장음표시 사용
111쪽
EPISTOLAE. LIB. I. ER XVIII. sis
autem inserius, in aliis etiam quibusdam apertius id sietum. Bergier.
ῶλίσθησεν. ουτος εκεῖνος Σωσίας ὀ τον χρη- στρ και ἡδυν γάρον ἐ4ων ἐκ των λεπτοτερων α- Bύων, οὐς ἐγκολπίζεται τη σαγηνη. Πόουεν οὐδεεἰπε μοι, μουσικης σοι διάτονον και χρωματικον I Oκαι ἐναρμόνιον μελος εστίν; ως αυτὰς εῖασκεν ἐπαγγελλων. Uμου γὰρ τη ωρα της παιδίσκης κράσθης και τοῖς κρούμασι. Πέπαυσο ἐς ταύτα εδαπανωμενος, μη σε αντι της θαλάττης η γηναυηγὸν αποφη νη Φιλωσασα ταυ χρημάτων, καὶ is γενηταί σοι τὸ της ὀαλτρίας καταγώγιον ἡ Καλυδώνιος κόλπος η τὸ Ἀρρηνικὸν πελαγος. και Σκύλλα η μουσουργὸς, οὐκ εχοντί σοι Κράταιὶν ἐπικαλεῖσθαι, ει δεύτερον ἐφορμα. ADNOTATIO CRITICA.
1. λυρωδού. Vulgata λοι- ledicam Arte potuerit amare, δίρου. Quamuis etiam ma- - amatorem quod amica
112쪽
Turpia deripiunt coecum Uitia, aut etiam ipsae haec Delectant, ut ait Horatius Serm. I, 3. 38. vel etiam ut Catullus 8s.) Lesbia mi dicit semper male, nec tacet unquam De me Lesbia
unde se amari credebat: quia et ipse cum eam amet, eidem maledicat. , Non placet tamen. Sequentia indicant hane mulierculam tractasse musicam; itaque cuin apud Athenaeum Lib. V. p. III. haec verba
legissem: επσΘει ς τινος λυσιωδου γυναικος, statim de λυσιωδου pro λοιδορου hic
reponendo cogitabam, Propter similitudinem loci. Dicuntur autem δευσιωδοὶ a Lyside quodam, ut ex Strabone colligi potest Lib. XIV. p. 93 9.
quemadmodum Σιμωδοι a Simo, et sunt scenici ae thea. trales Musiei. Agit de iis Athenaeus Lib. XIV. p 6ao. meminit et Lib. IV. p. I 82. it. VI. p. a a. meminit etiam Plutarchus in Sylla eirea finem CRp. 36. p. 27 I. edit. Leopold. Metrobii Lysiodi, quisuerit παιδικά Syllae. Hace
eoniectura etsi sorte non in- conueniens videri possit, tamen aliam meliorem adsero,
λοιδόρου proxime aeeedit. δευρωδων meminit Plutarchua itidem in Sylla, ubi eum ebeii dona inuidiosa dedisse γυ ναιξὶν ευμόρφοις και λυρωδοῖς καὶ μίμοις et Cap. 33. P. 26 . Leop. Hucusque
Bergierus, cuius tam egregia emendatio digna visa est, eui locum concederem in contex. tu. Consentit etiam Reitetiui
ad Lueiani Amores T. V. Bip. p. 3982. ως εκείνην. Interpres
vertit: ab illa perdi, quasi ως esset pro προ), ut alias, et itidem ut hoc construi possit eum Genitivo et verbo passivo in significatione υπα de quo ego dubito. Itaque hie. lego ώς εκε νην φθειρομε νον, i. e. Στρος εκείνην φθεγρομενον, quod idem est ae
tione verbi, ut supra Ep. I 3. εἰς Πειραια φΘαρεντων. Vide notas ad utrumque locum
113쪽
EPISTOLAE. LII. I. E P. XVIII.
τον οἴκον vel ex fine epistolae καταγώγιον subintelligendum existi inas, aduersantes tibi habebis eos, qui inanimatis rebus ως pro προς Vsurpatum addi negant. Iam vero, quum non adeo certam
et, quod plurimum apud me valuit, Aleiphron ipse Aeeu satiuum addit ubique, v. I, 3. 28. III, 3. T. ι 6. St. Ideoque Bergiero malui ἡ-
esse hanc opinionem. Olim i εψων. utrumque recte habet. demonstrauerit I. A. Ernesti 8 λεπτοτέρων. Idem li- ad Xenoph. Mem. Lib. II.c. T. ber λεπτομερων. v. supra ad quem si, ut hoc obiter addam, D. I. Franeo-Gallica lingua legere II. εφασκεν. Idem bis. malia, euolue mihi Charito- praesert εφασκα. Vulgatanis, Paris i 763. in lucem melior visa est. emissi interpretem, qui teste I 3. κρούμασι. Pro γαρ' Villodono in Prolegg. ad Ho- mallem ἁρα, ergo. Haecineri Iliada p. X i VI. est Lar. autem sic ordinata sunt eis eherius) eui addas Cel. Hin- riora: -ου γαρ τν ωρα denburgium Animadvv. ad καὶ τοῖς κρ)υμασιν ήρα-Xeuophontis laudatum modo ' σθης της παιδίσκης, ada- librum p. loo. et Zeunium masi enim puellam cum for- ad Vigerum p. m. sso. s. et ma υI et modulatione. Ce- quos laudat Irmistus ad He- terum ομου cum Dativo, -vtrodiani Lib. II l. e. II. - apud Aristidem περὶ παρα- non temere quidem fortasse φθέγματος, in isto: τω Nει- sumas , nihil impedire , quo λοὐ oμου τω μεγέθει minus τι ως pro προς vel την συμμετρὶν εχοντι. Ni- εἰς positum, eodem, quo D cum magnitudine smul et istae, iure Genitivo iungi, proportionem habenti BerH.
subintellecto οἴκον , possint, I S. ναυηγόν. Nestio, an nee st. tuas, quod per se eon- melius ναυαγον Sic apud sideratum analogiae repug- Nostru in ναυαγία Ι, I Onet; attamen linguae usuin tibi non habebis sauentem. 37. ΤυΗηνικον πελα γος. Addit Cod. Vind. A. Idem sentit Reittius ad Lucia. καθ Σκυλλα η μουσουργος,
ni Amorra T. V. Bip. p. s98. scit. γένηται, quod minime
114쪽
Turpia decipiunt eoecum Ditia, aut etiam ipsae haee Delectant, ut ait Horatius Serin. I, 3. 38. vel etiam ut Catullos 8s. Lesbia mi dicit semper male, nee tacet unquam De me Lesbia
unde se amari credebat: quia et ipse cum eam ainet, eidein maledicat. , Non placet tamen. Sequentia indicant hane mulierculam tractasse musicam; itaque cum apud Athenaeum Lib. V. p. a II. haec verba
legissem: εροσθείς τινος λυσι αδου γυναικος, statim de λυσιωδου pro λοιδόρου hie
reponendo cogitabam, propter similitudinein loci. Dicuntur autem δευσιωδοὶ a Lyside quodam, ut ex Strabone colligi potest Lib. XIV. p. 939. quemadmodum Σιμωδοὶ a Simo, et sunt scenici ac thea. trales Musici. Agit de iis Athenaeus Lib. XIV. p. 62 . meminit et Lib. IV. p. I 82. it. VI. P. asa. meminit etiam Plutarchus in Sylla eirea finem CRp. 36. p. 27 I. edit. Leo
pol d. Metrobii Lysiodi, qui fuerit παιδικά Syllae. Hace
eoniectura etsi forte non in- conueniens videri possit, tamen aliam meliorem adsero,
nempe λυρωδου, quod ad λοιδορου proxime aceedit. Λυρωδων meminit Plutarehur itidem in Sylla, ubi eum dieit dona inuidiosa dedisse γυ ναιξὶν ευμόρφοις καὶ λυρωδοῖς καὶ μίμοις et Cap. 3 3. p. 2 64. Leop. Hucusque
Bergierus, cuius tam egregiste mendatio digna via est, euiloeum concederem in contex. tu. Consentit etiam Reiletiva
ad Lueiani Amores T. V. Bip. P. 698 2. ώς εκείνην. Interpres vertit: ab illa perdi, quasi ως esset pro προ), ut alias, et itidem ut hoe construi possit eum Genitivo et verbo passivo in significatione υπα de quo ego dubito. Itaque hie. lego ιυς εκείνην φθειρομε νον, i. e. προς εκείνην φθει
tione verbi, ut supra Ep. I 3. εις Πειραια φθαρέντων. Vide notas ad utrumque locum in Commentario.) De ως infra Ep. 2 8. ubi ἔκειν ως εαυτόν. Sic Bergiertis. Uulgatam ως εκείνης si tuendam suseipias ita , ut
115쪽
EPISTOLAE. LIB. I. EP. XVIII. 97
τον οἴκον vel ex fine epistolae et, quod plurimum apud me καταγωγιον subintelligen- valuit, Alciphron ipse Aeeu., dum existimas, aduersantes satiuum addit ubique, v. I, tibi habebis eos, qui inani- S. 2 8. ΠΙ, 3. T. ι 6. I. matis rebus pro πρός vsur. ideoque Bergiero malui ola
patum addi negant. Iam ve- temperare. To, quum non adeo certam 3. εψων. Cod. Vindo esse hanc opini tmem. olim i εψων. utrumque recte habet.
demonstrauerit I. A. Ernesti 8 λεπτοτέρων. Idem ii ad Xenoph. Mem. Lib. u.c. T. ber λεπτομερων. v. supra ad quem si, ut hoc obiter addam, D. I . Franco. Gallica lingua legere 1 I. εφασκεν. Idem bis. malis, euolue mihi Charito- praefert εὐασκα. Vulgatanis. Paris. ι763. in lueem melior visa est. einissi interpretem, qui teste I 3. κρούμασι. Pro γαρ' Villoisono in Prolegg. ad Ho, mallem αρα, ergo. Haec meri Iliada p. X l VI. est Lar- autem sic ordinata sunt ela ellerius) eui addas Cel. Hin- riora: -ου γαζ τν ωρα, denburgium Animadvv. ad καὶ τοις κρ)υμασιν ἡρώ- Xenophontis laudatum modo ' σΘης της , ada librum p. ioci. et Zeunium =nasi enιm puellam eum for- ad Vigerum p. in. Sso. s. et masmul et modulatione. Ce- quos laudat Irmistus ad He- terum όμου cum Dativo, .ut
rodiani Lib. II l. c. II. - apud Aristidem περὶ παρα- non temere quidem fortasse φΘέγματος, in isto: τω Ne sumas, nihil impedire, quo λω oμου τω μεγεθει minus τι ως pro πρ ἰς vel την συμμετρὶν εχοντι. Ni-εις Positum, eodem, quo D cum magnitudine simul et istae, iure Genitivo iungi, proportionem habenti. Bergi
subintellecto ἀκον, possint, I s. ναυηγόν. Nescio, an nec statuas, quod per se eon. melius ναυαγόν. Sic apud sideratum analogiae repug. Nostrum ναυαγία I, I Onet; attamen linguae usum II. TυΗηνικον πελα- tibi non habebis fauentem. γος. Addit Cod. Vind. A. Idein sentit Reitetius ad Lucia - καὶ Σκυλλα η μουσουργος,
ni Amorra T. V. Bip. p. 98. scit. γένηται, quod minime
116쪽
spernendum duxi, obsequen- de qua vide plura in Com. tem Scyllae matrem Crataein, mentario.
I. ὐπερμαζας. Lucianus in Nauigio β. I s. T. VIu. Bip. p. 3 68. ὐπερμαζας γε ω Ἀδείμανο, καὶ εἰς τακόλπον ου πτύεις, ουδοῦ οἴσας οσις ων ναυκληρεῖς. Berg Ier. v ibi Seholiasten. Hesychius: ὐπερμαζα, ὐποτρυ φα. cf. et Suidam et Thomana blag. p. 869. Theoph. Simo cattam Ep. 77. et ipsum Nostruin Lib. lII. Ep. 6 T. 3. τῆν εφημερον ἁ γραν. Oppianus Halieul. IV, II in Αὐτόμολοι πίμπλασιν εὐημερον άνδρασιν αγρην. Do 'taneo cursu implent diurnam viris eapturam. Ita ibi edi tum εὐημερον, cum interim vertatur desiderabilem, quasi esset ἐφιμερον. Bergier. 'Eφίμερον ex Codieibus restituit ibi Cel. Selineiderus. 8. γάρον - εκ των - ἰχθύων. Aesthylus apud Athenaeum Lib. II. p. 67. καὶ τὸν ἰχθύων γάρον. Ibidem
Sophocles ταριχηροῖ γάρου, gari flue liquaminis faνο-
mentorum. Lucianus in Asino j. 47. T. VI. Bip. p. 38 8. ἰχθυς. τούτο μεν εν γαρω καὶ ελαίω κατακειμενους, τρυτο δε νάπυI ἐπικεχυμένους, pisces partιm in g*ro et oleo iacentes, partim Mapi in perfos, quo in loco male Editt. τουτο μεν γάρου, de quo erroris genere nonnihil ad Epist. 34. Bergieri vide et Iul. Pollucem Lib. Vs.segm. 63. 1 o. διάτονον καὶ χρωματικόν καὶ ἐναρμόνιον μέλος, Haec sunt tria modulationis genera, in quae diuidebatur Mustea. Plutarchus Sympos. IX. Quaest. XIV. τα μελω δούμενα γένη, τὸ διάτονον καὶ το χρωματικὸν, καὶ το ἐναρμόνιον. melodiae Musicae genera. diatonon , chromaticon , enharmonion, ut Macrobius in Somn. Scip. Lib. II. e. q. ubi dieit, en harmonium genus propter nimiam sui difficultatem ab usu recessisse, cum quo conuenit Damalcius apud Photium in vita Isidori Pelusiotae p. 36o. ubi dieit,
117쪽
EPISTOLAT LIB. I. EP. XVIII. 99
Aselepiodotum quamuis ingeniosissimum Μusteum, non potatuisse tamen hoc genus melodiae deperditum restaurare . cumeetera duo modularetur. Bergier. Occurrunt etiam haec tria modulationis genera apud Iamblichum in vita Pythagorae c. I S. P. So. ed. Κuester. es. et S attii Analecta p. Ia . '
et Salmas ad Hist. Aug. T II. p 48 s. ed. Haliis nae. Ia. ὀμοῖ-τν ωρα της παιδισκης ηράσεις. Nempe ex hac conuersatione Musicen.addidieit Thalasseros. Hinc Euplous ad eum: unde tibi Musices melodiae y Amor autem docilem eum fecerat. Quemadmodum et Glycerium facilem didicit a Menandro, ut fatetur in epistola ad eum Iab. II Ep. 4 v 'inter alia: σοφόν εχω σου τὸν ἔρωτα
φυα γυναῖκα ταχέως παρ ἐρωντων μανΘρίνειν. S. ναυηγον αποφ ν, Hie ἀποφαίνω reddo, e Meso, quomodo et αποδεικνυμι usurpatur Senarius apud Athenaeum Lib. III. p. Io 6. Ερυθρότερον καρῖδος ὀπὴ τῆς σ' αποφανω, rubentiorein squrua te a sa fueiam.
Apud eumdem Lib. VI. . p. ubi Anaxitas Comicus adula. tores comparat cum vermibus grana tritici exedentibus, eur- eulionibus, unge parasito Plautino nomen: Eιςδυς εκαστος
εσΘίει καθήμενος, 'Eως αν - τερ πυρὸν ἀποδείξει κενόν. insinuans se quisque apud diuitem silmpliciorem eomedis ad ue, Donec tamquμm granum tritici reddat eum Vacuum.
De naufragio autem sie dicto per metaphoram apud meretrices vide eumdem Anaxilam loeo indicato ad Epist. 6.
16 της ψαλτρίας. Quod hane nune psaltriam di. eit, hoe nihil detrahit coniecturae de λυρωδου paullo ante propositae, nam ψάλλειν generalius est vocabulum, et de lyra etiam dicitur. Plato in Lyside T. V. Bip p. a a 3 ἐπειδαν την λύραν λάβνς , ου διακωλυσουσί σε - ηναν βούλη των χορδων καὶ ψηλαι και κρουειν τω πλήκτρω. ubi lyram jumferas, nou prohibebunt, quo minus quamlibet chordam puses et percutias plectro. Vbi etiam κρούειν. de lyra, ut apud Nostrum κρούματα. Idem in
118쪽
Aleibiade priore I. V. Bip. p. i. περὶ κρουμάτων πλύρα. Bergier.
I 6. o Καλυδώνιος κόλπος. Ita opinor voeat sinum Crissaeum siue Corinthiacum, et intelligit praecipue eiu1 2 - γgustias inter Rhium Aeliatae et Rhium Aetoliae, in qua Aetolia) Calydon urbs , ad Euenum fluuium, a euius ostiis snua Corinthiaeus incipit teste Strabone Lib. VIII. p. SIT. unde adparet, cur Noster Calydonium hune sinum dixerit Sie et Heliodorus Lib. V. p. 293. eas, quas dixi, angustias adpellat Καλυδώνιον πορθμόν. Ubi etiam, quod inprimis hue fauit, mare dicIt natura esse inquietum et turbulentum, cuius rei causem lueuienter et eleganter exponit. Bergier. II. TυΗηνικὸν πελαγος. Hoc etiam nauigantibullinfestum, vel propter piratas, quales antiquis temporibuSTyrrhenos fuisse plurimi veterum testantur, vel propter Scytalam, quae magis ad mare Tyrrhenum, quam ad Siculum pertinet: atque hane eum innuere sequentia statim indicantis Bergier. lI8. Κραταιῶν επικαλεῖσθαι, εἰ δεύτερον 'εφορμα. Haec nulla ratione possunt intelligi, nisi quis sciat, quorsum respexerit auctor. Apud Homerum Odyssi M. eum Vlyssea ex Ciree Intellexisset, se, ubi ad Scyllam aceesserit, necessario sex socios alnissurum, a totidem monstri capitibus abrepia tos, doceri insuper ab ea vult,, quomodo Scyllam ob id via eisti possit: quod Cisee minime fieri posse dicit, et eonsultum esse, ut Ocyus fugiat, preceturque Crataein Scyllae matrem , ne eam sinat iterum tot viros abripere. Vbi inter aliti Circe sie v. I 22.
Τοσσησι κεφαλησι, τόσους δ' εκ φωτας εληται.
Λλλοι μάλα σφοδρως ἐλάαν, βωστρεῖν δε Κρα
τ α ιι ν ηητερα της Σκυλλης, η μιν τέκε πημα βρότοισιν. H μιν επειτ αποπαύσει ες υς τερον ορμη Θηναι. Hoc ergo dieit Noster, non esse morandum apud meretriaeem, ne cum dispendio bonorum, quae est prima raptio
119쪽
Seyllae, ipse deinde funditus pereas sine spe salutis ut Vlyses Ipse periclitabatur, 'si ad alteram raptionem ventum fuisset, seraque et frustra nune inuocasset Crataein. Comparat autem meretricem eum Scylla Anaxitas loco ad Ep. 6. indieato:
Hesyelatus: Κραταιῶς προπαροξυντονεῖται, το κυζιον ονομα της μητρός τῖς Σκύλλης ' το δἰ περισπώμενόν - εστιι Bri του Σισύδου πρecηγορικόν. Praeter Bergierum ibi Alberti laudat Schol. Apollonii Rhod. IV. 828. Hyginum, qui tamen paullo aliter Fab. I 2 s. et I s I. et Munke- ,rum ad Fab. I99. Heinsium in Ouidii Metam. XIII, 749. Dresigium de verbo σκύλλειν. S. 8.Ε prs TOLA XIX. Θαλασσέρως E υ π λ ρ ω.
ταῖς καλλιστευούσαις των N ιδων συνεῖναι. ADNOTATIO CRITICA.
120쪽
8 Γαλατυ α.In eodem nori habeo dicere. Saltem inest Γαλατία. nee hoe recte. Aldina, quam alias expressit, v. supra ad Ep 3. est συνεῖναι. nee aliter in, 9. συνεῖναι Bergierus συν- Cod. Vind. A. εικεῖν, quod unde habeat,
Nota: in eodem Cod. Vind. sequitur inedita adhue epistola euius initium μη ἀπέχου ete quam tamen,
ne sequentium epistolarum numerum turbarem, Fragmentis in fine additis praeponere malui.
I. Τηναλλως. Pro την ἄλλως. In quibusdam artieuli eoalescunt non raro, ut τοτημερον, τονυν, τανοῦν, et alio modo τανύρι pro τω ανδρὶ, quod occurrit saepe etiam in soluta oratione: nam in ligata huius generis sunt infinita. Significat autem idem, quod quandoque αλλως, nempe frustra, temere. Suidas: 'Ἀλλως ματην ere. mox εἰ ρηται δε καὶ τηναλλως, μετα αρθρου cum or iitulo.) Articulum esse τῆν adparet manifeste ex hoc Platonis loco in Theaeteto T. II. Bip. p. II 4.) ubi, de oratoribus . pragmatiris et eausidicis: καὶ οἱ αγιονες ουδ ποτε
τηνάλλως, αλλ άεἰ την περὶ αὐτου ' πολλακις δε καὶ περὶ ψυχης ο δρόμος. Certamina etiam numquam sit te. mere ineuntur, sed semper de is fomet: saepe etiam de vita
periclitatur. Cumque nullum adpareat Substantivum, quo articulus reseratur, Ellipsin esse necesse est. Quid autem subaudiatur, nondum vidi indieatum. Puto commodissimum esse οδος, Uia, ratio, modus, fGlossat. Eichstad. reetius in hoc Platonis loco ν κην subintelligendam existimatJ quemadmodum et in τη δε et τοδε, item in ταύτην et ταύre, saepe sic elliptiee positis. oecurrit autem saepe τηναλλως apud Demosthenem, ut contra Theocrinein τηνάλλως προγματ εχειν. - Olynth. III. Vol. I. 34.1 I. Reisli. καὶ ταυτ - - ουχ K απέχθωμαί τισιν υμων την