장음표시 사용
61쪽
sqviari a ictione panis, est aquae tactum ab Abbatis ordinatione percipiat. Aliquando Ve.rb erat extra Monasterium , quamvis brevi intervallo disiitus. Ad hunc amandat Si-ricius Papa Monachos Monachasque post
professionem Matrimonio copulatOS , in hunc modum contra eOS pronuncians . Has
ergo impudicas, detestabilesque personas is Monasteriorum Caetu, Ecclesiarumque Conventihus eliminandas ese mandamur, quatenus re trusae in suis ergastulis, lautum facinus continua lamentatione deflentes , puriscatorio possint poenitudinis igne decoquere ut eis vel ad mortem saltem, Blius miserisordiae intuitu, per Communionis gratiam , post indulgentia Ibb-
s Ex his carceribus unus, isque celeberis rimus erat ille quem Clim acus idescribit . Erat enim a Monasterio aliquanto dissitus , apprime horridus , & puniendis Monachis E sua professione 'excidentibus destinatus. Sic enim habet in sua Scala Paradisi gradu quarto . Locus erat ab ipso Mynasterio auo dumtaxat lapide, Du millitare sejunctus, carere dictas, illaetabilis prorsὰρ, G omnibus corporis gaudiit destitutus . Nullus ibi unquam
62쪽
eulinae fumus cernebatur , non vinum , non oleum in cibum adbibebatur, non aliud quidquam ὸ foco praeter panem, O minuta oluscula in mensum inferebatur. In hoc eos qui post Reingissam professionem in peccatum prolapsi erant, ita Abbas concludebat, ut pedem ferre nun
quam possent. Nec plures simul jungebat, sed
gulos seorsim , aut, ut plurimum binos. His praeerat vir quidam eximius, cui Isaacus nomen , qui ab sibi commissis precum assiduarum pessum exigebat , est prope nunquam 3 ootis cesare permittebat. Et gradu s. de eodentis Carcere sic * Qualis autem erat illius loci Upectus ξ tota domus obscura , se tenebricosa, tota olens, cit foetens, tota sordida, G fquallida. Carcer se, damnatorum ergastulum nouimmerit) appellata es. D. 9: Damnatorum prosectb carcer si
ille erat, ut bene Clim acus a te citatuS eum appellat ; Qui enim ad hunc Carcerem sdamnabantur , absolvebantur nunquam . Cette Climacus, qui non solum locum .s . quem per integrum mensem , quo ibi constiti t, suis oculis perlustravit , sed omnia Poenitentium ibi detentorum eXercitia , Corporis incredibiles afflictationes , ipsaque eo
63쪽
rum suspiria , clamores , & eiulatus singinatim describit, ne verbum quidem habet, unde veniam tandem, & absolutionem eis conis cessam fuisse conjectare possimus. Imo semper abnegatam eis fuisse, satis innuit, dum usque ad mortem eos ibi fuisse detentos ,
memorat . Non igitur absolvebantur in vita . sic enim de carcere fuissent antea educti, cum absolutis eo tempore pinna somnis remittererur. Nec absolvebantur in morte . quam Climaeus describens , nunquam meminit Sacramentorum, quibuS re sicerentur , additque eos, cum morerentur .
solitos fuisse jactari ingenti . timore salutis
suae, quam non adeb incertam habuissent, si post horribilem illam suorum Corporum carnificinam, veniam tandem a Sacerdote
D. V . Resp. primb , carcerem descriptum a Climaco, non esse ipsam Ecclesiam , quamvis ergo ea fuisset in eo servata praxis , ut Monachis propter gravissima scelera ibi detentis, nec in morte daretur Venia, non inde sequeretur, hanc suisse illis temporibus Ecclesae praxim . Et quidem non omnia a j
64쪽
poterunt, ut , quod eXposcentibus praedis ctis Poenitentibus ex odio sui, & humi
Iitate , ut clim morerentur, sua cadavera
insepulta proiicerentur seris devoranda , fecerit id aliquando idem loci Praefectus, etiam cum iis , qui sanctissime mortui suerant, ut eorum humilitati obsecundaret. Sic enim
habet eodem gradu s. Quando quis ex illis se in valetudinario depositum videbat, Praesidem illum eximium per jusjurandum rogabat, ne se communi hominum sepultura dignaretur , sed more pecudum, .el in flumen abiiceret, vel δε-ris in agro devorandum exponeret. aeuod horum Απtipes prudentiae lumine precibus illorum obsecutus, saepe numero fecit, iussiqua omni exequiarum , ct precum funebrium honore privator foras proiici. Quod quidem non videtur satis rationi consentaneum fuisse . Respondeo secundb . improbabileia 8 prorsus esse , quod praedictis Poenitenti hus
fuerit semper venia denegata , chm inter ipsos aliqui essent, qui non admodum gra- iter peccarant , aut sponti in eum se laiscum, sanctae illius asperitatis amore, conjec rant , quod utrumque idem Clim acus testatur- Sic enim habet gradu 4. Unus aliquis
65쪽
ὸ fratribus olim a Praeside ejectus erat e Coenois his, quod alterum apud ipsum , ut nugacem, ct quacem criminatus esset. Expulsus autem in
mestibulo portae totos septem dies substitit, assidue aditum rursus ad Carnobium, ct delicti .e niam precatus, quod ubi amans salutis avim rum Praeses cognovit, simulque intellexit, mlum per sex dies illos nihil omnin) gustase, curavit illi siviscari , si omnivi ad contubernium fratrum admitti vellet, ad Paenitentium Classem transirete quam conditionem cum is , quem facti ex animo paenitebat, oh.iis manibus o lexus eset, jussit eum Abbas ad locum s paratum deduci, ubi morabantur ij, qui peccata suo plangebant, quod ει factum est. Gradu auis 'tem quinto refert, quendam Monachum vitae caeteroqui sanctissimae, sed spiritus nimis ardentis, & sorte de se praesumentis, a daemone tandem in quadam Iucta prostratum surrexisse statim , ct Abbati lapsum suum spontδ prodidisse cumque Abbas o dinariam , nec valde gravem paenitentiam ei vellet imponere, rogasse eniXe, ut se praedicti carceris Poenitentibus aggregaret , aggregatumque, post octo dies, doloris vi , quem de suis culpis conceperat, ac divini
66쪽
amoris est a selici thr obiisse. Quis, rogo , credat, hujusmodi Poenitentes fuisse toto virae suae tempore inque ipsa morte, absolutionis dono fraudatos λ Adde quod , ut omnes eruditi norunt, iis , quibus in veteri Ecclesia venia pentilis negata fuit quod sortasse aliqui Episcopi rigidiores secerunt) Poenitentiam quoque negari consuevit , nemps facultatem aggregandi se reliquis Poenirentibus. Ut enim inter Cathecumen OS non admittebantur , nisi qui essent aliquando haptizandi, ita nec Poenitentibus aggrega hantur, nisi qui tandem essent reconciliandi . Ergo cum praedictis Moaachis , qui deliquerant , non permitteretur solum , sed imponeretur ea illius Carceris gravissima poenitentia , iidem tandem a loci Praeside is, vel a Monasterii Abbate reconciliabantur ,
nisi sortasse antequam eo asportarentur , absolvebantur, quod etiam probabile est. Hinc idem Climacus, loquens de praedicto Monacho , qui post oreiduum Poenitentiae, ex
magna contritione decessit, refert cuidam
Sancto Viro revelatum coeli itis fuisse, Deum poenitenti peccata remisisse, cum jaceret sui Abbatis pedibus provolutus , quod non le-
67쪽
ve argumentum est, ab eodem Abbate mitis absolutu eum fuisse, quam ad poenitentialem illum Carcerem asportaretur, eundemque morem cum reliquis, qui eb mittebantur , fuisse custoditum. Nec facit,quod tanto cum
timore damnationis aeternae morerentur .
Cum enim incerti simus, an veniam quam praebet Sacerdos, ratam habeat Deus, eos in nobis obices prospiciens, quos nec Sacerdos, nec ipsi prospicimus, solicitos semper, re pavidos habere nos debet tantae rei incertitudo , tantumque discrimen, habetisque, cum nostrorum criminum gravitatemserib, ac dili expendimus , ut praedicti Poenitentes expendebant, quorum ante oculos commissi Sacrilegii, violataeque Prosessionis facies scedissima semper obversabatur. Qua .re quamvis tam longam , & gravem de se poenam sumpsissent, arbitrabanis tur tamen, se venia Divina
prorslis indignos, soloque dignos supplicio sempi ter
68쪽
CALUMNIA SECUNDA.vuibusdam criminibus, ne Θ vos Ax, homicidio, adulterio,
Bonus Merbesius in summa Christiana dissert. 4. de Poen. quaest. 4. aliique tam severas fuisse primis duobus Ecclesiae saeculis Poenitentis publicae leges tradiderunt, ut tribus criminibus , Idololatriae videlicet, seu apostasiae ,
Onnulli Scripto- tres , inter quos Jacobus Sirmondus in hist.Poenitentiae publicae cap. I. Sc
69쪽
maechiae, & homicidio , nulla prδrslis venia
D. R. Ita prosectb factam fuit. D.D. Ita prosecth factum non fuit. Sed
ne teramus inutili verborum concertatione tempus , proponam ego argumenta, quae suadent sententiam meam , auditurus poste, eX te , quae tuam, ut VideriS credere , persuadent. Igitur nulli unquam flagitio negatam ab Ecclesia penitus Veniam, constantissime assero cum Morino lib. 9. de Poenit. cap. 2O.
Cabassutio ad Canones Concit. Eltherini , aliisque . Ab Ecclesia, inquam . Quidquid in
contrarium faciendum senserit aliqna particularis Ecclesia, & secerit contra reliquarum Ecclesiarum, & praesertim Romanae consuetudinem . Ad id autem asserendum movet Auctoritas Apostolorum, Pontificum, Conciliorum , omniumque Doctorum . Communis enim persuasio est, excommunicationem esse omnium poenarum, quas Ecclesia unquam inflixit, aut etiam infligere potest ma-Σimam . Non esset autem maxima , si Ecclesia abscidisset unquam in perpetuum, aut posset sic abscindere , quod non facit per eX-
70쪽
Communicationem, utpote poenam medicinalem , quae resipiscenti remittitur . Puniunt quidem Apostolorum Canones , desertores fidei excommunicatione , &si Cletici sint, depositione , nunquam vero tam serali perpetuae abscissonis supplicio . Quin Canon. s i . jubentur Episcopi, Presbyterique Poenitentes recipere , & quidem omnes , nullus enim e Xcipitur ἔ Et qui eos abjiciunt, de suo gradu dejiciuntur . In iis autem Constitutionibus , quas Clemens colle git. nihil frequentius iidem Apostoli Sacer- , dotibus inculcant, quam ut peccatoreS nullo eorum unquam eXcepto amanter e Acipiant, errantesque oves ad Christi caulas reducant, &cap. I 8. lib. 2. recepi ma dant,
quos Neus recipit. Est autem fide certum , a Deo nulli rith dolenti veniam negari. N. R. Quin imb hoc incertissimum est , saut etiam oppositum certum est ex Christo Domino , ex D. Paulo, & ex Joanne . Christus enim Matth. I a. & Marci 3. docet blasphemiam, seu peccatum in Spiritum Sanctum, nec remittendum in hoc saeculo , neque in futuro. Paulus autem ad Hebr. 6. ,