장음표시 사용
71쪽
VITA B. IOAN. CHRYSO STOMI PER
adduxit pr sente episcopo in testimonili fastus de arrogati et ipsius Ioannis.Beatus igitur Ioan . nihil cuctatus,ipsum expulit e ciuitate, se avocas ac deflectens a priore erga eudem amicitia, ci, sermonem is expropsisset
prope blasphemia. Hisce mox cognitis, Imperatrix Eudoxia in ecclesia cognomine apostolorum insigni,Theodosium filium suum qui ab Arcadij patris sui morte imperauitὶ tuc tenellae admodum aetatis ad genua
S.Ioannis demittens, nec simplici iureiurando se obstringens, vix tandepersuasit, ut priorem erga Seuerianu amicitiam coplecteretur, eumque exciperet familiariter,tametsi Seuerianus sui erga Ioannem simultatem animi nihilominus retineret. Etenim Ioannes secus qpro decoro nec decenti tristitia affectus est aduersus Seuerianum. Erat autem dc Ioanes
peracri zelo incalesces circa fidem dci; potissimum prouidebat,ne quis
sermo depromeretur aduersus maiestatem diuinam, tametsi Ioannes
fuisset varie edoctus, dc proinde declarans sceu dietu est) suae in Christuseruorem fidei, dc eadem opera adimplens quae in diuina scriptura prodita sunt: Zelo zelatus pro Domino. Rursus, Nonne qui te oderant Domine,oderam: dc super inimicos tuos tabesceba ξ Perfecto odio oderam eos. inimici facti sunt mihi. Sane qui de hic praetextus, causa haec illi erat prς concepte indignationis aduersus Seuerianu. Porro qui Ioannem infense Oderant, id ipsum moliebantur, cuiusnodi assolet fieri in hisce potentiorum temerariis conatibus. Hic ' factiosam coitionem apud populum concit,suis calumniis usus. Et quide populus ipsi mire applaudebat. ob sermones in ecclesia ab eo declamatos, homineq; vehemeter dilige bat.Obiectiones aute aduersum se coorientiu ne tatilli quidem faciebat Nec admodu multo tepore fama de ipso celebrior loge lateq; effusa, peruagata est prouincias,ciuitates, insulas: adeo ut nemo fuerit,qui no c cupisceret cora cernere homine, ipsiusq; doctrina haurire auribus. Hic
subinde B. Innocentio a Constatinopoli scribebat iterasq; ab eode excipiebat,quae eius comendaret prudentia simul de doctrina. Cuiusmodi aute fuerint ab ipso editi sermones, q multi a velocibus scribis excepti, quamq; elegates, dc ad persuadendu appositi, quid nuc attinet dicerei Ea quisquis cupidc legere volet, poterit nullo prorsus negotio hinc dece pere frugc loge utilissima. Ingenio erat peril idoneo dissoluedae quamlibet prolixae quaestioni, idq; cocisis verbis, necnon ad coprehendendum nulli non obuiis. Ediuerso quς paucis inducebat, ea poterat exporrigere ac dilatare susus. Pulchre admodu sermone efferebat, sic ut plura ac distinctius variegata, q c teri omnes quotquot erat ' sacerdotes exceptis Athanasio Alexandriae,Basilio Caesariae, Cappadociae, & Gregorio Nazianeti irreprehensibilibus ac perent memoria dignis episcopis plura in
quam doceret, commetaretur scripturiens, ac digereret in dogmata, nec interim ab alio aliquo mutuaretur quos deprompturus erat sermones. Ad haec, is poterat sermones eiscere argutos quidem, qui expergefacerent auditores quamlibet crasso ac rudi ingenio, qusue essent somniculosi,
72쪽
GEORGIUM PATRIARCHAM ALEXAND. 1
culos, socordes, ad artes & perferendos labores inepti, ad exercendam agricolationem inertes, eos inquam, qui desides nullam excolerent a tem,excitare poterat, simul & intelligetiam praebere, & extimulare exemplo operum ipsius: quς quidem omnia admiratione cuprimis digna erant. Proinde illi non in postremis cutis erat,ut ne quid aliquando imminueret e nocturnis, matutinis ac diurnis congregationibus ac vespem
tinis hymnodiis. Setiam dabat operam, ne qui, prae se experrectus fores adaperiret sanctae ecclesiae Nullis unquam congerendis opum thesiiuris incubuit pro mercede concionum quas diserte de grauiter declamabat, neque est assequutus eas, ob rationes vitae luculentius exigendae. Ad hac vivendi formulam, viri istius auiditas neutrobi euarians transigebatur, idque ut praeconceptam animi destinationem iugiter conseruaret immobilem, multisque euaderet superior, qui sacerdotali dignitate excellenter alioqui anteibant,etiam si & ea prae illo gesta fuerint, & quae post illum, nihilo fuerint inferiora, attamen habebat, sed & retinet gratiam sibi uni peculiariter competentem,quandoquidem in exilio agens, nihil quod sui esset iuris,inter curas habebat, ceu quidam aliquammulti a lent:sed iugi modulatione concinebat psalmum illum tertium ac vigesimum: Domini est terra, & plenitudo eius:orbis terrarum, &uniuersi qui habitant in eo. Beatus hic Ioannes sapientissimi Apostoli Pauli epistolas vehementi complectebatur amore, nec ullo unquam tempore librum squi eas contineret sinebat e manibus intercipi, eas legens, simul& miraculi habens loco quam hae continent diuinitus aspiratam sapietiam, dum citra ullam dubitationem secum reputat, quanta puritate anima illius praenituerit, quamque ab omni inquinamento alienum compus conseruarii. Neque enim alias Spiritus sancti gratia ipsi suppedita liet tam pWgnantem copiam disserendi ac tradendi sic diuina eloquia, nisi is fuisset ab omni contagione illius mundi expurgatus, iugiter retinens memoriae impressam Saluatoris sententiam dicentis: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt. Erat illi in imagine effigies ip- Missis Milis sum Paulum velut spirantem ac superstitem exprimens. Is ubi pusillum silvi quid interquieuisset pro subleuanda infirmitate corporis, Etenim supra naturae conditionem peruigilabatὶ quumque ex epistolis eius per- Dolusi Luicurrisset nonnihil, de esset commentatus, in Apostoli effigiem fixius se prori L culorum aciem intendebat, & quasi is in vivis superesset, ita in ipsum aciem oculorum intendebat, eundem depraedicans reuera beatum, sib que visus illum videre, totam animi contemplationem in ipsum conuertebat, ac si familiariter cum eodem versaretur, & comiter compellarer. Se igitur accinxit ad desideratam earum epistolarum interpretationem, ut omnibus innotesceret virtus tanto huic viro diuinitus in
fusa , ratus se rem facturum prorsus indecoram, si quidem ecclesiam sineret expertem esse doni adeo locupletis & opulenti. Quare arbitratus non mediocre precium operet rogantibus se Lacturum, si eas dilucidius
73쪽
VITA B. IOAN. CHRYSO STOMI PER
explanaret, hoc ipsum opere praestitit. Aduesperascente enim die, quo tempore domus sua serias ageret,& nemo adflaret interpellator obstre- perus, suum illud anachoreticum cubiculum subibat,& in sedili quopiam ses stans coram se funale cereum accendebat,& arreptis in manus
tabellis per seipsum inscribebat sermulas dicendi Apostodo peculiares,
simul & in easdem enarrationes. Sed enim nemo tum ausus fuisset ad eum ingredi, hauddum soris stare pro soribus, non etiam sermonem texere, ne per hoc eius animi conceptio dispergeretur. Id obseruabatur quandiu animum adiiciebat ad scribendum. Iamque maxima ex parte epistolas fuerat interpretatus, de ecce humanum quiddam ei contigit, nimirum angi coepit taedio, secum dicens: Ecquis nouit, Deo ne accepta sint haec,& gratiam ab eo relaturaὶ Atque utinam citra notam reprehensionis& indemnate enarrata sint haec. Scopum ne attigi sapientis istius ac tanti viri Θ Hac de re ut argumento quopiam reddererur certior, supplex effagitauit Deum. Non ita multo post postulatio hunc sertita est
finem. Contigit itaque eum expergefieri non modo ut destinatum opus absolueret, sed ut alia pleraque edissereret. Etenim vir quidam Vnus eorum qui dignitate praepollebant in ea ciuitate, praetextu causae cuiuia piam infamiae nota sugillabatur ab iis qui liuore torquentur alienae famae. Adversus hunc incanduit, de grauiter destomachatus est Imperator. Eiectus tandem e palatio,excustias etiam a dignitate est. Hic in m c rore tanto ac deliquio animi constitutus, quum neminem haberet qui se conciliaret Imperatori, quod nullus pro illo posset intercedere, animo tandem recogitans quantam obtineret loquendi fiduciam cum Imperatore Ioan es,coscius ad hςc, quia non esset eius petitioni haud dubie immoriger & inobsequens futurus,qubd omnimodam ad ipsum ostentaret beneuolentiam, ad se accersit unum aliquem e familiariter sibi adhaerentibus. In huius sinum expromit arcanum sui consilij. Hortatur eum, ut sanctum adeat Ioannem, esque persuadeat praesens ad se ut venire dignetur,& rei totius summam renuntiaret. Sane homo verebatur,
ne si per diem Ioannem adiret, a quopiam conspectus inimicorum suorum , in suspicionem veniret rursus Imperatori, quasi quςsiisset eum ad impetrandam sibi gratiam. Equidem propterea adit beatum Ioannem,
renuntiaturuS euentum qui coligerat,adhortatus ipsum ut uni cuipiam ei assidentium arcanum permitteret, qui & eorum ad ipsum significaret aduentum noctu affuturum. Hic igitur princeps expromptus & alacer, ad exporrigendam manum nulli non amictorum auxiliarem, ad se a cersi Proclum,quem ad hoc ipsum munus obeundum praecise definierat, virum utique eximiae pietatis erga Deum, omnibusque virtutum ornamentis redimitum. Huius fidei de negotio arcanum permittit. Rursus reiecta omni cunctatione Ioannes, verius Deo ad hoc ipsim extimulante,ut plenius certior redderetur de descriptis pcilis a se enarrationibus,dc ecce nocte eadem arreptis in manus chartis cum pressus incumberet
74쪽
GEORGIUM PATRIARCHAM ALEXAND. 18
cumberet scribendis commentationibus in Apostolum, Venit quidam vir du instaret compositioni quasi is haberet familiare colloquium pertexere .Exurgit Proclus,propiusque accedit ianuς,& per soramen quoddam limis inspectat oculis,videt Ioannem in suo considentem sedili ac scribentem,simul & sanctum Paulum quem prius inuocarat,ex aduerso
sedis,prope Ioannis caput,immittentem os suum deorsum versus, in aurem Ioannis dexteram, de familiariter colloquentem ei. Forma autem eius praeferebat Eliseum, barba iustam exprimebat aetatem, lata admodum. Auscultans proinde erat Proclus percupidus quiduis audiendi, atis nihil eorum quae dicebantur, exaudire potuit. Atqui is citium ab ianua secessisset,dixit homini : Parumper aequo feranimo. Alias enim prae te& ipsum alloquitur, nec te ad ipsum polliam introducere tantisper dum ille egressus fuerit, nequando resciscat aliquis quid arcani sit: quemadmodum ne tu quidem a quoquam cerni. Erat autem Proclus in magna mentis emotione,quis ille esset,addubitans,sed & nescius quo pacto potuerit ad Ioannem introire,eo quod nemo priua authoritate assabat eius cubiculum, nisi primum Proclus id ei significasset. Homo igitur quum horis aliquam multis assedisset ianuet, adhortatur Proclii expergefactu, ut suum annuntiet aduentum.Ille autem praeut decorvexigebat, respondens dicit ei:Ecce quot horis sustinemus quotidie,& ne sic quidem qui cum eo loquitur,egressus est. Neque hoc admittere possum. C terd nequid de me dissidas, en ipse ianuam Pulso,rursusque per foramen exploro, finem ne imposuerint mutuis colloquiis 3c conquieuerint. Itaque is quum abiisset,irasversim introspexit,& ecce iam secundo iuxta priorem modum videt rursiis mutuo se alloquentes. Rursus igitur Vice versa reuersus consedit, hac de re suam secum cogitationem expendens. Post paululum, rursum animo consternatus ob hominem illum,ic exurgens per prius forame transversim introspexit, & ecce deprehendit eos iuxta modum priorem nihilo secius facientes.Is enim qui videbatur,in aurem beati Ioannis inserebat sermones. His gestis ait homini Proctus: Revera frater quid de summa tui negoti j dicere habeam, plane sum inscius. Vti suspicor,no vult Deus te perstui vicaria permutatione istius quae te premit,assiictionis. Ecce enim temo iam abi j cupiens nosse num ille seriaretur,&ecce similem in modum deprehendo eos inter se conserentes. Illum quidem qui ad episcopum venit, inuenio insusurrantem auri eius, hunc vero non usquequaque auertentem oculos,sed deorsum versus respectantem. Respondens nomo ait Proeso:Oportebat te mi pater,
neminem prς me introducere,quippe qui plane nosses in quanto annini languore ac deliquio sim constitutus,in dies singulos pr stolas mortem. Et nisi Deus sespitem me conseruet sancti sui suffragiis, periclitorde vita, ad liqc respondens Proclus, ait:Fidem verbis meis habeto stater, istum non ego introduxi. At ne noui quidem, quopacto sit introgressus ad eum. Quin de alius nullus est introit' qui in eius cubiculum deducat
75쪽
praeter hunc. Atqui hic aliquantisper sustineto. Haud enim dubie confestim egressurus ille est,tum demum te ad eum introducam. Haec illis intersi: conferentibus, lignum ecclesiae signum edidit euocans ad laudes matutinas.Tunc ait Proclus homini, Exurges perge in pace. Neque
enim ex hoc nunc verbum est habiturus. Siquidem ceteris omnibus negotiis hasce praesert laudes,quibus interest assiduus in oratione adusque
diluculum. Huc autem ad nos redito superueniente proxima nocte,&quoquo modo pnae caeteris hominibus aduentum tuu ad ipsum, ipsi indicabimus. Exurges igitur homo magna cum animi anxietate ac lachrymis multis illinc se recepit. Horum nihil rescivit Ioanes,sed neque tum intellexit Proclus quis ille fuerit tam familiaris colloquutor. Proclus autem exurgens fecit sicut & pripterita nocte. Rursus vidit Apostolum beato Ioanni loquentem iisdem figura habitu & gestu quemadmodum & prius. Illinc porro digressias nequaqua ausus est nuntiare ei. Progressu autem temporis,&ligno ecclesiae signum edente abiit homo in domum suam eiulans. Sane Proclus immodica admiratione perculsus, iratus quidem aduersus neminem est. Neque enim aduersus ullum consueuerat iram exacuere: in se potius transferebat culpam, quasi id quod faetiim erat, sua unius contigisset negligentia. Decreto autem huic se subiecit, nihil sumere cibi aut potus, aut certe somni, de neutrobi ab ianua cubiculi ipsius beati Ioannis digressimam, tantisper dum hominem ad sanctu introduceret, aut certe nollet quisnam introduxerit eum quicum loquebatur duabus prςteritis noctibus. Volo igitur emisso, assidebat continenter ianuae, nus iam illinc se proripiens, ne ad momentum quidem temporis. Homo rursus Vti consueuerat,venit ad qdes episcopi. Et quidem Proclus prςsenti fretus animi fiducia, quia nemo mortalium ad episcopu accessisset,dicit: Revera 'dominestater propter te neutrobi ab hoc sum digressiis loco.Tuum igitur ad uetum continenter indicabo ipsi. Exurgens,& iam ianuς proximus,& transversim introspiciens ambos rursus videt,quemadmodum prius viderat,mutuis sermonibus congredientes. Tunc ait homini. Exurgens fratrer hinc te recipito in domutuam,Deum obsecra tibi ut auxilietur. Vti enim video, qui cum epilc po loquitur, missus a Deo est. Inuissibiliter enim ad eum ingreditur. Perianuam siquidem nemo ad ipsum introgressus est. Ille autem exurgens abibat flens, 5: spe abiecta impetrandae saluti . Mane autem facto, beatus Ioannes memor hominis aduocato Proclo dicit ei: Num venit limmo huc,quem significasti ad nos venturumi Respondens Proclus, ait ei: Etiam venit reuera Pater.Tertia iam hodie nox est ab eius aduentu. Ille
ad hic,Quam ob causam non indicasti mihi eius aduentum 3 Respondens autem Proclus dixit: Peculiaritet & secreto congrediebaris cum V iam alio,ego aute mihi conscius non sum ullius admisset temerit,le, quid enimὶ ait: Nemo ad me hisce noctibus in resilis est.Tunc Proclus ad eu proxime accedens,sormam habitumque a se visi expressit:
76쪽
GEORGIVM PATRIARCHAM ALEXAND. 19
& quo pacto os suum deorsum versus auri ipsius inserebat, sed & secretato ei loquebatur scribente beato. Ille autem tanto amplius admirabatur pret Proclo. Simul vero ac desiit loqui Prolus, intenta pressius oculorum acie tu imaginem Apostoli & conspicatus effigiem dixit assimilem esse ei quem viderat poenitentia ductus Ioanni dixit, ligito indice in imaginem exporrecto: Veniam mihi indulge pater. Quem tecum vidit
quentem,huic assimilis est. Vti autem arbitror, is ipse est. Tunc sapien-cillimus Ioannes ut cognouit Deum suas preces exaudiiss e, seque certi rem esse redditum de volutate ipsius, ut ad elusinodi epistolarum inte pretationem se accingeret, & ipsum Apostolum quae sua erant ite pretatum esse per Ioannem, quum demandasset Proclo aliquantispermanere extra ianuam, ea occlusi se in faciem prosternit in solum, gratiarum actionena rependens Deo, & orans cum lachrymis ac gemitibus per horas aliquam multas. Itaque postquam desiit, accito ad se Proclo dixit, Rentitia homina, ad me ut veniat nocte hac. Nequaquam enim deinceps eum quem vidit mihi colloquentem, visurus est. Is quum accessi litet,vidit Proclus sbium considentem ac scribentem: ' illum autem 'apostolum non iam vidit:quare&indicauit adesse hominem. Ingressus igitur homo renuntiauit quae aduersum se gesta essent. Mox ut diluxit dies, Ioannes ad imperatorem profectus est,proque eo intervcnit. Iussit tum Imperator quaecunque a beato Ioanne fuerant postulata,ad finem perduci : S: reuocatus est homo ad pristinam dignitatem suam & honorem. Hac igitur indubia certitudine accepta, totum se traduxit ad chartas non ita pridem coeptae suae interpretationis. Iterum exorsus est in pattes diducere ac distinctius digerere i n ordine schedas suas. Denique sanctissimi spiritus gratia velut manu deductus, sicubi aliquid desyderaretur,suppleuit: si quid redundas aut secundo dictum,sustulit,ipsius Apostoli epistolas quς enarrandς resederant, citra controuersiam interpretatus. Porro delatores viri ad pristinam dignitatem reuocati,ubi referente imperatore didicerunt rem ipsam sic emendatam ad petitionem beati Ioannis, peracri ira aduersus ipsum incanduerunt,& in unum conspirant & cooriuntur habentes cooperarium & coadiutorem istius tragici dramatis caput, Diabolum. Inter se consultabant,quonam pacto vicem ei rependerent. Sed enim Ioannes apprime prudens & virtutum ornamentis eximius agnouit quidem illos haec aduersum se moliri, at vix titillum illi cur fuerunt. Eudoxia vero imperatrix quae tota inhiabat auaritiae, per obliquum tramitem iniustitiae nimisquam multς coepit omnino multas pecunias coaceruare. Hic itaque beatus sepenumero n diuersis suis commetari iis refricabat memoriam istius facinoros e cupiditatis, miseros de predicans qui eius amore tenerentur,quam etiamnum Voca bat idololatriam, per haec cupiens auertere imperatricem, simul& eos
qui illici voluptate ipsius capiebantur, non quidem ad personam ullam
referens nominesenus:attamen quisquis eo laborabat morbo, 5 hanc
77쪽
VITA B. IOAN. CHRYSO STOMI PER
in se agnoscebat morbi putrilaginem, arbitrabatur se velut aenigmate sermonis perstringi,eoque offendi cocionibus istiusmodi .Proinde erat Constantinopoli vir quidam patricius nomine Theodoricus locuples
admodu& primarius palath. Hic subinde appetitus insidiis est ab imperatrice, ut quae viam iniret opes ab eo partas oc facultates per rapina extorquendi. Illa autem nullum internanciscente modum cuius praetextu id conficere possesimolestissime serebat.Vitam enim ille homo seu
galiter & temperate traducebat. Vna igitur dierum in Palatio existentem ad se accersit, eique indicat per siletiarium quendam dicens. Nouit inclyta celebritas tua,quantam vim impensarum imperium insumpserit in ambitiosam militum pompam, dc in alias ineuitabiles causas, idq; citra vllam intermissionem. Neque hoc modo, sed & annua tributa impertit aduersariis,concitandi eorum erga nos pacis gratia. Quin & hodie Reipublicet negotia magnis atteruntur angustiis. Mutuo igitur dapartem quandam subitantiς quq te contingit ratione istius militatis tuae expeditionis,ut primum quidem nostra perfruaris beneuolentia, dein& feliciore successu. Postea vero rursus cum gratiarum actione recipies quq commode utenda nobis dederis. Ne igitur cuncterim tu usquequaque 5 continuo Dei ins inctu extimulatus ac praefervida animi alacritate nobis obsequi,idq; opulenter & prolixe. His auditis Theodoricus,
animo vehementer consternatus egressis est palatium. Magna cum an
xietate suffugit ad tranquillum ecclesiς portum, nempe ad eum qu i tum gubernacula iesius moderabatur ac sustinebat, ad beatum Ioanne, eiq; explanat quae sibi acciderant,omnia, multa cum erosusione lachrym tuni: simul Sc pedum ipsius attactui se aduoluens lupplex orabat,ut eius
interuetu nonnihil apud Deuconsequeretur opitulat,onis & aduersum hcc obstaculi.Ille autem ut suapte natura erat ad exhibendam omnibus misericordiam procliuis,& alienis codolescens malis, eumque conlepiatus peracri dolore affectum, continuo ad imperatricem duos e clericis enuttit habentes in manibus quae decreto prIorem eius iniustam petiutionem irritarent,hunc continentes modum: uti video quae ipse enitor pro virili ςdificare pro salute tu et unius animς, Deo accepta v t sit: tu exaduerso potius nihil cunctaris ea demoliri.Non enim optem modo, ut
temporari j huius imperij perfruaris ditione, in terra quan libet fertili Mopima, sed ut meritis bonorum operum tuorum pronuntieris haeres regni illius coelestis & intermini. Quam enim habere possimus gloriationem hac una antiquiorem, quam ut vestra laudabilis virtus omnibus elucescat per opera pietatis, ac felicem vite successum3 Reuera enim in stuporem p rq admiratione me adducunt quae audiui a vobis dicta hodie esse Theodorico viro illustri& patricio secundum Deum viventi, propterea quod costituit vos Deus domi nos uniuersae terrς & maris, & neq;
partis ab eo opibus stabiliri possit imperium vestrum, eb vel maxime qui aduersus ipsum nihil deliquit.Obsecro itaque vestram erga Deum 4 dilectionem
78쪽
GEORGIUM PATRIARCHAM ALEXAND. 3o
dilectionem, ne quid eorum quae eidem dixistis, exigatis ab ipso, potius
indulgenter condonetis omnia:iubete autem in administrandis Reipublicet negotiis nihil praepostere aut peruerse fieri. Dominus vero ac Deus noster Iesus Christus adimpleat petitiones vestras in bonum, secundum suam ipsus voluntatem,o studiosa Christi amatrix. Valeto in multos annos permansura ad Reipublicae Romanae utilitatem. Hisce literis clam lectis & cognitis,uehementer suppuduit ne non obsecundaret eius in nitis: idque se facturam indicat per quendam palatinum dicens: Sicut iussisti nobis pater, faciemus. Non modo enim ex ipsius facultatibus nihil accipiemus, sed 5: citra metum in ciuitate vivet, & de palatio aliud
nihil mali suspicetur quam hodie & nudiustertius. Nemo est qui illi ullum facessat negotiit, aut de re quapia obturbet. Et eo qui missus fuerat ad Ioannem ab imperatrice, reuers , ipse Ioannes intenta in Theodoricum oculorum acie,ait. Quid si regina te proscripsisset,& ne tantillum quidem tibi reliquisset e facultatibus tuis, unde,quaeso, posses congerere in aceruum quae tui iuris sunt Non modo enim no posses, sed nec imputarentur tibi ad iustitiam quae a Deo est. Quod si eam substantiam dederis Christo,reuera plus milies tanto Vicem rependet in regno coelorum,& vitam aeternam haereditate possidebis. Qui enim miseretur pauperis,scenerat Deo. Hoc iesum edocet dicens,' Facite vobis sacculos qui K - . non veterascunt, & thesaurum non deficientem in coelis. Respondens autem Theodoricus, dixit ei: Ecce substantiam omnem meam do in ' Ominta ex 'xenodochium ecclesiae pro subleuanda pauperum egestate,ut liberaliter excipiantur hospitio.Tantum est, ex onanu substantia nonnihil reti- nu. νον Vianeo quod satis sit milii liberIsque meis educandis. Proinde dimitto & 2 tor debitoribus meis, debitum omne,quod se extendit in quantitatem auri copiosi admodum, etiamnum renutio. Homo igitur illinc quum se recepistet domu, omnia quae se facturum condixerat praesente beato Ioanne,adimpleuit, nihilque defuit eorum quae fide sequestra fuerat pollicitus. Sinata atque accessit, orabat beatus Ioanes ut supplicaret Deo, utque ipsi indulgenter codonaret peccata,& eius eleemosynam gratam haberet & acceptam. Et ait:de prioribus quidem delictis bona spe fretus confido inmisericordem Dominum Deum, quia nunc remissi Ionem eorum es consecutus. Sed enim tu teipsum sedulo obserua, ne qua in re impingens ipsium offendas, ut& regno coelorum essiciatis dignus, aeterno exemptus supplicio Tua autem eleemosyna, quemadmodum & ' Cose .cresu onclij,approbata est dc accepta. Porro Eudoxia imperat trix simul atque desiis ια didicit quq a Theodorico gesta essent, aegerrime tulit, & accessito ad se quopiam e primoribus ciuitatis, iussit eum ingredi ad eximium Ioanne, esque renuntiare haec:Theodoricum Patricium inconcussa fide nec pe uersa voluntate ad iusiionem tuam, nulla unquam re ab eo accepta,immunem ac liberunt dimisi,tametsi laboraret inopia imperium ob diuersos imminentes sumptus . Atqui tu hunc per rapinam spoliasti, una
79쪽
VITA B. IOAN. CHRYSO STOMI PER
cum omni substantia ipsus,eam in proprium conuertens lucrum, furto interuertens ea quς nos contingebant,quod ille quae sibi vendicabat, ab obsequio pendebant imperiali. Te quidem non oportuit hςc admittere, sed conueniebat potius te imitari nos,quippe quς ab eo nihil accepi, neque& tu accipere debuisti.Sapiens vero hic arreptis charta & atramento ad eam sub hac formula verborum scripsit:Tua erga Deum dilectionem uti reod non usquequaque latet qui me genuere parentes,genetis mei splendor non te clam est, non item te fugit quae eorum fuerit opulentia:denique & dignitas quam spectabilis fuerit, nosse te arbitror. Ad haec rursus,quod nunquam diuitias dilexerim, nullo item pecuniarum aut humanae gloriae sim amore deictus, tu melius nosti: quin potius co-silium saepeumero dedi, ut qui tales fuissent, eiusmodi evanidam & in nem curam prorsius a se ut excuterent, de sua ipsorum salute soliciti petliberalem & effusam in pauperes largitionem, ut coeleste regnum sibi compararent. Qua tadem ratione videri debeo pecunias percupere,qui
semper admoneam,snque meis enarrationibus & commentariis soleam
perstringere durius eos qui superuacaneas opes stibi pepererunt, nec interim eas dispergunt in pauperum manus Z Mihi enim abunde fuerit ad corporis alimoniam pusillus panis cum sale & olusculis miserabilem in modum decoctis,sdque ad subleuandam infirmitatem corporis. Quod autem de Theodorico significasti dolo malo interuertisse me substantiam in meum unius quaestum: sane hoc Velim tibi ut innotescat, ipsum nihil unquam milii contulisse, at neque accepturum fuisse, si quid tandem obtulisset.Porse maluit ille foenerare Christo, sua bona hic manibus commendans pauperum & inopum velut depositum, ut ea in futuro seculo recipiat ab eodem tanto cumulatiora. Equidem ipse optarim ut parem tibi ipsi irrogasses iacturam , pecuniis tuis in aeternos thesauros exhaustis, ubi neque ' ςrugo, neque 'tinea demolitur: non fures & insidiatores effodere ausint. Ea enim erogauit in xenodochium ecclesiet, ut consideratione eius munificentiae, cura erga inopes & indigos maior ineatur. Haec igitur siquidem accipere vis,& contristare Christum, ipsia videto. Mihi enim crede, quia id si admiseris,aduersum te tribulatio co- surget. His clam ab imperatrice lectis, rore & ira impleta est,secumque commentabatur,quonam pacto miseris modis angeret Ioannem theodoricus autem ieiunio vacabat & orationi, continenter deseruies ecclesiet Dei, ita ut multis in locis exaudiretur virtus ipsius atque conuersatio. Caetetu insigne orbis totius luminare ac doctor, auditis que a nonnullis fiebant iniustitiis, nihil cunctabatur eas multa cum loque di fiducia coarguere ac reuincere.Imperatori iuxta ac imperatrici co nsilia impertiebat ad salutem parandam conducibilia. Sacerdotes iubebat conuersari iuxta sibi pristitutas leges, quarum transgressores abarcebat aditu templi,dicens non oportere eos perfrui sacerdotali honore, id vero eorum egi: qui veri essent sacerdotes. Docebat non imitandum secularent
80쪽
GEORGIUM PATRIARCHAM 'ALEXAND. 3i
larem qui insense persequeretur clerum . Quae aduersus ipsum insidiosa molitio tum adornabatur, nihil obtinebat virium: at postquam mul-3 tos eorum qui dignitate pr pollebant, arguere palam & pr ter decorum aggressus est, tunc aduersus eum multo plus inca luit & exarsit inuidia: quin S: gliscens liuor pastores qui eum oderant, vicissim apprehendit. Quumque mutua coitione conspirassent, ne sic quidem superiores ipsio euadere potuerunt. Et ne obloqui voluisse viderentur aduersus eum qui salvos facit,& omnem euertit inuidiam, aduersus sanctum diabolica nectunt consilia, in diuersum sensum permutatis quibusdam ipsius homitiis,quasi ad certamen prouocasset aduersius imperatrice aliosque quosdam auis imperialis. Equidem aduersus eum depromebantur, plurima item quae deinceps fidem impetraret apud auditores. Hanc calumniam . exaggerabat homilia aduersus Eutropium ab ipso pronuntiata. Eutr pius enim hic eunuchus praesectus imperialis cubiculi, dequo commemini superius,qui x primus eunuchus amplissima dignitate ab imperatore accepta,quum voluisset de nonnullis qui sub ecclesiae asylum confugerant, vincuctam expetere, magnopere contendit, ut ab imperatore
sanciretur lex quae iuberet nulli noxio configiendum ad ecclesiaruim- munitatem, sed & eos qui prius confugissent,illinc abstrahi. Poena mox consequuta est. Simul enim atque posita lex est, nec ita multo poli Eutropius' quum impegisset in offensam Imperatoris,agnitus est sibi voluisse confugio consulere.Itaque beatus Ioannes eum consipicatus sub altari iacentem & metu perculsum, pro suggestu consistens,quo ex locol rius concionem habere consueuerat,quo multitudini fieret exaudibi-ior, sermonem in eum protendit uti ciue obiurgatorium, qui & eo amplius quos da offendere videbatur, quod nonodo non misereretur prς- senti infortunio oppressi,sed ex contrario coargueret asperius, alioqui potentes multa cum loquendi fiducia ob aliam causam reprehendebat. Nullam enim rationem inibat talium, an summates essent, in arcano mentis recessu retinens semper Apostoli dictum dicentis: Si hominibus placerem, Christi seruus non essem. Sed enim illo in tempore Ariani in ciuitate sua habebant conuenticula. Eam ob rem magnopere excruciabatur animo Ioannes, continenter Deum supplex obtestans, sibi ut vires suggereret quibus c ciuitate eliminaretur, id quod pr stitit fetui sui deprecationibus exoratus, hoc quide pacto:Die festo sanctae Epiphanit propinquate qui quide dicitur luminariu dies, Imeerator Arcadius unacu comite augusta aduenit ut sancta synaxim in Lancta ecclesia explerent,&immaculatorus acramelorum fierent participes, Christi nimirudei nostri. Introgressi igitur hi ad episcopii quu sinctas eius preces excepissent cossederunt. Imperator autem oculis in ipsum pressius defixis ait: Reuera pater a Costantini magni imperatoris teporibus ciuitas h chabita non est digna episcopo ac doctore pro proportione tuς sanctitatis. Eam ob rem Deo hominum clementissimo amatori debitam gratiarum