Alciphronis rhetoris Epistolae

161쪽

τίου Θύρας αφικόμην εἶτα καταλαμβάνω πρεσβύτηνόφΘηναι ρικνον, συνεσπα κότα τας Εὐρυς, χαρτην δι' ἀρχαῖά τινα, σαπρονδε τω χρόνω υπὸ κορέων καὶ σητω ημίβρωτον διαπιιρὸς ἔχοντα Ad quae

iasn aua aetate notauerat Berg-

Ieran Pro ἐξηγηταννος puto Aleighhonem scripsisse ξενα- σαντός μέ τινος, ducenta ω qu iam tamquam Fer - grinum, utpote rusticum qui

non si fiet eruauerit urbem.

ξον τα καλλιστα 'Λειννωσιν. Alias dieandum suetat ἐξηγμαμενου τινος, non

enim daturo terminatio activa verbi ηγουμαι. Sed causa errorisλnon adparet, et in hae re videtur non εξηγεῖσθαι purius usurpaturus tuisse, quam καθηγεῖσΘαι, ut Lucianus Ver. . His . I ib. ΙΙ,

162쪽

τ ου suspietum habet, uti sequentia δι ' αρχαῖά -τινα,

σαπρὶν δε, ' quae, utcumque potuit , interpretatua est:

' propter fortes quasdam Ου-

rarum, eum Interpres PHoris editionis vertisset: vetuissam quamdam chartam et putridam. ω Post Bergierum pridium dubet nominare Reis tum,.qui in Miseell. Lipsiensiti. nouis T. V II T. edito p. 728. pro Mαρτίου coniicit Moeρ -

γίτου, quam eamdem eo iecturam epistola eodem. ann.1esipta Io. Steph. Bennardus aestatur orae exemplaris sui adseriptam inuenisse manu ubri docti, quem Torrentum fuisse arbitratur. v. Eiaskii viatam p. 26s. - 14 γίνου etiam sine dubio ex Reiskio margini adseripsit Gloss. Eieh-stε d. praeterea vero: κώπηνδε ἀρχαῖΛN - σμπρAN. Porro Ge. Arnaldus Misci obseruati. Vol. IV. P. 74 3.

aut legendum χαρτρο δε αρχαὶ ἄν τινα, aut χαρτίδια ἀρχαῖά τινα, σαπρα et deinde ημίβρωτα existimaverat, addideratque, maioris contemtus gratia uti epistolaeseribam deminutivo, sortius indicaturum chartarum illa-

rum vilitasem. Quemadmo. dum enim a Σωκρατης A Sstophanes fecerit Σωκρατ

λον, 'quidni eodem inre Alphroni lieuerita χάρτης estingere γραμ' ματίδια apud Nostrum Lib. I, 137 AEt LiK III, 62. W.J Dorullius ex Codiee suo adfert ad Gariton. p. 473.Mυρσίου pro Mαρτίον, αplura inui in eommutatarum

literarum A et Υ. exempla, confirmat etiam ξεναγησαν τος. -- ει Codd. denique meis Vindobb. solus A. habet σαπρω- πον χρόνον - σιτων Pro των et ημι βρωτα Palmam his omnibus praeripit Codo Regius , nune, si Dis placet, Reipublieae Fran eo gallime aeuius verissimamicitius: loci leetionem debemus Criticorum,nos rae aetatis sa rila principi Rulin Lenio, qui, quum ad Timaeum ed. feci

nis, quem Timaeus in ani. mo habuerat, aliosque alio rum attulisset, Bergieri etiam laudat aeumen, qui verissima

legerit ξεναγησαντος apud

Nostrum. Tum vero totum

ponit locum, sicut integre et

163쪽

EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXVI. 'x s

emendate in eodiee illo regio Mihi quidem decepisse Berg. scriptum repererat, sicut et terum videtur hoc, quod μό- nos nune dare operas iussi- λις τω νους iunxerit, quod mus. Quam egregiam te tamen ad verbum προ ῖπε tus constitutionem si cum an- reserendum. In sequentibustea adlatis virorum doetorum Post εἶτα particulam δε eaei- emendationibus conseras, me- disse crediderim. cum profecto, quisquis ha, I 6. καὶ ἐπι τω αἰρχαίωrum literarum et amans et -υποθέσει μηνός. En alium peritus es, viros laudatos lae- locum vexatumi de quo midiaberis coniectura subsidio ue Bergierus statuerit, primum librorum vel propius abfuisse exscribam, omissis tamen iis, . vero, vel rem plane acu quae ad confutandum prio- tetigisse. Non infitior tamen, rem interpretem monuerat. quamquam mirifice plaeent Hic locus, inquit, vel eor- omnia, solum Βυσίου no- ruptus est, vel obscurus. Simen mihi adhue videri su- non corruptus supponatur, spectum. quamuis aegre poterit hic sen-II. ευεις μεν ουν μό- sus elici: καὶ την ουσίαν λις. Haec inter se pugnare - ω ξτει υποΘέσει μηνος εἰ videntur Bergliro. Aliter ετι μοι, et bona mea Ffυ-

et recte quidem sensit Cel. bat ut quae πpignerata Heresius in Aetis literar. fuissent, praesituto mihi

Κlotrianis Vol. III. p. 9 I. tempore unius adhue mensis, Cur non enim, ita quaerit, ut vox υποθέσει ad duo requisquam primum, ab initio, seratur: ad tempus, quod vix loqui, ritire, aecedere, expressum est, μηνος, qua dici qumty At haee freque, iis υπόθεσις sitate προΘε- ter εύεις significare, nemi- σμία dicitur, et ad ουσIωnem nescire. Addit deinde subaudito αυτης, vel α o aliquot similia exempla: VH. κοινου ρυσεις; deinde, ut Flacci Lib. IV. v. 26 I. Con- ύποεισει .sit pro λ ' υποΘε. tinuo Bebryx - vix ora vi- σιν μηνος και Ου Ιας εμοι rum, vix tollere pastas Bra. scit. γομνημενην. Quod si chia; et Statii Theb. Lib. corruptus est, ut esse puto,

XII. v. 322. mox tandem. - en coniecturam meam, quam

164쪽

nec a re, nee s vestigiis seripturae alienam puto, legendo: καὶ την ουσίαν υποειμενος. Ita solent loqui de oppigne ratione, et de eo quidem, qui pignus dat, active sie, ut Demosthenes contra Timotheum Vol. II II 88. I. non nimis longe a principio:

δάνεισμα ποιεῖται 'Mία πα

τοῖς τηe αὐσίαν, foenori sumit 1 orsim ab unoquoque eorum illas septem minas, et oppignerat eis bona sua, et

oratione sequente, qhae esteontra Polyelem tibid Iao8. 3.3 non longe a principio: υποθεὶς την ουσίαν τηνεμαυτου, δανεισάμενος ἀργύριον , πρωτος επληρωσάμην την ναυν, cum autem

gnori adposuissem spes

meas, et foenori accepissem pecuniam, primus instruxi

navem. De eo autem. eui

pignus daturi passue sie, ut

in eadem contra Polyclem ibid. ia a 3. 24. non nimis longe a fine: εκέλευον αυ- τόν μοι δανεῖσαι, υπολ- μενον τα σκευη της νεώς, rubebam eum mihi foenore

dare sumtis in pignus infir

mentis nauticis. Recte ergo distinguunt Phrynichus in. o. Pauw.ὶ et Thom. Mag. p. 876. Bernard. υποτίθησι μεν τα ενεχυρα ἡ Θανει-

lud autem μοι vel aliubdat, ut saepe, fvix tamen sie uti h. l. in fine positum. W.J vel est pro παρ' εμου feon1entit Retreius ad Luciam de saltat. T. V. Bip. p. 44s. et Asino T. VI. p. 47o.J ut apud Herodotum Lib. VIII Seg. 67.

Εἰπαἰ μοι πρὸς βασιλέα,

Selioliastes: αντὶ του, παμρα Θέμιδος. - Denique ad verba εἰσέτι μοι haec adseripsit Bergierus: ita haee inte punguntur εἰσεπι μοι ' ego ista ad sequentia malui referxe in versione cadhuc meo iudicio masinum malum finit foeneratores ete. secutus dissiti. ctionem, quam secit Bro-daeus, hunc locum citans ad Anthologiam Epigrammatum

Graecorum.

Hactenus Bergierus, cuius

165쪽

Ieetionum et interpretationem υ υποθέμενος comprobat Pierinus ad Herodianum Grammat. p. 4T . ita tamen, ut propius ad literarum ductus accessurum fuisse existimet υποτεθείμενος η εστι μοι. Tum profert lectionem Codi-

eis Regii, qui totum locum ita exhibet: καὶ προς τω ἀρχαίω και τοκον βαρυνκαι την ουσίαν υ ποΘΗΣΕΙ

ma:/λι μοι placebant Pier- sono, quuin tamen animadvertisset, pronomen si ab ουσία, ad quam reserendum est, sie nimis remoueri, in reliquis discessit a Codice, et mauult τῆν' ουσίαν υποτε- Θειμενος, η Mἰ μοι. Cod. Vind. A. memorabi. Iem satis praesert lectionem υπετίθει, quam si eonuertas, una literula. addita, in υπε-τBειν, sensum habebis non eontemnendum: et ego δε- 1Pater meas oppigneraui ad mensem; nam quod habet Codex A. μηδενος, a secunda tamen manu, pro μηνος,

quid sibi velit, nescio. Post

το κακον omittit denique voculam Hcrιν, . quae desit, an adsit, nil interest. , Si quis autem ex me quae rat, quid ego sentiam, is ita habebit modeste respondentem: Nescio, cur impetr re a me non passim, ut τομηνὸς missuin iaciam; deinde lectio Codicis Regii - εστί

μοι, quum frigere aliquantulum videatur, ex Vindobois nensi saltem τα υ τετίθειν adoptari, totumque locum aliter interpungi posse censuerim, ita: ομως εῖδου καὶ ἀπντει γραμματεῖον, καὶ επὶ τω ἀρ- τόκον βω

men dare se veste profestius es, postulauit autem yyngrapham, et praeter seriem Uuras graues, egoque Oppigneraui faeustater ad men. feni. In posterum qu0que

respieere autem το μεγακακὸν ad initium epistolae

videtur in poserum, ir- quam, quod initio dixi, in magnis malis habebo foene.

ratores ete. Ceterum λα, ubi de tempore sermo est, omitti posse didici eκ Xenophontis Agesilao Lib. II. g. 23. ubi v. Baehium. cf. Thucyd. UII. 3. πήντεημερῶν, intra quinque dies,. γ

166쪽

348 ALCI PHRONIS RHETORIS

et ipsum Nostrum infra Ep. I9. νιλινδούμενοι. Cod. 36. ubi χeόνον τουτον, pro Vind. A. άλινδουμενοι. v. quo Dorullius substitui ma. supra ad Epist. 23. vult χρόνου τούτου.

COMMENTAR IUS.

ces. om uino infra Lib. III. Ep. I.

I. μέγα - κακόν - οἱ τοκογλύφοι. Foenerato res 'Athenia odios. Demosthenes aduersus Pantaenetum:

Vol. II. 98r'. 24. Reisk. μισοῖσἱ φησιν 'AΘηναῖοι τοῖς δανείζοντας. Plautus in Mostellaria Aet. III. Sc. I. v. 123. Nullum aedepol hodie genus est hominum tetrius - quam danisticum. Τοκογλύφοι autem apud Lucianum in Neri om. 6 II. T. III. Bip. p. I 4. et ibi Hem stertius. p. 3 I. Cicero ad Atticum II, I. toculliones. v. Casaub. ad Theo-Pbr. P. 92. ed. Fisther. τοκογλυφειν est apud Lucianum in Conuiuio g. 36. T. IX. Bip. p. 7s.J τοκογλύφοι προς εσαν, ὼχροί, qualis et hie est. In Anthol. Epigr. Graec. Lib. II. c. so. Iacobs T. III. p. I 3 a. Palladas: 'Aνηρ δανειστης των χρόνων γλύφων τόκους. Foenerator longi temporis Guras sculpetis, ubi Brodaeus: styla imprimens, scribens.

Napent autem denominationes antiquae. etiamsi res desidirint, et aliae eiusdem usus in earum imum successerint, ut in cera et charta, unde et exarare. Bergier.

Α- κατέστην ἐν χρεία χρημάτων. Demosthenes de salsa legat. Vol l. 380 s. Reisli ) χρημάτων εν σπάνει αὐτὸν καταστησειν ἐμέλλετε. Andoeides de Mysteria circa finem εἰς πενίαν και ἀπορίαν κατέστην. Demosth. adv. Leptinem: τους μῆν ἐν κινδύνω καθεστηκότας - τους δε εν πάση καθεστάναι δοκοοῦντας ευδαιμονia. Bergier. ' s. ἐπὶ Κολωνω. Κολωνός pstgus Atticus, unde Sophocles oriundus, qui in honorem patriae Oedipum επὶ Κολωνω scripsit. Dicunt etiam εν Κολωνω. Aeschines in

167쪽

m. την εν Κολωνω συνοικίαν την Δημωνος καλουμένην. Bergier. 8. ρικνον. Suidas: Ῥικνα, ε υτιδωμένα, ασει- νῆ. rugo is, infirma. Coniungit Lucianus de Gymnasiis,f. et s. T. VII. Bip. p. IX so ρικνοὶ και κατεσκληκότες squae vox et apud Nostrum Lib. III. Ep 3. et I9. J quem admodum Anonymus apud Suidam ρικνοὶ καὶ κατασκελετευμέυοι. Scholiastes Apollonii ad Lib I. v. 66Q. φκνοῖσι.

νον συφαρ εμόν. Iuro per rugoyam pellem meain. μ*ler. Callimachi locus est in Fragmentis a Benileio eoileetis p. 433. ed Ern. De voee ρικνος v. Thomam Mag. p. 783. et ibi Inti. Κuesterum ad Iamblichum p. I 62. Ruhnken. ad ,

Timaeum P. 2 ὸ9. 8. συvεσπακοτα τας οφρυς. Aristophanes in Pluto

Pollux Lib. I l. Segm. 49. καὶ ο τας Οὐρυς δε συνάγων, o φροντιστηρ. Bergier. v. et Anton. Philosi III. 48. p. T ed. Woll. infra Lib III, 3. κατεσπακως. - Ib. σαπρά. De qua voce vide, si lubet, Thom. Mag. p. 79o. Moeridem p. 332. De σαθρος, quod idem est, Toupium ad Longinum P. m. 321.

Io. διά χειρὸς κατέχοντα. Athenaeus Lib. XI. p. O4 o τους μυους πεποιηκως, ους αἰεὶ διά χειρος ἔχειν Δουρις φησὶ τον σοφον Πλάτωνα. Auctor mimur . quo in manibus semper habuisa Platonem Duris dicit. Lueta. nus Nigrino init. sic: καταλαμβάνω τον μεν ἐν χερσὶ βιβλίον ἔχοντα. Bergieri quem ad hunc Luciani locum Iaudat Hemsterhusius. T. I. Bip. p. 23 I. Apud Nostrum huius libri Ep. 34. est etiam μετά χεῖρας. 3. ζημίαν ηγούμενος την προςηγορ αν. EX eonistrario Synesius Ep. 6o. χαρε παρ εμού ζημίαν ηγουμένου τον χρονον, ον ἐσάπησα. BerkDr. II. διέπτυεν ευΘέως. De mni nasu. Lucian ne demereede eond. 3. 3o. I. III. Bip p. as 4. ην in μεδιάσω

καὶ ρυ ἰσω το πρός τον ela το ηδιστον, κατεφρόνησε

168쪽

rso ALCI PHRONIS RHETORI s

κάὶ ε υ Θ ὐ ς δ ι ε π τ υ σ ε. Bergier. Glos . Eiehstad. laudat Euripidem in Hippolyto v. 6I4. 6. γραμματειον. Syngrapham. Demosthenes eontra Dionysodoruin initio Vol. II. Ia 83. a. seisk. ubi foenerator dicit: o δανειζόμενος εν παντὶ προέχει ημων. λα βων γαρ αργύριον φανερὸν καὶ ομολογουμενον, εν γραμ', ματιδεω δυοῖν χαλκοῖν εωνημενω, και βιβλιδω μικρωττανυ την ομολεγειν καταλέλοιπε του ποιησειν τα δικαια ' ἡμεῖς θ' ου φαμεν δώσειν, αλλ εύθυς τω δανει-

μενω δίδομεν τὸ ἀργύριον. Qui foenori sumit, in om

nibus meliori tonditione es, quam nos, qui damur. Is enim accepta petunia manifesta et raria, in tabella duobus chasiis emta et libello admodum exiguo confessionem relinquit, qua se, quae aequa snt, facturum testatur. Nos autem non pollicemur nos daturos, sed satim damus meuniam ei, qui foenori accipit. Mox syngrapham voeat. Inmossario Labbet: γραμματεῖον. chirographum, cautis, instrumentum, libellar. Bergier. a. etiam Dorullium ad Chariton. p. 486.16. καὶ επὶ τω αἰρχαίω τόκον βαρύν. Interpres: Imposuit igitur summae grauem Uuram, quasi legisset λέ- Θν κε ρυν, ut dicimus επιτιθέναι τινὶ ζημίαν. Bergier.

'δρχαῖα sunt fortes, vel capita, ut voeant, pecuniae creo ditae. Sie ipse Bergierus ad Aristoph. Nubes v. II 3 s. ex

19. ψήφους. Trapezitae, ut ait Archestratus apud Athenaeum Lib. VII. p. 3os. εἰώθασι δονεῖν ψήφους αἴ- Θωνι λογισμω, solent Demare eastulas ardenti sudio eomputandi. Ita rectissime Casaubonus illa de trapexitis aecipit. 9. δακτύλων κάμψεις. Epigramma in Anthol. Lib. I. c. 84. Iacobs T. IV. p. 2II.

Tέρπε δανειζόμενος την σὴν φρένα ' τοῖς δε δανειστο σΚάλλιαε την ψῆφον δακτυλοκαμψόδυνον.

obieeta tuum animum foenore accipiendis pecuniis. Mendiratoribus autem Relinque computationes anaias, quae sunt digitorum insexione, ad quem Iocum non immemor

169쪽

suit Aleiphronis Brodaeus. . Lueianus etiam in Cataplo S. IV. T. III. Bip. p. in T. 'sic describit foeneratorein: / ωχρῖς αει καὶ αυχμηρος ῆν, φροντίδος το μὲτωπον ἀναίη λεως, καὶ μόνοις τοῖς δακτυAοις πλουτων, οῖς τάλαντα καὶ μυριάδας ελογίζετο. Lec etiam eumdem Lucianum in Tumone 6. 23. T. I. Bip. P. κ . ubi συνεσπακως τους δακτύλους , et notam Heinsterhusii p. 364.J Ei Dio Chrylost. orat. IV. de Regno T. I. p. i69. Reis h.) auarum inter aliasie deseribit : αει κινων τοῖς δακτύλους. ητοι την αυτ δλογιζόμενος ουσίαν η των αλλων τινος. Suinta autemhaee descriptio computationis ab antiquissimorum hominum more, qui, cum nondum satis emerent rationem numerandi,

ope digitorum eam peragebant, qui eum quinque sint. a πέντε πεμπάζειν veteres τό αρι εῖν diκerunt. Certe

apud Herodotum in Eratone e. 63. Ariston rex Spartae quum ei in senatu sedenti filius recens natus esse nuntiaretur, eodemque nuntio strupulus iniiceretur, quod iusto citiua partum illum eontigisse putaret; coepit digitis computare, an etiam deeem sint menses, ex quo uxorem illam in matti monio habuisset - quasi sola cogitatione non posset aantillum numerum percurrere. Si eui autem minus eredibilis hodie videbitur talis imperitia circa numeros, is cogitet, quod

Strabo Lib. IX. p. 767. scribit de Albanis, gentK Armeniis

vicina, eos nimirum, eum pecunia non utantur, nec numerare posse ultra centum, οὐδε ἀριθμὸν ισασι μείζω τωνε κατόν. Bergier. Hoc ipso seculo in America australi

inuenta adeo est natio Yameorum, quae ne ultra tres quidem

progredi posset in computando. v. Contamine Relation dela riviere des Amazones. p. 67. I9. εἰλινδούμενοι. Idem quod κυλινδούμενοι et κωλινδούμενοι, et ἀλινδούμενοι. v. supra ad Fp. a 3. Ηρrgier da O. ἀγροίκων εφοροι δαίμονες. Virgilius Georg. I. v. I o. Et vos agrestum praesentia numina Fauni. Sunt nutem Fauni Panes. Pan ἀγρονόμος in Anthol. Epigr. I. ib.

VI. e. 7. .et Ἀγροτέρων Θεός ibid. Lib. IV. e. I a. in Epigri Philodemi, et paullo ante ἀγρότης, quemadmodum αγρ

170쪽

xsa ALCI PHRONIS RHETORIS

ται Θεάι ibid. Lib. I. e. 3. Pan autem huc pertinet, quatenus is, qui fingitur epistolam seribere, est pastor., ut nomen indicat, a gregibus ducendis: et Pan est νομιος, ut apud Pauseniam Lib. VIII. e. 38. in fine, nempe απὸ των νομων a pascuis, unde et Mercurius eius pater ita cognominatus Aristoph. in Thesmophor. v. 986. υμην τε νόμιον αντομαι καὶ Πανα.' Sed praecipue Apollo hue pertinet, qui et οἱ γρους cognominatur, non tantum απο τῆς αγρας a captura, ut ex loco quodam Aeschyli ad patet apud Plutaraehum in Amatorio p. 7ST: sed et, quod huc. seeit, αποτου αγρου ab agro, ut colligi potest ex Seholiaste Apollonii Rhodii ad Lib. II. v. scio. ubi Aristaeus filius Apollinis dieitur cognominatus fuisse Λπόλλων αγρευς καὶ νομιος. vide et ipsum Apollonium v. so9. SII. et Elymol. M. in αγρεάς. - tum etiam vel maxime, quia i dem Apollo, libdem ut illi, νόμιος, ut praeter Seholiasten Apollonii aliosque plures auctores, Seholiastes Homeri ad Il. B. v. 273. Eo etiam nomine huc pertinet Apollo, quia pastor iste precatur, ne lupum videat: et Apollo est λυκιος et λυκοκτόνος, de quo mox. Ber er. 21. μη λυκον εἰδεῖν. Vbique quidem lupi inuis, nisi sorte apud gentem quamdam Seytharum, ubi homine eeris anni sempore in lupos mutari exeduntur, ut est apud Herodotum; sed praecipue Athenienses illis inimiei, apud quos lex erat de occidendis lupis, et praemia magna Prose sita. Seholiastes Aristophanis ad Aues v. 368. καὶ νόμος ην λυκοκτονεῖν. διο ό μεν φονεύων λυκου τέκνον, τάλαντον ελαμβανε ' ο δε τέλειον, δύο. οΘεν και τον Λπόλλωνα λυκειον καὶ λυκοκτόνον φασι Λυκειος et Λυκιος saepissime commemorantur et a multis; λυκοκτόνος a Plutareho etiam de Solertia animalium p. 966. Berglem

Diuili

라틴어 텍스트