장음표시 사용
241쪽
sERMO XXVIII. SECUNDA PARS.2O9cione non debent illum prosectum maiorem proli sue appetere nam amando minus bonum in esse genito foret ordo reposterus, non amor sed odium venenosum. Item, illud debet homo plus appetere inesse alteri A mari ho uid
de cuius carencia plus doleret; Sed qui non doleret ibi hi ehilarenplus de dampnacione, plus eciam de macula cione Peccat 'bii is δ' quam de sua corporali esurie vel penuria mortali, quia hardship. raro vel nunquam evenit; ergo debet ad illud bonum spirituale melius magis niti. Ex isto patet quod sinistreio et inordinate multi parentes diligunt prolem suam multi namque delectabiliter ipsos nutriunt in peccatis et vel non curant ipsos corripere vel correpcionem illam faciunt nimis remisse quod est signum evidens quod inordinate Deum diligunt atque prolem. Debent enimi, secundum legem caritatis ordine transverso diligere proximum quantumcunque extraneum ergo longe evidencius prolem suam. Sed mundiales graviter et indignanter ferunt istam sentenciam, dicentes quod iuxta illam homines permitterent nedum proximo sed pro- a prios natos mori, quod cum contradicit legi nature, manifestum est quod est contrarium legi Dei. Nemo enim scit si ex tali educacione corporali quis peccabit mortaliter vel erit deterior quoad moreS. Hic dici logicus quod nedum oportet patrem dimitterea sed debet gratanter sufferre mortem proximi sive nati,
ut patet I Regum II ' de David qui hilariter sustinuit
mortem nati; verumtamen isti non repugnat Sed consonat quod parens potens debet proli de vite necessariis parent
providere licet malum preter tentum parentis X hinc ior his hila
' quandoque proli proveniat, inportet clamem parentem a As '
prudenter et cum moderamine talia tribuere proli sue et non propter fornicandum, pulchritudinem vel pote- Statem prolis carnalem aut propter magnificenciam seculi in parentibus extollendam, sed utrobique ad honorem 3, Dei et profectum ecclesie intendendum. Et si occaSione mala accepta sit proles ex facto parentis deterior, parens non est propterea increpandus, cum Secundum racionem
i. DE maiori. 3. DE: reposteris. 4. A in marg. 3. . :debet. 6. DE dampnacione prolis et de . . DE carnali. . DE: eveniet. i. DE eos cib. DE: et deest. Ib-i7. DE Ordine - suam deest. q. DE nedum homines; ib. E in marg. Obieccio E mundialium. 22. A carnali. 24 A in marg. Responsio. 25. DE: Christi sive nati. o. DE eveniat. I. E retribuere. 32. DE: fortificandum.
242쪽
Augustini nemo tunc iaceret quodvis opus debet ergo attendere ad intencionem prudentem in talibus. E contra autem necesse est hortari prolem, ut excellenti gradu honorificet et obediat suis parentibus, it patet
C. s. ς materia de Primo mandato secunde tabule. Oportet
oui dui tamen quod catholicus istam obedienciam modificet ut priorem ideo dicit Apostolus ubi supra Filii obedile parentibus per omnia hoc enim beneplacitum est Domino, patres nolite ad indignacionem provocare lios, ut non pusillo animo ant. Debent autem filii parentibus obedire onon solum in opere manuali sed precipue in spirituali quod sonat in salutem sue anime, ideo cum spirituale et corporale sunt omnia, signanter dicit Apostolus quod fili debent obedires parentibus ciuis peri omnia. Non autem dicit quod filii obediant in quibuscunque parentes 5but noto thei mandaverint, quia stat ipsos mandare irracionabiliter
againsi Chri si s et Per consequens tunc debent obedire racioni que est pater superior dominus Jesus Christus. Talis autem arracionalis precepcio non cadit in numerum cum mandatis. Patres autem non debent nimis aspere tractare sto filios, ne postmodum fiant invalidi ad debit paciendum Sicut enim Christus paulative introduxit suam humanitatem ad deitatem assumptam, ut patet de Baptista et Sua conversacione usque ad annos triginta, sic debent parentes bonos mores in filiis suis inducere paulative et I
Hoc est receptum meum, it diligatis invicem, sicut dilexi vos. Johannis XV , 2. Churit1 ille Quia autem finis mandatorum est caritas et christiani
iriues non Solum laristo Sed a rauis apostolis ceperunt oexemplar observancies caritatis, cide, hoc evangelium docet quomodo huius caritatis regula debeat observari. Observancia itaque ocius decalogi est completa observancia caritatis. Ideo dicit Gregorius quod sicut rami
I. DE Oportet ergo. 2. Et attendere deest E ad deest: ib. DE: prudentis. Io D in marg. Argumenti in pro obediencia plena relatis ex apostolo. 6. A: mandaverunt. 8. E: superior deest icio possit . I. DE invalide: ib. A ac debite. 25. A Explicit seci inda pars Incipit tercia. Extinct ea d. man. Qui secuntur sermones Codicis ASub Signa I iij numerantur. 27. AD in marg. Sermo XXIX. II-s . A hoc evangelium caritatis ideo deest. 32. E debet. 33. : tocius deest.
243쪽
procedunt a stipite, sic inues alie virtutes a caritate. Unde IJ ad Timoth. I', ): Finis precepti est caritaS. Quia ergo Christus voluit inducere apostolos ad fidelium edificacionem et consolacionem, ideo magis tacit men- cionem de dile ccione proximi que includit dile ccionem Dei et quod amor quo Christus dilexit nos sit perfectum exemplar, ex hoc videt quod summa dile ccio est poneres bi animam pro amicis: ideo dicit evangelium: Hoc est lo preceptum meum ut diluatis invicem sicut dileaei os lio maiorem hac dileccionem nemo habet ut animam suam ponat quis pro amicis suis. Et sic sunt tres gradus Se Three teps
um quos est dile cci Gem Vata, Primu quo Pater hurii i diligit humanitatem filii que dile ccio cum sit terna derived oportet quod habeat aliam propinquius exemplantem i, que processit a Christo humanitus, qua dile ccione Christus dilexit apostolo et singulos eos fideliter imitantes tercia vero dile ccio est qua apostoli et viri apostolici recte et iuste diligunt oves suas. Maxima itaque dile ccio
conveniens creature est qualiter Christus posuit animam is suam pro amicis Unde notant quidam quod sunt ex Six things o
pe ordinem diligenda Deus in gradu summo, ipse diligens iis, '
in uradu proximo suus spiritus in radu tercio Proximus G0d:
in gradu quarto, corpUS propra Una in gradu quinto, his spirit, reliqua corpora in gradu sexto; nec sunt gradu illi: hi 6 u 64, 'ab indivisibiles cum corpora ut sunt meliora sunt amplius 6 Otia er odies. diligenda. Intelligendo autem per animam anima cionem Sui proprii corporis que est vita, patet quod racionabile et iustum est licet difficile, animam sic ponere pro amico, quia cum amicus eque bonus in natura cum 3 alio sit amplius suo corpore et per consequen PlUS- quam anima vel sua vita corporea diligendus. Patet quod est iusta commutacio animam sic ponere pro amico, et cum amicus et inimicus dicuntur ad aliquid, patet quod omnis homo alteri est amicus Sic enim nil men ure , querit Christus Johannis XVIII se a carioth: Amie a i ς' quid venisti Omnis enim momo quantumcunque per accidens malus prodest homini, Christus autem posuit animam suam pro amicis ac clam inimicis; pro illis
5 D in marg. Dileccionis tres sunt gradus. i. A sic sic ib. A in marg. Dileccio triplex E in marg. Tres gradus caritatis. 2. A primus est pater. 9. A quali. o. A in marg. Sex diligenda. 22. 23. At in gradu tercii proprium deest. 24. I E illi deest. 27. A sui deest: ib. A racionale. i. D in marg. Amicus est quilibet E in marg. Pro amico animam ponere est racionabile. b. Rectius Matth. XXVIo, bo. 36. DE: homo deest 37. DE prodest bono. 38. DE suam deest.
244쪽
autem qui prius erant inimici et in fine amici animam suam posuit, ut salventur, et ut quibusdam placet pro
omnibus dampnatis animam suam posuit ut micius
Doubis: Sed assumpto isto sunt multa dubia, primum , houid io, d quomodo omnis homo debet Deum plus diligere quam se ipsum; et videtur quod non, quia omnis humana dile cci causatur ab ipso homine, ergo debet plus in
ipsum tendere quam in Deum. Confirmatur ex hoc quod nemo Deum diligit, nisi quia est sibi bonus, io in tantum quod si Deus non foret sibi bonus, non teneretur ipsum diligere. Causa ergo quare homo diligit Deum est quia Deus est sibi bonus, et cum causa clam finalis illius sit esse hominis, videtur quod causa quare
homo diligit Deum est ipse diligens et cum secundum ibphilosophorum principia propter quod unumquodque est ipsum magis videtur quod homo gracia cuius beneficiencie Deum diligit debet magis diligi a se ipso. Quando enim nutrix diligitur a parente propter puerum, ipse puer magis diligitur. Io Reply: Hic dicitur quod Deus debet summe diligi ab homine
ea i e s tumuli eciam tu Se ipso. Et quantum ad argumentum negatur Dyς consequencia, quia humana dile ccio licet causetur naturaliter efficienter et quodammodo finaliter a se ipso, tamen prius et principalius causatur efficienter a Deo, et, cum ipse sit finis ultimus cuiuslibet creature ideo humana
dileccio debet principaliter in Deum tendere, cum ipse non sit nisi efficiens instrumentale et finis parcialis cur Deum diligit. Et ad confirma cionem dicitur quod falsum assumitur cum sicut homo debet confiteri Domino, o quoniam bonus, sic debet ipsum diligere quoniam bonus et per consequens prius debet ipsum diligere, non solum quia est bonus sibi, cum notum sit quod prius est bonusquam est bonus sibi, ideo certum est quod non conSUmmabitur humana Dei dile ccio, antequam absorpta fuerit 35 quelibet propria dileccio creature, ut beati Deum in
3, 4. E micius salventur. 5. DE sunt notanda; b. A in marg.: Primum dubium D in marg. Notanda; E in marg. Dubia primum; ib. DE: primo. 6. D in marg. Diligere debet homo plus Deum quam se ipsum . . D in marg. Argumentum . . D in marg. Confirmacio: ib. DE confirmatur hoc modo. I. A Deus deest. 2. E tenetur. 13-ib. A quia Deus meum est deest. 7. 8 A videtur magis deest. I. A in marg. Responsio I E in marg. Solucio. 23 2 . DE: materialiter. 24. E ab nomine tamen efficienter. 24, 2b DE: et quodammodo efiicienter deest. i. D: sic debet bonus deest. 32, 33. A non solum quia bonum.
245쪽
patria diligunt, quia bonus in se ipso, non quia sit bonus ipsis vel alteri creature conceditur tamen quod nemo deberet Deum diligere nisi fuerit sibi bonus, cum contra diccionem claudit hominem vel creaturam aliquam esse, nisi Deus fuerit sibi bonus, quia si aliquid sit bonum est ipsum esse, et illud bonum vel est Deus vel a Deo, cum Deus sit primum bonum omnis ergo creatura si est, est bona a Deo et per consequens Deus est bonus sibi; meum tamen habet hacionem iriorem bonitatis io secundum quam est bonus simpliciter et clam sibi ipsi. Ideo concedunt logici quod Deus est infinitum melior quam est mihi. Secundo dubitatur quomodo ipse diligens proximo post Deum diligitur a se ipso et videtur quod non, i, quia cuiuslibet hominis dile cci debet a dile ccione Domini exemplari Deus autem diligit res regulariter, ut sunt bone cum ergo homo non sit optimus post Deum, videtur quod ipse non debet post Deum primo diligi. Qui ergo sic deformat voluntatem suam voluntati divine, et videtur peccare graviter more Luciferi. Item, videtur quod spiritus hominis non ponit tercium gradum amoris, cum omnis homo sit spiritus vadens et non rediens, et per consequens, Omnis homo debet tantum diligere spiritum suum ut se ipsum, quia idem est.2b Item, videtur quod homo debet se ipsum plus diligere sub racione qua i spiritus quam Sub racione qua homo, quia ut sic est angelis atque bonis conformior et per consequens melior et sic diligibilior. In isto oportet de dile ccione distinguere: Quedam 3 est absoluta et quedam propria. Dile ccio vero absoluta non est nisi velle bonum dilecto, et sic omnis homo debet inlinitum plus Deum diligere quam Se ipsum; inlinitum plus dico, non intensive vel quoad actum dile ccionis cum nulla creatura potest sic ins initum 3 diligere, sed maioritas dileccionis debet bonitate voliti mensurari ut sicut debeo velle Deum esse infinitum
bet ween absolute auda pro Priale
i. E antequam sit. 3-5. A cum, sibi bonus deest. 6. DE: et cum bonum. 7 8. DE: Sic est bona. 9. DE cum Deus. io, ri. DE Simpliciter esse ibi ipsi. 2. D quam est mihi in marg. scilicet bonus: E quam est vir. 3 AE: Dii bium secundum ib. I in marg. Dubium i , DE debet dili*i; b. At in marg. i. - , DE Dei. 8. A primo deeSt. i ii in marg. 2. 22. E in marg. 2:ib. DE: omnis deest. 25. DE in marg. I. 26. A: Spiritus - qua deest. 20. At in marg. Dileccio duplex: in marg. Solucio. Dileccio absoluta, propria; in marg. Responsio. o. DE vero deeuel. 3, 36. A debet veluti mensurari. 36. E in marg. Maiorita dileccionis
246쪽
JOHANΝIS WYCII E SERMONUM SERMO XXIX. Absolute love magis bonum quam me ipsum, sic debeo ipsum pro- propor toti io Porcionaliter magi diligere. Et sic concedunt logici goodHς quod debeo tantum Deum diligere quantum ipse debet se ipsum diligere, non tamen quoad actum sed quoad bonum volitum. Et sic loquendo de dile ccione simpliciter, quamlibet creaturam debeo diligere ut est bona, ut beatum in patria plus me ipso, quia scio quod Deus plus ipsum diligit; et sicut oro Deum: Fiat voluntas tua, Sic debeo appetere et diligere quod voluntas Dei simpliciter impleatur. Et ista consideracio facit vere o
Appropriate Sed est alia racio dileccionis proprie secundum ordinem proportion o quin Cau Satur; inde quia in uelibet hominis dileceio 00ditu in oris natur et causatur multipliciter ab eodem uuam a
lover creatura alia, ideo secundum illam racionem proprietatis ,
debet homo se ipsum magis diligere, licet in priori genere diligendi plus diligat magis bona. Sed quoad Deum ipse prius ordinat dile ccionem cillam quam ego
ipse, sed non sic alia creatura, et ita debeo quamlibet creaturam diligere secundum duplicem acionem, videlicet et o secundum racionem qua est bona simpliciter vel secundum racionem qua est mihi bona vel perlaccionaliter mihi prodest. Et in ista racione quoad me ipsum excedo quamlibet aliam creat UTam. A man mu Per hoc ad primum argumentum dicitur quod bene ab
iis thau concluditu hominem ion debere primo post Deum im Hi dile ccione simpliciter se ipsum diligere et isto modo intelligunt quidam Moysen plus dilexis Se populum quam
se ipsum Domine, inquit, aut dimitte populo huic noxam hanc aut dele me de libro vivencium in quo me scripsisti. o Et sic potest dici quod utraque istarum dileccionum in homine exemplatur a dile ccione Dei, prima generalius et secunda specialius cum Deus se ipsum primo diligitet ordinat quod humana dile ccio secundum talem prioritatem ordinis sit causata. Facilius autem foret sim 3bpliciter concedere quod homo debet diligibilia amare
3. 4. A quantum diligere deest. l. E in marg. Nota; ib. Et non tantum. b. A volitum deest: ib. I in marg. Diligere debet homo plus beati in quam se ipsum. 2. A in marg. 2 E in marg. Alia racio dileccionis. 8. DE Originat. o. DE scilicet. i. A in marg. prola duplicem racionem diligendi; E in marg. Nota racionem diligendi creaturum. 25. DE in marg. Ad primum. o. A libro vite. i. in marg. Homo diligere debet inlinitum plus Deum quam se ipsum. 32. D: in dileccione. 34, 35. DE: proprietatem. b. A in
247쪽
proporcionabiliter, ut Sunt bona et cum in equi vocis non sit contradiccio ac iste dile ccione sunt tantum equivoce, non repugnat quod homo magis se ipsum diligit quam beatum ei tamen magis beatum diligit, quam se PStam. Ad secundum dicitur quod dileccio qua homo diligit The spiri is
spiritum suum it dileccio qua diligio se ipsum non misit',ii'
ponunt in numerum quoad diversitatem persone obiecte, PQciat ut ii iii
quia idem est alia tamen est disparitas racionis quato homo se ipsum diligit in quantum plene homo et inquantum plene spiritus, ut dicit Phorphirius quod sortes in theatro differt a se ipso existente in foro et ita summus gradus quo homo se ipsum diligeret foret racio qua se ipsum diligit ut beatus, unde dampnati dicunturi se ipsos dire maxime et minime se ipsos diligere, cum volunt volucione simpliciter bonum minimum sibi ipsis. Ad tercium licitur quod falsum lassumitur, nam unos homo, ut compositus e corpore et anima est Similior hau V fit angelis in perseccione et plene beat V unde quaque, 'i' Ii j i'
a est spiritus sive coniunctus corpori Sive a corpore separatus. Unde si propter istam similitudinem, cum Deo foret creatura simpliciter perseccior tunc anima et cetera multiplicata que non sunt mole magna forent
perlacciora quam 'liquod corpus mundi. Sed absit;
ab homo ergo Christus Jesus est nostrum principium et angelorum, cui de quanto sumus similiores sumus et perfecciores. Ipse autem est perlaccior quam aliquis creatus spiritu S. Et e racio quare Augustinus dicit quod positus in 3 adopcione ut sit homo vel angelus eligeret esse homo; Deus enim aliter non precederet in perficiendo hominem ad plenam beatitudinem animam cum corpore copulando, nec affectarent anime beate aliter corporibus reuniri. nec foret pus nature sed ocius Dei mali componere 3 hominem ex corpore et anima, si corpus ipsum imperficiat et nullo modo perficiat. Sicut ergo corpus beati habet propriam beatitudinem solum finitam, sic Deus
. E diligat. , ADE in marg. Ad 2 . . DE numerum ib. I E abiecte. 9. E eadem es alia. i. E: plene deest ii ib. D debent se: ib. E misericordie se. 6. DE volutive. 7. Alii in marg. Adlercium. 22. anima D templis E eras. 26. A et deest. 2 i. xiii
marg. Nota Augustinum; in marg. Augustinus liueret ocius esse , imo quam augenus. 32. E plenum deest. 3, 4 in marg. Noluquod corpus persici animam aliquo modo. i. Sortes CL,ycli s De bona post cione ominis, ed. Beer,
248쪽
JOHANNIS NYCLl SERMONUM SERMO XXIX. ipsum hominem beatum imperficeret ipsam beatitudinem corpoream vel partem eius tollens preci se reliquam
conservando. Corpus tamen corruptum in via indicat . . . hominem imper Iectum virtuosum, tamen licet in aSis 68t
fictilibus dicit racio esse anima plus perfectum, nec
foret homo sic imperfectus, nisi foret tam corpu quam anima quam compoSici eorundem. 3. Doub as Sed tercio dubitatur quomodo corpus et anima eque
suus uitim, iugibilia mi licantur, cum anima humana sit perfeccior
6 ih o 16 d corpore in natura Sicut ergo homo plus diligeret animam io
Suam quam quemcunque proximum sic et corpus Deus ergo bonus et per se ideo non mandaret vel moneret quod homo propter proximum deStruat corpuS Suum,
quia illa foret commutaci, melioris pro peiori quod dyabolus deridet ibAnswer Hic dicitur quod in ista equivocacione laborant tammeauiue philosophi quam theologi Anima enim sepe sumitur tam 'mm apud philosophos quam apud theologos abstractive pro
ipsa anima cione qua corpu naturale organicum actuatur, et sic dicit Averroys cum aliis quod anima humana est ocorruptibilis cum corpore, sicut anima bestiarum et illam anima cionem, cum sit necesse quod redeat in resurreccione finali debet homo ponere pro proximo, mino ut docet evangelium debet ipsam dire, hoc est, actuacionem cor poris secundum raciones vitales vivendo penaliter impe ab dire. Illi enim qui vivunt voluptuose secundum fortitudinem bestialem amant animam suam sed illi precipue qui talem anima cionem diligunt plus quam Deum. Oportet enim quod homo ipsam odiat, hoc est, propter dile ccionem Dei mitiget vel extinguat. Nec est ipse in caritate, spe ovel fide formata qui non odit animam ad hunc Sensum. Sed secundo sumitur anima concretive vel personaliter pro perSona que animatur, et Sic ponendo animacionem ipsa anima, id est, persona animata perficitur et ad beatitudinem custoditur. 3b, E anima deest. 7. E et composicio. 8 AD in marg. Dubium AE tercium, A in marg. Nota quod homo est corpus et anima et compo- sicio eorundem. 9. DE diligenda. o. Et corpore deest. 2. racio non. i5. E derideret. 7. theologici ib. A in marg. Responsio Anima accipitur multipliciter l, in marg nima est animacio corporis. l. A anime. 22. A rediat. 23. A ponere pro, debet deest in marg. oditauimam. D. M in marg. 2 E in marg. Anima sumitur Perihoh i .. .
Anima est persona que animatur. 3 1 A: hoc est: ib. I in marg. ius riori eadem manu lo ssa schechica Thilo malicχko eniter 'alio ni caueroZuinyem a Oh a m Zell. id est Hic scilicet habetur paululum pene
quasi nihil intelligam quod mihi malum. 2 o. f. Trialogum, Pag. I.
249쪽
Et istum sensum videtur Averroys habuisse, ponendo eandem animam esse omnium hominum, non quod sit persona cuiuscunque hominis vel pars eius sed unus spiritus toti spere corruptibilium copulatus, et secundum disposicionem variatur virtutis cogitative humane quam posuit animam homini propriam et mortalem dispariter cum homine copulari. Et hec Secundum eum est racio
quare unus homo reliquo magis intelligit Fideles autem ponunt quod non infima intellige iacis sed summusio spiritus copulatur cum homine et ut sibi placuerit ac
in naturalibus cipsum disposuerit, ipsum spiritualiter
illuminat et dat spiritualia dona sua. Error ergo in fide de immortalitate anime apud philosophos stat partim h)in equivocacione et partim in infidelitate de resurreccione. ', 'io is,
i, Ignorarunt enim quod persona hominis, que si spiritus m 'x ei 3
immortalis, ad tempus copulatur cum corpore Secundum
limitatam periodum qua celum ipsum respicit et post ad tempus modicum manet in beatitudine vel pena Et tercio in finali iudicio reuniuntur hec atoma corporalia
et ubicunque dispersa suerint et idem spiritus secundum complexionem in dissolubilem cum corpore re unitur et secundum quod meruit beatificatur in eadem persona perpetuo vel punitur. Notata ergo ista equivocacione
patet quod idem est hominem diligere anima cionem
ab suam, hoc est, quod corporaliter animetur et ipsum diligere quod corpus ipsum sit realiter corpus suum nam persona illius spiritus non est corporea nisi ut Secundum actum talem corpus induerit. Ideo infideliter amat proprietatem qui plus amat quod corpus in brevi 3 momento sit corpus suum quam quod spiritus suus vel proximi perpetuo sit salvatus et multo infidelius amat ipse proprietatem qui assectat bona fortune adesse sue abbacie vel secte quam quod currat inter christicolas ordinacio legis Christi. 3, Ad primum quidem est instinctus nature sed ad secundum itanus instinctus satane, ideoque avariciai A videtur deest. 3. DE sed videlicet. . DE toti pere. b. E cogitatem sit f. 6. DE quam omnit. E infinita intelli-gencia. 9, o DE: Si imma Deus. io A in marg. 3. 2. A Specialia. 3. DE: mortalitate; ib A in marg. Spiritus immortalis est persona hominis E in marg. Error de mortalitate animi. S. DE Ignorant; ib. A in marg. a. 6. A in marg. b. 9. A in marg. c. 2o. DE suerunt. i. A dissolubilem. 22. DE: in deest. 28. E in marg. Nota. 33. A sui abbathie ib. A in christicola. ib. A in marg.:
250쪽
vocatur ab Apostolo servitus dolorum Quia autem Observancia mandatorum Dei inducit simul in dile ccionem Dei et proximi, ideo subdit Veritas consequenter: Vos arnici mei estis, si feceritis que precipio vobis. Ipsi autem perfecte faciunt ad Christi propositum qui habent animum
consummatum in observa iacia mandatorum. Et sumitur amicus nunc secundum simplam benevolenciam ut patet de Scarioth oh. XVIII ), nunc utrimque Cum enim secundum Aristotelem amici ci sit mutua benevolencia in antea passis non latens, patet quod ista amici clario non completur nisi in patria ibidem enim videbuntur in verbo cuncti actus et habitus bonorum, sed hic in via necesse est quod latenter plurimum ignorentur. Sed Christus detegendo familiaritatem maiorem plene habendam in patria sic subiungit ham non dicam vos serv0s, is quia servus nescis quid faciat dominus eius.
Posset autem homo mirari, cum amici ci secundum philosophos sit inter equale vel prope quale S, quomodo .i inter Christum et suos apostolo posset esse i amici cia 168ς sed est plana responsio quod humanitas est paritas in zonatura. Et quoad graciam est prope paritatem, cum dicit eis quicquid ab ipso per ipsos fuerit faciendum quod alienum est a Servi S. Sed dubitatur quoniam apostoli vocant e regulariter servos domini Jesu Christi, et Christus dicens singulas ab veritates per ante dicit quod non dicet amodo ipsos servos, sed per distinc cionem de servo tollitur difficultas: aliquis enim est servus a condicione et aliquis a ministracione Servus a condicione est ille qui timore servili et non filiali facit quod dominus suus mandaverit quod 3o licet sit secundum quid in hominum policia, est tamen plene in dampnatis et viatoribus arcina peccaminum pregravati S. Servus vero a ministracione est quicunque subditus domino suo timore filiali et libere faciens suam Voluntatem, et sic apostoli vere et humiliter se esse 352. A Dei deest; ib. D in deest E et . . . DE lumen con Summatum. in marg. Amicus sumitur secundum simplam benevolenciam: AD in marg. Amicus dupliciter; A accipitur. 8 AD: Joh. XUIII ' deest. o. DE: in contra passis. 5. D: Servo Sed amicos. 17. AE in marg. Dubium. 24. Ait in marg. Dubium. 27. A in marg. ResponSi O. Nervus dupliciter. E in marg. Servus a condicione, distinccione. 3o, i A et licet. i. si ii omine. 33. A in
i. ph. , . b. Aristoteles, Ethic Nicomach. VII l. Ed. Berol. Acad. Bor. tona. III pag. 74 Ergo ut sint amici eos