장음표시 사용
91쪽
prianus in hac Epist. s . ad Cornelium loquitur de Fidelibus , qui seviente Decii peris secutione erant a Satellitibns iterum capiendi , ct torquendi, ut ergb alacriores ad novam pugnam prosilirent post primam , in qua victi fuerant, erant de primo lapis absolvendi, quae ratio tam serb poenitentibus succurrendum esse non probat. 6 D. N. Respondeo primam rationem aD serri non posse , si enim qui solum in morte absolvi petunt, non verὶ dolent de peccatis ; jam non debuit Ecclesia post prima illa tria tacula praecipere ut absolverentur ; hoc autem suisse praeceptum , & quidem Sancti Dsme , concedunt omnes ε ergb si e X ea de is salsi doloris persuasione in eum rigorem per ductus fuit Cyprianus , falsa ipse persuasione deceptus est. Altera autem ratio retorquetur in Cyprianum . Ut lapsi in prima pugna Fideles alacriores novum bellum cura Decii satellitibus inirent, absolvi debuere * ergh ut
lapsi antea per totam vitam male traductam , non laberentur iterum in morte , nempe in ea terribili pugna , quam Infernus Draco habens iram magnam eo tempore instaurat,
debuerunt absolvi ; ergb si Iapsis, de quibus
92쪽
loquitur Cyprianus, est venia danda , eamque abnegans est inhumanus , venia quoque sero Poenitentibus aegris danda fuit, eamque dare renuens debuit inhumanus haberi. Id si quis neget, auctoritate Coelestini assirmare cogetur, cujus Pontificis decretum in superiori disputatione ax parte allegatum , hic totum afferre necesse est , & hoc erit quartum
Is igitur Pontifex cum rescisset in Gallia i hujusmodi aegris, qui tandili poenitere distulerant f de his enim eum loqui fatetur Marte-IIe , quem initio citavimus) veniam in moriste negari, sic Ep. a. cap. a. ad Episcopos GaIlicanos scribit. Agnovimus , paenitentiam m rientibus denegari, nec eorum desideriis annui ,
qui obitus fui tempores hoc animae suae cupiunt remedio subveniri . Horremus fateor , tanta impietatis aliquem reperiri, ut de Sei pietate desperet, quasi non possit ad se quovis tempore concurrenti succurrere , ct periclitantem sub
onere peccatorum hominem , pondere, quo se expediri desiderat, liberare . aeuid hoc , rogo , aliud es, quam marienti mortem addere, ejusque animam sua crudelitate , ne abfoloi possit , occidere P Cum Deus ad subveniendum sit parat f-C simus,
93쪽
fimus, ει invitans ad paenitentiam sic promittat
peccatori, inquiens. aeuacumque die couetersus fuerit, peccara ejus non imputabuntur ei, culterum , nolo mortem peccatoris , sed tantum conCertatur, cst vivat. Salutem ergo homini adimit qui uir mortis tempore poenitentiam denegaverit , m despurat de Clementia Dei, subveniendum moriemij ficere , vel in momento pose, non cretiit. Perdidisset latro in Cruce praemium ad Christi dexteram pendens, sillum unius horae paenitentia non juviset. Irara ad Deum conversio in ultimis positorum , mente potiris es resimanda, tempore, Pr
pheta Boc taliter aserevte. Cum conoemur inis gemueris, tun salvus eris. Cum erg) Dominus sit cordis inspemr , quovis tempore non es deneganda poenitentia poseulanti Go. Igitur ex Caelcstino , committit horribilem impietatem , ct crudelitatem, ipsasque animas pe. rimit , qui aegros praedicto S tam sero poenitentes non absolvit. Atqui Ecclesia nunquam potuit praecipere aut probare morem horribiliter impium , & crudelem s ,
quo animae mors aeterna inseratur et ergb Ecclesia nunquam proba Vit, aut Probare .
potuit , ne dum praecipere , ut venia sic disse
94쪽
clitarentibus poenitentiam negaretur. D. R. Caelestinus non redarguit factum sed causam facti, nempe errorem Praedictorum Episcoporum, qui putabant, a Deo non remitti praedictum peccatum nimiae diis lationis , desperabantque de Divina Clementia , & propterea veniam negabant, ut patet ex citatis verbis, hinc totus est in proban-do , Deum remittere quodvis peccatum , Scquovis tempore . D. D. Imb factum redarguitur a Pon- I9tifice, nam solum factum ipsi relatum suerat . Sic enim redarguere coepit . Agnovimus Paenitentiam morientibus denegari , nec
eorum desideriis annui, qui obitus sui tempore Boc animae suae cupiunt remedio sub*eniri . Ecce tota eorum quaerela, qui praedictos Episcopos accusarant, in qua nihil de praedicto eorum errore in fide , & spe Divinar
clementiae, Sc rursus dum addit id esse aegrorum animas perimere per horribilem crudelitatem , utique factum damnat, praeci Sc ex damno illato ipsis animabus , & non e X eorum Sacerdotum errore. Quam Vis, quia
hoc faciebant , aut seri permittebant illi Episcopi ex aliquo errore , putantes no
95쪽
quidem Deum non posse condonare Omne Peccatum , aut non condonare de facto, cum
poenitens se disponit sis enim fuisset error intolerabilis, qui cadere non potnit in ejusmodi Episcopos) sed non esse lassicientem eam brevem dispositionem , & dolorem , quem praedicti aegri post vitam tam math
traductam , & ex metu mortis concipiebant, ideo Pontifex, ut radicitus nimium illum rigorem evellat, ostendit Deum esse promptissimum ad ignoscendum, & satis esse ad hanc veniam obtinendam , brevissimam poenitentiam , ctiam in morte conceptam .aO , Et confirmatur alio decreto, nem pe San
est Leonis Primi, qui epist. 89. ad Theodorum Foroiuliensem Episcopum , agen S de his ipsis, qui differunt ad ultimum vitae terminum poenitentiam , sic habet. His autem qui in tempore necessitatis, ει in periculi umgentis instantia praesidium Paenitentiae. cs' mox reconciliationis implorant , nec satisfactio imterdicenda es , nec reconciliatio deneganda , quia misericordiae Dei, nec mensuras possumus ponere, nec tempora definire, apud quem nullarpatitur veniae moras conversio , dicente Spiritu Dei per Propbetam. Cum . conversus inge
96쪽
mueris , tunc salvus eris. Et alibit Die tu iniquitates tuas , ut justificeris . Et iterum. aeuia apud Dominum misericordia , est copiossapud Deum redemptis. In dispensandis itaque Dei donis, non debemus ese disiciles, nec accπ- fantiun e lac mos, gemitusque negligere , cum ipsam paenitentiam ex Dei credamus inspirati ne conceptam, dicente Apostolo, da ι lis Dens paenitentiam, ut resipiscant a Diaboli laqueis, a quo capti tenentur ad ipsius Ooluntatem. In hoc Leonis responso notanda praesertim sunt aliqua , ct prinab ea verba , quia misericordiae Dei , nec mensuros possumus ponere , nec tempora de ire, quibus ostenditur, quod qui veniam negat his serb poenitentibus, ponit eos terminos misericordiae Dei , quos ipse Deus non posuit , quod sine temeritate fieri non potest; qua te merith asserit. non posscte Ecclesiam hoc facere. Ergo Ecclesia nunquam id fecit, alioquin erasset faciendo quod facere non poterat. Secundb , notanda sunt illa in dispensandis Dei donis nos debemus esse di*ciles. Ergo non debuit unis quam negari absolutio moribundo, utcumque dolose distulerit poenitere. Qinc enim
major dissicultas in dispensandis Sacramentis
97쪽
esse potest ea , qua quis recusat eum absolvere , qui in ipso vitae exitu , atque imminentis
jam judicii limine suppliciter , & cum lacrymis reconciliationem eX poscit, eX qua Pendet aeterna salus , aetet numque supplicium pi D. R Debuit in tempore PoeDitere si responderent Cyprianus , aliique Ρatres Ecclesiae vetustae, qui seras huiusmodi lacrymas neglexere in sibi imputet Ecclesiae dis-
ficultatem , & rigorem. D. D. Sed cur tam seras lacrymas non despicit Leo, monetque non esse despiciendas ξ Non debemus, inquit, accusantium misD Umas, gemitusque negligere . Audiamus optimam rationem. Quia credere debemus, paenitentiam esse ex Dei inspiratione conceptam . Credant rigidi Doctores horum poenitentiam esse ex metu mortis, nempi , ut ipsi dicunt ,eX amore proprio proseeiam , ego credam cum Leone , horum , aliorumque poenitentiam esse ex Dei inspiratione conceptam , &quoniam ita est credendum, semper asseram ,
ita veterem Ecclesiam, quae errare non Potuit, credidisse, nec unquam serb poenitentibus veniam abnegasse . Quod autem dicebatur ε Debuit in tempore paexitere, nec tandia
98쪽
disterre, non satis bene dio tum est. Jam enim nunquam absolvi poenitens deberet, debuit enim non peccare , & rursus nec is , qui sua culpa in gurgitem prolapsus est. Sc poste, poenitens facti cum lacrymis auXiliares manus eX poscit, eXa Ddiendus erit, quamvis eX- trahi facillim h possit; debuit enim se non praecipitare. Num culpa non careat tanta inclementia , & culpa carebit omni, eritque veteris Ecclesiae praeconium , quod Poenitentes in culpam lapsos, jamque aeterno exitio absorbendos, quamvis sacillime in tuto collocari possent , otiosa spectarit λ:An verbmajor corporum cura habenda est, quam animarum λSed redeundum est ad Leonem, siqui. 22dem post allegata verba hortatur Fideles ne disserant converti de die in diem, illiusque temporis angustias eligant, quo vix inveniat spatium , vel confessio Poenitentis, vel reconciliatio Sacerdotis. Statim verb subdit. Verum ut dixi, etiam talium necessitati ita anxiliandum es, ut nec actio illis Poenitentiae, nec commAnio nis Dratia denegetur, si ea, etiam amisso vocis ossicio , per indicium integri sensus quaerere com.
probentur. Ouod si aliqua aegritudine it fue-
99쪽
rint aggravati, ut quod pauM ante poscebant, sub praesentia Sacerdotis significare non valeant, testimonia eis fidelium circumstantium prodesse' debebunt, ut ut, ct paenitentiae, ct reconciliationis beneficium consequantur. Quis cre dat veterem Ecclesiam his aegris, veniam V cibus , & multo gemitu exposcentibus d negasse, quibus nec gementibus, nec loquentibus , sed solum indicantibus votum suum , veniam plenamque communionis reconci- Iiationem concedi vult Leo antiquorum Ca- nonum retinentissimus, unde hac statim ju-het servari paternos Canones, in reconcilianis dis iis , qui fidem deserendo peccarant. 3 Haec sane sussiciant. Recolenda tamen sunt, ut veritas illustretur magis, ea duo, quae Capite praecedenti attulimus, nemphCanon duodecimus Nicaenus, quo PatreS, non sollim volunt, neminem in morte communione privari , sed praeterea mandatum hoc vocant regulam antiquam . Ergo falsum est, serb Poenitentibus fuisse ante Nicaenum Concilium veniam in morte negatam. Alterum est, quod asserit Tridentinum, nempe semper custoditum in Ecclesia sui ste , ut quilibet in morte a quibusvis censuris , S peccati S ,
100쪽
Catis, posset absolvi; ergo falsum est, aliquando ex ipsius Ecclesiae Canone fuisse aliquibus in morte, eo quod serb eos poeniteret, veniam denegatam. D. V. Manus darem , sed adhuc nego. a tium facessunt ea Innocentii verba non improbantis , imo approbantis rigorem antiis quum , quem ibi supponit, Ecclesiae praximsuisse, negandi, non solum communionem, sed veniam iis, quos nimis serὼ suorum sce- lerum poeniteret, ut praedicta ejus verba significare quatuor argumentis validissime ostensum est ex Morino. Certe Innocentius nec errare potuit in eo , quod resert de ea veteri praxi, utpote illis temporibus vicinus, nec in eo quod docet, approbando ipsam tvel si potuit errare Innocentius, errare PΟ-tuit Coelestinus, Leo , & si qui sunt alii Pontifices , qui praedictum vcteris Ecclesiae rigorem reprobare videntur.
D. D. Respondeo,verba Innocentii posse assine ulla vi ita exponi, ut non significent, consuevisse veterem Ecclesiam negare omnem veniam ser5 Poenitentibus, adeoque ex illis non constare, ab eo approbatum