장음표시 사용
131쪽
dicere solitus apud Lueian. Diat. Meretr. 7. T. Ull I. I p. 233. ubi et ipsa rineretricula: πολλάς ελπίσας εχ
μο παρ αυτου ' ό γέρων μόνον καταμύση Pro εργάσασθαι mallem ἐργασεσθαι, aut αν ἐργα- σασΘαι, et videtur αν excidisse propter similitudinein
antecedentis ιν ut saepe. Pro πολλην Ms. πολλα κις.
- καὶ ριδης αγοῖνται Ms. καὶ ασσηφαγουντα. Utraque scriptura passim occurrit. Mallem autem καταδηφα- γουντα, vel καταδδηφα- γουντα. - Ἐξαντλουντα
Ουσίας. Haec omnia Bergieri sunt, euius verba sedulo exscripsi nihilque in eontexto, uti eum constituit, mutandum esse eensui. Uidi tamen postea, Lenneptum in notis ad Pha- Iaridis Ep. Io 3. p. 29 . in quibusdam dissentire a Berg. lero. Quoniam iste libet non omnibus ad manus erit leetoribus, mihi vero ante aliquot
quod tempus concessit Cel. Beckii humanitas, non ingratum fore existimavi, si . quod inaturius iusto Musia ereptus
Lennepius aduersus Berglerum monuerit, adiicerem.
Antecedente , inquit, καὶ α φαγουντα verbum requiritur infinitum: squid vero Zsi hoe verbum infinitum esset
quo participia pendeant se. quentia: καὶ καταδηφα γουντα - καθηδυπαθου in τα - εξαντλουντα t W.Jnam Bergieri καταδηφα- γουντα Pro και αδηφ. non
videtur Bergierus voluisse retineri etiam σὸ καὶ , ita: καὶ καταδηφαγουντα, idque κατα verbo additum ipsi plaeuisse, ut responderet sequenti καθηδυπαθουντα, ita ut του καὶ et του κατά in viro. que verbo repetitione, uti postea duplicato μετα spei niuam parasitus ille augere,
longeque ardentiori eum a d. feetu exprimere voluerit. W.JFriget porro. sie pergit Len- nepius, ἡ τὸ πῶν η τό πολυ της ουσίας. Nee hoe
concesserim. Sed aeeidisse videtur viro, dum viveret. praeclarissimo, quod et aliis summis viris accidere solet, ut, si quam semel inire posse eredidissent emendandi viam eam , repudiatis omnibus,
132쪽
prosequantur, floremque saepe non inutilem proculcent. W J Habet quidem Ms. nomiante Bergiero εξαναλοῖν τοπολυ της ουσίας, Praeter missis verbis το ποοῦν ete. Sed anteeedente χυσιν εργα , σασΘαι lenius verbium εξαναλἰσκειν. fAt vero Berg, Ierus primum non dicit, his.' ignorare verba 'ἡ το παν etc. deinde vero lenitatem verbi
ἐξαναλίσκειν probe animadvertisse ipse videtur, ideoque εξαντλεῖν, quod grauiur est, retinuisse. Nee adstipulari possum Arnaldo, qui in Mila.
verbis ἡ το παν ἡ latere arbitror δαπανησαι, eique interpretando inseruiisse ἔξανα- λουν, quo alterum interdum reddunt Grammatici. Alci. phronis itaque ex Lenneptimente suisse videntur haee: ω- γαρ αυτον - χυσιν - γα σασθαι τῆς Ουσιας πολλην, καὶ - δαπανῆσαιτο πολυ τῆς Ουσὶς. Ingeniosam acutamque Lennepti coniecturam esse non eo qui dem infitias, defendi tameneommode posse arbitrabar Bergierum, cuius bonam ea iam an male egerim, aliorum
esto iudieium.JI. Κρίτων. vulgata κρἴνων. Illud κρωων cum mihi suspectum hie sit, verti, quali esset άων. Hoe antecedentia requirunt, ut dicat: Tam tum abes, ut mortuus fudir i , ut etiam meliuscula habeat. Nam senem periculose deeubuisse adparet, quia PDrasitus moriturum sperauerat.
Ita autem infra Ep. 3 8. animi aegritudine ράων γέ γονα, et Achilles Tatius RP. 77. ed Salmac de dolore corporis leuato: καὶ ελεγενη Κλειω μετα μικρον ραων γεγονεναι Nee dubito hie etiam ita scripsisse Alciph γnem, non recepi tamen, quia longiuscule a κρίνων recedit
και ράων. Ms. hie nihil tu vat nec Vindob. etiamJ ubi itidem κρίνων, et insuper pro πετο - ἐξεγένετο, quod
hine alienum. Hactenus Berg Ierus.
rep. des lettres T. XI. P. I 43. reseribendum censet ευκρινης,
quum melius se habere coepisset pater, vel, pse quam ei de vitti decessit pater, utramque enim, quam
quam sibi oppositam signifiea.
133쪽
Hesychio et Suida monentibus, sibi tamen posteriorem adridere ait. Haud male. Post hune Io. Conr. Sehinam zius in monumentis huius et superioris seculi varii argu. menti T. III. eumdem loco sensum, quem Μaius, dedit, dum legeret κρείττων, quod pro mortuo haud raro usurpari constat. Coniectura
nisi aliam, eamque feliciorem attulisset Ais. Heringa G,
seruati. P. 29 I. qui, quum nomen proprium desiderari existimasset, maluit reponere
utrumque et Vallienarius sibi antea insenentem venisse testatus est Heringae, nee hule secum inuentae tam selieis emendationis laudem postea denegauit in notis ad Herodo. ti Lib. II. I 4 . p. ITO. ubi de voce απογἰνεσθαι pluribus agitur. -- Nee silentio praetereundum hoc, quod idem Vallienarius paullo post voculam οψε ante τῆς ημέραις deletam rectius ante τῆς ωρας Posuerit. v. Animaduerscad Ainmonium P. 78 9. Ms. hic ita: αμφὶ τρο-
δρυπέτεις et δρ-επεις, atque ita Ms. Vatie. Bergier. 13. τρέψοντος. Ita edidi ex Ms. editiones Θρέψαντος, quod tempus hie non habet Ioeum. Idem. I s. τI αν Ms. τίς
illo homine saetum est y Ita autem solent loqui. Idem. I 6. λιμωττοντι. Vulgata hoc solum habet. M s. ι addit etiam Accusativum sie: λιμωττον 'δη λιμωττοντι συνῶναι. Rectius, nisi quod D hie praeferendum. Bergier.
- Ueriorem hane lectionem, multoque grauiorem esse eius. dem vocis repetitionem, sa-cile agnoscet, cui teretes aures sunt, eamque non Dorvilius tantum v. ad Chariton.
134쪽
eonfirmat, qui posterior adeo II. βάρος. bis. βλάβος. non δii, sed, quod coniiciebat Bergier. Bergierus, δε recte habet.
I. Ἀνεμιαίους ελπίδας. Hoe Atlieorum propcluae, uti praeeipiunt Grammati ei, Thomas Magister p. 68. Moeris' Attieista p. 73. sine causa tamen, ut saepe. Vide ad virum. que Interpretes et ipsum Nostrum qui Lib. II. Ep. a. habet
dietas κυρίας. W.3. Xυσιν εργάσασθαι. Thomas Magister v. χυσις habet: χύσις σοφίας ερεῖς , ου χυμοι. Sed legendum ex hoe ipso Nostri loeo ουσίας apud Thomam censuerunt in Addendis et Ruhnhenius et Oudendorpius. N. 9. καὶ τουτο της ωροις. Pro καὶ κατα τουτο, ut saepe. ωρα autem hie indefinita pars diei, non duode ei in a. Demosthenes in Midiana Vol. 1. 341. 27. Reith.)της δε ωρας ἐωγνετο ρψἰ, et Exord. LV. την ωζαντης ημέρας, ut diei tempus es. Terentius Heautonti Aet. I. Se. I. F. II 6. Bergier. 9. λοιπόν. Commode quandoque redditur per iam ut hie et apud Heliodorum Lib. VI. sub initium: λοιπὸν καὶ OeΘρου ὐποφαίνοντος, cum iam est diluculum adpareret. Bergier. Vide' etiam Dorullium ad Charitonem p. 387. et Cel. Wyttentiaehium in Bibl. Crit. Vol. III. P. I. p. 63. vhi ex or. I. Iuliani Imp. p. Io. A. adsertur: πειράσομαι λοιπον ώς ημῖν ἄξιον. Amat omnino Noster. v. supra Ep. I 4. et Lib. III. Ep. 9. 49. 7O-9. ἀμφὶ δυσιν εχοντος. Cum iam in eo esset, vτ ad occasum vergeret, eum iam quasi in eo occuparetur ete. Arrianus Hist. Alex. I. p. 23. ἶσοι ἀμφι αδ ν εχουσι. AP
135쪽
, EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXI. I I II. αἰ τον τὸν εξ αγορας. Quasi alius aliquis panis sit melior, quam serensis. Scrupulum tollit Hemsterhusius ad Luesani Nigrinum T. l. Bip. p. 266. qui panem in soro promercalem omnium optimum fuisse Athenis, sed eo tamen, quem pulsorem domi ditiores confici curauerint, i semper deteriorem eontendit. J Ita sane et apud Plutarchum de eohibenda ira , de fastidioso circa cibum et potum, χιό- . δε μη, παρούσης, ο κ αν πιων, Οἴτε αρτον εξ αγαρῶς φαγων. θυι ns nix v. praeter alios Xenoph. Memor. Soerat. Ii, r. 3oJ ad , non biberet, neque panem in fors
emtum comederet. At Archestratus, curiosissiιnus indagator eorum, quae ad gulam et ventrem faciunt, poeta festiuus:
τον δ' εις αγοραν ποιεύμενον αρτον AI κλείναι παρέχουσι βροτοῖς καλλιστον 'ΛΘηναι.ἰ Pan m autem ad forum faetum Inelytae praebent mortalibus
optimum Athenae, apud Athenaeum Lib. III. p. III. Haruna' autem epistolorum stena Athenis, ut Comoediarum Menan-ydri se Terentii. Forte quia tantum, panem esitabat sine obsonio, at sequentia indicant, id satis visum est ad tenuem victum significandum. Non satis plaeet; nam si victum extenuare vult, πιτυρὶν aut αυτόπυρον ἄρτον rectius ei tribuerit. Videndum ergo, quomodo Noster et Plutarchus, qui itidem Athenas spectare videtur, sint conelliandi eum 'Arehestrato: et praeterea cum Lynceo Samio , qui apud eumdem Athenaeum p. Io 9. dicit apud Athenienses σεμνυνεσΘαιτους Ἀγοραlους ἄρτους. Bergier. II. εὐημερίας ἡ μήραν. Notetur hic Pleonasmus,sid εὐημερία est etiam omnino felicitas. ν: de hac voce Span-liem. ad Callimachi H. in Cererem v. 236. P. 834. ed.
I 2. δρυπετεῖς. Latine Drupae, ficus, quae colorem quidem mutare incipiunt, nondum tamen ei ho maturae, uti ait Plinius Hist. Nat. Lib. XII. c. 27. Si quis vero eiusmodi dapibus deleetetur, is euoluat Thomam Mag. P. s . not. Le. 2SI. ct 88o. Moeridem, ubi et Noster a Pieris no
136쪽
laudatur, Seholiasten ad Lueiani Lexiph. T. V. Bip. p. I9 . Gatakerum ad Antoninum III, 1. p. 3 s. ed. Woll. Toupium Ep. Criti P. I 4. W.x Ia. φαυλὶς. Non tantum elitiae φαυλἱαι, de quibus hie, sed et alia quaedam poma, de quibus prouer-hiali speeie Teleelides apud Athenaeum Lib. III. p. 82. φαυλότεροι φαυλίων μήλων, viliores malis phavsiis, quibus sua vilitas nomen dedit. Meminit μήλων φαυλίων et Ιul. Pollux Lib. VI. Segm. 43. Bergier. Hesychius: Φαυλω. ἀδος ἐλαιας. Eustathius ad Il. Ω. P. I 4 N. οθεν καὶ
ψαύλη ἐλαία η μικρόκαρπος , καὶ η φαυλία γενομενη
φασὶν ἐκ κυτωου κοπέντος καὶ μεταφυτευθέντος, 34. o, τι καὶ δράσα-ι. Abundat καὶ ut saepe. Demosthenes Exord. 38. πρωτον μεν ελεσΘε o, τι καὶ ποιησετε. Idem alibi, aliique. Bergier. quem tamen in eo reprehendit Ill Loeella ad Xenophont. Ephesium p. 6S. et το καὶ in o , τι καὶ Latinorum tandem, denique esse contendit. v. etiam Irmiscum ad Herodianum T. l. p. 4 . et Cel. Sehweighaeuiarum Ind. Polyb. h. v.
Παρέκειτο μεν ημῖν ὁ Γελωνος του Σικελιώτούπλακους επάνυμος. Ἐγω δε καὶ τῆ Ἱέα μόνον προς τας καταποσεις εὐτρεπιζόμενος ηὐφραινόμην. Μελλησις δε siv πολλη περιστεῖόπων S τραγημάτων τὰ πεμματα ' ηυ δε ὁ καρπὸς τῆς πιστάκης και βαλανοι φοινίκων καὶ καρυα των ἐλύτρων ἐξημημενα. Eγί δε προς ταύτα εκα στα εὐροὶ βλεπωv εμενον ἐπαφήσειν ἐμαυτον
137쪽
πλακουντος ἀπογευσασθαι παρεσκεύασαν. Ταυ-
τά σοι γράφω οὐ τοσουτον επι τοῖς ἡ ιν ἡ θεὶς,οσον επὶ τῆ παρολκῆ της βραδυτητος ἐκτακείς.
Tit. Cod. Vind. A. inuetulit nomina ita, ut pro Eυβου- Γεμελλω ponat Γεμελλος Εὐβουλω. I. ὁ Γελωνος - επώνυμος. Haec est Ms. Uatieani seriptura, in editionibus a tem αν Γέλλων οστουΣικελιφωτου, quae fideliter interpres reddit, nempe adpositam fuisse placentam eiusdem eum osse Sicula nominis, quae sunt portenta: ossa nempe in Sicilia nominibus propriis in signiri ut homines, urbes,
montes , fluuios: et ab eiu modi quodam osse eognom, natas dari placenta , a quarum natura nihil alienius, quam ossa. Vt tales placenistae sine dubio nullae, ita hominibus, ut hie Geloni, Si
dantur, ut Apiciae vel Mi. tianae placentae, Nικόλαοι
λοξένειοι. sv. omnino Atheis naeum Lib. I. e. S - T. W.J
138쪽
Et putabam aliquando, ante. lam, exstantem in apographo quam M sti copia fieret, te. Codieis Vatimni Epistolatum igendum esse: ω Γεμελλε, Aleiphronis, quam pro in-o του Σικελιωτου πλακ. signi sua humanitate benigne
επων. ut intelligeretur pla- maeum eo inmunieauit. Excenta a Philoxeno nomen sedi stat autem cum duabus anteis
illa: qui licet patria Cythe- cedentibus, sed sola omnium ' rius fuerit. Σικελιωτης ta- absque titulo. Ceterum Σμmen diei possit propter diu, κελικος πλακους memorat turnam et celebrem cum Dio. apud Athenaeum Lib. XIV. nysio, Siculo Tyranno, con- p. 647 ubi eadem placenta versationem: nee obstare, quod intelligi potest, quae et hie. plaeentae illae a Leueadio Phi- Commodum haec scripseram, loxeno dietae perhibeantur; eum literas accipio a CL-Viro pleraque enim eadem istis duo. la Goze, in quibus itidem hus tribui. Sed Msti potior vltro emendationes quasdam apud me auctoritas, si vel suas doetissimas in Aleiphronusquam alibi memorentur nem mecum communicauit.
Γέλωνες vel Γελώνειοι πλα- Is de hoc Ioeo ita: Puto I κουντες. Aecedit' Classis. Rendum παρεκειτο μεν ημῖν, doetissimique viri, Iat. Peri- ω Γέμελλε, ναστος o του znnia coniectura . etsi non- Σικελιώ υ πλακοῖς επώ- nihil a histo recedens, idem νυμος. Ratio emendationis tamen eonfirmans. Sic enim tonsat ex Polluce Lib. VI.
ille in epistola ad ine, ubi de- Cap. XI. Segm. 78. ευδόκι- aliis etiam quibusdam Alei- μοι δὲ οι Σάμιοι πλακουν- phronis locis agit: Dist. aa. τες καὶ οἱ Φιλομένιοι, του buti ad Gemellum putem Λευκαδεου Φιλοζενου ευρη legendum, ω Γέμελλε, Γέ- μοι. ναστοὶ δε οἱ αυτοὶ καὶ λων o του Σικελ. ete. Nosti σακτοὶ καλουνται. Haec ex hisoriis Gelonem Sicu- ille, in quibus laetor confimium, a quo, ves eius patria mari mea in coniecturam. Praeis
Gela, potuit haec placenta cipue illud ναστος placet, de
nomen Gelonis habuiJe. Ad- quo non cogitaueram. Berstparet autem, Q. Virum non ier. fDe ναστος v. inprimis animaduertisse, hane episto- Hesych. v. ναστα et νασrος
139쪽
EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXII. Iar
et ibi Init. Suidam, Biselmnad Aristoph. Plutum II 43.
I O. ἐπιμήκιστον. Cod. Vind. A. ἐπὶ - μηκιστον, diuisim. v. ad Ep. I. 1 ι . μελλησμούς. Ita set ipsi audacter ex Ma. Uatiis cauo pro vulgato μελισμούς. - quod etiam est in Cod. Vind.A.J quod diuisionem hie membratim iactam non opportune importat, cum tantum demora et dilapione agatur Videtur autem haee vox viris eruditissimis non valde ohuia fuisse . nisi in Texicographis Graecis. Certe IungermaH-nus in Iulio Polluce libenter videtur eam muniturus fuisse testimonio seriptoris alicuius more suo, si in promtu suisset. Et Henr. Stephanus in Thes his tantum defungitur :
Tarditas, assert autem ex Polluee Budaeus. Non autem plane indicta est. Ο - eurrit apud Dionysium Halle. in Antiquit. DLib. VII. c. I T.
Lib. IV. e. 1i. τοῖς μεν γ ζη απειρία των τόπων καὶη τολμα Ἀροστομενους παρδεε μελλησμόν. ubi Sylburgius etiam haec tantum adnotate Hartvngius mauult μελλισμόν. reyer,
tur tamen itidem βαξησμὸς ab ὀδαξέω et alia nonnulla, ventis' του σὲ ut ὀρχηλiμος, επενθέσει του negsaltem contra Hariungi illius μελλIθμον, vocem nihili, inutire ausus est. Illud de Epenthpsi recte. Sic λοιδορησμος apud Aristophanein
in Ranis v. 7TO. ut recte edi. tio Veneta Farret, et πατησμμος apud Aeschylum in Agamemnone v. 92α. Quae voces Henr. Stephano ignotae,
nisi quod ex Thoma Magistro adsert λοιδορισμος, suod vi tiosiam est, fv. Interpretes in
stat verbum λοιδορίζω, sed λωδορω, uti nec μελλίζω, sed μέλλω, μελλήσω, nec πατίζω, sed πατω. Sie eum nee ορχίζομαι exstet, sed ὀρχουμαι, ab isto et όρ- χησμὸς opud Aeschylum in
Eumen. V. 372. non cρχιτ μός. Ita eum nee ἀγαπυ
140쪽
μος ut redeam, oeeurrit ea et apud Dynatum in Commentar. ad Hecyram Terenistii Aet. vlt. Seena vit. ubi hane
esse μελλησμον, nempe figuram orationis, cum dubitando alicui rei inhaeretur.
3. καταπόσεις. Nempe του πλακουντοe, ad δε- glutiendam vel absorbendam platentam. Horatius Serm. II, 8. 24. Ridicular totas smuI absorbere placentas. Ita usurpatur καταπίνειν, unde καταποσις. Sie κατέπιον τεμάχη, Aristophanes Nub. v. 337. ubi v. Bergierum nostrum. J et Lucianus in Asino g. 28. T. VI. Bip. x6s. μαζας ρλας κατέπιεν, et g 47. P. I 88. συος αγρίου μερίδα καταπινοντα , quemadmodum et Teleelides apud Athenaeum Lib. VI. p. 268. μἀζαι - ἱκετεύουσαι καταπίνειν. mazae orantes, Ut sese deglutias. Plato in Euthyphrone cT. I. Bip. p. II. de Saturno filios deuoranter ἔτι τους υἱεῖς κατεπινεν Ουλ εν λκη. De eodem Saturno Lu.eianus in SaturnaI. g. s. T. IX. Bip p 6 εκεDη δε λίθον - αντὶ του βρεφους ἔλυκε καταπιεῖν. Bergier. Plura exempla attulit Reitet ad Luciani l. l. ex Asino T. ULBi p. p. 498. Loesne rus obseruati. in N. T. ex Philone p. 32. et Hoepiserus ad Eurip. Cyclop. p. 93. . τα πεμματα sunt operis pistorii, ut plaeentae: τραγηματα alia ad secundas mensas pertinentia, ut nuces. Bergier. Occurrunt etiain apud Nostrum Lib. III. Ep. 7. et S . et apud Aibenaeum Lib. XIV. p. 639. I s. όηυπτιασας. Ita edidi ex Ma. in vulgatis deis