장음표시 사용
381쪽
AD Ll A. III. DECRET. TlT. l. DE VITA ET HON. CLER. 3o3
Comitis Pontivij. Sic cnim legendum est, sicut & in capite tertio de Divoniis, & in vet. ri ordinatione Philippi III. data Parisiis anno millesimo ducentesimo septuagesimo quarto, cujus autoritate saepitis nobis utendum est. Ubi male Pontinu lugitur. In pshumis domini Cu-jacij ad hunc i,tulum mendose paritcr , exscriptoris vitio , Comitis Pontieuri legitur, pro Pontivij. Comitatus cnim Ponticuri situs est in Britannia Aremoricat, Ducatus deinde titulo sub Carolo IX. insignitus, hodie te Duche de Penthirure; Comitatus vero Pontivij situs cst in Ambianensi Episcopatu : & Archidiaconatus Pontiviensis subest Ecclesiae Ambianensi, ut ex dicta ondinatione colligitur , & cx notitia Beneficiorum Gastra , vulgo te Comtec de Ponthieu en Picardie. Comi tum praeterea Ponti vij stemma nuper cdidit rerum nostrarum peritissimus Andreas du Chesne in editic Scriptorum veterum historiae Noris mannorum sub finem. Sed ut redeamus ad quaestionem in cap. uis. propositam, Comes Pontivi, Postulat a Pontifice, nc Clerici tacularibus negociationibus se immiscentes, Clericalibus privilegiis abutan tur in graudem vectigalium publicorum , quae a Laicis exiguntur. Ex Canonibus enim relatis supra statutum est, ne lucri causa Clerici negociationem , sicut Laici exerceant: quibus statutis si non obtemperant , merito eadem , quae Laici onera coguntur agnoscere r& illi tantum sunt immunes , qui exiguis admodum mercimoniis renuem sibi victum vestitumque conquirunt l. IO. I . 9 IS. Cod.
Τ heod. de Disi. σ Cleric. in quibus fraudes contra hujusmodi Consti-llutiones introductae coercentur. Eadεmque ratione non temerε , &
citra modum quilibet petentes in Clcrum admittebantur , ne sub specie Clericorum a muneribus publicis vacatio deferretur passim :sed pauperes tantum. opulcntos enim saeculi subire necessitates oportet , pauperes Ecclusiarum divitiis sustentari I. c. ct i 7 Cod. Theodos de Episc. ct Clerie & in can. 13. Concilij Sardi c. in constituendis
Episcopis diligentissimE tractari jubetur , s forte dives postulatus
fuerit. Antiquorum itaque canonum dc legum decretis coercentur, qui obtentu Clericalis ordinis immunitatem indebitam aucupantur: dc posteriorum Conciliorum Sc Pontificum frequentes ea de rc sunt querelae 8c sanctiones cin. 42. Lateran . Conci l. cap. penust. titulo de Cleric. eonjugat. Stephanus Tornac. epistola ra. suidam etiam, quibus Propria facultates , ut inde vivere possint, ordinara tamen expetunt ρ ut pro titulo secund-m dispensationem secrarum Canonum, rebus propriis tantur. Nonnulli, ut potestatumsacularium jurisdictionem devitent, tonsura tantum vel minoribus ordinibus dolo inter Clericos sese simulant
iregari. Quinetiam versipelles hujusmodi homines , contra Canones Pontificum & Principum Constitutiones , Episcopi , Decani , Ar- .chidiaconi , & Capitula, tanquam veros Clericos in substractione servitiorum, quae temporalibus dominis debentur, fovere nitebantur, ut exprimitur in interra decretati ex qua desiimptum est iu cap. pen. eui iungi debet cap. z7. de Vitris .: Quare necesse fuit ad summos Pontifices & Principcs confugere r. Nec enim ab incoeptis & usurpationibus abstinebant ν ut constat ex
locis sura relatis, & ex Constitutione Philippi III. quam ad eosdem
382쪽
pertineae monuimus, ad quos cu ult. hujus tituli: ex qua etiam pstenda est vera solutio dictomm capp. penult. ct viri quae pugnare inter se videntur. Nam in cap. ult. hujus tit. Clerici non amittunt Clericale privilegium, nisi tertio moniti ab Episcopo proprio , non resepuerint. Contra in cap. pen. tit. de Curic. conjug. nulla monitio desideratur. Quae difficultas componitur his verbis in dicta ordinatione.
Nec videntur sentire Canones, quod Geraci moneantur, ne artisicia dia vero exerceant: sed Clericos non conjugatos canon moneri pracipit, ex
quo gaudere volunt privilegio Clericali , ne secularibus negotiis turpibus quaestibus se immisceant, seu non debeant immisere. Sed quoniam orati etiam deferentes tonsuram , qui facularibus negotiis O turpibus quaestibus se immiscene, dum his se implicant , privilegio gaudere non possunt i ct in talibus non est aliqua monitio expectanda. Postremo in ossa capitis fecundi error est non ferendus eo loco , ubi ait secundam partem dicti capituli pertinere ad Laicos , non ad Clericos ; eo colore, quod dicat in canonibus Clericos usurarios suspendi a ministerio, vel deponi; Laicos vero excommunicari. Sed novum non est, ut ejusdem criminis variae poenae assignentur, aliquando mitiores.
aliquando graviores: & ita usurarij Clerici depositionis primo poena
mulctati sunt. Quia verb nec ita terrebantur , major excommunicationis poena fuit infligenda, qua contumaciores puniebantur ., ut
constat ex can. s. Nicano & ex can. r. Neocaesarieκs , can. Sardie. I.
O can. citrici 13 Quast. 8. quae poenae rectissime explicantur in Capitularibus lib. o. eap. 6o. cujus verba referemus , quia pertinent , etiam ad primam partem hujus capitis. Sι quis Episcopus , Presbyter, Addς f aue Diaeonus , vel Subdiaconus . ad bellum precesserit, ct arma bellica se indutus fuerit ad belligerandum . ab omni usicio dep9nitur, in tantum, tis pi ct Cum ut nec Laicim oommunionem habeat. quam scilicet regradati Clerici 'M I ct 6 N retinebant. Observandum praeterea regradatos Clericos coactos fuisse WL 1. 68. habitum & vestem Laicorum a Timere ean. 1a. Synodi in Trullo; exor ΜΠ si p quo etiam colligitur Clericos post regradationem, in gradum Clerica-7 iem fuisse restitutos. Sed de his alibi plenius agemus, An C Apur III. Anton, Augu- T Oc caput, sicut & duo praecedentia, ex Conciliis Gallicanis stinus lib. i . tui desumpta sunt. Plurima enim, quae ab initio pie & recte in
' tomes Iuris nostris Ecclesiis primo fuerunt introducta , susecpir postea , utilitate non. xit. s. suadente , universa Ecclesia , ut in hoc capitulo evidentissim ε osten- ψ3mantur δε- demus , cujus hic est sensus. Ut Presbyter c qui plebem regit ι qui μ' mm g m-icto Plebanus & Parochus, Parcecialis Sacerdos, Cardinalis etiam Presbyter aliquando, appellatur ὶ adjunctum sibi habeat Clericum, qui in sacris ministeriis ministret, & scholas possit tenere, ad quem Paroeciam liberos erudiendos in fide mittant. Progressiis autem hujusjuris hic est. Paulus in epistolis inter varia Clericorum officia, Doctorum etiam meminit , qui & in antiqua Ecclesia notissimi, ut in Alexandrina Pantaenus, Clemens Alexandrinus , Origenes , & ali, iquibus hoc erat injunctum, ut ad fidem venientes instituerent & in M
383쪽
AD UB. III. DECRET. Ti T. I. DE VITA ET HON. CLER. sos
vitarent , & jam imbutos & initiatos confirmarent. In Gallia verbsaluberrimum hoc institutum observatum est diligentitanε, de plures super eo Canones editi. Theodulphus Aurelianensis Episcopus , qui sub Carolo Magno storuit, in Capitulara ad Paraecia sua Sacerdates cap. χo. Presbytera pervilias ct vicos scholas habeant e ct quilibet fidelium ad discendas literas suas pamulos comm ndare possint. Nec aliquid ab iis accipere debent , excepto, ut ibi loquitur , quod eis parentes
sua voluntate obtulerint. Quod & confirmatur toto titulo extra de Magistris , or ne quid exigatur pro licentia docendi : Sc in Concilio Paci- sensi UI. can. tragesimo statuitur ut quando ad Provinciale Episcoporum Concilium ventum fuerit , unusquisque Rectorum scholasticos suos eidem Concilio adesse faciat. Quod & ante a Ludovico Pio fuerat imperatum: sed super hac jussione i nonnullis Rectoribus Ecclesiarum tepide & desidiose actum est, ut isto Mn. dicitur, quo renovatio continetur. Prior autem jussio Ludovici habetur in additio ne a. Capitular. capit. s. Cum vero ex longa intermissione hujus studii, pleraque Eccclesiarum loca ignorantia sidet, totius scientiae inopia invalisset, de scholis instaurandis serib est actum, ut constat ex can. de quibusdιm Disi xxxii. Sed in Gallia diligentius haec disciplina
restituta est, maximE sub Carolo Calvo, ut constat ex Concilio Va-Ientino III. can. I 8. in Capitulis Herardi Epist. Turon. cap. II. Linionensi ean. Io. Ex quibus locis discimus non tantum divinae, sed&umanae literaturae scholas fuisse destinatas. Turbat enim acumen. legentium, & deficere cogit, qui eos a legendis saecularibus literis omnimodo aestimat prohibendos , ut loquitur canon 8. Dist. xxxvir. in qua distin tione plures Canones colliguntur in eum sensum. Ut redeamus autem ad caput nostrum, simile est huic omnino , quodHincinarus Remensis in Capitularibus tradit , de his quae a Magistris & Decanis per singulas matrices , & capellas inquirenda Ateiiunctanda sibi mandavit in cap. D. his vernis. Inquirant, si habeant Clericum , qu3 pusu tenere scholam, aut legere epistolam, aut
canere valeat. prout necessarium sbi videtur. Multiplices autem erant
ejusmodi stholae r aliae Presbyteris quippe & Clericis: aliae Mon chis , de quibus elegans extat Coni hiulio Caroli Magni to. a. Concit. Galliae. De his etiam pluribus agit Trithemius in Chronico orsam giens cap. ε. de Haderari quarto Abbate Arinaster I Hirsugiensis ad ansem Christi δ' o. f pag. 17. Iuncta epistola praemissa editioni Tritheia mi j. J Aliae pueris alugnabantur , ad quas pertinet hcc capitulum. De illis autem scholis tractatur saepε in Regum nostrorum Capitulis. Ee quidem 5b. t. cap. 27. & in Concilio Aquistranensi sub Carolo Magno can. 72. ita statuitur. Schola legentium puerorum fiant. 8salmos, not- , eantus, compota grammaticam , per singula Monasteria .
Disopia disca Vt. Quod & repetitur in aliis locis. De reliquis Pleia
byterorum, Clericorum S: Monachorum , quae Theologiae dicuntur, frequens est mentio in. Conciliis Gallicanis, de in Capitularibus Regum nostrorum , quae diligentissime collegerunt viri doctissimi Pithoeus in Glossario Capitularium , & Filesacus ad caput is. ει 2. de sacra Episcoporum autontate. Ex quibus locis. observandum est scho
384쪽
las, quasdam Presbyteris 1 olis & Clericis ; quasdam Monachis solis saluisse, sinsignis in eam rem Caroli Magni Constitutio , seu vi a generalis , de Scholis per sincula Epsopia ct Monasteria instituendis, & Stephanus Tornacensis epistola 97.9 8c in Episcopiis, de aliis collegiatis Ecclesiis , itemque in Monasteriis aedificatas fuisse. ἱ Theodulphus Aurelianensis pradicta epist. cap. i9. Si quis ex Pre1byteras voluerat nepotem suum aut aliquem consanguineum ad scholansmittere , in Ecclesia finata Crucis, aut inaconasterio S. Amani. aut S. Benedim, aut S. Liphardi, aut in cateris de his Coenobiis , quae nobis ad regenda concessa sunt, ei licentiam hoc ficiendi concedimur. Iunge cap. n. D si xxxvsi. JIllae autem omnes scholae sub Episcoporuin dispositione constitutae sunt , & eis Magistros praeponere solebant , qui in Jure Canonico Magister Scho- frequenti mine vocantur Magistri scholarum . aliquando Scholastici,
larum est Can- Capita scholae s d. can. ih. Dist. xxxvii. a capitulo χχ. de Rescriptis, cellarius in cap. capitulo ex parte de appellationibus extra. Capischoli Lemovicina Sy- . de his quae nodo Antione a. apud Antonium Augustinum p trae prima Epitomes Iu- fiunt a Praela- ris Canonici stib. 8. tit. ii. cap. H. J Scholares in epistola Gl. Stephatis , qui Aurc- ni Tornacensis Episcopi Petro Ch se m Presbytero Cardinati, ubi quisliis Scholasti- ordo inter dignitates Ecclesiasticas Scholastico tribuatur , satis Incus. Cancella- nuit his verbis. Amplector Scholarem . prosequor Diaconum , deos rius verb in cΜlor Abbatem , assurgo Episcopo , revereor fandinalem ; his grad itim asquibusdam Ec- cendentibus, ct sebi accedentiίus po i is quam succedent:bus arriculis an-clesiis a Scho- rident honores moribus , mores honoribus coexultant. Eorum autem
lastico distin- ossicium in duobus coo sistit. Primo ut ipsi per se doceant, aut sal-guitur cap. 46. rem per idoncos substitutos , in quorum tamen mores , Sc doctrinam de appellat. Ubi sedulo inquirant. Secundo . ut in locis suae jurisdictioni subjectis, in Ecclesia11c- nullum permittant essh Magistrum aut Magistram, qui privatim d tensi Cancella- ceant 3 nisi ante fuerint examinati ab eo, antequam docendi iurius a Scho- centiam impcirent, quam si sint idonei recusare non possunt, nullo lastico tan- dato vel promisso, gratis omnimodo, toto titulo de Magistris , Ο nequam plane di- 'Mid mi Patu pro licentra docendi. Aliquando etiam licentia legendi, versus statui- omissis Magistro scholarum, a sumino Pontifice impetrabatur , Stetur. De digni- Phanus in epistola is . Fuleoni Magistro scholarum sandia Crucis Au-tate vero Ma- relian. I Alexandri III. refer tum ad Blesenses , in a. parte postgistri Schola- COnc. Lateran . cap. I 6. quod quidcm cap. non reperitur in Decretalibus ἐrum vide in dc ejusdem Alex. ιρfota . in fine epistolarum Pctri Cellensis J Dc - 1. parte post tur vero Galliae nostrae illa institutio , ut ex locis citatis colligitur, qui Concilium La- ex Conciliis Gallicanis omnes fere desumpti sunt: quod de profiteteranense cap. tur Alcxander III. in cap. umeo de Magistris Collectione Σ. Nec 18. ibi. Si Dia omittere dcbuit Raymundus, sicut nec alia multa ad Galliam perti-gnitas dici ρο- nentia. Ait autem Alexander pcr omnes sere Ecclesias Gallicanas test. Adde Cho- fuisse, & in quibusdam adhuc esse deputatum beneficium ad susten- pinum tib. I. rationem ejus qui scholas regii r ab aliquantis tamen temporibus de sacra Poli ' Clericos Ecclesiarum ipsarum avaritia depravatos, idem beneficium inoda tri. 3. num. Communem usum redigete praesumpsisse : quod illo evite factum rei 3. oe seqq. scindit, & restitui jubet beneficium. Quod generaliter in omnibus Anton. Hotc- Ecclesiis ante revocatum fuerat Concilio Lateranensi sub Alexandro III.
385쪽
AD LIB. III. DECRET. TIT. I. DE VITA ET HON. CLER. 3o
III. M iterum repetitur sub Innocentio III. in Concilio generali La- mani Tractateranens, ut constat ex cap. r. σ ε. dicto titulo de Aganstris; cui de- tum Liberta-bet adiungi caput is . de ossitio Iudicis ordinarii , quod ad Theologi tum tomor. pag. beneficium pertinet. Postrcmo in Concilio Tridentino sus. 13. ct a . 377. dc seq. Mo- illa jura instaurata sunt a quae sibi tanquam ab origine propria vindi- lanum υι. a. cavit Gallia in ordinationibus Regum nostrorum Aurelianensibus ct cap. Io. Bi sensibus. Haec de Scholarum origine & progressit hujus iuris , praeserturi in Ecclesia Gallicana sussiciant. Ab illis scholis omnibus, quae in singulis Dioecesibus erant sub Episcoporum dispositione , diversae sunt publicae scholae ; de quibus instituendis in tribus celeberrimis Rcgni locis actum est in ducho Concilio Patisiensi VI. bb. D can. 11. & postea in Concilio apud Saponariaeqcan io. sub Carolo Calvo. Et ita Prose res liberalium artium a Ludi Literari, Magisti is distin sti , Merillius Observat. 5b. F. cap. a . in fine. J Ab illis etiam diversi sunt 3c longe recentiores publicae Iuris Civilis & Canonici scholae , praesertim in Gallia ; quae a generalibus primo studiis coeperunt, de postea summorum Pontificum & Regum nostrorum autoritate privilegiis pluribus, & Universitatum iure d natae sunt, ad instar Universitatum Italiae , in quibus Ius Civile &Canonicum sub idem fere tempus res hi tutum est : ad quod edis.cendum e Gallia studiosi proficiscebantur in Italiam, dc Bonoitiae maxime hujusmodi studiorum causa morabantur, scut studiosi Theolo giae Parisiis. Unde & studiosi Iupis Transalpinare dicuntux , dc Ius Civile Cis ontanum ; & Bononienses scholae a Scriptoribus illius aevi celebrantur. Petri Ble sensis epist. 16, J Sed ea res singularem
Tractatum merito desiderat. In praesenti hoc tantum adnotabin vis, multiplices illas scholarum differentias non satis animadversas, nuper aliquos in errorem induxisse.
AD CAp. IV. V. VI. & VII. MNiu M istorum Capitulorum brevis est haec comprehensio,
Clericos omnes alere comam & barbam non debere: c non Ο v tib , a temperent, anathema indicitur. Quod tamen ita intelligendum recte λistri innoeen Interpretes notant f anathema sit I id est, fiat ; ut non ipso facto 'excommunicatio incurratur, sed sententia praecedere debeat. Puniuntur etiam alio modo , ut si non obtemperent Clerici , & ab Archidiaconis, quorum aliquando summa in Ecclesia post Episcopum potestas fuit, etiam inviti tondeantur. Itemque ex eispMulo sexto, qui semel tonsus est in Clericum, amplius tonsuram dimittere non debet; . quamvis sit sne gradu, ut loquitur dictum ea tutam , id est quamvis in sacris Ordinibus non sit adhuc constitutus. Illi enim propri Edicuntur in gradu , quos in Sacerdotali ordine connumerari , &lie imυυς absolute appellari supra in piratitulo docuimus. Quia verbin istis omnibus Capitulis variae occurrunt lectiones ἔ vel potius interpolationes variae ab ipso Raymundo factae de industria, quae dive sos dc pugnantes intellectus pariunt , dc incertos & suspensos Interpretes habent: more nostro rem altius Ec ab origine repetemus. PAR s PRIMA. Pp
386쪽
Ex loco Pauli ad Cori cap. h. v. 4. quo generaliter dicitur viro inominiam esse si comam nutriat, in Ecclesia primitiva receptum , ne fideles comam alerent , & contra ne barbam tonderent, nulla distine-tione inter Clericos & Laicos adhibita, ut colligitur ex Constituti nibus Apostolicis lib. I. cap. 1. Clemente Alexandrino lib. 3. p. 3. Cypriano lib. 3. ad tauirinum cap. 81. & Epiphanio in hare si Massalianorum octuagesima , Augustino libra de vi re Monanorum. Quod deinde ex traditione Apostolica in omnibus Ecclesiis primo init ductum , ex necessitate observari coepit in Clericis tantum , ut constat ex Concit. Carthag. IV. can. 44. Toletano I v. c. n. q. Bucinonensi ean. 3. Synodi in Trullo ean. 11. Triburiensi . Agathensi de aliis, quorum Canones referuntur in Dist. xxxvi. sub finem ; Sc ex Sidonii ob. 4. epistolarum epistola s . in qua Gallicanorum Clericorum habitus & forma describitur his gerbis. Coma brevis , barca pro-5- : Sc postea pereundior adstantes, quod genus vita de tribus arripuisset ordinibus , Mon.rchum ageret, an Clericum , Paenitentemve ' Communis nempe erat illis tribus comae 3c barbae forma. Et quidem in omnibus illis locis non raditur coma, sed attondetur tantum forficibus , non novacula. Torisurae verb species ea fuit, ut capite detonisso superius, in serius circuli corona tantum relinqueretur, ut loquiis tur Indorus lib. 1. de divinis ostietis cap. 4. & iisdem verbis exprimitur in Z. canc i. Concilij Toletani IV. cui praefuit Isidorus, in quo damnatur altus Galleciae provinciae . in qua Clerici prolixis , ut Latiaci comis, in solo capitis apice modicum circulum tondebant. omnes Cleriis vel Lectores , sicut Levita ct Sacerdotes , detonso furnus
capite toto, inferius solam circuli eo nam relinquor, non sicut huc usque in Gassicia partibus facere Lem res videntur, qui prolixis , - Laici, comis , in solo Capitis apter m dicum circulum tondent. Ritus enim isteis Η1'aniis huc usque hanetie=rum fuit. Ode oportet ut pro amputando
ab Ecclesiis saηdalo, hoc signum dedocoris auferatur; cir sit una T omsura vel habitus , sicut to ius Missaniae est usus. sui aut m hoc non custodierit, Fidei Catholica reus erit J Huc etiam pertinet Concili,
Bracarensis primi , antiquioris Toletano I V. can=n δ r. his verbis. Placuit ut Lectores in Ece si in habitu saeculari ornati nou Vastant, neque granos gentili ratu dimittant. Granos recte non gradus: quibus verbis designatur forma capilliiij Gothorum, qui implicitos crines multiplicibus nodulis , granorum in speciem gestabant r quibus demissis de profluentibus aures operiebant. Unde apud Sidonium lib. Vide συμ- epist a. in descriptione Theodorici Regis Gothorum , qui Hisparium Iegum an nias N Aquitaniam regebat. Aurium legula, sicut mos gentis est , criatiqua minu m sv Nacentium flagellis cooperiuntur. Et hic est gentilis ritus Go ee C illati. iborum in dicto can. I i. apud quos Laici omnes capillati erant i quod Clericis prohibetur , quibus contrarius habitus & tonsurae forma omnino diversa praescribitur; de qua in dictis locis. Ex quibus intelligimus quod dicitur L in 3. Can. Conc. Barcinonentis , quod
Loatia post Concilium Toletan. II. collocavit. Vt nullus Clericorum comam nutriat aut barbam radat. Et quod habetur in J c 'itulo 66. Collectionis Marimi Bracarensis his verbis. Non oportet Curicos c
387쪽
AD LIB. III. DECRET. ΤΙΤ. I. DE VITA ΕΤ ΗΟN. CLER.
mam nutrire , ct sic ministrare, sed attonso castite , patentibus auribus rex quo desumpra est pars can. Non liceat Dist. xxv I. Patentibus
auribus, id est ut docuimus supra ex Sidonij epistola, quas non operiunt crinium superiacentium flagella. Immutata est postea antiqua illa traditio Ecclesiae; ita ut non totum caput superius detonderetur. sed in solo capitis apice modicus circulus tonderetur, contra juris veteris institutionem, de quo in dictis Canonibus. Novam tamen illam
consuetudinem Aniccto Papae tribuunt in can. ar. Dist. xx m. Sed malε, si temporum rationem serves. Tunc enim non desuper capus radebatur in modum sphaerae, ut in dicto ean. statuitur. Tondebantur enim Clerici, non radebantur : unde & nomen tonsurae remansit, & De Tonsura totum caput superius, non autem vertex tantum , ut hodie fit. Prae- vide Bedam terea non tantum circa capillos I sed etiam circa barbam variatum 1. I . est. Pluribus enim Conciliis recentioribus statutum est ut raderetur Anglic. cap. 22.
barba & coma. Unde in Synodo Lemovicina a L ex Bituricensi Synodo hujusmodi canon refertur. Archidiaconi . Abbates , Praepositi, Capishob, Canoniel, ct omnes, qui ministerium intra sanctam E clesiam tractant, tonsuram Ecclesia heam habeant, hoc est barbam sam ct coronam in vice, Quod uno verbo in eadem synodo , Clericatura appellatur 3 qua notione corona pro Sacerdotio a veteribus
usurpatur. Tamen incertum est ex his , quae diximus supra, & do tissimus Simondus ad Sidonium , quod ait Gregorius VII. lib. 3. Registri epistola io . ad Iudicem se litanum scripta. Totius Oecidenta-ιis Ecclesia Gerus ab ipsis Eeelesia Christi primordiis barbam radend
moram tenuit. Graeci verb antiquum morem retinuerunt prolixam barbam gerendi: quam diversitatem Reaigioni non ossicere , prudenter monet dicta Synodus Lemovicina. In istis enim quod decet , pro
temporum & locorum raIione servamus,
Iuris istius progressa, & mutationibus variis in protheoriae formam indicatis ; lectionum varietas , & ratio facile colligetur , cur nempe in capitulo s. ct 7. aliqua verba sint detracta , vel addita. Ea enim mens fuit Raymundi, ut antiquorum Canonum verba & me rem ad sui temporis usum accommodaret '. quod Glossa & Interpretes non intellexerunt ; sicut nec rapitulum sextum hujus tituli, quod ab eodem Raymundo est interpolatum , secundum jus , quod suo tempore obtinebat. Dicti aulcm capituli fxta, quod integrum refertur apud Ivonem & Burchardum , hic est sensus. Clericus . qui in minoribus Ordinibus constitutus est, si neglecta tonsura Clericali, comam laxaverit , quamvis uxoris ducendae facultatem obtinuerit ; iterum tamen post nuptias tonderi cogitur: nec deinde quamvis uxoratus , tonsuram dimittere audeat. Quod si vel in sacris constitutus fuerit, vel a parentibus primo quidem ad Monastemum traditus, in Ecclesia postea cantare Sc legere coeperit, & ita tacitε consenserit i nec amplius tonsuram relinquere , nec potest uxorem ducere. Quod si contra fecerit., uxorcm dimittere , & iterum tonderi cogetur. Unde non male in Collectione prima hoc capitulum sub ti is de 'postatis collocatur. Postrema tamen verba immutavit Ray mundus ;ita ut contrarium omnino sensum essiciant, hunc scilicet r ut Cleri'
388쪽
cis , qui in minoribus ordinibus constituti sunt, liceat uxorem duia cere dc tonsuram dimittere. Aliud tamen obtinebat tempore dicti Coneilii Tributiensis sub Arnulpho Rcge convocati . ut ex integro ean. colligitur ; ad cujus intellectum neculiarib debet adiungi canon1 .ct L . alterius Concilij Triburiensis, quod lassi eodem Arnulphocelebratum est i & Burchardus ib. 8 cap. 97.98. ct 99. Ex quibus colligitur duo Concilia sub Arnulpho Triburiae prope Mogunt iam fuisse habita r unde inscriptio in hoc capitulo sexto Concilii Moguntini. dex posteriori autem quod non reperitur , videtur desumptum hoe nostrum evitulum L xtum , de reliqui Canones a Burchardo relati . qui explicant aperilis, quae brevius in priori Tribum ensi , quod e
tat, continebantur. Ideo vero Raymundus linmutavit verba, & fensum; quia ius immutatum erat, ut constat ex CapitMIis r. st ult. ΔClericis conjugatis infra, quibus statuitur, ut qui tonsuram dc Cor nam clericalem assumpserit, si in minoribus ordinibus militaverit, non cogatur deserre tonsuram & coronam clericalem, s uxorem ducat ; quod & ei licet: qua de re fusius agemus ad dactum ti iam de
AD CAp. VIII ET XIII. IS et A duo Capita similitudo materiae conjungenda suadet, & e
nou. ii. Concilij Lateranensis sub Alexandro III. ex quo desumptum est dictum capitui. Oct. Nam in eo generaliter tractatur de variis incontinentiae speciebus in Clericis prohibitis. Postrema pars autem refertur tantum in hoe Opimis 3. quia in Concilio Lateran . sub Inno. centio III. postea celebrato, distinctius & expressius eadem de re cauis
tum fuit, ex cujus ean. II. desumptum est c. I 3. hujus tituti , culus interpretationem reiiciemus in titulum sequentem, de cohabitatione cis ricorum or mulierum. Hic vero tantiim caput 8. exponemus, cujus
haee est mens : Clerici Sanctimonialium Monasteria frequentare prohibeantur ab Episcopo : quod si non destiterint, post prohibitionem ab
officio Eeelesiastico deponuntur. Laici autem cxcommunicantur post praeviam scilicet admonitionem e & si non cessaverint, omnimodo a communione fidelium segregantur , excommunicatione nempe mal ri. Ita enim postrema verba hujus capituli Panormitanus recte intelli-ηit , quae in hoc loco desunt in Concilio Lateranensi sub Alexandro;
sed repetuntur ex prima parte dicti canono G In qua incontinentia illa, quae est contra naturam, plectitur in Clericis & Laicis : quod vitium intelligitur in eat. ν 3. hoc titulo. his verbis. Ab omni libidinis et imo prae vere , maxime illo, quod venit ιn filιos d F ιntiae. Quae verba apertius declarantur in iusto es n. r . his verbis. Incontinentia ilia , q is olcontra naturam , troyIer quam W nit Wa D i in sillo dimentiae, re numque eivita es consumpsit. Filii autem diffidentiae in utroque Concilio Lateranen si , & in cap. 4. infra de ex spibus Praelatorum appellantur, qui in profundum vitiorum ita demersi sunt, ut nulla spes salutis supersit Quod ab Apostolo mutuatum est ad Ephesios cap. 4. ut Uc minas Cujacius adnotavit.
389쪽
AD LIB. III. DECRET. TIT. I. DE VITA ET HON. CLER. , ii
Sed ut tedeamus ad eap. 8. ided de Clericis tantum loquebatur Con-eilium Lateranense sub Alexandro III. eo loco , ubi de Sanctimo nialibus 8c Monasterias agit, quia proniores erant Clerici in illam in continentiae speciem , praetextu dc colore Visitationis , praedicationis , vel alterius ministeri j. Unde frequentior illa prohibitio in persona Clericorum & Monachorum , Epaonensi Concilio et n. 33. Turonensi I II. can. 19. Cabilonensi II. can. 6o. 6 i. ct 62. Parisiens VI. lib. I. can. 46. Quod ita intelligendum , nisi s ubsit causa manifesta , ta tionabilis de inevitabilis; nunquem tamen sine licentia Episcopi, aut illius , qui vice Episcopi fungitur et de praeterea in conspectu Se praesentia plurium testium dictis canomb. citatM , maxime verb Capit Iaraxmιθ. 7. Op. 18. dicto can. 46. Concilij Parisiensis v I. 8c can. 1 . xv m.
α Maest. 1. Opus autem fuit pluribus canonibus & legibus, familiaritata tis illius arcendae causa, quam Monachi & Clerici praetextu Relitagionis affectabant cum Sanctimon alibus I etiam honesta nomina robus turpissimis imponentes & indicem ; Agapetos & Agapetas, id De Agapetis est dilectos & dilectas , fratres & sorores , te mutub appellantes r & vide Chrysost. ut in integra L Eum arm. Od. de υβ. ct Cle ι. decolore consenιo D. Φ. edit. λ- frena kne Iati . nis se excusantes. Imo dc sacrilegὶ divinis Scripturis ric aue . de 183. abutebantur in eam rem ex Epiphanio in hαres orassenstar m can. s. & in Noti, p. Concilii Carthag. I. Novella d. Iiistiniani CV. 6. ut ex Gregorio NM 21. 27. Sc ios 3. etian Zeno , Hieronymo, & aliis locis probat doctissimus Pithoeus in & Notas in G saris Iuliani, d. ctione Agapetι. t E.idemque ratione duplicia Mo- Gregorii Na nasteria saepius prohibita sunt; ideo sic appellata , quia in eodem Mo- Σianet. versis nasterio Monaclii simul & Sanctimoniales convcrsabantur, & in uno, pag. 3313.& oodem Choro psallebant can. 2I-2F. sub finem. xvr a ι Verbi Deois a. ct Iege . Graeca, Cod. d Episcopis σ Clericis, in eam rem insigni, rare, quod reis cui debet adjungi Novesta I 23. cap. 36. ct Novesia It . cv. 3. Reli- tinent Imper qua quae ad capitulum 13. pertinent, ὸ uobuS ID Vos scy-Wibus perse- rores , Uulga
C Ap. IX. & XL. Ortha m. nu.' . , 4 ct s. &Ge-DE est set Acis ista Gregorij duplex est. In prima parte autori- lasius ea . 1 . ta, Epileopalis ossicii scriptis Apostolicis munitur tantum, ut I. U. I. Ioquitur autiqua , nihil de novo conceditur a Pontificc. In secunda tMerillius ob vero parte Episcopis tribuitur potestas nova, quae eis non compete- servae. Bb. ό.bat, sed soli Pontifici. Et haec sucunda pars incipit ab his verbis , In- cap. i. stemus, &c. Totius ver b Decretalis est brevis summa : ut Episcopi subὸ uehi ratione redituum , deduistis expensis , certum numerum Cleticorum in singulis Ecclesiis constituant; qui quidem non seorsim . sed in conuia uni vivant, communi tecto , resectorio , dormitorio, Mclausto utentes: de ad hoe vitae genus compellantur inviti per suspen-sionem , dc privationem beneficii, non obstante appellatione ad Sedem Anostolicam , quae clausula frequens est in rescriptis. Secundb si contingat aliquem ex Clericis, qui in communi vivunt , in socium manus iniicere, quo facto incurritur excommunicatio a solo Pontifice summo relaxanda : hoc casu indulget Pontifex , ut non sit opus Ro.
390쪽
mam pergere; sed Episcopis ex indulgentia conceditur hoc capitulo, ut Porunt absoluere reos: nisi sorte atrocior injuria graviorem pinnam desideret, de summi Pontificis absolutionem. Pertinet verb hoc ea istam , ut ex interra constat, ad Canonicos vel Clericos , Vulgo regulares dictos . qui distinguntur a reliquis Clericis. Quod ut intelligamus plenius , dc totius evituti noni ct undec mi sentenciam : observandum est primis naseentis Ecclesiae temporibus , multItudinis credentium tantam fuisse charitatem, ut omnium cor esset unum , oc ani. ma una. Nec quisquam eorum quae possidebat , aliquid suum esse dicebat, sed erant communia Athorum Gip. 4. Indiscreta erant Omnia , praeter uxores. In 3Eo loco confinium sλιmus. in quo filo cateri homines consenium exerrame, ut loquitur Tertullianus in Apologetico. Hanc consuetudinem in Ecclesia diu viguisse ex Iustini, Athenag rae , Tertulliani , Minucii Felicis & aliorum Patrum locis Viri docti notaverunt, & confirmatur ean. 1. 9. O rs. Causa xi I. 'Μ. 1. Deseruescente vero charitate , dc crescente numero fidelium, Laici primum ab illa vita communi recesserunt, quam Clerici retinuerunt: nec ramen semper, ut ex Augustini tribus sermonibus de vita commm
i Geracorum colligitur: quo referunt quidam quod ait Cyprianus de Vide Sozome- sportulis Clericorum , de de divisionibus mensurnis epistola 3 . He denum Hist. ει- sportulantibus fratribus epistola 66. Qui tamen loci ita debent intelliaries tib . o. cap. gi, ut de pecunia & oblationibus . sve bonis Ecelesiae, stipendi j . demensi, & alimentorum ratione Clericis aliquid per distributiones, Vel quotidianas , quae diaria in utroque iure appellantur; vel per
menstruas aliquando erogaretur: nihil vero postiderent si guli, ut hodie fit: de ita non tollebatur omnino vitae communio. Nam. saltem tradebantur Episcopo, quae postea singulis ex ejus ordinatione &jussis per Diaconos, vel Oeconomos dispensabantur. In rebus enim omnibus Ecclesiasticis plenam habebat potestatem Episcopus , quas tamen cum Presbyterorum conscientia , id est consilio & consentu pen.
tractare dc administrare tenebatur , can. I 3. II. 2I. 23. 26. dc VI.
Ua xII. Au. r. Communis autem illa vita diu permansit: sed ab ea severitate ex iusta causa Episcopi aliquando dispensabant . ut constat ex ean 8. dicta Causa σ coast. Et benigne generaliter obtinuit, ut non compellerentur CIerici eam observare e non ideo auserebatur Clericatus, vel delebantur de tabula Clerieorum , nisi prius sanctae societatis promissum suscepissent. Eo enim casu recedere a sociali Vita non poterant , nec . quicquam proprium possidere , vel ex eo testamentum facere ean. 9. Io. ct i . dicta Caufa ct siqvast. Liberum ergo erat Clericis, vel illam vitae communionem amplecti, vel seorsim manere , seorsim vivere. Unde duae Clericorum species ortae sunt, & nata differentia, & novum nomen Canonicorum regularium i qui Canonici regulariter professi appellantur in cap. l . de Praebem dra. J δc eorum, qui simpliciter Canonici dicuntur. Generaliter enim Canonici possunt appellari omnes Clecici, ut in paratitulo attigimus, dc apcrtὸ exprimitur in ean. Sanctorum Dist. xxx. & in Concilio
Aqui ranensi celeberrimo sub Ludovico Pio , in quo sorma instit τIonis dc vitae Canonicorum, id est Clericorum est edita; qui a Mo-Disiligo: by Gooste