장음표시 사용
181쪽
t. Poenitentem , tum quia post confessionem sequitur Absolutio, & Sacramentum , Cujus
virtute magis roboratur Poenitens , non autem sequitur post concionem. Licet ergo Auditorum lacrimae iaci id arescant, non ita facile arescunt lacrimae Poenitentium. Sed arescant, non perseveret dolor , ct propqsilium x Qindindo P An Christus Dominus voluit esse partem Sacramcnti eum solum dolorem , & propositum, quod perseveret, an precise dolorem, Se propositu in Z Primum dici nequit,ut ostendi paulo ante , & patet ex innumeris eXemia piis etiam Scripturae, quibus constat Deum ignoscere , & in gratiam restituere etiam eos, quos praevidet inconstantes fore.Si ergo Deus propositum perseverans Optavit quidὲm, eique soli gloriam, & vitam e ternam concedit, gratiam ver b , etiam non per se veranti Concedit , cur nos soli perseveranti per hebdoma.dam, vel mensem , & longo fletu exposcenti veniam concedemus P Si Deus hanc legem condidit ut cuieumque vere Iolenti , & consitenti venia detur, quo iure nos Divina munera corrumpimuS, & hanc contrariam imgem statuimus , ne cuicumque vere dolenti venia Hetur , sed solum dolenti per aliquot hebd
182쪽
hebdomadas, vel menses , suumque dolorem,Sc propositum piis operibus confirmanti Igitur is verus dolor, & propositum , quod
Poenitens excitatus brevibus, sed penetrantihus verbis Consessarii, qua monentis, qua increpantis , qua ipsam absolutionis dilationem minantiS, concipere se ostendit, satis est ad Sacramentum, adeoque is poenitens est jam habendus tamquam dispositus . Admittis
hoc ZD. R. Admitto quidem, si ostendit ve- 4srum doIorem. D. D. Nempe , si se commotum ostendit , nec frigidὶ dicit, se velle novam vitam instituere. Haec enim signa sunt, ex quibus prudenter judicatur quis vere dolere , ct proinponere , S dari solent ab iis quos Confessarius sortiter, & suaviter increpat. Igitur is, qui antea habebatur ut indispositus, vel propter vitam nihil emendatam post ultimam consessionem,uel eX alio capite, jam monitus, ct increpitus a Consessario, ac se dolere significans, est habendus pro disposito, ergo est statim absolvendus, regulariter loquendo , ut Munt. Id negare non potes* nam paulb ante concessisti, dilationem absolutionis esse remeis
183쪽
dium adeo anceps, & periculosum, ut perrarbsit adhibendum . 46 Praemoneo io. Consessarium , cum deis pr hendit Poenitentem indispositum eX. gr. accessisse imparatum, S animo indiscusso,vel perseverantem in occasione proxim, , vel nihil emendatum, nihilque conatum, ut se corinrigeret, debere plerumque, saltem ex charitate ipsum disponere, cum id ex dictis possit acilh fieri, & ex alia parte dilatio absoluti innis sit plerumque adeo Poenitenti damnosa . Certe optime faciet ipsum disponens , & absolvens, nam disponendo facit absque dubio
actum charitatis, absolvendo autem sic dispositum, & volente statim absolviJacit plerum que actum iustitiae. Id absque dubio admittes. R. Et quomodo non admittam quod eX antecedentibus aperte colligitur , N. D. Praemoneo tandem, frequentilis quidem in administratione hujus Sacramenti ex nimia benignitate , quam eκ nimio rigore peccari, majus tamen esse peccatum nimium rigorem, quam nimiam benignitatem . Freisquentilis quidem peccatur nimia benignitate , quia longh plures sunt ii Consessarii, qui oscitan ter audiunt Consessiones, qui videlicet
184쪽
nec satis explorant statum Poenitentis interis rogando,nec satis ipsum emendare curami,aut disponere monendo , increpandoque , quam sint ii Consessarii, qui nimis interogant, aut nimis increpant, aut nimis severe judicant de statu & obligatione Poenitentis . Is tamen rigoris excessus est malum longe majus, quia exasperat Paenitentem,& ex disposito subinde facit indispositum . Rursus removet Poenitentem a Sacramentis , facit eum aversum ab Eoclesiae ministris, & ab ipsa Christiana Religione , & in desperationem facile inducit : quare
Joannes Damascentis apud Petrum Blesensem de poenit. & satisfact. quin omnes Patres satis communiter monent, tutius ese ratiovem
reddere de misericordia , quam de severitate ia- sitiae. Id absque dubio concedes P Jam verbventum est ad id , qub te ducere destinaveram . Ex iis enim , quae hactenus prannonui, eruitur manifeste, non proficisci eX virtute , quod Poenitentibus Relapsis , ct sponte ad consessionem accedentibus, s de his enim loquor,) disseratur absolutio, nam ii plerumque saltem conati sunt non relahi, sunt igitur cunissendi plerumque bene dispositi: ergo cum dilatio absolutionis sit ex dictis remedium ple-
185쪽
rumque adeo anceps , imb adeo damnosu jam charitas,& justitia postulat plerumque, ut statim absolvantur, si presertim nolint expectare. Si vero sint in dispositi, cum ex dictis facile disponi possint, jam charitas aut obligat, aut suadet,ut disponantur. Si ergo non disponantur, & rejiciantur , jam rejiciuntur aut ex desectu charitatis necessariae, aut ex desectu serventioris charitatis , si verb plerumque absolvantur statim, id fit juxta regulas justitiae, aut charitatis: ergo praedicta praxis differendi plerumque absolutionem relapsis non oritudex virtute, sed aut ex injustitia, aut ex charitatis dehitae defectu, aut ex charitate remisa, ct h contra praxis contraria est consormis reagulis justitiae, aut charitatis. Ergo ex iis, quae hactenus, & per gradus concessisti, concedere debes vestri rigoris praxim laudabilem non esse, esse autem laudabilem praxim nostraehenignitatis.
3 R Id quidem ego concedere noleis ham , sed paulatim praejactis propositionibus effecisti, ut negare non possim. Assentior igratur, dummodo, quod ultimo loco monuisti, de iis Relapsis sermo sit, qui sponte ad Con
186쪽
D. De his me locutum, iterum asis sero , nam alia est ratio eorum , qui accedere compelluntur, ut sunt qui confitentur solum in Paschate, quique in Collegiis, & Scholis ad confessionem iis solis diebus accedunt, quI-bus accedere ex lege tenentur. Cum iis enimi dicam ingenuξ quod sentio , non enim cuI- quam adulari volo, & quamvis Doctor henis gnus sim, cum tamen tempus, & ratio pollulat, obrigesto cum iis, inquam, severius agendum est. Persaepe enim nec dispositi acceduntoiec possunt facile disponi.Primum con- ὸ tingit, quia non solent accedere eo animo, ut cum Deo reconcilientur, utque alia postea VI- vendi rationem instituant, ut accedunt ii, de quibus antea agebamns. Alterum Verbquia adhortationibus, & increpationibus, quibus
occalluere , non admodlim comm Uentur. Utramque hanc regulam benignam cum sponte confitentibus, rigidiusculam cum alias
confiteri compulsis proponit La yman lib.
reliqui nostrae scholae Doctores . D. ' Probo etiam ego sic temperatam, S sequar. Nec semper veniam Relapiis dano,
187쪽
D. D. Id satis non est,nec id faciendum paulo ante ex meis propositionibus colligeris.
D. D. Accipe . Quicumque ad te vene rint Poenitentes, aut venia dignos credas, aut facias, aut sacere contendas. Brevius. Rescias auxguais. aesidi semper. Solve frequeuter.
188쪽
Paenitentibus injungebat olim Ecclesiapu
blicam occultorum quoque crimi- . num confessionem .
Ertum est,publicam etiam occultorum criminum cosessionem posse laudabiliter fieri, eamquesecisse non paucos in vindictam suorum scelerum , ct sui humiliationem , ut loquitur Tridentinum ses . I 4. cap. s. Inter hos celeberrimus suit, eritque in perpetuum Potam ius Episcopus Bracarensis, qui, ut reseri Card. Baron. ad ann.6s6. in Concilio Tolet. I O. ne
189쪽
mine accusante, seipsitan prodidit, ct cum Iacrymis consessius est occultum , quod commiis serat . carnis peccatum , ct sponte Episcopatu se abdicans poenam subjit,quam Canones ejus culpae reis imponebant. Quod in controversiam vocatur, illud est, an vetus Ecclesia imposuerit unquam Poenitentibus onus publice confitendi sua occulta delicta . Nec desunt qui hanc etiam calumniam contra veteris Ecclesiae disciplinam
NOA. Rig. Nimirum ca Iumnia vocatur,
quod fuit ingens veteris Ecclesiae praeconium. Quid enim magis pietatem antiquorum Fidelium commendat, quam, qudd non dubitaverint in suorum criminum detestationem, gravissimam poenam subire,eaque coram unLverso popula confiteri, quae nos unius Sacerdotis auribus insusurrare formidamus
D. Laudabile procul dubio id fuerit : non verb qudd Ecclesia ad id faciendum obligaverit. Id ego factum fuisse, nego . D. R. Nempe, quod homines eruditissimi assirmant, Ruardus Tappetus art. ubi de facto Nectarii, Lindanus Panopitae lib. q. cap. . Alanus Copus Dialogo a. cap. 27. ει- melius
190쪽
melius in adnotationibus ad tract. S.Cypr. de Lapsis , ct initio adnotat. ad lib. Tertulliani de Poenit. aliique, quodque manifesth colligitur ex Patribus antriuioribus snam sublatum post quintum aut sextum seculum hune morem fatemur) ubique testantibus laudabilem istam consuetudinem , quae tunc vigebat publicd confitendi graviora peccata , quamvis
clanculum commissa . Consuetudo autem faciendi rem adeo dissicilem, ut est praedicta
consessio, sine praecepto induci,aut conservari minime potuisset. D. D. Sed istam communem consuetudinem in veterum Scriptorum monumentis non reperio. Reperio quidem a pluribus id factum ; sed plurium factum non est
omnium consuetudo; alioquin, quia reperimus, multos obtulisse se Tyrannis , alios multos sua omnia bona in eleemosynas ero. gasse, alios in sylvis vitam asperrimam tra duxisse, id ex generali consuetudine , aut ex
lege, & praecepto famam, dicemus. R. In Socratis historia utrumque 4 habes Sc factum , Sc consuetudioem . Refert enim lib. s. cap. I9. ut bene nosti) Matronam quandam a Preabytero Poenitentiario , apud quem