장음표시 사용
241쪽
LIBER SECUNDUS. mos sibi eonciliare student, quo eorum potestate pro
libidine abutantur,& liberius suos errores serant,& reliquos mortales a via veritatis ad mendacia abducant. ut merito ea oratione copellare eos possis, qua Hilarius Arrianos allocutus est,& dicere: Oro vos Episco- latains,
pi,qui vos hoe esse creditis: quibus na suis agiis ad prae- dieandu Euangelium Apostoli usi sunt uinus adiuti . .
potestatibus, Christu predicaueriti,gentesq; omnes ex GIdolis ad Deu transtulerunt An ne aliquam sibi assume ,, bant e palatio dignitatem rhymnu Deo in carcere,inter catenas,lic post flagella cantates Edictisq; Regis Pau- , ius cum in theatro spectaculum ipse esset, C H Isio Ecclesiam congregabat Nerone se scredo) aut Vespasiano,aut Decio patrocinantibus, tuebatur. Sed vide- irini Principes,& qui pietate excellunt,quid inire consi- Viij debeant,cum blandis haereticorii verbis aures pate- terdum aures faciunt. Nam de Constantino Caesare scribit idem beatus Athanasius, quod is idcirco haereticis morem gereret,quia ab eis,quae concupisceret, ea audiret. veruntamen,Vt eo, unde nos oratio tulit, rede mus, abunde explicatu esse arbitramur, mentiri Ma
tinum Lutherum,eum iactat se diuino consilio a Prin- eipe ad Ecclesiae ministerium vocatum fuisse. Nam, si neque Principum, neque magistratus ossicium id est,
ut Eeclesiae ministros constituat, consequens est,Lutherum non esse ad regendam Ecclesiam ascitum, sed ex eorum numero esse,qui no vocantur, ut Aaron, sed ipsi honorem sibi assumunt,de quibus conqueritur Deus,quod Prophetae munus usurparent,cum ab eo no e sent missi. Viderint ergo nostri Euagelici,quales hodie e. x Mi Mhabeant ministros. Nani si Lutherus,qui eorum patri, V iij archam ros.
242쪽
- . B. . de Civit. Dei. cap. s.
DE ECCLESIA CHRISTI archa suit,legitime vocatus non est,quid ex eo aliud enficitur,quam ut neq; ij sint rite ministerio praesecti, qui vel ab eo ad sacra tractanda ieeti sunt, vel hodie a Principibus aut magistratu leguntur: Haec sarcina,videlieet Episcopatus inquit Augustinus,si nullus imponit, per
a piare, cipiendae atque intuendae vacandum est veritati: si au- tem imponitur, suscipienda est propter charitatis necessitatem. Sed Luthero nemo eius suscipiendae prouinciam imposuit,quia Principem non potuisse id fae c.A- ω re,supra demonstratum est. Neque ipse propter charis talis necessitatem eam suscepit. Nam si charitatis ra-
sevi minin tionem habuillet,la unquam altare contra altare extruxisset: sed omnes suas cogitationes dc studia ad charitatis officia retulisset: nec se ab Ecclesia CHRISTI, in qua baptizatus & Christianus effectus est, ac Sa cerdotio initiatus, separasset: sed Cypriani, dc aliorum, qui clari & celebres suerunt, imitatione S exemplo,intra Ecclesi x castra mansisset:& cum ijs, qui
mira pom. Oderant pacem,ipse pacem coluisset: ac secutus Augu-εν. ς p quod posset, arguendo correxisset:
' quod autem corrigere non posset, saluo pacis vinculo' ' exclusisset: vel quod saluo pacis vinculo excludere non ' posset, aequitate improbasset, firmitate supportasset,'' atq ita pacificum sese declarasset, Simmunis habitu . '' suisset ab eo maledicto, de quo scriptura: Vae his, qui dicunt,quod nequam est,bonum:& quod bonum est,
, , nequam: qui ponui lucem tenebras,dc tenebras lucem: , , qui ponunt,quod amarum est,dulce dc quod dulce est, serrini φη amarum. Ex his,quae dicta a me sunt, quis non statim ρ' -Lusterum, in C H R I S T I ovile non per
ostium intrasse, sed per ans actus S praecipitia sibi adi
243쪽
LIBER SECUNDVS. iis tui patefecisse ' Non ergo fuit ouis,quia non audiuit tactisvi ais Vocem pastoris sui, qui per Apostolum iussit, ne quis: '' ς' 'sibi assumeret honorem, sed qui vocaretur ut Aaron, is Ecclesiam regeret. Sed nihil haec veritus Lutherus, vi & staudibus,ac nemine vocante,qui quidem iure po- tuerit vocare, hoc munus inuasit. Fuit autem sur, latro, dc lupus, quia non intrauit per ostium, & in eo laborem omnem constituit,ut oves ab ijs pastoribus abduceret,qui non eam ultro stinctionem usurparunt, sed
expectarunt, ut vocarentur, sicut Aaron vocatus coelesti oraculo est. Quid autem ex eo sequitur Nihil sane aliud, quam omnes haereticos, & eos homines, qui cum ea Ecclesia non sentiunt, a qua se Lutherus segregauit, non esse oues CHRISTI, nec pastores quo titulo sese miserae plebi venditant sed seres,sed i latrones,sed lupos. Quare Quia non intrant per ostili. Qui aut inquit Christus) per ostium non intrat, ille surest&latro. Vocet eos ad hoc munus Princeps, Vocet magistratus vocet plebs: non intrant per ostium, lares sunt & latrones. Hoc ostium, nec est PrincepS,nec ma- ollam. μνgistratus,nec plebs,nee suit unqua, nec erit in posteril.
Ostium enim per quod intrant, qui Ecclesiae guberna- p cula suscipiunt,est publica Ecclesi eleetio,c6firmatio, ct ordinatio: q solenni ritu & c remonia perfici solet ab ijs,quos spiritus sanctus Ecclesi suae praeposuit. Haec sa-
cra actio, l adhibetur ad eos,qui ad munia Eccle: Voca' ista. p. t. tur, est Carbo ille,quo sicutioli Esaias) purgantur,qui ' ρο 'Ecclesiae praefuturi sint. Antequam eo purgentur,nefas eos est sacra tractare. Nam Esaias, quamuis chartis Deo esset, non est tamen ausus ante id munus exer- isere,quam ab angelo purgata ei labra suissent. Qui per l - V iiij libe
244쪽
DE ECCLESIA CHRIs Tihoc ostium non intrarisiis Episcopi oscio in Eeelesiano potest: sicut demonstratum olim est a Diony- ρ. .Lew. so illo Theologorum Principe, & postea a Gregorio
e Ah,.. . Pontifice Max: qui eum secutus est. De hoc ostio ve
urm ba facis Anactetus ille Pontifex Maximus: Celebrato,
, , inquit,ieiunio, manus cum Euangeliis imponedae sunt, . pro dicaturi sunt: & Dnica die hora tertia, ora . , , dum, sacraq; Vnctione, exemplo Prophetarum & re- ,, gum,capita eorti, more Apostoloru dc Mosis ungen- , , da sunt: quia omnis sanctificatio constat spiritu sancto, ., cuius virtus inuisibilis sancto est Chrismate promulga-κ ρ ι iis ta. Atqui si dixeris, iam tum alique etia abusum in Ee-- - esesam irrepsisse,sacile docebim us,id Alsum esse, testimonio Egesippi, qui scribit Eccletiam usq; ad tempora Aniceti,quem aliquot annis praecessit Anactetus, ab omni labe corruptelae integram fuisse. Audi enim eiusia tarisios. Verba, quae ita habent: usque ad illa tempora, Virgo .. eis. munda di immaculata permansit Eccles corruptori--,ia,. bus veritatis S diuini verbi temeratoribus, aut nusquaomnino extantibus, aut etiam, si qui sorte suerant, in
occultis hiatibus terrae delitescentibus. Atq; hanc Egesippi sententiam verbis no multo abs milibus effert tre- V. nausinui de Aniceto haec literis madauit. Aniceto sue--. cessit Sother, qui nunc duodecimo loco ab Apostolis, , Episcopatus sorte obtinet,& easde.quas Apostoli tradi
, , derut,pr dicationes diuinae fidei integras illibatasq; cu- , , stodit. Eum,qui per hoc ostili no infrediatur, tyrannuesse,& exautorari, atq; in ordine reaigi debere,pronu-c..... D. Ciant Apostoli, cum dicunt: Si quis autem presbyter contemnens Episcopum suum, seorsim populum cotilegerit, dc altare aliud erexerit, deponatur. Est enim
245쪽
LIBER SECUNDUs. ειν tyrannus. Et caeteri clerici,quicunq; tali consentiunt, deponantur: Laici vero segregentur.Nee dubitat Clemens, Apostoli Petri discipulus & successor,assirmare: infames,extorres,& a regno Diai,&consortio fideliti, ac luminibus Ecclesiet alienos esse presbyteros,qui prς-ter Episcopi,cui subiecti sunt, volutatem,quicq; moli antur. Nec minus grauiter de ea rescribit Dionysius Areopagita, quem dc paulo ante citauimus, & nuc etiaallegaturi sumus,ut ex eius oratione perspicuum sit, q; graui sese astringant scelere, qui id munus in Ecclesia usurpant,quod eis Tignatum non est. Is ergo ad Monachum quendam sic icribit: Ac mihi quidem videtur audax dc temerarius, si quis ea sibi sumat, quae propria
Sacerdotum : neque metu, nec pudore a diuinorum tractatione praeter captum ac meritum deterretur: putatq; Deu ignorare,quorii sibi ipse est c6scius, dc sperat se decepturum eum,qui a se falso nomine appellatur pater: audetq; scelestas suas ut ita dicam maledictiones neq; enim preces dixerim) in diuinis mysterijs Christi imitatione proserre.Non est iste Sacerdos,non est: sed inimicus, fallax, irrisor sui, lupusq; in gregem dominio uina pelle armatus. Quis iam his ex verbis non intelligit, Lutherum non esse Episcopum, sed audacem, temerarium,inimicu,fallacem, irrisore, lupumq; in gregem Diat ouina pelle armatu Hoc tenete sinquit Au
gustinus) ovile Christi esse Catholica Eccles: Quietiq;
vult intrare ad hoc ovile,per ostium intret,Christu verum praedicet: non solum Christum verum praedicet, sed CHRIsTI etiam gloriam quaerat,non suam. Nam multi quaerendo gloriam suam, oues Christi sparserunt potius q; cogregauerui. Humilis est enim ianua C H H IS TVS
quini rit. la epist. ad lacob. fra trem Domini. In Epist. ad Demophilam.
246쪽
DE ECCLESIA CHRISTID, M. D. S TV s Dominus qui intrat per hanc ianuam, opor
a et' tet humilem esse ut sano corpore possit intrare. Latri
autem se non humiliat, sed extollit; per maceriam vult ascendere. Haec ille vir sanetus. Verum ne Christum . ptaedicet Lutherus,an talem,qualem sibi anima homianis, qui voluptatibus se totu dedat, cofingit,postea expendetur. Nunc illud videamus,suane an Christi lo- tis .er ria Lutherus quaesierit. Si Christi gloria quaesisset Lu- tu' therus,nunq; se ita extulisset, visu O tepore,q; tempore
- ῖi, Apostoloris, a se,ct suis purius Christi Euangeliu prae
dicatum fuisse diceret. Neq; unq; suum unius iudicium S sententiam totius Ecclesiae,& patrum, & Aposto- . lorum, atque Angelorum omniti iudicio&sententiae praeposuistet: neque se solum sapere, sbi duntaxat
Dei arcana, dc coelestem veritate patere reliquos vero odesipere truncos,fungos,&bardos esse putallet. Cum
autem haec omnia Lutherum de se & sensisse, ct pleno ore pr dicasse constet,quid aliud sequitur,quam dicendum visit, eum suam, non Chrim gloriam quaesisse:&a se non a Deo venisse. Qui enim gloriam propria quς- ritI semetipso loquitur,ait Christus. Apparet ergo perspicue Lutherii non intrasse per ostiti,sed per mace
si iam, viq; S si aude in ovile Christi irrepsisse. Eiscitur igitur,ut Lutherus non Episcopus, sed sur, & latro, i clupus habendus sit. Sed si quis secum expendat,& pau lo altius consideret, quid Lactantius Firmianus publicis literarum monumentis de quibusdam sui seculi haereticis co signarit,cognoscet Lutherii non Christi gloriae sed suae,& eius ambitionis squa mirifice flagrauit)causa bellu CHRISTI Ecclesiae indixisse,& eius oves spargere ac dissipare voluisse: nec ad ovile CHRISTI
247쪽
LIBER SECUNDUS. tabper ostium,sed per maceriam intrasse. Ille igitur eos Lijs verbis depingit: Sed ij, quorum fides lubrica suit,''
cum Deum nosse se dc colere simularent, augendis. opibus, Ic honori studentes,asse stabant maximum Sa- , cerdotium: & a notioribus victi, cadere se cum suffragatoribus suis maluerunt, quam eos facere praepositos, quibus concupierant ipsi ante praeponi. Quis non videt id de Luthero, dc qui eius exem- ιμμα
plu secuti,Ecclesiam Christi deseruerunt, dictu fuisse
Lubricam eius fidem fuisse ex eo apparet,quod de eo illud sapientis verissime dici potuerit: Stultus sicut Luna mutatur. Ommis enim quisq; inter Christianos est, qui nesciat, nihil unquam uno Luthero inconstantius fuisse Recte Aiala noster,qui duos in eo homines suisse finxit, quoru alter insanus, alter sui compos esset:euq; comparauit ijs hominibus,qui,cum chronica quadam, & que minime lanitatem recipiat, gritudine laborent, si ijs diebus, quos medici decretorios vocant, graui ali
qua morbi accessione agitentur, nouis subinde codicillis testamenta a se ante condita, irrita efficiunt,ac plane mutant. Nec minus apte Cocleus, qui septem --sim.
capita Luthero uni affinxit,quoru Unumquodq; aliter, atq; aliter ex eiusdem scriptis loqueretur. Certe Faber
Viennensis Episcopus ex libris Lutheri demonstrauit, et . nullum esse religionis Christians caput, de quo non ille
varie dc pugnanter scripserit. Qiaod vero augedis opibus & honori studuerit,indicat initiv,Vnde hsc tragoedia orta est. Nam si his animi morbis subiectus non suisse nunquam doluisset, sibi & ordini suo erepta suisse L. prouinciam vulgandarum codonationum, & lucrum
248쪽
S . DE ECCLESIA CHRISTI quod inde accessum iri Berabat. Sed quanta habendi acquirendi cupiditate laborauerit,& quanto honoru
midio flagrarit,ex eo colligitur, quod integrum monasteriti una cum redditibus a Duce suo obtinuit: selprimum Ecclesiasten, deinde Superintendente Vult te ergensem vocavit. Cesinetiam si ex ambitiosisti m O. eius scriptis iudicare fas est,huc non obscure ille spectauit, id sperauit efficere, ut suorum Principum aliquis Romano imperio potiretur: ipse vero Germanorum gentis quasi Patriarcha constitueretur. Perspicuu igiatur est,eum summum sacerdotiu affectasse. Quod autem a potioribus vietus sit, declarant scriptis comprehensae disputationes, quas Echius,Cochlaeus,Maluenda,& alij, qui de nostra religione praeclare meriti sunt, cum eo publicis in conuentibus hanuerunt. Otiid iam aliud speradum erat, quam ut cum suis suffragatoribus,ta' cadere a vera doctrina, vero Dei cultu ,&CHRIs ΤΙ optauit prae, Ecclesia mallet,quam ijs obedire, di postponi, quibus ipse ante praeponi concupierat: Cecidit ergo cum ijs, quos in suas partes pertraxit:& deserto itinere coelesti, vias sibi deuias per anfractus S praecipitia quaesiui per quae simplicem S incautam plebem ad tenebras, mom uti πη temq; deduceret. Hinc factum est,ut se,& suos superintendentes vocarit,ibiq;Episcopos costituerit, ubi nulli antea unquam suerant, quod ab Arrianae factionis sectatoribus suo saeculo factum fuisse queritur Athan sius. Hoc scilicet est ostium, per quod Lutherus in ovia
le Domini intrauit. Egregia vero suscipiendi Episco
patus ratio,& digna, quae aetatum omnium memoriae
propagetur. hs nimirum gradibus Maiores nostri ad
249쪽
LIBER SECUNDVS. tali id dignitatis fastigium ascenderunt. Possem, si res postularet,complura exempla adducere,ex quibus aperte constaret, patres illos nostros, ct religionis Principes, tanta fuisse modestia& contemptione honoris, ut nisi diu multumq; vocati, S concordibus animis asciti eusent,eiusmodi manere vltro abstinuerint,preclareq; secum actum putarint, si in solitudine, aut intra priuatos
parietes traducere Vitam possent. Vnum tantu proseram ex Cypriano, qui de Cornelio Potifice Max. haec seribit: Non iste ad Episcopatu subito peruenit,sed per norum mi ola Ecclesiastica officia pro motus,& in diuinis adminita
strationibus Dominum saepe promeritus, ad sacerdo Lib- ξρο- .
iij sublime fastigium cunctis religionis gradibus ascendit. Tum deinde Episcopatum ipsum nec postulauit, , ,
nec voluit, nec vi, ut caeteri, quos arrogantiae & super- , ,
biae suae tumor inflat,inuasit. Ped quietus &modestus, , , ct quales esse consueuerunt, qui ad hunc locum diuini , , tus eliguntur,pro pudore Virginalis conscientiae suae,&, , pro humilitate ingenitae sibi dc custoditae verecundiae, , , non, ut quidam, Vim secit, Vt Episcopus fieret, sed ipse , , vim passus est,ut Episcopatum coactus exciperet. Hoc , ,
pulcherrimu dc singulare exemplum modesti si sinulatus suisset Lutherus,quanto & sibi & Christians Rei
publicae melius consuluisset. Verum,quia hanc modestiam imitatus non est,sed seipse Episcopum creaut i, eo in loco, ubi nulla prius sedes constituta fuit, licebit eum locare in numero eorum, qui seres, latrones, ct lupi in Evangelio vocantur, & iure de eo dicetur, quod olim
de Nouatiano dixit Cyprianus: Nouatianus EpiscΟ- Nou.mnis. pus computari non potest,qui Euangelica & Aposto- L h Vpi lica traditione contempta, nemini uiccedens, at seipso ν . t X ordin,
250쪽
. . ordinatus est. Habere namq; aut tenere Ecclesia nullo se modo potest, qui ordinatus in Ecclesia non est. Cum haec,quae diximus,lta habea nemini dubium sit oportet, Lutherum,& qui in eius verba iurarunt, seq; et inhiabis... is disciplinam tradiderunt, ab Ecclesia Christi alienos est a se sequo & illud consequitur,eos Christianorum nu-
Ethnuuia. mero censeri non debere, quando audienda est illa
ιλ is. CHRISTI sententia,quae iubet, ut is, qui Ecclesiam non audierit, Ethnicus & publicanus habeatur. Quod quia longe verissimum est, efficitur,ut merito dictum a nobis paulo ante fuerit, scripturarum possessionem, ad Lutherum dc eius gregales minime spectare, eosq; palam,quae falsa sunt, praedicare: cum se haeredes coci stis doctrinae,& Apostolorum successores esse praedicant. Caeterum,quo res apertius intelligatur,quod in eorum conuentibus doctrinae purae nullus locus reliactus sit, demonstrandum est. oiadbHesi. Integra, Ic suis partibus absoluta, Ecclesiae doctriana quae sit,suo loco dicemus comodius. Nunc de ea doctrina sermo instituatur,quam soli haeretici nostra aet te pro Euangelio amplectutur. Ea vero, ut illi quidem sentiunt, in scriptura continetur. Si quis ergo pro bauerit, eos nullum ius in scripturam obtinere, is planEdemonstrat, neq; puram doctrinam, de qua nunquam non gloriantur,in eoru collegijs vigere. Quod Lutherus,ct ij simul,qui se ab Ecclesia segregarunt,& errores ab ea damnatos dc extinctos reuocarunt in luce, Clari
stiani non sint, sed Ethnici, publicani, & haeretici, satis
indicant, quae ante diximus. Ex eo ergo sequitur, ut
nullii in scripturam ius habeant,quod Tertulliani testimonio