Alciphronis rhetoris Epistolae

141쪽

' 6. των Φλυτρων. Putamina, qua de voce 'vide VaI-

venarium ad Ammonium P. I 26. - .

ανέμενον. Soli placentae inhians Parasitus ei sereseruat, ne alia loeum omnem in stomaeho occupent. Lepidum est ex hoe prineipio eommentum Philippi Macedonis, qui ad coenam vocatus, cum plures umbras secum adduxisset, hospitemque perturbari sensisset, quod non satis adpa ratum esset, facile hoe emendauit, clam unoquoque monito, si lacum placentae relinquerent, quam illi dum exspectant, parcius singula attingunt. Atque sie factum, ut coena Omnibus lassiceret. Meminit aliquoties Plutaretius, ut de sani. tate tuenda p. II 3. in Apophthegm. p. I78. in Quaest. Con viv. P. 7OT. Bergier. 9. ἐντραγεῖν. bellariis vesci. Lucian. de mereede eond. T. III. Bip. p. 246. et Conuiuio S. 38. T. IX. p. 77. Hesychius: εντραγεῖν. ψωμίσαι, ψωμἰσασθαι. Iul. Pol lux Lib. VI. Segm. 4 o. et ibi Ruelinius. IV. - , I O. κύλικοε - περισοβουμένης. Σοβεῖν et περισο βεῖν usitata de citatiore circulatione potuli in eonuiuio. Vide Athenaeum Lib. XI. p. oq. Amphis apud eumdem Lib. X. P. 426. o παῖς σοβεῖτω τοῖς ποτηρίοις συχνῶς - servus properet cum poculis crebris, et Lib. IV. p. Igo. Hippolochus in Ep. ad Lynceum: ο δε Καρανος α ρος του πότου μικροῖς εκπωμασι περισοβεῖν εκέλευε τὸ ἰς παισι. Verbo περιελαύνειν, quod alias de agitatione equorum dicitur, in hac re utitur Xenophon in Sympos in. I 28. Baeb. χρη τους οινοχόους μιμεῖσθαι τους αγαθους αρματη- τας, Θῶττον πνριελαυνοντας τας κυλικας. Sic et περιαγεσΘαι usitatum. Heliodorus Lib. lΙI. p. I94.επεῖ δε τας κύλικας εδει περιαγεσθαι. Vnde περια γόμενον ποτήριον spud Athenaeum Lib. X. p. 42O. et Diog. Laert. p. 99. ed. H. Stephani. Aptum ei rei et πε-

Οερειν, Vnde περιφορα ποτηρίου apud Synelium FP. 3 a. qui et ανασοβεῖν et προσοβεῖν usurpauitJ BerPler, qui ανακυκλούν addit ad Aristophanis Acharn. iv. 67I. Περισοβεῖσθαι est etiam insta Lib. III. Ep, 33.

142쪽

της φιλοτησίας συνεχως περισοβουμένης. it. ap. Menandrum p. l; a. καὶ et αχύ παλιο το 2 ρωτον, περισοβεῖ ποτήριον αυτοῖς ἀκράτου. Vide etiam Hemstethusium ad Thoinam Mag. et Reittium ad Luciani Nauig. T. VIII. Bip. P: 499- σII. διατριβάς εποίουν. Demosthenes eontra Euer-gum: Vol. II. I I 3 8. 8. Reisk. ηκολουθει μόλις, διατρι- βας εμποιων. Idem χρόι ους εμποιεῖν or. Pro Phormione

της ἀνωλόλυξαν. tamquam ad unum Agnum aut plagam

eamdein eiulare coeperunt. Sed saepe occurrit: et modo

idem est, quod ex composto, vel de composito, Etiam Graeci variant in praepositione: sie pro εκ συνθηματος Aristaenetus Lib. I. D. Io. p. 26. habet ἀπό συνΘ. v. ibi omnino Affresellium in Leetion. p. 4i.J modo, Agno dolo. Herodotus Lib. II l. Segm. 86. idem ita: ωςπερ εκ συνει του τευ γενόμενα, tamquam ex composto accidissent, ut Valla vertit. Adfine ἐξ ενος κελευσματος. Sophron apud Athenaeum p. 87. ωςπερ αἴ κα εξ ενος κελευσματος κ- χαναντι, i. e. ωςπερ αν εξ ενες κελευσματος κεχηνασι, uno veluti iussu hiant. Diodorus Sic. Lib. III. e. 14. κα- Θάπερ ἀφ' ενος κελευσματος, ut et Thueydides Lib. II. e. 92. qui et απο ενος σημεIου ibidem paullo ante. Bergier. qui ad Aristophanis-ενος λόγου v. 76O. sui non immemor fuit.

I3. ό μεν τις. Hic τὶς παρελκει, ut saepe. Heliodo. . rus Lib. V. P. 3O9. ο μεν τις την πρωραν έλκίμαστος εκληρουτο, ό σε την πρύμνην εἶχε. Idem lib. II. r. I 31. και η μεν τις απεκνιζε τω ποσε ' η θεευνης, - και αλλη τράπεζαν εἰςεφέρquidem fricabat pedes ete. Alia et aliorum plura loea videin Thes H. Stephani. Bergier. cf. K uester ad Aristoph. Plui. v. I 64. Schrader ad Musaeum Cap. II. p. 133. et quos

143쪽

EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXII. las

laudat Wyngaar denius in Obsi . Cfit. Aetis literar. Societatis Rheno -'rraieetinae insertis T. I. p. 2 2.

λα λεπτα καὶ ξηρα. W. . IS. ἰνωδη. Fibrosae partes carnis, quae inter edendum dentibus se insinusnt. Hesyehius: 'I δες νευρωδη, ἰσχνόν. cf. et Lennep Etymol. v. 'ν et 'li. N. S. οἷος ἐν ἴπνω κατέχεσθαι. Hic οἷος ῆν est, paratus erat, Ic adfectus vel animatus erat, ut ete. Apud H. Stephanum, qui multa de οῖος et οῖος τε adnotauit, hune

usum non animaduerti. Ita autem apud Deinosthenem contra Leocratem: αφικόμενος δε ηγανάκτει τε καὶ Γος ἔν ἐχτεθDαι. Ibidem: καὶ πρωτον μενέλθων οΠς τ' ἔν- ἐγγραφειν αυτόν. Idem contra Aristocratem: συμμαχἰαν ποιησάμενος προς τούτοις, οῖος ἔν πολεμεῖν. I 8. ο ἡδυς Dεῖνος καὶ ποθητος ημῖν πλακοῖς. Plaeenta omnibus res gratissima. Itaque Bion dicebat. non posse fieri, ut vulgo placeas, nisi aut placenta fias aut vinum Thasium. μη δυνατον εἶναι τοῖς πολλοῖς αρέσκειν η μη πλακοοῦντα γενομενον, η Θασιον. Dio Chrysost. Or. LXVI. T. II. p. 358. Reish. Quam avide expetitae fuerint, indicat et Matro apud Athenaeum Lib. V. in Conuiuio Homeri- eis versibus lepidissime exposito, ubi inter alia: Πως ανεπειτα πλακουντος εγω θείου ἀπεχοίμην; adludens ad Odyss. A. v. 63. et Iliados R. υ. a 43. et Epicureus quidam apud eumdem Athenaeum Lib. VII. p. 298. qui eum placenta adhuc a, furno seruens adposita fuisset, tamdiu se, dum

1efrigesceret, continere non potuit; itaque in eam inuolat, pronunciato Homerico carmine:

Του o ἐγω αἴντιος εἴμι, καὶ ει πυρὶ χεῖρας ἔοικε. huic ego obuius ibo, etiams igneas habeat manus. Nempe ut Hector Achilli Il. Υ. v. 37r. Bergienaa. απογεύσασθαι παρεσκεύασαν. Verbum παρασκευάζω eum infinitivo significat ocere, ut fiat hoc vel hoc Heliodorus Lib. I. p. 46. η τύχη απροςδοκητω φόμβ' το ξίφος των τούτου χειρῶν εκπεσεῖν παζασκευα

144쪽

σασα, id Itienr fortuna, ut inopinato terrore gladius

ex huius manibus excideret, et p. 5 6. μελήσει δε μοι καὶ υποβεβρεγμένον αυτον κατακλῖναι παρασκευάσαι, mihi eurae erit, ut eum aliquantum adbiberit, eum decumbera . faciam. Bergier. 23. το παρολκῆ. De hae voce H. Stephanus haeetantum: Παρολκη, Prorogatio, Dilatio, mora spud Aleiphronem. item Redundantia apud Etymologistam. Sed de mora et dilatione aptior locus Heliodori Lib VI. p. 327. μηδε επιτείνετε μοι την συμφοραν παρολκν της επαγγελίας. neque augeatis mihi calamitatem nuntii dilatione. In Aleiphronis autem Ioco reddendum potius prolixitate, ut in hoe eiusdem Heliodori Lib. V. p. 32Ο. ευχης τε μακρα πα)ολκν καὶ λύπης προςβολῆ προς υπνον βαθυνολισθήσασαν, eum Orationis prolixitate nimia, tum do. loris aecessione in somnum profundiorem dela am. Berg-

κεὶς τρι μέλη. Sic Lucianus in ἰomnio T. VI. Bip. p. 33 . e tr. εκτε κως ὐπο φροντίδων, et προςτε κως ibid. P. 338

145쪽

δε εἰςεδυετο μεχρι μυελ- αυτῶν και ὀστέων. Ἐβουλευσαμην οὐν Uδύσσειον βούλευμα δραμεῖν ἐις τοὐς Θόλους η τας καμίνους των βαλανεί- ἀλλ' ουδε ἐκεῖσε συνεχύρουν οI των ομοτεχνων περι ταύτα κυλινδούμενοι και γαρ αυτοῖς η πα-ι sραπλησία Θεὸς ηνόχλει, Πενία. Uς οὐν ήGομην, οὐκ εἶναι μοι εἰς ταλα εχιτητέον, δραμῶ ἐπὶ τὸ Θρασύλλου βαλανεῖον ἰδιωτικῆς οικίας, εἴροv τούτο κεvA' καί καταβαλὼν οβο- λοὐς δύο, και τὸν βαλανεα τούτοις ἴλε- καταχο

146쪽

iag ALCI PHRONIS RHETORIS ADNOTATIO CRIT'ICA.

2- εκ παραλληλων. Cod. Vind. A. ἐκ παραλληλου. q. ημων. Cod. Uind. A. Praesert ημῖν, quod in dietio.

ne epistolica non ineptum videtur, παρελκει enim, uti μοι, σοι. Nihil tamen nouvare volin, quum Genitinus vulgatae pendeat a praepos

κατα verbo adiuncta.

p. της νιορίδος. Arrieulum restitui in integrum, quem et Aldina habet, et Cod. Dor- vilianus ad Charit. p. 473. et Vindobonensis A. IO. πως γαρ η πόθεν; Rarius est, nec memini alibi me legere. Sed parum abest,

quin alterum alterius aut in. terpretamentum aut variam

Iectionem, ut saepe ἡ in libris

Graecis aut variae lectionis, aut glossae est indicium. Sie Koelerus Emendare. in Dion. Clirysori orati. Tarsicas P. S.

nihil tamen ego mutaui. v. Continentarium.

II. εἰςεδυρτο. post hanc voeem λεπτος inserit ex auis tographo suo Dorullius ad Chariton. P- 473. I 3. τους Θόλους. Dorui

et Vind. A. habent τας. Vtrumque bene habet.

A. ἐκεῖ, quod magis usitatum hoc sensu. 3 3. κυλινδουμενοι. Cod.

νοι, quod idem Cod. hahet infra Ep. 26. Omninci Aleb phron, vel qui eum deserip. sere, sibi non constant. Κυ- λινήδεσθαι semel tantum est hac nostra epistola, αλινδεῖσθαι bis Oeeurrit Lib. III. Ep. 4. et 3I. - εἰλινδελσθαι L 2 6. - Aristaenetus , 27. Abrescho p. 66. habet προκαλινδουμένη. Plura ex aliis auetoribus attulit Berg. ter in Commentario. IT. εἰςιτητέον. Pro vulgato εἰςιτητον reposui eκ Co-diee Vindob A. 2I. τον νιφετόν μεν πηγυλις. Idem liber Ms. ignorat μεν, scribit autem πνγυλλὶς, i duplici λ. mala. 2 S. πρόςοδον. lego hiepotius πρόοδον. Bergierias, ανειμένως. Mallem ἀνειμενους. Iriem.

147쪽

cf. omnino Lib. III. Ep. M.

τοιουτον χειμωνα. Asperiores hiemes nee Graeeiae defuisse, patet ex Pausania Lib. X. c. 23. P. 8 4. ed. Κuelin. talemqpe deseribit Longus Pastoral. Lib. III. p. 66. edit. Villoisonianae. Thebas Boeotias inprimis frigoribus hiemia intolerabilitet horruisse narrat Columella Lib. l. e. 4. et ex eo Barthelemius Anacharsi c. 34. T. II. P. 4 S. ed. Her ea. nae, quem eumdem de Dodona idem probantem ex Homero Il. B. v. TSo. vide e. 36. T. III. p. I. W.9. τον στενωπον ιδpis. Sic fere altam niuem. deseribit et Basilius in Ep. quadain ad Libanium .: υπὸ παραπε τάσματι καλυπτόμενος χιονος την επιστολην πραψα.ην δεξάμενος καὶ ψαύων χερσι , γνωσς ως κρυερά τις αυτη spotius αυτη, B.ὶ καὶ τον πεμψαντα χαρακτηρ ζει ἐμφωλεύοντα, και μη δυνάμεl ον ε, των δωματἱων προκύπτειν. Nive Pelatus et obtectussis si hane epistolam; quam ubi aeceperis et manibus eontrectaueris, cognoscet,

quam ipsa fi frigido, et auctorem repraefentet latibulo hiberno abditum insar ferarum hieme se condentium, et qui foras pro speetare non posm. Sed hoe in Cappadoeia

nihil noui, Athenis autem inusitatum, ubi caelum tempera. tius et hiemes tepedi0reg. Bergier. .: IO. πως γαρ η ποθεν; Haec interrogatio vim habet sertius negandi. Demosthenes adueritis Zenothemidem :ουκ εχων ἀποδρυναι τα χρηματα τοῖς δανείσασι, πως

γάρ; - Demades: δακρύσειε δέ μου την απωλειαν ρυστρατιώτης, πως γάρ; ον αυξει μεν πόλεμος, εἰρηνηδῆ ου τρέφει. Meum interitum non seuerit miles: qui enim p quippe quem bellum locupletat, pax autem non alit.

Me et πόΘεν. Aelianus. Var. Hist. Lib. XIII. e. a. πληγουκ άπηντησε ταυτα ταύτη. πόθεν sed non euenorunt haec ita; unded i. e. nequaquam. ubi vide adnotata a Q. Perisonio. Bergier. De πως et πόθεν vide Hemstertius ad fLueiani Timonem T. I. Bip. p. 33 I. et 3 3. Offenderat

148쪽

sortasse Cl. Κoelerus supra laudatus in eo, quod Alesphron hasce iunxerit particulas, quae non nisi lingulae alias occurrant. Notandus igitur loeus ut rarior, non emendandus. Nec adeo inaudita est utriusque eoniunctio Sie apud po.

lyhium IlI , T. p. 4or. Schweighaeus est πως καὶ διά τι καὶ ποθεν, et ibid c. 26. p. 42. πόθο καὶ πως. t In xit etiam Paulus Silentiarius earmine in Thermas Pythiasap. Lessingium etur Gelahielite und Litteratur exster Boytrss. S. I fio. lamba Vol. IV. p. 6 . v. 3. πως καὶ πόθεν νο- σουσι φανεν ευμέ πρόκειται παῖ- οἰνάργυρον δύ' ρημα. II. εἰςεδύετο μέχρι μυελων ere. Heliodorus Iah. III. p. 19o. ἄχρις ἐπ οστεα καὶ μυελοχ αυνους εἰσδυρ

Ia. Οδυσσειον βούλευμα. ' Forma prouerbii, ut Σισυφειον βούλευμα, quod infra Lib. III Ep. occurrit,sadde Παλαμηδειον Lib. i III. Ep. 4.J de eullido tonsilio.

Erat autem uterque vaser, Sisyphus et Vlysses, et fuerunt illae proverbio celebratae Σισυφου μηχαναὶ a natura translatae in Vlyssem, το Σισύφειον σπέρμα, ut is vocatur spud Euripidem Iphig in Aulide v. s3Ο utpote euius mater Amtielea ante nuptias eum Latite compressa fuerat a Sisypho, ut est apud Plutaretium in Quaest. Graecis p. 3o I. et in Seholiis ad Sophoclem , qui hane eius nastendi sortent per stringit in Aiace v. I9o. nec non in Philoctete v. 4I6. feset Ouidium Metam. Lib. XIII. v. 3 ε - 33 J Voeat autem hoe de frigoris molastia euitanda consilium Vlysseum potiusquam Sisypheum perquam adposite, non quia nimis subtilbter excogitatum sit: nam vulgatum erat, ut in balnea se reeiperent, qui aliter a frigore se defendere non possent, ut mox dieetur; sed quia Vlyssis astutum fuit et urbanum commemtum, cum in eodem statu essit. Nimirum ille ut est Odyss. E. eum iam in patriam redux saetus, apud porcarium suum diuerteret adhue ignotus et sub specie mendici, ae cetera quid ein benique fuisset habitus. sub noctem autem gelidam sine stragulis frigeret, admonere eum de ea re oblique voluit,

149쪽

et hae ratione stragulam naetus est. Utinam, inquit, talis nune essem, qualis eram sub Ilio Exiueramus aliquando speculatum ego et Vlysses, aliique , noete hiberna. Ibi eum me frigus vexaret, quod solus omnium laens ni in tentorio reliquiisein de frigore securus, dixi Vlyssi, durare me amplius non posse. Ille vero, ut erat plenus ebnsilii Qος ἐκεῖνος εην βουλευέ μεν v. 49 G tale quid comministitur. 'Osotii, inquit, expedito mihi cursore opus es ad Agamemnonem,qui hoc et hoc nuntiet, quis volabit γ Offert

ergo se unus, et abiecta, quam habebat, laena, ne impedi. mento sit, currit, quam ego hae arte ad the translatam m.

pide adripui. Talis ergo si nunc etiam essem, forte aliquis apud pore rium doret mihi laenam. Bergier. I 3. εἰς τους Θολους η τάς καμίνους των βαλανείων. Apud Aristophanem in Pluto v. 9s3. Sycophanta vestibus spoliatus iubetur in balneum currere, ut se Ibi calefaciat. - εἰς το βαλανεῖον τρέχε. Ἐπειτ εκεῖ κορυφαῖος ἔστηκους Θερου. ibidem v. 63 S. cum Paupertas dirimet, se multorum bonorum causam em suis alumnis, al. ter ad eam: Συ γαρ αν πορίσαι τι δύναι αγα9ον, πλην

φωδων εκ βαλανειου TMue vero praebere quid boni posis

praeter pustulus ex balneo γ quas nempe pauperes eo eale saetum ire soliti, ibidem contrahebant. Seholiastes: το τους πενητας απορουντας ενδυμάτων, δα το ψύχος εν βαλανείοις καθευσειν, καὶ εκ Θέρμης, ἡ οἰDος αυ- ' , τους ἐcιόντας παραχρημα προsβαλόντος, φλυκταινας ποιῶν. Quia pauperet curentes Nesibus, cum propter frigus in balneis dormiant, pusulas contrahunt; ex calore nimirum . vel etiam . quandu inde exeuntes aer frigidus subito adsui. Dicit Eustathius ad Odyssi p. 67 a. lin. 3o. Ed. Bas ex Comico probari posse, quod mendi eis lieuerit in habnearia calefactum ire, ad haec sine dubio loca respiciens. Ceterum de tholo balneatorio abunde Η. Stephanus dixit, ubi nee Aleiphronit locum inlaetum relinquit. Bergier. v. et Dorullium ad Chariton. P. I 29. et Nernsdorfiuin ad

150쪽

Himerium p. 33. Nee eontemnenda obseruatio Bernardi ad Nonnum T II. p. r6s η frequenter denotare καί

Is πνργ ταυτα κυλινδούμενοι. Κυλινδεῖσθαι et καλινδεῖσθαι, ut Latine versari. volutari. Isocrates ora. tione XV. των περὶ τα δικαστήρια καλινοουμένων, quod inferius ita: των περὶ τα δικαστηρια διατριβόντων Plut archus in Phoeione eadem sic: των εἰαΘότων κυλινδεῖσΘαι περὶ την 'Hλιαίαν καὶ συκοφαντεῖν. p. 74η. Rursus Isocrates or. VII. de Dialecticis loqueris: των περὶ τας ἔριδας καλινδου μενων. Et cum praepositione εν Plato in Phae.

καὶ ταπεινότητι πολλd κυλινδουμένους. cs. et Theaetetum T. II Bip. p. 333.J Herodotus Lib. III. Seet. sa ἐν τῆσι

καὶ α φεινω κυλινδούμενος ασελγεία. Et verbo composito Athenaeus Lib. VI. p. 262. τοσαύτας ἐγκαλινδούμννον λιχνε-ις, et aliter Xenoph Sympos se. 8. f. 32. p. 167. Baeh τν ακρασἁι συγκυλιι σου μενων. . . Idem est, et eodem modo usurpatur εἰλώνσεῖσθαι apud Nostrum insta Ep. 26. Vti et αλι νδεῖσθαι Lib. III. I . et 3I. Bergier. eui adde summum Hemstethusium ad Luciani Nigrinum T. I. p. 22 8. Biponi. I 6. η Θεος - πρxta. Apud Aristophanem in Pluto

Paupertas introducitur sine dubio vi Dea. Apud Herodo. tum etiam Dea dicitur Lib. VII l. Segin. III. vhi cuin Themistocles ab Andriis pecuniam exigeret nomine Atheniensium, quod in bello Xerxiano a partibus Graecorum non stetissent, diceretque, omnino dandum esse . quia Athenienses veniant duobus potentibus Diis comitati, Suadela nimirum et Neeessitate; illi eontra responderunt, id fieri minime posse: nam praeterquam quod solum sterile colant, etiam duos inutiles

Deos numquam deserere ipsorum insulam, sed libenter ibi morari, Pauyertatem nimirum et Impoisibilitatem, καὶ