장음표시 사용
351쪽
a 1 FR. FLORENTIS DISSERTA Tio
Adnotant praeterea Romani Correctores sub finem canonis s. adden.
dam esse epistolam M. libri 4. Registras non inutiliter. Si quis ehim rechὶ perpendat . quae in illa epistola scribuntur , legendum depre.
hendet. Et Monasterium istud nullι ulterius abj, quam generati cano, nicatio jurisdimoni deserviens, &c. Nicolaus I. in privilegio Corbete si hoc ita exprimit. 'impus vero Ambianenss nusta ex eis accupiat vel exposcat portionem , dcc. deinde excipit , nisi quantum Cainnonicus aris permittit. Sed ne alios Interpretes praeter Gregorium primum requiramus, quam in ista epistola generalem Canonicamve tu.risdictionem appellavit , lib. p. epist. D. districtam & regularem emem dationem vocat competentem regularemque mode tionem bbro I. epistola σ3. quod confirmatur epistola o I. bb. s. oe lib. ιι. Nimia 14. initio. Et ut omnis scrupulus eximatur ι Canonica illa & regularis
jurisdictio Episcopo Ravennatens competere dicitur in illud ipsum
Monasterium , licet exemptum , ut constat ex epist. aa. tib. Io. Registri. Sed ne quod verum & sincerum est , incrustemus; Concilium illud Lat ranense , quod Gregorio primo tribuitur, commentitium esse non dubito, ex duabus Gregorii epistolis contextum et quod de in quibusdam Ivo parte ν. M S. Episcoporum subscriptiones ex aliis Conciliis , sub eodem
eap. ιν. ita in Gregotio habitis, repetitae indicant: & ex eo confirmatur quod non seribit. Decis reperiatur in Registris Gregorij. Quo argumento Tancredus verus In
rum S. Gregorij Interpretes juris Canonici, falsa esse deprehendit quaedam rescripta, Papa & no quae tribuebantur Innocentio III a quo postea rem ita se haberetant Correcto- somperit. l Polycarpo tamen , Anselmo , Ivoni , Gratiano , dures Rom. h, Miam J illustrissimo Barcinio , & Interpretibus hactenus impositum beri in Poly est. Adde quae supra hos cap. g. plura hujusmodi de falsariis Mona- carpo , &apud chis notavi, & Gregorij M S. epist. εν. lib. o J. Perpetuo autem hoc Anselmum. vita observandum resulam a Fundatoribus Monasteriorum constitutam de omnino Pea custodiendam esse, ubi scilicet semel probata est ; sive snt exempta M srum Venerabi- nasteria, sive non exempta, C oncilio Arelatensi III. in fine, & Lb. Llem pag. 6 6. RU stri Gregorii epistola 33. & in Concilio Matisconensi, in quo de M seqq. regula Columbam actum fuisse superius diximus. Hactenus det jure antiquo Exemptionum, in quo diutius immorati sumus, quia ferε nulla illius vestigia in Decreto & Decretalibus supersunt; licet Galliam eo iure usque ad annum millesimum, Sc quod
excurrit, usam fuisse reperiamus Imo dc anno millesimo quadragesimo, regnante Henrico Francorum Rege, anno nono, Monasterio Vindonensi privilegium sub eadem penε sorma concessum est. Gostridus Martellus Comes Andegavensis , & uxor ejus Agnes in fundatione Monasteri j Vindoeinensis a Theodorico Carnotensi Episcopo , convoca. tis multis aliis Episcopis& Abbatibus, petierunt confirmari exempti nem dicti Monasterii, quod construxerant, dotaverant, & ut ips loquuntur, Beato Petro or eius Romana Eet lesia in patrimonium ct at dium obtulerant. Episcopus Carnotensis Clurieorum suorum assensu M. concessione, in conventu plurium Episcoporum , Abbatum & Cle meorum , qui subscripserunt . perpetuam libertatem indulget. Plures deinde Pontifices illam Episcopi concessionern probaverunt, quorum
aliquot privilegia accuratissimus Interpres Goffridi retulit. Eadem Diqitigod by Corale
352쪽
1N CAP. AUDITIS DE PRAESCRIPT. LIB. II. DECRETAL. a
serὸ formula Guillelmus Dux Aquitaniae Cluniacente Monasterium paul , antὲ fundaverat. Elegimus Vindocinensis Monasterii privilegium, quia& nullum aliud in Gallia tot & tam insignibus privilegiia
ornatum reperitur: & praeterea libertatis & immunitatis privilegia in regerrima extant . ex quibus constat ficut in antiquis , ita & in recentioribus exemptionibus praecessisse Episcopi proprii & aliorum concessionem, quam deinde summi Pontifices subsequuntur. Non dubito tamen Summos Pontifices hunc consensum non semper necessarium fuisse arbitratos; imo dc reluctantibus Sc contradicentibus Episcopis, stilos exemptiones frequenter concessisse , ut infit dic tur I maxime verb in Anglia, ad quam pertinet dictum Cap. Auditis. de praeseri t. ita ut Henricus Spelmannus Anglus in Glossario in dictione , Abbates, ex actis publicis viginti novem Abbates , dc quatuor Priores exemptos in Anglia reserat, inter quos primus collocatur Abbas sancti Augustini Cantuariensis. Frequenti rimas etiam fuisse illas exemptiones in Anglia norat Archiepiscopus Cantuariensis apud P trum Blesensem in epistola sexagesima octava ad Alexandrum LII. Sia
miles extant notae Gallicanorum Episcoporum & aliorum , ut Iumnis epist. 36. ct iss. contra Goffridum Vindocinensem , ubi & alia exempla doctissimus Iuretus refert. Unde & exemptos Episcopi v cabant Acephalos, in notis Sirmondi ad GHfridum pag. 39. J Berna
dus etiam ea de re ex profeta scribit lib. I de consideratione ad Euge nium, ct epistola 4r. ad Henracum Archiepiscopum Senonensem. Ex quibus locis Petrus Blesensis, nomine suppresso, verba & sensus mu-
Novitanarum autem exemptionum jura sere sunt haec. Inter exempto & Summum Pontificem nulla media est persona : res & personae ab
omni jure Episcopi liberae sunt : Abbates exempti ad Concilium ire
non coguntur et post benedictionem & consecrationem, professionem& promissionem fidelitatis seu obedientiam Episeopo non praestant tinsignia Pontificalia gerunt: Pontificum more, mitra, annulo &- sandaliis utuntur, etiam in Synodis: denique nullum alium habent Epistaeopum praeter Romanum Pontificem. In indicium vero perceptae libertatis a Romana Ecclesia solvebant aliquem censem. Hujusmodi vero exemptioncs in fundationibus plerumque concedebantur unde& aliquando Institutiones absolutὶ vocantur. Nec illas improbat sanctus Bernardus his verbis. Nem ulla tamen Monasteria sita in diaversis Dis vatibus, quod Jecfabus perirnuerint ab usa sui fundatione ad Sedem Apostolicam pro voluntate Fundatorum, quis nesciae r sed aliud est quod lareιrar devolso: aliud quod molitur ambino impatiens subie Bonis. Liberalitatis provocandae gratia . conniventibus oculis , aliquid sun gatoribus inclulgendum esse , aequitate suggerente, fuit receptum. Haec omnia coisiguntur ex variis fundationum & exemptionum Char. iis , ex Decrctalibus , maximε ex titulis de privilegiis, ex locis cita 'tis S. Bernardi & Petri Blesensis , ex Goffridi epistolis 8. 17. lib. ωιibri a. epistolis 27.18. xy. ct opusculo decimo. Quia tamen istae exemptiose
353쪽
nes ab arbitrio & potestatis plenitudine Summorum Pontifieum dent; diligenter sunt observanda privilegia. Quid illis coneed nbus verbis concipiantur sedulo est attendendum, nequis ea atur. Nec enim si qui tantum in proprios & speciales filios Ee sae Romanae fuerint assumpti , vel simpliciter Ecclesiae Romanae inuum censum solvant; s vel eis protectio , Mundeburde. Custc patrocinium, aut tuitio promissa sit: J ideo exempti ab Oidinatij testate dicentur. Idem jus erit , si certi articuli specialiter enuntentur , a quibus eximantur. Item si generales illae duae clausu conjungantur , quod in speciales Romanae Ecclesiae filio, sunt sumpti . & ad indicium perceptae libertatis annuum censum soluuii Ptolum enim illa quidem ad protectionem, non autem ad plenam bertatem rode in certis articulis privilegiari ordinariorum iurisdictio ni , quantum ad alia, sunt subjecti c p. 7. 8.18. extra de privileges cap. Io. eodem tit. m v ι. cap. i8. de exces Pralatorum . ct cap is ver . signis in vi. I Addamus nec usum mitrae, quem fanctus inardus & Ble sensis valde improbant , certum esse de perpeti exemptionis signum p .rp. o. de privileg. in va. Causas exemptionum antiquarum & recentium Summi Pontifices tbuunt vexationibus Episcoporum, quas frequentes fuisse olim plubus epistolis scripsit Gregorius Magnus. Has exactiones 8c praestatio Episcopi de Clerici honestis nominibus xeniorum, munerum igiarum de consuetudinum praetexuisse, ait idem Gregorius tib . r. I
gistri epist. 33. ct aliis, quae ad Marinianum Ravennatensem Epita
pum lcriptae sunt. Speciosa nomina non placent Illis quos onera lummunt , T. - νερων - πρ μαρον , i, si M. ΔώM-σ- δ tui in re smili contra Monasteriorum Exarchos Graeci Patres runt. Hujusmodi vexationum de gravaminum causis moti Ponti
eximebant primo Monasteria , libera tantiim rerum dispensatione licta : nee ideo sibi Monasteria applicabant. Quia verb eo remet senserunt morbum non persanari I tandem ab omni lare Epistolquaedam tantiim , dc ferb liberaverunt, ut diximus. Ab his iniindistincte . etiam sine ulla alia causa , nisi liberalitatis exerceni non adhibito Episcoporum consensu ue imo de inconsultis & invii privilegia plurima Summi Pontifices concesserunt : quod potissifrequentasse videntur Leo XII Gregorius VII. Victor III. Uinus II. Paschalis II. Alexander III. & sequentes Pontifices. runt etiam aliae concedendi causae. Sed istas indicasse sufficiat. nee placuisse Episcopis ex eo satis constat , quod plerique eo, contradixerint de insuperhabuerint, in exemptos nihilominus Epseopalia jura exercentes; ita ut contradicto iudicio recentia ista privilegia, sicut de vetera, necesse fuerit firmari. Episcopi autem se is causa ceciderunt , dummodo de veritate privilegiorum constare Praeter ea, quae in Decretalibus ad hiajusmodi judicia pertinent, facilἡ inquirentibus occurrent, celeberrima duo judicia in Galliatra Episcopos in gratiam exemotorum adnotabo. Primum inter
dulphum Tutonensem Archiepiscopum, de Bernardum Abbatem joris Monaster ij , quod tandem absolutum est , pronunciante sev
354쪽
IN CAP. AUDITIS DE PRAESCRIPT LIB. II. DECRETAL. 1 1
tentiam Urbano II. in octavis beati Martam, in Concilio Claro montensi anno millesimo nonagesimo tertio , regnante in Galliis Rege Philippo , praesente Archiepiscopo cum Clericis ejus , & assistente Bernardo Abbate. Totius litis narrationem prolixe retulit Autor de tribulationibus Ur aristiis 2 persccutionibus m oris Atinas mi. Secundum judicium in eodem Concilio reperitur , quod Arvernense vocat Gostridus Vindocinensis. Peractum aulcm fuit inter Ivonem Carnotensem & Gollimum Vindocinensem Abbatem . quem
sibi parum facilem & aequum saepisis indicat Goffridus. Initium, progressum dc exitum litis in faelicem Ivoni ex dictu epistulas licet repetere ; cui judicio Gothidus Ivonis successsor aegrε , sed tandeiti acquievit. Plura hujus generis cxcmpla in Decretalibus , & apud Aiς RH
alios Autores extant. Summorum tamen Pontificum autoritate . &-Ii qηρζς rebus judicatis adduci hon potucrunt Episcopi, ut iuri suo cederent. --Πx in ς si γ& ab exemptis fatigandis abstinercnt, ut colligitur ex eap. 16. 9 , . ψςrix Epulo R. de excessibus P lat. extra. Et contra ut fieri solet . exempli viY se qua dς Cui continebant. Utrisque modus suit imponendus in Conciliis genera- 'libus , Lateranensibus duobus , sub Alexandro & In noeentio III. Gμ' nec tamen destiterunt. Renovata est querela , & Viennensi Conei 'φ'lio terminata. Nondum tamen pax firmari potuit. Iterum enim in V ς ς λ ς ς Constantiensi & B. Isileensi de ea re , summa contentione utrinque ξ δ non pQ ς certatum fuit ἔ quod & aliquando accuratius juvabit excutere. Nec in λ p xjudisium certe tractatio ista de exemptionibus multum abhorret ab usu dc moia ς ςimpii Om Tibus nostris. Invenit enim locum inter Ecclesiae Gallieanae liberta i Ont ince libres a prudentissimo & peritissimo rerum nostrarum Petro Pithoeo di- ςQΠςς lx a SQ stas ; qui & monita quaedam publice ea de re commemorat, edita in conlui Q, xsa tuinpore Basileensis Concilii . nomine Autoris suppresso ; quia pro igς ς Vς ςQm conservandis exemptionibus contra Episcopos & Clericos inclemenia proi t ς ς tilis & acerbius , ne quid amplius dicatur , praecipue in fine tracta- rus invehitur. J Supercst ut moneam agere me tantum de Religioso-
rum, non de Clericorum exemptionibus : item exemptiones Monasteriorum struste adeo concludi , ut nec pertineant ad Ecclesias M
nasteriis coneessas ι nisi nominatim in privilegiis vel concessionibus Ecclesiarum explimatur , ut pleno jure , I sive ut utroque jure lid est tam in temporalibus , quam in spiritualibus Monasteriis applicentur , cap. Conquerente de .c. Iudicis Ordin. cap. s. g. in Ecclesiis, cap. Iύ. 37. O 2I. extra dc Privileg. I juirino cap. a. de supplenda neglig.
Praelat. J Et hoc est quod hoc nostro Capitulo dicitur, Pleno jure possidere. Quod quidem fusus explicatur ad cap. io. I1. de Praeb. ab
Joanne a Costa, &a Culacio ad cap. 3I. eodem rat iunctis can. I. XVI. ET t. a. cap. t s. cT 13. ἀ Praescript. cap. r. de Capri. Monach. cap.
Consstutus, dr Retigiosis domitus, cap. ι . Conc. Trid. fg. 11. de Regula. Sc maximε cap. t 3. de sent. Ur re iudicat , quod sumptum est cxvi ago. lib. t. Registra Innocentis III. In quibus explicatur , quid per ρLnum Ius intelligendum sit. Vide quae cripsimus ad cap Io. II. o. or M. de Praebendis. J Hactenus de origine, causis, forma , progressu & vario usu exemptionum antiquarum & recentium, maximE in Gallia nostra.
355쪽
De Praeseriptionbus. εri s et expositam narrationem eap. Auditis dr PraescriptioniAus, cu jus interpretationem ex professo su pimus; ne quid in juris quaestionibus, quae oriuntur ex facto, perturbatE & confuse traderemus, , singulis allegationibus partium singula capita destinavimus. In prima allegatione , de Lege Dioecesana ; in secunda, de Exemptionibus di-ximus; In tertia , de Praescraptioποιμι agemus. Sed more nostro factum. praemittendum est. Abbas Eveshamiae ab initio litis exhibet exemptio-nes de libertates a Regibus Angliae & sumniis Pontificibus sibi concessias. Postea vero ecclesias.ad Monasterium spectantes de quibus potis msim agebatur, pleno jure a se posscssas allesat. Incipit ab exempti. nibus Jc a justo titulo, antequam ad possem em veniata Si enima possessione incoepisset , de deinde titulum & causam possidendi
nactus fuisset, non poterat praescriptio procedere hoc jure. Si enim' consummata fuisset , quando privilegium impetratum fuit , iuri praescriptionis renunciasse Videretur : si verb nondum consummata
fuit , post impetratum hujusmodi privilegium bonam fidem non habuisse praesumeretur. Qui enim sincera fide & animo domini posisidet, certus esse debet cle jure suo; non debet ambigere, dc titulum quo jus suum confirmet , aliunde emendicare cap. Io. hoc tu ια Ex quo, ut 3c ex eap. vigilanti in cF. ult. eod. requiritur , u
qui hoc jure praescribit , in nulla temporis parte rei alienae habeat conscientiam et quam habere videtur qui privilegium impetrat, . quo non erat opus , n sibi conscius nori fuisIet. Recth ergo Ac peritὸ ab Abbate Eveshamiae titulus & privilegium proponitu , quasi origo, principium Ac causa possessionis suae. Eadem forma in celebri causa Monasterii sancti Κariten de Episcopi Coenomanici Nicolaus primus. ait , Abbatem Regum nostrorum 3c summorum Pontificum privilegia prae nisisse, quae sequenti possessione confirmabat. Locus in hanc rem summe notandus in privilegio concesso dicto Monasterio a Nicolao primo Pontifice. Praeterea in dicto privilegio tempus ad prae scriptionem necessarium liquid. exprimitur his verbis. In legibus
habemus ut omnes quaestiones infra traginta ann&s terminum accirrant
De Ecclesiasticis autem causis post quadragesimum annum nulla querela moveri potest, si non intra hoc statium annorum mota fuerit. Ad leges recurrit , sitiit 8e antiqui Canones cav. 2. 3. 4. 3. 6. dc passim XV ω .im qua quaestione de sequenti Collectorem Ac Interpretes labidc errare paucis demonstramus. Ecclesia leges publicas suscipere de sequi saepissime non aspernatur, quod in hac parte juris apparet maximE. Legibus autem publicis, id est s in oriente primum celebem rima I constitutione Theodosii junioris , s ut verisimile est , &inscriptio ipsa legis indicat, quae extat unica sub titulo de Amom-bus certo tempore finiendis in Cossi Theod. 8e in Ced. Iustiniani I. sicut 3. de Prasiripti so. veL 4o . an. J Et deinde in occidentis partibus
356쪽
IN CAP. AUDITIS DE PR AESCRIPT. LIB. II. DECRETA L. 1
iuiginta annorum praescriptio antὸ nescita propter Ioannis Tyra
nidem , t proquiritata fuit a Valentiniano III. post receptum Oecidentis imperium, Novella Constitutione de Praescriptis 3 . an ror. -mbus Cavsis opponenda. quae habetur ad calcem Cod. TheoAsiam, J quaeque peremptoriis rubricis omnes lites extinguit . fui loquitur Sidonius lib. 8. epist. σ. J Postea in fratiam Ecclesiarum Iustinianus cente. nariam induxit, L l. ue inter divinum 13. Cod. de sacros Ecclesiis chNov. o. J quam deinde sustulit ipse Nov. 13r. aliqua tamen praerogativa Ecclesiis indulta , ut scilicet adversus Ecclelias non triginta, ted quadraginta annorum possessio necessaria foret: f ne Romana quidem excepta Ecclesia, Nov. xii. ct 13r. Capti σ. Cujacius ad d. Nov. & M. s. Observar. eap. s. or Traelatu de Driersu Er tempor. pr scripta e p. 3i. Quibus locis meriti, veterum quorumdam Interpretum sententiam, qui Ecclesam Romanam eodem Iure pariter quadragenariae praescriptionis usam fuisse censuerum , selidusimis rationibus confirmat. JEodem fere progressu juris usam fuisse Ecclesiam reperio. Et tricenariam quidem admittit Concilium Chalcedonente Oecumenicum c π. 17. qui extat prunus ιυ. 3 . C. xv x. J & plerique Canones, quos supra retulimus. Quadragenariam vero , quae eit Justiniani, canones alii agnoscunt, ean. I a. 9 3 . Causa xvi. 4. quam atauotione tertia, quae tantum tricennalis mentionem facit , Grati nus hoc commento imperite distinguit, ut scilicet in custione temini Ecclesia adversus Ecclesiam triginta annis ἱ in diuaestione verbaquirta Monasterium adversus Ecclesiam non nisi quadraginta annis Praescribere permittatur. Nullum tamen distrimen inter Ecclesias de Monasteria in praescriptionibus Autores supra dicti legum & Can num constituunt. Vera itaque differentia a temporibus & locis desumenda est. A Theodosio juniore usque ad Iustinianum in E .clesia praescriptio.tricennalis obtinuit. Sub Iustiniano centenaria pa- .rum probata in quadragenariam mutata cst, & Passiin recepta in Ec- - - .clesia ; a qiri Gregorius I. non excepit Romanam LI. can. a. xvi. με
MU. . i Gregorii tamen successores, Ioannes VIII. primum in 'csin. ult. US 3. Causea xvi. Innocentius in cap. 33. O 14. Extra de Iraescrvt. & Bonifacius VIII. in cap. a. eod. tu. in v . Centenariam tantum probaverunt in gratiam Romanae Ecclesiae. J Haec de tempore , jure & vario praescriptionum usu rata sunto. Obstant canones 3. 4. 6. O io. d. Causa xvi. Qu. 3. omnes post Adde mnino Iustinianum editi , quibus tamen tricennalis tantam praescriptio adia can. 32. Onc mittitur ; nulla mentione quadragenariae facta , nulla distinctione lit Aurelianen- inter Ecclesias & Monasteria adhibita: ut non immerito genet aliter iis It 1. tomst a. Alexander III in cap. 8. extra ue prasin ioninus , inpreto cratiano Conciliorum rcscribat , quosdam Canones comprobare tricennalem ; Romanam Galliae , .udi vero Ecclesiam non admittere minorem , quam annorum quadragin- iumma pi ta. Innuit tacitε , quod & monuimus , rationem diversitatis a I contrariacis esse repetondam , quod verissimum esse ostendo. Canones nempE senilii.
illi, I qui tricennalem praeseriptionem probant i , ex Conciliis Hispanis desumpti sunt, in quibus non Iustiniani, sed Theodosii codex
357쪽
ex Alarici praecepto collectus , vim & automatem obtinebat. Quo aperte colligitur ex can. 6. qui reperitur ex l. I C. Theod. Gactionibus certo temp. An. maxime vero ex l. 4. eod. Od. sinium re gund. cujus insa verba in dactum canonem transsata sunt, sensu tamens aululuin inflexo. Idem fere dicere liceat ad can. o. Conc. Aure. ianensis III. in quo tricennaria tempora repetitioni rerum ablat rum competere dicitur Ecclesiis. Quamvis enim circa tempora Iustiniani fuerit habitum; Gallia tamen , ad quam pertinet, non Leger Iustinianei, sed Theodosiani Codicis agnovit JNe quid autem ad omnium illorum Canonum intelligentiam desideretur , observandum est in actione generali finium regundorum, seu in actione limitis , quae per agrimentores de inlpectores dirimi solet, varias controversas speciales incidere , de modo, de proprietate, de jure territorij. Incidunt & aliae , de quibus doctissimus Cu- iacius tib. Io. o s. cap. h. tractat , arte & judicio singulari r sed ad istorum canonum explicationum sitfficiunt illae. Controversia de modo, ad quam pertinet dictus ean. 6. inspectis per mensores terminis publicis , & forma aeris publica decidebatur. Nec erat locus prascriptioni contra illa monimenta publica , sive de parci clarum limitibus , sive de provincialibus ageretur , si uc majores , sive minore termini I dummodo publici, non privati de comportionales 9 quia res voluntaria est. Uide Cujacium ad i. 7. f. m. reg/wae. J Statu enim publicus antiqua dispositione ordinatus , nulla ratione divelli debet d. n. 5. juncto can. s. ct I. d. x. est cap. 4. de Parachiis. Edhoc jus in Ecclesia universa videtur ubique obtinuisse ab initio. Quia tamen varietate successionum, de arbitrio possessorum fines, vel additis vel detractis particulis saepissime confunduntur, obscurantur. immutantur : quod in civili administratione evenit , ut paula- icuriis. Flaccus tim agri limitati ad occupatorum conditionem reciderint; idem dc
p ' in Ecclesia per partes viae tur cvenilia. Ideoque quod primum in α HygςRu. Concilio Hispal. II. d. eam. 6. statutum D fuerat secundum ius com muneJ : quod Concilium tant lim fuit Provinetale , Boeticae scilicet provinciae , cui Isidorus Metropolitanus Hispalensis praefuit : in Co cilio Toletano IV. Generali totius Hispaniae nempὸ & Narbonensis Galliae , cui & Isidorus praefuit, iterum & accuratius retractatu in i &l haec distinctio introducta primum, J ut intra unam re eandem provinciam Episcopus alterius Episcopi dioecesim per triginta annos praeia
vide Ioannem criberet; extra provinciam vero nullo modo : ne, ut aiunt, Patres COn-Fabrum ad g. cilii, dum dioecesis defenditur , provinciarum termini confundantur. praterea quod Provinciarum termi i, quod notandum. Nam de Paro clarum I de E- per alluvionem piscopatuum intra unam de eandem provinciam J terminis non cura- Inst. de rerum Verunt. Et hoc uire usa est diu Hispania contra ius vetus, de quo indivisime. dicto Concilio Hispalensi II. can. s. xvI. ue constat ex Concilio Emeritens can. 8. in quo nominatim derogari videtur dicto C ηοπι quinto , cuius autor dicitur Gelasius. Tandem post multas iuris varietates ad rogata videtur omnino autoritas dicti Concilii T letani IV. & Emeritensis , ab Urbano III. & jus antiquum restitutum,
Nota fines ηο. de quo supra , ita ut media illa Iurisprudentia Hispaniae sublata,
358쪽
1NC AP AUDITIS DE PRAESCRIPT. LIB. II. DECRETA L. 1 s
juribus apud omnes populos in unam consonantiam redactis ex cap. annorum spa-4. de Parochus , cum s eli Autor Urbanus III. limites tam paroe - tio praeseribi exciarum , quam provinciarum EccIesiastica ordinatione publicε statu- cap. 9. extra detos praescribere nec lieeat , nec aliter praescriptioni locus clIe possit, prascript . quod quam si limes legitimus non concludat illam Basilicam , de cujus est Gregorij I. praescriptione agitur. Ubi verδ praescriptioni locus est, tune verti. Sed de finibus tur proprietatis quaestio, quae potius ad jus ordinarium quam ad artem privatoria prae- mensoris pertinet, sicut vice mutua controversia de modo sive de finibus diorum inter& limitibus, ad peritos artis, &ad inspectores magis pertinet quo- duo Monasterum passim mentio in ditiis canonibus' quam ad judices. Et haec ad ria loquitur ;controversias de finibus & de proprietate. Succedit tertia de jure ter- non de finibus ritori, Sicut enim in jure civili adempta & assignata proprietate publicis Paroe alicujus praedij, non adimebatur & immutabatur ius publicum ter- ciarum vel E. ritor ij de jurisdictio , sive districtus; ita & jure canonico, licet tri- pistopatuu vel
cennalis possessio dioecesim tollat , non adimit tamen torritorij con in Provinciarum. ventum , quem scilicet antiquus Episcopus retinet, cui per prae- Territorium scriptionem dioecesis adempta est ab alio Episcopo dicto can 2. xvi. improprie ac M. v. can. 3. σ s. 3n sine xvi. IVM. 3. in quibus conventus men- cipitur pio ipsatio ostendit canones ad Hispaniam pertinere , quam notum est per possessione incon .entus divisam fuisse : & absolute conventus pro territorio ac- fine d. c n. s.cipitur in dicto Concilio Toletano I V. can. 12. in cujus initio le. Sed ea vcrba .gendum ; ' Religiosi propria Religionis , nempe qui semetipsos a proculdubio .congregationibus coenobiorum sequestrant, & nulli Abbati Iubjecti non est e Gela sibi cellulas constituunt , eatque Monasteria nuncupant , suo in eis sij Autoris Ca.
jure ac libertate consistentes , ut loquitur Cassianus . nonis . monui-Sed ab hoc diverticulo in viam redeamus. Diximus initio tricen- mus ad Quaest. natis praescriptionis Autorem esse non Theodosium magnum , sid ju- Τ. C. xv I. niorem. Argumentis . quibus hoc confirmant viri doctissimi , uni. ' E-Gρ.σ- cum addo , quod nondum notatum est : & ed validius est q ia suppeditatur ab ipso Theodosio juniore in I. . C. The of si certum pe-
eat. de chirogr. In ilia lege , quae triennio edita est ante d. l. i. C. de actionibus certo tempora M. deciditur praescriptione triginta annorum a reo non repelli agentem condictione certi ex chirographo
quod secus foret, si vel a Theodotio juniore dicta lex prima , vel 1
Theodosio magno lex aliqua de praescriptione triginta annorum dudum fuisset perlata. Hoc tantum beneficium reo praestatur , si neget seam manum esse, & probet triginta annos emensos sub silentio judiciariae convsptionis; ut ab actore prius debitum probetur , quod post probationem tunc reposscitur ; remota sequestiatione pecuniae
postulatae , quae omnino necesIaria erat actione ante triginta annos inter viventes instituta, ubi reus manum suam negabat litigaturus ex falso. Intra civiles istos & legitimos terminos haec nostra ob .servatio videtur coercenda : sed ne quis eos avellere , Vel exarare praestimat, Alexandri III. autoritate muniomus, qui cap. 8 de prae eriptionibus statuit his verbis. Licet quidam canones tricennalem pri e Utionem comprobent ἱ Ecclesia tamen Romana minorem prascriptionem , quam quadraginta annorum non admittit. Ita fit ut in hoc praesieriptionum jure omnia cohaereant, & summorum Pontificum auto-
359쪽
ritate & diligentia sublata sit omnis diversitas. Et revera in cap. 8. Alexander III. temporis .; post Alexandrum verb Urinus III. f cap. 4. de Parochiis J limitum differentias sustulit , ut supra ostendimus. Nec tamen inficior in hac observatione, sicut di in aliis , illectas spicas jacere, quas si non occupaverint alij, suo tem
C A p. IV. De Interruptionibus Praescriptio . CONTRA exemptionem & praescriptionem , quas cap. pracedem ri Abbatem Eveshamiae conjunxisse diximus , Vulgorniensis
Episcopus interruptionem , contrarium usum , & contrariam etiam praescriptionem allegabat. Sex autem interruptionis de contraruusus modos probare nisebatur in locis , quae dicebantur exempta .r' processionem Pentecostatem , receptionem & procurationem Archi et diaconi, solutionem denariorum sancti Petri , cognitionem causae 4rum matrimonialium , Capellani suspensionem postremo inter dictionem. Tentari potest ex illis sex modis tres tantum ultimos justos esse di. legitimosi reliquos minus esse solemnes. Haec quaestio 'difficilis est & impedita; quia tamen utilis est & erudita, illam curatius excutiomus. Observandum praescriptionum interruptionem adc .usurpationem multis modis cout ingere , vel amissa possest one ante praescriptionem impletam, vcl interpellatione, vel ui coit trario domini. Speciales modi interrumpendi supra enumerati ad usum contrarium pertinent antiqui domini, id est Epistopi, quiribus Episcopalibus usum se contendit in locis , quae dicebantur exempta. Contrarium usum dixi et opponitur quippe interruptio
Praescriptioni, ut contraria. Itaque si usus ille praescriptioni non is 'omnino contrarius , sed tantum diversus , non proderit ad inxerinruptionem. Sicut enim jure civili, qui alia servitute , vel alio tem.' pore , vel aliter utitur, quam in constituenda & imponenda conveωα .nerit , usus hujusmodi nihil ei prodest; & nihilominus servitutem
amittit, quasi omnino non fuerit usus I. Io. g. I. I. II. 17. Oi8 D.
suemadmodum servit. innit. Ita qui usu non contrario, sed a i io quo libet interrupit, nihil egisse omnino, non interrupsisse. centauri His cognitis ad eae nostra n redeamus. Abbas per qua aginta annos post impetratam exemptionem emensos, Episcopum inibus Episcoapal ibus usum esse negat. Contradicit Episcopus, usum se affirmat r& singula jura receniet. Superest disquirendum in singulis. Prim , . . an .sint vere & propriE Episcopalia jura; de iud.' an Abbatis exemptioni aut praesci iptioni, non genere quodam contrarii , sed exqu,' sitissimo & per eminentiam ωτ' opponantur . ita ut diu recto exemptioni , vel praescriptioni obstent- . .e Ibe in me- Primum interruptae possessionis argumentum proponitur Penteis reni inferi tione costalis processio, quam a civitate V vigornia in loca, quae diceban- ε, εοs δε- tur exempta, duxerat Episcopus. Quid per processionem intelliga.
360쪽
m CAP. AUDITIS DE PRAESCRIPT. LIB. II. DECRETAL. 1gituu videndum. Publica processio , ait doctissimus Cujacius I qua Uσr in Marmoή. αα ἄροδεδει apud Iustin. Nov. 67. Explicatius idem in Nov. ribus Amisde. 113 f. sub finem, δηαιμὼν προ δεν . ait dici in Nov 67. publicai ro- Iianis pag. 41. Priones ,- , litanias I. s. C. de 3nventum raeens Mamerti loco a Sel denotu GaIlia: haec Cujacius. Ut res intelligatur plane & ex arte, no- non intellecto. tio varia nominis distincia est explicanda, & h omonymia removen- λι mi, litaniae
da. Et quidem processus & procedendi, in veteri jure civili & apud producto vo antiquiores Autores, remotiores sunt significationes , quam ut hic cabulo rcongerantur. Quae propius huc spectant,& ex jure civili novo repe- Parabola tuntur , docti thmi Glossiographi ad Iuliamin exposuerunt Ex jure ni inflectione
illo civi i novo, licet Autores canonum isam publicam processio- Romana. nem, & procedendi vel bum repetierint; sensum tamen immutarunt: imo aliter antiqui canones , aeliter novi & decretales accipiunt. Gelasius in ean. certum de consecratione Dist. 3. publicam frequentationem interpretatur et D nostris est praeemonibus constitutum , - quis in Ecclesia , aut in ora orio, quod sedis nostra non legitur per milione dedιcatum , precessionem pμblicam tutaret impendi. J Idem vocat processionis aditum can. 26. oe 27. xv v. su. T. juncto can. prest teri Dist. xx v. Et quod notatu dignum in can. II Concilii Laodiceni , αν , vetus Inoerpres antiquior Gelasio, processionem vertit; l ionysius Exiguus conventum. Et contra in can. 16. ejusdem Concilij , ἔ-δοι Dionysius processionem vertit; vetus Interpres , introitum. Quae dicitur publica processio in epi ola i. libri quarti Registra Gregorij I. in epistola 63. e Urim libri explicatur Popularis conventus ; populorum conventio in I. io. C. de haeretie. Eadem notione in vereri ordine Romano procedere , & processiones passim usurpantur. Ex his constat antiquitus in Ecclesia publicam processionem
δε-o tu , M IM , , publicam frequentationem, po
putarem conventum, processionis aditum, introitum in Ecclesiam, pro eodem sumi , et am in diEla Nov. 67. si rectὸ intelligatur,
unctis Nov. s. cap. I. 17. cap. 2. ct I I. ωρ. T. Apud recentiores autem ut plurisum processio ita specialiter accipitur, cum ab una Ecclesia in aliam Clerus simul & populus progrediuntur supplica,tio.:ix& orationis gratia : quo casu fateor quidem . opus esse pilas publico conventu & congrcgatione : ad condictum debet. t omnes prius convenire in aliquam: h cclesiam, , quo deinde in aliam labaro Crucis praelato, Clero praeeunte , populus procedat orandi causa. Quae Arma ut necessaria praescribitur Nov I 23. cap. et . Ita per partes factum est , ut nomen generis speciei vulgb tribuatur. Eadem forma litaniae primb dictae sunt quilibet preces & supplicationes, quae in Goetibus publicis celebrandis in Ecclesiis rite fieri solent, didial. y. C. de haeret. juncta l. 3 o. c. Theod. eod. Deinde ad eas , quas valgb processiones nominamus , dicta Nov. Iχ3. postremo ad solemnes & statas scertis anni temporibus J rogationes traductie sunt. Ea- Vide Grego-dem etiam varietate synaxis, communio, collecta, concio & Missa, rium lib. 1. mi- ero temporum, rerum &.usus mutatione diverse intelliguntur, tio, ubi indic-