장음표시 사용
321쪽
Metropolitanorum & Episcoporum , & Sedi Apostolicae immediat subiicitur; sub hae tamen conditione , nisi Apostoma Seda inir-- titerit: quod aliquando Nicolaus I. Obiecit Hincmaro . cui simile exemptionis priuilegium concessum fuerat , ut supra notauimus. Videm sine tib. 1. Registri Gregorij VII. Et haec dicta sunt exempli gratia tantum : nam plurima exempla occurrere non dubitamus. Sine autem retatur Pallium de nouo a Metropolitanis , vel Episcopis et non tantum Episcoporum, sed etiam Regum consensum N preces requisitas fuisse probauimus tum propter iuramentum tum propter priuilegia & exemptiones tribui solitas in concessione Pallii. Pertinetonim ad Reges . ne quid innovetur aduersus antiquum ordinem xitatum publicum ; qui non tantum in Magistratibus , sed etiam in s cris & Sacerdotibus consistit.
322쪽
ENuNCIATIONI s , Cessionis , de Resignationis dictiones promiscue usurpantur hoc tu. dc passim ira his libris. Aliquando coniunguntur , ut se mutuo ex plicent κη' me κλισιον in c. s. hoc tit. in antiqua. Renuntiatio , siue Resignatio: dc Titulus De ordinaris ob Episcopo , qui Renuneiaitit Episcopatui infra
liqua Collectione concipitur , qui Resignami Episcopatum. Renunciare vero, Resignare, de Cedere dicuntur , qui dimittunt Episcopatum . Ecclesiam , Dignitatem , Praebendam , vel quodlibet Beneficium, Saeculare, vel Regulare. Diffunditur enim latissime hic
Eadem serma Iure civili abdicare se Magistratu , tutela , vel C dete saepὸ idem significant: de cedentes separantur ab abactis de remotis Magistratibus, vel Tutoribus, Festus: Abacti Magistratus dicebantur ι qui coadii deposuerant imperium. Isidorus abaetos explicat,
Arctissimὶ autem cohaeret hic Titulus eum superioribus. Postquam de Postulationibus de Electionibus tractatum fuit , quibus praecipuὶ
modis non tantum summos apices Dignitatum Ecclesiasticarum, sed etiam inseriores omnes, imb & quonibet ordines in antiqua Ecclesia conferri solere . initio tiri de Electione probavimus : consequens erat, ut de modis amittendi, vel dimittendi tractaretur : sicut in iure civili eadem consequentia ordinis de acquirendi dominij, possessionis, vel haereditatis modis primum quaeritur , postea de modis amittendi: primum quibus modis constituitur obligatio ; deinde quibus tollitur. Imb de aliquando sub eodem tit. coniunctim de acquirendi 5c amittendi modis ; sicut in hoc tit. aliquando simul de Renunciatione dc Electione traciatur in cap. r. hoc tit iuncta antiis qua , dc in cap. a. In locum enim eius qui renunciavit, alius aliquanrido per Electionem substituendus est. In tin de Translatione cedat oportet Sc renunciet Episcopatui primum , qui vel in Archiepiscopatum, vel in alium Episcopatum transfertur : dc tam in Renunciati ne, quam in Transsatione vinculum quo Ecclesiae tenentur, per Superiorem dissolui debet. Perinde ac Iure Civili Magistratus abdicando se non amittit imperium L io. F. de O . Pr fidis. Iussu, co PA R s PRIMA. G s
323쪽
sensiI , vel autoritate Principis , sicut inviti munera & honores suscipiunt ; ita dc defungi coguntur. In e p. a. de Translatione TIamin latio , Cessio & Depositio Episcoporum coniunguntur : quae fieri non debent propria autoritate . sed solius Pontificis ; & non tam Constitutione canonica , quam Constitutione divina soli Pontifici Romano reservata dicuntur, toto tiri de Trajutunt s.' Adde exem- Cohaeret vero hic Titulus cum tir proximo de Pallio : in quo Proba-plum insigne mus, Abdicationis, Cessionis, vel Depositionis signum fuisse ademptu abdicatorum nem solemnem, vel abieetionem Pall. Sicut in epist. s. Gosiridi Vin- Ebbonis de Ar- doein. Bb. i. in qua Archembaldus Abbas sancti Albani Andegauen-nulfi Remen- ss dicitur in Capitulo suo inter man s Andegavensis Epis oti, omsum Archiς- Rutila sineti Benedicti Abbatiam dimisisse, id est in signum abdic piscoporum. tionis ' librum Regulae porrexerat , Sc quasi remancipaverat Abb Vide Vignier tiam. Item in cap. o. hoe tit. Archiepiscopus , qui ex iusta causa , ab initio historia hostibus nempe eiectus , renunciavit Archiepiscopatui , licE t a vin- Hugonis Cape- culo Ecclesiae absis luatur , retinet tamen honorem & dignitatem :ri , Fulberti imo de Pallium ; quo tamen uti non potest in alterius Metropoli. vist. 8. Vrba- cap. s. tit. superion. Quin dc diximus tit. superio , eiecto Episcoponi II. epist. ab hostibus vel paganis in solatium ius Palli, concessum suisse. quae est I. inter epsulas Iuonis , ubi de depositione Gaufridi, in cuius locum, consensu regiminterveniente, suffectus est Iuo, eiusdem epist. S. ct Ιχ. iunge quae Zonaras habet ad Can. ult. Synodi Ephesinae, de ad epist. ciusdem Synodi de Eustathio Metropolitano Pamphiliae, de Balsamo ad eamdem. Desinitio Re- RENu Nei Axio definiri potest, Amis legitimus , quo quis H
nuntiationis. nores , vel Beneficia secul tria , mi regularia , ex cerris est legitimιs cas sis, ponte, vel coaditas distini in iura, apud superionem cum cause co
- . . Definitionis explicatio elieietur facilε ex liniverso i Tractatu,
P σ quem ab origine de progressu tam in Orientis quam in occidentismiis Oribis,. εςςlςsii. auspicabimur, & deducemus ex illis scriptoribus, qui om-
oh oeὸ nisu Dςs sere Alexandrum II l. praecessertini; quo nullus antiquior Ponti- sex autor est Decretalium , quae tam in nostro tiri quam in antima Collectionibus, sub eodem tit. de RenuMeiattone referentur. Ostiisis alis Eois Ad Orientalem Ecclesiam pertinent Petri Alexandrini epistola cis .cloia Io, circa τ . Ep/stola Concilij Ephesini inter oeeumenica II l. quae subiici so-R .aemation s. lςx cauonibus Concilii Ephcsini parte a. Aetione 7. eodemque ordi re apud Zonaram & Balsamonem; D stola Cyrilli ad Domκum Antiσ-cheoum Patriarebam, apud Balsurionem ; can. 76. Apostolamm ἰ c. n. s. re is . Synodi Constantinopolitanae sub Photio; Harmenopulus in
Mev alsone canonum tit. 8. Catalogus Patriarcharum Constantinopolit
Wde H.iber- norum in Nicolao Ararati Be , in Iure Orientati Leunclavij , qui Mium in Psint f. Libra . retulit Libellum abdicationis Theodori Metropolitani Her Ecelesiae Grac4 cleensis.' an crat. Ex his colligimus , secundum vetera ifistituta Ecclesiae Renuntiationes vix esse admissas. Si enim digni sunt, retineantur etiam no
324쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. IX. DE RENUNCIATIONE . a s
& Clerici cuiuscumque gradus servare tenebantur ἔ ut docuimus saepius z vel si indigni sunt , deponantur omnino. Quod scilicet vel accusati, vel convicti, vel conicientia criminis ducti , tanquam indigni, renunciaverint Episcopatuli non tantum sede , sed etiam nomine & honore Episcopi privantur. Idemque dicundum ii spontanea Renunciatio fuerit admissa. Recte enim ZOnaras de Balsamo ad dictas epist. Concilij Ephesini & Cyrilli observant, non posse regulariter in Renunciatione separari nomen dc dignitatem Episcopi a Sede dc Ecclesia. Qui enim renun-Kiat, neque nomen neque rem retinere potest ; nisi ex dispensatione& Venia nominatim a Synodo permittatur , sicut in dicta epistola Co cilii Ephesini. Canones tamen permittunt Episcopis & Clericis , qui vel a Populo de Plebibus pravis dc contumacibus non admittuntur, vel ab hostibus de Paganis ejiciuntur 3 ut quamvis coacti Ecclesia suo careant, nomen tamen Sc dignitatem Episcopi , dc Clerici gradum
ε Ordinem suum retineant can. M. Apostolorum oe can. 13. Anti
clieni Concilij. Exempla quaedam illustriora seligemus. Primum. Milles sub Conostantino in quadam Persidis civitate constitutus Episcopus ; ubi post
Varia tormenta Sc cruciatus, nihil tamen se proficere sentiens, spontccessit, Sozomenus lib. a. p. 1 . Tripartita lib. 3. ea . 2. in fis , dce
ea Petrus Damiani lib. i. epist. 9. & Nicephorus Callistus lib.
Melerius Magnus , primum sebasteae in Armenia Episcopus sub
Constantio, propter contumaciam Plobis Sedi renunciare coactus est, Theodoretus tib . a. Historia Ecelasiastica cap. 3I. Notissima Gregorii Nazianzeni Renunciatio spontanea Patriarch tui Constantinop. de qua supra. Insignis etiam Renunciatio Martyrii Patriarchar Antiocheni sub Leone et cuius sedi cum oculos adiecisset Petrus Fullo , Cleri & plebis malEsentientis de fide, Sc potissimum Zenonis potentia, abdicare coactus est ι& in abdicationis formula, quam ipse pronuntiavit coram universa Ecclesia , excepit sibi nomen dc dignitatem Episcopi, Excerpta Theodori Lectoris lib. I. Plenius vero Historia refertur Nicephoro quodam Monacho Graeco , cuius vetus versio subiici solet Tripartitie, ex qua versione refertur in dicta epistbia Damiani : qui ait, suam Historiam Ecaesa ti-
- , quae multa continet utilia , a Seraniario quodans Ron
scriptam: versam dicere debuerat. Nicephorus Callistus Historia E clesiastica lib. I . cap. 28. Toleratum itaque est his casibus Sc similibus, ut renunciantes retianerent nomen de dignitatem Episcopi, Presbyteri, Diaconi, Subdi coni, Lectoris; quamvis Ecclesia dc loco cessissent, & alij in eorum locum substituti fuissent. Quin & alimenta suppeditabantur aliquando ex Ecclesiae reditibus , quam reliquerant, vel qua pellebantur : εc ita res ad eum casum devenicbat, a quo non potuerat incipere : nec enim sine Ecclesia vel certo loco Episcopus, Presbyter , Diaconus, vel qui libet e Ciero potuit secundum canones antiquos ordinari.
325쪽
Non atri se impetrasse. Occidentalia
Colligitur praeterea Renunciationes coactas, vel omnino non asmittendas ab initio , vel admissis facile revocari et nempe quoties suspicio doli , vis , aut metus subest , Cyrillus ditia epist.
Insigne exemplum praeter superiora in Patriarcha Ignatio h bemus , de quo plenissime Nicetas in eius vita, Camn Is. Synodi Costantinopolitanae sub Photio passim & remere Renunciationes quaslibet admittere videtur. Nec mirum: per factiones enim Photij ille canon adversus Ignatium compositus. Quod' Balsamo non attendens, vel dissimulans laborat in componendo illo
vo canone cum antiquis. Recta tamen concludit , non esse admittendas Renunciationes quastitat, sed cum magna cause cognitione; dc damnat contrariam consuetudinem , que irrepserat in Ecclesiam Orientis, quam & ait non debere cuiustibet temporis tractu sanctis canonibus praevalere. Vide eundem ad dictum canonem Is. Sc inter omissa paσ. iii6. dc Harmenopulum dicto titulo 8. in Breviatione ca
offerendus autem erat Libellus Renunciationis ab Episcopo , qui renunciare Episcopatui volebat, Provinciali Synodo, in qua causa plenissime cognoscebatur ; quae iterum in Synodo Patriarchica retrach ri poterat, ut ex dicta uristola Cyrilli ad Domnum , quem Antioch. Patriarcham fuisse inscriptio docet, ic contextus episto'a, ibi, assistem xibus . qui tua manui subsunt Di opis. Nec quidquam in ca epistola de appellatione ad Sedem Romanam taquamvis δc ad Pontificem Romanum , si quis iniuste, per vim, vel me tum se abdicasse, renunciasse , vel depolitum esse conquereretur, proclamare liceret. Nec Patriarchis tantum, qui Superiorem non habent praeter Pon-rificem dc Synodum generalem , haec facultas proclamandi ad Summum Pontificem competit : sed etiam Episcopis , ut docent Athanasi, Chrysostomi, Cyrilli, Theodoreti a maximὸ verb Ignati, exempla, quem Photius, ut diximus , per vim potentia Imperatorum fretus, abdicare coegit, Ioannes VIII. epist. I99. Imperatorum quoque autoritatem intervenisse in huiusmodi Renunciationibus constat exemplo Gregorij Nazianzeni , tam in eius vita a Gregorio Presbytero scripta sub finem , quam ex ipsius Gregorii orationa ct eleganti imis ise vita sua mersibus, quibus alloquitur Theodosium. M ab eo missionem impertat , a quo se ait fuisse pro
Ignati j exemplo praeterea, Ze formula supra citata Renunciationis Theodori Heracleensis Metropolitani colligitur , perinde ac in Electionibus , in Transsationabus etiam dc Depositionibus Episcoporum, adhiberi consensum Imperatorum dc Regum. Huiusmodi vero Libelli Renunciationis a Graecis vocantur Ouδα -
qui a renunciante scribi & in acta reserri solebant.
Ad Occidentalem ver b Ecclesiam pertinent Evaristi, Liber ij s Sudi positi ae J, Gregorii Magni, Zachariae, dc Nicolai I. v ola, ex qui Disitigod by Corali
326쪽
AD LIBRI I. DECRET. TIT. IX. DE RE NUNCIATIONE. 1 ν
bus can. I. 2. 4. 8. I 3 -7. 48. ad quem multa notat Gratia- ω Rectusesarisianus j dc can. ult. VII. quast. I. Quibus iunge quae ex Leone 11, nes.
gno, Gregorii VII. lotis , ct astis collesit doctissimus Antonius Augustinus Spirames Iuris Ponised tib 4. tit. 79. Ne Episcopus dimittat Episcopatum. Addimus locum singularem ex Concilio Mileuitano , universali totius Africae , in causa Maximiani Bagaiensis. Extat in Collemone Latina. sub Concilii Africani nomine num. 13. & in postrema Colle tione Grae-- - Latina Codicis eanonam Ecessa Anieana num. 88. dc a doctissimo Iustello recte explicatur . Gloriosa cesso Manimians, Pi, ut ait Augustinus , pacifica motus pietate deposeis Episcopatum sicut & antea Gregorius Nazianzenus , de Martyrius Antiochenus ne propter eum pereiciosa in membris Christi dissentio nasceretur. Prudentius Iu-
stellus quam Graeci , qui canonem, quasi προ-πιυτ dc personale, non indigere Interprete notaverunt. Hincmarus in Tractatu de Dis vortio Lothariὶ pag. 3ir. ct 312. Petrus Damiani ex professo lib. tivin. 8. '. ct io. Eadmerus Hinoma novorum lib. s. pag. I 2. ω' tib. s. pag. 1;3. O i39. de Eadmeri Monachi coacta Sc violenta renunci tione post Electionem , antequam consecraretur. Elcctus quippe fuerat sancti Andreae in Scotia Episcopus : Alexander tamen Rex Scotiae , mutata voluntate , coegit eum renunciare et in qua renunciatione haec verba notanda. Venientes Cantuariam diversi Episcopi eum Ecclesiam, quam canonice Electus regendam osceperat, nulla ratione , iuxta scita canonum , indemnatum dimi tere posse concordi fententia asseruerunt , licet onsecratus non fuerit t. Elemonem videlicet quodammodo Consecrationem tranare contenantes. Eadem ratione, qua nec transferri propria voluntate , vel alterius autoritate, quam summi Pontificis Electum , IieEt nondum consecratum Innocentius III. statuit cap. r. de Transatione. De Renunciationibus etiam Episcoporum variis ex causiς Ivo epistola 3 o. io 4. No & I s. ex quibus constat , multos Episcopos illis temporibus conatos finite , vel omnino non admittere Episcopatus,
vel saepius petiisse missionem. Quod mirum non crat: quia plerique nolentes Se inviti compellebantur, autotitate Summorum Pontificum, quibus solis ius compellendi competit , subire onera Episcopalia. Praeter Ivonem vide Anselmum lib. 3. viis. r. 3. ct 7. dc Petrum Blesensem e R. 44. ad Amulphum Lexovie cmEρ scopum; qui in
dem dimisso Episcopatu obiit Parisiis in Monasterio sancti Victoris, Robertus Abbas de Monte Navali in SMnlimento Se bom ad AEnημm os A. Comparatione itaque facta discimus eodem serε modo , tam in ' β'
Oriente, quam in Occidente factas fuisse Renunciationes ς Libello scilicet oblato in Synodo, causa cognita : quae si iusta videbatur , D. cultas cedendi permittebatur. Aliquando etiam renuncianti relinquebatur nomen & dipnitas Episcopi : nec tamen administratio & executio ministerii Episcopalis libera erat; nisi prius rogatus , vel vocatus foret ab aliis Episco Pas cap. 2i de Tnanslatιone, cap. p. oe Ii. sub sinem , O cap. i. de O
327쪽
. x 3 FR. FLORENTIS TRACTA Tus
istis ab eo qui renunciavit Spso patat, dicta epistola Concilij Eph sint in fine. Paulatim praecipue in occidente invaluit, ut seira in Synodo st
nunciatio, vel Metropolitani autoritate, esset tamen irrita; nisi Pomtificis confirmatio accederet, eanonibμs svra citatis, ct cap. I. de Re nunciatione in I. Collectisne.
Τandem inconsultis Synodis , statim & recta via ad Summum
Pontificem, praesertim ex universo Patriarchatu suo Renunciationes eo colore referri coeperunt quia sunt ex mμιorum Causarum numero.
Non tamen ad primam petitionem, sed post iteratas ct frequentes interpellationes Episcopis cedendi facultatem indulgeri solere , probant Dei supra citati, ct cap. I. ct Io. frequentissime in epistotis Gi gorij I. Quare genoraliter nimis Ioannes Diaconus in caus vita tib. 4.
cap. so. Pontificious voluntarie renunciantibus S utibus successeres Gregorius nullo modo denegabao, eo ut postmodum δε red tibus relicta EGI Fa n. . triendos esse censebat. Sicut autem in Oriente in Renunciationibus Episcoporum , Patriarcharum maxime de Metropolitanorum , autoritatem Imperat rum intervenisse supra notavimus, ita & in occidente. Illustre extat
exemplum Arnulphi Metensis Episcopi , qui a Clothario II. saepius
petitam, post multas moras, & minas intentatas a Dagoberto eius filio, tandem renunciandi facultatem obtinuit , & in eremum V gesi montis Monachismi causa secessit , Ustoria Praesulum Areten Anm in sius vita. Aliud extat in cap. s. hoc tiri in parte decisa , in cuius fine ab Alexandro III. Archiepiscopus Lundensis in Dania , tam de sua renunciatione, quam de Successoris Electione, una cum Principe terrae, Regni optimatibus, ct Religiosis viris tractιre iubetur. Quod dc executioni mandatum fuisse , elegantissima narratione tradidit , qui eo tempore vixit Saxo Grammaticus lib. ι . sub finem : ex quo loco vera species huius capituli petenda est, ut infra notabimus. Tertium desumi potest ex Roberto Abbate de Monte in Supplemento S geherti. In capite ieiunii , ait, apud Cenomanos Hugo Archiepiscopus Dolessis, caecitate debilitatus, Henrico Regi Anglorum ct duobus Le-. gatis Romane Ecclesiae reddidit Archiepiscopasum. Initiis & mogressu huius tituli explicatis supercst, ut Decretalium, quae collocatae lunt sub hoc tit. & in vi ct Clementinis brevem Summam conficiamus : quae ad tria capita summa redigi pocest : ad Per- Summa capi- sonas, quae cedunt δέ renunciant; ad Renunciationis Formam ; ad Ca tum hirrus tit. sis Renunciationum. Quo D AD PERso NAs, diffunditur latissime. Comprehendit enim non tantum omnes. qui in Clero sunt constituti; sed etiam Monachos. Imo Summus Pontifex, qui Superiorem non habet, renunciare potest Papatui, eiusque oneri & honori, vcl in Concilio generali, sicut aliquando factum est, vel de Cardinalium consilio Maeonsenni cap. I. de Renunciatione in v I. De consilio, inquam: nam ultro & sponte, scut Imporator ; ita & Papa cedere Imperio & Papatu possunt: nec opus cst autoritate vel consensu alterius , cum 2
328쪽
AD LIgRI I. DECRET. TIT. IX. DE RENUNCIATIONE. 1 3
periorem non agnoscant , Cuiacius in P h-. ad i. ao. β. d. O eio Pragia. Glossia dc Interpretes ad d. cap. 1. de Renunc t. in vidcardinales autoritate Papae, & in eius manibus: quam in rem vide Petti Damiani epistulavi supra eιtat M. De Archiepiscoporum ac Episcoporum renunciatione cap. I. s. Io. H. ct Clementina unica hoc tu. De reliquis , qui minores Dignitates , Canonicatus, Praebendas, ves BeneficIa obtinent cap. 2. 3. 4. s.
7. 8. I s. hoc titi cap. a. eodem tit. m v I. ct cap. sco eodem in Gomentinis.
Ad Abbates, Monachos, Canonicos Regulares, & generaliter ad omnes, qui Regularium nomine censentur, sive sint exempti, sive
non, pertinent cap. 4. o. ct penulasmum hoc tis. ω cap. 3. eodem in m. Collectιone, ct Clementina unica eodem rat.
FORMA Renunciationis , LibellN oblatio sive scripta Renunciatio , Confessio in iure; vel factum ipsum i verbi gratia, si Clericus sumat habitum Monachalem cap. 2. 3. σ s. koc tit. Debet autem esse spontanea. Vis enim & metus. dolus sive fra dulenta persuasio, oppressio, interventus pecuniae , vel promissio quaelibet removentur , & irritam faciunt Renunciationem. Q nare diligentissima causae cognitio in Renunciatione requiritur cv. s. 7. ctas. hoc tit. Praeterea licentia renunciandi a superiore impetranda est. Et quidem qui minores habent dignitates post Pontificatum , reliqui Clerici omnes . & Abbates sive Monachi ab Episcopis vel Archie piscopis facultatem cedendi obtinere debent; nisi sint exempti: tunc enim a Pontifice , vel eius Legato a latere tantum debent eam oblivinere cap. s. in III. Collectione σ eap. 36. de Electione in v I. Legati tamen a latere, nisi specialiter a Pontifice maendatum fiterit, Episc Porum vel Archiepiscoporum Renunciationes non possunt admitte re ι sicut nec Transsationes. Ouia vero saepe coniungitur Renunciatio cum Nectione; hoc speciale in Abbatibus, ut non tantum renunciandi, sed etiam admittendi Electi nem facultatem obtineant , eamque Congregationi suae insinuent ; aqua manumissionem petere debent r nec enim propria autoritate, Possunt. Imo consuetudo contraria non valet. Vide epist. Ivorus 3I. σ32. & Anselm. Lb. r. epist. 33. O lib. s. epist. I. 4. 4. 7. σ t. Voluntatis enim proprium arbitrium per ingressum Monasterii & obedientiae Votum tam Abbates quam Monachi amittunt. Monachis verb & renunciandi Ac admittendi Electionem Abbas licentiam concedit: & quidem solus, non adhibito Fratam consensu
Generalis tamen concesso, potissimum ante factam Electionem, ut ambitiosa reprobatur cap. uiri eod. rari in v r. Ambitioni etiam & avaritiae Monachorum obviam itum est, & certus modus eorum Electio. nibus impositus est cap. 34. de Electione in v I p. 1 tadem tit. in Clementinis.
Ia his tamen omnibus eas bus, quoties superior si driam denegar,' ,
329쪽
ad proximὸ Superiorem recurritur , Glossa de Interpretes ad cap. 4.
hoc tit. argumento capit. nullus de Iure Patronatus.
Episcopi de Archiepiscopi renunciationis , quam in Synodo prilis
obtinuerunt , confirmationem tantum a Summo Pontifice tequiarunt : vel quo iure utimur, recta via renunciandi facultatem a Pont, fice impetrant dicto cap. r. in iv. Collect. O passim hoc tit. Non nutem ex quolibet actu facilε renunciatio praesumitur. Certum animi iudicium & liberum voluntatis arbitrium desideratur. Non suscit iuramentum; non sufficit Literarum beneficialium, ut loquuntur, traditio . vel in alterius arbitrium collatio, vel absolutio subditorum ab obedientia cap. 2. s. p. 33. O I . hoc tit. Pura enim, libera, propria , & simplex Resignatio esse debet: non recipit diem, vel conditionem ; non Successoris designandi facultatem, cuiussi bet comm di praetextu , vel affectu carnali erga proximos cap. o. in integra hos it. In qua huiusmodi conditiones ct modos detestara canones, ait Inno
Post Renunciationem autem ritὸ factam, & confirmatam, nullum omnino ius retinetur in Episcopatu , Ecclesia. vel Beneficio quolibet saeculari, sue regulari cap. 3. hoc ιit. Ivonis epist. 13r. Potest tamen iterum eligi, vel postulari, qui semel renunciavit ea . a. ct i I. hoe tit. O cap. 2. eod. in ant1qua Collest. II. cap. 26. d Simoiania infra; quo liquido probatur, per secundam Elechidnem non cuperari locum vel ordinem, qui competebat ratione prunae Electi nis , vel adeptionis Beneficii, cui renunciatum ante fuit. Aliquid etiam ad vitae subsidium renunciami , praesertim ex iusta causa , vel humanitatis ratione sola in Resignationibus & Cessionibus . imo & Depositionibus tribui solet , Concit. Chalced. in causa Stephani Zc Bassi Actoue ii . oe ix. Qua in re opus est autorii te summa cap. r. in Collemone II. hoc tit. Ur cap 3. eod. rit. 3n Collect. m. Regulariter enim omnis Renunciatio, cum sit actus legitimus , debet esse pura & simplex. Praeterea Resignatio desiderat causae cognitionem, fle legitimam ea sam. Causae autem Renunciationum certae sunt, quae reseruntur & e plicantur doctissime ab Innocentio III. in cap. Io. hoc tit. 3nfirmitas corporis , vel mentis , de qua Ze in cap. r. hoc tit. n Couect. r. Innocem erim III. Lib. 1 s. Regis rivist. i O. Golfridus Vindoc. d. epist. σ. tib. t. extrema senectus e defemu scientia r malitia plebis et irregularato per
In intestra vcro Decretali magno ingenio de iudicio Innocentstis III. distinguit omnes causas cedendi ita tres species, in veras. D M. de vensimiles ; sicut in omni negotio diligenter causa a praetextu dceolore est separanda : qualiter ic Petrus Ble sensis dicta epist. 44. eas distinxerar. Additur septima in cap. o. hee titi si absique praesenti mortis periculo u Episcopa s, vel Eecte a morari non liceat : in quo capitulo legendum Ecclesia de Mailros, quam stam esse in Dioecesi Eboracensi probatur ex Bernardo in vita Mais cma cap. IO.
330쪽
AD LIBRI I DECRET. TIT. IX. DE RENUNCIATIONE. asa
Ubi autem a Summo Pontifice petita fuerit instantius Renunciatio, variare amplius non licet, dc ad cessionem Renuncians omnino compellitur ; ne illudatur Pontifici cap. u. hoc tu. HII. vst. I o. lib. I s. Innocentii III. Imo cesso facta . seu petita per Procuratorem valet. s revocationem postea factam .Procurator , vel Superior ignoraverint cap. unico ae Renuntiatione /n Clementinis.
Ex supra dustis constat, Resignationes hodiernas , quae sine causa sub conditione . vel pensione retenta, in gratiam vel favorem certae personae solent fieri , antiquis canonibus omnino improbari : quas tamen propter auro iratem Summi Pontificis solam ulus noster recepit. Itaque ubi aliqua difficultas occurrit, proni csse debemus ad eas restringendas, & strictistinae interpretari advesus Resignararium, Re-bussus in Praxi tu. de R nunetation bus. Spiritualia enim facilius
construuntur, quam destriiuntur cap. a. de Tronstat. nisi renunciantis manifestus dolus arguatur, argumento ca8. a. de R nunciat. n VI.
Nec immeritb Reges nostri Legatis suis Tridentinum nullis , non semel huiusinodi Resignationum revocationem in mandatis dede
VARra concepta est huius capituli inscriptio. Ucra Iectio occurrit in antiqua Gliedi. i. Tundunexsi Anchivis opo. Lunda autem, Lundona , sive Lunduna cst Metropolis Daniae r de cuius statii Ecclesiastico tempore Alexandri I II diximus h ra tu . de Consuetud ne. Scribit Alexander III. Eskillo Metropolitano sive Archiepiscopo , quem & Legatum per Daniam dc Succiam constituerat. Petebat autem sibi tanquam emerito, & corporis & animi debilita-ae fracto dari missionem. In Monasterium autem & solitudinem volare satagebat , & suam meditabatur ad Cistercienses prosecti
nem : quam tandem victus iteratis precibus hoc Rescripto cone dit Alexander . ut colligitur tam ex integra Decretati, quam ex S xone Grammatico: ex quo praeterea discimus, in eius locum Absalonem Roschil densem Episcopum fuisse substitutum , de postremotam Renunciationem , quam Transsationem Absalonis confirmasse Alexandrum III. Nam, ut ait, Absalonι invito OP rec anti Lundensem Pontificatum assumere iussit , eique Ros iidensem D seopatum. quem praestam deserere nolebat, adm/nstrare smul permisit. Ita geminum Ecelsa regimen in eius ius dilonemque concupis alterum praecepto, alterum indulgentia sentientis.
Subiicit deinde saxo , quod pertinet ad tit. precedentem, &utrius que continuationem ostendit. RecisAnt P-siti m ivvstum; insigneque, quod ρ tentibus vis praestari solet, repugnanti violenter ins imitur, per .
Gelandi m Legatum a Pontifice in eam rim missum. Regulariter ciuna
vel praesenti & petenti instantilis , post exactam inquistionem de fide S moribus Electi, conceditur: via per Legatum Pontificis , quem adibat examinandus Electus : sicque accipiens Pallium dignam in Legato suo Pontifici exhibebat reverentiam, Petrus Damiani Bb. I. epist. 4.PARs PMMA. Hii