui generationem esse adfirment. Sed his omissis illa explicatio eo etiam reprobatur, quod propter ipsam orationis formam Anaximander naturaliter curto ad primos illos philosophos referri non potest, quodque, si posse concedatur, id obstat, quod

illi philosophi, ut ex Aristotele patet, aperte intelleguntur Eleatae.

146쪽

126 ea, quae e priorum Aristotelis interpretum testimoniis cognovimus, omnino confirmant, Verum etiam magna ex parte

in clariore luce ponunt. Quare, eum tota eius sententiali ustusque a nemine explicata sit et paue tantum loci sine deleetu adhibiti, necessarium videtur, omnes eius loco adferre ex hisque universam eius sententiam colligere. In qua re acienda eum cecessario accidat, ut eodem loco saepius utendum sit, ne eundem saepius etiam cogamur adseribere, ex usu i8um St, primum ips0s 000 certo quodam ordine pr0ponere. Dividendi autem omnes Phil0p0ni 0ei, pariter atque Simplicii in duas partes sunt,

alteram eorum, qui toti Versantur in explicandis talibus Aristotelis locis, quibus is et grae et Grofviata vel o si εταξυ aperte memorat, alteram eorum, quibus ipse non ulla Xpli eandi necessitate sed sua sp0nte atque solum historiae caussa de Anaximandri 0etrina disserit. Atque p0steriorum quidem locorum copiosissimus estis, qui legitur in commentari in Arist0telis hys. , , quo loco Philop0nus, pariter atque Simplicius in suo in

eundem Arist0telis oeum commentario, generali quadam disputatione omnium veterum philosophorum prindipia X-p0nit; qui pr0pterea etiam prae reliquis omnibus gravis est, quia in dubio temp0re qu0que eo praecedit. Locum ipsum simul cum du0bus locis e commentari in libros de Generatione et 0rruptione adnotationis modo adseripsimus λ).1 a Philop. in Aristot Ρhys. I, 2. 184 b 15 edit Venet. 1535,

in qua paginarum numeri desunt): μων δὲ κ αὶ κινουμένην καὶ ἄπει

147쪽

127Ρriore loei tripartiti sinit. Primi sim ii qui pertinent ad celebrem illum hysicorum locum, quo Aristoteles primum phy8icos, qui Summum rerum principium unum dieant corpus omnibus rebus subiectum, in duo dividit onera, eos, qui id corpus unum e tribu elementis, et eos, qui corpus quoddam inter aerem et ignem medium esse velint. Loei ipsi e 0rdine, qu apud Phil0ponum equuntur, in adnotatione adscripti sunt in) Alteri inveniuntur in ea eius-

tolos ipso non iam in hoc, sed in altero demum libro To μεταξD, atque primum quidem το μεταξυ αεοος καὶ πυρος memorat. c. Ibid. 19, a fin. in Aristot. I, 8 322 1 ἡ- et o εν Ουrο λεγουσιν ἡ των εσσάρων τι εἶναι, ὴ λλο τι ποιο rce Drα. μl Quae o Philoponi commentario in Aristot. hys. I, 1874 12 sq. ad nostram caussam pertinent, sunt haecce:

148쪽

dein commentarii parte, quae pertinet ad Aristotelis disputati0nem de infinito, in qua is, de physici dicens, qui

eorpus omnibus rebus subiectum velint infinitum esse, saepius eorum menti0nem fastit, qui zo grana a στοιχεῖ Vel το ιεTal D έρος καὶ daTo in sinitum ponant. Singulos loeos rursus ordine dispositos adnotavimus Tertii le-b. Triginta quinque versibus interiectis Philoponus sic pergit:

d Donique in 187 20: οἱ V ἐκ του νος ἐνουσα τα ἔναν-Hοτητας ἔκκρινουσιν, iος ήν Ἀναξίμανδοος ἐνυπαρχειν γαρ λεγεν φ τω ετ αξυ οπερ γῆν κατ' αυτον στοιχεῖον, τα ἐνανri κατ' ἐνέργειαν. μI commentario in hys III, 4 oti hi ad rendi sunt loci: a. In III, 4. 202 30, ubi Aristotelo disputation0m de infinito incipit, Philoponus, postquam duas esse dixit de infinito sententias,

alteram eorum qui αυτοουσίαν τινα του πείoουμ statuerent, alteram

uorum, qui infinitati aliam quandam naturam subicerent, quae quidem physicorum esset sententia, de hisce ait: αλλο μεν γα τι εἶνcta φασι την καμ αυτην ρχήν, iον αερα ἡ πυρ α των αλλων τι, ν πάνrαTGUTG ν τινα, j ο ι ετ α υ τουτων. Auctoris nomen non additur. b. In 203, 16, ubi Aristoteles physicos dicit infinito subicere aut unum ex elementis, aquam videlicet vel aerem, aut ro μετα ξυτουτων, ait: αρχὴ γ/ὰρ κέασrεν καί, αυτ αλλο, iro ὀ ιη χὶ ο

149쪽

129guntur in eo minentario in alterum de Generatione et Corruptione librum, cuius capite primo et quinto Aristoteles

υJob γῆ τερονοι pro Aristotelis r μεroia D simpliciter seponens ἔτερον τι, sine auctoris nomine. Loco haud multo post sequonti in 203 34 sq. rursus de iis loquitur, qu το μεταξυ ponant infinitum, pariter auctoris nomine omisso. c. In 203 11 ubi Aristotolos ait infinitum ab iis, qui praeter id ipsum nullum aliud principium ponant, dici πεοιεχειν παντα

ἴδωδε Ἀναθρυ ινδρος δε ro μετέα , καὶ ἴλλο αλλο. d. In III, 5. 204 4 sq. quo loco Aristoteles nullum corpus posse infinitum esse demonstrat, Philoponiis circa disputationis nomhaec habet: Mηποτε ουν πλουν ἐσr μῶυα ἄπειρον). ἀλλὰ καὶ τουτο

Dro orba sepoti in 204h 22, quo loco Aristoteles separatim ost0ndit, nullum corpus simplex osse infinitum esse et in corporibus simplicibus etiam ro cco hoc στοιχεic memorat ait enim: uti

6 In 204 24, quo loco Aristotolos roviter adfert rationsem, qua, qui Ο uoce rotχεῖα posuerint infinitum, ad hanc sontentiam adducti sint, ait: 'Aνα Eίυ αν δρος, δεῖν μεν οἰομενος Πειρον

150쪽

1300 memorat se dedita opera relata eorum opinionem, qui

materiam statuant qu08 ip 80 quoque locos in adnotatione attulimus i).

davimus, ostendit, istiusto τι ετ ερον νων στοιχε ίω ν 1 ε λαξυ αυτωνῖν' Aristotolos 204bra in Oadom domonstration vocabulo utitur rorace ah τα πνοιχεῖα omnino non esse, quoniam, si esset, sensibus apparere obseret, huius rei rationem adferens, quod ουτοι νεργεue φασὶν εἶναι το 1 εri So. Inserius, in 204', 35 eandem domonstrationem repetens, ait: 'ναξίμέανδρο, μέννοι νεογεία ς Grces occi

g. Denique ii 204', 35 sq. totam Aristot0lis disputationsem

deri potest, quod vocabula xj et vos particula j disiungunturtumque eorum utrumque articula καὶ cum reliquis vocabulis coniungitur suspicari possis γῆ mutandum osso in καί, ita ut simpliciter dicatur 'ro ιεrαει των στοιχεων ' sino designatione certorum elementorum, qua dicundi ration Philoponus sa0pius utitur os not. antecod a d e f. Sud nulla mutation opus est. Namquo Philo poni, ut posto apparebit, sontontia a st in Anaximandro ambiguum esse, utrum eius principium medium dicondum sit inter aquam