장음표시 사용
311쪽
tarum quinque Formularum. Ex quibus constat nihil mutabilius illis Formulis, quibus pro libito vel addunt, vel detrahunt Pontifices : adeo que perieulosissimum ex illis ius sumere. Sed potius sicut Regula, ita. dc Formula ad ius referenda & secundum ius explicanda est JEt sane verissimum est , Sedi Romanae obedienciam tam Archiepiscopos, quam Episcopos , siue in concessione Pallu . siue in Consecratione Pontifici solitos praestate . iuramento etiam dc scripturamterueniente r quam in rem notatu dignissimus indiculus Sacramen ri praestiti Gregorio II. a Bonifacio Moguntino, quando a Pontificat unς Rςς MQ Episeopul eonsecratus est & missus in Germaniam. Extat inter cluc' ' μ dem Bonifacit opimus, ordine tamen praepostero pag. 16y. suo Vero Or- ii a Vilivs Sς dine fomo a Coneiliorum Galliae pag. 111. Et ipse Bonifacius in P mox P iso Zactariam S-mum Pontifrem , de in eius v - ωρ. S. I ἡ μpu vh nem, postquam nempe Alchiepiscopus Moguntinus as Isis fuit , α' ' ' IgQ ius Pallii aecepit. Siιur ρυάeressorum vestrorum, pro a terit t. Dui λψμι diu ' Pe ri se , iusti, or βbditi obeuientes, or subditi su ηρη c . xu COnx ca- Nam initio iure Canonico; sic & antiquissimo Iuro studorum. R 'φm Formulae iuramenti simplicissimae fuerunt, ut notat Cui acius ad tit. λςςd non ςm. lib. ι. d Iura μώδε m. Vide Glustrium antiquarum L - . in voce fritis Rehit, ubi variae fidelitatis Formulae iam olim sub Pipino &eius Succestbribus , tam ab Episcopis , quam a Laicis praestari solitae
referuntur; fic nos sora tu. de Elemone. Quare meritb Glossa ad ean. M. Cause x x II. . s. s. notat --
peratori. t idem & de Regibus dicendum,) Adelitatem iurarσ si par. Et sanὸ verissimum est canonem illum, qui pugnare videtur, ρομxinere ad Purgationem canonicam. Mirum itaque videri non debet,s nec in redime Romano veteri apud Alauinum , Amalarium , Rabais mim Maurum; imo nec apud Rupertiam , qui longo post eos tempore vixit , quidquam de nuiusmodi Iuramento reperiatur , quamuis omnes ex professo scripserint de Pallir, Sc Galli vel Germani fuerint, vel Scoti. Itemque apud nos sero receptum filisse huiusmodi Iuramentum eo, ligimus, tot scilicet clausulis Sc articulis implicatum. ι . omnia confirmant valdὸ Gregorium VII. autorem suisse i &c. o G E probatur cv. 4. d' Eieci . cu)us est autor Paschalia II. qui paucis annis ἰὸἱε νυ-,simὸ Gregorium VII sedi r z Vbique multis rationibus . quasi rem no e .lifatiar. Μ m , adstruere nititur huius Sacramenti introductionem. Quod quia dem eaput non pertinere ad Panormitanam Ecclesiam, aduersus Baronium recte Scriptor de I re antiquo Ecclesiae semia probauit pane a. στ i . ct is. Deceptus fuerat Baronius ex corrupta inscriptione, M male existimauerat aua, Decretales e solvi ea de re scriptas a Pascha li. Nee ramen ad Patiniensem , veIColo'iensem . scut legitur in qui huc
dam M. S. Arcti'sevum scripta est. Sed corrupta lectio nos dedueit ad veram. Legendum Coiscensi vel Coloriensi Anchiepiseopa ι & ad Hungariam pertinere integri verbχ Rescript/ conuincunt, quae Baronius ada num Moi numero I. st cx sqq. εc Antonius Augustinus retulit inter omissa notarum Cosicionis ι. 1 b, et nunquυἰ Munganeo Principi
dictum est' Dissilia 6 by Corale
312쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VIII. DE USU ET AVTOR. 8 c.
Deinde quod dicitur in integra, damnatιones, siue deposiv iones, cte Uut es Episcoporum, nutu regis apud eos pro ι , designat con--etu em Regni Hungaria , ubi Regis auroritate haec omnia fiebant i imo & Electiones ct Inueintura . ut supra ostendimus tit. de Eust Concessit vero Alexandro I II. Bela Rex de consilio Optimatum Sc Episcoporum , qAod absque a toritate ct coaesilio eius, vel Successorum suorum , depffitiones seu traυιις ones Epsoporum non faceret, vel feri permitteret. Belae Dipuma extat inter Ana Alexandri III. pag. ινσ in fine Tractarus nuper editi, Do Coπcordia inter Alexandrum LII. ω
Postremo ad Hungariam pertinere probant haec verba, quae in int Iris. Nunquid non vltra vos Daci eousi ne, oce. Dacorum exemplum Colocensi Archiepiscopo obiicit, velut finitimorum , ab Vrbe tamen Romana remotiorum. Colocia in Pannonia, siue Hungaria inferiori ad ulteriorem Danubii ripam, Dacis proxima, iis maxime qui vulgo Transsylvani. Nam & quidam Episcopatus in Transsylvania parent Colocensi Metropolitano. ' .
Qui nuper Notitias Siciliensium Ecclesiarum scripsit vir doetias Abbas Netinus, anxiὶ laborat ut ad Panormitanum Archiepiscopum dicta verba reserat : sed frustra. Pluribus paginis hoc egit , ne d. cap. intelli,
Quod verb obiiciebatur in d. eap. 4. Paliij concessonem futuram condia nonalem , seu, conditione Iunimenti, & per consequentias irritam : spiritualia enim & actus legitimi non recipiunt diem neque conditi nem : rectissime Glossa notat, & exemplis confirmat, tum iuris ciuilis, tum canonici , ea qua sunt de natura ct substantia abeuius actus , quamuis efferantur verbis conditionalibus , non tamen facere c ditionem. Tacite enim insunt, & ipso iure. Quod ex Collemonis r. Interprctibus M. S. sumptum. Huiusmodi vero est illud Iuramentum ,
eum nihil in eo contineri dicat Pontifex, quod non et am, praeter exacti
nem , debeat ab omnibus D sevis obseruari, sub Apam ιa Petri ct Pauli obedisnera decreuerint S Onitate persistere. Quae verba Pasthalis II. malε a Rar mundo detracta. Eamque in rem urilis Iuonis epist. γδ. 'a est, inquit, si exigitur quod debetur, ct quεὰ debetureis betur' Calumniabantur enim quidam Iuonem, qubd ante Benedictionem Abbatis, Obedientiam exigi posse contenderet. t Adde praeterea
explicationem loci ex Euangelio , S3 amas'me P pasce sues meas, ex S.
Obseruandum similem praesumptionem Panormirant Archiepiscopi notari in cap. s. hoe tit. cum quo debet iungi caput R. ct 4. extra de officio Legati. Species est huiusmodi. Gualterus Troianae primum Ecelesiae Episcopus, & Regni Siciliae Cancellarius, apud Ceneium Cardinalem Sedis Apostolicae Legarum effecerat , ut de Trviana E lesia transferretur in Panormitanam Ecclesiam, inconsulto Pontifice :& ita de facto transsatus est ; quia de iure non potuit trensferri a Legato, sine mandato speciali Pontificis cap. a. in I M. Collemone de o=ιο Legati, dc supra tit. da Transatione. Antequam vero approbasset Inn
313쪽
eentius III. irritam huiusmodi Transsationem , & Pallium de more eoncessisset; Archiepiscopi & nomen & dignitatem praesumpsit Gual terus;&tam spiritualia quam temporalia admi istrauit. Quare aduersus eum commotus Innocentius irritam 3c nullam esse Transsationem declarauit i ita enim legendum ex avis A, Nolumus ratam lab ri male in quibuidam editionibus, volum 1 ratam haberi. Postea vero elim in contumacia persisteret Gualterus ι dc sperneret frequentia Pon rificis monita : non tantum Archiepiscopatu Panormitano ; sed etiam Troiano Episcopatu in perpetuum priuatus est. Et ne ullam spem veniae relinqueret , in utraque Sede Episcopos Innocentius III. constituit. Qtramuis in exemplum trahi non debere hanc severam animaduersi nem . sicut Electionem, Sc Consecrar onem Episcoporum nutu pi prio Pontificis factam in vacantibus Sedibus doceant Gesta Irim centi j III. quibus euidentissime multa alia delicta, maxime perfidia Gualteri explicatur: de iustissimum motum fuisse Innocentii III. ut ipse Ioquitur, tam aduersus Gualterum, quam Legatum iptum declarant eadem Gosta pag. i . II. I 3. x O. ct 24 Pr.eterea notavimus sup , In. noeentium III. Balbum , siue tutelam Friderici II. Regis Siciliae ges sisse di tum iure legitimae intelae , quiu cvit tu dominus fudi r tum etiam testamentariae , quia Iestamento Constantiae matris Tutor datus
Addamus & quartam. In concessione & inuestitura Regni Siciliae ἀPonti fieibus Romanis facta, ex quatuor capitulis exceptis , unum illud erat , no ullus Eri tus, anιequam AEWortate Ponis L eonfirma eus foret, administration se ullatenus amm s. ret, Innoc. III. M. r. Registis epist. 4o3. IN co Me EDENDO verb Pallio, praeter nomen Archiepiscopi, antiq ia Pciuilegia Ecclesae confirmantur : quare de consuetudine. &vsu constare de et Pontifici can. s. 1 o. ct 11. Dist. c. Gregorius I. vi iis . lib. γ. Registra, Nicolaus I. cpist. 47. Fulbertus lib. I. ets. - . Unde clausula solemnis in Concessione, se naum veterem Consuetudinem. Per desuetudinem & negligentiam Privilegia amitti solent,
Leo IV. lora fluviari, de Altheo Epii copo Augustodunensi apud Iu
Vetus tamen concessio Pallii Sc Privilegia aliquando concessa , licet per desuetudinem abolita; facilE reparantur & reformantur Gregorius I. in fine die a ιρR. de Ioannes VIII. Ust. 24. ubi de restituto priuile.
tio Adalgario Episcopo Augustodunensi , de quo Aimoinus tib. s.
8. 33 Ex quibus etiam locis , primam Concessionem Palli, & Privilegi rum cli Teilem esse colligitur , & confirmatur Bernardi Iocas in mira Malachiae Armachani Metropolitani cap. io. H. oeci ubi ita Innocentius II. loquitur : De Palliis autem porret solemurus agι, conuocam Discopis, σέ Ierieiι, ct maioribus urra. Conuocabula generale Cora ialium . G- sie conmuentia , ct communi voto uniuersorem, per hone personas re uiretis Pamum : ct duitur τobis.
Priuilegia vero, quae solent concedi, sunt huiusmodi Vices suas aliquando Pontifex concedit; vel quaedam sibi specialiter reseruata triabuit:
314쪽
buit: quae quia ab arbitrio Summi Pontificis pendent, definiri non possitat, ut constat ex locis supra estatis. Quin & aliquando Metropolitanus vel Episcopus ἰ eui coneedime Pallium. eximitur a iurisdimone Primatis & Metropolitani , praec puε in causis criminalibus ; & soli Romano Pontifici subiicitur, ut ire opstata Nicolai I. ry Adriani Id. -ιMo Nanniensi
T heodulphus Aurelianensis Episcopus in epistula , scripta ex carcere ad Andoinum Episcopum AM fullodunensem, ex qua constat euidentissime. in crini ine laesae maiestatis huiusmodi priuilegia Exemptionis cessare Insimulatus enim fuerat apud Ludovicum Pium coniurationis adue sus eum initae a Bernardo Rege Italiae I nec obstante priuilegio Exemptionis a Pontifice in concessione Pallii concessio, Synodali Decreto Episcopor .im Galilae depositus fuit cum duobus aliis . & Monasteriis inclusi fuerunt: & quidem Τheodulphus Andegauis , Egin-hardus pag. 26 a. rom. 2. H δε α nos . , Aimoinus lib. 4. cap. Ios. Ab Electis sei Tlaeganus p. 18o. Omnes 3udicat sunt ad monum, praeter Disopor, licet Iudicibus sui pownodum de asin . in est'fesisne oorum facti sint. Quae postrema & Confestori verba notatu digna alio loco explicabimus , in iure confessi, ct damna- bus , in Syno ri fini r quo pertinent hi versus Theodulphi.
Non ibi resis inest , iudex nec idoneus Plias Non aliquod crimen ipse ego fass.s eram. Esto forem fissus; cuius censura aleret, Dedere iudicij eongrua faena mihi 'Solius illud opus Romani Praesulis extat, Cuius ego accepi Pallia sancta manu.
Notauimus tamen supra , ex sola concessione Pallii exemptionem nutam s- bacma iure Metropolitanorum vindicari non posse; ne in criminis causa qui- Ium acceperat, dem, secundum ius commune Ecclesiae ; quod renouatum & firma- quoddamque tum est can. Nican. cst Chalcedon. ra. Iuncta Amone 6. Quibus genus Oearii. ex locis constat, concessa alicui Episcopatui praerogatiua honoris , & quod per dis . ipso nomine Metropoleos , intelligi concessam tantum dio N- rentiam fiaLμ- , post Metropolitanum , inter & supra reliquos Suffragineos tium dieit,r. Episcopos . Ad hoc tantum vindicare potest -- i ενιει , Haec ergo eum
Conuenienter huic iuri piissimus Imperator Marcianus in Chalce donensi Synodo in fine Amonis s. a Patribus Concilii benignὸ impetrauit Episcopatui Chalcedonensi nomen & honorem tantum dignitatis Metropoliticae ; non imminuto iure antiqui Metropolitani,
opus foret singulari concessione & Privilegio ; in quo obtinendo consensus antiqui Metropolitani . & Principis desideraretur ; qui nunquam aduersus seipsos priuilegia concedere intelliguntur et praecipue cum de perduellionis crimine agitur, in quo, cessantibus priuilegiis omnibus , aequa conditio est l. 3. oe 4. C. ad Irg. Iubam male
do Remen ii aduersus Arnullam pag. 06.97. cap. 6 . quintuor seqq. Et nota haec, verba. Amulfus autem in fin
315쪽
Indicauit Theodulphi versus doctissimus prMeptor Costa; illustinnit discipulus. Recentiori exemplo superjora confirmamus . ex sola condemne iij Episcopos nullam posse obtendere exemptionem in qualibet causa aduersus Metropolitanum. Reseraptum ea de re Gregorn X l. ad Carolum V. Regem nostrum , vel certε veterem eius versionem Gallicam , bona fide, ex Registro M. S. Dimiarum Gregori, XI. benefieio doctissimi & humanissimi Quercetani exhibemus. Rex λPontifice duo simul, exemptionem a Senonensi Metropolitano, dc ius.
Palli, postulabat. rTω δ' triυν -ν ελκε -ἀρ, ἔγειν ἀνένισι Exemptionem denegauit; Pallij usum concessit. Em Rescripti verba luctu dignissima.
316쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. VIII. DE USU ET AUTOR. m.
publicum statum Ecclesiarum et cuius, ut agnoscunt ipsi Pontifices, Imperatores ct Reges, nostra praesertim , Aduo i, appellantur ἱ Defensores.
Iisdem etiam priuilegiis excidunt Episcopi, nisi Pontifisum iusiouiabus ct mandatis obedientes furrint; ut nominatim exprimitur in ricta epist. 7. Nicolai I. cui respondet Hin arus epist. a. editionis Parsensis. Exemplum illustre habemus in Arus Alexandri I II. nuper editis ad calcem Narrationis Concordia inter Alexandrum III. ct Frior. I. pag. I 4. in qua clementissimus alioqui Pontifex , Papiensem Episcopum Crucis ct Palli, dignitate priuauit, eo qu d Ciuitas eius obauiano Haereia farcha , ac Friderico Imperatori excommunicatis adhasit : ct post fati factionem praestatam . eundem Fridericum in grauem iacturam Ecclesia
ac Lombardorum . praesumsit in Itabam reuocare.
Quia autem in Pallio conceditur nomen δc dignitas Archiepiscopi , di per consequens aliquid spirituale; simoniacum est aliquid accipere pro concessione. Quod primo constituit Gregorius I. Ante illum non nisi dato commodo dabatur, Gregorius ipse tib. I. Registri epist. rs. σφ33. ex qua ean. 3. Dist. C. Ioannes Diaconus in eius vita tib. s. cap. 1.
Quam Constitutionem innovasse Leonςm II. in eius visa resertur. Et postea Zacharias, eo nomine i Bonifacio Moguntinensi admonitatus epist. I 3 . inter Bonifacianas: in qua pluribus verbis huiusmodi siancinue suspicionem procul a se amouet. Xenia duntaxat modici pretii tolerantur; quae tamen Gregorius statim erogauit pauperibus d cta vimas. lib. 4. . yne ; quibus valde illustratur cap. I 8. de Simonia. Qualia vero sint illa xenia, memorat Autor sacrarum ceremoniarum tap. de Pallio in sine. Non dissimilem abusum Patriarcharum Constantinop. in confirmatione Metropolitanorum obiecit in Synodo Chalcedonensi Eusebi usAncyrae Metropolitanus in fine Antionis is. Maiorem dc intolerabilem abusum Patriarcha: Alexandrini Theophili seuerissime reprehendit Scriptor elegantissimus vita Ioannis Chrysostomi Palladius cap. is . cui adstipulantur Socrates & Theodoretus. Hactenus de Pallio , quod diximus fuisse proprium insigne maiorum Episcoporum . Alcvinus tibi de diuinis OF iis , Palbum ait nihil. . . Aliud esse , nisi discretionem inter archiepiscopum es eivis S Q. 'ii M π-neos. Pallii largitionem, missionis a beato Petro ct Sede Apsotiea ς 'x, signum, ait esse Rupertus Db a. de diuinis oeciis cap. a . Initium ergo isdri habentes ab Apsotica Sede , regulam hanc LMetropolitana obserauant Ecelsa ut neminem habeant Pontificem, nis ab eadem Sede missum, a qua primus iliis P iucator sidei missui est. Illa autem missio Dprad mPamj largitio est. Itaque ante impetrationem Palli, denegatur Archiepiscopi , vel Metropolitani nomen & Dignitas. Qq Murs haec ita se habeant regulariter; ex singulari tamen Rctust. Pan.
priuilegiό Pontifices usum Pallij quibusdam Episcopis concesse- De Pallio qui
Tunt. . .. bUdam Disis. Et quidem Ostiensi Episcopo concessisse Marcum Pontificem, omnes pu eoncesso. qui de Pallio scripserunt narran et ita tamen ut anonymus Scriptor
317쪽
Consecrationis Paschalis II. supra citatus , de Robertus de Monte in Supplemento Sueberri ad annum 118r. testes sint , Episcopo Ostiensi non nisi in Consecratione Summi Pontificis, de ad hoc tantum Pallio
uti licuisse. . Verum quid uniuerso hoc ceremoniarum & rituum genere mut bilius e Sane Anonymus ille ceremoniarum Magister, quem sub Sixto IV. eo munere functum diximus d. tit de Consecrat. Benedict. di G-ronat. R. Pont. postquam conficinauit Consecrationem Romani Pontificis ex antiquis Patrum Constitutionibus ad Ostiensem Episcopum olim spectauisse, eumque in illa Consecratione Pallio usum fuisse;& ei Portuensem Albanensemque Episcopos adfistere consueuisse ; .paucis interiectis subiicit. Iampridem introductum esse , sdque ad. rodendaε, ut arbitratur, contentiones: ut prior Disoporum Cata natium,
sum duobus ex senioribus Episcopis, id munus obire debeant, Erc. si ccpue suis temporibus seruari se vidisse ; vinεn habeatur ratio Eccisarum ,sed prioritatis D scopalis. Inter caeteros autem Episcopatus, quibus usum Pallij summi Ponti fices indulserunt, Durandus c. 17. lib. 3 Rarionalis diuinorum mesorum recenset Aniciensem in Gallia r Ostiensis in Summa f. cui concedendo hoc tiri cum Aniciensi Papiensem in Lombardia, & Massanum in Regno Neapolitano v ex veteri, inquit, consuetudine Ecclesiarum suarum : Anonymus ille Magister ceremoniarum cap. s. lib. I. & Auber tus Miraeus in 4. er 3 parte Notitia Episcopatuum totius orbis, & Lucensem in Thuscia, & Papiensem , seu Ticinensem in Lombardia, de Bambergensem in Germania: quibus adnumerari potest ex cap. cum in iuuentute extra de Praesumpt. Quinquecclesiensis in Hungaria: f in specie cujus tamen Capituli non Ecclesiae , sed personae concessum, propter prudentiam & probitatem singularem dici potest. JEgo ucro exempla longe antiquiora addo : quorum prael tisit
muni est, de concessione Palli, facta a Gregorio I. Siagrio Augustodunensi Episcopo, ad putitionem Brunechildis Reginae , & propriis meritis ipsius Stagrii erga Sedem Apostolicam, quae Gregorius agnosecit epist. III. Na. o 133. lib. 7. Regis i ; ex quibus sumpti sunt canones a. s. σρ. Di C. ct eanon Episcopos Dist. xvi x. Cuius privile
gii meminit Petrus Damiani vimia supra citata , epistolam s. Abra re Gregorij I. innuens. Quare Si agri, & Ecclesiae Augustodunensis priuilegium corum numero censetur , quae vulgo dicuntur inclusa in corpore iuris ; de Per consequens probatione non indigent. Notauimus etiam supra, confirmationem huiusmodi priuilegiorum
longo post Gregorium tempore Adalgarium Augustodunensem Episeopum obtinuisse Ioanne VIII. Priuilegium vero non tam fuit personale in gratiam Stagrii, quam reale in gratiam Augustodunensis Ecclesiae ratione Sedis r ideoque perpetuum , Ut Metropo θω suo ter omnia loco ct honore ferum to , Ecessia ciuitatis Augustoduna ps Lugdunensem Ecclesiam esseribeat, ct hune sibi locum ac ordinem ex nostra autoritate indulgemata Gndicare , dicta epist. II1. ηή Dumum et rectet , Diso tramlegio ex
318쪽
Idemque reperio Metensi Ecclesiae concessum ; quod tamen , i consulto Treuerensi Metropolitano, a Papa non potuisse concedi contendit Bertolphus Treuerensis aduersus Vualonem Metensem Episcorum , qui a Ioanne VIII. Papa non tantum impctrare Pallium, ted etiam gestare praesumpserat, absque Metropolitani sui consilio & licentia et quamuis additum fuisset, strua tamen in omnibus Metropoliatans iura ιctione. Quam controuersiam Hincmarus Reinensis composuit. Compulsus est enim Mereuss Episcopus praestare obedientiam Me- ropolitano suo , ut plenius eonstat ex fragmanto historia Treuerensis Ecclesia, qt od ex M. S. Od. exscriptum habetur ante Opusula linsus Hincinari Lutetia eiula . er Tomo a. Libertatum Eecusa Game. v. la. numero M. ιn notis: Ec ex Historia Metensium Prasulum in vita Uvalonis : ubi haec verba notanda fiant. Ex emus rei enarratione, id
est ex Pallii impetratione , ait expliaκdum , cur Metenses Episiviniam:ne Archiepsoporum 3κ titulats leguntur e saluo tamen in omnibus
Ecclesiae Treuerensis priuilegio. Quod multo post Calixtus II. in concessione Palli, Stephano Metens Episcopo facta nominatim addidit. dicta Historia Episcop rum Metensem in Stephani vita. Constantissimὸ enim Treuerenses Metropolitani ius suum aduersus Metenses Episcopos defenderunt . qui non tantum occasione Pallis, sed etiam splendore natalium , & Apostolicae Legationis praetextu , sese subducere iuris stioni Metropolitani frustra tentaverunt, dicta restoria in Drog nis & Stephani vita. Nam Dragonis Legationem sine esctu fuisse , ct ab Episcopis Gallicanis reiectam, testis est Hincmarus Remensis epist. ε. .ca . so. Et Calixti l I. Rescripto a Stephani Metensis , quamuis Legati Apostolici , potestate Bruno Treuerensis est absolutus , Heta Historia in vita Stephani. Nec dubitamus tamen aliquibus Episcopis Metens bus uni cum Pallio nomen Archiepiscopi tributum , ut de Angit ramno , & aliquibus aliis Synodus Francsord. ean. ss. & Paulus Diac nus de se se pis Metensibus, Angilaamno Anchiepiscopo. Aduersus similem praesumptionem quorumdam Galliae Episcoporurn, , qui Pallium indebite a Romana Sede poscebant, Metropolitanos suos
tali syrmen es tenore , non contemnendum supcrest vestigium in quadam epistola Hadriani I. ad Bertoricum Viennensem Achrepsevum inansιquitatibus Cinnatis menna , de qua nos admonuit vir amicissimus , α doctissimus Ph. Loyaulte. Unde unde fuerit excerpta , redolet a liquitatem. Inter alia monuimus eum , id est Carolum Magnum , de Metropolitianorum honore , or de Civitatibus qua laicis hominibus eradita erant. Et aria iam Archiepiscopalis Dignitas per octogista annos a Franc3s esset conculcata. Et post pauca - Nee praterea praeιudicium usta Metropolis patiatur , si alicui Susaganeorum aut nos, auν Psedec σ- res nostra, rogantibus Pris Ducibus Franeorum , Paghum Iargita sismus.
Nee debet Ecclesia vllum damnum sustinere, si per sexaginta aut fptu ginta , ctc. Cum hac epistola Hadriani valde conveniunt quae Huic marus in epistola a. editionis Parisiensis s- finem. Praevaluit ambitio de corruptela , de qua postea conquestus est grauiter Fulco Remensis A ehiepiscopus epistola ad Formosum Pontificem scripta , & huiusmodi A nratio abιώ tentioni ait , ram se , quam omnem Ecclesiam precari. ne Pom
319쪽
reseae sine generali asse su ct Otrem consent3 it: generali , totius E elesiae Gallicanae, vel Metropolitani saltem & reliquorum Suffrag neorum Prouinciae, Flodoardus ι b. -. Ecclesiastincώ Hsoria A emensis
Iure enim veteri antequam Pallium concederet Pontifex ad pet tionem Regum, diligenter inquirebat , num Episcopus, cui a Rege petebatur , sub alicuius Arcniepiscopi iurisdictione esse videretur. Quam in rem locum insignem inalcauit nobis V. C & doctissimus P trus Puteanus ex epstola quadam Hadriani Papae ad Carolum Magnum.
Iuvabit integrum adstridere. Reperimus 'mne 1n regalibus satisus vestras, mi Praelars E munberas Et scopo , Pati3um Sacerdotalibus infulis decoratum , ex Apostolica automate concederemus s quia Ciuitas Mere potis sn Aquitania videtur esse patris , quα Bituricaε nuncupistur , τ ι nunc praefatus venerabilis vir praeesse dissitur, curamque fastoralem d uotus exarcere via tum rauatenus ignorantes , si canonice in Prouincia panibus illis iam orvinatus, eam a Praedec sy'bus nostris , quamque a nabis fuisset, enucleatius eum iniugari cur Wmus . ne usurparioms Iocus antiquis Sacerdotibus in alterius iure concedatur. Aut praefatus san tissimus vir nobis eonfusus est . ut sub nullim Archiepsius iurisiumone esse mideretur.
Eandem ob rem Anselmus Cantuariensis intercessit apud Paschalem II. ne Londinensi Episcopo concederetur Pallium, tum propter nimiam eius potentiam . tum quia Dominae urbis erat Episcopus , in qua primum Sedes Metropolitana constituta initio ab Augustino; tum etiam quia Londinensis Episcopus est Decanus Ecclesiae Cintuarientasiis. auidam namque concinnabant , sub hac specie boni Priminem Cantuariae dignitaem humiliare , Anselmus lib. s. Ust. Is a. quam &Hstoria sua inseruit Eadmerus Io. 4. Vide Ioannis insignis etiam controuersia super eodem negotio diu fuit agitata X. epstulam, de iΠter Archiepiscopnm Turonensem S Dolensem Episcopum , qui v atiam Leonis rio praetextu , maxime vero occasione Pallij se gerebat pro Archi I X. super ea piscopo Britanniae. Ιmo clausulam hanc Aleanem , de qua lupra, erase-dontrouersia,& rat ex Gregorii VI L rscripto , in datione Pallij , ut tam idem D praeterea Re si , quam teri Britannia Episops pr* t m deinceps subistitionem mense Conei ct obedientiam exhiberent Ambivis opo Turonensi Iliteberti tum T lium sub Leo ronensis Archiepiscopi epstolam super ea lite , quam ex cis. ne IX. ramo 3. M. S. mihi communicauit idem amicus noster Ph. Loyaulte . qui Coneil. Gal. reliquas breui editurus est rerr esentare commodius putauimus.
parte a. pig. Iotum est eum spem de reliquis amittere beneficus , qui gratia- ara, ctpag 988. rum actione nec primum prosequitur nec secundum. Unde σσ seqq, i Π -', quia quas debui , gratias non τι de praeteritis , minκs spers
totis, i benefacere el ingratis. Praeterea non stram lutetria Franc. Scri prμήentiam , enialiter eum esse ingratum , qui cum ex imposiabit Duchesne bilitate benefactorum γcem non reddit , habet plenam reddendi de statu Eccle- facultatem. Licet igitur ingratιtutinis merear argui, tamen anuc
siarum Brix n- post C istum Domini clamo , post patrem Turonensis Eccus
320쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. vIII. DE USU ET AVTOR. 3cc. I ilachomas sic expono. Baudricus Episcop- , Mi Archιepiscopus niae nostrae; &Dolensis Ecclesia discessit. Eum indebite Pallium habuisse Occi- quae habentur
dentalis Ecclesia non gnorat. Docet hoc etiam Ponti calium Caia in nupera his rato us Ecclesiarum . nullam omnino faciens de Desensi Ecclesiis ' βρος νη- in , I u ι - , - . e n ri m Ecclesia- mentionem. Unde dιlgentius intuent, mant16tum es totam ram Armaeli Britanniam intra timites Turonensis Ecclesia contineri. Nec ni Primatis Hi
ego tamen supeν hac re , quasi discutiendam Fuscito querelam, berniae. Adde quam dudum in Romana decisam Ecclesia religis e nouerune G Pr otionem testantuν Persona. Testatur idipsum enerabilis Papae Urbani , 'Σ ψyR priuilegium Turonica Metropoli collatum: in qμο qμi tegit , in- .ζiu, dg 'tellistie totam Britanniam eν , tanquam sua Metropoli subiectam, racesi quodam Palliumque non Dolensi Ecclesia praerogatum , sed Personae. cua - Archiepiscopo, propter ego cum tota Turonensi Ecclesia os exoro, quatinus ad Dolensem debitum praefata Metropoli respiciatis , eique suam reformaνe di- Ciui tem exul gnemini dignitatem. In quo bene nos cognoscamus exauditos , - ς0nstituit,
et , quι in Praefata sede est eligendus Episcopus , Uum Pollis el liu Euta h
omnino denegetis , Pel nobis γ ιllι diem ad alendum I atuatis. transtulit.
Litem illam a multis Pontificibus ventilatam & tractatam tandem peremptorici decreto terminauit innocentius III. ut scilicet Dolensis Ecclesa , perpetuis semper temporbus sejfraganea plene subiaceat Eeri se Turonensi , cte. nec unouam Dolcnsis Episcopus ad Paliij msum avi spiret Quae sunt verba Innocentii epist. 79. 8o. 9 8 I. lib. a. Registri. Gesta eiusdem Innocenti j pag. 29. ubi merito laudatur Innocenti j pr dentia & solertia in litibus perplexissimis dissoluendis. In hac vero lite dirimenda potissim uin emicuit, quae aliquando aduersus Lucium Pontificem animum Philippi Augusti exacerbauerat Pqui strenue autoritatem Ecclesiae Turonensis tutatus est Quamuis enim Lucio Pontifice & Curiae Romanae Cardinalibus parum aequis uteretur, Maiestatem tamen suam M illustris Ecclesiae Turonensis dignitatem non est passus imminui , scriptis grauissimis ad Pontificem &Cardinales literis, opera & studio usus Stephani Tornacensis, Consiliarij Philippi Augusti merito vocati. Extant inter ciusdem Stephanie olas num. 129. I 26. Iχ7. I 28. Quare fallitur Miraeus, qui & Dolenis lem Episcopum exemptum, de ius habere Palli, scribit. Vide quae I v. Tradi. de Tra titur. Minus periculi vertitur in Concessione Pallij, quae fit ad usum & vitam tantum quibusdam Episcopis ; vel propriis meritis exigentibus; vel ex gratia Pontificis : qualem fuisse Theodesphi Aurelianenss &Quinquecclesiensis , supra ostendimus. Similis etiam , quaν Achardo Nannetensi , de quo supra , ab Adriano II. epist. ii. II. his verbis.
Decus tibi Pauli filo miserationas affectu contulimus ; quod non aliter tibι. nec cuilibet absque Metropolitis concederemus , ut se; licet habeas pro exilio se catena Pasiij ornamenta ; non ad Eeelsa, cus in cardinandus es, perpetuum institutum , sed ad tuum 1pecialem , certique temporis usum.
Eximitur praeterea Iroab cuusuia , in causa eraminu , a i adicio t