장음표시 사용
81쪽
Naevia redditus clamor. Ita caeSi in medio praedatores, neque ad pugnam tribu pareS, et ad fugam septis omnibus viis finisque ille tam effuse evagandi Etruscis fuit. XII. Obsidio erat nihilominuS, et rumenti cum summa caritate inopiari Sedendoque expugnaturum Se urbem Spem Ρorsena habebat quum C. Mucius, adolescens nobilis, cui indignum videbatur, populum Romanum SerVientem, quum Sub regibus esset, nullo bello nec ab hostibus ullis obsessum esseri liberum eumdem populum ab iisdem Etruscis obside-ὶWri, quorum Saepe exercitu fuderit; itaque, magno audacique aliquo facinore eam indignitatem vindicandam ratus,
prim Sua sponte penetrare in hoStium caStra constituit: dein metuen S, ne, Si conSulum injussu et ignaris omnibus iret, sorte deprehensus a custodibus Romanis retraheretur 15 ut tranSfuga, fortuna tum urbi crimen assirmatiteri Senatum adiit Transire Tiberim,' inquit, iatres, et intrare, Si ῬOSSim, caStra hoStium Volori non praedo, ne populationum
in vicem ultor majus, si Dii juvant, in animo eS facinus. VApprobant atres : abdito intra veStem erro, proficiscitur. 20 Ubi eo venit, in consertissima turba prope regium tribunal constitit. Ibi quum stipendium sorte militibus daretur, et
Scriba, cum rege Seden pari sere ornatu, multa ageret, eum milites vulgo adirent, timen SciScitari, uter OrSena SSet, ne ignorando regem Semet ipSe aperiret, qui AESSet, quom temere traxit fortuna acinuS, Scribam pro rege obtrunent. Vadentem inde, qua per trepidam turbam cruent mucrone sibi ipse secerat viam, quum concurSu ad clamorem acto, comprehensum regi Satellite retraxi SSent, ante tribunal regis destitutus tum quoque, inter tanta. sortunae minaS,
quit, civis C. Mucium vocant. Hostis hostem occidere bolitici nec ad mortem minus animi est, quam fuit ad cae- dem. Et sacer et pati sortia Romanum St. e unuS in te ego hos animos geSSi longia post me ordo est idema potentium decus. roinde in hoc discrimen, Si juvat, ac- cingere, ut in Singulas horas capite dimice tuo ; serrum hostemque in vestibulo habeas regiae. Hoc tibi juventus Romana indicimus bellum. Nullam aciem, nullum Proe lium t uoris Uni tibi, et cum singulis, ae erit. 4 Quum rex, Sirnu ira insensus periculoque conterritus, circumdari ignes minitabundus juberet, niSi expromeret propere quas insidiarum sibi in per ambage jaceret;
82쪽
ω TITI LIVII AEn tibi,' inquit ut sentias, quam vile corpus sit iis, qui
Magnam gloriam vident V dextramque accenso ad sacrisi, cium oculo injicit quam quum velut alienato ab Sen Suriorreret animori prope attonitu miraculo rex, quum ab Sede Sua prosiluisset, amoverique ab altaribus juvenem jussisset, Tu vero abi, ' inquit, in te magis, quam in me hostilia inuSuS Juberem macte virtute esse, Si pro mea patria ista
virtus staret. unc jure belli liberum te intactum invio- lutum tuo hinc dimitto. ' Tum Mucius, quaSi remuneran Smeritum, Quandoquidem,' inquit, est apud te virtuti a monos, ut beneficio tuleris a me, quod mini nequisti tre- centi conjuravimus principes juventutis Romanae, ut in te
hac via grassaremur. Mea prima Sors fuit Caeteri, ut ' cuique ceciderit primo, quoad te opportunum fortuna d derit, Suo quisque tempore, aderunt.' 15
XIII. ucium dimissum cui postea Scaevolae a clade
dextrae manus cognomen inditum legati a Porsena Romam Secuti sunt. Ade moverat eum et primi periculi casus, quo nihil se praeter errorem inSidiatori texi SSet, et Subeunda dimicatio toties, quot conjurati SupereSSent, Ut paci Con 20
ditiones ultro erret Romanis. Jactatum in conditionibus nequidquam de Tarquiniis in regnum restituendis, magis quia id negare ipse nequiverat Tarquiniis, quam quod negatum iri sibi ab Romanis ignoraret. De agro Vrientibus
restituendo impetratum expreSSaque neceSSita ObSides 25
dandi Romanis, si daniculo praesidium deduci vellent. His
conditionibus composita pace, exercitum ab Ianiculo deduxit Porsena et agro Romano exceSSit. atre C. ucio, virtutis causa, trans Tiberim agrum dono dedere, quae poStea sunt Mucia prata appellata. Ergo, ita honorata virtute 33 foeminae quoque ad publica decora excitatae. Et Cloelia virgo, una X ObSidibuS, quum castra Etruscorum sorte haud procul ripa Tiberis locata essent, frustrata cuStodeS, dux agminis virginum, inter tela hostium Tiberim tranavit SoSpitCSque omne Romam ad propinquo restituit. Quod ubi regi nuntiatum St, prim incenSu ira, oratore Romam
misit ad Cloeliam obsidem deposcendam alias haud magni
sacer doinde in admirationem versus, Supra Coclites mucios tuo' dicere id facinus Sse,' et prae .SE Erre, quemadmodum, Si non dedatur obses, pro rupto Se foedus ' habiturum sic deditam, inviolatam ad suos remiSSurum.
Utrimque constitit sides et Romani pignus pacis ex foedere
83쪽
restituerunt; et apud regem Etruscum non tuta Solum, Sed honorata etiam, virtus suit laudatamque virginem partem, sidum se donare dixit ipsa, quos vellet, legeret. Productis omnibus, elegisse impubes dicitur; quod et virginitati de-ocorum, et ConSenS ObSidum ipsorum probabile erat, eam aetatem potissimum liberari ab hoste, quae maxime opportuna injuriae esset. ac redintegrata Romani novam in scemina Virtutem novo genere honoris, Statua equeStri, donaVere in summa Sacra via fuit posita virgo insidens equo. XXIII Bellum Volscum imminebat, et ciVitaS, Se- cum ipsa discors, intestino inter atres plebemque flagrabat' odio, maxime propter neXOS Ob aes alienum. Fremebant, ise, ξ foris pro libertate et imperio dimicantes, domi a civibus capto et oppressos esse tutioremque in bello quam in E iace, inter hostes quam inter cives, libertatem plebis 'esse invidiamque eam, sua sponte gliscentem, inSignis unius calamitas accendit Magno natu quidam, cum Omnium malorum suorum insignibus, se in forum projecit: o, Sita erat squalore vestis, cedior corporis habitus pallore ac 20 macie perempti. Ad hoc, promissa barba et capilli essera- Verant speciem oris oscitabatur tamen in tanta deformitate, et ordinos duxisso aiebant aliaqua militiae decora vulgo, miserante eum, jactabant: ipse testes honestarum aliquot loci pugnarum, cicatrice adverso pectore Stentabat. 25 Sciscitantibus unde illo habitu. unde deformitas Τ quum circumsuSa turba esset prope in concionis modum, Sabino bello,' ait, is militantem, quia propter populationes agri mon fiuctu modo caruerit, sed villa incensa fuerit, direpta Omnia, pecora abacta, tributum iniquo suo tempore im-30 peratum, aes alienum feciSS id, cumulatum SuriS, pri- - Se agro paterno avitoque exuisse, deinde sertunis aliis: ioSuemo Velut tabem, perVenisse ad corpus Ductum Se in creditore, non in servitium, sed in orgaStulum et car- nificinam esse. V Inde ostentare tergum, stedum recentia bus vestigiis verberum Ad haec visa auditaque clamor ingens oritur on jam oro se tumultus continet, Sed paSSim totam urbem pervadit ex vineti solutique se undique in publicum proripiunt: implorant Quiritium fidem.
Nullo loco deest seditionis voluntarius comes multi paSSim40 agminibu per omne vias cum clamore in sorum curritur. Magno cum periculo Suo, qui sorte atrum in soro erant, in eam turbam inciderunt nec temperatum manibus foret, ni
84쪽
propere consules, . Servilius et Ap. Claudius, ad comprimendam seditionem intervenissent. In eos multitudo VerSa, tentare Vincula Sua, deformitatemque aliam. Haec emerito dicere, exprobantes suam quisque alius alibi militiam. OStulare, multo minaciter magis quam Suppliciter, Ut Senatum vocarent curiamque ipsi futuri arbitri moderatoreSque publici consilii, circum Sistunt Pauci admodum Patrum, quo caSus obtulerat, contracti ad conSule caetero metu non curia modo, Sed etiam soro arcebat; nec agi quidquam per infrequentiam poterat Senatu S. Tum Ver 10 eludi atque extrahi e multitudo putareri et, atrum qui a ESSent, non RSU, non metu, Sed impediendae rei causa abeSSe, et con Sule ipso tergiversari nec dubie ludibrio ESSe miSeria SuaS. Jam prope erat, ut ne conSulum quidem majeStas coerceret ira hominum quum incerti, morando 15 an veniendo, plus periculi contraherent, tandem in Senatum veniunt frequenti tu tandem curia, non modo inter PatreS, Sed ne inter conSule quidem ipsos, Sati conveniebat. Ainpius, vehementis ingenii vir, imperio consulari rem agendam CenSebat: uno aut altero arrepto, quieturo alios. ServiliuS, 20
lenibus remediis aptior, concitato animo flecti, quam rangi putabat quum tutius, tum faciliuS, SSe.
XXIV. Inter hae major alius torror Latini equites
cum tumultuoso advolant nuntio, VolSeo in sesto exercitu ad urbem oppugnandam venire ' quae audita adeo duas me una civitate discordia secerat longe aliter atres ac plebem affecere. Exsultare gaudio plebes ultore Superbiae latrum adesse V dicere meos alius alium coniirmare, ne nomina darent: cum omnibu potiUS, quam OlOS, Peri- turos. latres militarent, atre arma Caperent, Ut peneS30 χoSdem pericula belli, pene quo praemia, SSent. At Ver curia, mese Staino trepida ancipiti motu et ab cive et ab hoste, Servilium conSulem, cui ingenium magi populare
erat, orare, ut tanti Circumventam terroribu expediret rempublicam. Tum consul, miSSO Senatu, in concionem pro-35dit ibi curae osse atribus ostendit, ut consulatur plebi caeter diu deliberationi de maxima quidem illa, sed tamen
parte civitatiS, metum pro universa republica interveniSSe nec pΟSSe, quum GSte prope ad porta eSSent, bello praevertiSSe quidquam nec, si Sit laxamonti aliquid, aut plebi si
honeStum eSSe, niSi mercede priu accepta, arma pro patria
non cepisse P neque Patribus Satis decorum, per aetum
85쪽
potius, quam postmodo Voluntate, amictis civium suorum fortunis consuluisse. Concioni deinde edicto addidit fidem, quo edixit, me quis civem Romanum Vinctum aut clausum teneret, quo minus ei nomini edendi apud consules rex aestas fieret quis militis, donec in castri esset, bona possideret, aut venderet libero nepoteSve tu morar tur. V Hoc proposito edicto, et, qui aderant, nexi profiterieXtemplo nomina et undique ex tota urbe proripientium Se e privato, quum retinendi ju creditori non 8Set, On-I cursus in forum, ut sacramento dicerent, fieri Magna ea Manus fuit; neque aliorum magis in Volsco bello virtus atque opera enituit
CAP. XXV XXVI. Volscipelluntur Suessa Pometia capitur Bellum Sabinum ore a auditum perfectumque Auruncingi.J
XXVII. Fusis Auruncis, victor tot intra paucos dies bellis Romanus promissa consulis fidemque Senatu eXSpeci λ bat quum Appius, et insita Superbia animo, et ut collegae Vanam faceret fidem, quam aSperrime poterat, jus de creditis pecuniis dicere : deinceps et qui ante nexi suerant, creditoribus tradebantur, et nectebantur alii. Quod ubi cui militi inciderat, collegam appellabat concursus ad Servilium 2 fiobat illius promissa actabant illi exprobrabant Sua qui
que belli merita cicatricesque accepta : OStulabant, Ut aut referret ad Senatum, aut ut auxilio esse eonSul civibus suis, imperator militibus Movebant consulem haec: Sed tergiverSari res cogebat adeo in alteram causam non collegam Solum praeceps erat, sed omnis actio nobilium cita medium Se gerendo, nec plebis vitavit odium, ne apud atres gratiam iniit. atros mollem consulem et ambitiosum rati; plebes allacem brevique apparuit, aequaSSe eum Appii odium. Certamen consulibus inciderat, uter dedicaret Mer-30 curii aedem. Senatu a se rem ad populum ejecit: Utri e rum dedicatio jussu populi data Sset, eum praeeSSe nn nae, mercatorum collegium instituere, solennia pro pontifice
jussit Suscipere. opulus dedicationem aedis dat M. Laetorio, primi pili centurioni quod facile appareret, non tam ada honorem ejus, cui curatio altior fastigio Suo data esset, a tum, quam ad conSulum ignominiam. Saevire inde utiquo consulum alter atresque Sed plebi creverant animi et longe alia, quam primo inStituerant, via graSSabantur. De Perat enim conSulum senatusque auxilio, quum in jus duci 4 debitorem vidissent, undique convolabant neque decretum exaudiri consulis prae strepitu et clamore Potriat neque,
86쪽
quum decreSSet, quisquam obtemperabat. Vi agebatur; metusque omnis et periculum libertatis, quum in conspectu consulis Singuli a pluribus violarentur, in creditores a debiwribu verterant. Super haec timor incessit Sabini belli; delectuque decreto, nemo nomen dedit, furente Appio, et insectante ambitionem collegae qui populari silentio rempublicam proderet, et ad id, quod de credita pecunia jus
non dixisset, adjiceret, ut ne delectum quidem e Senatu consulto haberet non esse tamen desertam Omnino rem-
publicam, neque projectum consulare imperium. Se J0 unum et Suae etiatrum majestatis vindicem sore.' Quum circumstaret quotidiana multitudo licentia accensa, arripiunum insignem ducem seditionum jussit. Ille, quum alictoribus jam traheretur, provocavit ne ceSSiSSet proVωcationi consul, quia non dubium erat populi judicium, nisi Ioeegre victa pertinacia foret, consili magis et auctoritate principum, quam populi clamore adeo supererant animi ad Sustinendam invidiam Crescere inde malum in dies, noti clamoribu modo apertiS, Sed quod multo perniciOSiu erat, SeceSSione occultisque colloquiis. Tandem invisi plebi con 20Sule magiStratu abeunt, Servilius neutris, Appiusiatribus
XXVIII. A. Virginius inde et T. Vetusius consulatum ineunt Tum vero plebes, incerta quales habitura consule es pSet, coetu nocturnoS, par ESquiliis, pars in Aventino facere; ne in foro subitis trepidaret consiliis, et omnia temere ac sor- tuito ageret Eam rem consules rati, ut erat, perniciosam, ad Patres deserunt: Sed delatam consulere ordine non licuit gadeo tumultuose excepta est clamoribus undique et indigna tione atrum, Si, quod imperi conSulari XSequendum eSSet Minvidiam ejus consules ad senatum ejicerent. irosecto si essent in republic magistratus, nullum futurum fuisse
Romae, nisi publicum, concilium. uno in mille curias 'concionesque quum alia in Esquiliis, alia in Aventino fiant 'concilia dispersam et dissipatam esse rempublicam. Unum 35 Hercule, virum id enim pluS SSe, quam consulem), qualis Ap. Claudius fuerit, momento temporis discussurum illos coetus fuisse.' Correpti consules quum, quid ergo Se facere vollent nihil enim segnius molliusve, quamiatribus placeat, acturos), percontarentur, decernunt, ut delectum quam 40 acerrimum habeant otio lascivire plebem. Dimisso Sen tu consule in tribunal adscendunt citant nominatim uni-
87쪽
LIBER II CAP. xx1x. 73Ores Quum ad nomen nemo reSponderet, circumfusa multitudo in concionis modum negare ultra decipi plebem ῬOSSe. unquam unum militem habituros, ni praestaretur uides publica libertatem unicuique priu reddendam SSe, β quam arma danda ut pro patria civibusque, non pro 'dominis, pugnent. V Consules, quid mandatum SSet a Senatu, Videbant Sed eorum, qui intra parietes curiae serociter loquerentur, neminem adesse, invidiae Sude participem et apparebat atrox cum plebe certamen. rius itaque,
ι0 quam Ultima exΡprirpntur, senatum iterum Consulere lacuit tum ver ad Sella consulum prope conVolavere minimus
quisque natu atrum, abdicare consulatum jubentes, et deponere imperium, ad quod tuendum animus deesset. XXIX. Utraque re Satis experta, tum demum OnSUleS: 15 me praedictum negetis, atre conscripti, adest ingens seditio. Postulamus, ut ii, qui mainime ignaviam incre- pant, adsint nobis habentibus delectum Acerrimi cujus- que arbitrio, quando ita placet, rem agemus.' Redeunt in tribunal citari nominatim unum ex iis, qui in conSpectu
20 erant, dedita opera jubent. Quum Staret tacitus, et circa eum aliquot hominum, ne sorte Violaretur, conStitiSSet globus, lictorem ad eum conSule mittunt quo repulSo, tum vero, indignum facinus esse, clamitantes, qui atrum consulibus aderant. devolant dae tribunali, ut lictori auxiliou5 essent. Sed ab lictore, nihil aliud quam prehendere prohibito, quum conversus in Patre impetu eSSet, ConSulum intercurSu rixa Sedata eSt in qua tamen, Sine lapide, Sine telo plus clamori atque irarum, quam injuriae fuerat. SenatuS, tumultuoSe Oeatus, tumultuoSius consulitur UaeSti- ad Onem postulantibus iis, qui pulsati fuerant decernente serociSSimo quoque, non Sententii magiS, quam clamore et Strepitu. Tandem, quum irae resediSSent, XprobrantibuSconsulibus, nihilo plus sanitatis in curia quam in foro esse,
ordine consuli coepit. res fuere sententiae. l. Virginius 25 rem non vulgabat de iis tantum, qui fidem secuti . 'Servilii consulis, Volsco, Aurunco, Sabinoque militaSSent bello, agendum V censebat T. Lartius, mon id tem-
ῬUS SSe, ut merita tantummodo exsolverentur totam
plebem aere alieno demersam esseri nec SiSti posse, mi 40 Omnibus consulatur quin, si alia aliorum sit conditio,
inccendi magis discordiam, quam sedari. V Ap. Claudius, et natura immitis, et efferatus hinc plebis odio, illinc Pa-
88쪽
74 TITI LIVII trum laudibus, Gon miseriis,' ait, sed licentia, tantum
concitum turbarum ; et lascivire magi plebem, quam 'saevire. Id adeo malum ex provocatione natum quippe minas esse conSulum, non imperium ubi ad eos, qui una 'peccaverint, provocare liceat. Agedum,' inquit, dicta 5 torem, a quo proVocati non St, creemus. Jam hic, quo nunc omnia ardent, contiScescet furor. ulset tum mihi
lictorem, qui sciet, jus de tergo itaque Sua pene Unum illum esse, cujus majestatem Violavit. XXX. Multis, ut erat, horrida et atrox vidobatur Appii 10 Sententia Drursus Virginii Lartiique exemplo haud salubres; utique Lartii putabant Sententiam , quae totam fidem tolleret Medium maxime et moderatum utroque consilium Virginii habebatur. Sed actione, reSpectuque rerum privatarum quae Semper offecere ossicientque publicis consili 15 is), Appius vicit ac prope fuit, ut dictator ille idem crearetur quae re utique alienaSSet plebem periculosissimo tempore, quum Volsci AEquique et Sabini sorte una omnes in armis QSSent. Sed curae fuit consulibus ot senioribus atrum, ut imperium, SUO VehemenS, manSUet Permitteretur mingenio. Manium Valerium dictatorem, Volesi filium,
creant. lebes, etSi adversu Se creatum dictatorem videbat, tamen, quum provocationem fratris lege aberoi nihil ex ea familia triste nec superbum timebat. Edictum deinde, dictatore propoSitum, confirmavit animos, Servilii serem consulis edicto conveniens Sed et homini et potestati melius rati credi, omisso certamine, nomina dedere. Quantus nunquam ante exercituS, legione decem effectae ternae inde datae consulibus, quatuor dictator USUS. Nec poterat
Bellum contra Equos Volscos ac SabinoS.J
XXXI Trisariam ro bello bene gesta, de FmeSticarum rerum eventu nec atribus nec plebi cura de-CeSSerat tanta quum gratia, tum arte praeparaVerant Ceneratore S, quae non modo plebem, Sed ipSum etiam dictatorem, seuStrarentur. Namque Valerius, post Vetusi consulis re doditum, omnium actionum in senatu primam habuit pro Victore populo : retulitque, quid nexi fieri placeret quae quum rejecta relatio esset, Non placeo,' inquit, concordiae auctor optabitis in Dius fidius prope diem, ut mei similes Romana plebo patronos habeat. Quod ad me 40 attinet, neque frustrabor ultra cive meOS, neque ipSe
89쪽
rustra dictator ero. Discordiae intestinae, bellum exter- num secere, ut hoc magiStratu egeret reSpublica. ax soris parta est domi impeditur : priVatu potius, quam 'dictator, seditioni interero. Ita, Uria egreSSUS, dici 5 tura se abdicavit. Apparuit caUS plebi, Suam vicem indignantem magistratu abiSSe itaque, Velut perSoluta fide, quoniam per eum non tetiSSet, quin praeStaretur, decedentem domum cum avore ac laudibus proSecuti Sunt. XXXII. Timor inde Patres incessit, ne, Si dimiSSUS e I ercitu foret, rursus coetus occulti conjurationesque fierent: itaque, quamquam per dictatorem delectus habitus SSet,
tamen, quoniam in conSulum Verba juraSSent, Sacramento
teneri militem rati, per causam renovati ab AEquis belli
educi ex urbe legiones jussere quo facto maturata Si Se-1d ditio. Et primo agitatum dicitur de consulum caede, Ut SolVerentur Sacramento docto deinde, nullam Scelere religionem XSolvi, Sicinio quodam auctore injUSSU CODSU-lum in Sacrum montem secessisse trans Anienem amnemen, tria ab urbe millia passuum). Ea frequentior ama est, 20 quam, cujus ΡiSo auctor eSt, in Aventinum SeeeSSionem sactam SSe. Ibi Sine ullo duce, vallo OSSaque communitis castris, quieti, rem nullam, nisi necessariam ad ictum, sumendo, per aliquot dies, neque laceSSiti neque laceSSentes, sese tenuere. lavor ingens in urbe, metuque mutuo SUS-mpenSa eraIn omnia. Timere relicta ab suis plebes violentiam Patrum, timere Patres residem in urbe plebem, incerti, manere eam an abire mallent. Quam diu autem tran-
quillam, quae secesserit, multitudinem sores quid futurum deinde, si quod externum interim bellum existat Τ nullam 30 prosecto, nisi in concordia civium, spem reliquam ducere : eam Per aequa, per iniqua, reconciliandam civitati QSSe. VPlacuit igitur oratorem ad pleboni mitti Menenium Agrip-Pam, facundum Viruiu, et quod inde oriundus erat plebi Carum. Is intromissus in castra, prisco illo dicendi eta horrido modo, nihil aliud, quam hoc, narraSSe sertur:
Tempore, quo in homine non , Ut nunc, omnia in unum consentiebant; sed singulis membris Suum cuique On- Silium, Suus Sermo fuerat, indignatas reliqua parteS, SUR cura, Suo labore ac ministerio, ventri omnia quaeri Ven- trem, in medio quietum, nihil aliud, quam datis voluptatu ius frui: conspirasse inde, ne manus ad os cibum ser- rent, nec acciperet datum, nec dentes conficerent.
90쪽
Membra totumque Corpu ad extremam tabem VeniSSe. Inde apparuiSSe, Ventri quoque haud Segne ministerium χSSe nec magi ali quam alere eum, reddentem in Om- ne corpori parte hunc, quo vivimus vigemuSque diVi 5 4um pariter in vena maturum, consecto cibo Sangui.
nem. V Comparando hinc, quam inteStina corporis editio similis esset irae plebis in atres, flexiSSe mente hominum. XXXIII. Agi deindo de concordia coeptum ς ΟΠ ESSUm-Uque in conditiones, ut plebi ui magiStratu eSSent Sacro in Sancti, quibus auXilii latio adversus conSule eSSet neve cui Patrum capere eum magistratum liceret. Ita tribuni plebei
creati duo, C. Licinius et L. Albinus. Hi tres collegas sibi
creaverunt. In his Sicinium fuisse, Seditionis auctorem; de duobus, qui fuerint, minus convenit. Sunt qui duo tantiim in Sacro monte creatos tribunos SSe dicant, ibique Sacratam legem latum
XXXIV. Consulos sinde T. Geganius, P. Minucius,
facti. Eo anno, quum et ori quieta omnia a bello essent, et domi sanata discordia, aliud multo gravius malum civi gtatem invasit caritas primum annonae, e inculti per Secessionem plebis agris sanies deinde, quali clausi Solet: ventumque ad interitum Servitiorum utique et plebi eSSet, ni consules providissent, dimissis paSSim ad frumentum οὐ emendum M. Minucio deinde et A. Sempronio conSulibus, magna vis frumeriti e Sicilia advecta : agit diumque in Senatu, quanti plebi daretur Multi venisse tem PUS premendae plebi putabant, recuperandique jura, quae eXtorta SeceSSione ac vi atribus essent. In primis Marcius Coriolanus, hostis tribuniciae potestatis, ii annonam, V in Lquit etUrem voluiit, o pristinum reddantia tribus . Cur ego plebejo magiStratuS, cur DiCiuium potentem Video, sub jugum missus, tamquam latronibus aedemptus l Egones has indignitates diutius patiar, quam necesse Stra Tarquinium regem qui non tulerim Sicinium seram Τ 0-35 cedat nunc invocet plebem patet in in Sacrum montem, aliosque colles Rapiant frumenta e agri noStriS, quem- admodum tertio anno rapuere tantur annona, quam 'furore suo fecere. Audeo dicere, hoc malo domitos, ipsos