장음표시 사용
101쪽
vit. ἀπωλείαν pro vulgato , reete, si tamen ab Aeeusatia ἀπολεis, partim male, par- vo, qui hic stare non potest, tim bene, ait Dorullius ad discesseris, το ω praefert, C rit. p. 6IT. Idem sere non suo autem loco accentum
valet de Cod. Vind. A., qui Ponit.
6. υφαλω πέτρα. Lucillius Epigrammate in Dolosos, quo apertam inimicitiam dicit meliorem esse, quam dolosam amicitiam, Anthol. Lib. II. e. IS. Iacobs T. III.
Φασὶ δε καὶ νήεσσn ἁλιπλανεεσσι χερεἰους Τας υφάλους πετρας των φανερῶν σπιλάδων.Ziunt et navibus in mari nauigantibus infestiores ese petras in mari latentes, quam rupes prominentes. Tales sunt, quae χοιραδες dicuntur. Hinc coniunguntur apud Pausaniam πέτραι υφαλοι και πιρώες. Lib. II. e. 29. P. II S. vide mox. Bergier. - De voce υφαλος vide Initi ad Thom. Magistrum v. σειλαδες. 6. προςομιλησαν πέτραι. Sie polypum petrae adhaerescentem προς πέτρα προς-ιλεῖν Theognis in peruulgato illo dieit: Πολυπου ὀργην ἴσχε πολύπλοκον, oc ποτὶ πετρνTν προςομιλήση, τοῖος ἰδειν εφάνη.Polypi mentem obtine vers Ilis, qui micumque adhaeserit Petrae, talis adparet, qualis es. De eadem re Heliodoxus Lib. V. p. 29 S. χοιράδι πέτρα της προτεραίας εν- σχεθεν διεσπαρακται Θο δκτυον.) Saxo latente hesernodis eum inhaesset laceratum es rere. Quo in loco ενσχε
ειν lego eum Commetiniana pro λεχθὲν, quod Bourdelotius exhibuit, cum φερεσΘαι et ενεχθηναι το πέτρα non apte dicatur pro προςφέρεσθαι et pro προςενεχθηναι, cuius signifieatio hie locum haberet. Eo adhuc aptius ενέχεσθαι et ενσχεθσαι. Synesius Epist. IV. sub initium: ενσχε Θείσης τῆς νεως τω του λιμενος εδαμι. Bergier. -
102쪽
De Choeradibus si quis plura scire aueat, Arnaldi Animad. versiones Criticas consulat p. 248. s. II. ἐγενεro - σου --λοτριον. Quia nimirum nullam eius curam gerit, ac tamdiu abiectum sinit putrescere, et quidem in publico, extra fundum uum, itaque quasi in medio positum, fit eius, qui id suuin saeere vult et potest. Quemadmodum Demosthenes Philipp. I, Jol. I. - 4 I. 23. Reish.) de eluitatibus quibusdam, quae potentioribus imperium suum amplificare cupientibus expositae erant: ἀλλ' οἶδεν τουτο καλως εκεῖνος - οτι ταυται μέν ἐστιν ἁπαντα τα χωρία ἄθλα του πολέμου κείμενα ἐν μέσω φυ- σει δ' ὐπάρχει τοῖς παροῖσι τα των απόντων, και τοῖς εθέλουσι πονεῖν καὶ κινουνεύειv τα των αμελουντων. Εκ hoc principio pleraque bella oriuntur. Bergier.
δευς νης καὶ βάσκανος ὁ τ- γειτόνων οφθαλμὸς, φηθιν η παροιμία. Τις γαρ σοι των ἐμει φροντίς; τί δε τὸ παρ ἐμοὐ ραθυμίας ηξιωμἐvον, κτῆμα σὸν εἶναι νομίζεις; εἶργε τὰς χεῖρας, μαλ-5 λον δε τας ἀπλήστους επιθυμίας ' μη δε σε νῆ
των ἀλλοτρίων ἔρεξις ἀδίκους αἰτεῖν χάριτας ἐηβια σθω.
I. Δυ ενης καὶ βάσκανος ο των γειτόνων ὀφθαλ- Alias oculus fascinans res magica. Virgilius: Ecl. III. 3. Nescio, quis teneros oculus mihi fascinat agnos.
103쪽
' EPISTOLAT LIB. I. E P. XV. et XVI. 89
De quo pluribus Plutarchus V. Sympos. Quaest. 7. ubi inei-pit: περὶ των καταβασκαίνείν λεγομένων, καὶ βα-πκανον εχειν οφθαλμὸν etc. Sed hie smplieiter de invido tantum accipiendum. Pindarus Nem. IV. v. 64. φθονεραὶ δ αλλος ανηρ βλέπων. inuide autem uiralius intuens, euius nempe o Θαλμος πονηρός εστιν, ut illius in Evangelio. Matth. XX, is. Inuidiam autem inter vicinos tangit idem Pindarus Olymp. I. v. 7s. ubi sinistram illam famam de Diis et Pelope, quasi eum dissectum coxerint, et ae carnibus comederint, a vicinis ortam dicit. Ἐννεπε κρυφα τις αυτίκα ΟΘονερων γειτόνων etc. Dixit clam aliquis satim inuidorum vicinorum. Bergier. De vicinorum inuidia laudat locum ex alio Epistolographo Theophyl. Simoeatta Ep. VIII. quae inseribitur Δαφνων Mυρτωνι sic enim pro Mihini legi iubet Arnaldus in Mise. Observν. T. IV. p. 4 So. Locus ipse ibi p. 76. edit. Κimedone. siesonat: Ἀνηρ επίφθονος μεγα κακον ' ει δε καὶ τὸ γεώτων εἶναι κεκληρωται, απαραίτητὸν τὸ δυςτυχημα, και Θανατω μόγις παυσάμενον. . 'ΕPIsTOLA XUI. IE γ κ υ μ ω ν Ἀ λ ι κ τ υ π ω.
οὐκ ητησα σε α ἔχεις, ἀλλ' ὰ μη εχεις. Ἐπειδὲ βούλει, α μη ἔχεις, ἐτερον ἔχειν, εχε α
Nota: Nihil in verbis harum Epistolarum mutant Critici Codicesne, nec Ioach. Camerarius, qui inrer delectas quasdam epistolas Graeeas Tubingae I 34o. 8. edita Alciphronis solas a 4 - I6. receperat.
104쪽
De Choeradibus si quis plura seire aueat, Arnaldi Animad. versiones Criticas consulat p. a 48. LII. εγένετο - σου - ἀλλοτριον. Quia nimirum nullam eius curam gerit, ae tamdiu abiectum sinit putrescere, et quidem in publico, extra landum Tuum, itaque quasi in medio positum, fit eius, qui id iuuin faeere vult et potest. Quemadmodum Demosthenes Philipp. I, Vol. I. - 4 I. 23. Reis h.) de eluitatibus quibusdam, quae potentioribus impe rium suum amplificare cupientibus expositae erant: αλλ' οἴσεν τρυτο καλως εκεῖνος - ρτι ταυτα μεν ἐστιν απαν τα τα χωρία αὐλα του πολέμου κείμενα εν μέσω ' φυρσει δ' ὐπάρχει τοῖς παρουσι τα των απόντων, καὶ τοῖς εΘέλουσι πονεῖν καὶ κπσυνεύειν τά των αμελούντων. Dboc principio pleraque bella oriuntur. Bergier. EPIsTOLA X
Δυςμενῆς και βάσκανος ὁ τ- γειτόνων οφθαλμὸς, φηθιν η παροιμία. Τίς γάρ σοι των ἐμωπφρουτίς; τί δε τὸ παρ' ἐμοὐ ραθυμίας ηξιωμενον, κτημα σὸν εδαι νομίζεις; ειργε τας χεῖρας, μαλ' 5 λον δε τας ἀπλήστους επιθυμίας ' μὴ δε σε ἡτων ἀλλοτρίων ορεξις αδίκους αἰτεῖν χάριτας ἐν βια σθω.
l I. Δυγενης καὶ βάσκανος ο των γειτόνων οφθαλ'μίς. t Alias oculus fascinans res magiea. Virgilius: Eel. III. v. ID 3. Nescio, quis teneror oculus mihi fascinat agnos.
105쪽
' EPISTOLAT LIB. I. EP. XU. et XVI. 89
De quo pluribus Plutarebus V. Sympos. Quaest. 7. ubi ines-pit: περὶ των καταβασκαίνειν λεγομένων, καὶ βα- σκανον εχειν Θαλμον ete. Sed hie simplieiter de invido tantum aecipiendum. Pindarus Nem. IV. v. 64.QΘονερα δ ἄλλος οἰνηρ βλέπων. inuide autem viralius intuens, cuius nempe Θαλμος πονηρός εστιν, ut illius in Euangelio. Matth. XX, ls. Inuidiam autem inter vicinos tangit idem Pindarus Olymp. I. v. 7s. ubi sinistram illam famam de Diis et Pelope, quasi eum dissectum coxerint, et ae carnibus comederint, a vicinis ortam dicit. Ἐννεπε κρυφα τις αυτίκα φθονερων γειτόνων etc. Dixit clam aliquis satim inuitarum vicinorum. Bergier. De vicinorum inuidia laudat locum ex alio Epistolographo Theophyl. Simoeatta Ep. VIII. quae inseribitur Δαφνων Mυρτωνι sic enim pro legi iubet Arnaldus in Mise. Obserum T. IV. p. 4 o. Locus ipse ibi p. 76. edit. Κimedone. siesonat: Ἀνηρ επίφθονος μέγα κακον ' εἰ δε καὶ το γει - των εἶναι κεκληρωται, απαραιτητον το δυςτύχημα, καὶ Θανάτω μόγις παυσάμενον. ΕPIsTOLA XUI.
Nota: Nihil in verbis harum Epistolarum mutant Critici Codicesve, nec Ioach. Camerarius, qui inter delectas quasdam epistolas Graecas Tubingae I sqo. 8. edita Alciphronis solas a 4-- 16. receperat.
106쪽
O ἐς κόρακας φθαρησεται ὁ σκοπιωρος ἡ Λέ
xoλος μόγω πολλῶ δειλης ὀψίας ευμεγέθη κάμηλου
T. σκοπιωρός. Ad σκο- . legere. Reetissime omnino, πιουργος, quod editiones pergit Bergierus. Sic enim hahent, Bergierus narrat Pe- vocat auctor generali vocahurimonium per epistolam sibi sig- Io eum, qui proprie Θυννο nificasse, malle se σκοπιωρος σκόπος , quemadmodum et
107쪽
Philostratus Lib. I. Ieon. I 3. Vind. A. nee poenitet inse- in imagine piscatorum thyn- ruisse. nos capientium, cuius locum 4. πηλαμἰδων. Apud etiam indieat Perigonius, O Oppianum Halleuti L V. Is 3. μῖν σκοπιωρος ela τήν Θα- πηλαμύδας per υ, utraque λασσαν βλέπει. διαπεμ- autem scriptio obtinet. Bergis Στων τους οφθαλμους εἰς ter. Hesychius: πηλαμυς, την του αριθμου συλληψιν. mα του ο, ἰχθυς ἐν πό Quomodo autem id fiat, ut τω. Nee aliter Photii Lex, numerum scire possit, elare eon Ms. Alium serupulum doeet Plutarchus de solertia insieit: I. H. Maius Hist. de laanimal. De eiusdem ossicio Rep. des lettres T. XI. P. I 43. paullo ante ibidem Philostia. eui, quum Aristotele hist. tus plura, de quo et Oppia- animal. VI, II. atque Ath nus Halieul. III. sub finem: naeo VII, I 4. testibus, unus Ἐνθ' ηποι πρωτον μεν εχ Or idemque piscis gemino boeee ι Θιον υψι κολωνον vocabulo adpelletur, videtur ις επαμβαίνει Θυννοσκό- alterutrum glossema esse, iis Στος, oco κιρυσας ludque η πηλαμίδων praeter Παντοίας ἀγελας τεκμαί- fas in textum migrauisse. ζεται, αἱ τε καὶοσσαι Quod nollem, mi honei tibi
Πιφαυσκει πάροιαι. excidisset. Quod si enim, qui Ibi tum primum in arduum Aristotelem secutus est, Pli- collem alte Ascendit peritur nius Lib. IX. e. I 8. tibi in Mynnorum Detulator, qui mentein venisset, scire pote-
venientes omnigenos greges ras, pelamides esse iuniorest oculis notat, quinam et quot thynnos, et qui annuum mori
Int, Indicatque foetis, ubi dum tempus excessere. Vide male editum επεμβαίνει ; de his piscibus etiam Spanhe-επαμβαινει est pro ἐπανα- natum de U. et P. Num lim. βαίνει.. Haee Bergierus. - T. I. p. 229. et 23 o. ubi et δεd Peritonii eon ieeturam numus Byrami., in quo tres Proxime accedit Cod. Vind. pelamides adparent. Plura
qui habet σκοπιουρός. vide in Commentario ad v. 3. ἰλ-. Inserui ex Cod. σαγηνη.
108쪽
ctionem vero unice, nisi me omnia fallunt, veram seruauit liber Doruilianus. Passim, ait Domitius ad Charit. p 462. rete, pisem, ancoram οἰνι- μησασθαι dieimus, et repones apud Aleiphronem lubentius, si ita in eodiee nostro
scriptum cognoueris. - FOrtasse Codicis Vind. serit,a idem in antiquiori, quem ob oculos habuit, libro inuenit, omisso tamen μ. exhibet enlin/ ἀνιωμεθα. Nee in hoe solo variat, sed etiam pergit: τὸ γάρ, quuin vulgatae habeant καὶ τό. Glossat. Eiehstad.άνιασΘαι primum explicuit :valde laborauimus ad Ddorem et taedium υsque, deinde vero rectius ηνιμούμεθα Att. Pro ανιμωμεΘω. 7. ἰχθύων. Doetiss. Atinaldus in Mise. Obseruatti T. IV. P. 45 . emendat λκἀ-
quatri solet ese retium sare, na.Φορτίον αΘύ-esset Onur, quod pisces portanto Eodem isentu dieitur φορτίαν Φηος, καμήλου etc. - Ego vero impetrare a me non potui, ut sine libiis aliquid mutarem.
Quidni enim ita exponi queat: maius erat, quam quod pis
7. πλησιον. Vind. A. πλησίων. 8, μερίτας. lego μερ - τας, participer, μεριστάς esset diuisores, quasi vero aliis commissuri sint diuisio. nem. Bergier. -- Cui emendationi quum seueret ipse Noster Lib. III. Ep. 46. et Thomas Mag. p. 6 9- μερίτη , Ου συμμεριστης . honorem habui ingenio Bergieri.
r. ουκ ες κόρακας φθαρησεται. Aristophanes in Nubibus v. 788. - ουκ ες κόρακας ἀποφθερεῖ 'Eπιλη σμότατον καὶ σκαιότατον γερόντιον; nonne in malam erucem ibis obliuiosissine et ineptissine senex Z idem in Equi. tibus v. 888. οὐκ ἐς κόρακας ἀποφθερεῖ, βύρσης κάκι στον οζων , corium pome olens. Sed ἐς κόρακας ubique obuium. Idem est εἰς ολεθρον. Sophocles Oedip. Tyrann.
109쪽
EPISTOLAE. LIB. I. EP. XVII. 93
τ. II 3 6. ουκ εἰς ρλεθρονου σιωπησας ε , non in m Iam rem hine ibis p non tacebisy Alias et εἰς φθόρον. Epi. charmus apud Athenaeum Lib. II. p. 63. Κογχον Οε τον σέσιλον απαγ εἰς τον φθόρον. Concham autem Ie ilanapage in malam rem. Theognis v. 83 I. πάντα τάδ ἐν κοράκεσσι καὶ ἐν φθορα - Omnia haec perierunt. Bogliri Ἐς μακαρίαν eodem sensu vide supra Ep. 9. et ibi notam,ir. Lib. Ill. Ep. 3 a. ἰς κόρακας ἐλΘνῖν est apud Aristoph. Av. v. 28. - ἐκπέμψασΘαι apud Aristaenetum Lib. II. Ep. a. - ε C ες κόρακας apud Aristoph. Pluto v. 6Ο . - παυ ἐς κόρακας apud eumdein Auibus v. 89o. Aeliarn. 864. Sed chartae parcendum. a. φρὼν σκιεραν. Aristoteles Lib. de eotoribus e. r. vhi euin dixisset ea nigra videri, a quibus nulla fit, 'el exigualueis refractio, addit: διο καὶ αἱ σκιάἰ φαἰνονται μέλαι
ἐπιφανείας τραχυτητα ολίγων των αυγων Στροςπιπτου- σων, και λασπωμένου του φωτος, το σκιερ ον μέλαν φαίνεται. Quamobrem et umbrae videntur nigrae. Sita militer et aqua quando asperatur, ficut horror maris.
Num dum propter superscisi asperitatemlet turbatum laeuo- rem, exigua si irradiatio, luxque distrahitur, vivitur id, quod es umbrosum, ei e nigrum. Nergier. Vide et
EP. I. et I o. et quae ibi notata sunt. 3. ώς πληθους ἔλου προςιόντος Θύννων. qui nempe natatione sua hunc maris horrorem silue vi dulationem excitabant. Bergier.
Saturnal. T. I X. Bip. p. as. De captura thynnorum Omnino vide Aelianum Hist. Anim. Lib. XV. s. 6. IO. XIlI, 36. Brodaeum Miseellan. VI, 3. Dorullium in Siculis P. ID
110쪽
42 - 69. N. s. μονονουχί Mονονουχὶ, μονονουκ, μονον Ουκ, μόνον ου passi in , sed praecipue apud Demosthenem saepe. Bergier. v. et Fischerum ad Wellerum. p. 39.
6. το βάρος μέῖζον η κατά φορτιον ἰχθυων. Aristo.
teles Meteor. I. c. IO. κοβο περ σορτίον φέρουσα πλεον ἡ καθ' αυτήν. tamquam onus portans motus, quam quodias tonueniat. Sophocles in Trachiniis v. Ioa T. τουργον
τόδε μεῖζον ανήκει η κατ' ἐμαν φώμαν, opus hoc maius fit, quam pro meis viribus. In Oed. Col. v. 39o. TIγαρ το μεῖζον η κατ ανΘραπον νοσεῖς ; quid igitur gravius pateris, quam pro humano more γ Aristides in Panath nateo : παυσασειν μείζοσιν ἡ καθ' Aυτους λόγοις ἐπιχειρουντες, desinant fermones suscipere di iliores, quam quos ipf tractare pol t. Heliodorus Lib. VI. p. 328. εστ ασιν λαμπροτέραν ἡ κατα το ειοῖς παρεσκεύασε. Nergier, cui, nisi forte sategerit, adde Dorullium ad Charaonem p. 3II. et Lenneptum ad Phalar. p. 67. ubi πλέον ἡ κατα.
IO. τέλος. ad extremum, tandem. Demosthenes eontra Phaenippum: τέλος ήε, ἱνα μη μικρολογω, etiam alii passim, praesertim Heliodorus. Bergier. O. μόγω πολλω - καμηλον ἐξειλκυσαμεν. Videtur argumentum huius epistolae sumsisse ex Lueiani Hermotiino sq. 6S. T. IV. Bip. p. 33.ὶ ubi Philosophi, qui velum se inuenisse imaginantur, postquam id magno studio quaesiuere, comparantur cum eiusmodi infelicibus piseatori. bus: αλλ' ενι μοι δοκουμεν λεληθέναι ἡμας αυτους, ριόμενοι μέν τι ευρηκέναι βέβαιον ' ευρόντες .n ούδεν.ωςπερ ρι αλιευοντες πολλακις καθέντες τα δίκτυα, και βαρους τινος αἰσθομενοι, ανέλκουσιν, ἰχθυς παμποψους γε περιβεβληκέναι ελπ'ίζοντες. εἶπα, ἐπειδάν κάμωσιν άνασπωντες, η λίθος τις αναφαίνεταικυτοῖς , η κεραμιον ψάμμω σεσαγμένον. Ostendem