장음표시 사용
421쪽
CAPUT I. Diaconus in Ecclesia postremus Hierarcha , finem. Minister.
C c La s i A Catholiea quae in terris militat , . Christo ita composita, ut caelestis & triumphantis Ecclesiae sit imago quaedam de exemplum Nam in caelesti Angelorum triplicem Hierarchiam credimus : in militanti, sacri illius principatus tres classes ; supremam Episcoporum , Pressiyterorum mediam , infimam Diaconorum cernimus. Quas divini esse instituti, nullus diffi- 'one. d.
teri potest s postquam in Tridentina synodo dictum Anathema iis sess
qui negarent in scelesia Catholica esse Hierarchiam divina otainationasiirutam, ranseat ex Episcopis, Presbyteru st Miuiseris. His pro ratione fradus cujusque subest populus fidelis , ita ut Latra liaconis Dbjiciantur, Θιaeoni Presbyteru, Presbyteri Eysopo, Episivsu Christo, ut sese Patri. h Subdiaconi inferiorumque orginum finistri, propriis nominibus quae cujusque designant ministeria , distinguntur. Sed qui ipsis praesunt Diaconiti commune caeteris ministerii nomen, veluti primarii ministri sibi vendieant. Ecclesia primitus Diaconatum de Presbyteratum solos ordines sacros habuit: β inter quos postea numeratus Subdiaconatus et qui eo
nomine, iisdem legibus, recitandi divini officii ac perpetuae castitatis
422쪽
servandae est obnoxius: quibus exempti inferiores ordines ostῖε.rius, Lector, Exorcista , Acolytus, qui minoribus ossiciis lub Diaco.
Profana oeeonomia famulos suos habuit, ordinarios. Vicarios, Me, diastinos : sed nil quod cum ista Eccletiasticorum ministrorum serie possit comparari Nominum tamen inter utrosque communio , satis apertὶ insinuat, suos Hierarchas Ecclesiam maximoper E desiderasse Christo audientes , dicenti :4 D scite a me quia mms sum ct humilis corde. Etenim haec nomina, Diaconus seu minister ordinarius, Vicarius, Parochus, & pleraque alia ordinum dc ossiciorum e profano ministerio vel famulatu petita , quit m parum elatis animis & aulteris moribus congruant, nemo non vidctIn ministris Ecclesiae certa sunt ec discreta ossicia , quae nisi quis sedulo exequeretur , ad superius ministerium frustra aspirabat Unde dc observanda probandae industriae stata temporis interstitia, φ ei qua
superiorem ordinem vellet conscende te. ι ι dens olim regina Sal , omnem sapientiam Salomon s, ct domum au. ad caverat, ct cibos mensa ejus, oe habitacula fervorum, O ordιnes mi nistrantium , vestesque eorum, oe pincernas, est holocausta qua osse rebaι in domo Domini , nou habebat ulιra ηρινι ium. fAt quem vehementior admiratio non invaderet. Ecclesiae ordines,
ritus, ministros ipsaque ministeria penatius inspicientem. Ut interim suspiciendum illud & ii lentio potius qi iam verbis praedicandum Christi corporis sacrificium, tacitum praeteream. Equidem tantum honorem , ponta hristo delatum, vel multiplici puLherrimoque illo ministrorum gradu & ordine in ejus familia instituto, ad stuporem usque nullus non poliat admirari.
Τua ratio Apostolis septem Diaconos instituendi.
R Pos et oit ex Christi instituto, post ipsius in coelum ascensum,cono
rum plenum si e ct Spiritu sancto. ct Philippum . est Prochorum , ct Niscanorem, cst Timonem sera Timotheum, ct Parmenam, ct Nicolaum adve nam e σωι iochenum , s quibus Apostoli orantes imposuerunt manus. Iam numerus credentium erat auctior ; ideoque venditi cujussi tiandi pretium ante pedes Apostolorum collatum . dissicile poterat singulis, prout cuique opus erat dividi,& in communes sumptus distri inbui. Apostoli quos orationi di verbi ministerio instantes oportebat, sese terrenis negotiis implicitos dolebant. Rrlinquere verbum ι ei, σmrmstriar menses r citi: n. tu reai-nt : idcircol eptem super hoc opus Diaconos esse constituendos decreverum
423쪽
DE IU RE ET OFF. ARCHIDIACONI. 3 s
Mensis igitur sacrae scilicet & communi , Diaconi praefecti sunt: has etenim in ultima cana , Paschalis agni & proprii corporis esuconjunxerat Christus; eaeque identidem Apostolorum temporibus in fidelium convia tu Christi exemplo conjunctae. Cujus rei priore Epistola ad Corinthios, D. Pauli non obic uxum extare testimonium
Presbyteris igitur incruentum Christi corporis sacrificium in me si altaris offerentibus ministrabant Diaconi, & ν hunc divinum cibum & potum, Presbyterorum ius Iu , caeteris sodalibus distribue.
Curabant insuper, ne quid alendis fidelibus in communi mensa deesset: quodque in sacrum aerarium fuisset viritim in publicis congressi . bus eoi latum, R in usus quonibet necessarios sigillatim erogaretur. Neque enim existimandum, mensuum ministerio Scripturam insinua D se, communes mensas serculis 1 Diaconis instruendas. Nam neque servilis istius ministerii , sed Ecclesiastici peculii largitionis onere levari Apostolos exoptasse, credere par est. Nequa parandis cibariis, mensaeque apponendis, viros boni testimonii, Spiritu sancto & sapientia se uos , coetu discipulorum convocato selectos, sacro ritu, oratione scilicet& manuum impositione. ab Apostolis initiatos fuisse, ullus sanae
mentis potexit suspicari. aenid Diaconi scribit ψD Ignatius nisi imi
tatores Christi, manis rantes ins yo,sicut Christia Patri y ct operantes illi operar ιonem mundam ct 3mmacμlatam , quomodo sanctus Stephani beat si mo 'arabo, dic. Idam alio loco : Sine Episcopis mi agri: Sacerάσ-3ιs enimfunis tu vero minifer Sacerdotum. Illis vim baptisan; ,sacerdoti umagunt, oriunant, manus ιmponunts xμ tero eis numseras, sicut onetas Sie-phanm iacobo, &c. Neque. enim Diaconatus simplex tantum est ministerium , seu nudum officium Ecclesiasticum , sed & sacramentum est s facitque gradum in Ecclesiastica Hierarchia, in qua etsi subiit Sacerdoti, populo tametasuo modo praeest , & in eum operationem suam hierarchicam juxta Episeopi vel Presbyteri praescriptum exequitur et ut e D. Dionysi doctrina explicabituri institus. Praeeue populo Diaconum , satis probantista D. Ignatii verba , bivii estote Episcopo, similiter oe Presbyteras ct Diaconis. Illa ii in- si per ejusdem quae capite superiori nostris attexuimus. Primatum inter Diaconos habuisse D. Stephanum , censet D. Augustinus & plerique alii Graeci & Latini latres, ideoque Primice. xium Diaconorum & Archidiaconum vocant. Neque abs re Scriptura ipsa, post eximias illas dotes, quas de Diaconis electis commeo morat, primum nominavit D. Stephanum, eumque testata est virum plenum fide ει Spiritu sancto At Nicolaus Diaconorum postremus immeriti, spurci Nicolaitarum erroris a nonnullis autor existimatur ι quorum opinioni neutiquam assentior , dissentientibus CLinente ', λ Eusebio , Theodoreto &aliis , qui verius haereticos Nicolai nomine ad suam effrenem libidinem afferendam abusos senserunt. Quibus assentitur D Igna- P ARs PRIM A. Vu
424쪽
tius paucis his verbis : ' Fugite impios Nicolaitri, falsum sibi nomen fumentes. Rursus idem h, ut qui falso nomine dicuntur Nicolaita. Sed de D. φ Clementis haec verba consentiunt: Alii invereonde fortamur, quod nune faciunt fas nominis Nicola ita. Imb Nicoliam illum Diaconum , ut virum probatissimum , ab Apostolis ereatum fuisse Episcopum Samaritanorum, tradunt 4 Hippolytus &φ Dorotheus 1 Baronio laudati ad an. 68. Porrb de mulieribus Diaconisiis, quarum non infrequens mentio apud veteres qui de rebus Ecclesiasticis scripserunt, non est quod prolixius disseramus , cum merae Laicae, sacris nostris Diaconis non sine sociandae. Successerunt viduis illis quae L praeerant ministerio quotidiano : in quibus eligendis quae aetas, qui mores quaererentur, definit s Apostolus. Earum ministerium versabatur cicca mulieres, seu ipsis locum orationis viris seclusum adeuntibus, ostia aperirent ι seu in aliis suam praestarent diligentiam, quae viri citra pudorem vel suspieionem mali non potuissent exequi. Diaconissae etiam dictae uxores illorum , qui contracto matrimonio Diaconatum suscepissent, quibus sejunctie. vitam etiam coelibem agebant , quo sensu Episcopae leguntur &Prenbrterae. Sed neque prioribus Ecclefia saeculis viduas leniores, Presebyteras h nominari in Aetum.
CAPUT I II. uae oneris se honoris prima Diaconi facta accesso. Cosseti τυ TA Ecclesia, in eaque Hierarchis Episeopis , Pres
byteris& Diaconis institutis : operationes seu actus hierarchici. quibus ipsi incumberent, ita praescripti, ut Diaconis Purgatio , Illuminatio Presbyteris, Episcopis Pertastio curanda proponeretur, veluti scopus in quem omni animi contentione intenderent: atque in ea multiplici & varia operatione, summi exempliris imago cerneretur& exemplum. Demenim, ut docet, Divus Dionysius, mentes inquibus fuerit. expiat primum, deinde illustrat, illustratasque perficit. Et deministrorum operatione cui potissimum dignoscendar instituta haee seriptio documenta ista subjungit: - Ministrarum ordo est qui expiat, O dissimilia discernit, autequam ad Sacerdotum sacra veniant. Expiat eos qui adeunt, puros a contrariis efficit , dignosque sacrorum msteriorum spectaculo ct communione. Ritum praeterea ineundae purgationis ita explicat: In sancto a Deo ortu, ministri ei qui accedit vererem venem detrahunt , atque tibialia
ct calceos Occidentem versus, remittenda nuncii causa locant': rura fumque traducunt ad orientem , hortant Sue eos qui adeunt , ut omnino fueroris vita ct amictum abjiciant ac tenebraι. Docent eos desertis tenebris se ad ea qua sunt Iueis traducere.
Sed & expiandorum tres ordines facit z f Alterum eorum qui a
425쪽
DE IURE ET OFF. ARCHIDIACONI. 347
ministris ,scriptis divinιs ad v Ialem, ut ita dicam , abrenuntiat mi in
formantur oe essetuntur. In ea sunt I deles, seu Ethnici illi set, hi
haretici. Alterum eorum quι asancta vιta , a qua aesciverunt , revocanιι ν ac retrahuntur scriptorum divinorum innituιιone. In quo ordine funt pec catores poenitentes. Tertium eornm quι contrarιιs formidinibus adhuc peν ignaviam terrentur , ct confirmantur a scriptis divinis, qua corroborandi vim habent. Uuorum alis a deterioribus actionibus ad meliores praestan tioresque traducuntur. Amtraductι quidem .sed nondum constantiam 3n
divinis immutabilibusque scientiis sunt conferaii. In his curandis Diaco norum primitus studium excelluit. Verum Ecclesiae pia solicitudo ad ea etiam qaae eoreoreis suorum incommodis depellendis essent necessaria invigilans , 1uper his pla-xima , pro rerum vario statu, Diaconis peragenda decrevit. Et qubres ab ipsa origine repetita ac discussa clarior evadat , Melchiadis atque Urbani summorum Pontificum verba proferam : ut quae causam& veluti fontem aperiant, ex quo in Diaconos operosa illa & multiplex fundi ec peculii Ecclesiastici curatio ac dilpensatio derivata
Futuram c ait Melchiades Ecelsam Apostoli ingentibin pravidem tes , tradia in iudaea minime sunt adeptι , sed pretia tantummodo ad fovendos egentes. At verbcum inter turbines& adversa mundi succresceret Ecclesia , eiusque suavissimo jugo ne dum populi, sed& ipsi Monarchae colla submitterepi, ita uth Prophetae videretur impletum vaticinium . Erunt reges nutrii ii rui regina nutrices tua : vultum terra de--sso adorabunt te, ct pulverem pedum tuorum lingent. Tum ut scribit Urbanus: φ ridentessummi Sacerdotes ct alii atque Levila ct reliqui f- deles , pim utalitatis posse conferre , si haereditates se agros quos vendebant Episcopi, quibus pr sidebant Ecclesis traderent ; eo quod ex sumptibus eorum tam praesentibus quam futuris temporibus plura ct elegantiora ministrare possent fidelibus communem vitam ducentibus, quam ex pretio ris rum , coepervix praedia 2 agros quos vende testibant, maιrιcibus Ecclesiis tradere, ct ex sumptibus eorum vivere.
Horum distributio Diaconorum ininisterio fiebat, qui cognita ca-jusque inopia, eam necessaria erogatione levabant, ita ut fidelium nullus rei familiaris augustia premeretur. Sed & Diaconorum crat curare , ne latifundia Ecclesiastica ,. quae in ditione Episcoporum cujusque D iceeesis erant, manerent inculta , aedificia denique sarta teista servarentur. Sic grave & multiplex ipsis incumbebat onus ,& perquirendae eujusque inopiae, & servandae supellectilis , distribuendae insuper pecuniae aedium denique ac praediorum utiliter locando
Neque enim prioribus illis saeculis partitum Ecclesiae patrimonium,. nec cuique Ecclesiastico assignatum mansum aliquod, cujus fructus in proprios usus cederent, superflui in pauperes effunderentur. Viis gebat inter Christianos, Clericos maximε, mos ille ab Apostolis in ductus, ψ quo ημllus eorum qua possdebat, aliquid suum es diceret :sediater eos erant omnia communia.
426쪽
Rebus verb Ecclesiae auctis non statim ista pat titioi inducta est, qua, ut diximus, fundi Eeelestiastici partis decisae reditu Clericus aleretur et sed primum quadripartiti reditus de oblationes in Episcopum . Clericos, Fabricam de pauperes φ. quo facilius de utilius cajusque parris erogatores singulis possent prospicere. Neque enim tam citb adduci potuerunt ut, communione illa Apostolica recederent, crzderentque partita praedia, atque utiliter ungulis Clericis, ut communia a publicis Ecesesiae ministris procurari. Certe D. Gregorii tempore, id est fer E sexcentis annis , Christo nato exactis, illa oblationum de redituum partitio, ex communibus p r diis Episcopo in unaquaque Dioecesi commendatis, vigebat ad huc s h nam ejus verba ad Augustinum Episcopum Anglorum , id probant. Viros est, inquit, Apostolica Sedis ordanato Episcopo prα p a s radere, ni de omni stipendio quod accedit, quatuor debeans feri ρο tones, una videlicet Episcopo ct famιlia ejus, propter hospitalitatem σβsceptionem, alia Ciero, tertιa vero pauperibus , quarta Ecclesiis reta
Pluribus etiam seeulis postea, ad eb partitio illa passim non invaluit, ut nequidem Episcopisv Eugenius Pontifex an Sh . res Eccle-sae mobiles aut immobiles in proprios usus habere permitteret. Imbesim ipse Gratianus , qui Decreta Patrum post annum II 27. congessit, probare contendat, perfectioni charit piis non obstare praebendarum divisionem , qua singuli ex his quae assignata essent, neces saria perciperent; quae verb superessent , in communes Ecclesiae usus expenderent 4 . palam est neque ipso Gratiani tempore , ubique iandi Ecclesiastici admissam fuisse partitionem , atque ebusque Diaconorum munus in Ecesesiasticis personis ac rebus procurandia penitus non cessasse. Quantum etiam actus illi hierarchici, quos supra δ Divo Dionysio recensuimus, priscis Ecclesiae saeculis, in asserenda diseiplina, pluribusque sacris exequendis, extensi fuerint; constat exseriptoribus illis fide dc antiquitate i pectatissimis, qui asserunt Diaconos mensam D mini composuisse , tempore sacrificii legisse Evangelium, utque astan tes aures ad Deum attentas haberent acetaniasse baptizasse insuper, verbum Dei populo proposuisse, publicos poenitentes reconciliasse,
Christi eorpus de sanguinem fideli populo distribuisse L, & extera quae solent Presbyteri consecratione & absolutione exceptis P peregisse. Sed de disciplinae Ecclesiasticae cultores Ze assertores fuisse docet Divus Clemens F, cum Diaconos dicit :lDraconi oculos oberrantes stet cumlustrantes cum verecundia antiu totius Ecclesia, ct perscrutantes dilia
gentius si quem viderint vicinum sieri praespitio, ct proximum esse peccato ,κι referant hae ad Episcopum : sed st de peregrinis similiter Episcoposuggeras trefovendis, ct cetera his simitia, qua ad cultum Ecclesiae ct diseiplinam ejus pertinent, Diaconis eura sint. Hisent, ait h D. Hieronymus, evanget Q ηtes pacem, annuucianus bona , dissolanes ct rixas ct scandala res in
427쪽
CAPUT IV. Diaconorum duae Classes et Prioris varia nomina IN his omnibus obeundis impariter desudarunt Diaconi; & prout
in eodem Diaconatus ordine duos gradus agnovit Ecclesia , superiori gradui & majoris momenti negotia & in inferiorem gradum po testas delata est : atque ita Diaconorum daae classes ab Ecclesia con dita ad nos usque perseverarunt. Etenim eum septem illi Diaconi ministerio Eceleliae Apostolorum delectu atque ordinatione primum addicti, in caelesti militia Spiritus septem in circuitu throni Deo astantes imitemur ; h in Ecclesiae petra firmissima , quam Zachariae ostensus lapis designabat, septem oculos infixos exprimant , septem Angelos Ecclesiarum , Candelabra septem aurea H. Voces septem tonitruorum, virtutum operatione referant: φ non fuit magnopere. du'bitandum , eur totidem Diaconi onere & honore cumulatiores, per petua successione . in locis insignioribus, Ecclesia ita statuente, per . durarint. Diacom, inquit Evaristus, qui quasi oculi videntur εριβροι, in nna naque civitaie, juxta se postolorum constituta, septem dembent esse. Ivem praeceperat s Anactetus', ut & h Neocaesariense Cone ilium rite et ubi tenuiores Ecclesiarum opea, Diaconorum numerus fuerit imminutus. His septem Romae urbis regiones quatuordecim, singulis binas, commisit Pontifex Fabianus, ut pauperum cujusque regionis curam gererent, Augustum quodammodo imitatus, qui coercendorum ἔκ cendiorum ca sa septem cohortes oportunis urbis tiris disposuit, ita ut binas urbis regiones unaquaque eohors prasidio tutaretur. RUnde dc Regiosam Diaconi dicti sunt. ut de cordinalas postea , Concilio Romano sub Silvestro Ponti fiee, qubd ministerio assigilatae provinciae mancipati, illius insignioris Eccleuae titulo nuncuparentur, provinciamque circumjacentem lustrantes, ipsi Ecclesiae veluti cadidini insiderent. AntιRites secundι ordinis vocati Sidqnius A pollinaris , quod hic ordo Ministris constet; quemadmodum ordo superior Presbyteris, quibus praeest Episcopus, ut sub ipso Ministris praeest Diaconus primarius Minister. Non' quadrat tamen undequaque analogia Diaconi ad Episcopum qui Presbyteris & imperio praeest, & ordine seu illo divino muciere, quo solus saerare Presbyteros potest , aliaque sacra exequi , cum primarii Diaconi, solo magisterio jure humano inducto, caeteris Administris praeesse videantur. Sed propero, ut addxm illos , Concilio Laodieensi Visitatores appellatos, ab InnoCentio III. Diaconorum Priores. Denique Concilio Carthaginens quarto, cui intersuit D. Augustinus, Archidia
428쪽
Quae denominatio summis Pontificibus Iurisque Pontificii Ρω fessoribus usitatior, his solis visa est congruere, qui Episcopis mini strantes, caeteris Diaconis qui Presbyterorum ministerio incumberen*essent praelati.
CAPUT V. Inter Presbyteros ac Diacanos extincta discordia, ct prurim qui s que se valui gradus.
tuisu, HI A CONI quid ear paucitate honoratiores , ac multiplici ebque L praeclaro ministerio elatiores, frequenti suo inbsequio Cleric rum studium ac benevolentiam sibi conciliare, dc inter eos honorem atque autoritatem assequi potuerunt facililis , quam modum nismium audentibus animis & suo modulo se parum metientibus sta' tuere. Nam ut fere solet humanum ingenium rebus erectis insolescere , proprii gradus obl ti, Presbyteris sacris tantum occupatis,& ipsa multitudine contemptioribus νυ se non aequare modb , sed praeferre conati sunt In conventu quippe Presbyterorum sedere , in conviviis domesticis benedictionem eoram Presbyteris dare*: imprimo choro priores stare, Presbyteris in secundo choro constitu Μ.... i. tis ' : absque Episcopo ves Presbytero baptizare ' : denique ante ipsos Sacramenta sumere : imb hix porrigere, ausu temerario prae
E diverso ne illatam injuriam praeterire, sed quoquomodo retalia reviderentur Presbyteri; sedebant ipsi , dum stantes Diaconi publice
. sacrum Evangelium legerent : ne si ad audiendum Evangelium re- ... δὸς*nsurgerent, Diaconis indecor assurrexisse viderentur g. rip., Gravis sanε ae pertinax, multisque temporibus protracta contentio, quae plurimorum Ecclesiae procerum ingenia & calamos exer cuit : cui & exorienti nec magni.Nicat ni Concilii censura, & renascenti aliorum Conciliorum non defuit moderatio. Etenim huic ς. I dirimendat edita hPelagii & Anastalii decreta : scripta sanctorum
dirimendat edita η Pelagii de Anastasiiu γa Cypriani , Hieronymi , m Augustini: Canones Conciliorum ' Nicaeni, ' Cart naginenss quarti & Psexti, Romani sub Gelasio , , a. in .. Laodicensis , - Toletani quarti , & in nostra Gallia Arelatensis '' primi & φ seeundi, & Andegavensis : quibus Diaconis datur, ia praesieptum uicin sua mensura permaneant ν. I e reris Epi- . sevi ministror agnoscant , qui osserendisacrificii non habent potestarem, his qui offerunt, Christi corpus minime porrigι nn Post Prest terossa a grμ tiam commμηionis accipiant, Episcopo aut Prist tero porrigente. ' Ab μορ' sopo vel Prest tero baptivire non audeant , nisi ipsis absentibus , neces: . ' sias extrema compellat. Sacri corporis erogationem sub conspectu Epim
429쪽
. c DE IURE ET O p F. A RCH I DIACONI. si
Pari aequitate expensa repressaque Presbyterorum indignatio: sancitum enim ut usi σ carer3 omnes, non sedentes , sed venerab Iliter eum ι σin conspectu Evaugelu stanter, dominica verba intent. audirent oesialisur adorarent 4.
Veriim quae ex Diaconorum et rca Dominicum patrimonium mi. inisterio, contentionis flamma excreverat, fundi Ecclesiasti ei in singulos partitione, veluti foco lignis detractis, penitus visa est evane-1cete. Tum enim nullis ob saecularia cum Diaconis intercessit necessitudo : ipsis nulla distribuendi sacri reditus sollicitudo, sed sola rei sacrae tractandae cura.
CAPUT 'VI. Archidiaconis, veluti Disigorum Admini is, semata sua dignis πω honoris grauis, etiam supra Arta resbyteros. QVi disciplinae Ecclesiasticae non omnino sunt ignari vel expertes,
seiunt, vel solo usu docti, in collegio vel conventu Ecclesiastico primum locum ei dari, qui dignitate Ecclesiastica praestantiori fuerit insignitus : alterum ei qui ad superiorem ordinem fuerit promotus e tertium verb ac postremum, ei qui tempore antiquiori, in sodalitium cooptatus extiterit. Ita ut tempus Ordini, ordinem Dignitati cedere, usu multis saeculis de jure ipso firmato , minime sit ambiguum. Etenim in societatem prius ascito, quae honoris sunt, caeteris pari bus, ante alios accedere, certissimi Iuris est . Atque ita statuendum uille illustri exemplo Scriptura insinuat, quae ut Iacobum Iustum, Al-4,haei filium , a Jacobo filio Zebedei secernat; illum Minorem nominat , quod sterior ad Apostolatum vocatus Herit: hunc Majorem, quod prior Apostolus Christo adhaeserit. Ut etiam in militari disciplina A ι Pegraia eateros antecedit, quemstipendia longiora oe ιabor pro ιι-xior fecerunt aut Ire.
At qui major est ordine, in ipso consessu eaeterisque honorariis, expresso Iure iis potior erit, qui priores in societatem fuerunt admissi g. Sed de publieis Ecclesiae moribus inductum est , ut Eeelesiasti eo alicujus majoris administrationis vel officii titulo insigniti, superiores Ordine vel tempore praecedant , sintque in captandis honoribus pO tiores h. In sublimioribus quippe Ecclesiae gradibus, Cardinales Presbyteri Episcopos, & in inferioribus Archipresbyteroν Archi ἡiaconi, non ordine quidem, sed ossicio de honoris gradu pr cedant ac superant l.
430쪽
. Id rationἱ minime adversari fatebitur, qui satis expenderit non e s insolitum, in iis quae non sunt ordinis, aliquem ex alterius persona, ea consequi, quae ex sua nunquam astiqueistur : sextamque synodum quae prohibet ne Diaconus ante Prel byterum sedeat , diversum senis tire, si modb Diaconus locum proprii Patriarchae aut Metropolitani expleverit , quem tunc veluti vices illius agens praecipit hon rari b. Neminem insuper esse , qui Personatu aut aliqua Dignitate Ecclesiastica sub Episcopo potiatur, cui pars aliqua oneris Epitcopalis non obtigerit : qui Episcopo operam vicariam in quibusdaia non praestet , qui ipsius olim familiaris non fuerit. Nemo miratur si Dominus Famulos, Dux Commilitones, Apparitores Iudex , ad obsequium praestb habeat. Se4 neque id mirum, si Episcopus tanto pressus onere, Coadis,utores, Administros, Ordinarios, Vicarios, in itinere Comites, inmensa Sodales , in labore Socios sibi asciscat : quos non fastus supra superiores Ordines attollat, sed opus veluti industrios operarios ad architectonicum adjungat. Hi certE primas sedes occupant in choro, ut*piscopo assidentes: propiores ipsi assistunt, ut habeat paratiores. In quovis consessu vel comitatu eos offenderis , honori atque obsequio Episcopo esse comperies : idque absque eorum qui Ordine superiores sunt, honoris detrimento: cum familiares postremi viros honoratiores qui non sunt ex familia soleant praecedere: neque enim absque Do . mini injuria possent ab ipsius comitatu distrahi. Sed & 4bsente Episcopo, solemne est l& conssietum. eos qui iIlius levando oneri pastoritio, veluti proprio muneri insudant, ordine &periores antecedere: quod ut potestatis atque oneris Pontificii , ita αhonoris quadam tenus Consortes videantur : & quemadmodum in
illis Episerius honore assicitur, sie in eos honos Episeopalis recur
Non suit certὶ prioribus Ecclesiae iaculis, honoris atque excellentiae , sed humilitatis specimen, ille qui etiamnum perdurat , Episcops cum suis administris in imo choro consessus, & in publicis supplicationibus postremae stationes. Decet utique iseuli Principes stare εsedere , incedere anteriores, suosque retrb astare amesas: sed Pastori gregem inspectanti&demissius se habenti antiquus Ecclesiae ritus magis congruere visus est , qud Christi Domini verba, jor est in verbis,far sicut minor , menti altius insiderent : atque de se humiliter sentire addisceret Praelatus, cum perpenderet, statu Eccle sae erectiore ibi signatum honoris gradum , ubi antea ministerii humilior fuerat contestatio et quasi e nuditatis integumento , corporis ornatum, & ex verborum penuria, tropis inductis, orationis elega
Id verbquod diximus, sacros Episcoporum ministros in aliquam
honoris, ut oneris Episcopalis societatem venire , atque ideo ordines periores antecedere ; de Archidiaconis maxime asserendum , qui
plura & graviora Episcopis praestant ossicia, & quibus tanquam Vicariis' cura totius Cleri , jure communi demandata est. Nam jus