장음표시 사용
341쪽
f in & ipse Honorius IIIo quamvis primus distinctionem inter legem Dic elanain & legem Iurisdictionis i vereribus Interpretabus,
re maxime Hugutione ad can. r. x. i. excogitaram usu spaverit in
c f. HLmu de O . Iuli. ordinaru : ad cujus lenium in cap. I. is verbo signis in v r. aliquid exigi dicitur legis Dicecennae nomine : in CV. tamen ulti de Capellis Monachorum agnoicit quoidam Monachos
lege dioece lana , id est Episcopali jure Archiepiscopo Bui degalens subjectos. Quo loci malε Gloss. legem Dioece sanam , legem Iuri Ddictionis interpretatur. JItaque ut concludamus, sive de Clericis , sive de Monaehis &Laicis quaeratur, nihil aliud esse constiti legem Dioece sanam , quam jurisdictionem & potestatem Episcopalem , ius dioeces anum , Ius commune, quod in sp ritualibus habet in universa dioecesi Episcopus. Eadem figura loquendi in cap. Pastoratis de O o Iud. ordιarij. Lex Metrapotitana; in I. ro. C. de Sacros. Ecclesiis , privileg um Metropolitanum , vel Patriarchicum I ius Metropolitana automat apud Huicinarum in opum D contra m n marum Laudunensem c. p. 3 . Quibus verbis universum jus, vel Episcopi, vel Metropolitani, vel Patriarchae comprehenditur : me vocant Concilium Nicaen cura. 6. dc Const.intinop. I. ean. r. cst a. Et haec de lege Dioecesiuras usticiant quam ideo prolixius explicavi , ut illas vocum novitate devitarem , quibus a lege jurisdictionis lex Dioece sana separatur. Et ne de verbis tantam certasse nos quisquam existimet ; pessimo obtinuit opi- exetmplo ex nominum confusione & ignorantia , rerum & disciplinaenio Hugutionis exorta est pcrturbatio : ita ut hodie vulgb crcdatur, Monachos lege generaliter; & Dic cessana solutos esse , non aulcm jurildictionis. Quam distinia error fecit ctionem merito Innocentius I V. doctissimius Pontifex admiratur , ut jus. novam & incognitam ad' d. Cap. dile Tras extra de infimo Iudie. o dinar. Indicavit primus hunc errorem doctissimus Anteccssor Ioannes a Costa praeceptor ineus, a quo plurima in utroque jure singularia me didicisse, nisi lubens & bona fide agnoscerem, ingrati stimus forem. illustiandae de confirmandae praeceptoris sententiae gratia, multa collegi partim ex jure Canonico, partim ex certa fide & --ritate historiae Ecclesasticae , praeserti in Gallicanae 3 ita ut omnia Inposterum dubitandi occasio lublata videatur. CAP. II.
De exemptio- ΥRAer a rus de Iibertatibus & exemptionibus Monasteriorumnibus Canoni- I ad benignitatem , stricta juris ratione insupcr habita, vergit &corum, Capi- inclinat. Sicut enim jure Civili placuit in omnibus rebus praeci-tulorum S EG puam esse justitiae aequitatasque, quam stricti irris rationem ; ita Scelesiarum Col- iure Canonico aliquoties rerum temporumque ratio rectores Eccle-legiatarum, vi- siarum quaedam indulgere compellir , φωρευν ως e. si v μίαι hi a de Innocentii ia άκε eo= Mi. νοις σφόtρα , s ut Cyrillus ait in ean. I s. l. 7. J III. epist. 346. Et haec est illa dispensatio σιγι mica 3 , quam antiqui Patrcs adeb
342쪽
eeleboant I per quam saepe difficillimis temporibus in Ecclesia pax dc fib. r. Re stri,
fol. pa', 3 p. m seqq. De Marca sib. I. de Concordia cap. tes. Adde de recentibus exeni-ptioni sus Innoc. II L epist. si . II i. I93. 394 28 P. 328. 338. σ o. Lrbo r. Regia stri. L b. verb E. epist. 73. 76. 9o.'2. 97.98. 99. 168. ct Io9. Huic dispensarioni & oeconomiae , exemptionum jura meritb tribuerimus : quod & Golfridus Vindocinensis ostendit in tractatu ad
Calixtum Papam, qualiter in Ecelesia dispensati es fieri deDne . his verbis. Possunt etiam ct debent fieri dispensationes , quibus Ecclesiarum
ct Monasteriorum Consuetudines immutentur dcc. Ad illas exemptio nes pertinent dom m cap. r . de praescriptionibus , ct cap. LI. Ex ore
ex ra de pravit g. cir excus quae interpretanda suscepimus. Sed ut ordinem ab initio proposi tum observemus , capite primo docuimus iuro communi de lege Diceccsana Episcopum Vulgorniensem Monasterium Eves hamiae , dc Ecclesias lpectantes ad Monasterium sibi vindicasse. Contra verb Abbas & Coenobium exemptiones S privi
Iegia , sibi coneessa dudum a duobus Regibus Angliae in ipsa fundatione , ut loquitur dict. cap. t . de priviter allegabat, de a pluri bus Pontificibus diversis temporibus confirmata. Regum itaque simul
dc Pontificum privilegiis muniti Monaehi Eveshamenses Episcopo proprio se subtrahebant. Similia privilegia Regum de Pontificum in Anglia Monasterium sancti Albani dc Vostmonasteriense sub Henrico III. sibi vindicabant , ut ex Matthaeo Paride constat. Imb &Hemicus III. lite exorta inter Dunelmensem Episcopum, Jc Abb rem sancti Albani eam composuit, ut ex eodem autore colligitur.
Plura hujus ni odi privilegia deprehendere licer in Historia Ecclesia
stica Angliae. Frequentissima enim inurunt in Anglia: qua de re conqueritur Archiepiscopiis Cantuariensis in episthulae 68. apud Petrum Ble-lansem. Quin Sc vaelaalia , si cui & S. Bernardus : λδ & falsa pleraque ait fu ille his verbis in fine epsola. Falsari Ornm praestigiosa malia Adde quae ditia rea in Episc pDrum contumelim se armavit , vi fastas in omnism cimus infra hoc frὶ Monusteriorum exemptibne praevaserat ; nisi in decisionibus ct exami- cap. g. dnotant, nationibus facieisis iudex , veritatis exas lar distrιct ssimus sn ere dat: de canonibus
qualis memoratur Innocentius II I. in cleganti specie cap. s. de fide a Gratiano fal-m Dumrηtorum; de Godcfridus Episcopus Ambianensis in contentio- satis , 6c fusine Monachorum sancti V valerici, cujus meminit doctissimus Iuretus pectis. ad F Lim Ivonis sis Mirum tamen nemini vidcri debet plurima Adversus Mo-Monasteria in Anglia fuisse exempla , si' summorum Pontificum in nasteriorum ex- illo Regno jus dc potestatem expendat, do in memoriam revocet A emptiones Ac glistinum a Gregorio primo in Angliam restituendae Religionis immensa privi- causa missim, Monachum fuisse, plurima Monasteria findasse; imo legia , vide&in plerasque Cuhedrales ' Ecclesias Monachorum, non Canonico- Tractatum G tiarum vel Clericorum Collegia induxisse unde aliquando idem erat iacum, inscrip-
343쪽
rum . Le Ro- Abbas, qui & Episcopus , ut notant Cujacius L & Ioannes a Costalman de ia Ro- ad cap. s. de judiciis. Et in eam rem singulare est rescriptum quod.se, eis la descra' dam Alexandri II. t quod extat apud Eadmerum historiae sua secuti I bration da se e tramo , qui & Observat multis annis post Augustinum , Ure quodam Sembiat, Guil- postlimini; omnes circiter , qui ex Clericali ordine per regem Vν, telmum Neu- telinum primum in Anglia constituti Pontifices erant, Rege & Prit,brig. Iib. 4. cipibus regni consentientibus, molitos esse elimiliare Monachos, qvi cap. 11. Gui in nonnullis Episcopalibus Angliae ab antiquo vitam agebant. sedlelmum Ty-fiustra : Lanfranco Cantuariensi Archiepiseopo contra obnitente, adrium lib. 18. quem rescriptum. de quo supra , Alexander direxit , quo privilegia cap. 3.σ 6. Vim Monachorum in Angliae Ecclesiis c firmantur. Et ita simili emueentium Bello- videndum est rescriptum Celestini III. apud Baronium ad ann. Ityn. vacensem in n-. 14. tomo θ. ρ 1Io7.l Et haec sussiciant ad illam decretalis nostra Specuti M. ao. partem, quae loquitur de exemptionibus in Anglicana Ecclesia re,
sem epist. os. & Aurelianensem Constitutionem articula ει. Vide quae diximus ad cap. s. ct ii. de vi a ct honest. Curicorum.
t Vide Alexandri privilegium in Notu hadem in Ladmeruin pag. 16s. & 1 6. Quia vero turpe est ingenuo & liberaliter edurato viro jus civit,
iis, in qua Vertatur ignorare , exemptionum iura . earum anitia uprogressus in Gallia nostra exponemus. Antiquae exemptiones, privulegia , seu libertates Monasteriorum hac ratione de forma sblcbant reti & concedi. Ad petitionem Regum , vel fundatorum Epist sus , in cujus dioecusi Monasterium litum erat , adhibito Cleri de r.itrum conullo dc consensa , libertatis privilegium primo concedebat a quod deinde frequentissimo Episcoporum Concilio, aut saliam durium Episcoporum . Clericorum , & aliquando etiam Abbatum ibscriptionibus firmabatur. Hujusinodi vcro privilegiis hac forma
impetratis & confirmatis , Reses nostri consensum accommodabantoc concessiones largiebantur , in quibus sigillatim de per partes sa--uli articuli recensebantur dc confirmabantur et quI tamen articu . omnes ad liberam Abbatis electionem pertinebant , quae congregationi permittebatur , & ad liberam rerum & bonorum Monasterii oblatorum administrationem & dispositionem : Regula, quae a fundatore ipsius Monasterii constituta suerat, in omnibus custodita; iatra Episcoporum in reliquis omnibus competenti & canonica jurisdicti ne in Monachos. Regum itaque simul de Episcoporum liberalitate Lautomate exemptiones concedebantur , juxta constitutionem Pont,scum per Regalem sanctionem, ut Marculphus ait in formula 'ma.
Nullius praeterea consensus & autoritas denderabatur. Piobantur ea, quae diximus , autoritate veterum exemptionum Eallicanorum Mo-
. nasteriorum , quarum aliquas cdidit doctissimus de nunquam satis laudatus Interpretes Marculphi. Plures ex M. S. Cod ei us erutas de-ν bemus clarissimo Strition do, quarum aliquot peritissimὸ inter synodos collocavit; quia in Synodis concedi solebant: imo & aliquando Synodi ad id tantum specialiter convocabant M. Ex illis libertatibus
344쪽
IM CAp. AUDITIS DE PRAESCRIPT. LI s. I L DECLETAL. 1'
& exemptionibus quatuor antiquissimas attingam , ex quibus reli quae deinde prodierunt, & in referendis singulis ordinem temporum
occurrit prim, Lerinensis , quae generaliter Coucilium Areiatem se III. in causa Fausti inscribitur dc specialiter Institutio , sicut inanendier Gregorij Turonensis inirio ; 3c apud Goffridum Vindoei.
nensem Sermone ultimo sub finem his verbis. Sapientis veri Beneia dicti Iashmtio sanct i, suams or levis est , ct matre virtutum discreti ne Oidelicet plena. Antiquorum sanctio Patm- quasi veteris legis culi Res habini. Ex his locis satis intelligitur , cur Institutionis titulo nocitetur illud Concilium . quia nempε illa formatur Monasterium Leri nense. Confirmat autem Concilium istud Arelatense , quod supra diximus , in concedendis hujusmodi privilegiis Concilio fuisse opus non quolibet , sed frequenmori. Celeberrimum enim fuit, convota catum a Ravennio Arelatensi Episcopo, cui plures Episcopi adfuerunt, inter quos primus muneratur Rusticus Narbonensis. Causa verbiagia. tabatur inter Episcopos Theodorum , Valerianum & Maximum, Aeinter Faustum Abbatem Lerinensis insulae. Liceo autem inter illos tres Episcopos agitari causa videatur. in sententiae tamen prolati ne solius Theodori fit mentio. Dissicultas oritur cujus sedis Epis eopus, sed ex epistolis heonis Papae, & aliis non inanibus conject rix Foroiuliensem fuisse non dubito; sicut & Leontius, qui ejus decessor vocatur in hoc Concilio, celebris famae Episcopus, Hilaris Arelatensi post ejus praesumptionem consiliarius & inspector apposia tiara Leone, et stiti M. Leonis in fine. Theodorux autem iste Fo roiuliensis Episcopus. antiquus Abbas nominatur, quod & confirmaiari videtur a Cassiano praefatione in septem ultimas collationes , ubi Aeseonti, decessoris Theodoti meminisse videtur his verbis . Totidem ct nuxo vobis. 4 DME 'aree t Ioviniane, Mineris , Leonti re T heo Gre, credidi e nsecrandas p post rire si quidem Nestrum istam coenobiorum snctam aeque egre iam di ciplinam in provinc. is Gallicanis antiquirum virtutum d rinione Ondavit, &c. De Ravennio Arelatensi Epis. Copo , qui Synodum convocavit, eique praefuit , ex ejusdem Leonis ustotis & ex Hilari, vita constat , eum successisse Hilario , dc post ejus obitum Arelatensem Ecclesiam rexita. Quatuor istorum Epis.coporum tedibus indicatis , aliorum, qui Concilio interfuerunt, sedes conrcere non erit operosum, videlicet Maximum Rejorum; Valerianum fortb Cenieliensium fuisse Episcopos sed de hix satiq. opus autem ideo fuit aliquor Episcoporum re sedes δc tempus , quo vixerunt investigare quia in hoc Concilio Arelatensi I H. sola Epis
coporum nomina inseruntur, sedium & temporis mentione omissat plurimum autem iiderest, in originibus Ecclesiasticae disciplinae excus-riendis utriusque rationem habere. Sequitur inspieienda litis origo & causa, quae in Concilio non tam lexplicatur, quam conjicienta rulinquitur . De remedio enim scandali, quod in Monasterio insulae Lerinentis obortum fuerat . inter Episcopum 8c Monachos Episcopo subditos pertractantea prudentissimi Pa ues memoriam omnem jurgij dc domesticae contentionis potius quam
345쪽
litis auferendam de abolendam aequius csse duxerunt , quina post
sis prolixius dc accuratisis tradendam. Ex tenore tamen 6c contextu,
sed praecipue ex ipsa sententia colligitur, quaestum fuisse de autor,tate sic potestate Theodori Foroiulienss Episcopi in Faustum Abbatem & Monachos Lerinenses. Non satis morigeros dc obsequetuta esse conquerebatur Episcopus. Contra vero Abbas & Monachi non ita benignum de liberalem esse rebus ipsis , quam vcstis Theodo-ium Epistopum innuebant. Querelae Sc jurgio a peritissimis messicis hoc adhibetur remedium , ut Theodorus ad rccipienda latisfactionum remedia properaret, dc sanctum Paeesbyterim Faustum Abbatem
Monasterii supradicti , indulta si qua illa esset culpae venia , ia, pristina pace toto charitatis affectu reciperet ; & vice mutua Abba ti & Monachis solitam conlationem , ut piam ac necess.riam , lolatia scilicet Ac praebita, in quo usus exrgeret, plunissime exh bere Solcbant enim Episcopi ad victhim necessiiria non tantum Clericis, sed etiam Monachis liberalitei suppeditare, can r8. ConciliJ Toletani IV. Postea enumerat jura, quae in Monachos Episcopis .competunt item ea quibus pcr exemptiones solent liberari ; in quibus haec dii- tinctio observatur , ut laica omnis Monasteri, multitudo de congregatio ad solam ac liberam Abbatis proprii curam , Ordinationem, dispositionem pertineat : Cler ci vero aa ordinationem Episcopi de- bita subjectione respiciant; quibus verbis Monachos nondum promo
' sos, laicos vocat, ut antiqua Concilia.
Operaepretium esset in singulis verbis clegantissimi Concilij immorari : spirat enim antiquitatem veram Sc linceram, sed ea in aliud tempus omittemus. Adnotasse sufficiet pleraque jura, quae ibi recensentur, repeti in sequentibus exemptionibus 5c privilegiis Monasteriorum, de a doctissimis viris explicata suisse. Post Lerinensis coenobii privilegium , Agaunensis Monasterij med- Agaunensi prim tionem fieri ratio temporum exposcit, quod Monasterium S. Mauri Vilegio quae cij Agaunis vocat Clodovaeus II. in praecepto de libertate MO stridam antiqui O- m Dion M. Hoc Monasterium solerti cura cum domibus basili-ra sunt a ClQ- chsque aedificavit S gi si mindns rex Burgundionum, Gundo baldi filius: d OVaeo primo Sc ab Avito Viennensi caeterisque F pilcopis, qui crant in regno Bas Concessa, V g. gundionum, privilegium , quod Agaunensi Monasterio concess ra , Miciacense in jussit confirmari, ut docet Gregorius Turonensis' ob. R. c p. 1. SAU/ΠbbHs -- expressitis A litor supplementi historiae Gregorij initio. Concilium Vci Ni δνω M i , illud , quo confirmarum est privilegium coenobii Agaunensrs, non e NI S. Ioannis Reo- Chartarum vero fundationis fit mentio apud Avitum Viennensem maens , Vulgo in Notis pag. 16. Meminerunt quoque And. Du Chesne in SigismuxδεβMoi sti s S. Iosias Simierus in Valesiae descriptione ε, ubi Sc dicitur filios Clodo Iean, quod est conti imast. Sigismundi fundationem. J DLiquiis mum Sequitur tertium privilegium , quod continetur in Concilio Valon
Burgudiae CG - tino secundo. Obscrvandum autem occasionem convocandi i osci
346쪽
IN CAP. AUDITIS DE PRAESCRIPT. LIB. I 1. DECRETAL. 16ν
quadragιnta Episcoporem fera pracepit, ct ad instar institutionis Mon steri, Sanctorum Agaunen m, &c. Η Μs S Odι conjun tione Monata 'rium Discti Marcella Guntheramnus institutione formandum euravit. Haec institutio habetur in Synodo Valentina secunda, quae juxta imperium gloriosissimi Guntheramni regis convenerat. Decernit autem,
ωρ si quid Ba ca sancti Marcelli, vel sincti S mphoriani, vel quibus
erumque Iocis , vel servis utibus ideὸ per quascuumque amor tates , vel scripturarum Epistol- pr atin dominus Rex est fidus ejus contulerine in quinumque Monaster j Uus, vel conferre voluerint, neque Epsopi Ioeorum , neque pote ι VI a quoι umque tempore successura , de eorum voluntate quidquam m3noram aut aμferre praesumat. Ibi quod de lo. corum Episcopis dicitur , convunit plane cum Ilerdensis Concilii ean. 3. Ea qua in jure Monaster j de facultatibus geruntur , in nullo Dια- e sana lege ab Episcopis contingantur. Utriusque loci comparatione constat verissima esse , quae capitη ρrrano de lege Dice celana disseruia
U L et i M o loco Luxoviense privilegium connumeratur tam a Ma
culpho , quam Berrefrido Episcopo Ambianensi in privilegio ab eo Mneesso Monasterio Corbeiensi , Sc plurium Episcoporum
seriptionibus firmato. Recte verb ultimo loco refertur , quia Luxo viense Monasterium, post illa tria Monasteria supra numerata, fundatum est. Autor verb & primus Monasteri j institutor reperitur sanctus
Columbanus , qui ex Hibernia in Galliam profectus sub Sigiberto
primo o ex cujus praecepto petiit Heremum in partibus Burgundionum , quae Vosagus appellatur. Et cum jam multi Monachi se in ejus contubernium & societatem adjunxissent, in ea Heremo commodum locum elegit Monasturio condendo , quod Luxoviense appellatum a Luxovio castro nobilissimo, quod in ea Heremo olim munitissimum erat. sanctiis Columbanus Monachos ibi instituit, se canonem sive regulam, quam sequerentur , praescripsit. Privilegium tamen Luxoviensis Monasteris , cujus Mareaephus & Bertefridus mentionem faciunt , hodie non extat. Concessum vero videtur , si conjecturae locus sit , a Clotario secundo ; impetrarum verb ab Eustallo, quem Monasterio Luxoviensi in Italiam secedens Columbanus praefecerat. Clotarius enim secundus erga Columbanum & Eustatam fuit optime affectus, & preeibus Columbani incitatus, omni praesidio Luxovie se Monasterium communire studuit , annuis censibus diravit , fines ejus undique pro venerabilis Eustasij voluntate auxit. Imb & cum Episcopi nonnulli & Monaebi, inter quos praecipuus Agrestinus Lu-xoviensis Monachus, Columbanx regulam calumniarentur , Clor rius diu eos redarguere & reprimere tentavit I sed cum praevalere non potuisset , statuit ut Synodali examinatione probaretur : ideoque regali autoritate emanante , Episcopi Matisconem convenerunt,& causa cognita regulam Columbani confirmaverunt. Et haec omnia
colliguntur ex scriptis Ionae Monachi Bobiensis in Bibliotheea Lexinensi, J qui Columbani re Eustasii vitam conscripsit, di eodem ferε
tempore floruit. PARS PRIM A. ἡ Κλv. insta cap. s. g. adnotas m
quaedam opuscula inter Autores panegyricos edidit Goldastus ex Uioth. Germis.
347쪽
niae , ex cujus Columbani discipulis fuit S. Gallus , qui celeberrimum sancti Galli Monasterium condidisse vulgo creditue. Similem exem- Ex illis privilegiis 3c libertatibus Marculphus formulam primam comptionem vide texuit, cui dc adjecit Concessionem , seu praeceptum Regium , quo Stradens s Mo- hujusmodi libertates recensebantur , ut est , & confirmabantur. Ex nasterij in pa- quibus constat verissimum eme , quod asserimus, Regum edictis &go Bituricensi, concessionibus praemuniri privilegia, ab Episcopo proprio Ac dein-vulgb S. ω- de a Synodo concessa, vel confirmata e falli vero & errare juris C
πο ου , in vita nonici Interpretes, qui concessiones Regum in temporalibus tantum, S. Genulphi non autem in spiritualibus locum habuisse volunt. Frustra enim si lib. a. cap. d. 7. tantum ad temporalia pertinerent . post concessionem Episcopi pro ε. s. pag. 3r. Prii , post Synodi confirmationem impetrantur et frustra m eis tam de seqq. in βι- anxie jura Episcopalia singula recensentur. Et ut omnis materia &blior, . Horta- occasio cavillandi praecidatur, alia erat formula . Sc alia observabantur censi. Adde re- in concedenda immunitate in temporalibus tantum, alia longὶ, si concentiorem in cedenda foret immunitas a Regibus nostris ram in temporalibus,
vita Ivonis quam in spiritualibus. Unde a Marculpho illae formulae apertissimὸ ita Carnotensis, separantur, ut Prima libri primi is quae Episcopi proprii privilegium datam in fun- continet , de spiritualibus tantum loquatur', id est de juribus Episidatione Mo- copo , jure Canonico competentibus. Secunda continet concessi emnasturij Can Regis ad hoc privilegium, & in ea non tantum de temporalibus, id nicorum regu- est de fisci iuribus remittendis agitur ; sed etiam de spiritualibus ' . id Iarium S. Quin- est de juribus ab Episcopo Dioeceano remissis. Tertia, quae γocaturrini , quibus confirmatio de emunitate, ad jura fisci & ad temporalia tant.m per-Ivo praepositus tinet. Quin Sc in Cap. Auditis. de praescriptionibur supra exposito, ubi fuit. Adde & de juribus Episcopalibus agitur nominatim , ait Innocentius , si E exemptionem clesia , de quarum exemptione agebatur, forent illa , de quibus menti Abbatiae de Ri- sebat an privilegio Regum , non esse dubitandum de libertate ct exemia di monte, cu- ptione iliarum. Addamus ex Concilio Suessonico III. sub Carolo jus Autor Phi- Calvo, Abbates regiam clementiam 3c Synodalem adire pietatem lippus u. anno litos , pro privilegiis Monasteriis impetrandis , quibus sub tuitione Ch. io 8 . pag. Regia atque Apostolica & Synodali defensione, perpetuo munirentur. 6 1. Galliae Atque hanc autoritatem & potestatem Regum Sc Principum in M Christianae . nasteria nemo mirabitur, si attendat Canones Concilii Chalcedonenia. Adde Chas sis, qui ad statum Religiosorum pertinent, non ab ipsis Patribus Coi tam Ludovici cliij primum emanasse I sed a Martiano Imperatore Patribus oblatos, de Regis filii an . exceptos & laudatos ab omnibus Episcopis cum hujusmodi acclas 3 q. ubi haec mationibus; Η fide digna βnt, Sacerdoti, Imperatori multos annos, verba notanda. ut constat ex Amone sexta Concilij Chalcedonen sis. Legitimam, sollea Sodi istam Principum potestarem , ut indicavimus. , in hoo eap. Innoce ad tuendum, non tius III. in Regibus Angliae agnovit : in nostris vero Regibus plures, ad dominandum Summos Pontifices eam & laudasse & probasse ostendemus. subjugavit. Bibliotn. Cluniacensis pag. g. & ibidem observa illud privilegium confirmatum abi Agapeto Papa. Iunge exemptionem Fuldensis Monasteri j a Pipino concessam inter Boni
saei, Mogumini Epistolas, III.
348쪽
aN CAP. AUDITIS DE PRAESCRIPT. LIB. II. DECRETA L.
Diximus ab Episcopo proprio Sc Synodo concedi primri privilegia delibertates , deinde a Regibus confirmari r quo iure, ut supra ostendimus, diu Gallia usa est. Sed ut major autoritas accederet, non Cr diderunt aliqui Abbates se satis esse munitos adversus jus communa& legem Dioeeesanam; nisi de Summorum Pontificum praesidium, tu Diio & confirmatio accederet , quam ab initio quidam tantom & parcὸ, deinde certatim serὸ omnes exquisiverunt. Licet autem liquido non constet, quo tempore hujusmodi confirmationes coeperint peti et non levis tamen est suspicio pbst Gregorium primum, vel primam, vel inter primas esse numerandam illam, quam Admdatus Papa Monasterio sancti Martini Turonensis coneessit ad petitionem AEgyrici Abbatis . Romam in hanc causam profecti. oritur suspicio ex his
verbis. Parumper autem ambigimus , idcirco quod mos atque traditio
sancta nostra Ecclesia plus uan suppetat a regim3ne Episcopatis proseden-tra Religiosa Dea secernere . dcc. Ex his verbis & sequentibus, quae sunt notatu dignissima ; discimus ordinem de formam concedendarum exemptionum superius expositam , & antiquam esse de solem nem, dc Pontifici summo Adeodato valde probari. Nee enim abscit sede indictaea a statim eonfirmationem indulget, sed matura deliber rione habita. Primum enim ait Pontifex ab AEgyrico Abbate Crot- In tomo Con berri Turonensis Ecclesiae Praesulis Monachicie libertatis scripto eon cil. Galliae Ful cessae exemplaria prolata, in quibus Gallicanorum Episcoporum ad id drado Abb L consensum praebentium subscriptiones subter annexas, se inspexisse S. Dionysii Pontifex asserit, εc in fine addit. Et erga quod ct praeellentissim, to- conceu m est
Μs Galba Reges , ut scripto comperimus . ad reprimendis laicorum iri habere Episco festationes, edicto praemumne idem venerabile Manasterium retati pieta- pum specialem.
te dignati sunt. Observandum religiosissime cavisse Pontihcem , ne Item f. Masequis allegaret rumoribus & suggestionibus AEgyraei Abbatis aures p tini Turonen tutas praebuisse. Ubique enim inculcat Pontifex in singulis articulis ex sis Abbati, e scripto comperasse ea, quae proponebantur, secundum morem Eccle-jus quidem sae solemnem, maximὸ in Gallia usurpatum , ut ex scripto omnia meminit Mo- Peragerentur , ut constat ex cap. r. de libelli oblatione. Tandem his linaeus ad cap. Omnibus concessionibus motus Pontifex , Propterea oe nos inquit a. de priv leg. Adeodatus erga quia udem fratres nostra reverendis a praesentes Gn-ct excessb. Pri ferre providerunt, simili censura ex automate profecto Apostolorum Prin-v Massonius
opis Mentidem firmari conee M. etia in vita
deodati de prI-vilegio Turonensis Ecclesiae loquitur . quo speetalem habeat Episcopum. Sed hunc mo- P, Episcopo illo decedente , sustulit Urbanus II. & jussit eorum omnes caulas Romae discuti in posterum, illo speciali Episcopo sublato. Huic privilegio & eonfirmationi plures aliae confirmationes adjungi possunt, quas non ita dissicile est investigantibus reperire, in quibus omnibus Episcopi proprii dc aliorum Episcoporum concessionis , simul de Regiae autori ratis nominatim fit mentio ; quibus praecedentibus non denegat Ponti sex confirmationem. Tot autoritatibus & co cessimnibus roboratae exemptiones non possimi amphiis convelli , re Monasteria Propriam sua tibertatis habent munit Mnem, O Pontifrau
349쪽
aro FR. FLORENTIS DIs SERTATIO
decretum, Regumque ammunitates s Romanique Paniscis constitutu-, instolabilem perpetaeis obtinent temporibus firmitatem , ut loquitur Nia
colaus I. in fine privilegir obertatis Monasterio sancti Rat 1lcfi conces si . in cuius initio Caroli Regis pietatem in defendenda libertate illius Monasterii commendat. Idub vero ex pluribus privilcgiis' istud eligo , quia contradicto judicio, renitente Episcopo Coenom
nensi Roberto editum est, M accurate concedendarum exemptIO num
formam complectitur: cui adjungi potest ejusdem Nicolai doctissim Pontificis privilegium Monasterio Corbe tensi concessun3. Ex his comstat eadem privilegia saepius renovari & instaurari solere. In privile gio enim Corbeiensi Nicolaus I. ait, idem privilegium concessisse decessorem suum Benedictum III in privilegio ver b dicti Monasterii S. Karile fi accuratius Pontifex enumerat privilegia antea concessa dicto Monasterio ; . ut ipse loquitur , 'sopalis ambitis Mo. sterium illud in sertitutis jus evindicare conabatur. Quae ratio Potest addi his , quae diximus . cum de geminata impetratione privilegi rum ageremus. Haec sufficiant de modo & forma obtinendae & concedendae libertatis Monasteriorvin. Antiquioribus privilegiis electionis tantum facultatem , & liberam rerum dispensationem permitti, salva in reliquis omnibus generali decanonica iurisdictione Episcoporum , certum est. Ostendimus in primo capite , lege Dioecesina Monasteria non esse liberata; quod &hic apertissime confirmabimus. Si enim exempta Monasteria non om nino lege Diceceiana solvuntur per omnia & in omnibus, sed in quibusdam tantum articulis, scilicet in electione Abbatis, de libera rerum dispensatione ; multomanus ea quae non sunt exempta, non poterunt hanc libertatem praesumere. Exempta verb Monasteria in duobus illis tantum articulis liberari lege Dioece sana & jure communi, probamus ex ipsa serie & verbis privilesiorum , quae superias enumerata sunt. In reliquis Canonicus ordo & regularis Episcoporum potestas integra de illibata remanet. In recensendis vero privilegiis ordinem temporum sequemur. Et primo quidem in Lerinensi . latea omnis Monasterij congregatio Abbatis proprij habet electionem; regula quae a fundatore ipsus Monasteri dudum constituta fuerat, in omnibus custodita. Iura vero Episcopi Forojuliensis nominatim conser-Vantur & exprimuntur , ut constat ex Concilio Arelatensi I M. Ire Concilio Valentino II. quidquid rex Guntheramus, vel ipsius uxor& filiae Monasterio sancti Marcelli , vel sancti Symphoriani quomodocumque contulerint, vel conferre voluerint. neque Episcopar m , neque pote ι Regia, quommque tempore successura, de eorum usistuntate qu1dquam minorare, aut auferre praesumat. Quod ad privilegia
Monasteriorum sancti Mauricij Agaunensis de Luxovii pertinet , itaeet non extent, idem tamen jus statutum fuisse ex Marculpho & Beorheseidi privilegio. & ex his , quae retulimus capite supenori, colli ingere licet. Sed ut inhaereamus ordini temporum , quem nobis ipsi, praescripsimus , in formula Marculphi apertissimε congregationi Monachorum electio Abbatis permittitur, & ea quae Monasterio , Regio m ore aut privatorum conlaturis , ut ait, offeruntur , integrλ
350쪽
IN CAP. AUDITIS DE PR*SCRIPT. LIB. II. DECRETA L. 1 3
3e illibata manent. Nec hujusmodi oblationum occasione aut praetextu de Monasterici exempto , sicut de Parochiis aut caeteris Monasteriis, non exemptis scilicet, Episcopas aut Archidiaconus , vel caeteri ordinatores quidquam audeant sperare aut ferre. Quibus exceptis, Episcoporum jura in eadem formula . Ac in relaruώ exempti nibus conservantur, oc ut dissicultatis causa tollatur , sigillatim expri
Ad instar illius sermulae reliquae ferὸ omnes exemptiones antiqui res compositae sunt, quas brevitatis causa praetermittimus , Monast riorum sancti Martini Turonensis , sancti Dionysii Fontanellensis, Corbe tensis, sancti Karilefi, Solemniacensis, & pleraeque aliae. Apertissime vero in Concilio Parisiens , Monasterio Corbeiensi electionis gratia , & rerum suarum dispensatio conceditur. Quod & Summi pontifices probaverunt in confirmationibus privilegiorum. Adeodatus evidunter in confirmatione privilegii sancti Martini Turonensis , liberam dispensandi licentiam , & Abbatis electionem relinquit. Za-eharias, Benedictus I II. dc Nicolaus idem exprimunt. Privilegiis & libertatibus enumeratis , Gregorij Magni exemptiones
adjungere operae pretium seret, quarum etiam aliquas Gratianus in decreta retulit in ean. s. σ. 7. Causa xv . α II. Plures aliae in ejus Registru supersunt , quae singularem tractatum merito desiderant. Aliquid tantum adnotasse nunc sussiciat. Non aliud ius in Gregorianis exemptionibus, si recte intelligantur , quam in illis omniabus , quas supra enumeravimus, constituItur. In hanc rem utilissimum est, quod eruditissimi Romani Correctores monent ad dict. can. s. xvIII. Caus '. it. canonem illum desumptum esse ex decrero Con et iij Lateranensis sub Gregorio primo , dc ejus magnam partem referri tibro I. registri indistione p=im. t epistola 18. scripta Mariniano
Episcopo Ravennati , s quae continet privilegium Monasterij Ss. Ioannis & Stephani in Classitana civitate, quae est in II milia prope Ravennam. l Nec fiustra viri prudentissimi illius epistolae , de Mariniani mentionem iniecerunt. Ex illa enim epistola in Concilio La- Hic Matianus teranensi locum eorruptissimum restituere licesit, ibi. Si qu.a causa primum fuerat foria inter terram venientem ad partem suarum Gessarum or Mona- Monachus , inflenorum evenerit, ct pacificὸ x on potuit ondinari apud Hems Abbates, eodem , quore alios Patres timentes Dominum sine voluntaria dilatione , dcc. Le- Gregorius I. gendum ex illa epistola, Sed fi qua fortὲ causa iister Ravennatem EO Monasterioclesiam ct ρ fatum Monasterium evenerit, or prestia non patuerit om conversatus, &dinara apud electos a partubus timentes Deum sne voluntaria dilatim ex Abbate post- ne, dcc. ea Episcopus
eommuni concordantique voce saepius petitus, de a Gregorio L confirmatus , ut ipse
Gregorrus refert lib. 4. Registr3 epist. s. circa annum Christi sys. ut notat Baronius ad απ. os. num. 7s. qui dc numero 76. scribit cundem Marianum a Gregorio notari, ut
quem honor Epilcopalis ex optimo Monacho de Abbate non bonum Episcopum s eerat , ut patet ex epist. 29. bb. s. Registis Cui tamen reconciliatus est deinde Gregorius, ut ex pluribus Epstolis Registri constat.