장음표시 사용
71쪽
tur, qui propius accedit ad dilectionis principium; idest, et ad Deum propter quem diligitur, et ad eum qui diligit 8). Veniam igitur ad caritatem erga proximum. 80. Caritas igitur, quoad actum voluntatis appretiative), ex Deo quoad opus aeternum ex eo qui diligitur, metiri debet s). Proinde, quisque diligere debet maiori reumrentia eos, qui Deo uni proximiore religione, gratia, virtute, etc. atque de chri8ticolas, iustos, parentes, prae ethnicis, peccatoribus, liberis. Efficacius autem, qui sunt propinquiore sibi sanguine, amicitia, patria, vel quo alio iure l03. Quamobrem, hoc ordine oportet, in pari causa, inguli8 cum qui non potest omnibus opem serre nempe coniugi, liberis, parentibus, fratribus, necessariis, amicis, civibus il).81. Obligat autem praeceptum caritati erga proximum, quoad actum voluntatis, quando obligat per se praeceptum caritatis erga Deum l2); quoad pii externum, quando proximus nece88itate i horat, seu temporali, seu spirituali, si eo tibi innotuerit 13). Sodan Obliget, eum incommodo gravi nam qui8que potest, regulariter, per seipsum consulere illi labore, industria, solertia huic eleemosynis, oratione, ieiuniis)8 Utique, et nemo dubitat, in necessitato extrema, Vel graVi88ima in gravi, siquidem spirituali, adhuc obligat, in temporali non item g 84 n. ); et huc pertinet vulgatum illud: Caritas non oblistat eum incommodo oravi 14). Itaque caritas iubet proximis opem serre; atque ideo, quasi e contrario, vetat quae eis
quoquo modo nocere possunt. Praeter haec, uni alia quae nec iubet, nec vetat Sed cuiusque voluntati permittit. De singulis obitΘr.
3. Primum ratio uudet, alterum nutura gratia neutrum inutiit.
10 u h. 2, 2, 26, 6. 11 Dixi in pari causa: nam Siquis extrem neceΗΗitate laboros, ei Opitulandum Ri, quamVis X trRnΘO, praetermisHis his, qui in minore necessitate sunt constituti, etiam coniunctissimis D. h. 31, 3). Ceterum. excepta hac ne ΘΗΗituto, ordinem invertere lesve At Sulm. 2s 6, 30). 12 Sulm. n. T. Et rueterenI eris utens, cum qui contra dilectionem proximi tentationem putitur quam aliter Superure non alot
72쪽
68 LIBRO ΙΙΙ. - TRACT. I. DE CARITATE ERGA PROXIMUM
QUAE CARITAS IUBEAT.ART. I De subveniendi prorimis in necessitatibus spiritualibus. 82. Necessitates spirituale multae sunt; sed in primi eorum, qui sunt in periculo peccandi graviter, vel iam peccarunt, vel R-lute aeterna quoquo modo periclitantur. Haec quoque necessitas triplex est: Xtrema, gravis, communi si). Xtrema, Seu ruVissima, et gravis non intelliguntur, nisi instante morti periculo itaque extrema ea est, qua moriturus uuatenus gravis, qua disticite potori se liberare, alieno auxilio destitutus 2). Illa laborant adulti, qui nesciunt elicere, hac qui probabilissime non elicient, in e discrimine, persectae contritionis, vel caritatis actum 3ὶ Utrique sub venitur admnistratione sacramentorum: et extremae regulariter, subveniendum est etiam cum periculo vitae 43 gravi, Verius, dum-. taxat cum incommodo gravi b) nempe si constiterit, alium deesse qui sive illis, sive his opem ferat et vere probabilis spes salutis Porum iappareat. Denique, communi necessitas eius intelligitur, qui aut peccavit, aut peccaturus est letaliter 6), quamvis materialiter tantum 7). Huic autem subvenitur eum corrigendo, ut docendo, aut prohibendo scilicet, si haec fieri possint citra incommodum
1 D. h. in , Dist. 30, Q. I, 5 Lugo, De Poenit. XXII, 12;art. 1 ad 4. ibique Sot. Bonac. Scilicet, nemo fe- 2 Lugo, De Poenit. XXII, 10 netur, cum periculo it aut bouin Croix II, 176. V. Suar. De Carit. rum, intra' re alio a peccas83, a IX, 2, 3. quum pο8sunt liberare se per se- 3 Bonae. TO. II, Disp. 3 De ipsos, aut per poenitentiam S. l-Tert. Dec. Pr cep. Q. , . 4 n. l. phon. II, 27, v. Quaenam). Nihilo- Infante non baptizato praetorii minuS, graVi neceSSitas Communis, quippo infodolium filiis vix aut ne puta aeVient cholera morbuΗ, ex- vix quidem, baptismus conferri o tremae comparatur; quia vix fieri Ρωtest sine perturbatione, vel offensione est, ut aliqui non versetur in D paronium filiis fidolium pericula hii ceSSitate graViSSima Laym. Lugo, iusmodi quam rari Hesime occurrunt. n. 13 Salm. n. 32 .
73쪽
6983 Corristendo seu potius corripiendo eum qui ciens peccat, correctione fraterna 8). Dicitur fraterna, quia spectat bonum o-lius delinquentis e ideo ad solam caritatem pertinet s). Hac ρ praeceptum hoc tenet omnes, inseriore quoque 10). Non quidem semper, sed si aut verendum it ne frater iteret 1 r), aut non videatur pr'babile emendaturum e sponte sua 12); et si probabile sit correctionem profuturam 13). Facienda est autem secreto l4), Opportuno tempore, ac loco. Docendo, i ille ignorat vel errat seu, V putet esse peccatum, Vel grave 88e, quod est innoxium, aut leve seu 2 contra, putet nihil dubitans, nullum esse peccatum, aut leve, quod peccatum, aut grave revera est ib). Et primum quidem semper licitum est alterum si admonitio huiusmodi certo 8 Matth. XVIII, 15 V. D. h.,
2 2 33, per tot Quae definitur Admonitio intris de m nendatione delictorum D. h. 4, Dist. 19 q. 2, a. l Laym. Lib. II, r. III, Cap.
bonum aliorum V. , ad vitandum Scandalum quandoque etiam ad iustitiam spectat, sed hoc nomine huc non pertinet. 10 D. h. art. 3. Et peccatorΘS Verum quia ab his facta corrootio vix est ut sit profutura, aut ne vix quidem, peccatore ViX, ut ne Vix quidem, hoc praecepto tenentur. v. D. h. art. ).
13 Suar. 7, 3, 6 S. Alph. l. c. Ubi auditus non est, non esturi 3 sermonem Modi. XXXII, 6 V.
si peccatum sit occultum, nec damno, seu spirituali seu temporali cuiquam futurum; ne forte quis amiSSa fama, quae a peccando ipΗum retrahebat, polor fiat. Et si pluries admonituΗ non audierit, adhibendi erunt tres testes, aut duo et si neque hoc prinderit, vel non peretur rofuturum, tunc demum superiori denunciandus
Nec antea licet, etiamsi superior tu Serit, quia contra caritatem foret; nisi qui forte in grave Suspiciones incidorit D. h. a. 7 ad ). Ad haec, praeceptum correctioniΗ obligat si scia fratrem peccasse id enim inquirere nec oportet V 81, n. 13), nec expedit D. h. a. 2 ad 4:Laym. cit. n. 2j etis corroctio fieri possit absque incommodo graVi, Vel timore, Vel verecundia Exi. h. 2, 2, 3, 4). Ex hoc capite, am mittere Superiori grave est, aequali leve
no Hvo quidem V Lugo, De Γιst., XIV, 128. Et, regulariter, Verbis amantissimi est facienda. ' id Sanch. M. II, 38, 5. DiceS: sed si sciverint esse leve, peccabunt SaepiuS eSto; Sed - melius est perinitti
tale S. Alph. III, 130, V. Eae quibus). Dixi nihil dubitans; nam si dubitat, peccat; ideo admonendus erit. Quid, si permotu levi dubio,
Seu Scrupulo, quaerat, utrum hoc,
vo illud licitum sit, an illicitum γCommunior Sententia QSt, ei pro Θ-ritate respondendum esse quippe dubia conscientia laborare incipit Lugo, De Poemit. XXII, 2 ). Sed non plus
reSpondere oportet, quam alter quaωsierit S. Alph. VI, 16). Itaque i,
nupΗit, obstricta simplici castitatis voto, SeiScitetur an propter Otum, valeat matrimonium, et an reddere
74쪽
LIBER III. - TRA . I. DE CARITATE ERGA PROXIMUM
profutura sit nam alia obfutura, atque ideo contra caritatem, laret l63. Et hoc, cum agitur de solo licito vel illicito, perpetuum est cum agitur de damno aliorum gravi, inquam, et iniusto), distinctione eget: nam si damnum est publicum, moniti fleri debet l7); sin est privati alicuius, quod nempe caritas non Ogit. eum pati, steri potest l8). Utrumque manifestam rationem continet. IIo praeceptum non obligat cum incommodo gravi nec eos qui peccanti superesse debent, ut magistros, tutore8, parente8, exceptis his qui ex Scio vel pacto, curam eius spiritualem gerunt is). Demum proibendo quia opus externum altem materialiter malum est, et scandat plerumque non Vacat); ut ecce, subtrahendo quae ei necessaria sunt ad peccatum exterius consummandum 20). Sed an liceat, vim adhibere peccare olenti, sine cuiusquam damno et iniuria Negat olina 2 l) amrmat Lugo, exposSis confessarius ammet utrumque, Sed de non petendi obligations
Nam pecoretum quoque materiale vi
si hoc sit malum solo iure positivo, velut edere carne die esuriali plureSconSent, SupΘriorem dumtaxat teneri sub gravi eum admonere Salm. BO-nae , NaVarr. ViVR., alauS, P.
S. Alph. II, 36). Dixi solo iure positi-υο, quia Si est malum iuro naturali, quidam putant admonΘndum esse V.
eSt intrinsece malum. Sed hoc mihi dissiciis est, nam quae ordinem Pel turbant, seu natura seu legibii comstitutum Proi,4 152 , Deum flendunt: ane, restitutio facienda est naturali iure v. ergo S. Alph. VI, ,10. 14). Obfus ira quod duobuου
modi contingere potest: si vel S, qui peccat, emendaturu non sit vel scandala, infamiae, disAidia, et , ab aliis timeantur. Quo enim hae minnitio nisi ut ille in somnale peccatum transeat, vel ut Deum offend sero incipiant, qui nihil peccant NihilominuS, i admoniti brevi profutura Sit, nec aliud obfutura, non St
S. lph. VI, 15. Itaque admonendus est 1 si orror huiusmodi publico perniciosus est Ben. XIV, C. Apin
stolica, g 20), ut puta si alii putent,
licitum esse quod non corrigitur; 2 si erro in his, quae sunt ne ΘS-saria necessitato medii ad salutem; 3 si alteri scandalo Sit.
19 Cs. Vasq. Lugo, et t. n. 26 S. Alph. VI. 14. Utputa, si quisb. f. posSideat rem alienam. Nam idominu potest eam Vindicare, Salvis caritate ergo et tu potes, de ea restituenda, OSSeSSorom admonere quippe par est erga utrumque Caritatis obligatio. Et si a te illam o sidet a te V. , emptam, donatam), debes Verum, hoc iuStitia, non cari
ptis, etc. Scilicet, hi tenentur ex iustitia.
3, qui docet licitum esse etinere hominem od horam at aliquo opere illicito statim perpetrarido, . . ne Se praecipitet; ne clitum fericlis eum includere, vel ligare, non
75쪽
gravissima causa 22): ego, si vim pamu8, edata animi perturbatione, non invitus futurus sit, quasi tunc non suae mentis fuerit, Lugoni secus, quia Vis iniuriam continet, Molinae assentior. At vero, si prohibitio liter peccare faciet eum qui prohibetur, ut puta, imprecationibus, blasphemiis, carita magi eam etat. ART. II De subveniendis proastimis in necessitatibus temporadibus. 84. Necessitate temporales, quibus premi aliqui potest, innumerae prope sunt communior et potior, cum quis indiget his, quae ad vitam alendam pertinent; de potior et communior, ex hoc capite, caritatis ob ἔgatio est eleemosyna. Haec obligati metitur ex proximi necessitate, et ex nostris superfluis 1). Ex prorimi necessitate haec potest esse graVissima, graVi8, levis GraVi88ima, euextrema dicitur, in qua alteri desunt necessaria vitae aut cum periclitatur valetudine, integritate membrorum, libertate, pudicitia, existimatione 2 . Oravis, in qua ei desunt necessaria latus, aut grave periculum subit valetudinis, pudicitiae, libertatis, bonorum 3). Demum levi ea intelligitur, in qua qui8, aegre quidem, Sed nihilominus tolerabiliter, dis carpit prout hi, qui victum ostiatim mendicant 4). Ex nostris superfluis superfluum ei quoque accipimus e naturae, seu fatu8 quod superest deductis his, sine quibus non potest aliqui Vivere, superfluum naturae, Seu vitae; quod superest deductis his, sine quibus non potest vivere pro ui praesenti conditione, superfluum status, seu personae 53, dici Solet. Utrumque necessitas et superfluum metiri oportet computatis his quoque quorum cura incumbit, sive ei qui eget, sive ei qui dat 6); utputa, uxore, lit8, parentibus utroque igitur opus est, ut quis
teneatur, eleemosynam facere. At quando, et quatenus sub gravi teneatur, hoc incertum est, et oppido salebrosum unum inter No- 22 Lugo, De IusL XXI, 34 Th. Quod l. 5, 17 S. Alph. III. 20, si D. h. 2, 2, 32. 5. q. )' 2 Suar. 3, 1, 4 Salin. 21, 7, 4; 3 Lugo, De Iustit , XVI, 135,
Lugo, De Iustit. XVI, a n. 135; rotae 136. Ut ecce, si aegra valetudine diu II, 195. Et moraditer certo inimi laborare debeas, vel in carcere de-nem S. Alph.. III. 520, tinere diu, foro cedere, etc. tum Verum, ut has deesse intel- 4 Croix II, 197. ligantur, necesso est, ut nec in re 5 D. h, 2, 2, 32 6. habeat, nec in spe itaque si in re 6 D. h. 4, Dist. 15 Q. , a. 4, habet, velut poregrinus qui domi pos Sol. 1; et cit. a. 6. Sed in primis, ex sidet vel in spe, ut tuta filius di alterius necessitate; ex qua omniSvitis, Vel qui artem lucrosam tal obligati, huiusmodi initium lapillet, huic sussicit dare mutuum D. S. Alph. II, 32).
76쪽
LIBER III. - TRA . . ME CARITATE ERGA PROXIMUM
Atros convenit nempe ei sub gravi eleemosynam faciendam esse, qui in xtrema necessitate est constitutus 73. Sed utrum facienda sit constitutis in necessitate dumtaxat gravi, utrum de necessariis personae dumtaxat, duplex, et utraque gravis, sententia est 83. 85. At vero eleemosynas hi tantum facere possunt, qui rei, quam dant, dominium et administrationem habent. De alienis licst eleemosynam facere: Π tutoribus et curatoribus 93, pro viribus patrimonii, et iuxta consuetudinem domus, quam administrant. 2' Libsiris 3 uxori; ' famulis verum his licet olum ex praesumpta domini voluntate l0). Sed etsi is illas prohibuerit, si ipse eam non faciι, adhuc licet uxori quasi sociae sit in liberis quasi dω minis 12ὶ nempe ex iusta causa utputa, cum agitur de calamitate, seu temporali seu spirituali, avertenda 13 . At in extrema necessitate licet omnibus, ceteris paribus; sed de hac serius. Porro quae de eleemosyna diximus, de reliquis peribus mi8ericordiae, suo modo, dicendum est. Proinde, si aliquod malum immineat proximo, quod per nos Verti potest in incommodo gravi, avertendum est: i e removendo cau8am damni, V. o. ignem ab eius ae- T Etiam in dubio, an revera Sit
extremis, quae mea sententia eΗt Pasce fame morientem si non paveris, Occidisti S. Ambros. atqui prout venatori non licet telum istos in eum quem dubitat homo sit an fera PrOL, 131, 11. 33), ita, te
8 V. S. Alph. II, 31, 32. Ex his
duabus sententiis, dissiciis ost dofinire, utra Sit probasilior, propter gravia utriusque rationum momenta utris cmnmunior, quippe multi qui priorem tuentur, neceSSitatem P vem plenamque accipiunt eam, quae extremae prope immo et proXime aercedit. Unusquisque in Suo SenSu abundet ne consesΗarius nabsoluto dimittat sententiam mitiorem Sequemtos Sane Doctor Angelicus desideraro videtur, et in petente neceΗΗitatem gravissimam, et in ante superflua personae : Non omnis ait necessitas obligat, sed illa Ois, in qua is, qui cessi atem alitur, gustentari non potest D. h. 2, 2, 32 6). At- quo ido, subdit eleemosyna Sub mortali facienda est, eae parte recipientis, cum amaret evidens, et urgens
Nec ina8... eae parte antis, cum hises superflua, υα secundi mSTATUM in erum non sunt sibi
ris aestimari debet ex tempore lociS, et in primis ex personi dominorum, dantium, et accipientium quam Vix lios famulis.
65, 69. Nempe 1 liberis Q ali matrimonio uSceptis, parensibus, immo e fratribus, et sororibus, in gravi necessitate constitutis, si non habeat
Omnibus, si ex more regionis, ded-ceat eam non facere, licet aboat
bona propria S. Alph. III, 540 Lugo n. 4). Verum, quam sive illis dobonis viri cum non habet propria),SiVe, ultra more regionis, his facit, Soluto matrimonio ipso iure dotem
minuit Lugo n. 71 Salm. 21, 7 20). 12 Lugo, De Iust. XVI, 64, etc., S. Alph. III, 40. 13 V I Reg. XXV, 18, Θω.
77쪽
QUAE CARITAS ΕΤΕΤ.ART. I. De odio proaeimi. 86. Tria cum primis vetat caritas 1 proximum odisse 2 peccandi ei occasionem dare 3 cooperari peccati eius.
Odisse est alteri malum optare, qua ei malum est 13 Itaque cruritas vetat alteri optare, ideoque et imprecari malum 2). t utrumque est grave ex genere uo 33 nisi qui ex ubito aliquo motu, vel e habitu, qui mentem praeripiunt, excusetur 4ὶ aut nisi m ledicta fuderit verbo tenus 53. Dixi qua ei marum rat, quia non est contra ordinem caritatis optare alicui aliquod malum poenae, propter maius bonum spirituale ipsius 6ὶ Vol prol ter bonum temporale reip. Vel alteriu8, quem tu tenemur diligere Τ); dummodo malum huiusmodi non sit gravius iusto 83, nec iniuste inferendum 9). 1 D. h. 2, 2, 158, 4. O aresidest, caΗu, vel ab alio inforendum: nam Hle illud inferre, iniustitia 1 ros Lugo, De Pom., XVI, 262). Heincquodcumque malum alteri opte8 V. α, mortem, infamiam, iacturam bonorum, eiuSdem speciei peccatum est:
at si id inferre velis, Speciem mutuis S. Alph. II, 30 . et numerum Ruget. 2 D. h. 2, 2, 26, 1. 3 D. h. l. G. Tt. 3.
nitens dicat, o iratum fudisSe ne
verbo tonus Et si fudit idusersus Bum quem odit, Vel a quo graVem iniuriam aut damnum CCΘΡit, Verendum est, ne ex animo sudoris Contra, si adversus eum quem diligit, puta filium, coniugem, fratrem, et . Sc Alph. V. 21. . , Ombum, ut peccare desinat eoque mugis ob bonum spirituale alterius Are Galat , V, 12), . . eiuS, qui SCRΠ-dalum praebet.
non est illicitum V. , Cusere mortem grasSatoris, qui via obsidet
V Less. II, 47, 2 l); praepotentiS, qui umile vexat filii, qui uis dedecori est Salm. 20, 3, 44). 8 Ex S. Alph. V, 22 in n. V.
L, Optare mortem filiae, quae binopiam vel deformitatem nubere nequit Vel nuptae, quae graviter divexatur u viro Ex S. Alph. l. ); nisi tam acerbe divexetur, ut non sit gravo sibi mortem sesiderares 73 n. 11 nam si ipsa caret letali, quidni et alius qui sani diligit3 9 Aetor. Cap. II, . . Ne ma
78쪽
LIBER III. - TRACT. I. DE CARITATE ERGA PROXIMUM
Quod autem alteri optare non licet, V. i. mortem, de eo, etsi forte ei naturaliter acciderit, nec delectari licitum est 10 . Et, quia contrariorum eadem est ratio, non licet tristari de bono tonsporali in alterius, nisi hoc in iniustam tui perniciem cedat 11ὶ, vel ille sito indignus 12ὶ Gistari autem de bono alterius temporali, qua bonum eius est et nostram excellentiam minuit, invidia est 13).87. roximum autem accipere debemus omne homines, nemine excepto, inimicos quoque l43. Proinde is qui alteri iniuriam sedit, debet ab eo veniam peterest 5ὶ et qui accepit iniuriam sive alter Veniam petat, sive non petat), debet ei ex corde dimittere l6ὶ et id exterius ostendere communibus benevolentiae signis l7ὶ Demum oportet inimicis benefacere 183 idest pro eis orare, eisque egentibus opem ferre. At vero inimici diligendi sunt, non peculiari aliqua dilectione, nec illa qua olim forte sed ea generali et communi, qua omnes homine diligere oportet l93. roinde nec specialiter pro eis rare, Vel ei opem ferre necesse est, sed prout ceteris 203. Nec opus e8t, pecialia benevolentiae signa eis exibere 21ὶ nisi forte, ' his omissis, videaris odium fovere 223; aut, I eis prae-
13 D. h. 2, 2, 36, 1. Et Siletale ex gener suo D. h. a. 3 . Temporati, quia invidia fraternae gratiae magis contra Spirit. S. qui glorificatur in sui operibuου peccatum At D. h. a. 4 ad ).
pareat, uter prior fecerit iniuriam, in re tam periculOHa, tenetur uterque Sallu , 21, 6, 22). Ceterum, Satis est, eam Peter facto et reipSa Voluti, si ei donum miseris. Cessat haseo obligatio, si 1 iniuriam paSsus Vel pari iniuria asse 'εrit iniuriosum, Vel petitam veniam spreturus Sit Rut2 is qui fecit iniuriam ei cui fecis, praestet imperio, vel dignitate, Vel statu nisi fors ali ocom iniuriam fecerit Croix n. 189).
loqui offensori, qui mὶdisiniam R-tisfactionem, quum poteSt, non X-hibet. orro communis boneVOlentiae signa accipere debemuS, quae coloris eiusdem ConditioniS, V. , ceteris civibus, ceteri ViciniS, ceteri cognatis praestari Solent Salm., 21, 6, 19). Nihilominus, Pater, Sulierior poteS haec omitters non diu tamen), ut iustum dolorem, aut laesam dignitatem ostendat S. Alph.,
21 D. h. cit art. 9. Ut ecce, hoespitio eo recipere, aegroto inVi-Sere, Obrio Salutare Salmant. 21,
28 At grave est, eis non exhibero signa communi beneVOlentiRΘ, . , inimicum obvium non resalutare Sua
79쪽
75stitis, inimiuus desinat odiis, est enim veluti opem ferre ei in necessitate spirituali 233 aut demum, ' citra scandalum praetem mitti non possint 243. Ceterum, caritas non vetat ab inimico ti factione exigere, sive damni, sive iniuriae 25ὶ 8s valde periculosum est, reum criminis pο8tulare inimicum, quamvis et iustitiae; facile enim e latet odium 26ὶ.ART. II. De Scandalo. 88. Scandalum proprie est Factum vel dictum, vel non factum minu rectum, praebens alteri occasionem peccandi l . Ut igitur scandalum sit, necesse est: ' ut detur alteri occasio peccandi, vel solum venialiter 23, aut materialiter tantum 3ὶ immo vel solum peccati exterius consummandi 43 utque 2 detur facto minus
recto, ide8ι, malo, Seu re era, e Specie tenus; nam quae bona sunt, et apparent bona, expediunt, aedisscant. Nostri Vulgo candalum dispescunt in activum, seu datum; et pa8Sivum, Seu acce-
non Salutare, Si Superior tuus sit: Si cetero omneS, quibus permixtus ΘΗt, SalutaVeris eo praetermisso: aut OlΘas salutare ObVium quemque
S. Alph. l. α). Quamobrem, non inviSere, V. ., famulum egrotum, prout antea, regulariter a letali non
23 V. Suar. V, 5, 8; Rim., 21, 6, 19. 24 Croix II, 191, etc. Verum,
phon. II, 28). At si quis putet, te
odium sevore, quia inimico tuo non ampliuS, ut Olim, arcana animi tui credi non Omnia conSili Suo geris, ut olim negociationeΗ, ut olim, Cum e non ini quamui ille te iterum,
ut olim, colus is deΗipit V. Moli , XII, 10). Hoc igitur dumtaxat grave
eSs, Oratione OStra Θ opitulationibus inimicum excludere ei in eX- trema neceSAitate operii non ferre D. h. it. α); vel non arcero ab eo damnum, quotie arceri potest sine incommodo graVi.
25 Ex D. h. 2, 2, 108, 1 Laym. IV, 3 V. Deinde, 26 S Alph. II, 29. 1 Ex D. h. 2, 2, 43, 1. SCRI)dalum autem dictum est, quaSi t fendiculum in via salutis Ps.
Hi alius, videns, eadem faeiret, Putans licita esse aut acerdo hostiam non consecratam in missa adorandam ostendat C. V De celebr. ias.).
periculoSius peceat. Proinde qui das altori occasionem huiuSmOdi V. α qui meretricem Sollicitat , non X-cusatur eo quod haec iam ad sec-Candum parata erat, Seu habitualiter, quod litanum St, Seu etiam actuali
patet, utrumque teneri scanduli set qui, V. . mulierem Onicitat et mulier, quae Ollicitationi consentit. Et ideo verius est, oum qui alterum sollicitavit ad peccandum non teneri id Oxplicare in confessione Lugo, De Poenit , XVI, 142 quia per e
80쪽
ptum Scandalum acceptum, si oritur e facto minus recto, usi lorum; in X recto, pharisaicum dici solet bin; sed manifeste haec extra deflnitionem unt. 89. Datur autem vel directe, Vel indirecte. Directe, cum vigintondit alium trahere ad rem malam, seu qua haec peccatum ηι directum formaliter , seu qua est sibi utilis, vel placens est d, rectum materialiterin indirecte, quoties alterius lapsu sequitur praeter intentionem dantis 63 Directe datur iubendo, petendo, instigando, consulendo ea quae mala sunt 73. Indirecte dari potest innumeri prope modis sed in primis, exemplis, praeter intentionem, datur. Hoc ante omnia aestimari debet ex personis quibus datur, nempe si eo exemplo moveri possunt; ideoque non cadit in hominibus perfectae virtutis, aut contra perditissimis quippe malis aliorum exempli illi non moventur, hi non egent 8ὶ Ρorro scandalum huiusmodi recidit in voluntarium in causa ideo, ut imputari pomit, necesse est V ut praevisum fuerit; ' ut debuerit; ' ut potuerit evitari ΡroL, g 1573. Ex 1' igitur, excusatur qui non animadvertit, vel non putat, se scandalum dare 93. Contra, ex 'nulla excusatio eiu est, qui scandalum praebet eo facto quod re-Vera malum St, seu natura, seu lege. X ' excusatur qui dat scandalum facto quod specie tenus malum videtur, i non po88it eo abstinere, aut videntes admonere sine incommodo gravi 103. 90. Scandalum est peccatum mortale eae genere Suo eiuSque grRVitas, in re praesenti, metitur ex peccat ad quod alius pertrahitur sil , vel tantum materiali 123. Et quia caritati specialiter adversatur speciale contra caritatem peccatum est 13ὶ Praeterea scandalum directum contra ea quoque virtutes, ad qua laedendas proximum pertrahit, peccatum est, quia vult eas laedi l4ὶ an et indirectum Quaestio subdifficilis quae in eo posita est, num omniSVirtus vetet, ne detur alteri occasio laedendi se an id proprium 5 Ex Μatth. XVII, 26 XV, 14. 10 V. S, Alph. II, 2. 6 Suar. 10, 2 9 Lugo, De Poe- 11 Ex D. h. 2, 2, 3, 4. Ideo,
Nit. XVI, 152. v. e. qui racemum ex alteriit Vinea
7 Lugo. l. c. o. rol. φ 21. decerpendo, plures ad idem faciendum 8 Bonuo. Το. II, Disp. II. u. IV, movet, si dominus graviter laeditur, P. 2 n. 43 ibique avarr. Banneg, gravi non caret S. Alph. III, 3T). Sancheg VasqueZ, Agor. Billuart. 12 Sancti. D. III, 8, 24 IdomArt. VI, o Immo i i qui malum iuris est in eo qui occaSionem prae- exemplum praebet, adeo flagitiosus et peccati. Vel solum exteriUS, On- Sit, ut putreVerit eXemplum suum ne summandi S. Alph. II, 47). Et plaminem CommOVere Sancti. D. I, 3, uni St ου 8 n. ).