장음표시 사용
91쪽
εχω, ἐμαυτὸν δε δείξας, οἰός εἰμι 'αλαττα γγος; εἰ μὴ μαίνοιτο ο ταύτης πατὴρ , οιμαι παμ-
formam magis usitatam eam etiam ob causam, ut sibi eon.
lata exempla vide in Com. mentarip. -- Codex Vind.A. exhibet οσα Iam vero me non fugit, o τα saepe usurpa
staret Noster, apud quem ri pro ως, ωσπερ v Zeune Lib. III, Ep. 43. est Ἀρεο- ad Vigerum p. ni. 129. sed
5. διηγησομαι. Berglerus interpretatur : Ego vero Nicumque satum meum tibi narrabo, in nota tamen ita: Si legatur διηγησΩμαι, Ver tendum: fed me, ut aliquomodo mea tibi narrem, amo ris impetur non sinit a te. Nil tum non τοῖς πλουλως καιωρικοῖς sed οἱ πλούσιοι ere. locum habere possint. Gloss. Eielist. eoniicit ἴσως. ἹI3- ολοζειμἰ. Cod. Vind.
Iensium ad IIuciani Hermol. T. IV. Bip. p. 36 . et Rehetium ad eiusdem Dial. meretrie. T. VIII. p. 327. IHud tamen retinui, quod praeter locum nostrum his oecurrat, v. Lib. III. D. II. et II. lbid. γαμησείω, pro quo liber Vind. habet γαμησε ἰων, haud male, si cum antecede nistibus iungas; sed tum ἐκδαν- interest, utrum sequaris, posterius tamen ideo in mentem venisse videtur Bergiero, quod libri post διηγησtυαι non punxerint', sed inciderint. IO. ιψα. Editiones oσας, quod repetiit quidem Bergle-rus, hac tamen addita animadversione: Undecumque illud ταθμαι etiam mutandumgσας ortum. sit, non valet. esset in εκφανταίομενος. Pro eo ἴσα erit aptitsimum, , 14. τον πριβα. Quod
92쪽
antea deturpaverat teXtum, τρο, non in notis tantum vituperare Bergierus, sed obelo transfigere debebat: non enim,
quae sunt ipsius Bergieri verba , Terpsichorae filiam dueere cupit, sed Hermionitidem Illam, de quo proximis ver his. Τον παῖδα autem της
menaeum, qui illius Mulae filius perhibetur. Proetus in Chrestomathia apud Photium p. 6 24. 'Τμέναιον δεεν γαι' μοις αδεσθαί φασι καταποθον καὶ ζητησιν ' ε- ναίου του Τερψιχόρας, ον. Φασι γήμαντα αφανῆ γενεσθαι. Hymenaeum autem in nuptiis tantari aiunt obde deratum et quaesitum 'menaeum, Trochorae jlium, quem ducta υxore fe
IS. ης ἐρω. Et hie mo. destiae sed nimiae laudἡm aucupari potius, quam extermi nare voluit Bergierus lectionem , quae nihili esset. Quid enim, quaeso, sibi vult vulgatum olim εἰς ἔρωτα Τ Audacior, quod laudo, in simili fere loco fuit Lib. III. Ep.s I. ubi denuo nostri loci me. minit. Coniecturam Bergleii selieissimam firmat acumen Gisb. Xoenii, cuius praema
turam mortem etiamnunc dolemus, quotquot criticae ad curatioris amorem profitemur,
in Anii, adv. Id Gregor. Co rinthium de Dialectis P To. qui tamen ad scripturam aes cedit proprius, inserto το ita:
To τῶν etc. Contentit Gloss. Eiel, stad. nisi quod pro τοmalit του , i. e. τινος. Koe- lnius tamen placet magis Sie igitur, una literula mutata, munda omnia et pura sunt. Si eui tamen, de quo valde dubito, magis placeat, a Reisk. in Misc. Lipsc nouis T. V. p. 7 2 8 proposita emendatio
non invideo. Ἀστερω etiam in mentem venit Gloss. Eiehstad. nisi e Reiakio sum. serit. 4 9. μαωeιτο. Defendi potest ista vox eo, quod nav'tae piscatoresque de urb nitater verborumque delectu non admodum sol ieiti selent esse. Vernacula igitur nostra
93쪽
. EPISTOLAE. LIB. I. EP. XIII. Vs
aptius substitui verbum possit αναίνεσθαι iunguntur An- αναίνοιτο, eoque probabi- . te plures annos hoc obserua. lius, quod, qui Alciphronem veram, idem tamen non pravsaepius legerit, faeile memi- teriisse Piersonuin Verisimit. nerit loci paralleli Lib. III. p. 94. postea temporis an, Ep. 37. ubi et γαμησε ειν et maduerti.
2. εκπυστα. v. Abresch Lection. Aristaenet. p. asci. q. Αρεοπαγίτου στεγανωτερος Proverbium Erasmo non indietum. Oeeurrit apud Diogenianum in 'Aγμλαστος πέτρα. Centuria I. Bergier. - Suidas ex A Iiano adsert : στεγανωτάτους εἶναι τους βουλευτας , και φυλάττειν τοι τῆς σκέψεως απόμητα. vide et Arnabdum Leett. Graecas p. I 23. Abrescii ad Aristaenet. P. I 3I. et Wer dorsum ad Himerium P. 793- ,3 3. ερως με ου ἐκ παρεμπεσουν υπο του λογισμου
ακλον. και δεινῶς ηπόρουν, και Ουκ εἶχον o, τι και γε- νωμαι. - Παρεμπεσών. Acb. Tatius P. 33. ο ς γαρ μοι προςεπεσεν ο εζως- Bergor. T. το νῆδον. Galenus I. Υγιεινων. το λογιζόμενον της ψυχη, , το νηφον Bergisr. -- cf. et Poruilium ad Chariton. p. 46 a. ed Lips. cI. υ πο του πάθους βυδδεται. De alio adseetu, si initi verbo utitur Aehilles Tatius Lib. II. p. Iar η δεοργη περιυλακτουσα την καρδίαν ἐμικλυζει τον λογισ- μον τω της μανίας αφρω. Iracundia circumlatrans cor obruit rationem Duma infamae. Eodem autem verbo sie Heliodorus Lib. II. p. I I 8. ημεῖς νωθεστεροι συνιέναι τοδεον, πλείονι κλυδωνι κακων βέβυθι σμένοι. Nos f*niores ad intelligenda necessaria, maiore suetu aerumnarum obruit. Vbi itidem consilium petitur. Bergier. - Alias pro βυδ σΘαι paullo recentiores scriptores usurpant βαπ-
94쪽
et ζεσθαι v. Dorullium ad Charit. p. 3o7. cf. et Iae. de Rhoet ad Ep. Paulinam I. Timoth. VI, 9. αἴτινες ἐπιθυ- μα ὶ βυδιζουσι τους ανΘρωπους etc. in Feriis Dauentriens P. 2I 6.i 8. αγαπητῶς - εκπορίζοντα διατροφήν. Vis, negre, ita ut praeclare mecum agi putem, s moditum inveniam. Demosthenes de Corona Iol. I, 3. 23. Reis. ubi Aeschinein dicit histilonem agendo victitasse, επὶ τατριταγωνιστεῖν, αγαπητως παρατρεφόμενον. Lysias ηαντι Θεω δοκιμ δεινὸν γαρ ην, ἀγαa τως ὀλίγω πρ τερον σεσωσμένους εφ εσκον κινδυνον ἰεναι . Heliodorus Lib. I. p 86. ἀγαπητα ς γαρ αν καὶ Ουrως αντισχε Ηος το πληθος των πολεμίων. Bergier. Apud Nostrum iterum est Lib. III. Ep. as. it. αγαπητον eodem sensa Lib. I. Ep. 23. Adsert Glossator Elchstad. ex Aristide I. si 6. διεσώθημεν αἰγαπητως καὶ μόλις , nec inepte de hae v edisseruit Reit 1ius ad Luciani Amores T. V. Bip. p. s8 . 9. Vως ενέσκηψεν. Aspasia apud Athenaeum Lib. V.
Τίπτε σεδακρυσαι φίλε Σωκρατεςs η σ' ἀνακινει
Quid ses, care Merates, numquid te eommouet pec 'bri inhabitans, quasi fulmine illisus amor γIO. χως εντακείς. Aelianus Var: Ηist. Lib. XII. e. i. de iuniore Aspasia, δεινη γαο η εἰς Κυζον ευνοια εν ήτακεῖσα τύ Ἀσπασία δυοέκνιπτον Icπερ μάλιστα τοφίλτρον ενείργαστο αυτν. Bergier. ΙΟ. Οὐκ αἰνυ σιν. Heliodor. Lib. VIlI. p. 4IO. σμεν ερως Ουκ αν σιν, αλλ' επιτελει πλέων, Bergier. Io. ἴσα τοῖς πλουσίοις. Heliodorus Lib. III. P. I96. τους δε ὐποδεφοίμενος αγε συνεμπόρους ἴσα τε παισὶ Lib. V. P. 299. ομνυμι - , ππιδας τρ σους pσα και8. τον μεν ἴσα καὶ νεκρω προκευενον. Idem alibi non cum Dativo. Alistaenetus
Lib. I. EP. II. p. 43. μηδἐ ἴσα Θηρίοις τιθασσευομένης
95쪽
της φυσεως, neque tantum mansuescente natura, quantum mansuestit natura ferarum. Sie ομοια usurpat Herodotus Lib. VII. c. 4 r. ανηρ δόκιμος ἰμοια τω μάλιστα, vir spectatus ac probur, ut qui maxime. Quod ad rem
attinet, Nossina hic est prouerbialis sententiae Antiphania apud Athenaeum p. 28.
Ἐν πλησμον η γάρ Κυπσις' εν δε τοῖς κακως Π άσσουσιν Ουκ ενεστιν Αφροδίτη βροτοῖς. In fatietate rerum ex sit Venus; in pauperibus autem mserisque nulla est. Et, ερωτα παύει λιμός' εἰ δε μαχρόνος. in Antiaol. Epigramna. Lib. I. c. . a T. Od. Iacobs. T. i. p. II 8a Bergier. II. ωρικοῖς. Sic de pruriente anu, quae indecoro eomendi studio vellet placere, ωρικως usus est Aristophanes in Pluto v. 964. ubi v. Scholiasten et Hemsterhusium. N. II. πάθει δουλεύοντας. Heliodorus Lib. III. p. 2ILεδεδούλωτο μεν γαρ ὀλοσχερως τω πάθει. Succubuerat enim prorsus adfectui. Quidam dixit: δουλεύειν πάθεσι
χαλεπωτερον η τυράννοις. Clemens AleX. Paraen. p. 17. δουλοι παθων γεγονότες. Sic του πἱνειν δουλος apud Aelianum Var. Hist. Lib. II. e. 4I . δούλος ηδονων apud Athenaeum P. 436. et 53 I. Isocrates ad Nicoclem: τουτοηγου βασιλικωτατον εἶναι, εάν μηδεμια δουλεύύς των ηδονων. Sed mini ine praetereundus Achillis Tatii locus Lib. I. p. 25. eamdem eum Alciphrone sententiam exhibens. Dicit enim Clitophon, se, antequam et ipse amaret, sodalem suum cauillis irrisisse, quod amori posset vacare, et seruus, esse illius voluptatis: ἔσκωπτον οἶν αυτὸν αἰει - ἔτι
δουλός ἐστιν ερωτικης ἡδονης. Bergis r 3. ἶλος ειμὶ του πάθους. Heliodorus Lib. I. p. 43.
μη γίνου ολος της ἀργης. et Lib. II. p. 96. ολον οντα προς τω παθει καταμαλν. ibidem P. I 2 8. ουτως ά αδλος των φροντισμάτων ην, και πρὸς μονην την σκέψινό νους εσχόλαζε. Aristaenetus Lib. I. Ep. I 3. ολος της φυσεως γεγονως, a natura victus. Editum ibi ἴλως,
96쪽
minus reste, ut exempla adducta ostendunt. Noluit tamen parere Bergiero ibi Abreschius, sed ολως retinuit. v. Metio. nes p. go. ubi pluribus de varia του ρλος agit eonstructione,
eui adde Dorullium ad Chariton. p. 427.J Aristophanes in Equitibus v. 8 6. ω δαιμόνιε, μη του λέγοντος ἴσθι. O bones ne dicenti haec fs addictvr, i. o. ne cura, quid, dicat. Fristhlinus imperite, ut alia sexcenta, vertit: Uudne dixeris, infelix. Berglar. ν13. γαμησεἰ P. Verba de erativa desinunt in εἰ a Futuro primo Act. formata. Apud Thueydidem Lib. L e. I. πολεμησείοντας. Ibidem Lib. I. e. I 3s. quod
et Lib. II. c. I9 . occurrit. it. Lib. IV. παραδωσείοντα Sie praeter alia apud alios sexcenta squod negat, immo ne viginti quidem apud veteres inueniri arbitratur Vallienatiua ad Eurip Phoeniss. p. 413.J γελασείω, cuius Henr. Stepha nus in Thesauro nullum exemplum adnotauit, oecurrit apud Platonem in Phaedone T. I. Bip. P. I 4s. Ου πάνυ γε mνυν γελασείοντα εποίησας γελάσαι. ubi mox et alterius
generis desderatiuum Θανατῶν, quod et Θάνατιαν. Tale φονῶν caedem eupere apud Sophoetein in Philoct. v. II 6 Φονα φονα νοος ηλ. ubi Seholiastes: φονα. Θανατια, Θα-
νάτου επιΘυμεῖ. oecurrit utrumque et apud Heliodorum non semel, et non reete vertitur Latine, praesertim illud φονῶν. Sunt autem non omnia in αν talia, sed perpaues; in εἰειν autem omnia, paucissimis exceptis. Bergier. es. et Cet Fischeri Animadv. ad Wellerum p. 238. q. τον Υμεναιον εκφαντάζομαι. Heliodorus Lib. VII. P. q63. το δε παρθενευον του αστεος καὶ τον νυμ'
φωνα ηδη φανταζόμενον την Xαρίκλειαν περιεῖπε. M. autem trultatis pars, quae in virginitati degebat, et taalamum sponsalem iam eogitabat, erat occupata circa Curitieam. Praepositio εκ in verbo εκφαντάζομαι valet, Vtin εκφροντίζω, excogito, meditor. Verbo Φροντιζω,
quamuis eum alia praepositione utitur in eadem re Pindarus Olympion. L v. II l. de Pelope nuptias Hippodamiae animo
voluente: ετοῖμον ἀνεφρόντισεν γάμον. Boiuler.
97쪽
EPISTOLAT LIB. I. ΕΡ. XIII. 83
1s. των μετο&ων Θυγατριον. Salene, ut videtur, Thalassionis filia, meretrieula. Vide supra Epist. 6 Bergier. 16. εἰς Πειραιαὶ φθαρέντων. ΦΘεἰροσθαι praeter
notissimam significationein habet aliam, eundi, abeundi, quando sere eum stomacho pronunciatur, et mali impreeatione, ut apud Aristophanem in Pluto v. 6ι . ubi cum Pau. pertatis persona, quam in exsilium eiciiunt, dixisset: aliquam- 'do me reuocabitis, ei respondetur: τότε νοστησεις ' νυνδὴ φΘερου. tunc redibis; nunc autem i in malam rem, ubi male Fristhlinus: iam perdam. Sic apud Arrianum de exp. Alex. Lib. VII. p. 27 T. ὐπερ νον , , -- φθειρων- νον vertendum: qui trans Indum vagatur suo mala. Vt Aristophanea QΘερου, se Lucianus εκ O9εχου in Dial. Meretr. XU. T. VIII. Bip. p. 2To. εμε δε ραπίσας Δεινόμαχος, εκφθείρου φησι. mihi autem infictis tolaphis Dinomachus, exi, inquit, perdita. Iterum Aristophanes in Pace v. I t. εχΘες δε μετά ταυτ εκοθαρεὶς, ουκ οἶδ'οποι. ubi non male Florens Christianus: herique y haee gestis quo eliminans, nam et eliminare fere in deteriorem
partem. Hune autem locum Noster in animo habuisse vide
tue. Vide et infra ad fEp. IT. etJ Ep. 34. Bergier. De voce φθερεσθαι vide et Misc. Obseruati. Vol. IV. p. 4s I. Felletium ad Luciani Asinum T. VI. Bip. p. 3Ο3. spanhemium ad Callimachi H. in Apoll. v. II 3. Ernestiuinque ibidem, qui nec Bergieri fuit iminemor. 8. Θαλαττουργός. Xenophon in Oeconom. p. 77. Bach. ανεμνησειν τό των αλιέων, οτι Θαλαττουργοὶ σντες etc. Apud Lucianum etiam in Hercule g. I. T. VII. Bip. p. ata. οἱ Θαλαττουργοὶ sunt piscatores, non, ut
Benedictus vertit, nautae. Bergis
98쪽
λαιον καὶ τετρυχωμένον δίκτυον, oτου ει , καὶ τίνα τρόπον οὐκ ἐξογκούμενου αποσχισB D, si δε καὶ υ πο χρόνου παλαιότητος διερρωγὸς απε' 5κειτο. Olδεεφασαν σον κτῆμα, γεγονεναι προτούτων τεττάρων ετῶν, ειθ' ὐφάλω προςομιλ σαv πετρα, κατὰ μέσοv αποσχισθηναι των πλεγμμάτων ' σου δὲ εξ εκείνου μήτε ἀκέσασθαι, μοτε ανελεσ2αι βουλβέντος, μεῖναι, μηδενὸς τωνι οπεριοικούντων ως ἀλλοτρίου θιγγώειν επιχειρη σαντος. γίνετο ουν οὐκ εκείνων μονον, ἀλλa καὶ σου του ποτε δεσπότου λοιπὸυ ἀλλοτριον.
Συ ν ο παυτελῶς ἀπωλεία προςένειμας, ἡκιστα is ζημιούμενος, ετοιμος εσο προς τὴν δοσιν.
Σ. καὶ τίνα τρόπον ουκ et quomodo non farrientis εξογκουμενον ἀποσχισθέν. Afum p Menander, quem Copiose satis ita Bergierus: Noster in delietis habuit, Cum hie loeus sine dubio eor- ἐξακεῖσθαί μοι δοκῶ τοruptus sit, propono coniectu- δκτυον apud Eustathium p.ras, ut his vel ad anteceden- 768. lin. So. et P. I 647. lis.1 tia haec relatis, legatur: καὶ 38. Heliodorus, qui totie τίνα τρ-ον ουκ εξακουμέ- Alciphronis ore loquitur Lib. νου ἁποσχισειν, hoc sensu: V. p. 29s. ubi itidem de reti, quaerebam, cuius esset rete, quod saxo latenti inhaerens
99쪽
mptum fuerat: όρω πρεσβύ- aeeipio pro αλλα, ut spud την ἁλιευτικὸν προσθεν των Platonem VI. de Legibus T. Θυρων των αὐτου καθημε- VIII. Biponi, p. a s a.) μηνον, καὶ δ' ικτύου διε ρ- μόνον αδ οσιωσασθαι, συν- ων ότο ς λοχίδας α κ ε; τόνως δ' επιμεληθηναι, non με νον. Mideo senem pisca- tantum perfunctoris agere,
torem prae foribus suis se. sed sudiose eurare. Quod
dentem, cit retis Iaeerati si nee mutatione tali nec addi- nexus reficientem -- vel le- tione satis iuuatur Ioeus, sor viori mutatione ἐξακουμενον, te iuvabitur detractione, velut sit: et quomodo non far- particulae οὐκ hoc modo: ciretur γ passive, ut adparet καί τινα τρόπον εξονκου- ex ἀκεσθεις, fanatus. Ηe- μενον αποσχισθεν, ηδὴ δεθclaius etiam: ακέοντο, ελ- κονὶ etet vel particulae καὶ, ραπευοντο. Atque sic per sie: καἱ τινα τρίπον οὐκ bconnexionem eum anteceden- ἐξογκούμπον ἀποσχισΘεν, tibus medebimur huie Iopo ς ηδν1 3ε υπὸ χρόνου etc. quo
vel etiam aliter cum sequenti- tum utrumque etiam. interrobus, se: καί τινα τρόπον gatiue proferri et scribi potest, οὐκ ἐξογκουμενον μόνον praesertim si in fine senten. αποσχισθεν, δε καὶ tiae pro απέκειτο legaturetc. nempe μόνον, quod ProP- αχυκεοιτο. Bergieriter οὐκ et posterius καὶ ne Post Bergierum nonnisi cessarium est, videtur eκei. duo mihi, qui de hoe loeo disse, ut saepissime solet, eum agerent, obuenerunt eruditi,
eaedem vel similes syllabae Theoph. Ginc semisus et immediate bis ponendae. Δι. D. Bera. Melerus. Et ille κτυον autem εξογκούμενον, quidem ad ealeena Diss de s etiam in Epistola prima, quod speeto Ciceronis Ioeo eκ Libro maiore mole piscium inclusa I. de officiis Lipsiae I ss.
Iaborat; quando etiam in pe- ventilatae corollaria adiecera riculum ruptionis venit, ut in quibus aliquot Aleiphr Petri rete. Posset etiam legi nis locos proposuerat, in ver-
κ εE ὀγκου μονον ἀπο- bis oύκ εξογκουμενον κ T. σχισΘεν, id est, λα τον λ. nihil mutandum, nec ad .ογέν. Particulam v o δε dendum μόνον existimauerat.
100쪽
Qua vero ratione vir mire se- per interrogationem indireis dulus interpretationem, quae etam sumenda, ideoque post nihil coaeti haberet, institue cτου εἰ 1, non, quod Berg rit, non video. - Κoelerus Iero Plaeuit. τελεta σπο-
autem in Emendati. in Dio- μη, sed κόμμα ponendum. nis Chrysost. Orati. Tarsieas τίνα non . τινα) τρόπον p. I 8. leui brachio confiei autem retinendum est. Sie posse omnia autumat, si pro igitur liceat interpretari: Quae- κ legas ρυν, quod mihi/ hui, rete cuius esset, et qui non persuasit, nescio an aliis. Glossi Elchstad. sequitur Berg-Ierum in kξακούμενον. . ita vertens: non fartum, pol
Mihi quidem non omninosne labe locus ad nos Perue nisse videtur, inter emendationes vero a Bergiero propositas non una sola plaeet. sed duae tresue in v in Compo sitae. Praetulerim nempe s cillimam illam, minusque
νον ,. η οἶ και - αποκέ- ριτο. Adlato uni e Platone ad defendendam particulam gapro αλλα exemplo addi plura, si tanti esset, queant, possis tamen etiam reponere αλλ' ηοη και, quod apud Nostrum. Ep. 23. huius libri inuenies. Accedit, quod hoethodo insuauis duorum Parti.
eipiorum sine copula concursus euitatur. Ceterum Olynia
feri potuerit, ut non forum mole olim nimia Asum, sed
ruptum tamdiu c e vlio Uuὰ iaceret. Ad quod responsum tuli etc.
II. εκείνων. Sic pro ενοἰ- κων suadente Bergiero reposui, nam alias, inquit, dieendum ου των ἐνοικων, ut notum iis, qui callent indolem Grae ci sermonis. Probat etiam Glossi Eielistad.
serui iubente Cod. Uind. A. non secutus Bergierum, qui mallet του χρόνου, ut τοτη φθορα του χρόνου μησον sit idem, quod τὸ υπὸ χρόνου εφθαρμένον μη σὸν,
ut supra το υχτο χρόνου Σται λαιότητος διε ρωγος. Recte et hie vidit Gloss. Elchstad. και πω χρόνω. 1q. απολεία. Codex Dodi