Clericus Romanus contra nimium rigorem munitus duplici libro quorum uno veteris ecclesiae severitatem, altero praesentis ecclesiae benignitatem a rigidiorum quorundam scriptorum calumniis vindicat P. Baldassar Francolinus societatis Jesu theologus “C

41쪽

ne sis penitus venia fuit. Disp.III. Calumnia IV. ι 'Reis ad mortem damnatis olim Ecclesita Beniam negavit, aut negori permisit. - Disp. IV.

A; qui post solemnem Paenitentiam relapsi essent, Ecclesia vetus veniam, est

absolutionem etiam in morte ne gavit . Disp.U. Calumnia VI. Paenitentibus injungebat olim Ecclesia publicam occultorum quoque criminum Confessionem. Disp.VI.

Calumnia VII. Publica pro delictis etiam occultis paen tentia subeunda fuit ex veteris Dei Ax dbciplina. Disp.VII.

Calumnia VIII. Pro quibuslibet peccatis lethalibus publi- ,

ii Diuitiam by Gorale

42쪽

cam paenitentiam imposuit petus Ec-

Calumnia IX. Per viginti, G amplius annos Pariis, magnisque corporis, oni,nique laboribus suos Paenitentes exercere, sic pro bare consuevit vetus Ecclesia. Disp. IX. Calumnia X.

Per vim fuere Fideles peteris Ecclesiae ad publicam , G severisimam paenitentiam compus. Disp.X. Calumnia XI. Paenitentes solum post impletam paenitententiam absolvere consuevit *νtur Ecrclesia . Dup.IX.

43쪽

Calumnia XII.

Confessariis fuit olim permissum , aiat

etiam invunctum , ut parnitentium peccata , ad eoi in officio continendos , revelarent . Disp.XII.

44쪽

INDEX

SECUNDAE PARTIS,

SEU SECUNDI LIBRI

Quo praesentis Ecclesiae benignitas a laxitate per duodecim Calumnias ei attributa pre totidem Disputationes vindicatur .

. . a . ' .. . .

Calumnia I. Ecclesia praesens in adminifrando Sacramento Paenitentiae, G diiudicandis F delium culpis a veteri Ecclesia penitus recessit. Dispa. . . Calumnia II.

Refrigescens Fidelium Charitas praesentis uesiae Benignitatem insexit.Disp.IL

Calumnia III. Confessarii , Theologique , quorum cauIs rigidioris Paenitentiae disciplina desiit

in Ecclesia , fuere Religiosi prassertim

45쪽

mendicantes qui ex lasstuto suo non sunt audiendis Secularium Confessionibassetis idonei. Disp.III.

Calumnia IV.' .

His ultimis t poribus benignius fuit quam seculo decimo tertio, quo benigna haec Praxis invaluit, Sacramentum Paenitentiae adminiseratum. Disp.IR

Calumnia U. Recentiores Theologi Seboissici, --ralesque , dum inutilibus quaesionibus tempur terunt, G cx genio . ingenioque suo magii, quam ex doctrina Pa trum , respondent, scribuntque, gnum Theologiae morali, foro Pa nitentiae damnum inferunt, facit inferent. Disp.ri Calumnia VI. Praesens Benignitas in adminis1 ando hoc Sacramento non es consentanes

46쪽

Scripturis , ta ejusum Sacramexti

Calumnia VII. Praedicta Benignitas Patrum regalis, S. solentiis adversatur . Disp.VII.

Calumnia VIII. Rejecta a Sanctis Viris, ει praesertim ΘΓc Carolo praesens yenignitas fuit. Disp. VIII.

Calumnia IX. Etiam nunc eadem Benignitas is melioris, nota Theologis, M Sacerdotibus, ac proindὸ Θ meliori Ecclesiae parte repro

Calumnia X.

Praedicta Benignitas non es satis tuta adeoque Satramento injuriose . Disp.

47쪽

Eadem perniciosa Fidelibus est. Disp.

Calumnia XII. Temperanda saltem est aliquo majori Rigore praesem Diae sitae bonignitas. Disp. XII.

Ad hare sere capita rediguntur omni quq ad statuendum Rigorismum suum dicere solent tigidi aliquot nostrorum temporum Scriptores. Quia verbiis, quae circa veteris Ecclesi disciplinam in administrando Sacramento Poenitentiae dicentur, intelligendis, necessarium est non ignorare qui veteris Poenitentis adebce- .: et lebrate ritus fuerint, eos hie breviter re

censere con- . . stitui.

48쪽

VETERIS

POENI TE NTIAE

DESCRIPTIO.

A fuit veteris Ecclesiae pra/Xis, ut culpae minores se . Creta eXpiarentur poenittentia , majores verb, Si publicae publiea . Haec autem duplex erat. Alia pu bliea non lamnis , qua*tota, aut publica accusa tione delicti. aut publiea aliqua humiliatione sine solemnibus quibusdam Inultisque caeremoniis, ct sine Paenitentis diuturna probatione agebatur. Altera solemnis, quae in quatuor gradus , seu stationes erat distrumta. nempe Fletus , Auditionis, substrationis, ScCOnnstentiae; quamvis non raro, ex Pon ti ficum

49쪽

eum indulgentia, aliqua ex ipsis omitteretur, aut valde contraheretur. In has Stationes po

nitentiam solemnem dividit in sua Epistola Canonica Gregorius Thaumaturgus, Basilius in sua ad Amphilochium , Gregorius Nysse. nus in sua ad Let Hum , Felix Papa epili. . Quin & Concilium Nicaenum Can. I I. aliaωque multa Concilia ProvΤncialia. Igitur cum quis enormi aliquo delicto, ingenti scandalo fuerat, aut perturbationi,

monebatur, ne ad Ecclefiam accederet, accedens, Sc non parens, expellebatur . Uectus ab Ecclesia reus, si eum facti poenitebat, & reis conciliari cupiebat , cum Fideles ad Tem plum primarium conveniebant, ipse consistebat in vestibulo, vel in porticu , vel si peccatum gravissimum erat, ac turpissimum sub dio; ibique sacco indutus, faciesqualislida . cinere Coopertus admitti ad poenitentiam postulabat, seque ad pedes Fidelium introeuntium prosternens, ut pro se apud Episcopum deprecatores essent , rogabat.

Admissus ad poenitentiam , jussusque illic

per aliquot menses, aut annos , in fletu , sacco, ct cinere permanere , intra Ecclesiam, ea lege admittebatur , ut in postrema ejus parte

50쪽

parte consisteret cum Catechumenis audienatibus, qui nempe ad Ecclesiam veniebant. ut fidei doctrinam audirent . Inde haec secunda statio dicta Auditionis . His Cat chumenis immixtus Poenitens , aut vicinus , iterlim ad veram Fidem, & mores Christiano homine dignos erudiebatur. Ab hac secunda Statione Auditionis , si veri signa doloris praebebat , post aliquot aut annos. aut menses, aut dies pro mensura delicti, ct contritionis , vocabatur ad tertiam Pro. strationis paulo superiorem, ad eam videlicet Templi partem , quam Catechumeni competentes occupabant, ii nemph, qui jam instructi in Fide , credentesque Baptismum petebant. Ut autem ii Catechumeni prostrati ad pedes Episcopi initiabantur, curabantur. que variis c remoniis , ut habetur ex Concilio primo Constantinopolitano Can. ., ct ex Augustino, qui de Symbolo ad Catechumenos eas cetremonias describit, dicens: Omnia Saccramenta, qua a funt, est aguntur in το-