장음표시 사용
511쪽
Episcopi de anima & eius origine. ad Vincentium victorem, Liber Teri ius.
Vod mihi ad te serit,edum putaui, hocti' cogites fili dilectissime victor vo-o,si te eoteria ne rena ne lita luam id me suisse facturum. Nec ideo tamen humi litate nostra sic abutaris, ut propterea te existimes approbatum, quia cerniso fuisse contemptum. Non enim sequendum, sedirigendum te diligo. Et quoniam nec ebrii si posse despcro nolo mireris me contemnere non posse quem diligo. Si enim te antequam nobis communica res dialigere debui Messes catholicus, quanto magis te iam comunicantem diligere debeo ne iis nouus haereticus, ct ut sis talis catholicus cui resistere nullus possit hcreticus antum enim aptaret ex donis ingenii, quae iat ibi largitus est deus protecto sapiens eris ii te non esse eredideris: atque , t iis, ab illo qui facit sapientes. pie, suppliciter. instanterque poposceris S malueris errore non decipi, quam errantium laudibus honorari. . Prius me in libris tuis titulus tui nominis pro te solicitim, reddidit. Cum enim quis esset Vincentius vi. Sor ab eis qui te nouerant S torte aderat, requisissem, audiui te misse Donatistam .vel potius Rogat istam . nu . per autem communieas catholicae. Et cum gauderem tantum,quantum de his talemus quos ab illo errore t beratos esse cognoscimus, im5 vero etiam multo a in plius.quod ingenium tuu quo delectabar in literis tuis videbam no remata lisse apud aduersarios veritatis: additum est a reseretibus, ii md me inter illa gaudia contristaret ideo te cognominari voluisse Vincentium et Rogati successorem qui hoc nomine appellatus est,adhuc tanqua magnum & sanctum virum animo tentas, ct ob hoc illius nomen ,tuum volueris esse cognomen.Nee desuerunt qui dicerent etiam hoc a te seisse iacta tum, quod ipse tibi nescio qua vitione apparuerit, at sad hos conficiendos libros, te quibus tecum agere isto nostro opusculo institui, si adiuuerit domin', ut ea tibi scribenda quatum ad res ipsas rationesque attinet, ipse
A dictaret. Quod ii verum est . iam te illa dicere potuisse
no miror, quae ii patieter auscultes admonitioni meae, ct cos libros eat holica mete consideres at per tractes,
te dixisse a culdubio poenitebit. Ille quippe qui se, sicut
eum prodit Apostolus, transfigurat in angelum lucis, in eo tibi est transfiguratus, quem tu fuisse vel esse tan- qua lucis angelum credis. Et eo quidem modo minus ad decipiendos catholicos valet quido se non in lucis angelos sed in haereticos tras figurat. Sed te ab eo falli iam catholicis nollem. Crucietur ergo te didicisse quae vera sunt quato magis laetatus fuerat, se tibi persuasisse quae falsa sunt. Vt autem non diligas hominem moratuum cuius dilectio tibi obesse potest prode ste illi non potest:hoc breuiter intuearis admoneo, quod utilis ille non est sanctus S iustu . si tu lixi et i eorum Donati starum vel Rosatistarum laqueos euasisti. Si autem illum sanctu S: iustum arbitraris, tu eommunicado catholi- eis inter isti. Profecto enim te eat holicum fingis, si animo illud es quod erat ille quem diligis. Et nosti quinis terribiliter scriptum sit, quod spirit' sanctus disciplinae
sigi et sctum. Si autem veraciter communicans, non te
tholicum snsis, quid adhuc lihelicum mortuum se l
diligis, ut eius velis te iactare adhuc nomine, cuius ia D
non teneris errore Nolumus te habere tale cognoui tum, tanquam iis haeretici mortui ino numelitum. Nolumus talem titulum habere libi una tuum, qualem tal sum esse diceremus si in eius sepulchro legeremus. Noenim Vincentium victorem scimus cne .sed victum. Scutina in fructuose, sicut te vinci volumus veritate. Astu te autem putaris S callide, eum librorum i uos quos ei edies pis illo tibi reuelite dictatos, appellas vincemis victoris, non tam Vincentium te quJm illum ocari voluisse victorem velut tibi reuelando quae scriberes,vietisset errorem. vi quid tibi ista fili Esto potius venis, no fictus ea tholicus, ne te fugiat spiritus salictus, ct nihil tibi possit pro te: se Vincentius,in quem se ad te in tendi, transsguraud malignit, imus spiritus .eius quippe sunt illa,qualibet tibi fraude persuasa. Quae si admonitus pia humilitate de catholica pace correxeris, irrores fuisse iudieabuntur studio lissimi iuuenis, euacrulari potius quam in eis remanere cupietis. Si autem pro eis tibi etiam eontentionem,quod absit persuaserit peruicace, iam tanquam harcii ea dogmata cum suo necti se herit authore damnari eura scilicet pastorali medici- rumnali, priusquam per incautum vulpus serpit dira contagia cum dilectionis no veritate ted nomine salubris negligitur medicina . Si quaeris quaena in illa sint, poteris qui de legere mea sculpta ad fratres nostros Reu natum dei seruum, ct presb terum Petrum, ad quem
tu eadem ipsa de quibus nunc agimurum,scribenda exiit i. maiit,eius, ut asseris, voluntati petentis obtemperans. Dabiit enim tibi ut legas proculdubio si volucris, at in-i gerent etiam non petenti. Verum amin etiam hie quae maxime in eisdem libris tuis .ct in fide tua einedari cupiam, non tacebo. Primum est, quod animam non ita visa deo esse factam, ut ea in ex nihilo fecerit sed ex semetipso. ubi non putes esse conisequens. ut naturae si
dei, quia profecto quam si impium & ipse cognosci
Qua impietate ut careas, ita oportet ut dicas auimq authore deum ut ab illo facta iii .non de illo: Quod enim
de illo est sicut unigenitus filiis. eiusdem naturae cuius S ille est. Ut autem anima eiusdem naturae no fit cuius
est ille facta est quidem ab illo,sed no de illo. Aut ergo die unde,aut fatere de nihilo. Quid e si qu-d dicis eam
particulam esse quandam hali us naturae dei Nunquidnam ipsum halitu naturae dei, cuius halitus cst ista particula negas eiusde cuius deus est esse naturae Si negas, Fergo de nihilo & istum halitum fecit dcus, cui iis ira tuus animam vis esse particulam. Aut si non de nihilo, die
unde illum secerit deus Si de seipso ergo ipsc cst quo
absit, materies opei is sui Sed dicis, Cum de seipso hali, tum vel flatum incit, ipse integer manet, quasi non Signis lucernae integer maneat cum de illa alte ta acem: ditur,& tamen eiusdem,non alterius sit naturae. Sed, inquis .cum a nobis uter inflatur,non aliqua ponto nostrae naturq vel qualitati, insunditur, cum hoc ipso lu'spiritu hausto uter impletus extenditur fine aliqua nostri diminutione geratur. l lis verbis tuis adhue addis S immorari . ct inculcas similitudinem quas ne si a riam qua intelligamus quomodo deus sne suae naturae aliquo detrimento & de se ipso animam faciat. S. sactai de ipso non sit quod ipse. Dicis enim, Ni inquid anima nostrae est portio viris ineatici, aut homines fingi ius, cum vires ineamus, aut detrimentum nostri in aliquo patimur. cu flatus nostros idiue in parii uior Sed nul lum patimur detrimentum, cum ex nobis ad aliqui transmiutinus statum, de manente in nobis plena satiri c
512쪽
G proprii citialitate & integra quantitate nullum nos meminimus daniniim ex viris initatione sentire. Ista similitudine quae salix elegas ct eongrue tibi videt tir quatum fallaris alte se. Deum quippe dici incorporeum,
non de nihilo is factarn sed de se ipso animam suillare corpoream cum flatum nos licet corporeum subtiliorem tamen ei nittamus, quam nostra sint corpora . nec eum de anima nostra. sed de hoc aere per v iscera corporis exhalemus . pulmones nanque ani ma. cuius nutu moventur etiam coera corporis membra ad huc
aereum spiritu in ducendum atque reddendum scutselles mouet. Praeter enim alimenta solida & fluxa, unde est cibus S potui. hoe tertium nobis deus alimentum circi an fudit aurarum,quas ita carpimus, ut sne cibo ct potu diu esse possimus: sine hoc autem alimento terito quod aura nobis quae undique ei reus istit, spirantibus respirantibus exhibet,nec exiguo temporis batio ros, imus vivere. Sicut autem cibus de potus nosolum ingerendi, veru metiam per meatus ad hoc institutos egerendi sunt ne utroq; laedant,vel non intrado vel non exeundo: ita hoc tertium flabile ali initum. quia in nobis manere non sinitur, nec immorado cor-H rumpitur sed egeritur mox ut ingeritur: non alios sed eosdem meatus, id est os. aut nares aut utrunque S qua
intraret, ct qua exiret, accepit. in teipso tibi proba lese quod dico: Emitte spiritum flando, ct vide utrum d res si non receperis. Recipe respirado,& vide quas patiaris angustias si non rursus emiseris. Hoe igitur facimus quando ut rem sciat dicis inflamus quod facimus ut vivamus. Nisi quod tue paulo plus ducimus, ut pa lo plus emittamus, ut spiritum stabilem, id est venium in utrem implendum re extendendum non quiete spirandi &respirandi, sed anhelandi impetu coartemus. Quomodo ergo dicis, nullum patimur detrimentum, eum ex nobis ad aliquid transmitti inus flatum. S manente in nobis plena flatus proprii qualitate S integra
quantitate, nullum nos meminimus damnum ex v trisitissatione sentire Apparet te, fili, si aliquando vi remitissasti, non aduertice quid egeris. Quod enim insu Rando emittis . statim recipiendo non semis. Sed potes hoe saeillim e diseere, si hoe potius velis quam tua dicta quia iam dicta sunt, non insans utrem sed inflatus ipse defendere, & auditores tuos quos veris rebus aedi hea re debes, inani strepitu ventosi sermonis inflare. In hae eausa non te ad magistrum mitto, sed ad te ipsum. Emitie statum in utrem,& os claude continuo, naresipdetine S se saltem senti vero esse quod dico . Cu enim coeperis angustias intolerabiles perpeti quid cupies ore aperto naribusp recipere. si quando sumasti, nihil te existi inas amisisse Vide in quo malo sis niti hauriendo resumas quod effundendo reddideras. Vide illa insus fiatio qualia damna S detrimenta fecisset nisi ea respiratio reparasset. Nisi enim quod impenderis ad utrem implendum, ad te itidem aledum aditu patefacto redierit. quid tibi non solum unde illum innare, sed unde tu possis vivere remanebit Hre debuisti cosiderare euseribere . a no ista similitudine utrium inflatorum vel
inflandorii introducere nobis deum aut ex alia natura quae latis erat, sicut nos ex isto circumso aere flatum facimus, animas flare: aut certe quod abhorret ab ista
linii litii dine.& abundat impietate,delim sine ullo quidem sui detrimento, ted tamen de sua natura mutabile aliquid vel proferre, vel quod est peius tanqua sui operis materies ipse sit . facere. Vt ersio aliquam de nostro
statu ad hae rem adhibeamus smilitudinem, id potius
est crede tum qu ut sciat no ro de natura nostra . nia Romni potites non sumus, te isto aere et rini risus o. quem trahimus & reddimus cum spiramus S respiramus latum facimus quando si fidamus. nec vitientem nec sentientem quatiuis nos uiua iri, attar sentia mi, ita deum
non de sua natura,sed quia i e omnipote est. x t pol itcreare quod vult etiam ex eo litod omnino non est id est de nihilo fialum facere poste viventem atq: sentientem .sed plane eum sit immutabilis ipse mutabile facit. Quid autem sibi vult. quod huie similitudini ad c - - dendum pinasti exemplum de beato Helisaeo. iiii flaim
do in eius faciem mortuum suscitauerite Itane tum tu Helisai fuisse putas animam putri Non vi queadeo te a vero exorbitare crediderim. Si ergo anima illa quae viiihi ablata fuerat ut moreretur, eadem ipsa illi ut reuiuisceret reddita est: quid ad rem pertinet quod dixisti, nihil Helisaeo suisse dini invisi, quasi ab illo aliquid
transisset unde vivere credatur, in puerui od ii propterea dictu est quia fauit S integer in an sit, iii id opus erat . ut hoc de Helicio mortuum resus tante dicere quod de quouis fiante & neminem suscitate dicere nihilominus posses Incaute sane locutus es eum abiit ut ieredas flatum Heli ixi factum fit ille reuiuiscetis animai
ueri quod primum dei factu ab istius Prophetae iacto ioc distare voluisti quod ille semel iste ter atierit. Dixisti qui ope I telisaeum in ficiem de iuncti filii illius Suia namitivis, ad instar primaevae originis insui lasse. Et cue mortua membra, inquis, in vigore pristinum redantinata. per halitum Prophetae diuina virius accenderet. nihil Heli Laeo fuerit imminutum, per cuius statum corpus emortuum rediuiuam animi reciperet & spirituminisi quod semel dominus in faelem hominis insufflauitae vixit, tertio Helisaeus in faeie mortui aspirauit S reuixit. Si e sonant tua verba ista, quasi standi titu numea rus interfuerit ut no quod fecit deus. ei ia Propheta fecisse credati ir Ethoe ergo emedandum est Tam multum quippe inter filii inici illud opus dei, S hoe Heli
saei ut ille flauerit flatum vitae, quo fieret homo in animam vi uriem : iste autem Rauerit fiatum iam: sentie n. tem neq; viventem sed aliquid significidi gratia figurantem. Deniq; ut euer iste reuiuisceret, non eum animando Propheta it, sed eum amando ut hoe deus facet et impetrauit. Q dis aute illum ter sui Easse diei, aut memoria sicut fieri solet, aut mendo sitas codicis testsellit. Qis id plura No sunt tibi ad hoe astruedum alia MJua exempla & argumenta quaerenda sed potius emcnanda S mutanda sentetia. Noli erso credere, noli dicere, noli docere,q, non de nihilo sed de sua natura se eerit anima deus si vis esse catholicus. Noli dicere, C. P. VI. nec credere, nec docere, per infinitum tempus at s ita semper deum animas dare scut te in per est ipse qui dat. si vis esse eat holicus. Erit enim imus quando no dabit animas deus, cum tamen esse ipse non destiat. Poterat quide sic accipi quod a isti seinper dat, ut intelligeretur sine rassatione dare.quadiu homines generat & gen rantur sicut dictu est de quibus ii Semper discente .ct ad veritatis se etiam nunquam peruenientes. No enim se accipitur quod hie positum est semper. velut nilqua detinant discere, eum proculdubio non discant quando in hoc corpore destiterint vivere,vel cum coeperint supplieio schenalis ignis ardere. Sed tu non permisisti se accipi verbum tuu cum dixisti .semper dat quandoquidem id ad infinitum tempus reuocidum putasti Et spari, hoc fuit. Sed tanqua quaereretur abs te ut apertius
explicares quomodo dixeris,semper dat, addidisti, ire
513쪽
A divisti, Sicut semper est ipse qui dat. Hoc sana de cath
lira fides omnino eodemnat. Abiit enim ut credanius
m animas deus semper det, sicut semper est ipse cui dat. te enim seir per est ipse, ut nunquam ipse esse diastat. Animas autem non semper dabit, sed eas finito generationis seculo, no iam nascentibus quibus dandae sint, I II. proculdubio dare cessabit. Noli credere, nee dice re nec docere, anima meritum aliquod perdidisse per
carnem tanquam boni meriti Herit ante carnem, si vis R .f. esse catholicus. Nondum enim natos Apostolus nihil
egisse dieit boni vel mali. Vnde ergo anima potuit ante carnem habere meritu bonum , ubi nihil egerat l, ni An forte audebis eam dicere ante carnem bene viaxisse, quam non potes ostendere vel fuisse omodo
ergo cicis,no vis animam ex carne peccati contrahere
valetudinem, ad quam vicissim sanctificatione v ideas transire per carnem, ut per ipsam reparet statum, per quem perdiderat meritu Haec doginata quibus putatur anima ante carnem habuisse alique statum bonum S meritu bonum,si forte nescis, excediis antiquis haereticis, etiam recentius in Priscillianistis iam catholiea damnauit Eretes a. Noli eredere, noli dicere, noli do-B cere , animam per carne reparare habitudine priscam, S per illam renasci,per quam meruerat in Quinari, si vis esse catholicus. Vt enim omitti in eo quod dixisti, merito ergo per carne,priscam reparat habitudine, quam visa fuerat paulisper amisisse per carne, ut pereaminiscipiat renaici per qui meruerat inquinari , tam in proximo tu ipse tibii pii extitisti cotrarius,ut homo qui pauloante dixeras, animi per carnem reparare statum peri quam perdiderat meritum,ubi nullo modo potest nisi bonum meritu intelligi, quod vis utique per carne in baptismate reparari : ruiuus eam diceres inquinari in ruisse per carnem, ubi iam no potest bonum, sed maluineritum intelligi. Ut ergo id omittam prorsus,vel bonum, vel malum meritum credere habuisse animi ante carnem catholicum non est. Noli credere nee dice- re nee doeere, quta anima meruerit esse peccatrix an . te omne peccatu,si vis esse catholicus. valde enim ma tum meritum est,meruisse fieri peccatrice. Et viis tam malum meritum nullo modo havre potuit ante omne peccatu praesertim priusqu m veniret in carne, quado meritum nec malum potuit habere, nec bonum. Quomodo igitur dicis, Anima itaq; si peccatrix esse meruit, C qua peccatrix esse no potuit, ne i in peccato remansi, quia Christo pr figurata in peccato esse non debuit,sicut esse no potuit. Attende quid dicas S desiste iam di
cere, omodo enim meruit,& quomodo non doluit esse pereatrix Qiso modo, quaeso te, peccatrix esse m ruit,quae male no vixit E Qillo modo,quaso te peccatrix facta est quae peccatrix esse no potuit Aut ii no potuit, ideo dicis,quia praeter carnem no potuit: quomodo ergo meruit esse peccatrix, quo merito in earnem mitteretur , quandoquidem ante carnem no potuit esse rec-eatrix. unde mali aliquid mereretur: Noli credere, noli direre, noli docere, infantes antequam baptiretur morte praeuetos, peruenire posse ad originalium indulg iam peccatorum, si vis esse catholicus. Exempla e
nim quae te saliut vel de latrone qui dominum est e, fessus in eruce vel de fiat re sanctae Perpetuae Dinocra te, nihil tibi ad huius erroris sententiam sustragantur. Latro quippe ille, quauit potuerit iudicio diuino inter xos deputari, qui martyrii cofessione purgantur, tameetiam virum non fuerit bapti ratus ignoras. Nam ut mmmm quod creditur aqua simul cu singuine exiliem
asste de latere domini iuxta eεfixusrotuisse periundi,at- Dque huiusmodi sanctissimo baptismate dilui quid si in
carcere fuerat baptitatus, quod si post persectitionis tempore non ulli clanculo impetra resoluerunt Quid si S antequam teneretur Nes enim propterea illi publicae leges parcere poterant,quatum attinet ad corporis morte, quoniam diuinitus remissionem acceperat
peccatorum. id si iam bapti ratus in latrocini incinus S erimen incurrerat: nsi expers baptismatis, sed tanquam poenitens accepit scelerum veniam quam baptitatus amist,t quandoquidem pietas tam fidelis, ct domino in animo eius,& nobis in eius verbis aptaruit Nam seos de quibus non scriptum est utrum tuerint adi v. baptitati, sine baptismo de hae vita recessisse contedi mus ipsis calumniamur Apostolis,qui praeter ApostoluPaulum quando baptietati fuerint,ignoramus. Sed si imsos baptitatos esse per hoc nobis innotescere potuit, quod beato Petro dominus ait,Qui lotus est,non indi- Im. v.
get nisi ut pedes lauet: quid de aliis, de quibus vel tale nihil legimus dictu , de Barnaba de Timotheo de Tito de Silea, de Philemone, de ipsis euangelistis Marco
ct Luca de innumerabilibus exteris, quos abiit ut bapti senatos esse dubitemus, quanuis non legamust Dinocrates autem septennis puer, in quibus annis pueri eo baptitantiir, iam symbolum reddunt, ct pro se ipsi ad imterrogata respondent, cur no tibi visus fuerit baptia tus potui se ab impio patre ad gentilium ocrilegia re uocari & ob hoe fuisse in poenis de quibus sorore orate liberatus est nestio. Neque enim S ipsum vel nu quam fuisse Christianum vel catechumenu deiunctum titisse legisti: quanquam ipsa lectio non si in eo canone seriupturarum unde in huiusmodi quistionibus testimonia proferenda sunt. Noli credire nec dicere, nee doce- c Amre, quos dominus praedestinauit ad baptismum.praedestinationi eius eripi posse, & ante defungi quam in eis fuerit quod omnipotes praedestinauit impletum, s vis esse eat nolicus.Nescio enim qua hic potestas retra potestatem dei casibus datur quibus irruentibus quod illeprcdestinauit seri no sinatur. Hic error quanta errante voragine impietatis absorbeat exaggerare no opus est, cum prudelem virum S corrigi paratum breviter admonuisse sufficiat.Tua quippe ista sunt verba. Habenda dicimus inquis de infantibus istiusmodi rationem, qui praedestinati baptismati vitae prssentis antequam rena- pseatur in Christo praeueniuntur occiduo. Erebne praedestinati baptismo vitae prcsentis antequa ad perueniant, praue nititur occiduo, & praedestinaret deus futurum nomisse praesciuit Aut hoc futurum misse ne- seiuit,ut eius aut praedestinatio seustraretur aut praesebentia falleretur vides quanta hine dici possent. nisi qd
pauloante dixi tenerem ut hinc te breuiter admonere. Nol i credere nee dicere,nec docere,de infantibus qui triusqua renascatur in Christo, praeuentu tur occiduo, scriptum esse, Raptus est ne malitia mutet intellectum illius aut ne fictio decipiat animam eius, propter hoc properauit de medio iniquitatis illum educere. Placita enim erat deo anima eius,ct consummatus in breui ex pletiit tepora longa: si vis esse catholicus. Hoe enim ad
illos omnino no pertinet, sed ad eos potius qui baptietati S pie viventes,diu no permittuntur hic vivere noannis,sed sapientiae gratia consummati iste vero error quo putatur hoc de paruulis,antequam baptitetur mommentibus esse dictu, ipsi sacrosancto lauacro intolerabilem fuit iniuri si paruulus qui baptietatus rapi poterat, propterea prius rapitur,ne malitia mutet illius ii et
514쪽
G lectum aut ne fictio decipiat animam eiu quasi in eo dem baptismo haec ense malitia credatur&nio, lira in peius mutetur S decipiatur ii no ante rapiatur. D inde quonia placita erat deo anima eius properauit de medio iniquitatis illum educere, ita ut nec paululum remoraretur,ut quod in eo praedestinauit impleretis edcotra suam praedestinationein facere maluit, tanquam festinans,ne quod ei placuerat in non baptitato exterminaretur in baptismo tranquam moriturus infans ibi pereat, quo currendu est cum illo ne pereat. Quis ergo
hae verba scripta in libro sapietiae, de paruulis sine baptismate mortuis dicta esse crederet, diceret, scriberet, 'M. recitaret si ea sicut oportuerat cogitaret Noli credere, nec dicere, nec docere, aliquas mansiones esse
extra regnum dei quas esse dominus dixit in domo p tris siti si vis esse Otholicus. Non enim ait sicut hoc testimoniis ipse posuisti, multae mansiones sunt apud patrem meum. ed si ita dixisset, non alibi essent iniel ligendae quam in domo patris eius. Sed aperte ait, in domo patris mei mansiones multae sunt. Quis itaque audeat aliquas partes domus dei separare a regno dei:
i i ut cum reges terrae non tantum in domo fila, nec tan- tum in patria fisa, sed longe lateque etiam trans mare regnare inueniatur, rex qui fecit coelum S terram , nec in tota domo sita regnate dicatur Sed forte dicas, omnia quidem pertinere ad dei regnum quia regnat incolis, regnat in terris, in abdissis, in paradiso, in inferano. Vbi enim non regnat cuius ubique fiamma potestas est sed aliud ei se regnum colorum, quδ fas non est a
cedere nis latia ero regenerationis ablutos propter dominicam veram fixa in s sententiani: aliud autem esse regnum terrarum, vel aliarum creat irae partium, x bipol sunt cile aliquae mansiones domus dei, quan uis pertinentes ad regnum dei, non tamen ad regnum coelo rum, ubi excellentius S beatius est regnum dei. ita fieri. ut nec ali tuae domus dei partes atque mantiones, a regno dci laetarie separemur tamen non Cinnes in regno erelorum mansoribus praeparentur: at lue in iis quae in regno coelorum non fiant. posvinita liciter habitare. quibus eas etia non baptietatis deus dare volu rit .ut in regno dei sint, qua uis in regno coelorum quia
bapti rati non sint,cile non possint. Hoc qui dic ut, videntur quidem sibi dicere aliquid, quia scriptilias ne-l gligenter attendunt.& quomodo regnum dei dicatur.
unde oramus dicentes, Adueniat regnum tuum: non
intelligui, quia regnum dei dicitur, ubi eum illo fidelis
familia eius beate S sempiterne tota regnabit. Nam se cundum potestate quae illi super omnia est etiam nunc ubiq; regnat Quid ergo est quod oram' ut veniat, nili vicum illo regnare inereamiir Sub eius autem potestate etiam illi erunt, qui poena aeterni ignis ardebunt.
Nunquid nain ob hoc etiam ipsos in regno dei fiaturos dicturi sumus Aliud est enim regni dei muneribus ii
norari. aliud regni dei legibus coerceri . Ut autem tibi manifestissime appareat, no esse regnum coelorum di tribuendum baptitatis,ae alias partes regni dei dandas quibus tibi visum est, non baptitatis et testim dominum audi, qui non 'it, Si quis non renatus tuerit ex aqua de spiritii non potest intrare in regnum coelorum: sed nopotest, inquit, intrare in regnum dei. Nam verba eius I-- - re sunt. Nicodemum, Amen amen dico tibi. nisi quis natus fiserit denuo, non potest videre regnum dei Ecce no hic dixit regni m coelorum: sed,dei. Heum respondisset Nicodemus atq; dixisset, om
do potest homo nasci cum senex sit 3 nunquid potest in E ivs ORIGINE
vel rem mali is suae iterato introire,' renascit randem Ndominus sententiam planius apertilisque repetens, ait, Amen amen dico tibi nisi quis renatus merit ex aqua ct spiritu. non potest introire in regnum dei. Ecce nec
hie dixit regnum calorum sed regnu dei. Iod enim dixerat. Nisi quis natus fuerit denuo, hoe quid eii et exposuit dices, Nili quis renatus sierit ex aqua Se spiritu. Et quod dixerat .non potest videre, hoc exposuit dic
do non potest introire. Illud autem quod dixerat, regnum dei,non alio nomine repetiuit. Neq; nunc opus est quaerere atq; disserere utrum regnum dei, regnumberelorum eum aliqua differentia si intelligendum: arixes una st duobus appellata nominibus. Suincit quod non potest introire in regnum dei, qui no fuerit lauacro regenerationis absistus . Mansiones autem aliqua,
constitutas in domo dei separare a regno dei, quam sta veritate deuiu puto quod ia intelligas. Et ideo quddputasti, in aliquibus masonibus quas dominus multas esse dixit in domo patris sui mansuros quosdam etiam
no renatos ex aqua Se spiritu, ut fidem catholicam teneas. admoneo, ii pero itiis, en endrre non differas. Noli credere. ace i ierae, nec tbetet e. saerifieiu Chri p.xtustianorum pro iis qui tio baptitati de corpore exietint Logerendum, si vis esse catholicus: quia nee illud quod de Maecabaeoru libris commemorasti sacrificium tu a. Matrem
daeorum pro eis qui no circuncisi de corpore exierunt, ostendis oblatum. In qua tua sententia tam noua.& c tra Ecclesia totius authoritatem disciplinamque prolata verbo etiam insolentis imo usus es. dicens Pro his sane oblationes assiduas,&ost reda iugiter sanctorum censeo saerificia sacerdotum, ut te homo laicus sacerdotibus dei. nee diseendo iii bderes, nee saltem simili quaeredo misceres.sed censendo prcponeres Aufer tibi
ista fili: Non se invia quam Christus humilis seipsam Atic
esse docuit, ambulatur. Nullus eum hoc tumore per angustam portam eius ingreditur. Noli credere, nec dicere, nec docere, aliquos eorum qui sine baptismo Christi ex hac vita emigrauerint, interim no ire in regnum coelorum sed in paradisium postea vero in resu rectione mortuoriim etiam ad regni coelorum beati tudinem peruenire. si vis esse catholicus. l loe enim eis dare nec Pelagiana Eaeresialisa est, quae opinatur pamuulos non trahere originale peccatum. Quos iii quanuis scut catholicus cu peccato nasci fatearis nescio qua Miamen peruersioris nouitate opinionis sne baptismate salutari de ab hoc peccato cum quo nas estur absolui di in regnum coelorum asseris introduci. Ne s consideras in hae causa, quanto deterius sapias quam Pelagi ii .llle quippe dominicam sententiam perti ix eicens qua non baptitati in regnum coelorum no permittuntur intrare . licet eos quos ab omni peccato liberos credit, non illo audet paruulos inittere.Tu vero sic contenis quod
dictum est, Si quis non renatus fuerit ex aqua & spiritu
no potest intrare in regnum dei:vt excepto errore quo
audes a regno dei paradisum separare, quibusda quos
reos nasci sicut catholicus credis, sine baptismate ino tuis, ct illius reatus abfi liitionem S regnum coelorum
non dubites insuper pollitari: quas ira Pelagium in
originali peccato astruendo, tue esse possis catholicus verus, si contra dominum fueris in dc stritenda eius de baptismo sententia haeret iras nouus. Nos te dilectici me,non se volumus haereticorii esse victorem, ut ei ror vincat errorem & quod est peius maior minore. Diei enim, Aut si sorte qiiii prim reluctetur, latronis anima
vel Dinocratis interim t mporarie mi ira He
515쪽
A disum , nam superesse illis adhue in resurrectione praemium regni coelorum . quanquam sententia illa prin cipalis obsistat, quia qui non renatus fuerit ex aqua&spiritu sancto, non intrabit in regnum chlorum, tameteneat etiam meum in hac parte non inuidentis assensum, modo misericordiae praescientiae, diuinae ct effractum amplificet,& assectum. Haec verba tua sunt, ubi te confiteris consentire dicenti quibusdam non baptietatis sic temporarie collatum esse paradisum, ut supersit illis in renarrectione praemium regni coelorum, contra sententia principalem qua constitutum est, non intraturi, in illud regnum qui non renatus fuerit ex aquaci spiritu sancto. am sententiam principalem times violare Pelagius, nee illos sine baptismo in regnum
coelorum credidit intraturos, quos non credidit reos. Tu autem & originalis peccati reos paruulos confit ris,&iamen eos sine lauacro regenerationis absoluis,
ct in paradisum mittis, ct postea etiam regnum coelo- .Xm se runa intrare permittis. Hae ct huiusmodi, si & alia forsitan in tuis libris attentior & ociosior inuenire potueris, sine ulla dilatione iam corrige, si animi, eath
M licum heris, id est, si veraciter praelocutus es, dicens, quod tibi ipsi credulus non sis ea probare posse quae dixeris , ct quod semper studeas etiam propriam sententiam no tueri si improbabilis detegatur, & sit tibi com si proprio iudicio danato, meliora magis & quae sunt
veriora sectari. Modo proba charissime, non te filiaeiter ista dixiise, ut de tua indole, non solum ingeniosa verumetiam pia, modesta, gaudeat catholi ea Ecclesia, non de contentioopertinacia haeretica exardescat insania. Nune est ut ostendas quanta post haec bona veraba quq tua commemoraui,synceritate pectoris dixeris
quod continuo subiecisti. Nam ut est . inquis, optimi propositi, laudandique eonsilii facile ad veriora tradu ci , ita improbi obstinatique iudieii est, nolle citius ad tramitem rationis inflecti. Est igitur optimi propositi
laudandique eos iij,&ficile ad vetiora traducere. Nec sis improbi obstinatique iudicit . ut nolis citius ad tramitem rationis in Recti. Si enim haee liberaliter elocutus es, si non in labiis ista sonuisti, sed intus & germanitus in corde sensisti, in tuae correctionis tanto bono etiam moras odisti. Parum quippe tibi fuit dicere, improbi obstinatique esse iudicii, nolle ad tramitem ra- tionis inflecti, nisi adderes citius et ut hinc ostenderes quam sit execrandus qui bonum ' nunqua facit, quan- coquidem qui tardius facit,tanta tibi videtur severitate culpandus, ut merito improbi iudicii obstinatique dicatur. Audi ergo teipsum tuque potissimum S maxime eloquii tui fructibus utere, ut citius te ad rationis
tramitem grauitate mentis inflectas, quam te inde minus erudite parum qile consulte lubrico aetatis auerteras.Nimis longum est omnia quae in tuis libris, vel eotius in te ipso volo emendari, pertractare atque dileutere & saltem breuem tibi de singulis corrigendis reddere rationem.Nec ideo tamen te contemnas, ut arbitreris ingenium & eloquium tuum parui esse pendendum. Nee sanctarum scripturarum memoria in te paruam esse cognoui, sed eruditio minor est, quam tantae indoli labori s co gruebat. liaque te nec amplius quam oportet tibi tribuedo vanescere volo, nec rursus te abiiciendo ac desperando frigescere. Vtinam tua scripta tecum legere possem, S colloquedo potius quam scribendo, quae imi emedanda monstrarem. Facilius hoc
negotium perageretur nostra inter nos sermocinatio
literis. Quae si scribenda esset, multis volumi
nibus indigeret. Veri, ista capitalia, quae certo etia nu- bmero coprehendere volui, instanter admoneo ne corrigere disseras, ct ea prorsus a fide & praedicatione tua facias aliena et ut quata tibi facultas est disputandi. munere dei utaris utiliter ad aedificatione, non ad destructionem sanae salubrisque doctrinae. Sunt autem ista de quibus ut potui iam disserui, sed breuiter ea repete-do percurram. unum est, quod animam no ex nihilo,
sed de seipso deum fecisse dixisti. Alterum, per infinitum tempus, atque ita semper deum animas dare licui semper est ipse qui dat. Tertium,animam meritum aliquod perdidisse per carnem , quod habuerit ante carnem. Quartum,animam per carne reparare hal, itudine priscam,& per eadem carne renasci, perquam meruerat inquinari. Quintum quod anima meruerit esse peccatrix ante omne peccatu . Sextum infantes antequam baptiZentur morte praeuentos, peruenire posse ad originalium indulgentiam peccatorum. Septimum, quos
dominus praedestinauit ad baptismum, praedestinacioni eius eripi posse, Sante defungi quam in eis fuerit quod omnipotens praedestinauit impletum. Octauum, de infantibus qui prius su im renaseantur in christo, Epraeueniuntur occiduo , scriptum esse, Raptus malitia mutaret intellectit in illius: dc caetera quae in ea sententiam in Sapientia libro leguntur. Noniam, aliquas mansiones ei se extra regnum dei earum quas d minus esse dixit in domo patris sui. Decimum est, crificium Christianorum pro eis qui no baptietati de corpore exierint osseredum. Undecimum, aliquos eorum qui sine baptismo Christi ex hac vita emigrauerint,interim non ire in regnum, sed in paradisum, postea vero in resurrectione mortuorum etiam ad regni coelorum beatitudinem peruenire. Haec interim undecim multum aperi ue peruersa ct fidei catholicae aduersa, nune iam nillil cuncteris extirpare atque abiicere ab animo a verbo, a stylo tuosi vis ut te non solum ad alataria transisse catholica, sed vere catholicum esse gaurideamus.Nam hae spertinaciter singula defendantur, tot haereses ficere possunt, quot opiniones esse numerantur. Quocirca considera quam si hoe horrendum, ut omnes sint in uno homine, quae damnabiles essent
in singulis sngulae . Sed si tu pro eis nulla contem ione pugnaueris, im g vero eas fidelibus verbis S literis expugnaueris, laudabilior eris censor in ieipsim , quam Ff quemlibet alium recta ratione reprehenderis . , mirabilior eorum emendator, quam si nunquam illa sensisses. Assit dominus tuae menti, ct tantam spiritui tuo spiritu suo facilitatem humilitatis , luce vera talis, dulcedinem charitatis,paeem pietatis infundat, ut victortui animi malis esse in veri , quam cuius ibet contradi. eentis in falsis. Abiit autem ut te arbitretis hae eo piis nando i fide catholica recessiisse, quan uis eas dei sint aduersa catholicae, si coram deo cuius in nullius corde oeulus fallitur, veraciter te dixisse resipiscis, non te tibi ipsi esse credulum . probari ea quae dixeris post e, aestudere te semper etiam propriam sententiam non tu
ri si improbabilis detegatur. co quod sit tibi cordi pro. prio damnato iudicio, meliora magis & quae sint veriora sectari Iste quippe animus etia in dictis per igno.rantiam non catholicis. ipsa est correctionis pra ine- dilatione ac praeparatione catholicus. Sed iste iit modus huius voluminis, ubi requiescat paululum lector ut ad ea quae sequuntur, eius intentio ab alio renovetur
516쪽
Episcopi de anima & eius origine, ad vincentium victorem,ta- .
. L Ccipe nune iam etiam de meipso quae tibi dicere cupio, si possim, hoc est, si
ille donauerit, ineuius manu sum denos de sermones nostri. Reprehendisti enim me bis numero, exprimens etiam meum nomen. Et cum te in principio
libri tui imperii ix tuae admodum conscium, ct doctri-nc adminiculo destitutum me vero ubi nominasti,dmctissimum ae peritissimum dixeris: tame quibus in re bustibi visus es nosse quod eho vel nescire me fateor, vel qua nuis nesciam scire pro umo: libertate qua oportebat, non tantum senem iuuenis ct Episcopum laicus, verum etiam hominem tuo iudicio doctissimum de peritissimum non dubitasti reprehendere. Ego autem de me doctissimum averitissimum nescio, imo vero me H non disse eertissime scio. Et fieri posse non ambigo, ut aliquid imperito de indocto cuipiam scire contingat , quod aliquis doctus & peritus ignorat. Et in hoc te sane laudo, quod veritatem etsi nunquam percepisti, certe quam putasti homini praetulisti ideo quidem temere,quia existimasti scire te quod nescis: sed ideo li.
bere,quia personam non veritus, elegisti aperire quod sentis Unde te intelligere oportet,quito esse nobis debeat cura maior dominicas oves reuocare ab errorib', si& ovibus turpe est vitia pastora siqua cognouerunt, eisde occultare pastoribus O si illa reprehenderes mea,
quae iusta reprehAione sum digna. Neque enim negare debeo, sicut in ipsis moribus, ita multa esse in tam multis opus 'alis meis, luc possint iusto iudicio,& nulla temeritate culpari. Ex quibus si aliqua reprehenderes , illi e & tibi fortassis ostenderem, qualem te esse, in 'uibus non perperam reprehenderes vellem, me, tibi iuniori maior, S praepotitus subdito, correctionis ex plum,quanto humilius,tanto salubrius exhiberem. Sed ea in me reprehendisti, quae non corrigere humilitas, lsed partim Lateri, partim defendere veritas cogit. p. v. Hac autem sunt, unum, quod de origine anima I rum quae post primum hominem datae sunt vel dantur hominibus non sum ausus aliquid definire,quia fateor me nescire.Alterum, quis Z aninum seire me dixi seiritum esse, non corpus. Sed in hoc altero duo reprenendisti, unum,qu)d no eam crederem corpus ede. Alterum quod eam spiritum crederem. Tibi enim videtur de corpus esse animam, & no esse spiritum. Audi igitur purgationem meam contra reprehensionem tuam, de ex hac occasione qua me tibi purgo in teipso disee quae rurses. Recole verba libri tui,ubi me primitus nominasti. Scio, inquis, plero . & facile peritissim os viros, insuper de eonsultos tenuisse siletium. aut nihil ex prensius elocutos, cum definitionem disputationibus suis inchoata expositione subtraherent, sicuti nune nuper
apud te Augustini doctissimi viri praedicatis Episcopi comprehensum literis lectitaui: modestius quidem uti reor ac verecundius huiusce rei arcana rimantes intra
setosos tractatus sui deuorasse iudicium, neque se posse exta ne aliquid determinare profusos Sed mihi crede, sitis superque videtur absurdum atque incogruum rationi, ut homo ipse expers sui sit, aut is qui rem omniui creditur adeptus esse notitia, sibi ipsi habeatur ignotus. ΚQuid aute differt homo a peeore si nescit de sua quat tale naturas disquirere at in dissereres ut merito in illucoueniat quod seriptum est, Homo eu esset in honore, pse. non intellexit assimilatus est iumentis,&coparatus est eis. Na eum deus bonus nihil non ratione condiderit, ipsum s homine animal rationale, intellectus capace, rationis eo inpote, sensu, vivacem, qui omni rationis experietia, prudelis ordinatione a distribuat procrea luerit,quid ta inconuenieter diei potest,quam ut ei, sin eola sui notione fraudauerit 3 Et eis sapientia mundi,quae praetra P sese v*: ad veri eognitione superuacua quidem inura demistigatione protendit . quia scire nequit per quem licet nat quae sunt vera cognosci,aliqua tame vicina, imo assinia veritati tetauerit super animae natura dispicere: quam indecens ais Pudendii est religiosum quenqua de hoc ipso aut nihil iapere, aut penitus sibi interdixisse ne sapiat ista tua murae ignorantiae disertissima S luculen- ltissima castigatio, omnia quae ad natura hominis pertinis lic te scire compellit, ut si eorum aliquid ignora
ueris, non meo sed tuo iudicio pecoribus compareris. auis enim nos in sinius videaris attigere, eo quod dixisti, Homo cum esset in honore, non intellexit: quia lin quo tu non es, honore sumus Ecclesiae, tamen etiam itu in eo es honore naturae, ut pecoribus praeseraris, ibus secundum tuum iudicium comparandus es, si aliquid eorum quae ad naturam tuam constat pertin re,nesciueris. Neque enim eos asperiisti hac reprehensione tantummodo qui hoc nesciunt quod ego nes io, hoc est,humanae animae originem: quam quidem non penitus nescio. scio enim deum flauisse in faciem pri- m civi hominis, factumque esse hominem in animam vivam:quod tamen nisi legissem, per meipsum scire non 'possem. Sed dixisti . Quid autem homo dissemi peco- lre. si nescit de sua qualitate naturaque disquirere atque ldisserere QMd seniisse ita videris, taquam de uniuersa sua qualitate atque natura sic homo disquirere atque disserere debeat ut nihil eum sui lateat. Q od si ita est. tam te pecoribus comparabo, si mihi non responderis
tuorum numerum capillorum. Si autem quantumcumque proficiamus in hac vita,aliqua nos ad nostram n turam pertinentia nc scire concedas, quaero id quatum quatenuis concedas, ne forte S hoe ibi si, quod animae nostrae non omnimodo scimus originem: quanuis Mquod ad salutem pertinet fidei, diuinitus animam datam eamq; non eius cuius deus est esse naturae, remotis ambagibus nouerimus. An forte hactenus putas nati ram suam cuique nesciendam. quatenus eam tu nestis: hactenus sciendam quatenus eam tu scire potueris,ut si paulo amplius te quis nescierit eu pecoribus compares,
quod scientior illo esse potuisti:at'. ita si quis eam pau- llo plus te scierit, eadem iustitia te ille pecoribus coparabit Dic ergo quatenus nobis naturam nostram n scire concedas ut a pecoribus salua sit nostra distantia. Et considera tamen ne plus i pecoribus distet, qui eius
aliquid nescire se seit,quam qui se putat scire quod noscit. Natura certe tota hominis est spiritus, anima de corpus. isquis ergo a natura humana corpu3 alienare vult,deiipit. Medici tamen qui appellatur anatomi
ci per membra per venas per neruos, per Ossa. per ira dullas per interiora vitalia etiam vivos homines qua- diu inter manus rimantium vivere potuerunt disiici do serutati sunt ut naturam corporis nossent. Nec tamen nos quia ista nes imus, pecoribus compararunt. Nis forte dicturus es, eos pecoribus comparandos qui mimae
517쪽
A animae naturaim, non qui corporis nescitant. Not ergo
ita praeloqui debuisti. Ne s enim a isti, Quid digeri homo a pecore .s nectit de animae sux qualitate at 3 natura: seu aisti. si neseit de sua qualitate naturali disquirere at s diiserere. alitas utiq; nostra,& natura nostra cum corpore copulamur, quantiis de his quibus costa. mus singillatim lingulis disseratur. Verum ego quam inulta possim de hominis natura scietis i me cisputare, sit explicare velim, plura volumina implebo .multa me tameni ignorare confiteor. Tu autem quo is pertinere quod in superiore libro deflatu hominis dii putauimus virum ad animae naturam, quia ipsa id agit in homine: an ad corporis, qd ab ea mouetur ut id agat: an ad hui' aeris, cuius reciproca tu id agere declaratur: an potius ad omnia tria, ad anima scilieet quat corpus mouet , S ad corPus quod motu flatu recipit atq; reddit, ct ad auram istam undique circunfusam,quq intrAdo alit. releuat exeundo Et tamen hoc literatus homo atque facundus utique nesciebas, qua do credebas, dicebas ct scribebas, ct in conuentu multitudinis congret B gatae legebas, S de natura nostra vire inflare, ct nati L. ram nostram inde minia, nihil habere: cum hoc unde faciamus facillime posses, non diuinas ct humana ipaginas perscrutando, ted in te aduertendo nosse eum velles. c modo igitur tibi committa ut me doceas de origine animarum, quod me nescire confiteor, qui quod tuis naribus ais ore sine intermissione ficis, unde sectas ignorabat Et praestet dominus ut a me commonitus, cedas potius quam resistas tam in proptu positae at sapertissimae veritati. Nec de ut re inflando se
interroges pulmones in os, ut eos aduersus me habere malis inflatos, quam eis acquiescere te docetibus, ct respotissim tibi veru, non loquendo & alter cado sed si iurando S respirando reddentibus. Proinde ignorantiam eam de origine animarum te corripientem ars obiurgantem, non moleste ferrem,imo insuper & gratias magnas agerem, si eam mihi non solum duris per teres eouiciis, sed veris etia excuteres dictis. Si enim me
posses docere quod nescio, non solum te verbis, sed de pugnis caedentem deberem patientissime sustinere. evam. Nam fateor dilectioni tuae, quatum attinet ad istam C qu stionem,unum de duobus valde cupio nosse si po
esse de illis altioribus putare debe i , quia iron ad de Dirati ita in pertinet sed ad nostram. iid qudd noti. c., nulla in operab dei, quin, ipse deus inquantii cogi, sci potest, lissicilius cognoscuturi Nam didicimus deuelle trinitatem: quot aute animalium genera creaverit,
altem terrestri u in arcani Noe intrare potuerunt Hr adhucusq; nescimus. Nisi hoc tu iam forte didie isti In libro etiani Sapientiae scriptum est Si enim tantum potueriint valere ut pos ent aestimare seculum , quomodo 'di eius donunii non facilius inuenerunt An quia hoe intra nos est, ideo non altius nobis est, interior enim estahimae nostrae natura quam corpus. Quasi vero corpus ipsum no facilius nosse eotuerit anima extrinsecus nee
oculos ipsius corporis,' intritasecus per seipsam. Quid enim est in intestinis corporis ubi no est ipsi Et tamen etia qu ch interna atque vitalia oculis eorporis inquis-
discere potuit. per oculos corporis didicit. Et certe ibi erat etia ui do i ita m- ο - . ., C
certe ibi erat etia quido illa nesciebat. Et
cu viscera intrinsect nostra no possint sine anima viii re, acilius ea potuit anima vivificare qua nosse.An se
te ad eius cognitione altius illa est eoae eius quini ip . Ela, ct ideo si velit inquirere ais disterere quando se me
hominis conuertatur in sanguinem, quado in solidam carne quando ossa durari, qua do incipiant medullari: quot sint genera venarii at, neruorum quibus discuri sibus S ans actibus uniuersum corpus illae irrigent, illi alligent: utrum in neruis deputanda iit cutis: virum in Ossibus dentes distant enim s medulla earent: S quid ab utris i diserat ungues, quoniam his duritia similes hunt: praecidi aut e ct crescere, comune illis est eu eas illis: quisnam sit usus venaru,no sanguinis,sed aeris quas arterias vocat, haec atre huiusmodi de natura corporis sui si anima nosse desideret, tunc certe dicendu est homini,Altiora te ne quaesieris, S sortiora te ne serutatus rare .
fueris: si aute de sua origine quod nescit,inquirat,no est altius neque fortius, quam ut id possit apprehedere: Sabsurdum existimas atque incongruum rationi, ut nesciat anima, utrunam diuinitus insufilata iit an de parentibus tracta, cum hoc iam praeteritum no memin rit, S inter illa deputet,quae irrevocabiliter,scut insen. tiam, S c tera recetis ab utero aetatis oblita est, si tame peum sensu eius aliquo factu est quido factu est: nee meti.
sim vel de animarum oras ine quod ignoro, vel virum las absurduni at s incongruum . ut corpus sibi sub J iupertineat ad nos hoc nosse eum hic vivimus. lid si e- l nesciat ct quod no est de praeteritis eius ed de praesen-nim ex illis rebus est de quib' nobis dicitur, Altiora te libus prorsus ignoret, utram venas moueat ut vivat in ne quaseris , ct fortiora te ne scrutatus fueris, sed quae praecepit tibi dominus,illa cogita semper iverum hoc nosse cupio aut ab ipso deo sciente quod creat, aut etiaab aliquo docto sciente quod dicat, no ab homine nesciente qudd anhelat . infantia suam quisque non recolit, de putas homine nis deo docente poste cognoscere
unde in matris utero vivere coeperit, praesertim si vi adeo illi, adhue lateat humana natura, ut no solii quia intus habeat, verumelia quid ad eam forinsecus accedat ignoret liane dilectissime tu me docebis aut que- quam unde homines nascentes animentur, qui nesciebas adhu eum: unde viventes se alantur, ut illo alimento paululum subtracto continuo moriantur Tu me docebis aut quenqua unde homines animitur,qui nesciebas adhucusq: unde vires quando inflantur, impleatur utinam quemadmodum nescis unde origo stanima
rum sic ego salte seire utrum mihi in hac vita sci edum esset. Si enim ex illis est altioribus,quq inquirere scruta prohibemur, timendum est ne hoc non ignoran-
rendo pechmus. Ne n enim Propterea non
corpore:neruos aute ut inebris corporis operetur, S uita est,cur neruos no moueat, nisi velit: pulsus a me v
narum et ii ii nolit,sine intermissione agat: de qua par te corporis caeteris dominetur, quod sui tam vocat, utrum decorde an de cerebro, an dispertitis de eorde motibus,de cerebro sensib' an de cerebro S senii b ct
volittariis motibus,de corde aute no voluntariis venaris pulsib : S s de cerebro illa duo facit cur sentiat et si
nolit, inebra vero non moueat nisi velit Cu igitur haec
in corrore nisi ipsa no faciat eur nescit quod facit, vel unde aest Nee et turpe est ista s mscit S iurpe esse existimas ii nesciat unde vel quomodo facta si . e si se ipsano fecerit Anima vero nulli sciui quomodo liceae vim de agat in eorpore ideo ad altiora ac fortiora id petii. nere no putas At ebo hinc tibi maiore moueo quaestionem cur paucissimi nouerint unde agat, quod oesagiani Fortasse dicturus es, Quia illi didicerunt arte a natomica vel empirici quas medicinalis eo tinet disci
plina, qui pauci ait equutur.Ccteri vero ista di secre nos velut cum potitissent si utique voluissent . ubi omitto
518쪽
G dicere eur multa conetur discere possunt, quia tardo quod multum mirum est, impediuntur ingenio, ea discere ab aliis quae aguntur ab eis ipsis.& in eis ipsis. Sed hae ipsa est maxima quaestio, cur arte non mihi opus si,ut esse in coelo solem sciam, S lunam ct alias3 dera, ct arte mihi opus sit ut scia quando digitum moueo, unde incipia,a corde an a cerebro,an ab utroque,
an a neutro. Et de ore non egea ut sciam quid sit tam loge altius super me: ab alio autem homine discere ex recte unde a satur a me quod agitur in me. Nam cum in corde cogitare dicamur, & quod cogitamus, nullo alio homine sciente sciamus, plum tame cor ubi cogitamus, nescimus in qua parte corporis habeamus, nisi ab alio discamus qui ne it quod cogitamus. Nec ignoro cum audimus, ut ex toto corde diligamus deum, n5hoe diei de illa particula carnix nostrae quc sub costis latet , sed de illa vi qua cogitationes sunt. Quae merito
appellatur hoc nomine. quia sicut motus non cessat in corde unde sepulsus diffundit usquequaque venarum, ita non quiescimus aliquid cogitando versare. Verun-H tamen cum omnis sensus ab anima in si corpori, curetia in tenebris S oculis clausis, sensu eorporis qui vocatur tactus membra forinsecus nostra numeretrius: ipsus autem animae interiore praesentia, qua cunctis 'uae vivificat atq: animat praesto est. nulla intrinsecus nostra viscera nouerimus, non medicos empiricos , nec ana tomicos nec dogmaticos . nee methodicos, sed homi ne scire arbitror nemine.Et quisquis fuerit conatus lice Eret s. discere, non mistra ei dieitur, Altiora te ne quaesieris, ct fortiora te ne serutatus fueris. Neque enim altiora
sunt quam potest nostra statura contingere, sed quam potest nostra coniectura comprehendere, ae fortiora quam potest vis humani ingenii penetrare tamen
non est coelum coeli non dimensio oderum, non modus maris atq: terrarum, non infernus inserior. Nossiimus qui nos comprehendere no v alemiis. Nos modulum scientiae nostic altiores fortioresa; sit peramus.Nos non possumiis capere nos,' certe no sumus extra nos.
didicit S uadoeuns discere nis tet indo & experien R
do no Posset. Et vii s antequam iliaret idem ipse erat. Cur se igitur nesciebat Saepe nos praesumimus aliquid memoria retenturos, ct cum id putamus,no scribimus: nee nobis postea cum volumus venit in mitem, nosti poenitet credidisse ventiaris vel literis no illigasse ne iugeret: S subito rursus cum id non quaeramus, oecurrit. Nunquid nos no eramus qua do id cogitabamus 3 Nee tamen hoc sumus quod fuimus quando id cogitare nopossumus. id est ergo id ne stimus omodo subtrahimur negamuri nobisi itas nescio quomodo proferimur ad nos reddimur s nobis 'uasi alii simus,& alibi simus, quando quirimus, nee inuenimus quod iamemoria nostra posuimus: iam nos psi ad nospitas voluti alibi positos peruenire possim , ct tuc perueniam quando inuenimus .ubi enim quaerimus nisi apud nos i Et quid quaerimus nisi nos suasi non simus in nobis, Se aliquo modo recesserimus a nobis. Nonne attendis di exhorrescis tanta profunditatem Et quid est hoc aliud quam nostra natura nec qualis fuit, sed qualis nue est Et ecce magis quaeritur quam comprehenditur. Saepe
mihi propolitam quiuionem putaui me intellecturo s hinde cogitarem. Cogitaui, nec ire tui. Saepe non putaui, ct tamen potui. Vires itas intelligentiae meae non sunt mihi utique cognitae.&credo quia nec tibi Sed me . temnis tarsitan confitentem S propter hoc quoque pecoribus comparabis. Ego autem monere,vel ii non eiugnaris,certe admonere non desina,vt agnoscas potius communem infirmitatem, in qua virtus perficitur, ne pro cognitis incognita prasumedo, ad veritatem peruenire no possis.Puto enim esse aliquid, quod a tu intelligere quaeris nec potes, nec tamen quaereres, nisi te posse sperares. Ac per hoc S tu vires intelligentiae tuae nescis, qui naturae tuae scientiam profiteris, nee mecum ignorantiam confiteris. Quid dicam de voluntate ubi certe liberum a nobis praedicatur arbiti tu Nenipe beatissimus Apostolus Petrus volebat pro domino anima ponere. Plan8 volebat. Neque enim deum id pollicen-Nee ideo eo parandi pecoribus, quia id quod sumus noldo fallebat sed quatas vires haberet, voluntas ipsi ne
tas si quod fuimus obliti sumus, si tamen id aliquando
noueramus 3 Neque enim nunc anima mea trahitur exi parentibus aut insufilatur a deo. Vtrumlibet horum s cerit,tunc fecit quando me creauit,non etiam nunc de me vel in me facit. Actum illud ais trafactum est, nee praesens mihi est nee recens. Ne id quidem seio virum id scierim, oblitusq; sim an vero nec tu ne quado factu est id sentire ae nosse potuerim. Ecce modo dum sumus dum vivimus dum nos vivere scimus. dum meminisse nos,S intelligere S velle eertissimi sumus, qui nos naturae nostrae magnos cognitores eisse iactamus, quid rum aleat memoria nostra, vel intelligetia vel voluntas omnino nescimus amicus quida meus iam inde ab adolescetia, Simplicius nomine, homo excellentis mirabilim: memoriq cum interrogatus esset a nobis,quos vel sus vi igilius in omnibus libris supra ultimos dixerit continuo celeriter memoriter, respondit. Quaesivimus etiam superiotes ut dieeret, dixit. Et credimus eum posse retrorsum recitare virgilium. De quocumbioeo voluimus petiuimus ut faceret, iecit. Prosa etiam e quacunque oratione Ciceronis quam memoriae eo. Dendauerat id eum facere voluimus. quantum voluimus sursum versus secutus est . Cum admiraremur, testatus est rei nescisse se hoc posse ante illud experimen Mun. iis quantu ad memoria attinet, tuc se eius animus
sciebat. Proinde vir tatus qui filium dei esse cognouerat .se latebat. Scimus nos itas aliquid velle , seu nolle, sed voluntas nostra etiam cum bona est, quantum valeat quantas vires habeat, quibus tentationibus cedat, quibus non cedat si nos non fallimus, fili dilecte nesci- mus. Vide igitur qui in multa non praeterita, sed vpraesentia de natura nostra , nec tantum quod ad corpus, veru metiam quod ad interiorem hominem pertinet ignoremus . nec tamen pecoribus comparemur. Et tu quia praeteritam originem animae meae non omni
no nescio,sed no plene icio, nam scio mihi datam esse a deo, nee tamen ei sede deo,tanto me conuicio digna putasti. Et quando possum de natura iniritus & animae nostrae commemorare omnia quae nescimus E Vbi potius exclamare debemus ad deu, quod ille exclamauit in Psalmo . Mirificata est scientia tua ex me inualuit .no potero ad illam. Cur enim adiecit ex me nisi quia ex seipso quam incomprehens bilis esset dei scientia coniiciebat. uandoquidem seipsum comprehendere non valebat Rapiebatur Apostolus in tertium colum.& au diebat inestabilia verba quae non licet homini loqui, de viro in eorpore hoc illi accidisset, an extra corpus nescire se dicit nee a te comparari pecoribus pertimescit. Sciebat se spirit' eius esse in tertio colo, esse in paradiso S utra esset in corpore nesciebat. Et ut is teritu coetu in S paradisus no erat ipse Apostol' Paulus : ip
519쪽
A vero eius S anima ars spiritus eius ipse erat. Ecce sciebat magna alta ars diuina quae ipse no erat, ct hoe nesciebat quod ad natura iptius pertinebat. is in ta ista
occultarum rerum scieti a. tantam sui ipsius ignorantiano miretur postremo crederet nisi qui no fallit, hoc dicerer Visid oremus sietat oportet neicimus: ubici se nostra maxime debet intentio, ut nos in ea quq ante sunt ex tedamus: Si me ii in eis quq retro sint, aliquid de mea origine oblitus sum pecoribus comparas, cum audias eundem Apostolum dicentem. Quae retro oblitus, in ea quae ante sunt extentus secundum intentione
sequor ad palma supernae vocationis dei in Christo Ie- IX. su An forte etiam hoc quia dixi, id oremus sicut
oportet nescimus urridendum me arbitraris,& irrati
natibus similem animantibus iudicas Et forte tolerabi lius.Cum enim recto sanos iudicio futura nostra praeteritis praeseram .ct oratio nobis no propter quoia filimus, sed propter quod erimus sit necessaria , multo est uti s molestius nescire quid orem , quam queadmoduexorti fuerimus. Sed veniat tibi in mentem ubi hoc le-
feris vel relegedo recole, S: noli in me huius eo nuiciin apidem iacere, ne ad quem non vis perueniat. ille ipse doctor gentium Apostolus dixit Quid enim o-
remus sicut oportet, nescimus. md non tantum verbo docuit secl suo quoque demo sitauit exemplo. Nam contra utilitatem, salutis suae perfectionem nesciens cero. orabat, ut discederet ab eo stimulus carnis que sibi datum dixit, ne magnitudine reuelationum suarum extolleretur. Et quia illis dominus diligebat,non iecit quod ignorater petebat. Sed tamen ubi ait, Quid enim oremus sciat oportet nescimus: mox adiunxit Sed ipse spiritus intea pellat pro nobis semilibus inenarrabilibus.
Qui autem scrutatur corda scit quid spirit' sapiat, quia secundum deii interpellat pro sanctis desi interpellai re iacit sanctos. Ille uti'. spiritus que deus misit in comi da nostra,clamantem abba pater, Sin quo clamamust abba pater .utrunq. enim dictum: ct accepisse nos spirii tum clamantem abba pater, S in quo clamemus abba pater, ut exponeretur quomodo dixit clamatem, hoes est et amare facientem ut ipso faciente clamemus. Doceat ergo S hoc me quando voluerit, si hoc mihi expec dire nouit, vi sciam unde secundum animi originem ducam . Sed ille hoe me doceat spiritus qui altitudine dei serutatur non homo qui spiritum neutit unde uter
inflatur. Absit tamen ut ego hinc te pecoribus comparem. Non enim hoc quia non poteras sed quia no aduerteras, nesciebas. Verii tu fortasse quavis altiora sint uae de animarum origine requiruntur, quam est undeucinius & reddimus fiatum, tamen eadem altiora descripturis sanctis te didicisse eonfidis, de quibus per fidem didicimus, quae nulla possent humana ingenia in. uestigare. Nani longe utique praestatius est nolle resurrecturam carnem, ac sile fine victura, quam quicquid in ea medici scrutando diseere potuerunt,quod in illo sensa anima pereipit cum prcsentia sua veget et cuncta
quae nescit. Et loge est melius nosse anima, luc in Chii -
sto renata &renouata fuerit. in aeternum beatam futu- ram quam quicquid de illius memoria, intelligentia, voluntate nescimus. Haec autem quae dixi praestantiorai atque meliora nullo modo noi se valeremus . nisi diuinis crederemus elo uiis His ergo elo litis fidere te se . lassis existimas, ne ue origine animam sementiam de
t finitam proferre cuncteris. primum si ita esset, non ipsi humanae naturae tribuere debuisti, quod scit homo de sua Eualitate atque natura disquirere at i diisserere . sed Tomus sertimus. dei munere. Dixisti enim Quid diiseri homo a pecore Dii hoe nescit Quid igitur opus est aliquid legere ut hoe sciamus si eo ipso quo a pecore distantiis, iam hoc scire debem', sicut enim nihil mihi lenis ut me viuerescii
habet enim natura mea ut hoc nescire non possim: itactsi illud scire naturae est, cur mihi de hac re profer quibus credam testimonia scripturarum Nisiquid solidi stant a pecore qui eas legunt None ita creati sumus ut dis ei nus apecoribus de antequam ad aliquas literas peruenire possimus Quid est quaeso quod latum naturae nostrae arrogas ut eoipso quod di stat a pecore, iam norit de origine animarum disquirere atque disserere: S rursus eam se facis huius cognitionis experte,ut hoc scire humanitus nequeat nisi diuinis testibus credat Deinde S in hoe falleris. Nam diuina testimonia c. p. r. quae ad istam quaestione in soluendam referre voluisti,
non id aperiunt. Aliud est quod illa demon strant sine
quo vere no possumus pie vivere, quod scilicet animarum nostrarii deum habeamus datore creatorem .so maiore. Sed quomodo id faciat, utru nouas eas Rido,
an de parentibus trahendo non exprimunt, nisi de illa hvna,qua myrimo homini dedit. Lege diligenter quod rumscripsi ad fratrem nostrum dei seruum Renatu i. ibi enim quia id ostendi. non fuit necesse S hic scribere. velles autem me definire quod ipse definisti. vi in tales angustias cotruderer,in quales ipse cotrusus,adue sus catholicam fidem tot S tanta locutus es,ut eas si fideliter atq; humiliter recolas at s cos deres, videas P-fecto quatum tibi profuisset, si scisses nescire quod nescis. & quantum tibi prosit ii vel ian nescias. Nam si intelligetia tibi placet in natura hominis, quonia reueras eam non haberet nihil quantum ad animas pertinet, a pecoribus distaremus intellige quid no intelligas, ne totum no intelligas. Et noli desipicere hominem,qui ut veraciter intelligat quod non intelligit, hoe se non inotelligere intelligit. Vnde aute dictum sit in sacro Psal is l. i.
ino, Honro in honore cum esset non intellexit, paratus est pecoribus insensatis, S similis factus est illis: lege Sintellige, ut hoc opprobrium humiliter potius ipse caueas, quam superbe alteri obiicias. De his enim di.eium est qui istam vita solam deputat vitam, secudum si carnem viventes, & post mortem nihil sperantes veluti pecora: no de his qui ncii: negant se scire quod sciur, ct confitentur se nescire qnod nesciunt,& potius intelligunt hane infirmitatem suani, quam de sua virtute
confidant. Non itaque displiceat praesumptioni tuae iii uenili, meus senilis timor. fili. Ego enim si hoe quod de
animarum ori ei ne quaerimus, nee deo nec ali quospi ritali homine docente scire potuero, paratior sum defendere qi iam recte etia hoc deus, sicut alia multa, nos scire noluerit: quam temere dicere quod alit ita si ob scurum, ut hoc non solum ad aliorum intelligentiam perducere nequeam, sed nec ipse intelligam: aut certe etiam haereticos adiuuet , qui propterea persuadere eo
natur ab omni noxa puras esse animas paruulorum, ne scilicet eadem noxa in authorem deum recurratae r deat, quod insontes animas quibus nec lauacriani regenerationis subventui u ess praesciuit dando carni p. e. catrici est e copulerit peccatrices, nulla baptismatis gra- ita subuentura qua liberemur a damnatione perpetua: quandoquide innumerabiles animae infantum ante. . quam baptitetur, de corporibus exeunt. Absit eni in v thoe volens diluers dici quae ipse dixisti, quod animal per carne meruerit inquinari S esse peccatrix, nullum nabes ante peccatum.quo recte id meruisse dieatur
520쪽
G quod etia sine baptismo oris nalia peccata soluatur. Et
quod regni, quost coelorii no bapti ratis in fine tribuatur. Haec atq; huius inodi venena fidei niti timere dice re seriail, de hae re definire aliquid no timere. Quato
meli' igitur no separati in de anima disputo S aii irino quod nescio . sed quod apertissime Apostolum video
docuisse,simpliciter teneo, Ex uno homine omnes homines ire in condemnatione qui nasco tur ex Ada, nisi ita renaseantur in Chri isto, sicut instituit ut renascatur antequa in cor eore moriantur, quos praedestiuauit ad
aeterna vita misericordis ina' gratiae largitori 'ui est Sillis quos praedestinauit ad aeterna mortem,tuuisiimus supplicii retributor, non solii propter illa qlic volentes adiiciut verum etia ii in sentes nihil adiiciat praeter originale peccatu .Hqc est in hac quaestione de unitio mea, ut oeculta opera dei habeat suis secretu salua fide mea. L rque iam quantu dominus donare dignatur, etia ad illud debeo res podere, ubi de anima loques nonne meuiterasti at' dixisti, Non enim sicut Augustinus peritis simus Episcop' profitetur, incorporea S eande spiritu
esse permittimus. Prius ital virum anima incorporea, H sicut ego dixi,an corporea sicut tu, existima da sit,dispu-icinus. Deinde virum etia ipsa secundis scripturas nostras die alui spiritus, uanuis ei a proprie spiritus nimi cupetur, non niuersa ,sed aliquid eius. Acri iniusti revelle corpo quid esset definias. Si enim no est eoi pus nisi quod inebris earnalibus constat nee ictra erit corpus, nec coetu .nec lapis,nec aqua, nec sidera, nec ii quia
huiusmodi est. Si aut e corpus est qui equid maiorib' &minoribus suis partibus maiora S minora spacia locorum obtinetibus constat. corpora sunt etia ista quae cta memoratii Corpus est aer corpus est lux ista visibilis. S c stoninia sicut dicit Apostolus,corpora caelestia a corpora terrestria. Sed utrum tale aliquid sit anima , scrupulosissime ae subtili sit me quaeritur. Verum a me tu nde tibi maxime gratulor, deum corpus no esse confirmas.
Sed me rursus solicitum facis ubi dicis, Si anima caiet corpore ut sit sicut quibusdam placet cassae inanitatisaei ea subtiliss substantia , his enim tuis verbis videris
credere, omne quod caret corpore. inanis elle substantia. Quod si ita est quomodo diu audes dicere carerei corpore nec times ne sequatur inanis eum ei se substanta' ita Porro si S corpote caret deus, quod iam confessus es Seiani inanis esse substantiae abiit ut dicas , no ergo inanis iubilati est quicquid corpore caret. Et ideo qui
incorpolea dicit esse anima. non est cosequens ut eam
velit videri inanis futui substantiae, quia S deuinqui
non est inane aliquid iihil incolporeis confitetur. v
des autem quatum intersit inter id quod dico . A quod
tu me existimas dicere. Ego enim nee aereae substantiae animi dico, alioquin corpus esse confiteor, Aer enim corpus est secundum omnes 'ut de corporibus cum loquunt tur,quid loquitur sciui. Tu aute propter id quodi incorporea dixi anima, non solum casi inanitatis , sed ob hoc aeream me putasti eam dixisse substitiam, crei &corpus eam no esse dixerim quod est aer, ct quod avi e
impletur inane esse no positi. quod nec vires tui te admonere potueriit. Quia enim aliud in eos,nisi aer qua-do inflatur , arctaturi Qui usqueadeo inanes non sunt, ut eade plenitudine etia poderasaiserat. od si forte aliud tibi videtur esse fatus, aliud aer. cu aer motus ipse stilatus. quod & Rabello agitato doceri potest certe vasa quaelibet cocaua qua putas inania, ut plena esse eo gnoscas .ab ea parte qua ime lentur, deprime in aquam, a vide q, nihil humoris potait intrare repellente aere quo plena sunt. Cum aut eore sursum verius collocan- Κtur siue ex latere tunc recipiunt liquorem si quis intim litur vel ingreditur exerinte atque euadente acte, qui exitus patet. Hoc praesenti facilius posset demolitari facto quam scripto. Sed non est hic diutius inamor an is
cum liue intelligas abic naturam esse eorpoream, sue non intelligas, me tamen putare no debes vel aeream dixisse animam sed omnino incorpoream Milod de tu esse confiteris deum quem dicere non audes inane eia ea liquid, sed negate non potes omnipotentis S immutabilis esse substantiae. Cur ergo metuimus ne tit cassa inanitatis anima ii sit in corporea .cum deum incor eo. reum fateamur esse, nee eum casset inanitatis esse dicamus Sie itaque potuit incorporeus deus incorpoream creare anima, quemadmodum vives viventem, quavis immutabilis mutabilem,& omnipotens longe impare. Cur autem animam nolis esse spiritum, sed corpus Ces XII. eam velis esse non video. Si enim propter ca spiritus no spiritiis c est quia distincte Apostolus nominauit spiritum, dices, amma. Et integer spiritus vester.& anima de corpus: eade causa est,cur ea non si corpus via distincte nominauit & Leorpiis Si aute altarinas quod S anima corpus sit, quantiis cistincte corpore nominato, permitte ut etiam si i-rit' sit quavis distincte spiritu nominato. Multo enim ni agis tibi debet videri anima spiritus esse suam corpus, quia spiritum S anima unius fateris elle substantiae : unius autem substantiae anima corpusq; esse no dicis. QIo igitur pacto corpus est anima, eius S corporis sit diuersa natura: & spiritus non est anima , cum
eius de spiritus sit una eadems natura Quid quod istatua ratione etiam spiritum corpus esse cogeris dicere Alioquin ii spiritus corpus no est, & anima corpus est, non sunt spiritus S anima unius eiusdem is substantiae Tu autem utrunque quantii duo quaeda sentias, unam
lateris habere subitaliam. Ergo S spiritus corpus est, ii anima corpus est neque aliter possunt unius eiusdem i Messe naturae Proinde secundum te illud quod ait Ar stolus Spiritus vester & anima S corpus: tria sunt compora, ed ex his duo,anima de spiritus uni' naturae sunt cor eora: corpus autem illud quod etia dicitur caro, di uersae naturae est. Et ex his trib' ut opinaris corporibus, fluorum unum diuerta duo vero sunt nius eiusdemi
substantiae constat totus homo, na quaedam res,atque una substantia. ista cum asseras, no vis tamen ut duc res
unius eiusdem i. substantiae, id est anima S spiritus ha-
beant unum spiritus nomen: eum duae res non unius
eiusdem s. sed imparis diuersas substantiae id est ani
ma ct corpus habeat unu sicut putas, cor foris nomen.Sed hoc omitto, ne de nominibus inter nos sit po- cetali lius controuersa quam de rebus. quisnam iit homo in
terior videamus, utrum anima , an spiritus, an utrumque . Sed sicut te seri piisse video hominem interiorem animam dicis. De hae enim loquebatis cu diceres Et gelante substantia 'uod compithendi non poterat ac
ficeret corpus aliud intra corpus naturae suae, i&spiramine conglobatum, exindecue incireret homo interior apparere, que veluti in i orma vaginae corporalis inclutum, ad similitudinem sui deliniauit exteri ris homini, habitudo. Deinde infers. fatus ergo dei animam fecit, imo Ratus ex deo anima factus est, est giata substantialis,& secundum naturam suam corymrea S sui corporis similis imaginique conformis. l ost
haee incipiens loqui de spiritu, Hac, inquis anima quq ex statu dei haberet originem, i ne sensu proprio atque intellectu intimo me no potuit, quod est j piritus,