장음표시 사용
301쪽
ad tin de Elia. Pontifices Romanos etiam gestauisse Baculum past ratem, sicut & reliquos Episcopost quod nec doctissimum Costam ςgmoni CQ- fugit. Sed eum fugit Rhegino , qui utrilinque confirmat Chronis Mei Du tor , non Tune Leo Apostolieus, coadanota mulorum Episcoporum Synod ςgmo, Dasit eundem Benedictum Romana Sedis ιnuasorem iudicio omnium ab in-Rςaino uaso gradu deposuit, ct Pontifciale Pallium , quod sibi imposuerat, abfν ut, Ferutamque Pastoralem manu eius arreptam coram omnibus να frustra confregit: ct ad preces Imperatoris diaconatus ei tantum gradu uti concest. In Electione Paschalis II. Anonymus eiusdem temporis Scriptor apud Baronium ad annum i oo. nu. s. Est locatus in utrisque Curulibus, sedibus scilicet eburneis : data est et Ferula in manu Ex his colligimus , Pallij usum per uniuersam Ecclesiam tam occidentis quam Orientis usurpatum, S: insigne proprium Patriarch rum & Metropolitanorum fuisse.
Eius usus tam in Oecidente, quam in Orien-
PALLri autem origo est antiquissima r moribus tamen de consuetudini , id est luet non scripto adscribenda ; non iuri scripto dccanonibus antiquorum Conciliorum. Agnoscit Paschalis II in cap. 4. de Elect. Qua in re ab autoritate, dignitate & iure Patriarcharum& Metropolitanorum distili Suitur Ius Pauli. Quamuis enim plenitudinem Archiepiscopalis ossici j ; imo & appellationem Archiepist pi consurre dicatur Pallium: ad executionem tantum id rcferendum. Nam per Consecrationcm ius reς ipsa , Dignitas Patriarchalis vel Archiepiscopalis accipitur , quae iure scripto. id est quatuor Generalium Conciliorum canonibus definita Sc confirmata fuit, de Pontificum Decretis approbata ἱ ut praeclarE disputat Hincmams Rcmensis Archiepiscopus epist. o. editionis Moguntinensis r qua etiam probat Romanos Pontifices Legatis suis vices suas committere solitos sub hac conditione vel clausula , fatuis semper priuilegiis quα e detrapolitanis decreuit antiquitas. Ita epistula vero a. edit. Paras sub finem Hincinarus ait Pallium & priuilesia se ideo petiisse a Sede Apostolica: quia veteres Constitutiones , quibus nempe iura Metropolitanorum sunt constituta , iam quasi pro vili apud quosdam habentur; his nouis
Decroms carnales ct animales homines magis terrentur.
Diximus antiquissimum fuisse Pallit usum, etiam in oticnte. Praetet loca supromitata confirmat Liberatus in Bremario cap. i8. ubi qui chartam damnationis , a Felice Pontifice scriptam aduersus Acacium Patriarcham Constantinopolitanum detulerunt ; quia Patriarcha nc luerat chartam suscipere , per quendam Monachum , dum ingredretur ad colubranda sacra, curauerunt suspendere in eius Pallio αdiscedere. His addimus ex supra estata Isidori epistola , Episcopos , quibus Pallii ius competit, non toto tempore Missae illud gestasse, sed tantiim usque ad recitationem Euangelij. Tunc enim adsiligere sol bant & deponere Pallium . quasi adueniente. vero pastore Christo.
302쪽
eum imitationis deponit. Quis autem ille habitus, nisi Pallium 3 sicut ante dixerat , attention m ct obseruati λn m requirit: ut illa duo no rentur diligenter & separentur , assurrectio Episcopi , de depositio PaIlij eo tempore , quo incipit reeitatio Euangelis. Cuius moris intermissi. de restituti mentio fit in synodo VIII. Ais. Christi. contra Photium actione Io. can 27. in Latinis , de in Graecis ean. 4. quo non tantum prohibetur usus quotidianus Pallij ad reprimendam fastum quorumdam , sed etiam prohibentur omni tempore diuina Sicrisic j or omnis alim Ee lesiastici m drij , hune snepte portantes.
deponendum erat Pallium. In eodem Concilio ean. 16. ct i 7. fit mentio Palli j , de in ' Acti ne 9. sis sinem. Nec ante reperimus in generalibus Synodis qui quam nominatim cautum de Pallio. Itemque licet deprehendere dif- serentiam fuisse in forma Pallii , & modo utendi inter otientis de occidentis Ecclesias. Imo & Occidentalem Ecclesiam circa sermam M usum Pallij vatiaste , pridem viri docti 'notarunt. Ueri minum est autem, quod ait Paschalis cap. 4. de Elect. in inte- Per uniuesam
gra Decretati . ab Apostoica Sede per uniuersem Europam 3mpetrara Europam Paia passium selit m. tium a Summo
A Gallia incipiamus. Arelatensis ciuitas Metropolico iure donata Pontifice post est iam inde a temporibus Leonis Magni sub Rauennio Metro- lati siet. politano , post celebrem controuersiam inter Leonum & Hilarium Gallia re ue-Αrchiepiscopum Arelatensem : & per consequens ius Pallij concessum. ludo cιrca ius Quod tributum Cesario a Symmacho Papa , Auxanio a Vigilio, post Paltii. requisitum tamen Iustiniani Imperatoris assensum ; de cis praeterea 'Non per uni per uniuersas Gallias Sedis Apostolicae vices fuisse commissas , docent uersas absolu- Leonis , symmachi & Vigilii epistola , Quae ramo 1. Conciliorum Gal- se , sed perbae inseruntur spag. 8 . 8s. 89. Vo. & tribus seqq. 99. io o. &J 17 o. uniuersa Chil- In Synodo generali V. Collatioue 7. fit mentio literarunt Vigilii ad deberti in Gau retiamtin Succestarem Auxani, his verbis , alias scriptis ad Au- liis regnum Auia retia, im Retiniosis tum , qui praesidet Arelati veneranda Ecclesiae , quae xamo Commisia prima est 6nctarum Gallia Ecesesiarum. Nominatim Gregorius I. in sae vices. Nul can. 34 Caufe xxv. .s 's'. a Extat integra *Ma Gregorij in fine los vero Uiea- Registri , dc apud Bedain libro minoriae Ecclesiast. ea gentis Anglorum: rios Symma- ubi ab AEtherio Arelatensi Episcopo consecratum Augustinum Archi chus in Gallia, piscopum Angliae secundum iussa Gregorii memorat. AEtherii vero Francis subdi- Successori Virgilio idem Glcgorius I. Lb. Φ. epist. si . ad petiti in ea habuit, sed ne in Regis Childeberti concessit Pillium : quem Virgilium idem Gre- in Gothica Cae
gorius ιb. s. γist. 18. Metropolitanum Galliarum vocat. Ex quibus sarium anno constat antiquisti inani esse Metropolim Arelatensem; imo de ante Leo- Christi sis. nem I. qui veterem controuersitam inter Viennensem δc Arelatensem Nullum etiam iEcclesiani' composuit . diuisis & adsignatis cuique suis parcetiis r cu- in Galliis Vica-ius Sententiam, sicut de antecedentium Romanorum Pontii ficum , Zo- rium instituit imit, Bonifacii & etiam sequentium, nempe Hilarii , Anastasij, dc Leo. summachi, Quibus confirmatur Sententia Leonis , inseruit vir omni Arelate noti:
303쪽
sedit AEtherius, laude maior Iacobus Sirmondus tomo t. Conciliorum Galliae para, sed Lugduni. ct i85. In quibus Pontificum rescriptis mentio fit constitutionis Arelatentem 'berrimae Honorij & Theodosj Iunioris . quae ius Metropolis An Ecclesiam rexit tensi eluitati primum tribuit. Vide d chisumum Salmasium Tris et Virgilius,quem de Suburbicariis Urae a. cap. 4.
Beda confudit. Licerio vero, non AEtherio successit Virgilius.1Bonifacij & a ozimi sententiae E Diametro pugnant.
Circa annum sensiae conis suetudo. Hiberina.
Haec ideo pluribus , ne quis forte autoritate Iosephi scaligeri ductus, existimet Melatum Metropolim esse recenti stimam ; & Me Jatensem Episcopum Metropolitani honore dc iure donatum ser Nec erit alienum adiungere Ioannis VIII. epimiai 93. 94. 91. 93. O rsi. ad Rostagnum Arelatensem Archiepiscopum pertinentes, qui subi Carolo Caluo & J Ludovico Balbo vixit,
Superioribus addimus , per Bonifacium Moguntinensem Legatum Sedis Apostolicae per Gallias, Rothomagensi, Remensi, dc Senonensi. Metropolitanis Pallia fuisse concessa in umbi eiusdem Boni uiti
143. O i4 . tib. 4. Capitul rium cssp. 39. ct Glossarium Legum antia quarum in voce Patrio sublimari. Exempla recentia frequentissima sunt i quare supersedemus. Vide notas Iureti ad epistolam aueo. Ium
Quod ad Angliam pertinet. A Gregorio I. Augustinus totius Angliae Metropolitanus constitutus est, dc ab eo Ins Padij accepit ; siem dc eius Successores a sequentibus Pontificibus, Beda Historiae Eceis 'stica gentis Anglorum ob. l. mp. 29. ct lib. a. cap. 8. 17. I8. Boni- facius Moguntinus ust. I o. cui magis ea in re fides est habenda ;quia in Anglia , quam transmarinam Saxoniam vocat , natum se de nutritum ait in φ. 132. ad Zachariam Pontificem Romanum. Notanda etiam Canuti Regis ustola apud Malmestur. de Gestis Anglomum
I b. 2. cap. II. Quem morem continuatum in Anglia non dubito trecentatum fuisse post Guillelmi I. victoriam , conuincunt Eam in oria nouarum , dc Anselmi ustota 36. Isa σ ι13. quas exser psit Ladmerus p. 99. ct seqq. qui locus explicat dictas Istolas. Praeterea apud eundem Eadmerum obserua solemnem Pallij delationem in Angliam ab Anselmo Abbate ad petitionem Regis & Conuentus Camruarietas tib. s. pag. Ii3. his verbis. Praefatus Assimus Pallium in vase argenteo honorifice perferens , stc. I Postremo ex plerisque I is Historiae Eeclesiastica Britannia doctissimi Parhera colligitur: qui hune morem durasse refert usque ad postrema tempora in vita Henrici Deani Cantuariensis Archiepiscopi sub Henrico VIII. anno Isoo , ubi de formam concessionis Palli, ab Alexandro V L praescriptam, Ssmul formulam iuramenti in traditione Pallij praestiti ex Archaris publicis transcripsit Quid de Hibernia a Illa olim sicut & Scotta, Cantuariensi Archiepiscopo suberat tanquam Primati , ut constat ex Anselmi Canis auariensis usti '. tib 3. quam scribit Hiberniae Regi , quo promoueat emendationem vitiorum, quibus Hibernica Ecclesia erat insecta;
304쪽
& ex Eadmeri lib. t. nsuorum sub miltielmo II. 1nνtis, ac Sel deni πο-ns ad eum locum. Scotia tamen Iure Metropolitico Eboracensi Arischiepiscopo erat subdita , ut discimus ex eiusdem Anselmi lib. 3. epist. I 9. qua vetat, ne Eboracensis Electas prius quendam in Seotia Episcopum consecret , quam ipse Cantuariam consecrandus accesserit; itemque ex Roberto de monte Nauali in Supplemento Sige- belli pag. ras , . in fine. Postea constitutae in Hibernia tedes Metrop Iiticae , una primum, deinde dc altera, ut ex S. Bernardo constat invita Malachiae μp. io. . I6. ct 3 o. ex quibus capp. maxime IG. σι o. In Cap. IO. n patet Malachiam Romam profectum, ab Innocentio II. sibi de alteri tatur a S. Beris Metropolitae Pallium petiisse: quod ab Innocentio dilatum, cum ite- nardo Hiber Nam petiturus ab Eugenio III. Romam pergere vellet, non obtinuit, niae abusus immorte Praeventus, ut ex dicto cap. 3o. ducitur. Quibus etiam in locis uxoratis eli- id obseruatur , ante Pallij concessionem eas Metropoles in Hibe gendis Epist nia suisse constitutas. Quatuor postea in ea erectas notat Matthaeus pis, de Episco- Paris ad annum Christi liuet. Duatum quidem nomina occurrunt lib. t 3. patibus iure
Registri Innocentii III epist. 48. ct i9 . Cassellensis scilicet 8c Ar- 1anguinis d
machanae : reliquae citatu locis non nominantur. Qua quidem epist. 4, 8. ferendis.
Innocentius Ecclesiam Cassellensem sub protectionem Sedis Apostolicae recipit; δc Donato Ciuellensi Archiepiscopo Pallium mittit, ut eo .utatur iis diebus, quibus usos suisse eius dece res cognouerit. Prima porro dc sola ab initio Metropolis Armachina fuit. Vide quae diuersis locis scripsit Husserius Primas Armachanus libro antiquit. Eratan. Ecclesia , maximE cap. i6. Quibus adde Giraldum CamSrensem parre 3. descriptionis Hibernia cap. II. 2 7. 23. cr 1'. Stanitar stum de rebur Hibernicis pag. 116. dc quae nos 'pra pag. 147. in De. JDe Germania idem censendum nam Bonifacius a Gregorio II. Germanici iprimum Episcopus Romae consecratus, de postea Legatus per Germanias Sedis Mostoli eae consti tutus , tandem a Gregorio III. per Numeios Archiepiscopatus dignit,te 5c Pallio honoratus est , Autor vita Bonifacii cap. 8. Ipsius Gregorij I II. epistola habetur inter Bonifacij cpistolas num . us. Bonifacius ipse agnoscit epist. ios. qui de generaliter ait, se in Synodali conuentu decreuisse ..ut omnes Metropolitani Paialium a Sede Apostobca quaererent.
De septentrionalibus populis Daniae 3c Sueciae idem statuendum: Dahiae 3In quidem primum paruerunt in Spiritualibus Bremensibus de Iamburgensibus Metropolitanis ; de pallium a Sede Apostolica obtinere. solebant , vo constat ex Historia Adami Canonici. Bremensis. Postex in Dania Lundensibus Sc in Suecta Vpsalensibus Metropoliatanis nouis , a Pontificibus Romanis constitutis Pallium etiam concessum , ut colligitur ex oria Saxonis Grammatici, maximε lib. i 3. sub Dem, ct cap. 4 de Elect. in εntegra. Quod autem Guillelmus Neubrigensis in praefatione rasuria ait, Septentrionales populos Danos 3c Gothos contentos fuisse Epise pis, nec Pallium vel Metropolitanos desiderauisse; fallitur. Nam Dani& Gothi primρ, suberant Metropolitano Bremensi s cui postea post propagatam fidem in illis partibus subtrahi Betierunt a suis Regibus Diqitigod by Corale
305쪽
urpationes Constantinopo stant Pareiam cta aduersusSedem Romanam;
& Episcopis: quorum precibus Metropolitanos cum iure Pallij
tifices instituerunt, ut supra diximus. Idem de Hungaria colligitur ex cap. 4. de Postviatione in sine , & ex dicto cap. 4. de Electione in integra. Multo magis idem in Italia obtinuit. Et quidem constat Gregorium I. Rauennatensibus Metropolitanis concessisse Pallium ρ, tempus de modum utendi praescripsisse ; & usurpationes & abusus Ioannis Rauemnatensis Metropolitani coercuisse lib. a. Registri epist. 14. lib. 4. epist. io. 1 . ct I 8. 2 bb. D epist. r. a. st S. Ex quibus explicandi sunt ean nes 7. ct l. D . c. Idem ius in Sicilia dc Sardinia Pontifices habuerunt iam inde a temporibus Gregorij I. ut ex variis lepistolis eiusdem constat , & aliis Scriptoribus, quos collegit nuper Autor Dus nationis de iure antiquo Eecisa Sicula. Vide cv. 6. de Electione. O cap. 3. hoc tis. & Gregorium VII. lib. t. Regilstri in sne , qui neglectam dc intermissam a Metropolitanis Pallii impetrationem in usum reuocauit i seuere coeris citis Metropolitanis non obtemperantibus. . 'In Hispania Gregorius I. ad potitionem Recaredi., Leandro Hispalensi Metropolitano ius dc autoritatem Palli, concessit libro I. R gistra epistola ias. ct Ito quo pertinet caput s. hoc tit. Idem ius per uniuertum Illyricum obtinuit. Nam Thessalonicens Metropolitano , deinde Metropolitano Iustinianeae primae , dc postremis temporibus Trinouitano ius Palli, concessum est. In quo concedendo, licui de Arelatensi diximus , vices suas per Illyricum, Pontifices concedere solebant, Iustinianus Novella I. ct I 6. cap. 3. Gregorius I. lib. 4. epist. is . ad quam in editione Romana plures aliae sini- es adnotantur. Ad ea Vero , quae de tribus istis Merropolitanis viri doctissimi scripserunt in Tractatibus de Suburbicariis , iunge potissimum Nicolai I. epistolam ad consulta Bulgarorum cap. 73. ct in appendice epist. r. ct a. ad uPhonum; eademque de re Ioannis VIII. eis. I 4. I c, I 6. I9'. & aol. Innocenti, III. Lb. is. Registri visi i8. ad quam de
Thessalonicensi plentisime doctissimus Bosque tus , & eiusdem Innocentii III. Gesta pag. so. si . ct sequentibus, de iterum 7o. O I. Ex quibus locis praeterea discimus, Statum publicum tam imperi j Bulgariae & Blaclitae, quam Ecclesiae: de quo plenius dicendum ad cap. mnicum de sacra Vnctione ; in cuius fine menxio fit in integra Pallij mis ad Arehiepiseopum Bulgaria. Idem de Corinthiorum Metropolitano Gregorius L lib. 4. v si si .
Quamuis paulatim Patriarchae Constantinopolitani potentia & autoritate Impcratorum pollentes, has primum Metropoles , sicut & Siciliae, & aliquot alias sibi vindicauerunt, in iniuriam Romani Pontificis, cui ab initio suberant, sicut & in ipsis Graecorum tittis adnotatur. Qua dc re saepius conquesti sunt Romani Pontifices ; maximε Adrianus I. Nicolaus I. dc Ioannes VIII. locis citatis: qui & postea inuitis δc contradicentibus Constantinopolitanis, Bulgarorvin Ecclesias primum, & tandem Siculas omnes receperunt, Quod magis est 3 eodem iure , nempe Patriai chico Pontifices Romani
306쪽
mani usi sunt in Constantinopolitanum Patriarcham. Byzantium enim Id falsum proia ab initio Episcopatus tantum erat sub Heracleensi Metropolitano Eu- bat Habetis, ropae r sde cujus iure vide Philostorgi, hist. lib. o. cap. Io. Quamuis ad Ponti ala enim Constantinopolitano Concilio primum ἰ deinde Chalcedonens Ecclesia Graecinconstitutus fuerit Patriarchatus Constantinopolitanus: iuri tamen Romanae sedis derogari non debuit. Vnde meritb Luitprandus Crem nensis Episcopus in Legatione 2. Constantinopolitana ad Nicepho- Arum Phoeam nomine Othonis L quae extat apud Baronium ad annum i Fρυ Christi 968. Scimus , imὸ videmus Constantinopolitaniam Episcopum P tr a
Pallio non uti , nisi sincti Patri r nostri permissu. Deinde ait : Cum AD ' i .es
bericus νn urbe Roma tyrannid. m exerceret, O a ostitieum Dominum, ' ονς με quasi seruum propri- ia Conclaui teneret , Romanus Diacipenus Impe Pin nator filium Dum The ophylaetum Eunuchuis Patri rebam eoninitiit, 'O muneribus apud Albαι cum effecit , ut ex Papa nomine Theophylacto
Patriarcha littera mitterentur , quarum autor tate eum Vse tum Sue-
cessores eius absque Papa m permissu Palliis uterentur: ex quo turpi commercio vimperandus mos inolevit, ut non solion Patriarcha , sed etiam Episcopi totius Graecia viantur Palliis. Ex superioribus per enumerationem probauimus , ex inueterata Consuetudine Pontificem Romanum , per uniuersum Patriarcharum
suum, ius concedendi Palli, habuisse.
PATRIA Rc HAE A UT E M , solo constantinopolitano excepto, Pax iarch. --
ut diximus, videntur sibi autoritate propria Pallium sumpsisse. toritate propria Et Romanus quidem Pontifex iu sua Consecratione propriis ma- Pallium suo. nibus Pallium in se transfert ; nec ab alio accipit. Anonymus , qui bμην, Electionem dc Consecrationem Paschalis II scripsit, apud Baronium
ramo ra. ad annum Christi uo . num. 4. Primus in Consecratione Oddo
Ostiensis, qui ad hoc utitur Pastio, oe benedixit ct linivit. chrismate. Catholice igitur a Catholicis cir orthodoxis Oscopis in Pontificem consecratus , TRANSLATO 1n se Pallio , expletisque tis , quae rest
Neque obstat , quod ex veteri ordme Romano , quaster ordinetur Romanut Pontifex, colligitur, ArchidiaconDm mittere , hoc est induere , siue aptare ei Pallium r nec quod Anonymus ille Magister Ce-moniarum, iam supra laudatus, scribit tib. .fct. a. de Consecratione. Benedict. ct Coronat. Romaui Pontificis I Priorem Diaconorum, secundo aduuante, capere Pallium de Altara, ct imponere Pontifici : & set . so.
eiusdem lib. tit. de Pallis , ct quomodo trad. Vsi Romano Pontifici in sua ordinatisme , s Conseratione ; neminem imponere Pallium, nisi Priorem Diaconorum. Nam certE summus Pontifex Pallium assumere ipse censetur, quod imponi ei consueuit, non ab illo quidem, a quo Coi secratur ; sed a Ministro , nimirum ab Archidiacono, siue a Priore Diaconorum, qui nulla ommino in tota illa celebritate pollet autorii ris specie. . De Patriaietae vero Alexandrini Ordinatione , Libertatus in B - Vide Leontium mario cap. ao. sic loquitur. Consuetudo quidem est Alexondria , illum, tibis de sectis qui defuncti succedit, excubiaι super defuncti corpm vero , - mqης & Habetium
307쪽
ia. Pontificale dexAeram eius capiti suo imponere ; cst sepulto , manιbus suu aecipere colla Ecit f. Graeca suo B. Maria Pallium; ct tunc legitime sedere. pag. 46o. Idem de Antiocheno tentari potest ; ex antiqua nempe consuet idine, Rodulphum , secundum ex Latinis Antiochiae Patriarcham , Pallium de Altari B. Petri, nulla ad Ecclesiani Romanam habita reuerent a , propria autoritate assi inaesiss) , Guillelmus Tyrius lib. t . cap. Io. &ώb. s. cp. 13. quo loci scribit Rodulphum Romae accii satum , coactum fuisse reugnue Pallium , quod in ix iuriam Sedis Apostobca , ut d --batur, seu serui : eoque Cardinalibus tradito, aliud Pallium sumptum de corpore B. Petri, more solemni per Priorem Diaconorum traditum esse. CONSTAT AUTEM ex ean. in synodi VIII. in Latina o sone Anastasiij, ad Patriarchas omnes A tropolitanorum , qui si μό-funt, promotionem pert/nmsse , siue per manus impositionem , siue ter Pa hy d. tu nem feret.
Circa an . D. Postquam ver b Francorum de occidentalium armis subacta fuitro 98. O Io 99. pars orientis maxima. & ipsum Constantinopolitanum Imperium ex α πει fuerit parte occupatum; quae bella auspiciis Sc consilio Pontificum potism onstitWμm, vi mdm gessa fuerunt: sciit status publicus valde immutatus fuit; ita de omues Patr/am Ecclenasticus ' : & constitutum , ut De eonsense Pontificis Romam Pacha a Summo triarcha non eonintuerentur: a quo praeterea tenebantur Pammm impetrare.,
Pontifice Pan praestito Fidelitariae ct obedientie Iurirmentu.
nent. Sed illi omnes Patriarchae & Latini, oc Latinorum fuerunt ; non aliorum.
Ita etiam vicissim Patriarchis in eoneessione Pallij permittitur Pontifice , ut Metropolitanis suis Pallium concedant , de sibi professonem Ononieam , ct pro Romana Ecasa sponsi inm obedientia ν-ments επtera emente exigant, cap. oti' . extra. de priuilegiis , Gesta
Innocentii l II. pag. io 2. in qua inseritur epistola Innocenti, III. Patriarche Constantinopolitano r in cuius fine notandum est. licet dixerimus supra exc p. viri hoe nenio, regulariter Pallii usum prohiberi , eum celebrantur Misse pro defunctis ; speetali tamen priuilegio posse concedi usum Pallij, aiebus etiam non expressis in concessione de traditione Pallii , ut in epist. 38. lib. 6. Registri Gregorij VII. rod tamen Perseva ta tam , usu Loeo eoncedi ait. Notandum autem Minoribus Patriarchis , siue Primatibus non absolute permitti, ut concedant Pallium Metropolitanis, qui eis su sunt; sed cum hac forma. Per Nuntios tam Primati v quam Ecclesiae simul, eui praeest Electus, Pallium peti solet , per Primatem deinde conserendum. Quod si Legatus vel Nuntius Pontificis intersit, pariter cum eo Prunas collationem Palli, exsequitur. Gem innocentis IIl. lora eitato ; ubi de Primate Bulgariae. Quin de Metropolitani , inuito Consecratore , Patriarcha scilicet proprio vel Primate, tecta via possunt 1 Pontifice obtinere, Guilletimus Tyrius lib. v. Bessi fieri caep. o.
308쪽
AD LIBRI I. DECRET. TlT. VIII. DE vsv ET AVTOR. N e.
Ut tamen unicuique ius suum seruetur , antequam Metropolitani eonsecrentur, & obedientiam Patriarchis vel Primatibus praestiterint; idque significatum fuerit Pontifici per eorum litteras et non solci Pallium concedi. Quam in rem notandae sunt stola Anselmi Cantuariensis Isa. 9 23 . quibus pro Commentatio erit Ea erus lib. φ.
Historia Nouorum pet. φρ. ct seqq. qui & v IM Anselmi, & ipsius Paschalis II. Rescriptum inseruit. Metropolitanis vero necessitas imponitur petendi Pallij per se , vel per
Procuratores aut Nuncios ad id specialiter deputatos, intra tres menses continuos , a die Consecrationis numerandos can. r. Dist. c. Petrus Damiani lib. 7. epist. 4. nomine uniuersi Collegii Cardinalium scripta ad Agnetem Imperatricem, Epist. r. lib. s. Registri Gregori; VII. ct epist. νιο. lib. r. Regstra Innocentii III. iuncto cap. a. de Trans latione. Nec aliter recte petitur, nisi simul Fidei suae expositionem. mittat, qui petit: in qua non tantum Conciliorum , sed etiam suarum Decretalium constitutionum mentionem fieri volunt Pontifices, dicto caκ. r. ct . . Dst. C. Zacharias opst. ad Bonifacium num. t 44. inter Bonifacij v M. 3POTIssIMVM autem propter unitatem atque concordiam ser- Pari Iuandam cum Pontifice, videtur Pallii usus excogitatus. Quare δ: in c. De Dra-enia concedendu Iuramentum obedientiae & Fidelitatis exigi Iur a Ponti- traditionefice, vel ab eo qui Pontificis nomine Pallium tradit: & in ipsa tra- Pamj, cte. ditione praestatur Iuramentum. Maior enim sollicitudo Ecclesiarum& cura Populorum , propior Pallia credita de recepta, Metropolitanis incumbit, quam caeteris Episcopis, qui proprias tantum Parochias Procurant, ut ait Bonifacius Moguntinus epist. Io . & per hoc arctius astringi & obligari solent Ecclesiae Romanae. . . Huius autem Iuramenti pro temporum divcrsit te & ratione variae fuerunt Formulae : quarum exempla quatuor adnotabimus , quae inter
se comparari operae pretium erit. . ' - .
Primum extat in cap . de Iureiuranti extra ; quod νn Collentione r. reperitur sub titulo de Elect. num. 2 o. eique rectissime in ea Collamone subiicitur eaput a r. longe plenius , quam in cap. in. de Elest. apud.
Gregorium r in quo , ut insta dicemus , de Pallio tractatur de de Iuramento solemni in traditione Pallij. . . . . Secundum extat in Gestis Innocentis III. pag. 64. 9 ro I. ubi proponitur Formula huiusmodi Sacramenti exigendi , tam a Patriarchis α Primatibus, quam a Metropolitanis in concessione Pallii. Et quidem in dicta pag. 6 . refertur integrum caput ad honorem hoc nostro
Tertium suppeditat ex inrchiuis publicis Angliae Parherus in vita Henrici Deani Cantuariensis Archiepiscopi sub Alexandro VI. ad
inartum & postremum reperitur in Pontificali Romano Clementis:
s Addere licebit nuperam Iurisiurandi Gregorio XU. praestiti Formulam a nouo Arcniepiscopo Parisiensi , quam edidit nuper vir.
309쪽
Autor primae Formulae, id est dict: cap. 6. Gregorius VII. quamuis generaliter inscriptio concepta sit, Gregorius Petro Subdi.ι uo. Edita videtur in Concilio Romano VI. sub eodem Glegorio v I L habito aniso io 76. Indictone a. ubi dc illud tutasse Henrieus Aquileiensis Pata triarcha s cribitur , scilicet in confirmatione sua de impetratione Palia Iii. Praecedenti quippet anno IAHEmone r. in locum Steardi electus fuerat Henricus a Clcro de Populo Aquileiens, εc postea Pallium petierat, ut constat ex Lb. F. Registra Gregorij VII. epist ε. σ ἰώ. s. vllt 3 3. Ex quibus etiam notandum, quamuis ex Electinibus quadam Schismatici fuerint, vel Elactus f Schfmaticus fuerit; si tamen Elactio facta fuerit canonicε, solere per dispensationem confirmari. dummodo Sehismatici ad Citholicam vultatem redire parati sint cap. 3, ne. superiori. Formula Iuramenti dicti capituli 4. septem continet articulos , siue clausulas; quae quamuis sub generali Fidelitatis dc obedientiae nomine comprehendi possent : quia tamen laterent sub genere, Fidei partes& munia specialitcr enumerari placuit atque designari : ne postea qui iurasia i ulla tergiversatione aduersus Iuramentum se tueri posset. Tres primi articuli ex Feudis desumpti videntur tit. s. or Hud rum lib. 1. de form a Fidentatis. Reliqui q iatuor propius spectant ad
Canonicum ius. Et quidem quarti verba notanda, Pipatum sincta Romana Ere a. O Regulaι sanctorum Patrum. In Concilio Romano & in antiqua ;imb tam in recenti Formula Alexandri v I. quam in Ponti steati Romano nouissimo, Regalis sancti Petri legitur: quae est vera Sc antiqua lectio. Regatia autem , id est patrimonium sancti Petri, ut explicauimus in fine Tituti de ei re Innocentius HI. loco supra citato explicat , Papatum Romanum , honores , di ιtates , ct Marsanrs Apostolica Sedis . Idem exigebatur a Magistratibus Laicis , qui suberant Pontifici , Innoccntius III. in sine Iib. a. R ego L.
Nec tamen dubitamus veterem esse lecti em Regula sancturum Parrum. Nam Innocentius IV. 8c Ioalmes Andraeas & Panormitanus, &editiones ferε omnes eam rotinue nr , quam ita recte explicant , ca- . oues esse seruaudos ab Epis opis , ct eos rierare , qui canonet nec norum . nec σbseruari curant. Quare & in Consecratione Episcopi can nes inculcari solebant r ne quid contra facerent, ut docuimus tu. de Electone. Desiderantur tamen ea verba in antiquis , de in Alexandriv I. Formula. In Pontificata verb, Clementis , latitane extenduntur; Regulas sinctorum Patrum, Secreta, ordiuatrones , seu Dily noos, Reseruationes, Prouisiones, ct Mandata Adio lotiea , totιι viribus obser--bo, or ab aliis fatiam obseruara. Quae sanὸ clausula lati is me patet inec eam usus noster admittit in pletisque t f ideoque omissa est in Formula Gregorij X V. IQuod ver b ait, totis viribus, in antiquis cum temperamento. ρον Posse meo. Saluo ordine meo, contra omnem viventem Quae verba desunt quoque in d. Formula Gregorij XV. J Ssluo ordine, id est qu Disiligod by Corale
310쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VIII. DE USU ET AVTORIT.&e.
rem is decet Episcopum. Glossa explicat . son c- --3s, ex Ambr si . Quibus verbis , saliso ordane . Henricus II. Angliae Rex valde commotus fuit aduersus Thomam Cantuariensem, qui in Iuramentis S Tractatibus cum Rege haec verba solebat addere: nunc , satus honore; nunc, saluo honore Ecclesia; quali conditionaliter, non autem absolutε concordiam iniret; Matthaeus Paris in m. iso II. 3e Ioannes Saresberiensis v st. t 86. Victus tamen tandem Henricus II. Richardi, Successoris Thomae, Fidelitatis iuramentum admisit . cum hac Hausula , saluo ordine Do. nulla prorsus mentione facta de obseruandis prioribus Consuetudinibus Regni , nempe Clarenisma habuis , in praeiudicium Libertatis Ecelesiasticae ; Matthaeus Paris ad annu- H s. - Henrieo II. ubi de Henrici III. Coronatione Tres reliqui articuli pertinent ad vocationem ad Duodum, Legatorem Aristolicorum fusi ptionem , & prosemonem Romanam, siue quam vocant, visirationem Aminum fausti Petri. idem tamen intelligendum de quocumque loco , ubi Papa moratur. Illa tamen tria ita eommode δε rectE ab Episcopis praestari nossunt, dummodo consensus Regum & Principum interueniat ; praelertim in Gallia nostra, in qua ablque Regis cc Uu st faculta e , nec Legatum Pontificis adire, excipere & comitari; nec regni finibus excedere , vel ad Synodum vel ad Pontificem licet proficisci. Ideoque velut laesae Majestatis crimen imputatum Hincmaro Laudunensi tomo 3. Concit.
Galliae Aug. 481 ct 486. J Quod nec hodie, nec heri ; sed ab antiquo receptum fuisse constat ex pluribus epist. Bonifacij Martyris. Iuo epist. ar . dc ibi doctissimus Iuretus , maxime in notis postremae eiurionis V. 781. ct 81 . Guillelmus Neubrigensis lib. I. ct toma a. Libertatum
Ex quibus praeterea discimus , in Angliam transsatum fuisse hune
morem. Quin εο inter Libertates & Consuetudines Regni ea de re articulus intertus est, Matthaeus Paris pae. 96. Licet hunc articulum, sicut Ze alios quosdam, Alexander I II. improbauerit , teste Baronio ad annum IIS . num. MI art. Φ. Imo dc ante Guillelmum Conquaesto rem Regi Canuto grauis admodum visa est profectio- Romana, etiam Pro Pallio recipiendo , ut ex eius epistola supra citata constat. Quare paulatim chm1ula . de visitatione liminum beati Petri, temperara est; multis adhibitis distinctionibus in gratiam Episcoporum . ditis Pontificati Romano, & tandem illam Cousuetudinem exoleuisse apud nos, atrociori stylo Molinaeus notat ad hunc ritulum. Addita est postea clausula prohibitionis alienationum bonorum Eccle- , inconsulto Pontifice, de qua in cap. 8. extra de rebus Ecclesia a n. cuius Autor Celestinus III. & in cap. 1. dr 'udis, cuius Auror Innocentius III J Quam & reperimus appositam ab eodem Innocentio III. in eius Gessia pag. Ios . repetitam deinde a sequentibus Pontificibus e planius declaratam dc extensam in nouissimo Pont 'eati.s Deest tamen in d. cap. 4. de Areiurando. Quare insertam post Grego est VII. tempora constat. l liquas differentias non erit inutile colligere ex comparatioue i,