Des. Erasmi Roterodami Dialogus Ciceronianus: sive De optimo genere dicendi

201쪽

Cic ERONIANus. empore scribendi dicendique faculas diceres orationem bonis electil-ue verbis simul ac sententiis, ex errimo quodam manare fonte , adeo aec resistit usquam , nec haeret , necntersitescit. tum etiam adest in scriptis alacritas iuvenilis, , ut ita dica, vir a legaris senas esse quod legis attamen Politianum propius ex prinrit, quami Ciceronem Bia Age, sed ex proxm O, tibi profero Brunonem merbachium Rauracum, quo viro nihil unquam latura finxit candidius Ni . Quatenus licet ex gustu cognoscere, magnus erat futuriis, ni festinata mors v

em studiis rapuisset. u. NeZγrtcum Glarianum agnosci salvetium s. Is maluit in Philosophia ac Mathematicis disciplinis consen eicere, quam mulari phrasim Ciceronianam , UI i convenit cum subtilitatibus Ma

thematicoru Bu. Unus superest, quem si non recipis , mi orabimus in Pannoniam. Nos Qui 'Bu. Ursini Petim. Nos In carmine felix , nec infelix moratione soluta spirituum rurbamitis habet affatim ubi prodierit historia

202쪽

is ERAs. ROTERO D. storia, quam de rebus a Pannoniae, Boemiaeque Rege Ferdinando gestis die xere dicitur, certius pronunciabimus. u. Mihi certa spes est , illum Principis sui claritati, cierum magnitudini, facundia viribus responsu- Ium. Huius comemoratio nos deduxit in Pannoniam nam illic nunc agit ubi neminem novi praeter Iacobum Pisonem , studio sitim , eloquentiae ut iliana candidatum , sed primum aula, deinde calamitas, nuper etiam mors hominem nobis abripuit. Nos Audivi, dolui. Bu. Habet&Sarmatia, quos non possit contemnere sed non con-nae morabo, nisi quod libellis in lucem datis , sui specimen dederunt. Norum Princeps est Andreas Critius , Episcopus locensis , qui prorsus ingenium habet, ut ait ille, in numerato, carmina pangit feliciter, felicior etiam in oratione soluta, praesto est ex tempore scribenti docta felicitas, sermo perpetua quada orationis festivitate iucundus. Nos Paucula quaedam illius degustavi, quae mihi sane spem egregiam praebent, nisi legationibus, tum regni

203쪽

Cr NI A mus. 8smul QEcclesii a negotiis , cogatur a Iusarum ociore cedere. u. lam Erianti, quae non ita iam pridem coepit d pristinam ingeniorum gloriam re-.orescere, doctos me loquentes virosermultos, qui scriptis innotuerunt,on ita mulios habet. in his Antonium labrissensem, virum eruditionis vari , d cuius mentionem laturus non sis a Catalogo Tullianorum. Nos Remivinasti. Bu. Ne Iopiuem quidem, Opio , aut Sanctium. Nos . Hic Theolous est, nec affectavit hanc laudem il- multo infelicior est in laudando, tuam in reprehendendo nec hic, ne elle Cieeronianus. u. De mirabor, si oannem Ludovicum Vivem ab hoc ho-γre submovebis Mora. Equidem nec

senium, nec eruditionem , nec me

Iigriam in illo desideri adest illi pa-

ata sententiarum ac verborum copia, tuumque fuerit initio duriusculus, in-ties magis ac magis in illo maturescit loque mi , quem si nec viti, nec stulium destituerit, bona spes est fore, ut

liter Ciceranianos numeretur. Sunti in quibus scribendi conatus iuxta

204쪽

ERAs. ROTERO D. Mandrabuli morem, ut habet pro ver lbium juccedat. Hic quotidie vincit se apsumi habet ingenium ad quidvis

versatile, eoque ad declamandi facultatem unice compositus. Aliquot ta- naen M. Tullii virtutes nondum absol- lt, praecipue iucunditatem dictionis ac molli titudinem. Bu. Et Lusitan Osaliquot eruditos novi , qui vulgarintingenii sui specimen. neminem novi, praeter Hermicum quendam, in epigrammatibus felicem, in oratione Aliata promptum ac facilem, ad argu tandum dexterrimae dicacitatis: Menesium, qui nuper edito Romae libello, praeclaram de se spem praebuit. Vide quot regiones peragraverimus, Nos pone, dum unum quaerimus Ciceronianum, nec quisquam adhuc repertus est, quem digneris huius o lgnominis honore, cuius amor te a lcerat. Quot priscos comemoravimus,

quot seculorum posteriorum , quot nolitiae aetatis recensiuimus in quibus, ut sint nonnulli , quos fastidio ius en lsor possit contemnere, quam multisant, qui suum quisque seculum suam

patriam,

205쪽

CICERONIANus. Ig7diatriam, liri Ecclesiam , qui rem lite ' hariam doctrina facundiaque sua or- aiunt illustrarunt, nobi triarunt nec ullum tamen adhuc invenimus Clce - ronianum. Quid reliquum est , iiiii ut proficiscamur in insulas fortunato-

um . itide petit ut , quem donem s

hoe nomine 'Moderatius perpetimur mil uobis cum plerisque communia, Non maereti sanies, si non 'Nam caesariem, non Indis, quod colo ieii lurido, non thiops, qUO duro, ouod simis naribus; discrucias nimiam tuum , nec concoquere potes convicium , quod non es Cicerotata. nus Hoc an malum sit, ne telo' sed nesse ma ina, non tu aequo animo ter- I sincommodum cibi cum tot talibu Gue itis communesi Nos . Atqui hoc

Ludi assequutus est Christ Dorus Lo-

olius . homo rabantus , tum apud Gallos educatus. Huic uni Cisalpinorum palmam hanc tribuunt aliis caetero omnes, ut barbaros, submovent, Bu.Plurimum sane laudistulit Longo-lius, sed nimio emptam. Diu tortus est, laudem immortuus est certami-

206쪽

it ERAs. ROTERO D. ni nondum peracto , non levi prosecto, studiorum iactura qui magno usui futurus erat, nisi totum animum omne Daque ingenii vires in vani tituli studium

contulisset. Quamquam ille non uni Tullio assidebat, sed per omne auto - rum genus sese volverat, disciplinas liberales omnes diligenter edidicerat, ultra iuris peritiam , nec erat conten i tus exprimere lineamenta Ciceronis, sed in inventione rerum peracutus fuisse videturvi copiosus, in tractandis argumentis dexter ac felix, nusquam ii non praebens admirandae cuiusdam in idolis specimen. Nihil est igitur quod

isti Ciceronis simi nobis Longotium obiiciant aliis dotibus ille magnus e trat, etiam si Ciceronianus non fuisset: haec ipsa vanissimi tituli ambitio fructum propemodum studiorum illius corrupit, vitam abrupit. Quanquam multum etiam abfuit a Cicerone , cui materia defuit exercendae mirabilis illius eloquentiae quam in seriis gravibusque causis Cicero praestitit. Longo lius edidit epistolas, sane quam clegantes ac feliciter elaboratas, fa

207쪽

via umili, plures affectato quod genus videntur aliquot piitola Plinii iunio - ris. Atqui tales non arbitror in pili O- alarum numero ponendas . QV ia enim habent epistola: Seneca quod epistocia con 'ruat, praeter titulum in in i- ceronis epistolis nihil est accersuum. Aut de gravibus seriisque negotiis cr bit ea, quae coram exponeret, si u-cuisset aut cum amicis absentibus de familiaribus colloquitur rebus aut denudiis confabulat ut, quemadmodum solent amici praesentes inter se licere sermonem. Quid quod Cicero non edidit epistolas suas . quasdam videtur scripsisse neglectius , quam loqui

solitus erat. Una bona pars earum quas Tiro Ciceronis libertus collegerat, intercidit, haud opinor peritura, si docti eas iudicassent immortalitate dignas Primum igitur illa simplicitas gratia sermonis in affectati; deinde ve-

itas abest in Epistolis Longotu plerisD

que Adhaec quoniam non eadem fuit fortuna Longotii quae Ciceronis, nec eadem negotia, fit ut interdum ineptata sit ac

208쪽

roo ERA s. o TER OD. sit ac frigeati initatio. Quod gentas sito M. Tullius senatori vir consularis , scribit ad stiae dignitatis hi)mines , quid moliantur duces inprovinciis , quana insti uctae sint gioneso ostendit periculum , divina rerum exitum Quum ad imitationem Ciceronis similia scribit ad eruditos amicos in octo vivente S, Longo lius, veluti solicitus de summa rerum, nonne friget affectatio i Quid quod ipse in Musarum abditus interdum literis mandat vanissimos rumo res , quales vulgo circumvolitant, in digni qui vel sermone cordati a ominis commemorentur. Sed in orationibus , inquies, quas duas reliquit, velut in Capitolio habitas, Ciceronem praestitit. Eas ego sane magna cum a1rimi tum admiratione, tum voluptate legi fateor. Effecerunt enim , ut de illius ingenio longe qua ante magnificentius sentirem. Adeo, quum te illo praeclaram concepissem expectationem , vicit multis partibus expectationem meam. Videtur enim in has

deprompsisse, quicquid vel suo potuit

209쪽

C ima Momes Am uri. yringenio , vel e Ciceronis orationibusta auferat. Ea tamen tot annis elaboratae , toties sub incudem revocatae, totat les Criticorum censuram perpessae, quantulum habent Ciceronis Non 1 quidem Longotii culpa, sed tempor v. Aptissime dicebat Ciceroci vix apte Longo lius : quandoquidem Romae nec patres conscripti sunt hodie, neci senatus, nec populi autoritas , nec tri-l buum suffragia , nec magistratus qui: solent esse nec leges, nec comitia, nec

actionum formi, nec provinciae , nec municipia, socii, cives: post temo Roma Roma non est , nihil habens prael ter ruinas ruderaque, priscae calamita-

stis cicatricis ac vestigia Tolle Pontificem , Cardinales , Episcopos , Cui I iam,&huius ossiciarios, deinde te gatos principum , Ecclesiarum, colle- giorum Abbatiarum , tum colluviem hominum, partim qui vivunt ex hisce nundinis, partim qui vel liber

tatis amore fortunam aucupantes eo

confluunt quid erit Roma Dicet aliquis, Pontificum regnum a Christo tradit una augustius esse, quam fuerat oli in

210쪽

19 ERAS ROTERO D. olim senatus , populique Romani, aut letiam, si libet Octavit C saris: Mea ni hil refert , modo fatearis, diversum

regni genus esse. Quo fit, ut nec oratio congruat eadem ii putamus Ciceronianum esse, sermonem ad rem praesentem ae commodare. At ille praeclarus iuvenis orationem attemperavit ad hominum affectus, qui veterem Romam, rerum dominam gentemque

togatam adluic somniant , eluemadmodum Iudet nondum desinunt suum Mosen, ac templum Hierosolymitanum somniare. Iam Christophorus iuvenis nec magistratu, nec rebus gestis, nec ullo alio nomine magnus erat, quam ingenio, quod ego sane pulcrius esse duco, quam si regno polluisset. Sed haec persona nihil ad Ciceronem. Nunc argumentum accipe. Inciderat illi contentio cum Italo quodam adolescente, in hoc opinor subornat, ut Ciceronianam eloquentiam a barbaris vindicaret. Et est, ut audio, nunc Romae sodalitas quaedam eorum, qui plus habent teraturae, quam pietatisci docti vocantur, is apud mul

to S