장음표시 사용
101쪽
eis merise negatam fuisse communionem . At hcontra verba Coelestini, & Leonis, ita clarδreprobant praedictum rigorem , ut de mente ipsorum dubitari non possit. Igitur iis omninb adhaerendum est. N. R Hoc ipsum negatur, Innocentii
verba non esse clarissima expendentibus , Ut nos fecimus, totum Sancti Pontificis textum . Εκ eo enim clarissime habetur, vete rem Ecclesiam , non solam communionem , sed veniam quoque praedictis aegris negasse .a6 D. D. Id etiam concedam , nego tamen omnem veniam negasse . Hoc ille textus non
exprimit, cumque duplicis interpretationis sit capax , jam ita explicandus est , ut Coelestino, Leoni, communi Theologorum, &Ecclesiae sensui non adversetur. Duo igitur supponenda . Primum est, duplicem ab Ecclesia veteri concedi solitam peccatorum abis solutionern , unam puri Sacramentalem per eos ritus, ct preces , quas peragebat Sacerdos , cum aliquem in Poenitentium numerum reserebat, ut Ostendere conabor, cum contra undecimam Calumniam disqutabo. Per hanc absolutionem reconciliabatur qui dem Poenitens cum Deo, sed non cum Eccle-
102쪽
sa , cui per publicam poenitentiam satisfaciendum prius erat, nec cum Altari, quare jus minimh dabat ad communionem . Alte ra venia , se ii absolutio , quae impleta solum pςnitentia dabatur, erat utriusque sori interni , eX ternique: per eam quippe Pqnitens reconciliabatur iterum cum Deo, & postea cum Ecclesia , cui satissa dirum erat & cum Altari, ad quod accedere poterat ut offerret,
ct ut cum aliis Fidelibus de Sanctissima Eucharistia communicaret.
Supponendum secundo est, consuevisse a Patres duo Fidelibus inculcare perpetu b, nempe vim pqnitentiae , idest externarum corporis amictationum , ad obtinendam a Deo remissionem plenam peccatorum , culpae videlicet, & pense. Et rursus virtutem maximam Eucharistiae ad destruenda peccata . Nam Ignatius epist. I . ad Ephes vocat hoc Sacramentum vitam in Deo concilians, medicamentum purgans vitia, ct omnia pellens mala . Cyprian. ser m. de Cena Domini, dicit , eo extingui peccatum , & obtineri veniam . Ambros. lib. de Benedict. Patriarc. cap. 9.Panis hic remissio peccatorum est, quod ipsum
docet serm. 17. in Psalm. II 8. & lib. 2. dg D Penit.
103쪽
Pqnit. cap. 3. Chrysost. ho m. 83. in Matth. de eo loquens, remissionem linquit) peccatorem facit. Similia habet Aug. cap. cum omne crimen de consecr. dist. a. & Cyriij. lib. 4. in Io: Cap. I 4. utiturque exemplo Christi, qui tactu suo mortuos vivificabat.
28 His positis, ctim post primam absolutionem adhuc P nitenteν, tanquam rei haberentur ab Ecclesia , cum qua nondum erant reconciliati, nec liberi adhuc essent a reatu pqnae, utpote non perfuncti penitentia, pri. i varenturque Eucharistiae Sacramento, quo remitti peccata audiebant . illud fiebat, ut prima venia donati, vix absolutos se crederent, aut non satis tutos , donec donarentur etiam secunda , quam propterea qui negabat presertim moribundo, Novatianismum quen dam praeserebat, ut ait Innocentius, & alicui Periculo eX ponebat aegrotum , privans ipsum ea ulteriori reconciliatione, & communione , ea serε ratione , qua si nolim moribundo ministrare Sacramentum ps nitentiae, alicui illum periculo eX pono, quamvis noverim ,
eum antea contritionis formulam etiam ex animo recitasse .
Video, tibi haec non satis arridere, nec
104쪽
videri tibi satis luminis inde affulgere ad Innocentii textum declarandum, sed illud tecum perpende, argumenta, quibus pra-bavimus, non fuisse serb poenitentes ab Ecclesia unquam rejectos, petita ab universo Theologorum, imb Ecclesiae consensu, ex evidenti ratione, ex clarissiano Coelestini, &Leonis response, ex Canone Nicaeno, & praesertim doctrina Tridenti ni esse ineluctabilia tadeoque aut afferendum, Innocentium in referendat, aut approbanda ea veteri consuetudine errasse, quod asseri non debet, aut ejus verba hac . vel simili ratione , qua ipsum explicuimus, esse interpretanda .
105쪽
Reis ad mortem damnatis olim Ecclesiis peniam negavit, sui negari
3 Doct. Disc. orinus cap. I. lib. IO. probare contenden S., ah Ecclesia veteri negatam fuisse veniam
iis, qui poenitentiam ad extremum vitae terminum disserebant, ut hanc praXim reddat minus mirabilem , &minus odiosam , alicram erudeliorem proponit . Exposita igitur hac sua sententia , subdit . Ne Oero hane tantillam severitatem exhorrescas, id observato est in Gallia ad an num I 396. in criminum reos morti condemnatos . Sacramentum paenitentiae illis denegabatur, ct in hunc usque diem, Sacramentum Eucha
106쪽
risiae illis denegatur. Quibus verbis videtur asserere, hanc etiam fuisse praxim Ecclesiae, quamvis postea ab eadem fuerit reprobata, ut aliae multae. Si enim haec Ecclesiae praXis nunquam fuit, sed aliquorum Principum excessus , jam per hanc non excusatur prior illa , quam excusare contendit. Igitur id etiam erit inter reliquas calumnias recensendum , &cum reliquis rejiciendum .
NocE. Rig. Fateberis tamen id suisse sae- apissime factitatum, nec ab Ecclesia per aliquod cula fuisse vetitum , sed potius permissum ἔ& quidem factum persaepe id este produnt
historiae. Reseram ordine temporum aliquot exempla . Sub.finem saeculi sexti Daco quidam, teste Gregorio Turonensi lib. s. hist. Cap. 26. cum vinctus teneretur a Chilperico, ct cerneret se non posse mortem evadere , a
Presbytero s Rege nesciente in poenitentia petiit. Cur Rege nescienteῖ nisi quia Rex, ut mos ferebat, minime concessisset . Saeculo Octavo Corbinianus Frisigensis Episcopus cum Adalberti cujusdam suspendio plectendi
vitam a Judice obtinere non potuisset, Cura vit clanculum excipere ejus consessionem , ut scribit Aribo in ejus vita cap. 2. Cur autem
107쪽
elanculum P nisi quia permissus alioqui non fuisset ρ Saeculo nono Patres Concilii VOrmati ensis fuerunt a quibusdam interrogati , an hujusmodi homines essent in morte Sacramentis muniendi, & post mortem oblationibus , & Missis juvandi , quod innuit, consuevisse tunc neutrum fieri. Circa idem tempus Dido Laudunensis Episcopus, reo eX tremo supplicio plectendo, poenitentiam per Con-c sessionem petenti negavit, ut habet Flodoardus lib. 4. hist. Rhemen.cap.6. Saeculo undecimo , Henricus Roberti Normannorum Ducis frater Conano cuidam , qui Rotomagum Guillelmo Ruso prodete tentaverat, ad mortem damnato , S pro amore Dei, consessionem sibi permitti exposcenti denegavit, ut seribit Ordericus Vitalis lib. 8. ad an . IO9o. Saeculo duodecimo Sancta Hildegundis asi sumpta veste virili, & ementito nomine Joseph, pro latrone comprehensa , cum videret se jam fore damnandam, Sacerdotem rogavit, ut se confitentem audiret, & Sacramentum Eucharistiae ministraret, quod aegrἡ obtinuit. haud dubium, quia concedi non soleret. Saeculo decim otertio , nempe anno I 26 I. Boni
facius Cantuariensis Archiepiscopus in con-.
108쪽
stitutionibus provincialibus editis in Conciatio Lambetens , ejusdem consuetudinis tunc in eo Regno communis , meminit, uti etiam . Concilium Londinense , paulo post celebratum, nempe anno I 268. Saeculo decimoqua to perseverabat ea in Gallia, & vix est initio Saeculi decimi sexti, penitus sublata. Fuisse autem ab Ecclesia hunc usum ain sprobatum, aut saltem permissum injustam delictorum vindictam , ct ad caeteros a majoribus maleficiis absterrendos , probatur I. ex tam frequentibus exemplis,tamque diuturna hujus praxis perseverantia . Ecclesa enim re pugnante, famam id tandili non suisset. Prohatur 2. eX eo quod non ausus suisset hunc Inorem approbare Robertus Pullus s. R. E. Cardinalis, ut fecit scribens in lib. 6. sentent.
cap. ss. .od si sinquit in eum, qui in confessione
es reus , reum quoque Divina pandant iudicio judicia enim Sei abdisus multa non videtur ad Sacerdotem pertinere ad hujusmodi accedere debere. Ex quo enim Nei judicio convictus, aut ipso in maleficio deprehensus diei mundans traditur, Pudicem pro Sacerdote habet, qπoniam ipse occulta scelerum pandere oportet, Θ quo pro stipaenam recipiet. Nam si tales ostet Sacer
109쪽
dos pravorum flagitia roborantur spe con 'sonis, edi Encharistiae, ita Pullus , ε V. N. Nec probatum id unquam ab
Ecclesia suit, nec permissum, ita ut non reclamarit . ut servato eodem saeculorum ordine demonstraho . Praetereo Nicaenae Synodi, Coelestini Primi, & Leonis Primi Decreta superius allata de quibuslibet in morte absolvendis, uti etiam Canonem i3. Concilii Andegavensis , ut Poenitentiae locus omnibus pateat, qui conversi errorem suum voluerint confieri , quod ipsum statuit Concilium Epaunense, cujus est is Canon. 36. ne ullus sine remedio, aut θα veniae ab Ecclesia repellatur, eaque sola asseram, quaerem ipsam, de qua agimus, speciatim tangunt.
s Et prim b Concilium Vormatiense agens de iis, qui suspenduntur in patibulis c. 8 o. sic ratiocinatur. Si omnibus de peccatis suis, puram Confessionem agentibus, re digne Poenitentibus communio in me, secundum Canonicum jusumdaxda es, cur non etiam iis, qui pro suis peccatis poenam extremam persolvunt ρ Scriptum es enim non .indicat Deus bis in idipsum: nam Dominus ait, in quocumque die tonuersus fuerit peccator, peccata ejus non reputabantμr ei cyc. Inde idem
110쪽
Concilium subdit eadem ipsissima verba Caelestini Primi in responsione ad calumniam praecedentem a nobis allegata , quod sane ostendit eo Caelestini decreto praecipi , ut
omnes omnino, qui in morte veniam petunt, quocumque tandem mortis genere decedant,& cujuscumque sint culpae rei, absolvqntur;
atque hanc solam semper fui sis ab Ecclesia. Probatam praXim , nec aliam permissam. Concilio Vormatiensi concinit Τrihuriense cap. 3 i. quod est deseribus, ta latronihus. Idem enim statuit , suumque statutum praedictoicanone Nicaeno, decretisque Innocentii, MCaelestini, a nobis allegatis , aliisque hujuia modi juribus confirmat ; ostenditque iterum, hanc semper fui s. Ecclesiae persuasionem, per
ea decreta , Omnes omnino, qui in morte veniam , & Communionem petunt, compremhendi: Verba hujus Synodi sunt haec : Si fur vel latro vulneratus elabitur , ω expectationa mortis desperatus putatur , atque reconciliari sumseriis Sucrosanctis habitu corpomis, ct voluntate piae mentis deprecatnr, Deoque, O Sacerdoti, comite vita, emendationem morum, G atiuum confitetur, Communionis gratiam non negamus, tribaendam. In Nicareto namque Concilio , satis tum