장음표시 사용
121쪽
την φω1ην, nihil habebit, quod dicat, sed se temere hieroliet Dotem, et alibi. Saepe et apud Heliodorum, ut Lib. IV. p. a 22. πλανῶσθαἰ με τηνάλλως καὶ την νόσον αγνοεῖν. Lib. V. p. 3ι εγω δε τηναλλως πωωθεν εἱπόμην, ego vero a LVinqvo nequidquam jequebar, ubi inepte interpres loquebar, quia εἰπόμην legebat, nec correxit ibi I. P. Selii nidiusJ uti et editum, quasi vero id quisquam usurpaverit Graecorum pro εἴπον. Sed τ αλλως aliquis ties vlibi apud Heliodorum fet Dionem Cassium v. Ind. Rei- mariJ Inueni et τηναλως scriptum, sed sine dubio vitiose. Ita apud Aristident fol. I. lin. 37. Ed. Iuntinae et Syneis '' sum Ep. I r. in fine Ed. Aldinae. Bergier. a. της ανθρωπου. De η αἴνΘρωπος vide quos lauis dat Cl. Loesnet Obseruati. ad N. T. e Philone P. I 34. 3. Θεω μυσταγωγουντι. Achilles Tatius Lib. II.
S. της Θαλαττίας Θεου τεκούσης τουτο το παι δίον. Simili argumento utitur Leander apud Musaeum illum iuniorem, ubi animum iuum adloquitur, ne tinibat . . in tranando freto ad amicam v. 248. Aγνώσσεις oτι Κυπρις ἀποσπορός ἔστι Θαλάσσης; an nescis Venerem e mari natam est e 8 Et Melitia apud Aehillem Tatium Lib. .
V. p. 3 s. dicens in mari versantibus et nauigantibus complexus Venereos vel maxime conuenire: πας δε τοπος τοῖς
122쪽
sum Deo, Cupidini9 in mari autem, eo gita, annon et
conuensentior sit Ioetis amori et Venereis arcanis. Henus sua es moris. Gratiscemur nuptimum Deae. , Honore mus eius matrem opera nuptiali. Quem locum in editia obseurissimu in tali versione et unius literae mutatione οἰκειότερος pro Obιειοτερον scribendo elarissimum reddidi. Sabmasius distinetione iuuari posse putat, sed ea distinctio ad. modum coactam faeit sententiam. Addidi autem verbum cinita, quia in Graecis subauditur ante μη, ut saepe alias ορα vel ἐνθυμου vel simile: et est ea Ellipsis elegans, de qua alias, ubi res sereti. Nupero Aehillis Tatii editori BiFhie Bergieri loeus in mentem non venit, sanum autem locum existimat, si signis interrogationis deletis eum Cod. Bauarieo
omittas μη καίJ Ceterum ut hic 'Λφροδίτη Θαλαττία, ita et - Θαλαπτιος apud Lucianum in Eneomio Demosth. g. I 3. IX. Bip. p. I 43.) ubi his contradistinguit Ουραν Ιαν Ἀφροδῖτο et ουράνιον 'γρωτα, quod et alii iaciunt multi. Et per το παιδίον intelligitur ό Ερως, Cupido. Bergisn6. Στρος μητρός. Ita usurpatur haee praepositio in Genealogiis. Demosthenes contra Eubulidem. Vol. II. I 3 3. 28. Reisk. AΘηναῖον οντα κα τα προς πατρος καὶ τα προς μητρός. - Item aduersus Midiam, de Aleibiade loquens: Vol. I. s6 I. I s. Reisk. εκεινος λεγεται Στρος πατρος μεν 'Aλκμαιων δων σιναι - μη . τρος 'Ιππονίκου, καὶ ταύτης δη της οἰκίας, ἡς υπαρ χουσι πολλαὶ καὶ μεγαλαι προς τον σημον me εσίαι. Bergier. Adde, si vis, Irmistum ad Herodian. T. l. P. 24 .
123쪽
EPISTOLAE. LIB. I. EP. XX. I s
Σχέτλια πεπόνθαμεν ' τοῖς γαρ ἄλλοις οιθαρ, καὶ μῆτραι καὶ ηπαρ δρόσω προέεοικος δια τῆν ἐκτης πιότητος λεπτότητα παρεκειτο, ἡμῖν δεετνος ην το βρῶμα ' καὶ οἱ μεν Xαλυβώνιον επινον, ἐκτροπίαν δε ἡμεῖς καὶ ο ιυήν. Ἀλλ' ο μοιραῖοι sΘεοὶ καὶ μοιραγεται δαίμονες, δοίητε παρατροπὴν τῆς αδίκου ταύτης τύχης, καὶ μη τοῖς μενδιηνεκεῖ φυλαττετε ευτυχία τους δε τύ λοιμνσυνοικίζετε. υ γαρ φορα τῆς εἱμαρμενης τὰ
τοιαύτα κατηναγκασεν. 'Aδικα πασχομεν προς ιο της οἱ λεπτη καὶ 'ενῆ κεχρημενοι τη τύχη.ADNOTATIO CRITICA.
, 3. λεπτότητα. Vulgata ποιότητος λεπτότητα. Haec bene expressit interpres. Prop.
Nempe propter hane subtilitatem qualitatis hepar simile est rori Quae sane subtilia sunt, et metaphysico ingenio indigent, ut sanus sensus eliciatur; nam ille, quem prae se serunt, ridiculus est: quasi hepar il lud propter tenuitatem et exi litatem silmile suerit rori, qualia hepatis non nisi eieadarum eoena esse possent, quae rore victitare dicuntur, quem eis nullus inuidebit parasitus. Sed quid multa 3 lege διατην εκ της πιότητος λι- π αρρτητα, quod πιο- τος est in Ms. Vaticano, λιπαρότητα autem eκ con. iectura, quod licet saepe idem quod alterum significet, ta
tius indieati Hesychius: λιπαρόν. λευκόν, στIλβον. Illa autem οτιοτης' s,pinguedo non est hepati naturalis nam
124쪽
expers eius est) verum ab arte culinaria. Athenaeus Lib. III. P. IOP. Caseub. εθος πω επί. πλω περικαλύπτεσθαι τανάτια, mos erat Dine Itotoni vi hepatia. Cuius rei causam totosam adfert ibidem Alexis: αἰσχύνουσα γαρ πελιδνον ον τω χρωματι, Nermundatur enim, quia livido s colore. Ita autem
lite scribo, addito ον, quod damno metri et sensus exeiderat, quia eadem syllaba prae. cesserat in πελιδνον, ut saepissime saetum iam monuimus ante. Marginalem lectionem, in qui metrum integrum est, non probo, lieet ea placuisse videatur Casaubono in Anim. aduerss. Ad eumdem autem modum non inepte quidam dixit, 'rubicundos istos nimos, qui pro argenteis va.
lent, pudore adfici ob paucitatem admisti argenti Quod si minus placet λιπαρότητα, retineatur sane λεπτότητα, sed deleta praepqsitione εκ, id quod in versione exhibui: propter pinsiuedinis tenuita. sem. Haec Bergierus. Piersonus Uerisimit. p 94. - Optime Bergierus e M s. Va- isticano pro ποιότητος legit, πιότητος. Sed conieetura is eius λιπαρότητα pro λεπ-- τότητα nimis a vulgata re.
edit. Posset λευκότητα is contiei. Vesum illa δια την. εκ της πιοτητος λεπτότη--τα a scioli squid Τ si stio.. lus iste Aleiphron ipse fuisisset Τ W.J manu prosecta vi sedentur, qui ex Aristotele σὸ λεπτὸν της δρόσου no- erat. Rescissis itaque illis, is cetera sie legenda sunt: καὶ
In reponenda πιότητι si elle utrique, et Bergiero, et Piersono obsecutus sum , retinui autem λεπτότητα, quain Aristoteles tueri videre. tur. Si quis vero ex me quae rat , λιπαρότης Bergieri, an
placeat, fateor, me secundum Bergierum pronuntiare malle.
8. ευτυχία. Ms. Vatici διηνεκως φυλαττετε εν ει τυχ α eodem sensu manente. Bergier. 9. συνοικηετε. bis. Vatie.
τοῖς δε λIμον συνοικίζετε. Si in vulgatis legatur λ ά
res eodeur redit, et ita prae. stat, idque in versione sequor.
125쪽
τοῖς δε νον λοIμόν. Sie σται. nec sie inale. RENI.-συζαν το πενία et supra Cod. Vii . A. itidem κατη-Ep. 8. νάγκασται, retinet tamen 9. φορα - κατηνάγ- ἡ φορά.κασεν. Ms. Vatic. τη γάρ II. τύ ν Cod. Vind. A. φορῶ - - κατηγάγκα- addit articulum τν. recte.
I. Οἶθαρ. Plutarclaus de fanitate tuenda, inter
rara et pretiosa numerat p. Ia4. ubi de eorum stultitia, qui, licet non esurientes, tamen comedunt, tantum raritate et pretiositate ciborum impulsi, dum opinantur ως ἄτοπόνεστι, πeαγματος σπανίου καὶ πολυτελους μὴ απολαυ- σαι παρόντος, oliv ΟυΘατος, η μυκητων Ἱταλικων etc..
absurdum esse, si quid rari et pretius adsit, non frui;
velati sumino, vel fungis Dasicis etc. Bergor. a. μητραι. De praestantia huius cibi Antiphanes Comicus apud Athenaeum Lib. III. p. loo. Mητραν τιμνk πωλιυσιν, ηδιστον κρέας. Vide ibidem plura. Horatius etiam Lib. I. Ep. I S. v. 4O. Non hercule miror,
Alabat, s qui comedunt bona, quum si obeso Nil me
lius turdo, nil vulva pulcrius ampla. Bergier v. etiam Interpretes ad Petronium Cap. 3I. P. I ΦT. ed. Burm. Prioris. I oz. ηπαρ. Hepar variorum animalium in delieiis ba. hebant veteres. Athenaeus Lib. III. e. a s. p. IOT. Mars Cagnatus Var. Obs. II, 14. Lud. Nonnius de re cibaria II, 3. P. aoΟ. quae loca debeo Bernardo ad Nonnum T. I. P. a 33. mo. ετνος. puis e leguminibus cocta. Timaei Lex.
126쪽
q. Xαλυβώνιον. scit. οἶνον. Vinum a Ioeo quodam Syriae, ut ait Hesychius. Persarum rex, cui, quidquid ubique esset delieatissimum, conquirebatur, vinum non nisi Cha. lybon tu in potabat. v. Strabonem extremo Lib. XV. Athenaeum l. p. 28. et Eustathium p. I 499. 1in. 64. Perperam habetur et corrupta est haee vox, non tantum Apud Suidam, ubi Xαλυδώνιος, verum etiam apud Plutarehuin de Fortuna Alexandri orat. II. p. 342. ubi dieitur finis expeditionia' Alexandreae in Asiam fuisse ου χρυσος υπο μυρίων καμη-
λων περικομιζόμενος, ου τροφαὶ Mηδικαι καὶ τράπεζαι και γυναῖκες, ρυδε Xαλυβωνιος οἶνος, ουδε Υρκανικαιχθυες ' αλλ' ενι κόσμω κοσμήσαντα παντας αν ίττους, μιῆς ηγεμονίας, καὶ μιας ἐλιδας διαίτης καταστησαι. Non auraim ab innumeris camelis circumferendum,
nequ/ luxus Medicus, mensae et mulieres, neque Chalybo- nium vinum, neque 'reaniti pisces; sed vi in ordinem redactos Omnes homines, unique princi tui subditos, univirae rationi adsuefateret. Hie editiones habent Καλυδωνιος et versio Calydonium, quod vinum non in Asia, sed in Graecia quaerendum fuisset. Bergier. Eadem fere habet Britanius de regno Persarum p. I 29. ed. Lederlin. ITIO. Meminit etiam huius vini Iul. Pollux Lib. VI. Segm. I QD εκτροπίαν. Iulius Pollux Lib. VI. Segm. a.
- δευτερίας, εξεστηκως, τροπίας. εκτροπίας, οἴνης Quibus iamen in locis editio nouissima εNτροπ ας recepit ex Hesychio et Suida. Non male exposuit H Stephanus εκτροπιας, qui passus est εκτροπην et εκστασιν etc. in terum quod ad rem ipsam attinet, dum de inaequalitate convivii conquerentem facit parasitum Noster, in eo etiam videtur Λουκιαν ζειν, ut alias non raro. Lucianus in festiuHimis illis epistolis Saturnalibus f. aa. T. IX. Bip. P. a T.
hoc or mentum tractauit. Pauperes aequalitatem illam et communionem honorum, quae sub Saturno obtinuerat, reduci cupientes, inter alia, quibus in contrarium statum; ia
127쪽
diuituin insolentiam et illiberalitatem inuehuntur, agunt etiam de more eonuiuiorum emendando. Nempe ut in posterum apud unumquemque diuitum quat rni aut quini pauperes coe- Dent; non more recepto, in quo nihil aequale, si quando pauperior invitetur. Non oportere ergo inter alia, quaqperperam fiant, struetorem kκομισθεντος συος διανέμοντα,
- μἐν δε- ω παρατιΘέναι το ημίτομον ολον συν τς κεφαλὴ ' τοῖς δε ἄλλοις οστα φέρειν ἐγκεκαλυμμένα, s forte oper illatus fuerit, in distributione domino quidem
ad onere omnino dimidium una eum capite, ceteris autem Dista obtecta ferre. Deinde de vino etiam monent, τίνῶνον - πασι τοῖς συμποταις δεα καὶ τον αυτον εἶναι, ut omnibus conuiuis unum idemque fit. Nullam enim legem in rerum natura esse, quae praecipiat, τον μῖν ανθοσμίου
μεθύσκεσθαι, εμοὶ δε υπὸ του γλεύκους δια ηγγυσΘαιτον γαστερα, vi alius quidem vino fragrantismo inebri
tur , mihi autem musto disrumpatur aluus. Vide etiain Epistolam Saturni, quam in Pauperum gratisin scripsit ad Diuitas. Atque sie sere solet diues, si forte pauperem con vivio excipiat, - contrarium autem fit, si pauper diuitein. Sieut mus ille rusticus Horatisnus, qui urbanum murem inuitauerat, suum defraudat geniuin, illi autem delieatissima quaeque adponit - cupidos varia fasidia coena Vincere
tangentis Ostis singula dente Iuperbo, eidemque - dapis meliora relinquens. Berklar. - μοιραῖοι Θεοὶ καὶ μοιρα εται δαίμονες. Intelligi possunt Iupiter et Apollo. Iupiter, quia is setorum aria hiter, vel saltem pa nouit. Pausanias Lib. V. c. I S. memorat aram apud Elidem Moeragetae dedicatam, et interpretatur de Ioue: ἰόντι δ επὶ την άφεσιν των ἶππων, εστι βωμός. επιγέγραπται δε επ αυτω M οιραγ έτα, δηλον ουν ἐστιν επίκλησιν εἶναι Διος, ρς τα αἰνΘρώπων οἶδεν, οσα διδοασιν αἱ Mοῖραι, καὶ ρσα μη πεπρωταί
σοισι. Vnde ei arae vicina alia, Parearum ara, Mοιρων βωμός, eodem ibibem teste. - Apollo autem, qu'a is ex xeuelatione Iovis fata canebat, futura Praedicens, unde
128쪽
illud Virgilii, Aen. III, es I. Quae Phoebo pater omni, potens, mihi Phoebus solio Praedixit. Cognominatur
autem et iste Mοιραγετης. Idem Pan ianias Lib. X c. a . in templo Delphieo simulacha Parearum, Iovis Moeragetae, et Apollinis Moeragetae, uno loco posita dicit; et cum tres snt Parcae, loeo unius Iouem esse et Apollinem: εστηκε δε καὶ ἀγαλμακτα Mοιρων δυο, ἀντὶ δε αυτῶν τηs τρίτης Ζευς τε Mοιραγέτης καὶ 'Λπολλων σφισι παρεστηκε Mοιραγέτης Adparet autem , μοιραίους et μοιρα σας oiniscue dixisse auctorem, λους autem et δαυρνας 1e-e adum adcuratam loquendi rationem. Et sorte per δαίμονας intelligit Idaeos Dactylos, Titiam et Cyllenum, qui et ipsi et ex illa cohorte soli, Mοιραγέται cognominati, teste Apollonio Rhodio Argoh Lib. I. v. I I 27. Sed malo, ut
per δαίμονας intelligatur suus cuiusque Genius, δαίμων ο την ημετέραν μοῖραν εἰληχύς, ut loquitur Lysias in Epi. taphio , Daemon qui fata nostra fortitus es. De hoe Horatius Lib. II. Epist. posteriore, ubi penes hunc Genium esse causam indieat, eur tanta sit diuersitas inter homines: eum. que solum scire, cur ea saepe et in fratribus animaduertatur: quemadmodum scilieet inue Terentianis illis, qui Comoe diae nomen dedere, ubi Mitio dicit de fratre Demea :
is adeo Dissmisi sudio est inde ab Odolescentia. Ego hane
elementem vitam urbanam atque otium Secutus sum ete. Ille contra - Ruri ager m vitam, femper parte ae duriter . se habere ete. hoc, inquam, cur fiat, dicit Horatius v. I 87. Scit Genius, natale comes qui temperat astrum, . Naturae Deus humanae. Bergier.
129쪽
Ἀνεμιαίους ἐλπίδας ρσχον επὶ τῶ μειρακίω Πολυκρίτω. . ''Ωιμ ην γὰρ αυτον, εἰ τεθναχ αὐτψξ πατηρ, χύσιν εργασασθαι της ουσίας πολλο, και ἀδηφαγουντα, καὶ κα ἡδυπαθοὐντα μετά τε ημiv, μετά τε τὶν εταιρῶν, ἴσαι κατὰ την scραν πρωτευουσιν, ἐξαντλουντα ἡ τὸ παν ἡ τοπολὐ τῆς οὐσίας. V δε ἐπειδη Κριτων αὐτ ὁ γεννησας απεγένετο, σιτεῖται μεν οιε τῆς ἡμερας, καὶ τουτο τῆς ύρας ἡλίου λοιπον αμφι δυ-
σιν εχοντος. Σιτεῖται δε οὐδεν των πολυτελῶν, I o
ἄλλ' ἄρτου τὰν εξ αγορας, καὶ ο ον, εἴποτε ευη μερίας ἡμεραν ἐπιτελοίη, ἡ δρυπετεὶς η φαυλίας. Διαμαρτων οὐν τῆς θαυμαστῆς ταύτης ἐλπίδος Ουκ οἶδ ρ, τι και δράσαιμι εἰ γαρ ὀ τρεφων δελται του τρειουτος, τί αν εἴη ὀτρέφεσθαι οφεί- s sλωv; λιμώττοντα δε λιμωττοντι συνεῖναι διπλουου τὰ βάρος.
λἰμω, quod nomen Parasito Conueniens a maeritudine et fame. Sed nee vulgatum alie
μάχος, qui Pugusm. Non absimile huie parasiti Plautini
in Peria nomen Saturionis. Qui cum forte eiuriens nomi
ne adpellatus suisiet, Mendacium aedmsi dicis, inquit. nam furio venis non asvenio Saturio. Haec Alariorus, eui tamen ita contra.
130쪽
dieit Dorullius ad Charitonem P. 679. ut in Codiee suo I νολυω itidem inuenisse
fateatur quidem,' addat tamen, se nec Iσχολψω ali
ter aceepturum suis te, non ab quod voluerat Bergle. Tus: occurrit nempe in Charitone p. 434. χ'χαλεης, ubi Doruit perinde, inquit, ἰσχναλέης foret, sed illud
esse Homericum. - Ceterum et prius nomen Κωνωποσφραντης non per ω sedo effert liber Uind. A. I. εσχον. MS. Vatie εχω. parum interest, sed vulgatam praefero. Bergis a. ωμν γάρ αυτονεξαροτλοῖντα. Hic ab Edd. inquit Berglertis, paullulum re-eessi, quae ita: ωμην γαραυτον ἡ τεθναναι, ἡ αυ-
τω τον πατερα χύσιν 'εργασασθαι. Haec autevi scriptura totius Epistolae sensum inuertit et peruertit; nam se. eundum eam hoc dieit Parast.
lescetite, quia nimirum put verit eum aut mortuum esse,
aut patrem eius bona sua dilapidasse. Sed quoniam nevistrum factum si , eo rem δε- venisse, ut adoleyiens frugalius iam vivat et parcius, itaque se tanta de spe deeia disse. Atqui si putabat mortuum esse, aut rem periisse, prorsus non erat sperandum.
Deinde, quandoquidem nee res nee ipse perierat, id spem saetebat potius, quam adime. har. illud etiam quale est lNon adolescentem, sed senem dilapidare bona, et adfinem
esse earum rerum, quas secum seri adolescentia. Prop. ter has et alias absurditates non dubitaui textum nonni. hil mutare, adiutus aliqua tutum ope Ms. Vat. ubi αὐ
πατηρ χύσιν εργασασΘαι. Ad literulam usque consent tit Cod. Uind. A.J Hic o πα- τηρ rectum est, sed cum eo illud τεθναναι soloecismum intolerabilem effieit. Cetera ex coniectbra, leuiter et mi, ni me violenter, εἰ τεΘνα-- sensu optimo et perspicuo.
Est enim plane ex moribus Parasito ruin, maiora sperare ab adolescentibus regibus suis, si horum patres moriantur, idque optare. Et solent isti etiam spem meretrieum ae Parasitorum sie sustentare : ἐανο πατηρ - εἰ κυριος γένωμαι των πατρωων, ut Chaereas ille ad Mularium suam