장음표시 사용
221쪽
it,in quo concio rideret,nisii illa vultu ,e vocis imitivis Per tuas lutuas uerbium dixit, C exiciato brachio paulidum etiam de gestu addidit,lichementius risimus, ex hoc onere est illa Rosci tui imitatios is Tibi mo/ntipho assero inquit). Senium est,cum audio. Hoc totum genus cauti inre tractandum, mimorarum cuim scibologorum, si nimius imitatiomae ille, ex quibmsatres pate quomodogestu uoce,liviatus oratoria,ex poetica oratio fit exprimenda quod proprium est histrionicae urist docere, cr cfficere. sunt,ur tem refra nominum,uerborumq; casus hoc,aut illo modo proserre: Cr in oratione collocare,
teles ne frie quis ignoruns commoditate tantum, quam Uber harum minutiorum rerum tractatio po&tres, admiraretur exacte Aristotelean ipse persequi, atq; inguere:ut hac methodosacilius ligulas crispendere posimus.
Oratio uox cst significans composita cum spartes quaedam separa/tae aliquid omnino significant. Quanquam enim non omnis oratio ex nominibus, de uerbis constat ut hominis ipsius definitio, siquidem sineucrbis tiam constare potest: omnino tamen aliqua significantes partes habcbit: ut in hac oratione ambulat Cicon, illud Cicon: significans est.
Eodem quoq- modo explicat hoc loco,et definit orationem, quo definium in libro εω sate. Nihil igitur de huc re ego dicam satis enim quaecunq; ud dcfinitionem hanc θectant ab FHammonio,Boctioc reliquis declaratu seuerunt. Vnum ego perpenda in hoc contextu,quod est difficillimu,et pulcherrim ZVerba Ari sunt,s απαρ λογος ἐκρημ ατων νομα, συγκεJ',οὶον --ωθρωπου puris μος. CT quae sequuntur. Videtur innuere hoc Ioco Aristoteles, posse confici aliquam oratiotiem ineven bo. Idem tumen uit in lib. πια ερμltisci et omnem orationem enuntiativum αποφαντrκLI De uocat feri ex uerbis,uel ex casu aliquo uerbi e huc sententiam suam comprobat argumentatione, qliae diicitura maiori, sic. Si aliqua oratio conficeret nunciationesne uerbo, hoc inprimi eret in initionesti ratione desinitiuu sed oratio definitiva orationem non conficit, ergo nes alta conscient. Haec summatim est cxpo ita Aristotelis':tentia, argumentatio ex eo libro sumpta. uerba ipsius non appono, ne longia orsim .scdfacile est omnem dubitationem soluere nes enim bir tignat Aristoteles num in lib. V: Q. Lριχ ιαρ locum est de oratione enunciatiuitantu, quaesieri non pots, sic uerbiim non addamsis, quia uerbum notaqstae est, ficu unum, per quod ulterum dicitur de ultero,cum in ea di tur praeditatum de subiecto crideo dixit nullam orationem enunciatiuum confici ne uerbo. In hoc autem libro Poet.praeter enunciatiuam orationem,ctiam de aliis agiti. nam omnes he,cum ad Rhetoricen,Cr Poeticenspectent et
am ne uerbo confici, consitarc spospunt cxnominibus tantum, bitali putet indefinitione hominis cui
222쪽
IN ARIST. DE OET a tis additur umbum, non faciet quid in nunciatiuam orationem sed oratio dicetur tantum, quae unlim inuolutum cultis atque definiat Asurroci in commenturque fui in librum, Asprelai Gete,quoniam poetis cci illol.librum uer.ttsi a Paraphracti interpretatus, docum buc,qui illi repugna re uidetur,animadauerterat,quaestioneinc: .nem explicat, paucis ostendere conatur, Aristot sibi ipsi undequaque conueniare. Apponam igitur uerba φ ius, italiacunque fuerinti. sic enim in uesione uulgata, aut paulofectus c. guntar. Oratio quaedam est perficia, quaedainiinperficia,C persta quaedum est sententia, quaedam non: sicuti demandatis probibιtio. Elpropostitum est quidem hoc loco Aristot.loqui de oratione enunciatiαua:rtam de orationibus imperficiis,quaesunt p te eam oquitur in libris Rhetor. Poet. cui de modis orationum perstetarum,quaesunt finitiones,C descriptiones loquitur in lib. Demon trationis Adnoistanda uero uerba illa,quae con 'equuntur in contextu, γι re oeci, σουμπινον εἱει, ou sui
let ac κλεων, ὁ κω ν, sensus enim est, in oratione scirpe es aliquam partem, qua j mlicet perfe
ριορ .u ιλιας Ju cruras ortu PM; A Wrs θωπου crus reru=O, Duobus ucro modis una dicitur oratio, aut inim significans tanta per se si aut additis coniunctionibusnacrbi gratia: Ilias quid c una erit con
iunctionibus oratio homini sucro dc finitio unum significat.
A te breuiter explicut hunc locu Anermes insita Parapbra si bis uerbiis: Et oratio dicitur una duo, bus modis,aut quoniam unum ignis strenisuesententiam animi, sit homo est unimat,aut quonia est una, propter coi rexi Onete,qua conec in trier uincitur,ut adbortatio rhetorica uel iudicialis, Cr Prensis causa, est illia oratio, poetica narratio est una oratio haec ure Aristot. uer,in lib. πω pluita cistedit, cluanum de multis,uel inritia de uno proseri affirmando cu negando. Quod sino uerit unu, id multκ expria inctur,neq: a Frinatio,lici negatio erit ut M.Vnu enim in oratiorne uliquid dicitur, non si novicu fuerit unuprolatum eis, quamuis multa rit,unum tamen igniscent,ut si dicus .Homo est aninta bipes, rutione praeu ditum,mansuetil. Haec quidem multa sunt,sed quia unum ex ipsis incitur, oratio dicitur una.Siuute dicas: Homo albas umbxlat,iam b.ec non erit una oratiosed plures,quia plura exprimit coiscludit igitur dispuis tutione uam Arist. bis uerbis: ωςεῶν ἡρων ' τα norum qiFτητα P, ια, τυ φασις αλ-λα φωνή orta μία,κ τα trapea παρα άτ εα κ γ' Αττω - ἀλλ' o ωρ rentia Pria 'inis igitur modus,quo aliqua oratio dicitur una,est quid uriam rem significat Alter modus est cum ora tio quidem prolixa est ed imul eςt conexu.Sicuti etiam declarat Arist. lib. III. Rbet, ubi ait, λύι. -
223쪽
c signisicantibus, ac minime significantibus componitur, aliud x signi ficatuibus omnino Triplex insuper ac quadruplex nomcnesse potest:
Pertinet etiam ad acultatem poeticam cognoscere nomina implicia, coinpositu, scire squa ratisisne comportanturi. narn aliquando ex duobus,aliquando ex tribus, aliquando ex quatuor e pilari bilis etiacomponitur nomen unum. men simplex ira definitur ab Aristotele, o nn εκ σνμανοντων συγ-6.
apta plane fingeniosi initio nam simplex illud appcllatur quod perse costat, cuiusquepartes ad nullum significationem si paratae religi possunt quodq; unam rem ignificat, ut GLACIES, ARBOR.
BRVMA, AESTAS, π quaesunt butu modi.Nam quami Aristoteles in libro et Gispulis sat dixerit; bH κα πιτιταγγ ξ ρων κει -- couραν G, compositorum tamen nomin impartes aliquid significant, ut i mr in eo nomme iuria ιτα scd alio clatum, quam ad id, ad quod restitabatur ante,dum in compositione 6 L. nihil enim signiscat ampliss, ad candon rem Adsoluistam .:pplicetur. Hoc ita ubtili ratione stillic ab Aristot dictum sed in contextu poetices.quem intrapreistamur,cum inseruiretpoetis, ut e mologiam uerborum exactius considerant, dictionesque mira quadam ratiotie complicant, coinponunt: utpllaru gnificent. aliter protulit: quamuis non neget etiam in libro dιεωθώ cing,compositorum nominum partes igniscvresedeo,quo dixi modo.Verba illiso fiunt haec
tur. Duplicia igitur non a hoc loco in Poetice Aristoteles ait: alia se composita ex altero significante, alacro non viscunte,alia ex duobus uuiplaribit significantibus. Quae tum ex ignificante,tum ex nos gni cuiate uni composta uidentur esse,quae Quintilianus ait coi 'positu esse ex integro,e corrupto ut
mulauoluis corrup ta integro,ut noctivagus.cut ex duobus corrupis ut Pedisequus.Quae igitur uocat Aristotcles, nuωνοντο , s ασι α. QuintiliumAdppellat integra, ercorrupta. Si3:rplices uota cessere nomina simplicia definiens idem Quintilianus lib. I.c .Ruit, plices noces prima positione, id est, suturisiud constant.Notanda uero illa uerba Aristotelis in contextiti. An a P, 'la ιπλῆν, isti. Vse SP νομα. manus cripti duo libri e ulter eorum,quisiunt in Medicae bibliotheca,babct praeὰ terrarum MVαπλῆν. Sentcntia Arist.est huiusimodi. Compositum nomen apud Graecos non tunium eae duobus constare,co,quo dictum est,modosed etiam ex tribus, πquatuor aliquundo etiam ex pluribus,οὰmnib&ς re integris,neduin corruptis,ut patet in exemplo,ερμοκα. Um Γ, ita enim legi dobet quae
dictio composita est ex tribus nominibus uuiorum Hermi, ici, Xanthi a quo fueritprolata, quasi de causi non satis lique . nam rion explicat Aristot.libro Epigrum.primo cie Hetuuet κου legitur diario haec ex quatuor composita nominibusβρροογοκα α ιυετωπ . Athenaeus libro λας Ocnακα ομdita licteribus appellatum ραῆuet, in qua dictione bella est compositio, ni gli uti ignificatio. Plura noprostratu hoc loco.nam paulo post ubi dedit rambicis dictionibus fuerit loquendum, liquid dicemus. Quintilianus lib. u. cap.V. de turarum dictionum compositione loquciis ait Aut e duobus quasi com ribus coalesc&m,ut maleficus. Nurn ex tribus nostrae iis linguae non concesserim,quainuis capsis dicat cicero compo itum ex cape si uis, inueniantur qui Lupercalia aeque tres partes orationis esse contendant, quasi lucre per caprum,nam Suovetaurilia iam persuasiim est se exfue,oue, ditauro. Sed hec non tam ex
tribus quam ex particulis triuin. VAE VERBA Qvintil.postrema etiam uiscita adnotanda, quia dcclarant qualis it compositio illa,quain Aristot. aliferi εκ μὰ uων, , pura νον aeP. nam ex omni brus quae sint ασθμα,uix potest. Paulo pos Qvintil inquit: aeteruetium cx praepositione, auobus uocabulis dare uidetur traxibye Pacuuius,Nerei: Repandirostrum,incuruiceruicum pecus. Iunguntur autem aut ex duobus Latinis integris,aut ex integro C corruptora te nostro, σperegriano, aret contra ,aut ex duobm peregrinis Paulo post sed res tota magis Graecos eccet, nobis minus succeis dit,nec id crinatura puto sedulienis uenaris,ideoch cu κη τρωχροα mirati amus: INCURVICERVI cI M uix arsu de dirum. Iuni ut Quintilianus in his postremis uerbis Rontarios non satis probaspecompositionem nominum, propter nouitatem,quamuis significantia Ubent,p apta Graecorum in ea me
torsistit licentia. Idcin αδ ore videtur Horatius in Epi lati ad Psones, ubi compositioncm multiplicem nominum probat, mod. t apte acta: Dixeris egregic,notum i callida uerbum,
224쪽
na utatum. 4Sic etiam Quintilianus lib. r. cap. sngulusiunt duino stra,aut peregrina, aut inplicia, aut compostista,autpropria,aut translata,aut usitata,uulfcta. Num quum Aristoteles uocato λῶ sis , is uoculpereagrinum nomen; de qua re postea copiosius Ioquemur. reliqua,hoc est αφηρηuνονβεκ ταμνον est θαλα νον,uidetur uelle Quintilianus ibidem paulo post complectisub soloecimo, utriurisdictionu. Aitq; uelstutus,uel qualitates appellandasse: octo igitur qualitates in nominibus enumerauit Aristote res,de quibus singillatim mentionem acturus est,ac declaraturus quomodosse habeant.
Primum declarat Aristot quod dicatur proprium, aitq esse, quo omnes utuntur singsulatim in aliqua ciuitate, aut regione propria inquit Quint.lib. . cap. s. sunt uerba,quae id signiscunt,in quod primi iudenominata sunt. Cic. autem lib. tertio de Oratore, ait propriasunt certa quas uocabula rerum pene uni nata cum rebus ipsis Paulo post. In proprijs uerbis ista laus e foratoris, ut abiecta, e obsolatafugiat eis testis,dis illustribus utatur, in quibus planum quiddam C sottatis mcsse uideatur,sed in hoc uerborum vis enere propriorum delictus est quidam babendus,atq; κ aurium quodam iudicio ponderandus, in quo coita suetudo loquendi uulat plurimum etiam hoc,quod uulgo de oratoribus ab imperitis dicisolet, bonis is uer ebis,aut aliquis non bonis utitur. Fluc ille omnia referens adoratores ait sideud ad poetas,quibus in hoc clibello instruit Aristoteles,referri possunt num uerborum propriorum, lonorum usi lac copiis quasifolum quoddam,in quo aedificet poeta,eπm quo adiungat artcm. κυεια inquit Aristoteles libro tretio Rhet. orcpti ποιῶ ἀυ
Ab alia lingua, quod aliquibus duntaxat ex quo patet, huiusmodi
225쪽
atque proprium fieri posse, ut in idem quandoque recidant: minime ta/men isdem, ut σιγαυνον, id est lanceola quod Cypri js quidem propriu, nobis uero ab illorum lingua.
Burbarismum quod 'gente,uocat intil. lib. I. cap.V.γλοῖτ'α .'si quis Ili anum,ue Uu Lactrinae orationi nomen inferat,utfrrum,quo rotae uinclutu dicisolet canibus, eo,tunqukn recepto uiatur Persius. illum intellige Persium que habemus subra quinta sicut catullus Ploxenuvi circindam inuenit, icuti Cusinur,quod e Gallia ductum est, in Pollionem invebens Labienus protulit. Nastrati Cicero pro Scuuro loquens, in oratione de Prouincis considaribus,quae uox ἐSardinia venerat. Ei se generisfiunt illa,quae protulit Vergil. lib. I. Gaeta, blapalia Arist. lib.Rbet. Ial.aperte, quid it κυει .Cr quid γλ gae, quomodoq sibi opponantur, declarat bis uerbis: - ολ μονομώτων rem pira μα σιν δια. GA πγRωῆα αγνῶ o Zeb κυφααὶδμων. Peregrina verba incognitu inquio nobissiunt, idcb oblectare nos non pcJunt,propria autemscimus,ac intelligimus quia j a pueritia prost rendis, audiendis afflueti'mus. Idcin Aristot. eodem lib. paulo ante ubi docet peregrina uerba esse oratori fugienda,quia sunt ψυκα,dit: μια δε- Aura γλωέαρ. Oiορ ins Oxyses ar, et po πάλα, s σκίρων Αννιρ αὐθων. π reliqu a,quaesiequuntur. Hermogenes in lib.παμες γ ου Ha νοτοῖς declara quaesint peregrina nomina apertistae,allatis exemplis, sic: u γ' ἐθνικα δεινῶ Myri
οι τριακῖντο αδ- quaesiquutur.Iic paulo post, eodem loco exponi quae dicantur impropria. aut quot modis corrumpuntur propria nomina, uocublilii reti ba uerbis: me ἁμαρ τί 'erim M HA
Translatio est nominis alieni illatio uel a genere ad speci cm,ucra spesci ad cnus, uel a specie ad speciem, aut tiam secundum aliquod,quod
Tertia qualitas,quae in dictionibit consideratur,eς metaphora, ficu translatio eam ita definis Aristodint dicat esse ο ιπονομ ατ D Gψορρω. Quintil. libro fecundo ait. Translatasunt, cum alignatura
226쪽
tro ct flua sullim Hera apte pertes declarat his uerbis. Modus transirendi uerba latifimό patet uti nece ita genuit inopia coactae angi sitis, post uuicin delectatio ucundites . celebrauit: nam iis su flori depcllendi causa reperta primo post adhiberi coepta est ad ornatum etiam corporis, Crdictitatem sis uerbi translatio instituta est inopiae causa equentata delectationses: nam gemmare uites, luxuriem se in herb8, laetissegetes etiam rustici dicunt, quod enim declarari uix uerbo proprio potest, id translato,cum est dictum,illustra id,quod intelligi uolumus eius rei,quam alieno uerbo posuimussimilitudo Sed idem Cicer eodem loco apte uidetur exprimere uerba Aristotelis Graeca, quaesuperius appois sui ait enim translationessunt, quasi mutuationes,cum quod non habeas,aliundesiuinis hoc enim est isti Deciem, specie ad genus,ὶ specie ad speciem,postremo per analogianisci proportionem de his uigillatatim dicendum ex Ari totelis procripto o
γω sis γενους quia sis, clop, ymital collisi xsηκε ho ορμορ . A genere ad speciem uoco: ut stetit haec mihi nauis etenim in portu . esses stare aliquod est.
Videtur Aristoteles ad metaphoram redigere eu,quae reliqui ad resierunt.Quintillaetius libro octauo cap. V L in ταχρησιν quam recte dicimus buctionem, quae non habcntibusum accommodat,quod in proximo est,sic. Equum diuina Palladis arte Aedificat Discernendu uero hoc tota genus est a translatione, in quibus uerbBQuintilianisatis patet affinitate quanda esse inter uPτας ροαμακώτωουσιν, ideo Aristot. discernendus no putauit poetE enim solent abii siue etiam in j rebus quibus sua sunt nominu,uicini spolius uti quod in prosa ut idem eis statur Quintilianius rarum rit. Plutarchus in uita Homeri χταπισινfrequentem spe apud Homerum
phora,uidentur diluturcho, e Quintiliano collocari πο τι-εκδωρ, qua multas tamen habet pe cicsmaec uariare fermonem tubolet,ut ex uno plures intelligamus inquit Quintilianus libro octauo parte totum,1pecie genus praecedentibus 'equctia uisi dicas pro gladiostreum, pro equo quadrupedem pro tabellis abietein Plutarchus quos de ea loquens ait crura εκ in φλεγοι νηῆ -- σημαινο- μα ου ἐπι ρο L υ πο τ αλι γ ἡορ ντων ωα pasῶλ, ἡγε-Ἀλου γ μερος, Est μερου .
stremo loco dictum ad rem nostram acit,nam de eo loquitur etiam Aristoteles u contextu Poctices. Exem
Aspecie ad genus, ut ipse decem peperitiam millia commoda lyse Ascs. decem millia enim multa sunt: quo sane uocabulo pro multo utuntur A specie ad speciem Abstulit re animam .immittire abscidit hoc enim loco auferre pro abscindere, Nabscindere pro auferre, usurpauit:quodu μtrunque subtrahere aliquod sit.
227쪽
ris PRAN ' ROBORT. VPLIcAT. Alterulpecies metaphorae inquit Aristotcles, est contraria priori. Plutarchus quoq ,ubi mura κύο asi secus explicat omnes, de hac meminit, quae appellatur, e Gis . a cras Nexemplum
Quhitilianus libro octauouit cim in rebus animalibus aliudpro alio ponitur it Livius Scipionem a Catone adlatrarifolitum restri.
Proportione uero respondens dixerim, quando aliquod secundum', ad primum simili ratione se habeat, qua quartum ad tertium,sumit enim uel loco secundi quartum, uel quarti secundum: intcrdum in addunt,pro, quo dicitur, ad quod cst: exempli causa: simili ratione se habet Phialais ad Bacchum, qua scutum ad Martem dicet igitur de Phialam scutu Bac/, chi,dc scutum Phialam Martis.
228쪽
U' An Γοναχιλλεα. ως egeticvj-ωργcrsu, έκαρας ι .m est λεω -ωρουσεν cyti m ταφοριτ.e γαρ is αμφω, θω --σσγόpsbo μ επι νεγκων , οντα τά hae. Metaphorae quidem Cr oratoribrus Cypoctis corrueniunt Sed Gκ-s, ut inquit Aristotelis,debent adhiberi rura ab G toribm,quia πιι ἶκοὼ μαλλογεἰσὶν. cicci o quos lib. de Olatione numfacit, ut uerbum alieno in loco positum unquam in suo, agnoscatur,dclecict. Quodsi imis lanibiIbubet,repudiatur. Et certe ex notis rebus analogiaseu similitudo duci debet in translatione acienda: nam duobus in primis de uulsis translatione utimuri tum ut res clarior fiat ut magis aliquid ignificcatur, quod alioquifatis exprimi non possetproprijs uocabulis,Addo etiam propter breuitatem in transuisto erum uerbo uno multa insent oportet,qttae audientu unimum pungant, oblectent, simul ne afficiant quod ui unius uerbi ranueluti potuerint tum multa proberri Exempla ruristitionis, quae duacuntur ex analogia huiusimodiuster Aristoteles quorum primum est. Vt si quis dicat. PHIALAM HARTIS CLYPE VII ESSE. aut econtrario BACCHI LΥΡ EVM ESSE PHI A L A M. Huius dicti artificium summum est, critasse habet.Quatuor sumuntur uoces, quarum natura, π significatio diuersa est,siij ingillatim consideres,ut MARS Buccbus. Clueus Phiala Marsa se ilis Baccho,Pblati disimilis Gueo,propria cir conueniens Bucobo Phiala,cl peus conueniens Mureti. Iam uero analogia ea quae non conueniunt alteriperse, attribuens simul iungit, C Phialam Baccbι
Diuersi I capud Aristotelem sepe dictum est alibi ea inter quae analogia si anulagata ut appetam
miliabere unum, communemq; naturam C hoc declarat Themistius.in lib. Is de Aninia Qt intilianus
lib.V cupit undecimo,ubi loquitur de imaginei c enim uocat ἀκονα ait. Ex hoc genere dictum est IIud Ciceronis ut corpora nostra sine mete,ita ciuitas sine eg uis partibus,ut neruis,ac sanguine cruent bris uti non potest. Talis est etiam imagos dicas:ut Remiges Ibi guberitaἱore, ita milites ine Imperato, N. Recisse,Nec aliundefluxit elegantistimum illudgenus bilogismi, ut 'ex analogiusculi docet Amstotelis in libris ' bHρων ωαλυπικῶν. est auton illic longa diibutatio de conuersiones sio suo rum, quae sitfecundum omni:itutam italogiam Verium in re nostra esto excplum hoc lautisse labent lapides e caemcta in 1 tefabrorum muraliurmitasse habent uerba eu dictiones in arte Rhethorum.Sed fabri lapides,cementus componentes in unum pari cicin struunt. Rhetores quoque dictiones, uerba componentes orationis structuram faciunt: Exemplum, quod Martis, Bacchi, Cluet, Phid abbr tur hoc Ioco,est etiam positum libro tertio Rhethoricorum, ubi loquitur ορο ὶ UMBA, C earum artia scis,ac ui. e ait has spe metaphoras ex duobus simul sumptas. nam si separatim diceres Idipeum phiusa, esset una tantunt metaphora.Verba Aristotelissunt haec, εἰσὶ ξ ἀναπερειρητα γι
Mogia in metaphorascit nisi illucquod in primis requiritur, kMitior, rium si non uerit absit ris duri
229쪽
etis YRIN. ROBORT EXPLIcAT. dum purum condidiuentem esse necesse est metaphoram binc Cicero in metaphora monet libro.U Pandum sed similitudinem itidendumq , ne nimis longe ducatur,ut quis dicat aliquem esse ortis patrismon aut chaobdrm bonorum utilis enim fueritscopulu et uoraginem dicere: quia in translationibusfeciendi magi cst inseruiendum oculis: auribus facilius erum ad ea, que uisa, quam us ea,quae auditusuntis metim oculistrantur .debacre etiam Aristotcles ipse loquitur. III. et bis uerbis. δῶ δε--ἐπι-
κλῆς, stre circ. iRursus ad diem uespera, pari ratione se habet, qua ad uitam senium, sta in dicet uesperam diei senium, d senium ucsperam uitae: ucl,l1cut Em/pedocles, occasum uitae.
Aliud asP t exemplum eiusdem Analogicin quamctaphora inest . fiunt quamor uocessicuti inprriore exemplo quod declararιlmus, inter qua tanalogia har. ἐαγεῖα. nritet. μορ-γρας η - tisse babet uespc ad di ,stusese habet senectus ad iuuentutem relata. Exemplumprioris horum stim potest ex illo uersetatulli Soles occidere redire possunt. Nobis i instinc occidit breuis lux, Nox sperpetuo inu dormienda. Item ex Horati illis uersibus, ultis ille qiudem flebilis occidit Nulliflebilio quam tibi Vergili. Et ex eodem. cum ait. Qui eri sues=eritebat. Acron Ilorat interpres seriores declarum uersus adnotat. Verbum in OccIDERE
T 'LTQ in gis Solem admirari orientem, quam Occident m.
Neque disti ille illiι Antiochi dictum, quod restri Livius. Non omniit in die insoles occiderunt Nec aut cin prae immittardum est, quod exponit de translatione sequens Cicero in Topicis cum ait, Solebat derct hoc est, quasi qui adolescentiactorem aetatis: senectutem occasium istae uelit definire Aristotelisti inno Rhetoricorum, is Rcivae εαρεπι νι . Ide Aristoteles de Senectute aliam quandum metaphora profere
rocellos Italiaeul litis meM non uideo. on ex uocalf Mergenton aetatem sumpta metaphora ab occastu Solis:
230쪽
Licci autem quibusdam no mcn proportione resiponsscias inditum no sit, nihilo tamen siccius simili ratione dicetur quemadmodum fruocm quidem prorico serere dicimus proiici ucro a sole flammam, nominis est expers cum tam cia ita ad solis flammam hoc se habeat quemadmo/
dum scrcre ad frugem. ideo in Sol dictus, sator diuinitus ignis.
Insuperioregenere translationum,qua fuit, per nulogiam quatuor qisceam fiunt voces, quarum commutatiost: π uici in ultera adulterum restrtur. Sed nonnullusiunt in quibus quarta deos appellatio.nec Analogia scri proptereastis apte potest.utputet in hoc exemplo ullato ab Aristotele P Arais NA 1eu LV X, FRUcTUS, SERERE, ni illus est qui non uideatferere ad Diam resim dici tur enim agricolauctores eu si uetusserere. FLAMMAseu lax in hac analogia carci uocepropria. Sumitur tumE ne ulla commutatione a priori edidicimus SERERE FLAMMAM, ficu LUCE II, restrentes ud SOLEM Sic. λιορ απω G pMγα sicut a uetcre dictum est Poetu ouod tamen erat proprium stuctuum. nam dicimi sc*ωρ μαρπλ. Haec igitur an logia dici non potest pnficta, quia Sol non mutat ut appellationem offici Agricola uis ut tuetur ab illo, crimis,quae ipsa scrut propria appellatio. Hinc Cic. lι. de r. 3.ait. Si res tuumn mcn, C uocabulum non bubo ut pes in natu vincaeum, Otodperlibram agitur,lit in uxore diuortium, nec is sitas cogit, quod non habeas, aliundefumore. Huius generi translutioncs multae sunt tum apti scrutorestum apudpoetus. M. Cic.in oratio sepro Archia. Ego ueris omnia,quaegerebam iam tum in gerendo argere me,ac disseminare arbitrabar D seminare restri Cic. uircssitasgcstus, gloriam, quod proprie destuc ibire,erfugibit dicitur cum autem ea res careat propria appellatione, necessario cam mutuatur aliunde.Simile illud Vergilianum lib. i. cum ait. Seminast immae. Sicuti etiam Homerus. ατάρμα πυ ορσω9p. illud lib. II. Dccoelo lapsa per umbras. cc Sic a facem ducens multu cum luce ci currit. Currere citis dixit 'ellum liunde mutuatus nomen,ci m proprio cureret sed quidplaribus piis est exempliscuubis inueniuntur inueterrescriptApoetarum Sunt igitur Metaphorae aliae per analogium persectum, ali per analogiam imperfectam,sic trini libet appellare cum non ab omni parte,defactite appellatione aliqua quatuor uoces constitui poJunt,iater qua ut analogia.
Licet aut huiuscemodi tristationis modo uti,4 alio quoq;:cu uidelicci nominauerimus alienu quippii aliquid ius propitu ab co de remouenites: ut si quis appellare uoles Phiala, dixcrit scutu, no Martis, sed Bacchi.
Docet Arist.posse nos alio quoda uti modo in analogica metaphora prostranda,cu 'cilicet alieno nominis roprium ccini Maltera, erit analogia qluidcficu translatio, at non similis prioribus, in quibis
omnia nomina aliena ponebuntur. αλλοτριον incontextu ait Ariel. respiciensadmctaphoraepropritim unus,quod suti alienis uerbis, πsic funesemper appellat Cic. οικειον vocat proprium, cetium Cic. lib. deor. I suum,e proprium uocabulum dicit Nodus quippe hic videtur disrrea priorib. quia omitistit μετα νυμίαν ,seu ut cic vocat tib deor. II)traductionem atq; immutationem uerbi,ut m Orem profugibiis Martῆ pro bello Neptunum pro niari Libcrum pro uino dicimusMocacrumatus e habere putet in exemplo ullato ab Aristotcla,quod idem est cumsuperiore, sed leuitcrmutatum ut minxsuppareat mτωνυμια. icsiquis dicit φιάλα/,non Martis, aut Bacchised οινου. hoc est iiim aliquado ui