장음표시 사용
51쪽
de nonaginta dierum mollibus, fridi dis albis,usq; ad Aratu -
,,ri exortum .&aequinoctium victato. Autumnum tandem
diuisionis identidem expertem claudi ab eo intra terminuaequinoctii ac Vergiliarum occasum dierum nempe M. ut ., videre ei liis verbis . Caeteroqui omni aestiuo victui demi,. ., to additoq; non ν': ad summu, uti prope ad bybernii victa, , deducaris, duo de quinquaginta dies ab aequinoctio, vim ., ad Vergiliarum occasum. Hae sunt anni partitiones, quos Hippocrates suis libris recenser, quae cum satis pro praesenti instituti ratione a me explicatae si ni . nihil est quod commemorem breuitati consulens, quae a Varrone pi, stea, Col- Iumella, Plinio, alijs ve recentioribus allata sunt enec etiam causam perquira, cur Hippocrates in prima diuisione aest . . tem plures in partes se cauerit, in hac vero hyemem, in illa
quidem potissimum de Syrio mentionem faciat, diuidatq;
autumnum, utens exorin Arcturi, atq; aequinoctio, ac si essent differentes, in hac vero contrariu omnino agere vide
tur ; in prima annum in nouem partes seiungat, in hac secet illum in octo. haec enim omnia, & reliqua ad hanc materia pertinentia susissime a nobis in libris de Hippocratica anni partitione pertractata sunt; sat erit imp resentia ea attigisse, quae maxime necessaria erant. modo demonstrare con
bor,quod maximi est momenti, ad hanc quaestionem tollendam , quo tempore quibusve mensibus hae anni partes inciperent : quod ut facilius a nobis percipiatur, animo cogitandum est ne incidamus in mensium graecorum confusionem) Iulianum annii vi fuisse etiam illis temporibus, quippe qui aptissimus sit ad enumerandos syderum motus. supposito hoe, inueniemus Vergiliarum occasum matutinum, ut ab hoc initium sumam,veluti conspicuum est in nostra i bula, elate illa contigisse, cum sol ingrediebatur grad. I . 6. Scorpionis, quod verisimile est accidere potuisse decimam circiter, aut undecimam Nouembris. s sufficit mihi nunc confuse quidem hanc rem describere, ac ut aiunt pinguiori Minerua, cu nihil referat ad proposita qui stionem, ' si dici Unius, aut duorum interia allo, vel etiam paulo plu. riu a scopo aberramus,) pari modo videbimus etiam Bru-
52쪽
mae solstitiu fieri solitum ad aa. 23. aut a 3. & a . Decemb. verum ab occasu Vergiliarum ad hoc solstitium ψ . dies, ut
iam vidimus, numerabat Hippocrates: qua de re, cum totidem intersint a die Nouemb. X. ada 3. Decemb. dicendum erit absq; vlla dubitatione , viam, quam nos secuti uim iis, ad inuenienda exortuum,ac occasuum stellarum puncta, atq; tempora locaue solis, haud quaquam diserre ab ea, quam Hippocr2tes tenuit, atq; caeteri illius tempestatis autores . ad haec, cum idem velit a Diumae solstitio ad Favonium intercedere V. dies, perspicuum est hunc satum, tunc spirare incepisse die quarta, aut quinta fer E Februarii, quo tempore, sol medium Acsuarii percurrebat. huius rei grytia Columella, Pliniusq; huius mensis diem sextam primis huius status auris , ac Ptolemaeus secundam in libello de I errantium syderum significationibus impertiti sitnt. Post pauonium Arcturus sequitur, qui suo vespertino exorta, ut iam dictu est, incipit quartam, ac postremam hyemis patrtem, cuius rempus ita venandum arbitror. perspicuum est exortum, atq; Occasum matutinum apparentem syderum sequi verum matutinum , e contra vero vespertinum apparentem ortum & occasum, vespertinum verum praecedere; cum igitur tunc Arcturus emergeret ex Athenarum horis 2onte cum partibus 13. 7. Virginis, ut patet in nostra tabula, exortus vespertinus verus illius necessario contingebat,
quando sol in puncto opposito erat, hoc est in partibus I 3. . Piscium; apparen';, cum sol per tot partes versus pricedentia aberat a loco illo,quot, ni fallor, interuallu matutine apparitionis conficiebant, quod, non secus ac exortum matutinum apparetem inquirentes necesse est addere pucto Eclipticet , quo cum oriebatur Arcturus, ita cum qu et rimus vespertinum apparentem, subtrahendum est a puncto oppo sto i quocirca cum illud sit, ut in tabula apparet, pyrium II. 26.dicendum erit, quando sol grad. o. I. Piscium ingrediebatur, tale aspectu factu fuisse, quod erat circa XXXl. diem Februarii, a quo quidem aspectu ad Favonia st
tum , quindecim pene dies intercalabant, quos enumero
Hippocrates ; quod euidentissimum est si anum diuinum ser
53쪽
rem hac methodo in venado syderis huius ortu vespertino. apparente vim fuisse. Identidem Arietis aequintellia veris principiu erat ad dies eta. & a 3. aut a 3. 24. Martii: quapro-eter satis euidens est ab Arcturo ad hoc aequinoctiu, hoc esta die ro. Februarii ad a 3. Martii 3 a. dies ut Hippocrates v luit, intercalasse. eadem etiam methodo ac ratione tempus emersionis Vergiliarum Eauriemus,exindeq; aestatis initi, atq; aliarum partiti: nam& ipsae cum simili aspectu exorie-hantur, quando sol grad. a . a . Tauri tenebat ; obtingebat enim id. I7. I 8. diem Maii circiter . solstitiumq; aestiuua . ac 26. Iuni j. matutinus vero Arcturi exortus principiuautumni a I. aut a 2. Septembris die , quando sol grad. et . 33. Virginis percurrebat, Librae horro aequinoctium a I. aca 6. eiusdem mensi se quae omnia si vera sunt, nescio quana ratione Calenus sustinere possit Arcturum suo seculo mane. cxoriri solitu fuisse per hies duodecim ante autumni aequinoctium, dummodo ipse teneat, quod probatissimi autores omnes tenuerunt, principio Libre quinoctium ipsum fieri, non autem Octaua Cius par te, quemadmodum Chaldei opia nati sunt. ab hoc aequinoctio ad Vergiliaru occasum , dies numerabat Hippocrates, totq; sere intercedunt secuti 'dum nostram supputationem ; cum a as. Septembris die ad
io. Nouemb. V. intersint. Iam vero anni tempora, temporumq; ipsoru initia venati sumus, quemadmodu antiquis se--culis contingebant, dictumq; est ver die a a. a 3. Martii cum Arietis aequinoctio incipere, aestate vero die II. S 12. Maii cum matutino Vergiliarum exortu, rursus autumnum diea I. ac 22. Septemb. eodem Arcturi aspectu; hyemem tandem cie Io. ac I I. Nouemb. cum Vregiliarum occasu initium facere . Res iquum est videre, quaenam anni pars illa sit,quam
appellat; idq; sequenti capite cui
54쪽
eua iram pars ansi Q που ex Galeno, o ob lactra docetur. ca --na quadam Homeri de oporino astro explieantur . Aristotelis locus ex secundo Meteoron declaratur. Lucius rei'citur. cap.
se anni partem, quae pars vocatur aestatis secunda, incipiens a Caniculet exortu ad Arctur uiri usq; , Galeni autoritas comprobat o ita enim scriptum
reliquit non solum in Commentariis p. Epidem. sed clarius atq; perspicacius etiam in Aphorismos 3 libro Aphorismo, , decimoquarto, quo loco sic inquit. Vergiliarum ortus aest tis est initium, post quos Caniculae ortus oporam appellata, , inchoat, quam ipsam esse volunt alteram aestatis partem, posts, eam Arcturus suo ortu autumno dat initium. id ipsum aia ', , firmat Olympiodorus in primum Meteor. sic dicens. id solum scire inostra magnopere interest, Iongὰ aliam rationem, , esse aestatis, & opor. e. Aestas nanq; distribuitur in partes, , duas, in aestatem videlicet, cum sol in Cancro est, atq; in ,, oporam , cum sol videlicet in Leone est, quo tempore sydus, , Syrium apparet, quod poeta ab opora oporinum appella- , , uit , esse autem illud tempus anni, oporam, declarat dein- , , ceps subsequens aliud tempus phtinoporum appellatu, tan- ., quam quod ab interitu superioris temporIs oboriatur . ex quibus verbis colligimus antiquissimam suisse, & usq; ab Homeri ductam temporibus consuetudinem hanc, incipiendi huiusmodi anni partem, quam vocamus oporam, a Syrii exortu; locum vero citatum ab Olympiodoro, quinto Ili dos esse existimo , ubi Homerus concinne quidem fingit similem Caniculae splendori lucem illam , quae Palladis benescio ornabat, tegebatq; Diomedis corpus; haec sunt illius
,, Lucebat ei ex galeaq;& ex scuto indefessus ignis, , ,, ' Stellae opori similis, quae niaxime plenis
55쪽
Splendide lucet lota in Oceano. nisi fortasse Olympiodorus intellexit illum alium locum vigesimi secundi libri , ubi Homerus non solum splendorem Achillis armati describit eiusdem stellae similem, veru etia . quod maximum est ad illustrandam veritatem, ostendit, casydus hoc exoriretur, oporae dedisse principiu: quae carmina hic apponam, tanquam lectu dignissima;& quae ostendue Caniculae ortum omni tempore apud omnes populos infau-sinna infelicemq; habitum suisse, ut qui multos morbos h minibus afferte quamobrem, ni fallor, ab eodem Poeta lib. xi. sydus hoc es λιας ἀς ρ hoc est mortale, ac infelix appet latum fuit. Sic igitur ilis in loco cecinit Homerus.
Ad ἰτατος ιιυ ιγ'ret, Mo ὀνω τε σοῦ HLiNται,τ pis πολλὸν πυρετὸν δειλ&σι ωτὀura . id est. Sic Achillies caeleriter pedes. & genua mouebat, Hunc vero senex Priamus vidit oculis, Vndiq; fulgentem ut stellam irruentem per campum Quae opora oritur. lucidi autem eius radii Apparent multa inter astra noctis medio, Quique Canem Orionis cognomine vocant. Splendidissima quidem haec est, malum vero signum Et affert multam febrem miseris niortalibus. Vbi notandum, cum Homerus dixerit se se paulo post etiam it . . r'oasot si , id est ut stella, quae ascendit in op ra, vel ut alibi dixit .ason , quia cu matutino oritur Op rae dat initiu, illis quidem verbis paulo infra νικτος ἀ-λγος fortasse non vespertinum tempus,aut mediam noctem significare voluisse , quemadmodum multi opinati sunt, verum ultimam illius partem , illamq; , quae dubia lux vocatur, acnratutinum crepusculum, quod soli praeit. cum ad nos ac-
cscit per i S. grad. sub horizonte adhuc existens ; innuens si mea
56쪽
si mea me opinio falsum non habet, Syrii exortus matutini, tempus,ut principium oporae; nam videmus Aratum quoq; usum fuisse illo in loco . τῆμος ἀκρίιι -τὸς τροχάει. id est.
Tum quoq; caput.Cynosurae in extremo noctis Excςlse valde tertur . Vocem ακρHι Hικτοι pro extrema noctis parte, ut Theon in Comentariis innuit, non autem pro prima: quamuis comuniter in prima eius significatione accipiatur, quemadmodum vox ostendit; quae usurpatur ad significanda vespertinum exortum . De oporae etiam tempore loquitur Arist.primo Meteoron paucis versibus semel ek iter u .ubi de grandinis generatione sermone habet. distinguens illud ab aestiuo, quamuis secus senserit Budeus; quod manifeste apparet secundo loco, quem eo libentius hic apponam, quo ostendet oporam ex mente praeceptoris declinare ad autumni naturam, ac temperamentum et idcircoq; hoc nomine quandoq; vocitari, quod , ut videbimus, multum attinet ad propositam disputationε. inquit igitur Aristot les. ,, Rarius autem fit aestate, quam vere, & autumno quanquam se magis quam hyeme, aer enim aestate est siccior, qui vere a , , huc est humidus, autumno vero iam humescit; quin etiam, , interdum Opora grandines , ut dictum est sunt ob eandem ,, caulam : quibus in verbis videre est, illum non solum diuidere opoὶ am i reliquis anni temporibus , verum etiam ab aestate, cum velit in ipsa quemadmodum in autumno aerem
humectari incipere . id ipsum& Theophrastus ostendit li- bello de Signis tempestatum, cuius haec sunt verba. si ver'' & aestas frigida fuerit, opora di autumnus aestuosus erit & a' ' Ventis silens . ubi perspicuum est, iptam coniunxisse op ram cum autumno opposuisseq; aestati, ac veri; itidem, ocalibi, sed ea omittimus breuitatis studio, nunc ad Hippocratem veniamus.
57쪽
Superioris ea tis fiententia Hi pocratis autoritare cons atur. ποα, metoporum quandoque appellari Gracorum, ac Latinorum momo ostenditur; Hippocratis, Vaseris Flacci Vergilhq;lm . obscura enarrantuar. opora principium, tempus c ccola emersus Theoρb alii aetate, Hippa clausti moruo pontitur cap. IV.
Hippocr res Aphori imo XVII I lib. II s. hic ha
bet. Quod ad tempora vero pertinet , vere dc prima aestate pueri, & his aetate proximi optime desunt,valentq; maxime, state vero, & autumni , , ad aliquam viq; partem , qui mediam aetate in agunt. quo,, in locorpe picuuin eii , Hippocratem primam aestatis partem, quae inter Vergilias , di Caniculam includitur,vo-
calle, ut textus graecus habet ε ρος, alteram vero,quae communiter opora vocatur, tantum , tanquam partem illius secundam, quam coniungit autumno ; ex quarum sympathia naturarum, ac tem ramentorum euenit aliqua-do graecos auctores oporam , atq; tempus illud, quod inci- Pit cum Syrii exortu Maτἰααρὶν appellat se; iam fecisse Hip-.pocratem exiit imo in lib. de Aere , Aquis & Locis, ubi p x, quam dixit ἔν , τὰ δ' es, mr πωρ ν επομβρον ρι νότiον, de c. id est ii vero aestas sicca, , existat,& borealis, sequeris vero autumnus pluuiostis; &,, australis, & c. sequitur postea οῦν δε sueti Jm κ καὶ ἔνυδρον ,ο, μὴ 'ε vino κύνα - - ἐπὶ τή κρcra ψέαομβρον, & c. id est ,, quod si borealis tit, ac sine aquis . Ac neq; sub Caniculam ψ, , neq; sub Arcturum pluuiosus, dcc..inae quidem verba ad. methoporum omnino veniunt reserenda, cum iam de aestam in superioribus affirmauerit Hippocrates siccae se & aquiloniati, ut non fuerit hoc inutiliter de frustra de ea repete dum. quantobrem vox ει ut in priori loco significabit; cle qua re supra feci ex codem mentionem, nimirum aestatis partem, quae est inter ortum Vergiliarum,& Caniculam , ac primam partem aestatis dicet: cceteroqui si totam vox illa aestatent significaret, seu ira adderet Hippocrates Ria μήτε κύνα -; cum enim alioqui aestas lua nat ta sicca
58쪽
ra sera sit, Hippocrates siccam hoc loco eam appellansitur
iusto sicciorem eam esse opportere monstrat debet enim re cedere a suo temperatneto,ut morbi illi oriatur. atqui aestas tota tuc plus iusto siccior est, cu opportunis teporibus plu- ut is caret, ut nos alibi de Hippocratis mente notauimus ex
Hippocrates . tempus autem pluuias idoneu in et state potita sinum circa Canis est exortum, ut idem citato loco monet. quamobrem dicens supra aestatem siccam esse,si totam is ate intellexisset nullatenus secundo loco pluuias sub Cane nociferi ad siccitatem aestatis ostendendam addidit let, cum fatis superioribus verbis id comprehcdatur. quod si verba ad autumnum reseramus , ut Galenus retulit,ac preceptor suis in Problematibus, licet aliter alicui videri posset, que admoducotextus orationis necessario monstrat referenda esse ac ip-i se etiam Hippocrates, se ipsum declarans ostendit i q. Aph. lib.,dicendum erit, illam vocem ιανο πχρὸν coprehendere etiam totum illud tempus quod intercedit inter Syrtii atq; Arcturum;quare Adriani aduersus Galenu oppositio nullius momenti erit, cum verum esse possit, autumnum sub byrio esse quemadmodum docet Hippocrates,si late vocemτειωρύν accipiemus.prout comprehendit etiam illud anni
tempus, quod Grqci ὀα is vocant, quemadmodii illic ipse fecit. atq; eodem sertasse sensu verba ilia eiusdem libri pau-
, , lo supra accipienda sunt, & si quidem circa canis exortu ac- cedat aqua ac tepestas.& Etesiet spirauerint,spes est cessatio, , nis,& ut autumnus salubris fiat. quo rursus loco tempus ab exortu Canis initium ducens methoporu videtur appellasse. hinc manifestum est, quid sibi volucrit diuinus senex septimo Epidem. quando, ut sui moris est, horum sylerum orta& occatu, atq; Fauonio statu accidentia enumeras aegrotantium qualitates, alterationes, aerisq; intemperiem , quae is tunc temporis accidebant; postquam dixit, , id est Epicharmo circa Vergi- , , liarii occasum, humeroru dolor, paulo infra sequitur, , , τε - ώίρασι υχὸ κοῦ-
59쪽
quem Iocum Caluus existimauit eorruptum esset, atq; pro ciρας μεσοπωρινῆς. legendum esse , sicq;,, interpretatus est. Post Fati tum aestus magiar fuerunt, qui , , usq; ad aequinoctium autumni durauerunt: quo in loco, venaea fert opinio, Hippocrates Syrii ortus diem; ac primum oporae diem kώρον --, id est diem Metoporina voia cauit: quod satis superq; ipse declarat, cum subiungit, ut dilucidius explicet quid per diem Metopori nam intelligis, voluerit, sub Cane graues aestus , status calidi, febres cunia, sudore ; neq; satis perspexit Caluus, paulo infra Hippocratem mentionem facere de autumno sub Arcturi nomine; id circo de eodem agere eo in loco minime potuisse: itis in est
incurrens errorem, quem Graeci ωροτερον vocavere psi autumni aequinoctiu posuisset ante Caniculam; quod haud quaquam exiit imo Hippocrati in montem venisse; cui uxin verbis perspicimus temporum seriem,onini penitus co talione remota, teniporaq; , ut alterum post alterum sequitur ordinc proprio sic descripta, ut nihil clarius : cum post Vergili uoccasum de Fauonio mentionem faciat, post F uonium tempus illud, quod ipse appellat diem Metoporinam commemoret , quodq; usq; ad Arcturum extenditur; j, quod quidem complexus est unica hac voce, sub Cane ; d mum , & de ipso Arcturo, ac autumni initio, verba faciati Unde notandum est, cum dixisset, suisse quidem a Fauonio fatu ad Canicula usq; maximas siccitates, ac squalores, qui dominantur, quando multae exhalationes cesidae, atq; siccae in aere gignuntur, velut autor est Arist. primo Meteor. addit etiam apposite, sub Cane, id est totam illud tempus quod sequitur post eius ortum, ad Arcturum usq; , maximos
calores fuisse perpessum, atq; infestos ; flatus': calidos
quae duo ab eade caussa pendunt, sx qua & siccitates . quod si in quinto , cum eandem materiam pertractarit, graece sca, legitur μέχρs causis ni harulucinor, in quas breuitati, gratia enumerare ona mitto, i cum illu corruptum existimandum esse censeo, atq; ex hoc ipso loco, que prae manibus habemus, suae integritati resti--tuendum potius , quam e contra. verum hic error Caluo dona
60쪽
gonandus erit , si modo error appellandus est . qui eodem ., loco , cum paulo infra dicat Hippocrates illis in verbis D. ,-ἰemvσαν αο ἰικα id est natus ornithias
quoru Arist. a. Meteor. metionc facit in praeter eoru natura frequentes frigido'; spirasse, cum c contra, ut ipse docuit, rari, calidiq; spirare debeant ; non sine imaxima corum admiratione, qui locum illum non omnino oscitanter legerint sque in grauissimi etiam Scriptores, qui post illum hanc prouinciam j susceperunt reddendi Hippocratem.latiuis auribus, secuti sunt in sic transtulit verba diuini senis., , Multi frigidi venti recta qua doq; spirauerunt; quod quam
alienum iit ab ipsa veritate ali 1s iudicandum relinquam. sed ut ad proposita:n disputationem redeam , quod opora esse quando vocari possit ad illas autoritates , quas supra retulimus, adiungemus etiam Iulium Pollucem , qui in tho Onomastico explicans harum vocum differentiam με-& ωινόαωρου affirmare videtur, tempus illud, quod dicitur,potius vocari debere A ser έα
Ad, quibus in verbis coprebedi potest, quemadmodu iupra diximus, opora quandoq; etiam dicta inisse, ac ita Hippocratem in illo Aphorismo eam appellasse . neq; sile tio praeteream Hatinos quoq; autores a graecis admonitosopora, die';, qu1 a Canicula dicti sunt Caniculares, nucupasse autumnuin; ac Valerium Flaccum, prinium in testem adducam, qui ira cecinit. Non secus Autumno , quam cum magis asperat ignes .
Syrius, de saeuo cum nox accenditur auro.
bi perspicuu est opora, die'; caniculares a Cane sic dictos, autumnum vocasse , quod Vergilium quoq; tertio Georg. secisse existimo,ubi ita cecinit. Hic quondam morbo coeli miseranda cohorta est. Tempestas totoq; autumni incanduit aestu. o loco arbitror diuinum poetam voce illa,aestu , non tam autumni intemperiem notare voluisse , quasi seviente peste illa ex frigido in calidum mutatus sit quam dierum cinicularium seruorem ue quo fortasse sensu interpretari et lampodunt