장음표시 사용
221쪽
Micor,bonum transcendentale est id haud dubie quod sequi ut ut attributum entis 3 sed bonum quod equitur ut attributumentis est hoc ipso quod tale obiectam voluntatis i cum hoc ipso quod tale sequatur ad attributum veri, bovum non sequatur ad alitibulum veri, nil quia est objectum voluntatis , quae sequitur ad intellectum , cujus ly verum est objectum: ergo honum tantaea dentale est hoc ipso quod tale oujectum vo
Ressorum ea Negando Majorem cujus ratio est quia ex boni,
rate convenienti sive formali oritur amabilitas, secus autem ex anscendentali; nam ex eo quod aliquid est conveniens alicuitiaturae, provenit quod si appetibile abulla sive appetitu innato,sive elicitori unde luet cibus insipidus,& locus sursum, de calor sint bona transcendent alia,neque cibus in lipidus appeta tuta sensu gustus, neque locus sursum a lapides neque catat ab aqua sequia scilicet appetibilitas non oritur ex quacumque bonitate,sed tantum ex bonitate formali e convenient , atque adeo non bonum transcendentule ut tale, stu non quodcumque honum est appetibile,sed tantum illud quod fuerit conveniens naturae appetentis,juxta illud Aristotelis S. Eth. cap. s. Amabili quidem botrtim, unicuique autem proprium. Non ergo bonum ita ascendentale ut tale habet et Te& conveniens bonum, cum ex hoc sequatur appetibilitas,non ex illo. Unde adprobationem Nego minore. Ad tertium autem nego majorem,bonum enim quod ibi dicitur transcendentale , non habet constituere unum speciale attributum entis,nec consequenter sequi ad attributum veri, sed potius divagatur per rationem essentialementis, lis ex omnia attributa, pc intelligibilitate, bonitatem, cujus ratio est quia bonum illud transcendentale dicitur, cui nihil deest ad complementum suae naturae, ut dictum fuit supra d1m ic est , quod io ipsa ratione entis ut antecedente sua attributa, nec non Asio quovis ejus attributo possumus intelligere entitatem seu rationem integram completam. ut per se patet Ergo bonum quod ibi dicitur Ct anscendentale non habet constituere unum speciale attributumentas, nec consequenter sequi ad attributum veri, sed potius di- vagatur p rrationem ess urialem entis, per omnia attxibuta entis, seu&per intelligibilitatem bonitatem c ita inquaurum transceo dentale non est obj celtim voluntatis, nec contem quenter conveniensi quantum tale.
Obiicies r. Illud est in sine formalis ratio in aligandi , ex quo sylietate habet movete volunt tem sed ex sola ars te hensione
222쪽
bonitatis habet finis voluntatem movere: ergo sola apprehen si bonitatis est in fine formalis ratio finalgandi. Probatur itam, nonna inus aliquando voluntatem movet bonitas ficta quam bonitas vera tare alis, scd bonitati ficta .reali nihil est commune praeter ipsam bonitatis apprehcnsiu nem: ergo ex tala apprehensione bonitatis habet finis movere voluntatem. Respondeo N gando Minorem: ex eo enim habet imi volun, talem movet cujus gratia movetur voluntas, seu aliquid facie ad ipsum consequendum finem jam sic est,quod non eligit inis firmus media nec potion in sumit , nec alia adhibet ad cons quendam sanitatem gratia apprehensionis lanitatis , ed gratia potius bona tali tealis ipsius sanitatis cum non appetat intumus sanitatem, imo potius ut illam appetat, supponatur jam apprehensari falsum ego est , quod ex ipsa apprehensione bonitatis habeat sinis voluntatem movere, unde adprobationem minoistis negatae nego similiter minotem,puta quod bonitati fictae de reali nillil sit communeax quo habeant voluntatem movete praeter ipsam apprehensionem bonitatis. Conveniunt enim boanitas ficta sivera seu tralis . in eo quod in utraque et bonitas supposita, quamvis uni supponatur tals b, alteri veteri licet suppositio illa bonitatis in bonitate fiet pcndeat ex apprehensione nihilominus quod deinde voluntatem moveat , hoc non habet formaliter ex apprehensione sed ex ipsam et bonitate supposta cujus ratiotst,quia ex eo habet bonitas ficta movere vo iluntatem, ex quo non consecuto frustiatur voluntas , seu aestio voluntatis;cum non nisi ad consecutionem moveat sed sic est . Nuai quod non potestiustra id voluntas circa apprehensionem bo vitatis .cum haec de necessitate supponatura actionem voluntatis: Non ergo ipsas pyr hensio bonitatis est id quo sotmaliter movet bonitas ficta voluntatem , sed ipsa potius realis boni tua ibi supposita ac voluntati proposita , licet non diu salso suppo is
I tabis . Fot malis tui ex qua habet bonitas cta movete voluntatem est ipsa existentia bonitatis' sed non alia est exi istentia bonitatis in bonitate ficta,quam ejus apprehenso: ergo nec alio habet bonitas ficta movere voluntatem, Quam ipsa apis prehensione bonitatis Ressante Nedando absolute majote me non enim exilientiabnai tutis est, isse potest in fine sotio abs ratio final Eandi gemovendi sed est adiurninum sicuti in causa, irati, una liis causis conditio in dispensabiliter requisitati, ideo cum apisy: eheos ossiciosa existentia fiat in eis objectivo, kadcio tan Metaph. Tom III. o tum
223쪽
tum munus requitatur,nec potest ipsa esse formalis rati , sub qua habet boottas,sive vera sive ficta finaligare. Jam vero quod ipsi existentia bonitatis non sit nec si possit formalis ratio sub qua habet finis finalietate , praetcr quam quod hoc generaliter concluditu in omnibus caulis, de quibus asseri u eommuniter quod existentia es conditio tantum te dispensabiliter requisita ad suas exeicendas caus litates, o test hoc specialiter probati in causa finali ex eo scilicet,quod formalis ratio sub qua habet sietis finali Eve pertinere debet ad ipsam meam appetibilitatis, turn quia latis formiis ratio ub qua est determinativa bonitatis finis adisse objectum voluntatis, ouae est appetitiva potentia tum quia determinando, contrahendo ipsam bonitatem finis quae est intra lineam appetibilis,relinquit illam intra eandem lineam appetibilis talias non contraheret, sed potius extraheret uextenderet ad aliam lineam Iam sic est, quod ipsa existentia bonitatis finis,liraecise ut existentia est,hpraesertim objectivari qualis est elus apprehenso,non pertinet ad lineam appetibilitatis&appetibilis,sed potius ad lineam manifestativi, cognoscibilis ipsa, aliique existentia objectiva se apprehensio bonitatis habet solummodo illam mavifestare ergo falsum est ,
quod tormalis ratio sub qua habet bonitas finis finalietare sit ipsa existentia bonitatisdatque ita quamvisi a apprehensio sit ejus ex stentia objectivari non propterea sequitur quod esse debeat formalis ratio sub qua habet finis finalietate , ted ad summum quod sit conditio requisita per modum applicantis ipsum objectum seu bonitatem finis ad ipsam voluntatem in conditio in-
issensabiliter requisita per modum existentiae objectivae ipsius
finis. Ex quibus sequitur,quod cum dicitur , nemino vere secundum quod apprehensium,aut iecundum quod est in apprehensione,vera quidem est propositio,si lysecundum denotet solum conditionem movendit finali Zandiri est autem omnino salsa, si ly secundum denotet lationem formalem sub qua move T&finali dat,
Lutetiam fuerit mens D. Thomae circa agitatam
di cultatem. Respondeossavere S.Doctorem praefatae nostrae conclusioni quod imprimis colligo ex his,quae docet q. 2 s. de verit .aret . ad ..ubi dicit, ni dismctionem variam appetentium ex cliversitai Apprehensionis per acciueni, perse autem ex diversitat appre-hhrisorum Haec ibi S. Doctor,ex quibus argumento siti sola satio dimalis objicti est ratio per se distinguens vires seu potentias
224쪽
stu . V orationeformalis in ita tiast facultates ergo quod se habet per accidens ad distinctionem vitium seu potentiarum non potest et dere sub ratione se malis objecti sed ex D, Thoma loco citato diversitas appreliensionis se habet solum per accid res ad distinctionem virium seu potentiarum appetentium , voluntatis scilicet&appetitus sensitivi ergo ex D Thomaeon potest apprehenso ciste dei tione formali objecti iujusmodi potentiatum,naec conseque tetesse in fine sermalis ratio final Eandi.
Secundo.hoc idem colligo ex his quae docet D. Thbmas et r. da verit,it et ubi ait Sicut insuere caus e tientis est agere ta uere causasinalis et I appeti erari Haec D. T ias ex quibus sic licet arguereri et Thoma in liuere causa finalis est appeti desiderari: ergo illa est formalis ratio finaligandi,quod est ipsi finitatio sub qua habet appeti sed: siderari: ergo illa est sol malis latio finali gaudi, quod contrahit sidetermina sinem ad eis objectum appetitus scit voluntati, sed determinatuis nisadesse objectum voluntatis,potius quam invitectus ex ratione re duplicata boni,non autem ex ratione re duplicata apprehens, ut per se patet ergo ex D Thoma ipsa ratio reduplicata boni est in sine formalis ratio sub qua habet sinalirate. Dices: Videtur D.Thomas oppositum docere 'Vipue. i. ..
q. O. art. 2 adprimum, ubi haec habet Appetibili non accidite soapprehen umper encum,uel inteluctum; piper e ei convenit
nam appetibile non movet appetitum , nisi quantum es 1 prehensum. Unde disserentia prehensi unt disserentia appetibili,
ideoque potentia uisinguuntur secundum di serentiam apprehensorum,scutsecun um propria obiecta. Haec ibi D. Thomas,ubi cum asserat,quod appetibili non accidat esse apprehensum , sede petie conveniat manifeste indicat appreliensiionem non esse solum conditionem,sed rationem formalem appetibilis, ut appetaturi cum sola formalis ratio per se conveniat,conditio vero
quas per accidens. Cumque subdat,differentiam apprehensi ecse differentiam appetibilis,&quod potentia appetitive distinis guuntur secundum di tetentiam apprehensorum idim videtiit confirmare e non enim uis per id quod se habet ut ratio formalia in objecto aliqua distinguuntur potentiae. Respondeo,Ibi solum intendere P.Thomam quod apprehensio sit conditio perse&in dispensabiliter requisita, ut appetibile terminet appriit una,&ilhum causaliter distinguat quatenuasse l. diversa appreheus seu los vel intellectus dive issem applicat rationem objecti, licet formaliter non a tali appreheasone
applicant: sed a diverso applicax seu appreucussis distinguatur.
225쪽
Quod autem haec sit med D.Thomariueraeteret iam qiuod habea
tuet everois sntra citati Sexque ius a veritate . colligi etiam
prat rite tosis verbis ibargutore bi relatisti ibi namque non dicit D Thomas,quod differentiae apprehensons , sed quod
diffita in arapprehensi iunidit 'rentiae aptetibilis,ut indicaretuquod per vertam . pyr hemion m sensus uni utellectus divet, sum appreheod tur objectilrri volu orati proponitur , ex quo ironi dii te critur praefata distinctio. Nam docet idem S Doctoreas. ae verit ari. cadu.Sin, qui non es nisi particulari-hm,non apprehen uir bonitarem ab olutam e tho bonum Inieli ctus vero, qui est uni Uersalium , apprehen ut bonitatem botu- - , ex quo diversificatur appetitus inferior asuperioris cequabiet D. Thomas, licet radi liter e causaliter ex divexsitate potantiae aper hensivae . ili us apprehensionis de sun differentiam pote etiae appetitiva,illain tamen ex diverib apprehenso formaliter desumit.
Virum bruta agant tormaliterprepter Dem.
D pondeo degative cujus ratio est , quia agere forma litet topter finem est mem assumere, x: qui gratia sinis eum finis ex propria definitione, consequente formaliter si id cuiuspratia at quid fit ted impossibile est,quod bruta meis dia assumant&cxequantur gratia finis Ergo in possibile est,quod agant bruta propter sinem forrnaliter ut finis est. Pro. batur Ah-,media assumere eratia finis est illa assii mei inruitu ipsi is filas sed impossibile est , quod bruta media assumant,otui tui sitis fiat Gergo nec quod illa astum antritati sinis. Pruatur Minor,midia assumere intuitu finis, est illa aiso meteratione proportionis quam habent ad facii, sed impcsI bile est,quod bruta media assumant ratione proportioni, sive habitu duiis,quarii habeo ad finem Vergo&impossit, te est , quod
bruta iis dia assumant intcitui, Prcbatur Minor , notitos.
sunt media assum ira Pone trabitudinis seu pio portio his quam hab/nt adsint m , qui tali, cognoscatur pro pomo labis udo impossibile si quod talis propomo seu abiredo
eadat sub seus , lauscusim coguitione brutorum i erro
226쪽
Quast utrum bruta agant, sec. ' trimpossibile est . quod tuta media assumant ratio e proportionis quam habent ad finem. Probatur Minoi , multi Pli
Primo,quidem ex D Angustino libro, Euaginta trium quasionum qu i sucite quo qui ieriam re ereGaum sit, non Murranioni expertibasti sed cognos erepto ortionem se habitudinem mediorum ad sinen ut scire quo quidquam refcreodum sit: ergo ex Augustino non camiro potio . habituao illa sub insu, ei sensitiva cognitione brutotum. Secundo, quod est dedita ilioribus quae invisi gantur abi tellectit,illud haud dubi cadere non pol sit sub ensit sc pr portio, labitudo Sc resaco sunt de dissiciliolibus quae ab tellectuan vetitigantur eum inter omnis mittat sint omnium minutissimarat has rigo non potetst pro potitosv tu tudo me-du ad finem cadere sub sensu seu sic nutiva cognitione. Tertio , omnis ensitiva cognitio objectum ab t ditetminatum limitatum,cum sit actio potietis a suo organo corporeo,certo: determinato ergo terminari non potes tensui-va cognitio ad plura omnino vestia sive quae tantum ditaru ut,
quantum duo entia diffare possunt et eos attingeret ensitiva cognitio proportionem labitudinem med i ad finem , attin-pei et duo aliqua omnino diversari sive quae tantum diiserunt quantum duo dit ferre pollunt; cum in hoc casia attiogeret Sc medium , , habitudinem seu proportionem medii quae quidem duo illerunt quantum duo aliqua dissitare possunt; ex eos ilicet quod habitudo seu proportio sit in praedicamcnto Telationis , tam dium secundum se supponatur in praedicamento absolutotum ergo impostibile est quod proportio seu habitudo medii ad finem cadat sub sensu seu sentit .va cognitionere tum
Dices et Ideo ergo non possunt bruta agere bimalit et prompte finem,qu: proportionem non cognoicu et mediorum ad Hiem, finis ad media sed in plutibus saltae in casibus inintelligibile est,quod dis non cognoscatur proporta, ergo&mm-telligi te est, quod bruta non agant forma iter pro 't si a m.
Probatur. bor,non pollunt ligi propori onata rim dic, relictis improportionatis, quin hoc ipso cognoscatu prOp Illo sed plures dantur cariis in quibuslibetis impropollic nati mi e diis, eliguntu ablutis proportionata media sui allidit , dum
cani alligato obiicitur caro, vipse appriit dirumpere vincula item dum colligit hirundo festucas ad eoos tuendum nidum ; et dum maritia te formicae colligunt grada. ccoudua tu scin
227쪽
suis cavernis,ad vitam trans tendam in hyeme mergo in his saltem casibus inintelligibile est , quod non cognoscatura brutis
Re pondoo Negando Minorem,cujus falsitas patet evidenter ex dictis in responsione ad quaesitum id probationem vero distinguo majorem: non possunt eligi proportionata media, relictis improportionatis quin hoc ipso cognoscat ut proportio, ab ipsis brutis talia assumentibus media nego in orem quinhbc ipso cognoscatur proportio ab ipso Deo ex cujus , sub cujus
directione agunt Concedo majorem;&in eodem sensi minorem concedendo ego consequentiam .Pro quo notandum eltiquod quia Deus natutam condidit animantium irrationalium cum potentiis tantum materialibus cissixis organo corporeo , certo aeterminato,subindeque, ut cognoscitivam cognitione determinata ad unum certum determinatum , is ensibile
Objectum,consequenter sit , quod cum naturam illam sicut&quamvis aliam condiderit ad suos fines,ubi non susti it cognitio illa sensitiva ad assumenda proportionata media in ordine ad assecusionem finis , quasi teneat ut Deus supplere defectum cognitionis, litigendo scilicet ad illii assumendum naedium,quod in occurrente casu assumi debet quia no sustici cognitio sensitiva ad praefata assumenda proportionata mediari relinque adiim proportionata aeum ad hoc opus sit cognosci habitudinem myroportionem mcdiorum,quae quidem a cognitio, ne potentiae sensitivae isset ae organo corporeo certo taeterminato attingi non potes .ut diximus supra in resolutione quaesiti,ideo fit, quod dum cadi alligato objicitur caron appetit ipse diium per vincula,non propterea hoc fiat, quasi cognoscat
canis proportionem,quam habet diruptio vinculorum in ordine ad apprehendendam carnem sed quia movetur a Deo a ctore naturarualem cognoscente proportionem ramita de hirundine colligente festucas ad construendum nidum,vel de sotinica colligente in aestate grana.
in abi, Non aliter colligimus, cognoscere hominem promportionem medio tum ad finem, nisi quia ipse de secto talia a Dium it mediari sed ipsa animantia irrationalia, talia defacto assumunt media mergoin ipsa cognoscere debent propnitionem mediorum ad finem . . Res eo Negando absolute majorem, de qua scilicet diaut&verificatur casus oppontus. Nam dum quis inter homines agit ad imperium alterius,frequenter accidit, quod aliquid faciat, praestet quod omnino rorortionatum est resecaciter
228쪽
Qua . utrum bruta agant edim ars conducit ad finem ab imperante praeintentum; tamen qu iaillud non praestat nisi ex imperio alterius . frequenter accidit quod non cognoscat ipse proportionem, quam quidem habere potest illud , quod facit ad finem intentum. Non ergo ex eo praeciseci ligimus hominem cognoscere proportionem mediorum adfinem,quia ipse desa io assumit proportionata media,sed qui , potentiam rubridatellectivam nulli an in organo corporeo, qua propterea potest apprehendere omne ens, subindeque sirem quae dicitur medium, Viplari rationem medii,sisve medium medii proportionem,& Praeterca qui ali ino ex proprio gendi modo agit cum redisserentia nec agit currita tetminatione ad unum , adeo ut ex duobus propositis
objecais,sive ex aequo sive inaequaliter delectabilibus pollit ad libitum quodlibet illorum eligere , ex quo consequenter fit, quod seipsum moveat in agendo, sita quod possis movere in
media iratione finis. Cum igitur nullum ex his duobus competat brutis,ut per se patet consequente fit quod dum brutam venant in media vel in finem non propterea cognoscere debeant nec possint proportionem vel finis ad media aut mediorum ad finem;cum nec possint cos noscere omne ens', scutam insensibile,quam sensibile,ut requireretur,cum praefata proportio seu habitudo si inserisibilis , nec se moveant in media vel in sinem sed quodam naturali impulsura natu tali necessitate , sive omni seclusa indifferentia ad talia movean- Quare quaenam sit causalitas finis. Respondeo primo , causalitatem finis non esse ipsum Ieta. iam , quo voluntas appetiit finem, sed quandam motionem, excitationem hinclinationem voluntatis a fine , ut voluntas ipsum appetat siuem,Ratio autem hujus est, quia omnis cujuslibet caulalitas mediat&rnediare debet inter iplam caus, mitin actu primo complete constitutam ad causandum,& illius f- sectum;ideo namque actio dicitur causalitas causae stulentis, quia supponit illam im actu primo constitutam ad cautandum, traecedens illius; siectum mediar inter utrumque;jam siccst quod talis excitatio motio voluntatis sine mediat inter ipsum finem in actu primo constitutum ad causandum, Lillius e Tectum primo namque supponit finem in actu primo consti, tutum, quia cilicet finalis caula constituitur in actu primo ad causandum per suam bonitatem, applicatur incompletur per apprehensonem , quae quidem duo supponuntur ad talem Motionem ea citatiostem volantaus a fine i cum ideo
229쪽
sinis voluntatem moveat, quia habet bonitatem applicatam propositam per apprehensionem intellectus. Item inpraecedit praefata motio, seu excitatio effectum ipsius sinisi cum primus eis eius finalis caula sit actus voluntatis, quo volunt acipsum appctit finem, tunc talis moti, excitatio praecedat, qualemnus cilicet ideo appetit voluntas finem,quia ad illum appetenis dum est ab ipso fine mota, excitata inninata: rgo hujusmodi motio excitatio voluntatis fine debet esse id . in quo
Res', nde sicundae pro reajori hujus deesaratione quod talia
motio ixeitatio finis,quo ad sui amorem movet excitat voluntatem, di in qua diximus,causalitatem finis conuit tres, nihil reale etiam intentionale imprimit voluntati ; sed solum per quandam sim phatiam cum ipsa illam sic movet reaicitat. Raretio autem primae partis est, quia tala quid reale quantumvis intentionale, si semel lupponatur pro duetum in voluntatic dembet habere causam aliquam sui essicientem; non enim dari potest e sectus realis sine caula, citoti: sedi est quod noti potest finis elle cisi eiens causa illius realis,tum qui causalita sinis non iti ausi litas issiciens,lum etiam quia potest finis non realitet Phylii e . di te liter solum in apprehensione existens
suam ex e eit cautalitatem sinalem: e go finalis causa per talem iri oti lane n excit . t mnem nihil propterea reale, etiam intentio et se imprimit voluntati Unde dicendum est, quod solum voluntatem. movet excitat per quandam cum voluntate
sim pathiam;cujus ratio est, quia propter sim pathiam, quam habet voluntas cum bonitate sibi convenienti, eo ipso quod ali, qua bonitas sibi conveniens ab intellectu ei pro pomatur, si alias volui ita propter inclinationem ad alm objectum non sit ad istud indisposita aut indurata. inclinatur, movetur excitaturi utastud appetat , di in amorem Narpetitum elicitum in tua
Quod si dicas,quod in voluntate solum illius actus elicitu circa aliquod objectum habet rationem inclinationis ad illud Rc pro inoe quod antecedent et adactum elicitum, quo volun-xes appelli sint m nulla intelligitur inclinatio . aut propensio ipsius voluntatis ad illum. Ad hoc respondetur negando praeis, tum aute ce 'ns, eam voluntatem prius , quas per modum cuiusdam ponderis inclinationis naturalis intelligimus inclina .ram ad finem, postra per actum elicitum appetitus ipsius filiis ad ipsi, finem libete, vittis aliter inclinare. Und cum sic
230쪽
Qua . utrum laetant f . . airsae epicientis ei agere, ita e in si a caulae finalis est appetivi desiderati loquitur ibi S. Doctor non de actu elicito volunt. iis,cuo ab illa appetitur elide si aeratur finis aediae priori irae. fata voluntatis inclinatione&propensione ad finem, per sim-rathiam habita quaret iam Su si quodam arrctit lanatocuis opperi tui, desideratur. Diras quod nullatea uin potest dari causalitas aluujus cauta, absque eo quod detur est eius illiusta licet enim causa in actu primo dari possit absque uotast ei uino tamen utri actu secundo cautans sed sic est quod dari potest praefata motio Vexcitatio voluntaris asiaeobuiue e quod oerurestectus aliquis, aliquis videlicet actus voluntatis; una diluc tali supposita uio-xionem caecitatiove voluntatis siue Soluuias maneat libera ad elicientiani mon elicientiam in actus ad finem ergo in tali motione voluntatis in praevia ad omnem actum ipsius voluntatis consistet en equi finis causalitas. Respondeo primo, gando minorem Heffcctus namque primus immediatus tali Smotionis S ex itationis fiuis , in qua
ejus caul classinalis conlinit,in hoc est, quod iit voluntas ipsa inclinata . mota excitata Per modum naturalis cuiusdam propelsionis ad ei cientiam actus appetitus eliciti cicca huem: is primus cstectus nunquam es a causalitate finis separatus, nec non ex quantum est cxle infra etiam in voluntate alium quali mediatum effectum , scili et appetinim elicitum it sua voluntatis circa finem: liaci quia voluntas sic prius mota 5 excitata asin ,adhuc in ancilibria adtat mactum appetitus etiaciti, polliu in illum non piorum petre etiam ut prius mota rex citata .iecuudo aut in responderi potas ot gando similite minorem, propte ea quod quando umque disti a sera motio excitatio uouetatis a fine,in qua ejus causalitas consiliit, toties voluntas aliquem actum apieti ius eluiti, Scacem scilicet vel ines cacemi, bct cir Asinem , ut ipsa di statur . veitcnti, rquod si accideret cultum tali relici actum, hoc tunc ideo esset. quia revera finis quantumvis ex se in actu primo potens voluntatem movere Peacitare , de facto tamen propter ipsus voluntatis indispositionem taurit: cm,aut illius ad aliud objectum conrrariam inclimationem , nullatenus illam moveret tacitaret finis; scita nunquam salvatur catis litas fio: , absque
eo quod de facio inferat aliquem actum elica illum a voluntate eli itum, si cacem stilicet vel inessicacem.