장음표시 사용
51쪽
reficiant in utero, ut renator ex Baptismo hilares vos Mater Ecclesia exhibeat Chriso, ita in hae
Statione iterlim initiabantur Poenitentes precibus, impositione manuum , henedictionibus , aliisque hujusmodi ritibus animae repurgandae accommodatis . Utque utrique Catechumeni , Audientes, S Competentes, eX-pleta lectione scripturarum ejiciehantur ab Ecclesia, nec adesse Eucharisticis precibus, &Sacrificio permittebantur, ita utrique Poenitentes , tam Audientes , quam Substrati expellebantur . Ab hac tertia Statione post longum. vel breve tempuri pro merito Poenitentis, venia dabatur transeundi ad quartam Stationem Consistentiae , in qua Poenitens non
longe ab Altaris cancellis . cum Fidelibus etiam tempore Sacrificii consistebat , licet
offerre nondum posset, nec de Altsris Sacramento participare . Expleto tandem ita hac Statione totius Poenitentiae curriculo permultas caeremonias in Ritualibus eorum
temporum libris late descripta. ad persectionis gratiam s ut loquebantur a perveniebat,
idest ad plenam reconciliationem , Sacraeque Eueharistiae Communionem , qua resectus ,
reliquis Fidelibus , per omnia jungebatur ,
52쪽
cum onere tamen abstinendi aut in perpetuum , aut quandiu Episcopo visum fuisset, a militia , a nuptiis , a thoro, a publico magistratu , aliisque hujusmodi , quibus Religiosi. viri degentes in Monasteriis abstinent. E quidem hunc ordinem Poenitentium similem fuisse ordini Religio
sorum, unius cum altero comparatione alibi. ostendi.
54쪽
Clericis, praesertim majoribus,in qu dam scelera prolapsis vetus Ecclesia
Anc nego esse Calumniam , constat enim, Ecclesiam Veterem non permisisse Clericis, ut Poenitentiam obirent, nec ut eis manuS imponerentur, Qua caeremonia tunc temporis PoenitenS ab-
55쪽
sol vehatur et Asseram indubitatas quatuor Pontificum sententias, nempe Siricii , Joannis II., Sancti Leonis I., ct Zacchariae. Incipiam a Leone, cujus illustrior sama San-εtitatis . & doctrinae . Is Epist. a. novae e t. ad Rusticum Narbonensem Episcopum ,
Alienam es sinquit in is consuetudine Eccle-ssica , ut qui in Presbterali honore , aut in Diaconii gradu fuerint eonsecrati , pro erimine aliquo suo, per manus impositionem, remedium accipiant paenitendi, quod sine dubio ex Apsolica traditione descendit , secundum quod scriptum est, Sacerdos si peccaverit, quis orabit pro illo p Unde hujusmodi lapsis ad promerendam misericordiam ' Dei privata est expetenda secessio, ubi illis satisfactis . si fuerit condigna ,sit etiam fructuosa. Fructuosa quidem
apud Deum, non autem apud Ecclesiam is .
Ecclesiasticae enim absolutionis, quae illis tandem daretur, nihil hic neminit Leo , ut alias debuisset. Nec facit, quod de sacerdotibus tantum , Diaconisque videatur loqui Leo . Horum quippὁ meminit , utpote quos potiΟ-ri jure vetus disciplina castigat. Hinc ante Leonem , omnes ClericOS ea censura com
56쪽
prehendi debere , monuit Siricius Papa ep. t.
Illud quoque nos par fuit providere, ut sicut
paenitentiam agere cuiquam non conceditur Clericorum, ita G post paenitudinem, G reconciliationem , nulli unquam Laico liceat honorem Clericatus adipisci . Duia quamvis sint omnium
peccatorum contagione mundati, nulla gerendorum Sacramentorum instrumenta suscipere debent , qui dudum fuerint ossa vitiorum . Joannes autem II., in Epist. ad Caesarium, Arelatensem Episcopum , mandat, ut Regiensis Episcopus , nomine Contumeliosus, Ob sua crimina deponatur , totaque reliqua vita Monasterio inclusus , veniam a Deo eX- poscat, quia videlicet ab Ecclesia eam sperare non poterat. Demum Zacharias in Responsis ad Pi pinum, reconciliari Presbyteros per manus impositionem vetat ἰ ergo Omnem eis spem obtinendae reconciliationis abscindit. Frustra igitur Clericis in graviores Culpas prolapsi s spem obtinendae absolutionis
DOA. Discr. Hanc illis spem ego no facto , sed iacit Christus , nec adimit Ecclesia . Igitur severissimam hanc poenam indidiam Clericis nunquam fuisse fatentur omnes qui A a Cano
57쪽
canones non sciunt solum memoriter, sed intelligunt, eosque non ex indole sua, sed ex Doctorum sensu, & ex ipsa ratione interpretantur.Suevit quidem Ecclesia in delictis maioribus eos deponere, nempe de gradu deiicere , sed interim ad Laicalem saltem communionem eos admisit, ut innumeri Canones ostendunt. Admissi verb ad Communionem sine dubio absolvebantur. Dum ergo eis Si-ricius, Leo, aliique Pontifices Syn Odique Poenitentiam interdicunt, de publica, solemnique, loquuntur, nempe de ea, quam Laici facere jubebantur, humillimamque vocat Augustinus Ep.s4.quamque ex Tertulliano lib. de poenit. cap.9. multi aversabantur, quod inlotos, quod sordulentos, quod extra laetitiam oportet deversari in asperitate sacci , ct horrore cineris, re oris de jejunio , vanita e . Siquidem non satis decere putavit Ecclesia vetus, ut qui sacris Altaribus ministrare auro gemmisque ornati consueverant, aspicerentur a populo prae soribus Ecclesiae ad terram dejecti, suisque lacrymis in sacco, &cinere sordidati; quique , ut innuit Leo , pro Poenitentibus Laicis orare consueve rant, Poenitentes ipsi Laicorum preces eX- iposceri
58쪽
poscerent. Voluit eos agere poenitentiamtas, sed decoram , nec ita se demittere , ut prosti intuerent dignitatem . Eos propterea consue
vit, si gravissim h deliquissent, in Monasterium , aut limitem alium locum detrudere, multoque jejunio , aliisque hujusmodi. romediis purgatos per secretam manuum ima positionem absolvere, ut innuit Leo citatus . & constat ex Concilii Agathensis Can. so. Si Episcopus , Pres ter, aut Diaconus capitale crimen commiserit, aut Chartam Diasaverit, aut Testimonium falsum dixerit, Ollicsi honore depositus in Monaglarium retruda tur, ct ibi quandiu vixerit , Dicam tantum modo communiouem accipiat . Quod ipsunta, serδ ad verbum statuit Concilium Epaunense Can. 22. S. Augustinus lib. I. de Baptism contra Donatistas , monet, non consuevisse Ecclesiain ordinatis ad Ecclesiam rideuntibus, manus imponere inter Laicos, innuens impositas quidem eis manus fuisse , sed procul Laicis, & in loco secreto. Similiter Isidorus lib. a. de Ecclesiasticis ossiciis cap. 6. agens de Clericorum, Laic'rumque diversa Paenitentia. A Sacerdotibus , ct Levitistin quit J Deo tantum teste fit Poenitentia, a ca-
59쪽
teris vero adytante coram Deo selemniter Sacer doleo
Ex his satis constat, non omnem suin se veniam Clericis delinquentibus ab Ecclesia veteri denegatam, sed eam solam , quaeritu solemni post exactam public) per suos gradus Poenitentiam, concedebatur. Quin hanc ipsam fuisse non semel indultam post publicam Poenitentiam, pluribus exemplis ostendit Morinus de poenit. lib. . cap. I 4.. J Sed quae Monachos, Monachosq; eensura punivit, si sorte e suo proposito resilirent E His certe videtur aliquando spes v niae penittis adempta .
. r. v. D. ' Resp. Monachos olim , cum
uidelicet , nec Ecclesiasticis essent ordinibus initiati, nec simul in Monasteriis sub Rectore suo viverent, aut non eo vinculo, quo postmodum fuere constricti, si sorte eLsent in graviora prolapsi , ad publicam cum Laicis Poenitentiam peragendam fuisse damnatos . Sic enim Leo ep. 92. ad Rusticum Narbonensem cap. I 2. Propositum Monacri
proprio arbitrio, aut voluntate fusceptum deferi non potes absque peccato oec. . Unde qui relim singularitaris professiora ad militiam , τοι
60쪽
ad nuptias devolutus es, publicae Poenitentiae fatisfactione purgandus es. Gelasius quoque I. epist. 9. si vh prima decretali cap. 22. t quens de Virginibus post professionem nubentibus, jubet eas is Sacra Communione d trudi, O nisi per publicam , probatamque Pa nitentiam , omninὸ non recipi. Poenitentiae non solum publicae, sed solemnissimae, quae gradibus , seu stationibus quibusdam conis stabat , Monachos quosdam , iterum ab Haereticis baptizatos, addicit Felix III. Epistola 3. Si eos , inquit , ex corde poenite sit, tribus annis inter Audientes sint ; septem autem cunis subjaceant inter Paenitentes mani bus Sacerdotum , duobus autem annis oblationes modis omnibus non sinantur serre , sed tantummodo Saecularibus in oratione socientur. Cum verb Monachi suo lah Abbate viveo re coeperunt, ei penittis subjecti , ab eodem fuere , si sorte deliquissent, secreti Carceris poena castigati , ut ex Conciliis infra citandis palam fiet. Carcer autem erat aliquando intra Monasterium , ut constat ex Concilio Tarraconensi cap. I. sic decernente. Si Religiosus, vel Monachus sit in Cella Monasterii reclusus, Poenitentiae lamentis incumbat. , ubi