장음표시 사용
51쪽
3η Ur . et retia P. n. De Interdicta constaret, ac legitima esset quod nullo pacto concedimus nihil pertinere ad articulum praesentis qt stionis , in qua
cum de omnibus rebus stabilibus indistincte agatur, ce stant rationes cxcogitatae ab his, qui dictam Franciae consuetudinem, quamuis perperam excusare tentarunt. Constat igitur,rec Rhenati, nec Guglielmi,nec Henrici,nec aliorum ab eo. dem Rhenato citatotum opinionem,ac testimonium ad artiuculum praesentis quaestionis quicquam pertinere , & si quid
pertine confirmare potius, quam concutere opinionem c6munem suprapositam.
Nono, adducitur Signorol.de Homod.in conca I. incip. statuto Ciuitatis Mediolani. qui certe prolixa disputatione concludit, tali statuto alienationem prohibenti Ecclesia, dc
Ecclesiasticas personas esse comprehensar. Decimo,citatur Andr. Gail. lib. obseruar. 2.obseruat.32.
qui inconsulto, Marticulo non dilauta, sentie, talia statuta Germaniae esse valida,abique eo quod aliquid respondeat Costitutioni Caioli & Concilij Constantiensis qui illa improbarunt,& nulla declararunt, ut infia dicetur. iVndecimo,citatur in responso Marci Ant.Peregrin:. lberic de Rosat. in z.par.q. z.in fin. Is pro Ecclesia non conita eam metito debuit allegari. Nec enim nudavit mente suam, quid hac in re sentiret,ut in fio.n.7 a. ibi trepidus eligere noaudeo sed tamen duo ex eius seriptis coli guni ur,quae nostia opinionem adiuuant. Alterum,quod rationcs Signotoli noti satis firmas arbritatur, cum illis omnibus sigillatim resipondeat. Alterum, quod te statur, se adhibitum esse pro A chiepiscopo Mediolane se in illa qu stione aduertus Signorolum,& verisimile est, Archiepi copum eum adhibiturum non fuisse,nisi ei placuisset opinio pro Ecclesia. Haec quo ad opinionem ii situs Albertc. Caetet uin ibidem in fine habetur etiam testimonium huic opinioni proficuum. ic statur enim maiorem Collegii partem ita videri sensisse ut statutum qui .dem comprehenderet personas Ecclesiasticas, sed eas non ii Saret hoc est statuenter voluisse includete ipsas, sed nullum
52쪽
esse ex desectu potestatis. his constat, quo ad legem laicorum generaliter probis
bentem alienatione omnes tere auctores in ea esse sententia,
vi Ecclesia,& Ecclesiasticς personae non c5prehendantur,ca
oppositum sentiant duntaxat Franc.de Albergotis,cuius tamen icripta non extant,relatus a Cardin. in d.repet.cap. perpendimus,Signorol. .cons. a I.Barbati a d.conL3o.Iib. . qui
tamen vacillar,cum alijs in locis non ide sentiat, ut supra est ostensum,& Gail.sup.citatus,qui tamen no est primaris notae Iurisconsultus em i. leuiter attingit,& quam diligens fuerit veritatis inuestigator, ex eo liquet, quod numerat etia inter alia statura hac de re consecta,ea, quς olim condiderant Veneti,qus tame delitescebant,& minime obseruabantur,ut infra dicetur. Quatuor igitur auctores,nec admodu praestantes, Franc.de Aloergolis,Nignorol.Barbatia,& Gail.quoru etiam duo, vel nullius, vel leuissimae in hac re sunt auctoritatis, cum prioris,id est Franc. de Alberg.scripta non habeantur,&vnus,nempe Barbatia,in hac opinione sibi non costet, praes rentur ingenti numero praeclarissimorum,& celeberrimorum auctorum, qui ad quadraginta supra collecti sunt, cum tamen in tota Europa, ac in Italia praecipue,communem Iurisi
conlultorum contensium, pro lege sequi omnia tribunalia co- . sueuerint, ita ratione,ac aequitate suadente, l. I.de olf quaest. cap.nouimus de verb.sig. Bar.& alis in l.fi.C de poenaud. qui male iudita Feluian cap. i. nu. q.de constit.
Verum clarius etiam apparet huius legis nullitas ex eo. quod hic non vetiamur in generali prohibitione alienadi in no subditos,sed versamur in secuda statuendi ratione, qus est superius proposita,idest, in speciali,& sola prohibitione ali nandi in Ecclesias,&personas Ecclasiasticas. De quo longER minor est dubitatio, quam de lege laicorum generaliter loquente, ut animaduertit Bald. in allegato cons. I s. lib. . ubi etsi sentiar, solennitatem requisitam statuto laicorum senes aliter loquente de contractibus subditorum, seruadam iacietiam cum is si contrahunt cum Ecelesia; arbitratur ta-
53쪽
men statutum esse nullum, si in hac re de Ecclesia , di per o nis Ecclesiastiuis expreste lom atur, ut ibi in ver quia illo
loquitur. Qiuamobrem in hac nostra facti specie non potest etia allegari Daciscus de Albergotis,qui ut refert Card. d.cap.perpendimus,consuluit in quaestione facti, in quasi tutum auctorizabiliter,& praeceptiue prohibebat alienati nem, sed tamen directe non concernebat Ecclesias, ut ibid. per eum n. I 3.vers.sed quid si.Signorol. qui in statuto gen rati sentit contra Ecclesiam, & praecipum auctor fuit eius opinionis,contra Iaicam potestatem apeue sentit, & statuta aduersari Ecclesiasticae libertati candide profitetulicum duo concurrunt. Primo, Ecclesiae obsequia denegentur,ut cum generaliter statuitur, ut iubditus si ipsis non emat, vel nihil ipsis vendat. Secundo , quod de perlonis Ecclesiasticis h aeatnr expressa mentio.& licet hic non fuerit statutum,ut nihil vendaturaed tantum ne vendantur immobilia, tamen alia multa hac Iegς cauentur, quae prohibitione, ut inferius ostendemus, longe acerbiorem & iniquiorem efficiunt,quam fuerit statutum Signoroli, ut propterea etiam ex ipsius opinione huiusmodi lex censeri debeat nulla,& libertat i E clesiasticae contraria. Primo enim in statuto,de quo Signc-rolus respondit, non prohibebatur simpliciter alienatio, sed tantum cum limiratione,nisi soluerit tantum pro libra,quod perpendit ibi Signorol.n. 2 3. vers. item si bene, dicens, illud statutu non prohibere simpliciter subditis alienate in Ecclesias,sed cum quadam limitatione permittere, id est, toluta aliqua portione. In lege Reipublicae prohibetur alienatio absque licentia Senatus, concedenda eo modo,quo concedistur in alienatione locorum publicorum, quod idem est,ac si absolute alienatio prohiberetur, qvja talis dii sicultas formae aequiparatur impossibilitati, ut per Cardin. in repet.d. cap. perpendimus n. I 2.vers. & per hoc deciditur,ubi loquitur de statuto Patauij.Secundo, in statuto Signoroli non disponebatur de alienatione,quae fieret pro anima,imo dicta alien tio pro anima expresic excipiebatur, ut resert bignorol.ibid.
54쪽
Bonorum Anmob stimis amnathhela re esas. rL19.vei fruitium no omitto. In hac ic ge prohibetur legatum, ac institutio in fauorem Ecclesiae;& Ecclesiasticarum pers narum, imposita necessitate vendendi intra annium prohibe-t- ctiam donatio inter vivos, ct sic prohibetur pia dispositi a P a nima,quo su talillus ouihinti ex Iuris ciuilis, aut Canonici.interpretibus contendit legem esse validam, sed on res uno ore conclamant, esse nullam, & libertati Ecclesiastice aduersam. Ac propterea Iul.Clar. in d. quaest. 8a. vers. statutum quinto,cum prius loquens de statuto generaliter pi-hibente alienationem, dixisset,omnes fere DD. sentire,no
comprehendere Ecclesias, postea loquens de lege specialiter prohibente alienationem in Ecclesias. & personas Ecclesi sticas, a stirmanti, eam non valere; vere,& caute omissa illa dictione fere, qua usus merat in priori membro, subdit.omnes' Dita tenere. Et certe nemo in hac lege Rei p. ab haesententia dissentit,cum Signorol. pro Ecclesia sentire videa-rair ubi prohibitio dirigitur expresse in Ecclesiam,& aliquid aliud cum ea concurrit, ut supral diximus. Et disputationes Doctorum de prohibita alienatione non respexerint casum longe magis dubitabile in hac lege expressum, cu pro anima relinquitur, vel donatu . in quo prohibitio magis laedit Ecclesiam,& in qua laici ab eleemosyna,quae redemptio peccatorum est,& opus spirituale, Ecclesiastico,& non laico Prin-eipi subiactum, avertuntur. Qua de causa nedum supradicti Omnes statutum generale improbantes,sed etiam alij de imposita Ecclasiasticis necessitate intra certum tempus sibi telicta vendendi loquentes,huiusmodi legem conidem iacitat,
multo magis alis, qui absolute,& sine ullo discrimine,nomineci . contradicente scripserunt, dispositiones ad plas caditas legi ciuili, ac laicorum iurisdictioni non iubiacere; adra ut quamuis possit lex ciuilis praestridere sor nam contractibus aliquorum,utputa minorum, vel mulier nivi costiat ebium
55쪽
l . Tertia Pars P. De Interdicta ,
imbecillitati,& haec forma obseruati debea etiam eum eo tractus initur cunt Ecclesia, ut supra dictum fuit, tamen talisserinae obligatio cessat in dispositionibus ad pias causas. ita
alijs contractibus, qui sunt fori ciuilis, admittat laicos posse formam illis generaliter statuere, obseruari l. eam formam debere etiam quoad Ecelesiant, dummodo forma sit facile obseruabilis: tamen quando agitur de dispositione in piam
causam, siue in ultima voluntate, siue inter vivos, quia tali contractus suapte natura est sori Ecclesiastici, citra vllatria . dubitationem, affirmat Iaicam potestatem non posse prohibendo, sed etiam sormam praescribendo quicquam de tali contractu statuere, ut cernere est apud Cardin. ibid. nu. 33.vers. I. casu quandoque forma. A qua conclusione tamin d.cap. ecclesia S.Mariae, quam alibi nemo discrepat, nec discrepare potest, cum in relictis ad pias causas, quae res ipse rituales sunt, vel ipiritualibus annexae, ut dicitur in cap. fin. de reb. EccI. non alienan. obseruari debear dispositio iuris Canonici, non autem iuris ciuilis, ut expresse statuitur in cap. rclatum it primo de testam. ac propterea quamuis iure ciuili statuta suerit septem testium solennitas a Iaicis oblemuanda in testamentis etiam nuncupati uis condendis, auth. hoc inter liberos. S. per nuncupationem.C.de testam. ea i , men nequaquam debet obseruari in testamento a laicis com
dcto, in quo pia causa est haeres instituta, & quoad relictata ab ijs ad pias causas, in quibus ex iuris Canonici praelaripto, duo testes si riciunt, ut sancitur in d.cap relatum, quod seruandum esse tam in foro ciuili,qua Ecclesiastico, & ta in temtis iurisdictionis reporalis Ecclesiet, qua in terris imperij, deIecularis iurisdictionis pro indubitato aradunt Alan. Vinci is ed. Imol. Federic. de Sen. Bertrand. & alij plui imi re- lxti a Tiraq. in tract. de priuil. piae caus . in princ. post praefat. ubi post maximam auctorum congeriem, concludit his verbis: Non tamen mihi est animus,omnium omnia adduc
re , satis est, quantum ad hunc locum pertinet, quod omnes
56쪽
Bonorum immobilium alienatione in meissas. 3 7
in hoc conueniunt, quod in relictis ad pias causas ubique lassiciant duo testes, iuxta d.cap.relatum. Quod si in selennitate, in qua facilius lex ciuilis,ut supra dictum est, oblig tlaicos cu Ecclesia cotrahentes,eos tame obligare no potest , cu in pias causas suas c6serui dispositiones,quato minus ob ligare potest, vel adstringere lateos, ne ullo modo in pias causas disponant, cuius rei prohibitio longe periculosior est, ac danabilior Quamobrem certo certius cocludere,& affrm re licet, legem generalem laicorum alienationem prohibentem omnes sere auctores, quoad Ecclesiam impugnare, tres tantum,aut quatuor defendere, legem autem specialem de Ecclesijs loquentem eo modo,quo loquitur statutum.Signo- Ii, duos tantum, & ex his alterum sibi non constantem tueri, nullum autem Iurisconsultum,nullum. probatum auctorem reperiri, qui hanc legem cum qualitatibus supradictis undequaque perspectam, utpote insigniter libertati Ecclesiasticae aduersantem, aliqua ratione defendere, aut excusare tentaverit . Cum itaque Ecclasia sit omnium scriptoriunde hac re loquentium,auetoritatibus munita, Resp. autem illis prorsus destituta, nihil opus esset, ullas rationes in medium afferre, sed satis esset eas quaerentem rei j cere ad ipsosmet scriptores supra relatos,qui articulum examinant,& coclusione nostra egregie confirmata,obstantia argumenta non minus vere,quam diligenter relallunt . Ne tamen rationes
etiam missas faciamus,nonnullas tantum praecipuas subi jcere libet,ex ipsis scriptoribus excerptas,quae veritatem huius conclusionis euidentissime ostendunt. In primis haec est verissima, ct solidissima ratio . Lex adimens laicis potestatem vendendi Ecclesijs, vel Ecclesiast icis personis bona stabilia aufert illis priuilegium concessum ab imperatore,qui in l. I.C.de sacros. Eces. indulsit Ecclesiis, ut cuique liberum esset illis relinquere,& in l. fin. C. de sacros Eccl.condidit etiam quoad Ecclesias ius speciale, S priuilegiatum, ut in eas transiret domini u sine traditione,quq regulariter necessaria est ad dominiu acquirendua.traditionibus. . Cale pact.item eousque proueXit voluntate laicoru Ecclesijs
57쪽
benefacere volεtiu, ut donationes Ecclesijs factas valere de creverit absque insinuatione, l.illud. C. de sacros Eccles. eo quod in tali donatione optima mensura sit immesitas. Aut,
de non alienan. aut permuta reb. Eccl.S.sinimus,collat. a. Ex
quo apparet,hanc legem esse Ecclesiasticae libertati contrariam, ac propterea nullam, cum vi su perius initio ostensum fuit, leges laicorum dicantur obviare Ecclesiasticae immunistati,quoties eis auserunt priuilegia concessa a Deo, Papa 6 vel Imperatore. Huic sundamento duobus modis ab aliquibus respondetur: Primo,dispositionem d.l. I. non continere priuilegium, quia redditur ratio generalis communis, tam Ecclesiae quam laicis,ibi,ut sit licitum,quod amplius non rodit arbitrium. Secundo,tam d.I. primam, quam omnes alias
esse intelligendas,ut Ecclesia possit acquirere a no prohibito relinquere,& sic non violari priuilegium Ecclesiae tali prothibitione. Idemq.responderi posse quoad alia priuilegia circa traditionem,& insinuationem. Sed utraq responsio facilEsummouetur; nam quantum pertinet ad primam,facultas c6- cessa Ecclesijs,ut acquirere possint,nedum continetur in d.LI .sed refertur etiam in cap. futuram Ecclesiam I a.q. I .in qua non redditur ea ratio generalis. Verum etiam si demusea,lege non contineri priuilegium, sed ius commune, iam supra ex communi sententia, cui nec scribentes pro Repub contradicunt,probatum fuit, legem laicaIem censeri aduersam libertati Ecclesiasticae, nedum cum aufert Ecclesiae priuilegia,sed etiam cum eis adimit aliquid competens de iure communi, facilius enim amittitur priuilegium,quam ius c5mune, Leius militis.*.militia missus.ffide testam.mil. Secunda autem responsio ex eo refellitur, quod sublata prorsus omni facultate bona stabilia in Ecclesiam transserendi, fi stra erit ipsam remanere capacem acquisitionis, quod & de priuilegio circa traditionem,& insinuationem itidem est dia' cendum. Quid enim proderit EccIesiae acquiri domini um sine traditione, & donationem valere absque insinuatione,
si nec licebit leticis ei bona stabilia donare, nec dominiua
58쪽
mnorum immobilium alienatione is metesias . 3
eorundem bonorsi ex ullo titulo ipsa Ecclesia acquirere poterit quid enim differt priuilegium auferre, vel illud adeo coarctare, ut inane prorsus essiciatur Secundo, ista lex personas Ecclesiasticas, & Ecclesias inhabiles reddit ad emendum bona stabilia, essiciiq. eas peioris conditionis, quam sint deportati, qui etsi capere non possint ex testamento, eorumq. institutio habeatur pro non scripta. l. I. C. de haered. instit. tamen capaces sunt acquisitionis ex contractibus iuris gentium, & sic emendo possunt acquirere, i. sunt quidam.ff. de poenis . At huiusmodi facubias essiciendi quem inhabilem, quae iurisdictionis est, non competit non habenti iurisdictionem in eos, qui inhabilesessiciuntur, ut habetur in d. unt quidam, ergo non compe tit Principi laico in Ecclesias, & personas Ecclesiasticas. Huic rationi respondent legem defendentes, eam non reddere inhabiles Ecclesias, vel personas Ecclesiasticas,sed frenum inijcere Iaicis, quod potuerunt laici statuentes. Sed haec responsio non euertit fundamentum . Primo, quia de de Ecclesijs,&personis Ecclesiasticis lex directe disponit. Secundo,quia licet Ecclesia, & Ecclesiasticae personae non essiciantur inhabiles directe, essiciuntur tamen indirecte, cuprohibentur laici ne vendant, ex natura correlativorum siuxta text.in L I .C.de cupressi ex luco Daph. lib. I I. At contra Ecclesiasticam immunitate aeque prohibitum est statuere directe atque indirecte,cap statutum de haeroi. in 6.& aliabi saepe DD. & in specie gl. in cap.fin. infra citando, in verb. libertatis, ubi ait, similis italuti conditores,licet quoad verba non videantur infringere libertatem, infringunt tamen quoad mentem faciendo fraudem de persona ad personam. . Tertio, cum lex Reip. prohibuerit etiam, ne bona stabilia relinquantur Ecclesijs, vel eis quoquo modo donentur , disponit de re, & materia spirituali, vel ei annexa, cap. relatum it primo de testam.prohibet enim eleemosynam,quq est
opus spirituale, ordinatum ad peccata extinguenda: siquidem quod consertur pia liberalitate in Ecclesiam, censetur H a datum
59쪽
ε. Tertia Pan. me Interdicta 'in tridatum pro remedio peccatorum, & requie animarum, eam indigne Ia.q. . & d.cap.bene quidem,quod clarius etiam expressit Concilium Aquisgranense cap. 6. ubi habetur, res Ecclesiae datas vota esse fidelium, & eos Christi amore succensos ob animarum suarum remedium, & caelestis patriqdesideri um, sanctam Ecclesiam fecisse locupletem. At st tuere de materia spirituali, vel spirituali annexa pertinere duntaxat ad Summum Pontificem, supra late probatu fuit,& omnes tradunt in d.cap.ecclesia S.Mariae, & in specie ii materia piorum Iegatorum pro anima, est texta in cap. res tum, ubi dicitur,caulas legatorum piorum secundum Can nes di non secundum leges esse terminandas, ut ponderat FeliΠ.in d.cap. eccl. S. Mariae nu. I a 3. ergo laica potestas idceo statu ere nullo modo potuit. Quarto,cum iam quoad aliam legem ostensum fuerit,non posse laicum Principem directe prohibere,ne absque eius liacentia aedificentur Ecclesiae, consequens est, Vt nec etiam prohibere queat, ne Ecclesiasticis personis, aut Ecclesijslatifundia vendanturi id enim indirecte induceret prohibiti nem aedificandi, atque dotandi Ecclesias, ut animaduertit
. Quinto,hic articulus iam definitus est Constitutione B nifacit Vl Iu in cap.fin. de immun. Eccles. in 6. cui nemo ex DD. oppositum sentientibus satis apte respondet, & plerique ex eis, qui nostram sententiam tuentur, de hac materia ibi esse text. expressum, di indiuiduo quaestionem decidere
Cum auctoritatibus, ct rationibus supradictis concordat etiam usus Sedis Apostolicae, qui ex epistolis diuersorum Romanorum Pontificum optime dignoscitur. Nam Inno 1lI. litteris ad Episcopum Sardicensem & Sidoniensem da tis, mandauit,ut Constitutionem Henrici Constantinopol tant Imperatoris, ut nullus posset de suis possessionibus ino Vita, vel in morte aliquid in eleemosynam elargiri,friuola , , Q inanem, & nullo modo seruandam esse decernerent. Ι m
60쪽
Bonorum immobilium alienatione in Eolutis. ετ
Innocentius Tertius quarto Nonas Decembris anno i . sui Pontificatus,Regi Franciae scripsit', ut compesceret suos ossiciales, qui aegris impedimento erant,ne de suis tetris,uel h reditatibus aliquid in Ecclesiam largirentur. Gregor.lX. ad Episcopum Burgensem, & Decanum Calaguritanum litteras dedit,ut Regem Castellae monerent,atque inducerem ad reuocanda quaedam statuta, quibus cauebatur, ne quis de caetero aliquas possessiones Ecclesiae monasterijs, aut i cis pijs vendere praesumeret. Alexand. Quartus aduersus Dominos temporalis Regni Franciae,cogentes Ecclesiam adponendum extra manum suam bona sibi acquisita, atque ad deducendum ex legatis pijs certam portionem,Constitutionem edidit,quae habetur in cap. I.de immun.Eccl. in o. Clem mens IV. anno q. sui Pontificatus ad Regem Portugalliae litteras scripsit, quibus eum requirebat, ut non expectata
correctionis necessitate,reuocaret consuetudines,quibus in
terdictum erat Ecclesijs emere possessiones, etiam si nec essent Emphyleoticae,nec seudales. Idem clarissime pnobatur auctoritate generalis Concilii Constantiensis,quod in confirmatione Constitutionum Foderici IL & Caroli lV. Imperatorum confirmat,& ab omnibus Christifidelibus ubilibet in omnibus, & per omnia seruari mandat Constitutionem Caroli Quarti, qui cum accepisset Marchiones, mites,dc alios Dominos temporales in eorum prout ijs statuta singularia, & iniquas ordinationes motu proprio,& de facto contra personas Ecclesiasticas,&Ecclesiarum libertatem, di harum priuilegia codidisse, illis bde facto, & publice uti, utpote quod nulla bona temporalia
in vim,& potestatem Ecclesiasticam transferrentur, huiusmodi statuta irrita & nulla, nulliusq. penitus momenti esse voluit, ac sub indignationis poena talium statutorum condiatoribus praecepit, ut ex tunc illa reuocarent, di de luce t&lerent,quodq. secundum ea non iudicarent amplius,nec sententias ferrent, nec eis in iudicio, vel extra, contra Ecclesii alam libertatem quomodolibet uterentur. - Γ