장음표시 사용
361쪽
tionis Arma ---Ita verborum tetus interit aetas, proponitor : & Et moeniam ritu forent modo nata, VL-ntque.
notata ad Sido- Sed ut ad processionem publicam redeamus , sive generaliter pranii epist. . ιι b. qualibet congregatione & conventu populoruin , sive specia iter su-3. ct 1. Iib, T. matur , ut nunc fit, pro processione in publicum ab una Ecclesia iade rogationis aliam ; jus non videtur immutatum , quia eadem ratio & c usabus a Mamerto manet, orandi & supplicandi scilicet Itaque quod in Hes. can Fria institucis, gentius, ean. Pia mentιs, ct similitus de antiqua processione dicitur, Procesonis aditum chrsianis omnibus in commune deber/ ; idem in nova processione statuendum est. Ex his colligitur processionem, de qua in dιtio cap. Audιtis, non elle jus aliquod Episcopale , sed ad omnes omnino Christianos pertinere , nisi poenis Canonitis inhibeantur, nisi banno Christianitatis innodentur. Monasteria tamen spe ialibus privilegiis a publica pr cessione & populari conventu solebant eximi; ut eorum quieti consuleretur ditiis usolis Gregorij.& aliis plerisque exemptionis privilegiis antiquis & novis. Eadem etiam iura Eccleuis quae ad Monasteria picno iure pertinent , sentim coeperunt concedi, ut supr, diximus. Et his casibus , obstonte titulo exemptionis , privilegio scilicet , interruptio & contrarius usus non lassiciebat, nisi tempore legitimo, id est ad contrariam praescriptio nem necessario juvaretur ; ut ita jus antiquum privilegio ademptum Episcopus reciperet. Quare rectissime in cap. 17. de trivilegiis, quod supra explicuimus , non tantiim interruptionem , sed etiam pr scriptionem v vigorniensis Episcopus allegavit, ut aperte conficitur ex his verbis decretalis, cuoniam is neutra parte p)aescriptio proba: a est. Ut absoluatur haec quaestio , breviori tempore contra pri ite-gia dc exemptiones praescribitur, triginta scilicet annis : res enim
facilius ad suam redeunt naturam cap. 6. de privileg. Cui non obstat cap. i f. eod. in quo res non redit ad naturam ἱ sed exemptus adversus exemptum praescribit. Et haec de primo interrumpendi modo perproeessionem.
Secundus ad receptionem & procuratiorem Archidiaconi pertinet, quod ius competit Archidiaconis tanquam Episcoporum vicarii :ideoque Archidiaconi interruptio & factum prodest i piscopo. De hoe jure Archidiaconorum agitur passim titulo de scio ε c idia' eom. - e on M suos habuerunt Graeci , quibus hoc mu us in unc tum , sicut & aliquando apud I atinos vilitatoribus. Quin & i pis copi visitare solent : & illis omnibus ratione visitationis subsidium, solatium , impentae necelsariae & procurationes b Ecclesiis quas visitant . exhibentur. Quod j s ad eb lingulare est , ut nee possit praescribi. Speciali tamen privilegio procurationis onus poteth rem il- mitti, non tamen ipsum jus visitandi, quod & nominatim i exemptionibus concedendis, Episcopis solet reservari, Gr gori I eps. ι i.
semper ergo sufficit interruptio, sed etiam aliquando perficienda est praescriptio contraria; quando vel speciale privilegium, vel praescriptio
362쪽
IN CAP. AUDITIS DE PRAESCRIPT. Ll B. II. DECRETAL. Ση3
tio legitimo modo completa veteri domino obiicitur, ut in hoe
Tertius modus sequitur de solutione deoariorum ancti Petri, quod Vide Ansel ius Episcopis lege Dioecesana & jure communi non competit. Perti-mum Cantuanet enim ad summum Pontificem ex concessione & liberalitate Re- riensem lib. 3.gum Angliae. Solebat autem summus Pontifex ad illam collectionem epist. 8 s. de no- Episcopos delegare eap. n. de Censebus. Hoc jus quale sit ex historia tas pag. Ἀ9. ut Angliae facile est repetere ; maxim E ex notis IMellegio doctissimi & quae habet Seldeni ad Ead merum , in quibus refert epistolare Guillelmi primi Matth. Paris ad Gregorium VII. qua jus illud coinfirmatur. Pertinet etiam ad hu- de vita Ossae jus vectigalis exigendi modum & sormam articulus I 8. in legibus Mercioru R si a veteri lingua Gallica conscriptis , & nuper ab eodem Seldeno gis. Itemque idem editis , quae Guillelmo primo tribuuntur. Aliquando verb acia in prodi. Episcopi miniis erant attenti in hoc munere obeundo , qua de re tores pulveraeonqueritur Innocentius III. in quibusdam rescriptis nuper editis a riae conjuratio elarissimo Senatore Divionensi Paulo Maib : ideoque cogebantur nis Anglicae summi Pontifices alios quaestores & collectores committere. Non pag. Iso. ct absimile jus exigendi denarii in singula, domos Albigentibus haere- is i. ticis ereptas , in iisdem rescriptis Innocentius III. commitrit Simoni Comiti Montisfortis. Ex quibus apparet hoc jus proprie non esse Episcopale. Quia tamen saepissime Pontifices Episcopis hanc curam injungebant ; non impropriὸ ad ossicium dc ius Episcopale refertur ex AngIiae consuetudine z quo casu interruptioni locus esse potest , si collectionem alij sibi arrogent : si uero ab initio aliis concessa sit, poterit etiam ab Epistopo praescribi. De tribus reliquis juribus Episcopalibus, de quibus hoc capite. nulla est dissicultas. Constat enim inter omnes cognitionem causarum matrimonialium , jus interdicendi & suspendendi, ad Episcopalem iurisdictionem ita pertinere , ut in illis praescriptioni dc interruptioni locus sit. Ideb verb sigillatim enumerata sunt illa jura; ruta , ut ostendimus, non idem jus est receptum in singulis: deine quia , ut monuimus , in his quae non sunt nominatim concessa vel praescripta, Episcopo jus manet integrum. Totius itaque disputationis brevis haec sit conjectio. In his juribus , quae adversus Episcopum praescribi possunt , ante impletam praescriptionem necessaria est interruptio. In his quae praescribi non possunt, sed tamen specialiter possunt concedi f&'revera concessa fuerunt, J ut procurationis onus , interruptio non susticit, sed contraria praeseriptione est opus. Postrem b, quia quaedam nunquam possunt praescribi, nec concedi nisi rarissime, ut vilitatio, de qua supra ; in nis & interruptio & praescriptio non desiderantur: sunt enim hujusmodi, ut Episcoporum
aeterna sit autoritas. C A P. V.
De antiquo statu Religiosorum in Galila. EX EMyxo juris Autorum , superioribus dissertationibus hanc De vitae Mo-
ultimam subiiciemus I quia communia quaedam omnibus com- nasticae origina
363쪽
Nicephorus 5. plectitur. Frequentem enim de Monachis & eorum institutis fecit π8 . cap. 39. o. mentionem, Generalis tamen tractatio intra certos fines consistet: nec
ct i. ct tib M. enim Gallia nostra excedimus , alioquin si produceretur ultra, propter ωρ. 36. 's. uo copiosam rei varietatem. non unica dissertatione , sed libro esset opus. que ad 46. In hac autem dissertatione servabimus hunc ordinem, ut primum Theodoretus I. aliquot antiquiora & celebriora Monasteria recenseamus t deinde 4. cap. 24 cr Institutiones dc Regulas singulorum indicemus. Non incommode ineruas. O tota histo-Piemus a quodam capitulari interroga unum Caroli Magni, quod annsria ejus religio- imperii sui undecis o edidit, & habetur ramo a. Concit. Galliae. Com se. Isidorus P .tinet enim totius nostrae disputationis summam. In cap. ix. proponia lusiota vis D tur haec quaestio. De conversatione Monaeborum uD um aliqui Ma 8 . ad Mona- nachi esse possint, praeter eos qui Regulam fractι Benedicti observant' I chas Savdala . quir naum etiam si in Gallia Monaeb. fuissent . priusquiam traditio Rerias. De Mo- gula sancti Benedim in haου parochias pervenissi. In alio vero capitus ranachorum S interrogationum, quod sequitur proximE , eandem consultationem ita. Coenobitarum proponit, ut responsioni viam paret cap. ra. ' Regula Monachi continentia & visusent in Galba , priusquam Regula sancti Benedisti in ea tradita
moderatione in fulgor, eum legamus ranctum Martinum sir Monaobum fuisse , ct sub
Ecclesia. S. Au-Je Monachos habuisse , qui multis anse S.. Beneiuctum furtia Autor ergo gustinus lib. 1. Sc fundator Monasteriorum primus in Gallia nostra S. ' Martinus,
dr m ribus EG qui ab Auxentio Episcopo Ariano , decessere Ambrosij . Mediolano clesia Cathol. exturbatus, ubi Monasterium sibi statuerat, in Gallias rediit : &ami- p. 24. 3 t. oe citia dc insigni pietate Hilarij magni incitatus , non longe a Pictava seqq. 8c opsti a civitate sibi Monasterium collocavir. Postremo apost Turones duo ro'. quae seor- Monasteria , duorum alterum quod majus Monasterium dicitur , sim nuper edita duobus serὶ extra civitatem millibus sibi constituit. Primum itaquete illustrata Monasterium Martini Mediolani : secundum propὸ civitatem Pici
fuit. Item Ivo- vam: tertium & quartum apud Turones fuisse colligitur ex ejus dis-nis epistili i91. cipulo Sulpicio Severo lib. I. dr vita Martini cap. 3. or Z. Gregorio Tu-
Isidori Pelusio- ronensi hist. lib. t cap. 48. ex Abbate Iona initio vita Columbani , ω tae lib. 3. epist. ex Anonymo scriptore de gestis Episcoporum Turonensium 2 Abbam, 3si. Vide Chry- majoris Monasteru: qui tamen Sulpicii & Gregorij mentem non vid
1bstomum li- tur perccpisse. bris adsersus vituperatores vita monasties. Nimia curio litas Monachorum eis obest et ob eam da
natus Eutyches in Concilio Chalcedonensi , vide Photium pag. 8 8. in excerptis E lo j. De privilegiis Monachorum & Mouialium , ut impuberes testari possint Soet
menus lib. I. cap. 9.' Sozomenus lib. s. cap. I 3. ait Manωα, seu conventus Monachorum sero in Europa
innotuisse. Vide Haymo. Halberitat. in breviario hist. EGI . lib. Io. cap. 8. pag. 136, ubi de de S. Martino.' Adde ean. aeta Concilij Cabilon. sub Carolo Mag. tomo 1. Concit. Galliae
unde non malὸ Sulpitius in Dialogis Martinum Graecis notum ait. Adde Paulini epissiol tm r8. ubi de Victricio quoque Rothomagensi qui Monasteria quoque instituit,& Gallonium de Monacham S. Gregorij pag. 29. & seqq. Sc pag. 6 . Ubi nota facinus Gratiani, qui sancti Martini mentionem in can. Sunt nonnulls xvi. sinat.
364쪽
IN CAP. AUDITIS DE PRAESCRIPT. LIB. II. DECRETA L. ali
Vide de quae de eo diximus in pn at siue ad Tractatum de Sotu RepuIV-.
Non multo post Martini tempora , in insulis maris Gallici plura
Monasteria eodem tempore extiterunt. Inter reliqua Leronis 5c Lcrini fuerunt celeberrima , in quibus Caprasius senex , Zc Honoratus prima Monasteria instituerunt; Honorato Maximus, & deinde Faustus successirunt : ex Abbatibus omnes Episcopi. Ad sanctos illos Sta eadi , sei Patres in insulis Angelica conversatione degentes , set tem ulriinas licet.Cassianus
eollationes scribit Joannes Cassianus , qui de ipse apud Massilienses inpias tibise ad
multa fundavit Monasteria . quae inter antiquissima recte numelabi- miso tum Lmus. Non longo intervallo Grinincenses sunt a Lerinens bus sep Eutherium in randi. Conjungit enim utrosque Sidonius. ut emendarioris i c arctiO- fine , & in pnearis Regulae observatores lib. I. epist. II. Grinincenses autςm in prO- fatione postrema vincia Uiennensi doctissimus Interpres collocat. In eadem epistola Mo--δεω,i-ώ, nastet ij urbis Arvernorum meminit; quod Gregorius Turonensis Db. s. Miners m 2. cap. 1i. B. Cyrici Monasterium vocat. Et sanE in ea parte Galliae, ruae remansit ultima sub Romanorum imperio . plures insigni pietate lustres vixisse constat, ex quibus Episcopi solebant eligi; quibus vix De Monachis ulli eo tempore morum sanctimonia S eruditione pares extiterunt, ut qui in suis Mo- pridem aliis notatum. Praeter enumerata . Jurensia Monasteria me- nasteriis facti morat in Burgundia idem sidonius lib. 4. epist. ul . Non erit alienum, fuerunt Epis- alia plura in Burgundiae regno animadvertere , vclirti sancti Mauricij copi, SOZOme-Αgaunis a Sigismundo aedificatum, Augustodunensia de Luxoviensia, nus lib. 6. cap. de quibus cap. a. di etiam est, quae ante Benedictum fuere notissima. 34. de Ni
Quin & alia ' reperiri posse non dubito : sed haec sufficiant, ut i, phorus lib. a. dicetur origo : & satisfiat primae parti Consultationis Caroli Magni, hist. Eccles cap. utrum aliqui Monachi fuissent in Gallia ante Benedictum. 33. S 16. lib. 9.
ct 17. re tib. N. cap. 3y. O o. Nota ex S. Chrysostomo Gib. 3. de Sacerdotio cap. non omnes bonos Religiosos esse bonos Episcopos. Adde eundem tib . s. toto, ubi de differentia inter Episcopum Sc Monachum. Contra eos vero , qui Chrysostomum nolunt Monachum fuisse , Suidas in dimone to mi , άσ-ώς ον-ρον. Vide post quintam Synodum, Justiniani edictiim de fide, & in ore Orienta5 pag. s4 . Ubi Iustinianus ait Chrylostomum in eodem Monasterio vitam monasticam coluisse , in quo & Theodorus, qui postea Mopsuestiae Ciliciae x . Episcopus fuit, qui in s. Synodo damnatus est 3 & ad quem spectat oratio Chrysostomi inscripta ad Theodorum lapsuma Monasterium puta S. Eugendi, vulgbsainto an, de quo Avitus epist. II. Monasterium Reomaense in Tornodorensi Archidiaconatu , sub Episcopatu Lingonensi : Miciacense sub Clodovato I. apud Aurelianenses ab Euspicio conditum , cui succcssit S. Maximinus: Autissiodiorense fundatum a S. Germano : Segestrense a Sequano : item S. Benigni Divionensis , cujus primus Abbas Eustasius. Sequitur secunda pars majoris momenti , Utrum at qui esse possint, ct qua Regula vixiisent. Utriusque quaestionis proponendae quasi de re dubia & ignota temporibus Caroli Magni , causa rcperatur in Concilio Cabilonensi secundo can. r. r. his verbis. De Abbatibus vero Er Monachis idcirco hic pauca scribimus , quia pene omnia Monasteria Idem
365쪽
glia eontigisse Regularia in his Regionibus restituta se Adum Regulam sancti Beneia observat Selde- dicti se vivere fatentur. Aiunt Patres Concili j : Pene omnsa. Quaenus ad Eadmc- dam enim etiam post Benedictum antiqua Patri im statuta retinebant, rum in Notis quod eis licebat. Praeclarum illius libertatis habemus exemplum in pag. Io o. pDυιIegio concesso a Berteseido Ambianensi Episcopo Monasterio Gobelen si , cui liberum relinquitur lanchoruin Benedicti, vel Columbani Regulam observare. Inquirendum nunc est eodem ordine de Statutis de Regulis antiquis , quo de Monasteriis egimus supra. Observandum prius sen raliter in occiduis Galliae partibus Monachorum Regulas, vel ab irsis occidentalibus Patribus repertas , vel ab Orientalibus Monachis fuisse repetitas, vel mixto quodam lure temperatas. Ita Martinus ce tam vivendi rationem suis Monachis praescripsit, de qua Sulpicius in ejus vita cap. t. qui Sulp:cius una cum Posthumiano in Orientem profectus est, ut cognosceret , agri aliter in Oriente fides Chusti floreret, qua Sanctorum quies esset, qua instituta Monachorum. Puregrinationis suae historiam edisserit iple dialogo pramo . quem de Urtutibus orientalium Monachorum inscripsit , quos oecidentalibus ubique praefert. Honoratus etiam , cui Caprasius Orientalium disciplina institutus , Graecus origine ut aiunt , meri id est adjungendus , Lerinensibus regulas dederunt statui. Honoratus etiam , Dcut & Sulpicius in Orientem peregrinationes suscepit , ut s qua probaret ex Orientalium institutis in sta transferret. Eminet tamen inter omnes Ioannes Cassianus, qui libros elegantissimos de Institutis Renuncia rium conscripsit post longas in oriente moras , & fiequentes conversationes & collationes cum Monachis orientalibus. Adnotandum etiam in Occidente, maximὸ velis in Gallia , varia Vide θ mri m fuisse stareita, varias regulas. Pro unius cujusque scilicet instituentis Reomaenim Monasterium arbirrio , vel diminuebatur , vel addebatur aliquid. Monasteri, Unde scut statuta Letinensium, de statuta Grinincensium, ut dive Dioecesi Li sa, memorat Sidonius d cta epist .ia r . lib. I. ita & Martini & alimgonensi, hodie rum per Gallim diversa fuisse non dubito. Qua de re conqueritur Monstier S. Cassianus praefatione in ra. libros de Caenebiorum institutis : dc ut huic Iσμ', Pag 496. malo occurreretur . ad scribendum ab Episcopis quibusdam Galliae de seq. ubi de inductum se dicit. Per universm, quippe, M Iptum, Thebasdem Variis Regulis O Paiastinam, non pro unsuscuiusque renunciantis arbitri γ , instituuntur Monasterior v. Monasteria ; sed per sucosio/es ac traditiones majorum usque in ho- Idem Cassia di/rnum diem vel permanent, vel permansura fundantur : ita loquitur b., p. 3. Cassianus. Rationem verb varietatis Regularum in Gallia &in Occi-
nitio. dente ita reddit. Ide, diversitates luporum ac regularum per caterar provin fas cernimus usurpatas ἰ quod plerumque feniorum mintutionis empertes Manasteriis praeesse audemus r er Abbates nos , antequam ιμpulos professi, quod libitum fuerit statuimus ἔ promptiones nostrorum imventorum custoHam exgere, quam examinatam maiorum servare doctria. .am tib. δ de Renuntiantium instit. cap. 3. Sed nec suorum librorum elegantia & doctrina salubri , nee Episcoporum diligentia obtinere potuit Cassianus, ut unam dc eandem vivendi rationem sequerentur omnes Monachi. Pro cujusque fundatoris arbitrici, Basilii, Lerinen-
366쪽
CAP. AUDITIS DEPRAESCRIPT. LIB. II. DECRETA L. at
sium, Grinincensium, Cassiani Zc aliorum Abbatum regulae accipiebantur, ut ex dicta Sidonii epistola constat , dc ex Gregorio Turon. lib. ιά. cap. 29. Imo δc novae instituebamur, ut Caesari j & Columbani, de quibus cap. a. Sc aliorum. verum Cassiani sententiam probaverunt i tandem summi Pontifices in cap. ult. de Religiosis domabo ct cap . un.
dae. J Sed ne quis obiiciat importunε nos aliquid alientim a Iurissiconsulto tractare ; meminerit ipsos Principes Monasteriorum disciplinam ad suam curam revocasse , ut ex nostro jure constat; maxime
vero ex eruditissimis Iustiniani Novisti et , ex Regum nostrorum Con- 'tutionibus Jc Conciliis Gallicanis, ex quibus antiquos de novos Monasteriorum fundatores hausisse optima quaeque facile demonstraverimus. Et haec ad secundam partem consultationis Caroli Magni, de regula dc disciplina, qua utebantur in Galliis Monachi ante Beneia' di etiam. Concludemus autoritate Gofridi Vindocinensis Sermone undecimo in f Zivitate beati Bened pag. o8. Fuerunt ante sanctum Equitius scili- Benedictum Abbater, σ Abbatum ininturiones , siaut ante Christum Le- cet, & ab ple-gissa or extitit Myses. Imo dc in Italia ante Benedictum. eod m fm rique, de qui-mone Romani cujusdam Monachi meminit . quem consiliatorem de bus vide Apo- adjutorem Benedicti, cique Religionis habitum ait tradidisse. Eun- loget. Galloniidem Romanum in initio conversationis sancto Benedicto adjutorem de Monacha- ac cooperatorem extitisse refert Adrevaldus Floriacensis tibro de Mi- ω S. Gregorii. cutis S. Benedicti cap. 8. Fuisse alia plurima in Italia Monasteria Quin Sc Co- multo ante Buncdictum , praecipue in insulis dc secessibus fundata, lumbanus tran- vel ex scriptis Gentilium constat. Latebras enim de solitudines sole- sit in Italiam, bant captare ; unde dc nomen , dc ab obtrectatoribus convitia. Fre- & Monastequentia Monachorum in Italia notae insulae Gorgon & Capraria , vel rium Bobiense
ex aculeatis versibus Rutilij Numatiani , I dc ex scriptis Gregorij fundavit , &primi. J ibi mortuus est
Venimus tandem ad Benedictum, de cujus origine, vita & institu- aΠno uno postiis plurimi scripserunti Ad propositum nostrum spectat, quo tempo- fundationem, re & per quos ejus Regula innotuit in Galliis. Regnante in Gallia Ionas Autor Theodeberto filio Childeberti Sc Brunichildis, Berthramnus Camo- et ira Columba- manicae urbis Episcopus Legatos misit ad Benedictum, ut ei persectis- ni cap. uo. simos in Religione fratres dirigeret, qui Monasterium secundum Re gularem ordinem instituerent. Benedictus Maurum cum aliis quatuor fiatribus misit; Mauro discipulo tradito Regulae libro , quem
propria manu scripserat. Nec omittendum ante Mauri adventum in
Gali ias , Romanum quem supra diximus Religionis habitum Benedicto tradidisse , relicta Italia in Gallias transisse , dc in pago Auri L de vitamsiodorensi constitisse, quem Maurus statim adiit, mandata omnia Romani denedicti ei communicaturus. Haec Adrevaldus Floriacensis lib. 1. ωpp. Fausti. 6. I. ct 8. ex Fausto Mauri socio referre se asserit d. cap. 6. Romanus
ergo primum ; deinde missi a Benedicto labantem Monasteriorum
disciplinam in Gallia restituerunt tantlim , non autem induxerunt. Regula autem Benediisti nova non est , dc antiquis incognita, sed eam ex omnium praecedentium Patrum scriptis composuit , Cassiani dc aliorum exemplum secutus, qui ab Orientalibus suas institutiones
367쪽
petierunt. Goseidus d. Sermone de Benediato pag. ΑλO. Otιqu mustatuta Patram, tanquam durae legis austeritatem temperans , nova g-tia filios procreavit: ista quasi vetera perie vel pem tus omnia transierunt.
st erae a S. Benedicto facta sunt nova . &c. Usus vero est maxima Benedictus scriptis Basili, & Cassiani: ex aliorum verb Regulis etiam
quaedam transtulit, & omnia temperavit. Unde non mirum si omnia serὸ Monasteria eam Regulam fuerint amplexata , in qua omnes aliquid suum agnoverunt; adeoque brovi tempore per Gallias propag ta est, ut in Conciliis Galliae, quoties de Monachorum statu agitur, frequentissima sit Benedicti mentio reliquorum prope nulla, Concit. Francosord. can. Is . I 4. 16. Moguntiaco initio ct cap. u. Rhemensi ILcap. 9. Cabilon II. cap. 12. & in Conventu Aquisgranens Abbatum Franciae cum suis Monachis. Ex quo apparet Ludovicum Pium perficere conatum , quod antea multi trustra exoptaverant , ut scilicet tet omnia Monasteria uniformis & immutabilis mos traderetur, secundum Regulam tamen sancti Benedicti, quod Autor ejus msta confirmat. Itaque procedente tempore, videtur obtinuisse ut omnes Monachi &Monasteria Regulam sancti Benedicti susciperent. Quin& post tempora Ludovici Pij, Canonici Rcgulares S eorum Abbates , qui a Monachis perpetuo dininguuntur, de in Concilio Aqui ranenti diversarua Monachis habent Regulam; non tantum singuli , sed integra eorum Collegia , spreta regula laxiori , non numquam arctiori Benedicti se astringebant. Ita Monachorum tandem unus &idem vitae, & vestis color diu permansit. Exortis postea Cisterciensibus, Roberto α Alberiaco ducibus , coepit & vitae & vestis distinctio. Monachi divisi sunt in Nigros & Albos in Gallia; in Cluniacenses & Cistercienses. Et qua ratione veteres Monachi novam Benedicti Regulam coeperunt profiteri ι eadem Cluniacenses plerique laxata disciplina, regulam Cisterciensum severiorem sunt secuti. Unde & aemulatio , & frequentes rixae inter Bernardum & Petrum venerabilem. ut ex utriusque epistolis discimus. Extant etiam illius mutationis vestigia in cap. d. de Resse l. ct cap. R colentes de Praebend. Aliae plures post Cistercienses institutiones Mon chorum, non tantum colore vestis & tunica distantes, sed etiam vitae genere. Denique post varias vicissitudines & post multa annorum cinis ricula, jus antiquum Galliae & occidentis aliquatenus videtur revo .catum ; quo varia fuisse statuta re institutiones diversas pro arbitrio Renunciantium ostendimus. Sed de his . intelligentibus fatis. Nondum planὶ munere suscepto defuncti sumus. Haeret adhuc strupulus de Iurisdictione in Monachos. Certum est enim varias illas institutiones & statuta pertinere tantum ad disciplinam, non ad Iurisdictionem, quae ux cap. r. notavimus, competit Episcopis in Monachos , Laicos 3c Clericos, licet non eodem modo. Lege Dicdiccsana pertinet in Monachos, etiam exemptos; sive ex Hiones illae sint antiquae , sive mediae. Illis enim tantum electio de libera rerum dispensatio relinqu1tur . quod multis privilegiis confirmavimus cap. a. Addimus Floriacenisse a Ioanne VIII. concessum in Concilio Trecensi. generali provi clarum Galliae: quo privilegio nihil amplius continetur , sed tantum, ut ait Pontifex, antiquiora privilegia multorum Episcoporum confir-
368쪽
DI CAp. AUDITIS DE PRAESCRIPT. LId. II. DECRETA L. 18
mantur super electione Abbatis; & bonorum dispensatione : nihil hie de iurisdictione. Novissimas innen exemptiones, ne circumscribamur, excipimus. De jurisdictione quod superest absoluamus paucis, & in re dissicili M--, non consectemur. Iurisdictionem suam in Monaehos de sendunt Episcopi Concilii Chalcedon. can. 4. 7. 8.is. a 3. ct x . qaibus jus novum non continecur, sed vetus Ecclesiae trassitio eonservatur. Quid verb tam multis Canonibus promulgandis o casionem dederit ex actu Concilii distes , & ex Liberati breviario ev. io . it. 32. 2 seq. Chalcedonenses illos Canones perpetua serie temporum in omnibus Ecclesiis, in Gallicana vero potissimiim receptos, probatos, & ispissime repetitos, colligo ex Andegavensi I. ean. 8. Maliis notatis ad cap. i. semia Zachariae Papae adPτι - cap. 9. ctio. vernensi Concilio sub Pipino cano Io τ- 3. Aqui ranensi sub Car Adde proba lo Magno ean. 13. I. . 26. 29. Ad eosdςm C none. recurrunt Hinc- tionem tegula matus Remensis , de Fufieretus Epistol Ricb m Abbatem O tum id Epis. Moisacho, sancti Medardi, εc ad eos alludit D mia μή φη - Abba- copos perii tem. Quare Ivo Carnotensis prudentissime Dςς tri με sepram PAErtem nuisse exsura δε Moisaehis incipit a dicto can. 4. Concilii Chalcedonensi . Gratia- dictis Ei p. nus .i - α θυι illum canonem, de bis can. S. ejusdem Onciiij inserit s. Misim, tita,eav. io. Cosa xvi. Q s. t. utrumque imperitEω Haec postrema ne- in fine. quid in nostris Dissertationibus hiet, ne quid protuberet ; sed ut principium finis conveniant , ad legem Dice ranam commodis revoca
369쪽
AD LIB. III. DECRET. TIT. I. DE VITA ET HON. CLER.& Dignitatibus de institutionibus; itemque de variis contractibus, testamentis & successionibus ; quibus nobis acquiri , retineri , vel amitti res spirituales & temporales soleia r. Agitur etiam de residentia, de variis Sacramentis , & reliquis ossiciis & muniis Ecclesiasticis,
propter quae ab Ecclesia sumptus & stipendia suppeditantur, & benefi
His ita praemissis, sequitur ut ad rubricam accedamus tituli primi Ade sita ct honestate Clericorum. Incipiemus autem a personis , Quia ri t. J earum causas ura omnia constituta sunt. Clericorum nomen , sevi' iuim N i m& Cleri latissime patet. Ecclesiam enim omnem complectitur & Chti P g stianos omnes, sicut & Sacerdotis nomen aliquando , Petrus in C p VO . rhoM.t r. cap. 2. v. 9. σ cap. s. v. a. ct 3. Quod ex aliis docuit Cu Hiς QDym jacius ad parati tAlum Cedicis de Epis opis o Clericis. Omnes quippe N sunt haeredes Christi Patris, ου D.ον,μοι x, ἀσμιαι ; unde & fratres Claricomm mutuis se appellabant. Distinctionis tamen causa in duas species div1- RUις--duntur a Paulo Apostolo. Prima species est Cleri τῆς inarativi . id est ministerii , Act. c. a. v. as. sacer ordo. Nam passim δὶαυν ia apud Paulum & reliquos antiquiores Ecclesae Patres generaliter tribuitur omnibus . qui ut loquitur lex 2. Cod. Theod. de Disiopis ct Clericis , divino cultui Religionis ministeria impendunt; qui in Clerico ministerio dicuntur constituti a Cypriano, nulla differentia gradus vel dignitatis adhibita. Alia species eorum est, qui . ut ait id Paulus in epistola ad Cobssenses cap. I. v. ia. ε, τως meiri 6 κ esu τ α ων ὐ τω V. Hierony. .Qἰ , digni facti sunt in partem sortis Sanctorum in lumine : & con- Dialogo advervenit etiam fidelibus Liscis. Haec divisio confirmatur ab Hieronymosus Luciferiade Augustino in can. duo sunt. xii. s. i. ct 3n can, ult. Dist. IV. nos pag. 422. Species tamen prima , id est pars illa Clcri, quae mancipata est divino ossicio, quam dignitas Ecclesiastici gradus ornat dicto can. ult. pia stantior de nobilior est secunda, qua Laici continentur, qui ab Opi to Mileuitano tis. r. nulla dignitate in Eeclesia dicuntur suffulti. Et eleganter in Constitutionibus, quae dicuntur Apostolorum , lib. 2. cap. 28. Ecclesia navi comparatur , in qua Presbyteri & reliqui ministri comparantur illis, qui navem gubernant; Laici vcro vectoribus. Qui locus 'translatus est in epistolam quae tribuitur Clementi ad Deobum fratrem Domini, sed corrupte. Et quidem de Laicis nominatim hoc titulo non agitur, licet aliqua mentio eorum fiat in eapitulo a. or capitulo 8. sed tantum de Clericis. Cleri vero δα υνivi , id est ministeri j, variae iterum sunt distinctiones , quas enumerat Paulus in epistola prima ad Corinthios cap. 12. IF ct i 4 ad Timotheum cap. 3. 4. . ct ad Dium , quas idcli saepius inculcat; tum ne quis deciperetur, quia Apostolus Episcopi, Presbyteri & Diaconi nomen promiscuh saepitis usurpaverat; tum etiam quia suo te myore plurimi status hierarchici purturbatores exoriebantur, qui nec hodie desunt. Diaconiae vero sue ministerij in Ecclesia plures gradus α ordines, quos Paulus & antiqua Concilia & τάγ--τα appellant. Primi sunt Episcopi , qui Apostolorum locum obtinenti Principes & apices dignitatum in primo Sacerdotio. In primo ordine constituti dicuntur ab Optato Bb. i. Facundo Hermianensi PA R s PRIMA. Nn
370쪽
Presbyterorum eorumque Institutiones comparatione
lib. I 2. eap. 3. Sidonio Apollinari lib. 4 epist. 26. Sequuntur proximE , qui ab iisdem autoribus in secundo Sacerdotio, do ordine numerantur : DS in Ordine Romaπo pag. 9 . sequentis ordinis, & secundae Dignitatis viri appellantur. Et locum Presbyterii appropinquare Episcopatui, quamvis maligne contra mentem Augustini , vere tamen interpretabantur Hipponenses quidam, quando ordinatus cst Presbyter Augustinus, Polladonius in ejus vita cap. .lEt de Plemyteris forte intelligendum , quod habetur Rescripto quodam Constantini ad Chrestum 'raeusanum Episivum, quod cxtat apud Eusebium lib. Io. cap. 6. Ho πια S δει τε νυ ό cυ 3 non de Episcopis, qui in primo ordine, primo Sacerdotio, sunt constituti. Elcgantissima est etiam in hanc rem lex quaedam Theodosij & Valentiniani a doctiss Sirmondo edita primum in appendice Codicis Theodosians ordine 2o. his verbis. Audemus quidem sermonem facere, Iobter plus timore capti, de sanctis ct venerabitibus Sacerdotibus, ct secundis Sacerdotibus, vel etiam Levitis , ct eos cum omni timore nominare, quιώμs omnis terra caput mctinat. Et in fine legis apertius explicat Episcopos , Presbyteros, Diaconos. Innocentius I. epist. cd Decentistm Eu-gubinum cap. 3. Prest teri licet sint seundi Socerdotes ; Pontificatus tamen apicem non habent. Grcgorius Nazianz. versibus de vita sua, sic δειάρους ,, Λ v vocat dc Hetricus in vita S. Germani de quodam, ab Amatore Augustodunensi in Presbyterum ordinato, ait, Promotum
iubet esse gradus in honore f eund/. J Quinctiam Presbyteri Apostolorum locum dicuntur obtinere lib. a. Costitutionum Apostolicarum cap.
a. sjuncta Ignarii epistula ad Trallianos: J dc Episcoporum Comites,
h ξονλη ris εκα sat, quos & Apostoli adhibebant in consilium , ut constat ex Actis Apostolorum , & Pauli 'stolis pluribus in locis. Unde Presbyterij nomen in epist. pr. ma Pauli ad Timotheum cap .
v. t . pro Episcoporum Senatu & consilio. Eodem sensu in can. E clesia 7. xvi. IEI. in Ancyrano Concilio can. I 8. I in can. legimus a 4-
tes x M. uri . ct can. s . st 18. ead. C. & ibi Glossa . J accipitur. Eademque forma contrahi Presbyteruim dieitur ab Episcopis , id est convocari Presbyteros, consilij causa in epistola Papae Corneli; inter Cypriani Epistolas numero 46. ad quam vide Pamelium. JPrudentissimum vero propositum Cypriani in frae epis uia so. Prcsbyteris de Diaconis fratribus scriptae , continetur. Ad id vero , quod scripserunt mihi Compresbyteri nostri , &c. solus rescribere nihil potui; quod a pomordio Episcopatus m i statuerim , nihil sine consilio vestro , est consensu plebis, mea privata sententia gerere. Et quod notandum maxi .mὸ in epistola s3. ad eosdem scripta se excusat, quod urg e causa Optatum Subdiaconum, Ze Saturum Lectorem constituisset , absentibus Presbyteris de Diaconis. Quin etiam causam excusationis lcgitimam allegat; quia jam pridem communi consilio, Clero proximos eos fe-eerat: eleganti verbo. id est jam designatos ordinationi, & proxim Epromovendos, utpotὸ jam probatos. Confirmatur ultimis verbia in