장음표시 사용
81쪽
sietu hostili maiora perieula: itaque saepe, qui ἐν αγορῶ sunt λέοντες, εν μα v fiunt αλωπεκες. Vt autem hi pistatores dicuntur ουκ ειδοτες τήν αἰγοράν, sic apud Platonem in Theaeteto T. II. Bip. p. I i s. plailosophantes εἰς ἀγρώραν Ουκ ἰσασι τήν οδον, ου δ' oπου δικαστηριον etc. Coniungit autem res bellicas et serenses Homerus e tiam it. I. v. in o. ubi Phoeniκ dieit Aehillem sibi traditum esse adhue N=λιον, ρυπω εἰδόF ομοώου πολέμοιο, Ουδ' αἰγορέων-Bergier. Arnaldus in Mise obseruati. T. IV. p. 4 Ο. eonfert eum Nostro Paulum ICtum in 1. 25. f. I. π. de probat. Agricultor et forensium rerum expers, et Dionem Chrysost. or. IV. de regno T. I. P. I p. Reisli. στρατοπεδου τε καὶ πολέμου καὶ αγορας άΘεαrω το παράπαν.
I 6. υπηρετεῖσΘαι. Hoc verbum active in terminatione passiua non ita saepe occurrit. Apud Heliodorum tamen aliquoties Lib. I. p. 2S. δουλεύειν o ἄρχων εὐαίνετο, καὶ ὐπηρετῶσθαι ο κρατων τοῖς εαλωκόσιν ἡ ρει ro. Str-vire is, qui imperabat, videbatnr, et victor minisrara captis in animum indutebat. et Lib. VII. p. 39 g. δουλείαν την ε ατρο καὶ ανιμωτάτην υπηρετησόμενος. et P. 397. υπηρσησόμννος ταῖς τραπέζαις. et . Lib. IX. P. 47I. των δη τις ὐπηρετουμενων ευνουχος. Bergier. 18. ἐπὶ τέκνοις καὶ γυναιξί. v. supra ad Ep. 3. Ceterum cum hoc nostro loco comparat alium Aristaeneti Lib LEp. I 3. Abresch in Leet. Aristaen. P. 9 I. χαλεπη μενατησις ' δυο δἰ κακων εἰς αῖρεσιν προκειμένων το μέτριον
82쪽
, Ἀθήνησι πλονσI- τα μειράκια. φρυαγχος δὲ Παμφίλου μετὰ των συνηλικι τλ μιQουμενουτο σκαφείδιον, so αv εχη γαληνι τος του πεμ λαγους περιπλεῖν άμα καὶ συμμετέχειν η v της ἄγρας των ιχλων , ἐγνων, ἡλίκα αὐτοις εκ γης και θαλαττης πορίζεται τρυφηματα ου γὰρ ανεχόμενος των ξύλων τῆς ἀλιάδος, επί τε ταπη- των τινῶν ξεvinaev καὶ ἐφεστρίδων κατακλινεὶς, Io ου γαρ οἰος τε εφασκεν εἶναι κεῖσθαι, ως ρι λοιποὶ , ἐπὶ των καταστρωμάτωv, τὴν σαvίδα οἰμαι νομίζων λΘου τραχυτερχ') ητει παρ' ημων σκιάν αὐταρ μηχανησασ2αι, τὴν τού ιστίου σινδόναύπερπετάσαντας, ως οὐδαμ- οιός τε ών φέρειν τὰς I5ηλιακας ακτῖνας. υμῖν δὲ οὐ μόνον τοῖς ταύτην ποιουμένοις την εργασίαν, ἀλλα καὶ πῆσιν ἀπαξαπλως, οσοις μη περιουσία πλούτου πρόςεστι, σπουδάζεται,, εστιυ οὐ δυναμενοις πη είλη Βερε- σθαι' εν ἴσω γαρ κρυμὸς καὶ θάλαττα. Φερομε- aobis δε ἄμα οὐ μόνος. ουδὲ μετὰ μ)vaev των εταίρων ὀ Πάμφιλος, ἀλλα καὶ γυναίων αὐτψ περιττων την Φαν πληθος συνεlπετο, μουσουργοὶ πασαι. ἡ μεν γαρ εκαλεῖτο Κρουματιον, καὶ ην αὐλητρίς η δε Ἐρατώ, καὶ ψαλτηριον μετεχε ρίζετο - ἄλ- 5λη δε Εὐίm ς, αὐτη δὲ κύμβαλα ἐπεκρότει. Fγενετο οὐν μοι μουσικης η ἀκατος πλεα, και
83쪽
πει δε τον μισθον πολῖν κατεβαλετο., ταργύριόν με διέχει, και νυν εκείνου τοὐς ἐπὶ2αλαττίους αγαπῶ κωμους, και τοιούτου δεύτερον ἐπιστηναί μοι ποθω δαπανηρον καὶ πολυτελη νεα
q. σκαφεἱλον. Cod Vind.A. σκαφίαιον. Sed nee iste Codex, nec ex quo vulgata deseripta est, sibi constant. v. supra EP. I.
6. εκ γῆς καὶ Θαλάττης. Vulgata ἐκ τῆς Θαλάττης, quod errori tamen operarum imputandum esse censeo, ideo quod in nota subiecta nihil monuit Berglexus, in versione tamen recte habet terra marique. Non ignoro quidem, virum hunc, uti Graece doctissimum, ita et modestilliinum, quae meliora sibi viderentur, in versione quidem, nec tamen in conis textu posuisse, quod et in Herodiano factum te tatur Leis nerus Prolus in Herodianum etc. v. Praef. edit. Irmisci p.
XXXVIII. sed quum Aldina habeat εκ γης καὶ, verum esse, quod antea dixi, existimo, operas in eo errasse. Cod etiam Viudob. A. haud aliter legit. 8. ἐπί τε ταπητων. Pro ες τε , quod antea textum foedauerat, ipse Bergierus επι vel επί τε reponendum coniecerat, additis his: Comtrario modo erratum in editione Graeco. Latina Ep. 3.
reete : δι' ων εστ ι Gν. Rei tetio ad Luciani Amores T V. Biponi. p. 698. Vul gata videtur exponi posse ellipsi του τινας, verum, quia τινῶν sequatur, durius hoc ipse fatetur sore. - Magis
84쪽
nus, editioni, cuius nune dominus est, ab alio possessore oli in adscriptam mecum communieauit γε, quidam. Certe εἰς et εῖς apud Nostrum etiam Lib. I. Ep. 34. permutatas inuenies. 9. ριός τε. Cod Vind. A. voeulam τε ignorat; nee desideres, quamquam post eidem Olio adhaereat. sit. Ep. I 3. Seeus est in sequenti praepositione επι των καταστρωμμάτων iunctae quam librarii incuria omiserat, quae turnen abesse non potest. 8. εστιν Ου - καὶ Θρι- λαντα. Grauius adeo peccatum omissionis perpetrauit libri Vind. A. descriptor, quem nescio quo oculos mentemque euagari passus sit, verborum enim εστιν ου δυνα
μένοις τῆ εἰλν Θέρεσθαι, δν ἴσω γαρ κρυμὸς καὶ Θα
λαττα ne literula quidem adparet. - Nee audiendus
Est librarius Cod. Dorulliani, qui pro δυναμένοις praesert
δυναμενων. v. tamen Dorullium ad Charit. p. 468. qui vulgatam pluribus tuetur exemplis. - Quod vero ad ειλην attinet, Aldina non adspirat. Vide, quae ad Ep. 2.
aa. μουσουργοι πασα Arnaldus in Mise. Obseruati. T. IV. p. 46O. magnam, in quit, a me gratiam inibit,
quicumque haec verba, ut nunc leguntur, explicauerit. Fateor, qua ratione cohaere ant. me non intelligere. Semsum aliquem exsculpere pote.
is , si indutas voces ἁλλα καὶ, et parenthesi ineludas illas ου μόνος - Πάμφι
λος Mulierum quae simul vehebantur, cno Ius erat, neque cum solis foetis Pam
eum turba comitabatur, Omnes muscae operam danteL- Abres chius ad Aristaene. tum P. 1 I9. hyperbaton esie existimat, vocesque ἄμα et συνείπετο alieno loco posutas , hunc igitur proponit structurae ordinem: φερο
Dura profecto, nimisque vi . lenta, si quid video, emendandi ratio. Ad Arnaldum vero quod attinet, nestio an a Manibri eius, eruditisque
85쪽
. iam nune viventibus gra- lius. Possis etiam το ουδε itiam initurus sim, qui, uti delere, sic: φερουένων δὲ .leguntur, omnia explieare ἄμα ου μόνος ἀν) μετά
sustineam. Vtrumque, et Ar- μόνων. Sed nil opus est. naidum et Abresehium vide- 2 T. αναμεστον. pro tur. deeepisse versio editiohis πλεων, quod το πλέα et Berglerianae: cum Deherentur. τὸ αἰνάπλεων tam exiguo Ego vero, cui, quod viri illi interuallo adhibita non pla- putant, non Genitivus ah - cuisse sorte Aleiphroni puta-lutus, sed simplex atque eon. verat scriba Codieis Doruilia. suetus hoc loco placet magis, ni . licet tales repetitiones vo- ita interpreter: In iis pero, eabulorum occurrant passim, qui navi una veherentur non exhibet iste Codex. Quod mulieres tantum, quod Arnal- cur non reciperetur ait Dordus volehat, sed omnes) non vilius ad Chariton. p. 434.
Pamphilaifolas fuit. fusique Recepi ergo. - δeius fodales, sed etiam mulier- 3 o. Γλαυκίας. Piscatoriculae etc. ita, ut nil nisi ver- aptius, quam quod antea lobum Substantiuum ἔν vel in- gebatur, δεαυκίας. Haec serendum soptime post μόνος) tam Deilis emendatio debe- , vel, quo nihil usitatius, sub- tur Bergiero, eamque iuuat intelligeti duin sit. Haud ali- Cod. Vindob. A. ter sensisse videtur Cel. Here-
r. τρυφερα και αβρόβια ere. Thucydides Lib. I. e. 6. ubi de antiquissimo statu Graeciae et horridiore cultu, ivt is postea mollior saetus fuerit, loquitur: πρωτοι δε AN- 'ναῖοι τον τε σίθηρον κατέθεντο, καὶ ανεσένν το διαίτη ἐς το τρυφερωτερον μετέστησαν ' καὶ οι πρεσβυτεροι αυτρῖς των ευδαιμόνων δια τὰ α βροδίαιτον, οὐ πολύς χρόνος επειδη χιτωνας τε λινους ἐπαύσαντο φο- ροοῦντες, καὶ etc. Primi Athenienses et arma deposv runt, quae antea moris erat semper gestare, et eum litantiore cultu ae victu ad laxum inclinarunt: nec diu es, eum t
86쪽
seniores ex duritibus apud ipsos propter delicatiorem euDtum tunitar lineas siesare deferunt. Haee est γωνικη αγωγη, quae postea legibus Solonis nonnihil eastigata; apud
Atheniensiuin colonos Ionas peculiariter dietos, . mansit etereuit, nec Athenis non reuixit, praesertim post Persica tem- lpora, cum imperium inaris obtinerent. B mire. 2. εναγχος. Platoniani Symposit initio paruo interis vallo se excipiunt πρωην - εναγχος - νεωστὶ - παλαι.
Du Soul ad Lucianum, quomodo historia sit conscribenda S. I 4. T. IV. Bi poni p. 489. παγχος receptius aliquid notare , quam πρωην obseruat. Timaeus: Ῥναγχος. ἐν τω γιστα παρελθοντι χρονω. ubi v. Ruhnkenium. T. εκ Θαλαττης τρυῖηματα. Xenophon de reditibus Atheniensium sub in tium: ωςπερ δε η γη, συνω καὶη περι την χωραν Θαλαττα παμφορωτατη. Praeter illa, quae eis domi nascebantur, omnigena, nihil non, etiam ad luxum, aliunde importabatur, praesertim cum essent Θαλασσοκράτορες. Xenophon de repuhlica Atheniensiuin: την της Θαλαττης πρῶτον μεν τρόπους ευω ερυρον, επιμισγόμενοι αλληλοις' o, τι εν Σικελία ηου , η ενι Ιταλια, η εν. Κυπρω , η εν Αἰγυπτω, η εν Λυσια. η εν τω Ποντω, η αλλοΘΙ που' ταυτα πάντα
τα etc. ut taceam nauigationes mercatorum, quas plurimum
ad eain rem contulisse facile cogitari potest. Bergisr. 8. τ' αλιαδος. Strabo II. P. I 39. τo ακρόπρωρον της αλιαδος. Plutarchus in Solone, ubi hune dieit
talibus nauigiis utentem noctu Salaminem cepisse: αναχειροτα συχναῖς αλιασι, και τριακοντόρου συμπαραπλεου σης. Cum autem a piscatoribus, qui eis utebantur, nomen habeant, oportuit non magnas. fuisse, satis tamen magnae memorantur apud Athenaeum Lib. V. p a G8. nempe χίλια και πεντακοσια ταλαντα βασταζουσαι αλιαδες, Ceterum in Hippocraticis epistolis in ea, quae est Nona , men 'tio est nauis, cui Λλιας ἐπιγραφη, sed huius inseriptionis
et nominis alia ratio: nempe απο του αλίου a sole, qui
87쪽
erat etiam eius επίσημον siue signum, ut patet ibidem ex Epistola XII. sub initium : qui loeus pessime habitus in editione nupera eius epistolae cum Epicteto, ut monitum in Aetis Eruditor. anno iri I. iri versionae tamen bene redditur. Erat autem ea nauis Rhodiaca, unde causa inscriptionis et
signi adparet; quia Rhodii praecipuo eultu venerabantur Solem , ut ei etiam Colossum illum, πολυθρύλλητον dedicarent. Vnde et ipsam Rhodum ηλιάδα dicit Lucianus . in
8, ταπητων τινων ξοικων. Per peregrinos tapetes forte Carthaginienses intelligit; Hermippus apud Athenaeum Lib. I. p. a T. ubi recenset, quid quaeque ferat regio vel urbs:
Καρχηδώ δαπίδαις καὶ ποικίλα προςκεφύλαια. aut Aegyptios; Synesius Ep. 6 I. Δαπιδα μεγάλην των Aιγυπτίων. Dicitur autem τάπης, τάπις, δάπης, δα
O. ου γὰρ οῖος τε εφασκεν εἶναι κεῖσθαὶ - επὶτων καταστρωμάτων. Adolescens iste Atheniensis similli. mus est Alcibiadi, qualem eum describit Plutarchus in eius vita, ubi inter alis, quge hie etiam faeit, eum dicit solitum in tabulatis nauium incisuras saeere, intensisque svnibus stragula iniicere iisque incubare, non asseribus, ἐκτομας καμπ α στ ρ ωματων εv τῶς τριηρεσιν, οπως μαλακώτρορον καΘευδει κειρίαις ἀλλα μη σ ανίσ ι των στρωμά των επ βαλλομενων. Sed tenerrimae cutis oportet fuisse Smindyridem illum Sybaritam, qui eum in soliis rosaruindormiuisset, experrectus dixit pustulas sibi fecisse cubile illud. Aelian. Var. Hist. Lib. IX. e. a 4. Bergier. - Hesychius: Κα στρωματα. της νεως μερος, εν - εστωτες ναυμα χουσιν. Glossae: καταστρωματα, transra, sori. Alberti.
14. ουδαμως οιός τε ων φέρειν τας ηλιακὼς ακτῖνας. Hoe se dicit Heliodor. VIII. p. 43 I. της τε ἡλιακης ἀκτῖνος ταν φλογμόν - ουκέτ ανεχόμενοι. Bergier. Apud Lucianum Pseudomanti f. 3 . T. V. Bip. p. 96. est ηλιάς άκτίς. ubi V. Reitetium p. 412.
88쪽
εσΘ στε. Berssier. 38. το εἴλη Θέρεσθαι. Lueianus Lexiphane β. 2. Bip. T. V. P. I 77. προς την εῖλην Θερεσθαι. Idem est apud Aristophanem in Eccles v. 64. εχλιαινομην εστωσαπρ- ις τον ηλιον. Apud Lucianum in Rhetorum praeceptores. I7. T. Vii. Bip. , p. 236. ηλίω Θέρεσθαι et ει Θε- ρεῖσθαι idem, nisi quod posterius pro insolentiori habet. Bergier. v. supra ad Ep. a. et infra ad Lib. III. qa. 9, ἐν ἰσω γαρ κρυμος και Θαλαττα. Oppianus Halieul. I. v. 38. de piseatoribus: 'Aλλ' αιεὶ κρυρρω τε καὶ ασχετα μαργαίνοντι re δατι συμφορέοντι. - Sed semper eum gelida et indomitum furente unda circumaguntur. Bergier. De Ai ἰσω vide Heinstet huc ad Meiani Iudietum V al. T. I. BiP. P. -99. 2I. γυναIων - πληθος συνελετο, μουσουργοὶ Στασαι. Sie Lucianus in Amoribus 6. Io. T. V. Bip. p. Ω6T. Xαρικλεῖ γε μην πολυς ορχηστρίδων καὶ μουσουργων χορος εἴπετο. et Aelianus Var. Hist. Lib. VII. c. a. de Stratone, ubi plura eum hia conuenientia: αλλα πολλαὶ μεν παρησαν γυναικων. μουσουργοὶ, καὶ αυλητρίδες, καὶ εταῖραι κάλλει διαπρεπουσαι. HersilenΓύναιον sie eontemtim est infra Lib. III. Ep. 6o. et s3. ep. Aristaenetum Lib. I. Ep. 4. p. I 2. Abresch. Mουσουποι infra Lib. III. u. s. ubi v. Bergierum et Ep. 6S, cf.. i. Iandum, Germaniae decus, ad Lucianum Vol. I. P. II 9. 2 3. εκαλεῖτο Κρουμάτιον, και αυλητρὶς ην. Sila Dorionem tibisinem Machon Comicus apud Athenaeum Lib. VIII. p. 33T. vocat κρουματοποιόν. Sed eumdem mox ibidem Lyneeus Samius dieit αὐλητην. Montium autem ab Henr. Stephano ex Plutarchi Sympos II. Quaest. 4. κρούματα proprie esse ψras, sed per translationem etiam de ithia
dici, quemadmodum abηρμόσθαι την λύραν, dicitur et μόσθαι τον αυλον, quia lyra antiquior. Bergier. quem Iaudat Reitatus ad Lucianum de saltatione T. Vi Biponi. P. 444.
89쪽
d . η δε T.ρατω, καὶ ψαλτηριον μετεχειρίζετο.
Hoe instrumentum isti tribuit. forte quia credebat Eratonem Musam pialterii in uentricem suisse. Alia autem aliis Musis adscribuntur, et variant auctores. Scholiastes Lueiani ad Imagines Eratoni cymbalum, psalterium autem Terpsichorae tribuit, uti quidem Clericus locum recte constituit. Bergisna . κύμβαλα επεκρότει. Lucianus Pseudomanti
f. s. T. V. Bip. p. 73. et not p. 396.) κυμβάλοις κρομουντα, unde apud Athenaeum Lib. IV. p. 64i ἀκροτητα κύμβαλα, male sonantia vel pussiata. Etiam alio verbo utitur Lucianus de pulsatione Cymhali in Dial. Ven. et Cupid.
XII. T. II. Bip. p. 3T. o δε ἐπιβομβεῖ τω τυμπανω, ἡ ἐπικτυπεῖ τω κυμβαλω. Bergisr. 27. της Θυμηδίας ἀνάμεστον. Apud Athenaeum
XI. P. 462. συμπόσιον πληρνου ον πάσης Θυμηδίας. Λ Θυ- μηδta est Θυμηδεῖν , quod verbum non Oecurrit in H. Si phani Thesauro. Vtitur eo Heliodorus Lib. X. p. 4 6. επὶ
τῆ σωτηρία το τοῖ 'Υδάσπου Θυμη δούντων. Bergier.
Θυμηδία est apud Nostrum Lib. II l. 49. extr. et III, s s. Dionem Cassiqm 47, 3. Lucianuin Abdie. 6. S. T. V. Bip. p. g. Cronosolone g. I 3. T. IX. p. I 6. Aristaefletum I, με. p. 63. v 3O- Τελχῖνος ην μοι βασκαίνων βαρυτερος. Pro verbio inuidi et maledi ei Telehines dieuntur. Eustathius P. 77 a. lin. 3. eum, quae de Telehinibus tradantur, re tu lisset, subiungit: ἡ δε παροιμία τους φθονερους και ψo' γερους Τελχῖνας, ως εκ των εἰρημένων secundum ea quae dicta sunt) καλεῖ. Vnde et Synesius Ep. I sq. suos censores et carptores Τελχῖνας voeat. Fuerunt autem opifices, ferrum praecipue et aes traetantes. Habitarunt initio in Cre
ta, deinde in Cypro, unde in Rhodum migrarunt. Vide Strabonem Lib. XIV. p. 966. Diodorum Sie. Lib. V. P. 326. 327. nee non Stobaeum Tit. de Inuidia. Diodorus inter alia dieit eos fuisse εν το διδασκαλία των τεχνων
φθονερούς. strabo βασκανους καὶ γόητας. Apud Sto haeum Nicolaus Damascenua ita: βάσκανοἱ τε σφac
90쪽
ησαν κά φλνεροί Bergier. - Hesychius: Τελχιπες. βασκανοι. γωπες. φθονεροί. ubi Albetis Withofii Orationem de Telehinibus Duisburgi I 737. 4. laudat. V. et Callimaehi H. in Delum v. 3r. et ibi praeter alios Interpretes inprinais Spanhemium Commentar. p. 4o . et quem ibidem laudat Ernesti, Burmannum ad Ovidii Metam. VII, 363.
Λ ὐ χ έ ν ι ο ς Ἀ ρ μ ε v I ω. . Et μει τι δύνασαι συμπραττειv, και δητα λέγε προς με, οὐ προς ετέρους εκπυστα ποι- τἀμα εἰ δε μηδὲν οιος τε ίφελεῖν, γευού μοι ταvis Ἀρεοπαγίτου στεγαυώτερος. Tyae δε οπη που τα 5 μά σοι διηγησομαι ' ερως με οὐκ ἐα παρεμπεσούπο του λογισμου κυβερνασθαι, ἀλλα το νηφον
ει ἐμοι συνεχῶς ὐπο του πάθους βυθίζεται. Πο- Θεν γάρ ποτε εις αλιέα δυστηνον ἀγαπητῶς την ὐαγκαίαν εκπορίζοντα διατροφὴν ερως tuέσκηψε, IOκαὶ ἐντάκεὶς οὐκ ἀνίησιν, αλλ' ἴσα τοῖς πλουσίοις και ώρικοῖς νεανίσκοις φλέγομαι ' και ο ποτὲ γε- λῶν τοὐς ἐκ τρυφῆς πάθει δουλεύοντας, ολος, ειμι τοὐ πάθους, γαμησείω νυν, και τον Υμέναιον ἐκφανταζομαι, τον παιδα της Τεριιχόρη ε δε η παῖς, ης ἐρῶ, πο των μετοίκων θυγάτριον των εξ Αρμιόνης οὐκ οἶδ' οπως εις ΙΠειραιῶφθαρέντων. Aλλην μεν οὐν δούναι προικα οὐκ