장음표시 사용
101쪽
& robur obtineant, atque decreta 6c Constitutiones Pontificum. Rationem dubitandi adserr, quod plurimi Tractatorum & Patrum Eccle-liae scientia praecellane Pontificibus ; unde nonnullorum Pontificum constitutis Augustini, Hieronymi, atque aliorum dicta videntur praeis ferenda : quam dubitationem hac distinctione soluit, aliud esse scripturas interpretari, aliud negotiis finem imponere. In negotiis definiendis, ad quae Canones potissimum pertinent, non tantum necessaria est scientia; sed potestas, dignitas, M autoritas requiritur, quae iurisi dictionis est, quam soli Episcopi dc Pontifices habent; Tractatores&Partes Ecclesiae non habent. Itaque non mirum est , s in sacrarum Scripturarum expositionibus eis aliquando praeponantur ; in causis vero definiendis secundum tantum post eos locum mereantur. Conciliorum autem decreta scriptis & dictis Patrum praeserenda sunt; imo per Concilia possunt reprehendi , ut nominarim dicitur in can. 8..ist. ix. Ex qnibus omnibus colligiturConcilia obtinere primum ordinern, secundum Pontificum constituta, tertium dicta, seu scripta Patrum. Et quidem de dictis Patrum sufficiunt quae diximus. De Contati tutis Pontificum & Decretalibus, earumque diuisione multiplici de autoritate , alius erit dicendi locus; in presenti tantum quaedam addemus de Conciliorum autoritate de differentia. Post sacras Scripturas primam autoritatem obrinent in Ecclesia sancta Concilia : imis partem Scripturarum constituunt. In Actis enim Apostolorum origo prima Conciliorum inuenitur, verbi gratia, in cap. I. 4. c. 8, ct Is. quod & recte nonnulli Collectores in fronte Conciliorum praemiserunt. Eminet verb inter illa Concilium Hierosolymitanum, ex uniuersa, quae tunc erat Ecclesia, collectum, ubi de legalibus ceremoniis ; maximε vero de circumcisione controuersa grauis apud Antiochiam nata dissoluitur. s Caeterum haeretici quidam , ut Eunomius , dixerunt ex hoc loco , in quo dicitur: visum est Spiritui Sancto or nobis, Aetorum scilicet cap. is. Spiritum Sanctum non esse Deum, quia coniungitur Apostiolis , qui non sunt Dij. Quibus respondet D. Chrysost. Se . de legeor fide , non esse nouum in scriptura coniungi Deum cum hominibus. Nam Exodi i videre est coniungi Deum Moysi his verbis : Credidit Populus in Deum or in Afouem. Et i. Regum scriptum est ; st timuit omnis populus Deum re Samuelem. Et alio loco dicitur: Gladius Deo ct Gedeoni. Et concludit in hunc modum : Vt enim coniungitur Myses Deo , non ut par honore , sed v minister Dei ct Samuel , non ut aquatis Deo dignitate, sed ut Propheta; or Gedeon , non ut eiusdem bonoris , sed ut belli duae: sta iuum fune Apostoli Spiritui Sancto , non mDj, sed si Pradicatores Euangelii. Et D. Basilius idem respondet lib. s. aduersus Eunomium, utiturque iisdem exemplis , aitque Aponior dixisse: visum est Spiritui Santis, ornobis, non segsos componentes Spiri- tui Sandio, sed supponentes. Apostoli ergo licet haberent Spiritum Sanctum , ut de se testatur D. Paulus t. ad Cor. cap. 7. cum ait: puto amrem quod Spiritum Dei habeam : dicit autem puto vel credo , non quod dubitaret, sed modestiae tantum causa; in & abundarent etiam eius gratia, ut non viderentur indigere consito ad ea, quae agenda erant: non tamen voluerunt in im cv. ι 1. PLL definire, an gentes cssent
102쪽
DE ORIGINE, ARTE ET AVTOR. IVRIS CANON. 1,
cireumcidendae, quae transre volebant ad Christianam fidem , antequam essent communiter congregati. Ibi enim orta dicitur contentio inter Iudaeos factos Christianos, dc Gentiles, fidem quoque suscipero volentes. Iudaei enim de Antiochiae & Hierosolymis contendebant non poste Gentiles admitti ad fidem Christianam, nisi prius circumciderentur , dc alia legis Mosiacae praecepta seruarent. Quibus cum Paulus de Barnabas Antiochiae resisterent, tandem conuenerunt inter se , ut Paulus & Barnabas mitterentur Hierosolymam ad consulendum super ea quaestione reliquos Apostolos, qui maturo consilio habito censuerunt gentibus fidem recipientibus non esse imponendam hanc necessitatem, ut essent obnoxii in totum legi Mosiacae : esse tamen quaedam in illa lege contenta , quae gentilibus essent necessario obseruanda, dc quae illi apud gentes minime obseruabant; imo liberE exercebant: nimirum t. vi ab Idolothytis abstinerent. a. a sanguine de suffocato. 3. a fornicatione, quatenus scilicet ea apud eos erat in via. Et haec tria tantum ex legibus Mosaicis Obseruanda praescribuntur gentilibus cap. 11. Nam Iudaei haec tria obseruabant. Singula exempla doctissimis n iis explicauit Fronto Ducarus in appendice ad Basilium. JEx illo itaque principio dc sonte derivata est in Ecclesiam Conciliorum
frequens& necessaria consuetudo,quorum saluberrimam esse autori ratem, ait Augustinus in can. Illa autem. Dist. x I I. Augustini tamen consilium de Φυρεμ τυν, quoties de Conciliis Occurrit controuersia, obseruandum est in I b. s. cap. 36. contra Maximinumi Arianum Episcopum, qui Ariminense Concilium opponebat Nicaeno et respondet ita Augustinus.
Sed nunc nec ego Nicanum , nec tu debes Amminense, tanquam praeiudicaturus, proferre Concιl um et nec ego hujus automate s nec tu illius ditineris. Scripturarum autoritatibuι , non qΜorumque propriis , sed vir ue
communibus testibus , res cum re, ca sa cum causa, ratio cum ratione con
curret. Quod tamen prudenter dc secundum leges illius disputationis intelligi debet, ut constat ex initio lib. I. contra Maximinum. Eodem spectat epistola Concilii Alexandrini scripta nomine Concilii ab Athanasio tomo I. apud Athanasium pag 717. 7i8. dc seq. JConciliorum vcro duplex cst diuisio. Vel enim uniuersalia sunt Moeeumenici, vel particularia. Vniuersalia dc cecumcnica, quia fiunt ex uniuerso orbe Cnristiano, eademque ratione plenaria etiam dicuntum,cle quorum automate ita loquitur Augustinus Lb. a. de Reptismo conistra Donatistas cap. 3. I a Concilia, qμα per singulas regiones vel prouin-σ:as sunt, plena Dorum Conciliorum Autoritatι , quae sunt ex uniuerso orbe Christiano, sine ullis ambagibMs cedunt. Inter illa vero Concilia cecutaui enica quatuor sunt celeberrima, Nicaenum primum, Constantinopolitanum primum , Ephesinum & Chalcedonense ; quae sicut sancti Euan gelii quatuor libros se suscipere dc Venerari fatetur Gregorius I. incan. scut Dist. xv. Hae sunt quatuor Synodi principales fidei doctrinam
plenissime praedicantes, can, δ. Dφ-XV. quamuis Concilia reliqua cecu menica , quae postea legitime sunt conuocata, maximae sint etiam venerationis de autoritatis I Vsque adeo ut dc illa quatuor sequentia
usque ad octauum, in confessionibus fidci contineantur, quas summi Pontifices Sc maiores Patriarchae, & Episcopi solebant in suis promo-
103쪽
tionibus scribere ad Episcopos primarum sedium, ut constat ex eau. v I Q. xvi. dc ex regis, o Gregorii primi epistola 24. 1 f. dc 26. lib. I. MN sistri, ubi epistolae huiusmodi, sicut & alibi, saepius vocantur Syn dicae , quia non soli, sed habito frequenti consilio eas scribebant, Mad Episcopos dirigebant. Onseruandum autem imprimis quod de Conciliis cecumenicis scribit Augustinus loco supra dicto, sepe Concilia mniuersalia emendari apost moribus, cum at quo expersmento rerum aperitur, quod clausum erat.
er cognoscitur, quod la eba sine ullo upho sacrilega superbia, sine vita im
Quod si quae sunt Concilia a sanctis Patribus instituta, praeter odicumenicorum autoritatem, & custodienda , dc recipienda decernuntur dicto can. r. ct 3. Dist. xv. Huiusmodi autem particulares Synodi su diuiduntur tripliciter. Primo sunt unius tantum ciuitatis, quae ab uno Episcopo, & ex Clero suae ciuitatis conuocantur , quibus Episcopus praesidet. Secundo sunt unius prouinciae, quas Metropolimni conuocare debent, eisque praeesse, caη, a. 4. 2 7. Dist. xv m. quae Concilia perfecta vocat Concilium Antiochenum can. I6. ad differentiam Synodorum unius ciuitatis, quae minus plenae dc perseetie videntur. Te tio Synodi sunt plurium simul prouinciarum , quas Synodos vocant Dioecesios : Dioecesis enim in iure Sc in canonibus plures simul continet prouincias. De his meminit lex as. Cod. Theodosiano de Discopis ct Clericis, ct canon penust. Concilii Constantinopolit . in Gliectiona
Wom I ms, J ct canon duodecimus Concilii Antiocheni, ubi & appellantur maiores Synodi, quia conuocantur a Patriarchis , vel Primatibus ex uniuersa dioecesi, pluribus metropolitanis in unum conuenientibus
f Am E σκοταν Tantae vero sunt autoritatis , ut alia
quando uniuersalia dicantur , & plenaria, quae frequens appellatio est in Conciliis Africae: imo dc in Conciliis Gallicanis, & Hispanieis haec eadem appellatio saepe reperitur; quando nempe ex uniuersitate & s liditate Galliae, Africae, & Hispaniae conuocantur, non tantum sep
In omnibus verb Conciliis tam cecumenicis, quam particularibus, haec regula non omittenda est ἱ ubi discors sententia invinitur in gestis
Conciliorum , illius Concilii magis teneri sententia dehee, cuius aut antiquior, aut potior extat autoritas i quae regula Continetur in can. 28. in
fine Dist. L. ct cani Causa x xui. Eu a. quam iterum inculcat Innocentius III. in celebri epistola u . ob. 2. J ad Compostellanum Episcopum, de controuersia exorta inter Compostellanum & Bracarensem Episcopum super finibus metropoleos Galleciae. f Cum secundum Concilium Bracarense praecesserit Emeritense Concilium, Er celebrius habeatur. in de quo plura sunt assumpta capitula in corpore Decretor- , patet profectis. quod illud debet isti praeferri , sicut cautum habetur in canone :quia quoties in gestis Conciliorum discors sententia inuenitur, illud est pra- ferendum , cuius antiquior oe potior extat autori as. Jobseruandum postremd, non ere temere credendum Gratiano Di
xvri. ct xvm. in quibus asserit Episcoporum Concilia esse inualida α
104쪽
DE ORIGINE, ARTE ET AVTOR. IVRIs CANON. 11
ad definiendum &constituendum; non autem ad corrigendum vel exequendum i quod aliter se habere ex locis supra citatis constabit Verum ea quaectio indiget prolixiori disputatione, quam aliquando accurate instituemus.
D. varus Canonici sum Collectionibus, ct primὸ Orientaliu-,
Ex hos tris duabus summis diuisionibus iuris Canonici, earum que speciebus sigillatim & fusa satis; consequens est ut ad nobi
liores Canonum Collectiones indicandas veniamus , quia ex illis fonti bus , quos aperuimus cap. superiora , potissimum derivatae sunt. Col lectiones enim omnes iuris Canonici, vel ad fidem, vel ad mores, seu Ecclesiasticam disciplinam pertinent ; itemque collectae sunt ex iure scripto , vel non scripto : praecipuum tamen locum in Collectionibus antiquissimis Concilia sibi vindicant ; ideoque pauca generaliter ad ea pectantia delibauimus. Obseruandum Coneilia siue uniuersilia, sive particularia duplici t tione , & methodo digesta & composita ad nos peruenisse : qtiorumdam enim habemus acta integra; reliquorum canones tantum seiunc- ros & separatos ab actis. Acta illa. quae a Graecis appellantur vulgo κακτω , exactissimε ω plenissunE continent singula, quae in Conciliis agitabantur, siue ad mores, siue ad fidem, Due etiam ad solemnia , ordinem & formam iudicandi pertinerent: actoris & rei allegationes , disceptationes omnes , singulorum Episcoporum sententias, interlocutiones, & decreta Iudicum : ita ut nihil omnino in illis praetermitteretur. Huiusmodi acta
supersunt Concilii Ephesini, Chalced. oc aliorum; a quibus diuersiae sunt Conciliorum historiae, velut historia Nicaeni primi a Getaso CDziceno redacta, & Sabini Heracleae Episcopi, de qua Socrates tib . r. p. s. or lib. a. cap. M. & saepius: quae tamen cautione adhibita te genda sunt. Postremb Canones solos habemus plurium Synodorum , quarum acta interciderunt, veluti Niceni, Constantinop. primi , & omnium particularium Synodorum , quae habentur in antiquissima Collectione
Graecorum , de qua mox dicemus. Sed ut aliquem ordinem in hac tractatione observemus, Colle tiones omnes iuris Canonici, quas potissimum ex Conciliis, tanquam
ex puris & propriis fontibus fluxisse diximus, facilioris intellectus, Ac docendi gratia, diuidemus in duas species , in Collectiones Ecclesae orientalis & occidentalis, & singulis singula capita separatim assignabimus; quod εe habet rationem et licet enim Ecclesia sit una per i tum orbem diffusa, & in unitate fidei conueniat; tamen in his , quae ad disciplinam pertinent, saepe variatum est, nec semper inter omnes Ecclesias constitit, ut ostendimus ca'. sveriori in diuisione r. parte P.
quae ad mores & disciplinam refertur. Sed quod ad rem proximὶ per-rinet , quosdam canones N Concilia probauit dc suscepit Ecclesia
105쪽
orientalis , quae vel omnino reiecit , vel pro parte tantlim admisit Occidentalis & Romana Ecclesia , ut vel ex his, quae diximus supra de sexta Synodo licet colligere. Recte vero, de ordine nos arbitremur facturos, si faciamus initium a Collectionibus orientalis Ecclesiae, tum quia fides ab Oriente ad occidentales manauit , tum quia Concilia prim5, de nobilissima ibi sunt celebrata , unde de ad noa
peruenerunt. Quoniam tamen infinitum esset, & instituto nostr contrarium omnes Collectiones percurrere , mentionem tantum faciemus praecipuarum, in quibus tria inuestigabimus, Originem, Artem de autoritatem cuiusque Collectionis . . Antiquissima Orientalium Collectio continet Canones duarum tantum Synodorum generalium, Nicenae primae, & Constantinop. primae ; quinque vero particularium, scilicet Ancyranae, Neocaesariensis, Gangrensis, Antiochenae, de Laodicenae. Quis vero fuerit autor illius Collectionis, ignoratur : conjicere tamen possumus tempus , quo
facta fuit; scilieet paulo post Concilium Constantinop. primum, dcita circa tempora Theodosii magni. Coniectura nostra nititur hoc fundamento , quod Collector Ephesini, & Chalcedonensis Concili,
Canones praetermiserit. Desinit enim in canonibus Concilii Constantinop . primi, nec ultra progreditur; ut ait nominatim Dionysius Exiguus sub finem epistolae , quam praefixit interpretationi Collectionis Graecae . Verba Dionysij notanda sunt: Regulas Nicana Θnodi, re deis-ceps omvium Concaliorum, siue qua ante erant, siue qM p stmodum facta sunt, inque ad S nodum centum uinquaginta Pont cum , qui apud Constantimpolim conuenerunt Iub ordine numerorum . id est a primo capvsque ad ros. sicut habetur in Graeca autoritate digessimur. Quae verba ideb adscripsimus, ut vitetur error illorum , qui in antiqvxm illam Collectionem Graecam aliquos Canones ex Concilio Constantinop. retulerunt, & Canones Ephesinos: sunr enim ab alio Collectore postea inserti, de adiuncti huic antiquae Collectioni, sicut de Chalcedonensis Concilii canones Dionysius Exiguus profitetur se addidisse in dicta epistola. Grauior est error illorum, qui Concilium Ephesinum desiderata conqueruntur in editione Dionysii Exigui, de eam imperitius sudiplere conati sunt, subrogantes Concilium particulare Alexandrinum, a Cyrillo conuocatum contra Nestorium, pro Concilio Ephesino oecum nico, seu uniuersali, quod deinde contra eundem Nestorium congregatum est. Et haec de origine, & tempore illius Collectionis. Ars vero de methodus duplex est. Primo ordo temporis, quo quaeque Synodus habita est, obseruatur ; hac tamen praerogativa Nicaeno Concilio concessa, ut antiquioribus praeponatur. Secundo, perpetuas rie & arctistimo quodam vinculo omnes Canones coniunguntur I nec separantur unius Synodi Canones ab alterius Synodi canonibus , sed coniunctim de sub eadem consequentia numerorum reseruntur, quasi forent omnes unius de eiusdem Concilij, ut ex loco supra citato Dioni' Exigui colligitur , & ex Concilio Chalcedonena act. . ct i I.
apote confirmatur; in quibus Canones desumpti ex illa Collectione sub eadem numerorum de ordinis obseruatione recitantur , dc secum
dum illos lites dirimuntur: quod tamma prudentia, & cautione effec-
106쪽
DE ORIGINE, ARTE ET AVTOR. IURIS CANON. 1ν
tum est. Numerus enim Canonum continuus , dc non interruptus ad
hoc maximε confert, ne quis per fraudem & dolum , quod saepissime contingit, falsos Sc supposititios Canones subiiceret ; cuius ordinis de numeri autoritate iam olim in Gallia sub Chilperico, in causa Praetextati Rhotomagensis Episcopi , nostri non tulerunt illos Canones sibi obtrudi, ut constat ex GreMrio Turonensi Id. s. cap. I 8. Scmultb post ea tempora sub Carolo Caluo doctissimus Hincmarus RG mensis refellit illos, qui nouos Canones , 6c incognitos antiquis , in
Concilium Nicaenum insercire conabantur, ut constat ex opere Io. pitulorum cap. a . aduersus Hinc marum Laudunensem. Quae difficultas
circa numerum Canonum Nicaeni Concilii non est noua, ut constat ex anon. II. ct I3. Dist. xv I. ex Concilio Asticano , de 'istotis Cyrilli Alexandrini, & Attici Constantinop. super ea controuersia ad Africanos Patres ist NI. Carthag.iConcilio conuocatos. Ex quibus locis sepius Galli iura sua & libertates tutati sunt aduersus innovatorcs. Praeterea ex illa coniunctione numerorum discimus omnes diuersarum Synodorum canones, qui in illa Collectione referuntur, eodem iure censeri, Ec quodammodo exaequari, ut insta fusius declarabimus. Hactenus de origine & arte, seu methodo , Collectionis antiquissimae; superest, ut illius autoritatem in iudiciis Ecclesiasticis maximam semper fuisse ostendamus. Et quidem illius autoritate perpetuo utuntur Patres Chalcedonensis Concilii: nam in actioue η. citant canones 4. ors. Concilii Antiocheni, Sc in act. u. eiusdem Concilii Canones Ic. dcx7. Obseruandium verh Canones illos allegari in Concilio Chalced mensi, suppresso nomine Concilii Antiocheni, & numero illo , quo in Antiocheno separatim habentur; sed tantum generaliter recitantur ex Cogi Canonum; nempe sub eodem ordine , 8c consequentia n merorum , quo in illo Codice digesti erant : scilicet Canon s. Concilii Antiocheni in actone 4. Concilii Chalcedonensis recitantur mi 83. ct 84. nee additur nomen Concilii, ex quo collecti sunt. Itemque in ast. n. eiusdem Chalcedonensis Concilii canon Is ct II. Co cilii Antiocheni recitatur ut 's. ct 96. quod & saepius occurrit in actis dicti Concilii Chilcedonensis. Ex quibus constat Collectionem illam Ecclesiam uniuersam plurimi fecisse, cum in decidendis controuersis solam sere, adhiberet. Et quidem Hincmarus Rcmensis in illis lociscitatis ex Concilio Chalcedonens, prudenter vim sc utilitatem Coulectionis huius loco supra citato primus ostendita, cuius vestigia secuti sunt deinde nostro seculo viri doctissimi , qui Collectionem illam sub nomine Codicis Ecclesiae uniuersae ediderunt. Annotandum tamen eos addidisse Canones quosdam ex Concilio Constantinopolit. I. de quibus non conueniebat inter Ecclasiam occidentalem Ac Orientalem: praeterea adiunxerunr Ephesinae & Chalcedonensis Synodi canones , qui, ut diximus, desiderabantur in illa vetustissima Collectione. Postea ad plenissimam huius Codicis confirmationem soluenda est difficultas maxima, quam attigimus supra , sed hoc loco accuratius erit discutienda; quia in varias sententias nostro seculo viri doctissimi abierunt: quaeritur scilicet, quia Collectio illa constat ex Conciliis oecumenicis & paxeticularibus, siue localibus, an canones omnes illius GL PA Ra PRIMA, C
107쪽
lectionis sint eiusdem roboris & autoritatis. Et quidem capite su riori ostendimus in Synodis caecumenicis nullam es dubitationem, si de iure Canonico quaeratur : idem licet affirmare de iure ciuili ex lege s. s. o. est . Od. de summa Trinitate or fide Catholica, ex Nou.ιrs. cap. 3. f. si 'm1 de praedictis, ct Novella /yt. cap. 1. quibus in i
eis specialiter tantum fit mentio Synodorum quatuor recumenicarum ἔparticularcs praetermittuntur: quin & in can. a Dist. xv. ct in ean. g. 9. ct ro. Dist. xv I. Vniuersalia tantum Concilia viaentur comprobari.
Huic dubitationi ut satisfaciamus, concedendum est quidem, quod genuraliter diximus supra, differentiam constituendam esse inter cec menicas dc particulares Synodos ; in quibus seruandum quod praestriabit Gelasius in can. 3. Dacta Romana initio Dist. xv. Sed ct si qua sextConcilia a ranctis Patribus hactenus instituta, post istorum quatuor autoritatem, id est oecumenicorum quatuor, quae supra retulerat in e dem can. ὶ est custodienda est recipienda decernimus, ct mandamus. Et haec in uniuersum & seneraliter de omnibus Conciliis particularibus . intelligenda sunt i sed hoc singulare in illis quinque parricularibus, quae in nostram Collectionem diximus esse collata ; ut eandem vim & robur in iudieiis Ecclesiasticis obtineant, atque ipsa cecume nica: idem quippe in illis contingit, quod Iustinianus in suarum legum compositione monet , excerpta ex cuiuilibet Iurisconsulti libris in Pandectas relata, perinde esse accipienda, atque si Imperiali ore diuia nitus essent prosula; quia confirmationem accommodauit Iustiniao rideoque quasi una & simplex eiusdem Iustiniani legistatio , obtinent in iudiciis omnia, quae in Pandectis & in Codice reperiuntur; quamuis alios autores inscriptos habeant. Idem etiam de antiqua Colle tione licet affirmare, non eme distinguendum inter cecumenicas & par eiculares illas Synodos , quae uno & eodem Codice simul continentum, nempὶ quia Conciliis oecumenicis nominatim confirmatae sunt & comprobata: quod apertius ostendere debemus starim. In can. t. Concilii Chalcedonensis statuitur: Canones , qui a sanctιs Patribus huc et ueconstituti sunt, obseruari equum censuimus et quae verba, quia gener liter de indisti neu afferuntur de omnibus Synodis , rocte accipientur etiam de particularibus illis quinque, ut Zonaras & Bais una notant ad suum Canonem e quod & verissimum eme ostendemus , si Patres ipsos eiusdem Concilii Chalcedonensis adhibeamus sui Canonas intemPretes. Nam supra retulimus , ex Iocali Synodo Antiochena, quae est ex illis quinque, Patres Chalcedonenses in pluribus controuersiis decidendis Canones desumpsisse; nulla differentiae nota, an generalis, Vel particularis foret. Post Calae donensis Synodi dictum Canonem primum, eodem sensit Iustinianus in dicta Iriuella Is r. c . I. vicem Ieaeum ob: inere statuit Ca onos Ecclesiasticos . a sanctis Synodis quatuor tam
mationem & approbationem, de qua supra diximus, spectauit. Sed quia sub generalibus verbis latere videbatur illa confirmatio, ne qua
postea discultas occurreret; in Synodis circumenicis duabus in VI. can. R.&in VII. can. I. nomina SInodorum particularium, qnae confirmantur sigillatim fuerunt expressa. Et huic confirmationi Ecclesiam Occi- Diqitiam by Cooste
108쪽
dentalem eonsensisse constat ex can. de libellis, Dist. xx. in quo a Leo ne IV. summo Pontifice, quinque illae Synodi particulares nomina tim recensentur eadem serie & ordine, quo apud Graecos ; si recte C non ille intelligatur : nam ves in editione Romana laborat, ut osten demus infia. Superest dissieultas alia maioris momenti: obseruandum est enim , licet antiqua illa Collectio multis annis post Concilium Sardicense fuerit composita, nempe statim post Concilium Constantinopolit. I. lieet Sarnicense Concilium in Orientis partibus habitum fuerit , ut loqui tur Nicolaus Papa, scribens ad Clerum Constantiuopolit in can. vis. Dist. xvi. & ill1us Concilii Canones Graece dc Latine conscripti fuerint ; in ea tamen collectione fuerunt omissi: imo quod magis; Sardicensis loco Antiocheni CIncilii Canones fuerunt inserti, quamuis contra Concilium Antiochenum Sardicense postea conuocatum fuerit. Auget dubitationem , quod Sardicense Concilium in celeberrima causa Athanasii fuerit habitum, qui damnatus fuerat Antiochiae iin Sardicensi inter oecidentales plerique Orientis Episcopi subscripserunt: denique tantae fuit autoritatis Sardi cense , ut appelletur oecumenicum ab Imp. Iustiniano in edicis de fide ; quod edictum die ratum fuisse in quinta Synodo cecumenica ab Episcopis, refert Hinc-marus in opere so . Capitulorum cap. 26. & in nouissima editione Conis ciliorum Romana, inter oecumenica resertur statim post Nicaenum , dc ut eius appendix : Antiochenum vero a Semiarrianis Episcopis in Oriente est habitum in necem mapni Athanasi, quem quidam orientales in Synodo Antiochena per Laudem nitebantur opprimere : in quem Athanasium Synodi Antiochenae Canones 4. II. ra. ΙΑ. Ο Is. Oblique statuti sunt, ut ei appellationis ad sedem Apostolicam remedium adimeretur.
Sed ut breuiter hune difficilem nodum soluamus, obseruandum in his , quae ad disciplinam Ecclesiasticam pertinent, Canones Antiochenos fuisse admissos in Orientali Ecclesia, etiam illos, quibus Athan sus oppressus est. Ad Rota . enim Episcopum appellari aegre ferebant orientales. Vnde dc multis annis post Athanasii damnationem & res titutionem, post Sardicensis Synodi C mones promulgatos , in causa Cyrilli Hierosolymitani eodem iure usi sunt Orientis Episcopi , quod De causa Cy
in cantinibus supradictis Concilii Antiocheni continetur: adeo ut con- rilli Hierosol. uocata Synodo Constantinopolim contra Ioannem Chrysostomum, cui vide Socratemptaeerat Theophilus Alexandrinus , eoque condemnaro , Theophilus tib, 2. cap. 32.& Episcopi reliqui Chrysostomi appellationem ad Sedem Rom negle- pag. so1 in finexerint; qui ad Innocentium I. summum Pontificem confugerat. Nec de- &6os. Si cap. fuit Innocentius I. Literis enim ad Chrysostomum , & ad Clerum Canc 33. Soromenum tantinop. datis, causam Chrysiostomi suscepit, in quibus literis reiicit I b. . es. ai. canones illos Antiochenae Synodi, quibus appellatio generaliter inhi- initio strictimbetur, ut constat ex Sozomeno lib. 8. ωρ. Is . qui CLysostomi & In- cst cap. 13. 1 . noeentii epistolas resert. Occidentales nihilominus permansierunt in inst mis Theodo eadem sententia; unde & dissensio maxima inter Ecclesias Orientales retum lib. 1. p.& Occidentales exarsit. Concilia scilicet Conciliis, & Cinones Can χ . Niceph nibus opponebant; occidentales Sardicenses, Ocientales V pro Antio- rum Lb. s. cap.
109쪽
sub finem chenos l. quae controuersia saepius renouata est, ut ex historia Eeeliganeste rica colligere licet, aded ut Phorius Nicolao I. scribens obiecerit Sas' dicenses canones in Orientis Ecclesiis non suscipi . ut colligitur ex
epistola Nicolai I. ad Clarum Constantinost. cuius pars tabctuc in ωπῶ vh. Dist. xvi. Vnde in praefatione antiquissima Sardicensis Concilii adnotatur, Sardicenses Canones non apud Graecos, sed apud Latinos magis inueniri. Eandem praefationem repetit Hadrianus I. in Collet tione Canonum, quam obtulit Romae Carolo Magno : cui conuenit
quod ait Dionysius Exiguus in epistola , quam praefixit suae Collecti
ni canonum, de qua se 'emi cap. agemus. o Chalcedonen64 Concilia Tripartitabb. .c p. 3 . in fine. ibi sicut in publicis iudiciis, tia bellisutemurappellatoriis. Ad de cap. 37. 2
loco citato pag. decretii finem esse ait G comm Canonum, quibus se subdere monet Samsol μιι,.. mia dicensii or Africani Concilii decreta , νω Latine sunt edita. Vnde in a. Concilio Constantinop. primo can. s. appellatur nominatim, ομος
An - , id est tomus, siue liber Occia utatium. Ex quibus efficimus Sardicenses canones non admitas fuisse statim ab initio in Oriente smaxime propter Canones de appellationibus ad Sedem Romanam . qui aduersabantur Antiochenis, quos Episcopi Orientales , ut diximus . ediderant. Et haec est ratio, cur Graeca illa Collectio antiquissima canones Sardicenses non habeat. Nam & eandem ob causam Africani
Patres eos neglexerunt, quia eadem praerogatiua, qua O. ientales, se tuebantur ; nec appellationes transmarinas aequo animo admittebant ,
ut constat ex pluribus locis Conciliorum Africanorum. Et haec primo sufficiant, ut respondeamus quaestioni propositae, cur Sardicensis Syn di canones in antiquissima Collectisne Graecorum desiderentur. Ex decisione verb huius difficultatis apparet non recth a quibM dam Collectionem illam antiquam decorari titulo speciolo & gener li nimis Codicis Canonum Eιclesia uniuersa. Cautius & prudentius mulidex his, quae diximus, inscribetur Collemo Cianonum Orionia lium tantum: ita enim appellant Dionysius Exiguus, Martinus Brac rensis, & Hadrianus I. Si enim Collectio illa, tanquam Codex unitatinopolitanu uersae Ecclesiae suscietatur, quo solo scilicet Catholica Ecdesia per unia iuncta epytois uersum orbem diffusa utebatur; cur Sardicensis Concilii s quod&Hi- Concilii Ira' quando oecumenicum vocari diximus ) Canones omissi ' cur Arelatenus primi in causa Donatiὶ quod Augustinus plenarium, dc uniuersale M uniuersae Ecclesiae Concilium appellat lib. 1. de Bapismo cap 9. ct Epistola i61. Cur Valentinum I. in Gallia 3 Cur Eliberinum inmis. pania, & aliquot Africana fuerunt omissa in quibus Canones editi, qui doctrina & pietate Graecis canonibus exaequari possunt. Sed sibi Se suis, id est Orientalibus , Autor ille, ut diximus, operam dabat. Itaque illi non est imputandum , si Synodorum occidentalium C
nonus omiserit, apua suos in usu non receptos , vel omnino inc gnitos Nondum absoluimus: haeret adhuc scrupulas et demus enim iustam fuisse causam omittendi Sardicensis & reliquorum occidentalium, cur tamen Antiocheni inserti fuerunt, ab haereticis Episcopis, nempε Se- Hiarrianis, ut diximus, compositi Nam, ut ait Innocentius I in epistula ad Clerum ct populum Constantinopolitanum, quam apud Soz menum extare diximus tib , 8. de Canonibus Antiochenis loquens, oc
Costa ad tit. de Iibelli oblatione, ct ad tit. de Iudiciis, Adde argumetum ex Epistola Innocentii I. ad Clerum Cons.
110쪽
DE ORIGINE, ARTE ET AVTOR. IURIS CANON. M
eos cum Sardicensibus comparans : haremorum commenta Cisonibus
Catholicis assumere non licet, ct AE aere at quid ηοn est permssum. Quod intelligendum esse de Canonibus Antiochenis indicant Georgius Parti tacta Alexandrinus in vita Ioannis Chrysostomi sub finem , quae extat apud Photium in Bibliotheca, Palladius, vel potius scriptor vitae. aequalis Chrysostomo, & ex eo Georgius,& eius abbreuiator Photius. ut & Αnonymus in vita eiusdem S. Chrysostomi. J Respondemus separanda esse , quod toties inculcauimus, ea, quae sunt fidei, ab illis . quae sunt disciplinae r Antiochenam fidei formulam improbari ;Canones vero , qui ad disciplinam & politiam Ecclisast eam in
ea synodo promulgari fuerint, non damnari. Si enim C hironesitIos excipias , quos notauimus supra, tacith ius appellationum ad sedem Romanam adimere; reliqui omnes ad mores componendos, dc Ecelesiasticam politiam constituendam sunt viil nimi; ideoque secundum illos Canones multas lites ostendimus esse decisas in Concilio Chalcedonensi. Quin & ab omnibus Collectoribus antiquis & nouis, Graecis & Latinis , pariter suscepti sunt & ab aliquot summis Pontificiabus comprobati. ut ex caη. de libellis Dist. x x. & locis supra citatis io enumeratione Conciliorum confirmauimus: quibus addere licet Ioannis II. summi Pontificis autoritatem, in epistola ad . Cesarii m Are latensem, nuper edita a clarissimo Sirmondo , in qua Inter Canones, quos epistolae suae subiicit, set clos ad examinandam causiura contumeliosi Epicopi, qui depositus fuerat a Caesar, o, canones 4. Ο s. An- Excideranutiochenae Synodi retulit. Itaque, ut praecidamus, damnatur fides Sy- Caesario. nodi Antiochenae, quia Nicaenam impugnabat, non directe quidem, dc apertis verbis, sed obliquE tamen, ut ex ipsa formula colligit S aomenus lib. 3. c. s. Non gissimili ratione saepius accidit, ut licet E elesia Romana & occidentalis quorumdam Conciliorum etiam genera- tali lim fidem & symbola in illis edita susceperit I gusta tamen reliqua& Canones omnino repudiauerit: ideoque Innocentius I. in dictavis Adde Di ι tota ad Clerum Constantinopi litanum, solos Canones N caenos se profi- oncilis It tetur suscipere e quamuis ante Innocen ium I. Synodus Constantinop. hae a Sirmondis I. Canones edidisset, sed eos Rom. Ecclesia non suscipiebat , ut ex editam. ἁicta Innocentii usto a colliget e licer, & ex Gregorii Magni tib ε. epist. 3I. his verbis; Romana Eccisa osdem Canones scilicet Constantinop. in mel gesta Synia, illisu , hactenus non bobet, nec accipit ι λώοe -tem eandem θ rodum acopit, quod se per eam contra Maced nitim desinitum. Nihilominus tamen Pontifices Rom. aliquando illorum Canonum autoritate utuntur. Nicolaus I. doctissimus Pontifex. in epistola octava ad Michaelem IN. Orientis in causa Photij ita censet: proinde Constantinop Synodus Canonum βorum sexto detnnscitirperhibere capitAD, quod tamen non apud nos inuentum, sed apudios habere perhibetur. Aliquid simile de aliquibus Canonibus Chaleedonensis Synodi adnotat Gregorius lib. s. epistola i . σ 5b. 7 epistola 6. Quod & nos in sexta Synodo contigisse ostendimus supra. Ex quibus confirmatur euidentissimὶ circa ordinem S numerum Canonum Ecclesias orientales & occidentales variavisse s quamuis in rebus mdei optimὶ eonuenirent. Quinimo , ne longius abeamus, rebus ip-